غم تموم شدن کتاب مورد علاقه...

غمِ تموم شدن سریال موردعلاقه.. :*)

همه ی ما آدم ها یه سری شکاف ها داریم توی شخصیتمون.
ممکنه کسی دست بذاره روی اون شکاف هایِ به ظاهر معمولی، ولی دردش برای خودمون زیادتر از معمول باشه و فقط خودمون متوجهش بشیم و اگه کسی بشنوه به تمسخر بگیردش..
متاسفانه..

من و تنهاییم مناسب ترین آدم هاییم واسه هم
احساس می‌کنم از اون دایره‌م که فراتر برم و حتی به دایره ارتباطی خانواده‌م بیشتر نزدیک بشم، برام خوب نیست. چون چیزایی که منو می‌رنجونه، احتمالا واسه اونا شوخیه. یا چیزیه که همیشه به کار می‌برنش و نمی‌دونن..

به مامانم گفتم متاسفانه مامان ما آدما اینجوریم که تا از هم دور می‌شیم، محبتمون گل می‌کنه، تا نزدیکیم چیزی بهم نمی گیم و فقط هم رو می‌رنجونیم
خواهرم گفت این درباره خودتم صادقه
گفتم آره، همه ما آدما اینطوریم متاسفانه :)

اگر دیدی میان ویرانه‌های خانه‌ای گل سرخی قد کشیده است، هرگز تعجب نکن. ما این طور دوام آورده‌ایم.

غم تا ابد ادامه داره بچه‌ها. روز تموم شد، شب تموم شد، من تموم شدم. اما غم؟! نه، غم تموم نشد.

ببخشید که به هرچیزی بها می‌دم جز خودم..

هیچ سپری در برابر دوست داشته نشدن یا دوست داشتنی نبودن، وجود نداره.

کاش می‌شد واسه چند مدت می‌رفتم یه جایی دور از آدما
با کتاب هام و سریال ها
و با یه دفتر با کلی ورقه که فقط توش بنویسم..

آدم‌ها همون کاری رو باهات می‌کنن که تو دلت نیومد باهاشون بکنی.

چه کنم با زندگیم اسماعیل..

هرچه می‌بینی غم است و غم اسماعیل..

این اون تابستونی بود که منتظرش بودیم؟
فاسد شدن درخانه؟

ولی آدم از هیچ کاری نکردن یا استراحت کردن زیاد، بیشتر حالش بد می‌شه تا کار کردن زیاد..

بچه ها توی کامنت های پستی که ریپلی کردم، لینک چنل هاتون رو بذارید. فقط این زیر
چنل هارو نگاه کنین و هرکدوم باب سلیقتون بود، جوین بشید و حمایت کنید❤️