گر یک ورق از کتاب ما برخوانی
حیران ابد شوی زهی حیرانی

گر یک نفسی به درس دل بنشینی
استادان را به درس خود بنشانی

#مولانا

به مبارکی و شادی
بسِتان ز عشق جامی

که ندا کُنَد شرابش
که «کجاست تلخ‌کامی؟»

#مولانا

اندر مصاف ما را در پیش رو سپر نی
و اندر سماع ما را از نای و دف خبر نی

ما خود فنای عشقش ما خاک پای عشقش
عشقیم توی بر تو عشقیم کل دگر نی

#مولانا

یا رب این بوی که امروز به ما می‌آید
ز سراپرده اسرار خدا می‌آید

بوستان را کرمش خلعت نو می‌پوشد
خستگان را ز دواخانه دوا می‌آید

#مولانا

بــار دگر آن صـبح بخندید و بـتابید
تا خفته صدساله هم از خواب درآمد

بار دگر آن قاضی حاجات ندا کرد
خیزید کـه آن فـاتح ابـواب درآمـد

#مولانا

ای درد دهنده‌ام دوا ده
تاریک مکن جهان، ضیا ده

درد تو دواست و دل ضریرست
آن چشم ضریر را صفا ده

نومید همی شود بهر غم
نومید شونده را رجا ده


#مولانا

جمله خیالات جهان پیش خیال او دوان
مانند آهن پاره‌ها در جذبه آهن ربا


#مولانا

این سخن آبی‌ست از دریای بی‌پایان عشق
تا جهان را آب بخشد جسم‌ها را جان کند

هر که چون ماهی نباشد جوید او پایان آب
هر که او ماهی بود کی فکرت پایان کند


#مولانا

کار با سعی است نی با ادعا
لَیسَ لِلْاِنسانَ اِلّٰا مٰا سَعــــیٰ

#مولانا

جان من و جان تو بستست به همدیگر
همرنگ شوم از تو گر خیر بود گر شر

ای دلبر شنگ من ای مایه رنگ من
ای شکر تنگ من از تنگ شکر خوشتر

ای ضربت تو محکم ای نکته تو مرهم
من گشته تمامی کم تا من تو شدم یک سر

همسایه ما بودی چون چهره تو بنمودی
تا خانه یکی کردی ای خوش قمر انور

یک حمله تو شاهانه بردار تو این خانه
تا جز تو فنا گردد کالله هو الاکبر

چون محو کند راهم نی جویم و نی خواهم
زیرا همه کس داند که اکسیر نخواهد زر

از تابش آن کوره مس گفت که زر گشتم
چون گشت دلش تابان زان آتش نیکوفر

مس باز به خویش آمد نوشش همه نیش آمد
تا باز به پیش آمد اکسیرگر اشهر

#مولانا

ای پادشاه صادقان
چون من منافق دیده‌ای
با زندگانت زنده‌ام
با مردگانت مرده‌ام

با دلبران و گلرخان
چون گلبنان بشکفته‌ام
با منکران دی صفت
همچون خزان افسرده‌ام

#مولانا

ساقی فرخ رخ من جام چو گلنار بده
بهر من ار می ندهی بهر دل یار بده

ساقی دلدار تویی چاره بیمار تویی
شربت شادی و شفا زود به بیمار بده

#مولانا

برخیز و بزن یکی نوایی
بر یاد وصال دلربایی

هین وقت صبوح شد فتوحی
هین وقت دعاست الصلایی

#مولانا

بنمای رُخ که باغ و گُلِستانَم آرزوست
بُگشای لَب که قَندِ فراوانَم آرزوست

ای آفتابِ حُسن! بُرون آ دَمی زِ ابر
کان چهرۀ مُشَعشَعِ تابانَم آرزوست

مشعشع: روشن,درخشان

#مولانا

زین کمین ، بی صبر و حَزمی کس نَجَست
حَزم را خود ، صبر آمد پا و دست

#مولانا

مرغی که ناگهانی در دام ما درآمد
بشکست دام‌ها را بر لامکان برآمد

از باده گزافی شد صاف صاف صافی
وز درد هر دو عالم جوشید و بر سر آمد

جان را چو شست از گل معراج برشد آن دل
آن جا چو کرد منزل آن جاش خوشتر آمد

در عالم طراوت او یافت بس حلاوت
وز وصف لاله رویان رویش مزعفر آمد

زان ماه هر که ماند وین نقش را نخواند
در نقش دین بماند والله که کافر آمد

ز اوصاف خود گذشتم وز خود برهنه گشتم
زیرا برهنگان را خورشید زیور آمد

الله اکبر تو خوش نیست با سر تو
این سر چو گشت قربان الله اکبر آمد

هر جان باملالت دورست از این جلالت
چون عشق با ملولی کشتی و لنگر آمد

ای شمس حق تبریز دل پیش آفتابت
در کم زنی مطلق از ذره کمتر آمد

#مولانا