شاد از وی شو، مشو از غیر وی
او بهارست و دگرها ماهِ دی،

هر چه غیر اوست، استدراجِ توست 
گر چه تخت و  ملک توست و تاجِ توست

#مولانا

مدتی بگذار این حیلت پذی »
چند دم پیش از اجل آزاد زی »

#مولانا

همچو اسماعیل، پیشَش سَر بِنِه !
شاد و خندان پیشِ تیغش جان بده

تا بماند جانت، خندان تا ابد!
همچو جانِ پاکِ احمد با اَحَد

عاشقان جامِ فَرَح آنگه کَشند
که به دست خویش خوبانشان کُشند


#مولانا

"ای ز غم مرده که دست ازنان تهی است
چون غفوراست ورحیم این ترس چیست

#مولانا

گفت چون در عشقِ ما گشتی گِرو
هر سه را بَرگیر و بِسْتان و بُرو

روبَها چون جُملگی ما را شُدی
چونْت آزاریم، چون تو ما شُدی

#مولانا

وقتِ مِحنَت گشته ای الله گو
چون که مِحنت رفت، گویی: راه کو؟!

#مولانا

دَرد آمد بهتر از مُلکِ جهان
تا بخوانی مَر خدا را در نَهان

خواندنِ بی درد از افسردگی ست
خواندنِ با درد از دلبُردگی ست

#مولانا

ترس و نومیدیت دان، آوازِ غول
می کَشَد گــوشِ تو تا قَــعر سُفول

#مولانا

اسبِ همّت سویِ اَختر تاختی
آدمِ مسجود را نَشناختی؟!

آخِر آدمزاده ای، اِی ناخَلَف!
چند پنداری تو پستی را شرف!

#مولانا

زخم معلم زند آن چوب کیست
کیست که او بند قضای تو نیست

همچو سگان چوب تو را می‌گزند
در سرشان فهم جزای تو نیست

#مولانا

گولِ من کُن خویش را و غِرّه شو
آفتابی را رها کُن ذَرّه شو

بر دَرَم ساکن شو و بی‌خانه باش
دَعویِ شمعی مَکُن پروانه باش

#مولانا

هر که از دیدار ، برخوردار شد
این جهان در چشم او مردار شد

#مولانا

" مردِ کم گوینده را فکر است زفت
   قشرِ گفتن چون فزون شد مغز رفت"

#مولانا

بیاموز از پیمبر کیمیائی
که هر چت حق دهد می ده رضائی

همان لحظه در جنت گشاید
چو تو راضی شدی در ابتلائی

#مولانا

آنکه جان در روی او خندد چو قند
از ترش رویی خلقش چه گزند؟

#مولانا

ای دل ز عبیر عشق کَم گوی
خود بو بَرَد آنکه یار باشد

#مولانا

ای خنک آن را که او ایام پیش
   مغتنم داند گزارد وام خویش "

#مولانا

جز ز اهل شکر و اصحاب وفا
   که مر ایشان راست دولت در قفا

   دولتِ رفته کجا قوّت دهد
   دولتِ آینده خاصیت دهد

   قرض دِه زین دولت اندر اقرضوا
   تا که صد دولت ببینی پیشِ رو"

#مولانا

صبر و خاموشی جذوب رحمت است
واین نشان جستن نشان علت است

#مولانا 

گر دود را کمتر کنی از نور شعله برخوری

از نور تو روشن شود هم این سرا هم آن سرا



#مولانا