۲۰ مارچ ۱۹۷۸

گفته می‌شود زمان تسکین‌دهندهٔ سوگ است. اما نه، زمان به هیچ‌چیز منجر نمی‌شود؛ تنها باعث می‌شود وجه عاطفی سوگواری بگذرد.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۲۲ مارچ ۱۹۷۸

احساسات می‌گذرند، رنج می‌ماند.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند

@baamanbekhaan

حدود ۱۲ آوریل ۱۹۷۸

نوشته شده تا در یاد بماند؟ نه برای اینکه به‌یاد خودم بیاورد، که برای مقابله با آزار فراموشی، هنگامی که ذات مطلق‌اش را آشکار می‌کند.
در لحظه‌ای که «هیچ ردی نمانده»، هیچ‌کجا، در هیچ‌کسی.
ضرورت «بنای یادبود».
به یاد داشته باش که او زیست.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۱۸ آوریل ۱۹۷۸
مراکش
اکنون که مامان دیگر نیست، دیگر آن حس رهایی را که در سفرهایم داشتم، وقتی او‌ را برای مدتی کوتاه ترک می‌کردم، ندارم.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

🎧koja bayad beram
by Rouzbeh Bemani

@baamanbekhaan

موسیقی فیلم لاتاری به کارگردانی محمد‌حسین مهدویان👆👆👆

۱۳ ژوئن ۱۹۷۸

امروز صبح، بازگشت دردناک به عکس‌ها، غرق در عکسی که مامان را به‌صورت دختری مؤدب و باتربیت در کنار فیلیپ بینگر نشان می‌دهد.
می‌گریم.
حتی میل به خودکشی هم ندارم.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۱۳ ژوئن ۱۹۷۸

اصرار بی‌اختیار مردم برای تعریف سوگواری به واسطهٔ پدیده‌ها: از زندگی‌ات راضی هستی؟ نه، به‌هیچ‌وجه. «زندگی» من خوب است، هیچ فقدانِ پدیده‌گون یا عجیبی در کار نیست؛ اما بدون هیچ مشکل بیرونی، بدون «سانحه»، نوعی فقدان مطلق[در کار است]: این دقیقاً «سوگواری» نیست، اما رنج خالص است - بدون هر نوع جایگزین، بدون نمادپردازی.



#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۱۵ ژوئن ۱۹۷۸

«جهان مرا با تداوم خود کر می‌کند.»


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۲۰ ژوئن ۱۹۷۸

در من، زندگی با مرگ در تقلا است(ناپیوستگی و چنان‌که گویی مبهم‌بودن سوگواری)( کدام‌ پیروز خواهد شد؟) - اما فعلاً با یک زندگی احمقانه(گرفتاری‌های مبتذل، علایق مبتذل، رویارویی‌های مبتذل) درگیر است.
مسئلهٔ دیالکتیکی این است که این تقلا منجر به یک زندگی هوشمندانه شود، نه یک زندگی نمایشی.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۲۱ ژوئن ۱۹۷۸

امروز برای اولین بار این دفتر خاطرات سوگواری را بازخوانی کردم. هرجا پرسش از او - از شخص او - و نه از من در میان بود، اشکم جاری می‌شد.
پس احساسات باز می‌گردند.
به همان تازگیِ اولین روز سوگواری.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۲۴ ژوئن ۱۹۷۸

تقریباً هیچ نشانه‌ای از سوگواری درونی‌شده وجود ندارد.
این به‌‌معنای به کمال‌رسیدنِ درونی‌سازی مطلق است. اگرچه، همه‌ی جوامع دارای عقل سلیم، بیرونی‌کردن سوگواری را تجویز و رمزگذاری کرده‌اند.
پریشانی جامعه‌ی ما به‌ حدی رسیده است که سوگواری را انکار می‌کند.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۶ جولای ۱۹۷۸

آه! آیا واقعاً باور داری که احتمال دیدار دوباره وجود دارد؟ اگر مطمئن بودم که دوباره مامان را می‌بینم، بی‌درنگ می‌مردم.

#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۱۸ آگوست ۱۹۷۸

موقعیت اتاق، جایی که در زمان بیماری در آن بود، جایی که از دنیا رفت و اکنون من در آن زندگی می‌کنم، بر روی دیواری که سر تختخواب او در برابرش قرار داشت، تمثالی را - نه از سرِ ایمان - قرار داده‌ام و هنوز گل‌هایی را روی میزی در کنارش می‌گذارم. به نقطه ای رسیده‌ام که برای اینجا‌بودن دیگر نیازی نیست سفر کنم، بدین‌سان گل‌ها در اینجا همیشه شاداب خواهند بود.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۱۸ آگوست ۱۹۷۸

به اشتراک گذاشتن «ارزش‌های روزمرگی» خاموش( رسیدن به آشپزی، نظافت، لباس‌ها، انتخاب و چیزی شبیه گذشته‌ی اشیا)، این روش(خاموش) من برای گفت‌وگو با او بود. و به همین شیوه، حالا که او دیگر اینجا نیست، هنوز می‌توانم این کار را انجام دهم.

#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۳اکتبر ۱۹۷۸

«بدون او، همه‌چیز طولانی است.»


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند

@baamanbekhaan

۸اکتبر ۱۹۷۸

در مورد مرگ، مرگ مامان به من این اطمینان را داد که همه‌ی انسان‌ها میرا هستند(چیزی که پیش از این ماهیتی کاملاً انتزاعی داشت) - و در این مورد هیچ تبعیضی در کار نخواهد بود - و این اطمینان که همه باید با همین منطق بمیرند مرا تسکین داد.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند

@baamanbekhaan

۲۰اکتبر ۱۹۷۸

سالگرد مرگ مامان نزدیک می‌شود. به‌طور فزاینده‌ای می‌ترسم، گویی او باید در این روز (۲۵اکتبر) دوباره بمیرد.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند


@baamanbekhaan

۲۲ دسامبر ۱۹۷۷

کاش می‌توانستم میل عمیقم را به خلوت‌کردن با خود، به کناره‌گیری و «نگرانم نباشید»ی که مستقیم و بی‌انعطاف از رنج‌کشیدنی «جاودان» به‌سمتم می‌آید بیان کنم. خلوت‌کردنی چنان حقیقی که جدال‌های کوچک اجتناب‌ناپذیر، مضحکه‌ها، زخم‌ها و هرآنچه که به‌محض جان‌ به‌ در بردن فرد [=مرگ یک عزیز و زنده‌ماندن فرد] اتفاق می‌افتد، چیزی جز کف‌ِ تلخ روی دریایی عمیق نیستند.


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند

@baamanbekhaan

۲۹ دسامبر ۱۹۷۸

دیروز عکس کودکی مامان در باغ زمستانی را که برای بازسازی داده بودم دریافت کردم. تلاش می‌کنم آن را روی میز کارم در برابر خودم نگهدارم. اما این کار بیش‌ازحد دردناک و غیرقابل‌تحمل است. این تصویر در تضاد با تمام نبردهای کوچک و فرومایهٔ زندگی‌ام است. این عکس درواقع یک معیار است، یک قاضی.( اکنون می‌فهمم یک عکس چگونه مقدس می‌شود، چگونه هدایت می‌کند؛ مسئله یادآوری هویت یک شخص نیست، بلکه بیانی کم‌یاب یا «فضیلت»ی در درون آن هویت است.)


#خاطرات_سوگواری
#رولان_بارت
#محمدحسین_واقف
#حرفه_هنرمند



@baamanbekhaan