هر چی توی زندگیت با آدم های کمتری در ارتباط باشی حالت بهتره.

این زندگی آدم قوی نمی‌خواد، آدم پُررو می‌خواد. یکی که هرچقدرم بزنی سیاه و کبودش کنی، بازم بخنده و بگه دردم نیومد.

نوشته:‏
“از تو توقع نداشتم “کامل ترین جمله ی غمگین دنیاس یعنی میگه ببین تو تنها کسی بودی که باورت داشتم تو نباید خراب میکردی.

خستهٔ غم نباشی.

"شاید با گام برداشتن است که راه ساخته می شود"

نونت کم بود آبت کم بود ترمیم زدن فارسیت چی بود این وسط:/

آینده انعکاس لحظه حاضر است.

من خطاب به آدم درونم وقتی در آغوشش گرفتم: "دوستت دارم باشه؟ با هم دُرست‌ش می‌کنیم باشه؟".

«خوبم خستم فقط» = «دارم بگا میرم لطفا یکی کمکم کنه»

"مهم از الان به بعده نه از الان به قبل"

بعد از حرف زدن با یک سری از آدم ها هم‌ نیاز به حرف زدن با یه آدمی دارم که بشینه کنارم و بهم بگه تو کافی هستی،خوب هستی و من به تو افتخار میکنم.

واقعا نمیدونم دلیل این حسم بعد از در ارتباط بودن با این افراد،به خصوص چیه.

به شدت بغض دارم‌ و نه میدونم بابت چی یا حتی برای کی فقط بغض دارم.

عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد.

«باختن با بازنده بودن فرق دارد یحیی. من زیاد باخته‌ام، چیزهای زیادی باخته‌ام اما هیچ‌وقت بازنده نبوده‌ام. آدمِ بازنده یعنی آدمِ مُرده.»

متاسفانه زمانی که دلم میخواد برم بیرون و همه‌ی شرایط میگه که میتونی بری بیرون کسی نیست که باهاش برم بیرون.
مگه میشه همه با هم نباشید.

دنبال خوشحالی همونجایی نگرد که گمش کردی.