🌴 *شیرزن تارُمی و مغول دختر درآگاهی 🌴

مغول دختر و میر عبدل تو دامنه ی کوهون دهستون اَ سر یه کَشه اول بسملا شرو اکونن بی جوغ کشی . یه پورَی* مردکان بیل و کِلنت* دار جوغ اکنن و یه پورَی مردکان کارگر سنگ اَیارِن و زنون کارگر َم تاکوون ملات ساروج پشت سر هم اَیارن ..مغول اونگاری خوش یه پا اُستان . جومَش جَم اَکن و با چادری محکم دور کمرش ابنده ، ماله دس اَگی ساروجونی که زنه کان پشت سر همده کوپ اکنن با ماله پهن اکن ...میر عبدل َم جاهونی که لازمن سنگ اهله .

جعفر دراگاهی وقتی افهمه که یه دختی دس و پا ور اِشمُشتِن داکا جوغ ساروجی اکشه اَ رَگ ِ مردونگیش وَر اَخا ، اَشو خَرِ سوز کِبرسیش ( قبرس) شال اَکُن ، لِردی روش اندازونه ، چارتا دول* اوُیی جَم اَکُن دوتا تو ای لنگه لِردی و دوتا تو او لِنگه لِردی اهله اشو پوی گود ساروج دُرسس کنی ...بَی بیل دارون اگو اَله اریزین توش تا ما هم یه کنگ* ِ کار اِگیریم زشتن زنه کان کار اُکونن و ما کمک ندیم !
شَگون : ای بابا مَکُن ای جعفر ای خر با ای بار ای سر اَ بالَی کوه کمرون و سنگلاخی نی کشه ...
جعفر اگو شما اریزین چه کار تُهن بَی خر مو دَس کَم تو گِن اونگا ؟

جعفر همی طو سر اَبالَی ابو و خُرده تِرکه ای اَ در کین خر ازن تا یه پُرَی راه خر سُست اَبو ..جعفر هی لُه دوپکی* شده تا خر پاش اَ پس یه دوکه سنگی اخا و غُر و داپی * اَفته و سُچَک ازن !
جعفر هرچه دُمب خر اَکشه بالا و با ترکه شَزَن پا نی بو ...دولونِ مَلاتی با زحمت یکی یکی پوین اَگی و دوباره هر کاری اکُن اِفاکه* ای نی بو . خر بُجِش* اِشکن بالا و کوتون دماغش فرت فرت باز و بسته اکن .
جعفر با خُش اگو: اِتدی چه دید و رسوایی ...حالا اگه زنه کان اِبینِن !
بَیله ی زنون که ملات شُرسوند بو اَ راه رسیدن تا شودی همه کهکاک *شوشکه ...یکی اشگو ای جعفر ای جا هم تَی پهلوونیت گل اکن ...گمون اِتکِن تو موغون دُر آگاهن که گُلتون * خرما بار اکنی و درازی روغونه اَ چُهار * ادی ؟
جعفر اگو: حالا ما موستی اَکمک شما بییم ...

یکی از زنون اگو : حالا راستش اوگو دلت تو مغول دختر رن یا پا کمکی ما اومدستی ؟
زنه کان : غش خنده .‌‌‌...
جعفر : خنده .‌‌حالا بیا! ...حا لا که شانس ما خرمون پا اشزه !

اگون : کار خوبیت اتکه ، حالا بیین تا بی خر بلند اکونیم .. ...
همه گِلکی * بَی خر بلند اکنن و هامو جا شَوَیستونن .سه دول ملات هرکدوم اَ زنون رو سر اهلن یه دول هم جعفر اهله رو دوشش سر اَ بالا ابِن ...

تا اَرِسن پوی کار دولون خالی اکنن و ماجرا تعریف اکنن ..

مغول دختر ماله ش بالا اَکن و اگو خیلی خوشال ابوم که شور و شوق همکاری بی ای کار تو منطکه ابینوم‌.

جعفر محو زیبایی و جسارت کار مغول دختر اَبو.


دُمباله اِشن ....

🐎🌴Y.B.Z.
-----------------

*واژه نامه*

* پورَی : پاره ای
* کِلِنت: کلنگ
*دول : دَلو- وسیله آب کشی ، شل و گل کشی
* کَنگ‌: کتف ، پهلو - کَنگ ِ کار گِفتن : گوشه ای از کار را گرفتن
* لُه دُپَک: هل دادن
* غُر و داپ : صدای افتادن چیزی
*افاکه : افاقه ، تاثیر
*بُچ : دهان بیرونی
*کَهکاک : قهقهه
*گُلَت : ظرف حصیری برای نگهداری خرما
*چُهار: دواندن چهارپایان
* همه گِلَکی : همگی ، همه جانبه






@mehreganzamin
@avaxt

🌴 *شیرزن تارُمی و مغول دختر درآگاهی* 🌴
۱۱

آوازه شیر زن تو تارم زمین طوری بالا رَن که گرگین میلاد حاکم کعله ی ۲۴ بُرجی تارُم نگرون گه که نکُن مردُم همه طِرَی شیرزن اِشِن. حالا سات آبا ( سعادت آباد ) و دور و بر مِث ِ یه مرکزی برابر کعله ی تارم کَد عَلَم اشکن و ملکه ی اوو و آبادی شاید رکیبی بَی حاکم اُبو ...با ایکه حاکم دلش شَیستی که او تو دشت تارم سرازیر اُبو و مخصوصا : صیفی جات او طری پلنگون و خرگوشی رو اِگی ...بِی ایکه خیار و هندونه ی او طرفون همیشه معروف بون و سر راه لار هستن برده ابو .. شیرزن علاوه بَی دُرُس کردن جوغ ساروجی کنات تو پلنگون هم راه شنداختن . آدمون گله گاه ، سَهک و سورمند ، سرچاهان دور بر شیر زن جمع گشتن و هرکدوم یه کنگِ کاری شُگِن . آدمی اَ طری فارغون هم کاصد گَن اومدن که تهر و نخشه او جا اریزن تا جوغ درس اوکنن . بینِ فارغونات و دشت تارم میونکوه کرار اِشگِن که اَ دو طره باید اوو ریزونش تو جوغ اِفته . زنون از مردون ببشتر اَ جنب و جوش اُفتادِن ..‌کله کش کله کش * گوگوو ایارن پوی گود ساروجی ، خاک رُس هم اَ گل و لاوونی که اُ اوون کشه اَ لای کُره گزون اِشبستن لِردی لِردی اَ بار خر اکنون ایارِن . گُراگُر * ساروج درس ابو ..
شیرزن ا بالای پر آبدین دُس به کار گَن و با کمک مهد ابریم سر جوِغ شرو اِشکن ...مهد ابریم هر کاری که روو اَگی کیف اکن که یه تیر هوایی وِل آده .
شیرزن اگو چه خبرن ای مهد ابریم ای همه تیر ول ادی گلوله خرج اکنی مردم یه وخ گمون اکونن مای جنگ اکنیم ..
مهدابریم خنده ای تیزی اکون و اگو بهل تا بفهمن شیر زنی مثِ تو مال و منالت اِتِشتِن رو ای کار و حاکم ماکمون ته سرش صدا وینی ...البته تعریف خومون نا کنم ما کبیله ی مهد مرادیون بی دلیری و جنگجویی معروفیم ..‌اگه مودی کسی سیل چپ بی تو اوکونن سرشون فواره اکنیم .‌
شیرزن اگو : دخیل مهد ابریم .‌‌.همه ادونن که ما داکا کار خیر اکونیم ...دنبال شر نیستیم ...
مهد ابریم : افهمیدنوم آغا .ای طو امگو که خیالت راحت اوبو که پشت گرمی اته ..
یکی اَ ساروج بندون اگو : جوِغ اَ ای گردونه هم رد موکه خالو مهد ابریم تیر هوایی ول نی کنی ؟ ...همه غش خنده ...‌
مهد ابریم اگو : نه خالو موهم تلاش اکونم سر کلنت ازنم تو زمین ...تفنگ ابینین که رو پشتمن ...دور اَ شوخی هر وخت شما تو گو مه ارَنُم .

دُمباله اِشن ....

🐎🌴Y.B.Z.
-----------------

*واژه نامه*

* کَله کَش: سبدی حصیری بزرگتر از تاکو که معمولا " برای توزین گندم استفاده می کردند.
* گُراگُر ؛ پشت سر هم

@mehreganzamin
@avaxt

🌴 *شیرزن تارُمی و مغول دختر دُرآگاهی* 🌴
۱۲

گرگین میلاد لاری حاکم کعله ی تارُم بی دو تا اَ غُلدِرون ابه تو مصدر خونه ش و اَگو بَی شُما مامور اکنم که اِشین طِری سات آبا ...به طوری بَی شیر دختر با درخواست خراج دولتی افهمونین که سر نه واگی و زنون هم ور ما سر اِبِن خیال نکنن دوره ترکان خاتونن.

دو نفر اَ راه افتن ارسن تو جنگلون تَلِ بری ...بین راه ابینن یه دختی کَشَنگی دنبال گله ن . توکَله شون افته که همی جا کار ای دختو اسازِن ...اشن طری دختو .‌ دختو چش سفید اکون اگو : چه کار مو توهستن ؟
اگون : حرف مزن یا اُخواب یا تخو ابونیم !
‌دختو چاره ی نی بین اخوابه ..یکیشون که اشو بَهش تجاوز اوکن دختو چشش رو هم اهله و نه جیع و نه دادی ..پاهونش محکم بهم اُچسپونه ...هرچه یه نفر شون اکون اشنیشا پاهونش از هم باز اوکون !. بَی رفیکش اگو : ول شوکنیم بیا تا اشیم ....پورَی راه ساکت و پشیمون از کرده ی خوشون . او رفیکو اگو : خیلی دلم درد اومه ...ای صحنه تو عمروم یادم نی شو و بی عبرت بی بچانم هم اگه زنده بودوم گپ ازنوم .. به گمونوم ای یه پیشا مدی بو که ضعیفه دانستن زن اَ سر خومون در اوکنیم و فکر مون ای نه بو که زنون به زور زیر سلطه ی شهوت طلبونه خومون در بیاریم ...بیا تا ماموریتمون طوری دگه اوبو و اشیم بی شیرزن خدمت اکونیم تا شاید جبران مافات اوبو .
***
دو نفر از صبح تا پسین دوشادوش آدمون شیرزن کار اکنن ....شو رو سِرگی اخوابن .. چر و پت کار گرون تمون ابو .ابرون تند تند اَ رو مهتاب رد ابن ...دو تا از راه رسیده صحنه امرو پیش چششونن و خوو شونیبه و خرسند هم از ایکه امرو رایی درستی انتخاب شوکه ولی شو سنگبنی شو گذروند که خوو اَ چِشون نوو مه .
* * *
گرگین میلاد اَ ایکه ای دونفر هم نوومدن و اِ شفهمی داکا کار اَکونن با جَذبه ی که شیر زن شه راه اِنداختِن اُ تلاطم نِشت .
نامه ی بِی سرکرده ی گله گا یون ِاشنِوشت که تو حساب اوبو زن و زن سروری نبو .

پیک اسب سوار نامه اَووگی اَشو گله گاه اده دَسِ بزرگ‌ طایفه مد مرادی .‌
جواب اَده ما منیشا جلو ای کار اگیریم بی ایکه کار خیرین و باعث ابادی منطکه ابو ...مهد ابریم هم یه کنگِ ای کار اِشگِن و نگرونی اَ ای بابت نی . اگه شیرزن حال و هوای سردمداری تو سرش بو نِیومه بی حاکم اوگو که مو مَی یه لَکَب شیر مردی اَ تو اِگیرُم !
* * *
گرگین میلاد دوری تو کعله اَزن و سِبیلِش توو اَده ، اَشو طِرَی کموتر خونه همی طو که سر گرم کمو ترون ابو و پر شُدا ‌‌فکر شیرزن کلافه اِشکه بو. ...

دُمباله اِشن ....

🐎🌴Y.B.Z.
-----------------

@mehreganzamin
@avaxt

🌴 *شیرزن تارُمی و مغول دختر دُرآگاهی*

اَ او طره آوازه ی مغول دختر با کار و تلاشی که تو دل و سینه ی کوه اشکه بو و جوغ شه در یور بو با زیباییش ، جمال و کمال یک جا ، دل جوونون منطکه ی دُراگاه اِشبُر بو و چند نفر پا پیش شُهِشت بو بَی خواستگاری که همه جواب نه شَشنُفت بو .
یکی که خیلی جونداد اِشکه جعفر بو که با هامو روحیه ی لوطی منشونه ش و مزاح مانندش اِشگو : " ای همه مو با خر سوزُم زحمت اُمکشی، خرُم پا اِشزه و مِث ایکه هیچ !.

دور و برون که خنده شوگه‌ بو ...مغول دختر هم خنده شَگی اَگو: " زحمت تو و خَرِت هیچ وخت یادُم نیشو و مِزِ * کَلون * شما و همه مخصوصا " زنون دلاور که همه بَی مو کُمک شوکه تا ای کار به سر انجوم اِرَسه بی نصیب نی مونه ، گرچه خوش آبی و ترسالی موهبتی بالاتر اَ همه ن که ایزد بانوی آب بُی همه مون بخشش اَکُن ...ولی گَپ زن و شویی که پیش اَیا بالاخره باید یکی انتخاب اُکنی ...مو اَ همه ی جوونون ِ نو خواسته * بابت جوونمردی و دل پاکشون یکی یکی سپاسگزاری اَکونوم، ولی مجبورُم همی جا اعلام اوکونوم که پیوند زناشویی مو با یکی انگاری که اَ جلوتر کائنات روو اِشدا بون و او کسین که اَ هامو اول پا به پای مو اومن و مِثِ فرهادِ کوهکن همرای مو با درست کردن جوغ کوه شَکند و ای غیر اَ نیرو عِشق چیزی دگه نی که بَی آدم وادار اَکون .شما همه افهمین که کین ؟

همه : عبدول خان!

با ای اعلام بی پرده ی مغول دختر صِدَی چنگ و شوا دور و بر کعله ی مغول دختر بلند گه .

همه شو گو په کی جشن عاروسی اگیرین ؟

مغول دختر اِشگو : " هر وخت بارونی حسابی اومه و اوو اَ سر و بالای کوهون تو جوغون روو اُفتا جشن عاروسی مو اگیروم . حالا اعلام اکونوم که جشن تموم شدن کارِمون اگیریم تا اووخت تو کعله ساز و نغاره بیارین ، ازنین و تَم اِجکین و همه تون رو اَ آسمون اوکونین تا او تِفاک اِفته تا جشن عاروسی ما هامو طو که مو اومگو بر پا اوبو‌ .

* * *

دمادم زمستون هف شو هف رو با رون او مه وتو ای ای مدت صدای ساز و نغاره هم بلند بو ... اوو اَ درازی کوهون ژار ژار اُفتا تو جوغون ساروجی و ای لحظه ی خیلی خوشی تو زندگی مغول دختر گه که جشن عاروسیش و زندگی نووِش هَمرُی ژار ژار جوغون او گِفته اوبو.

ای موسُم مبارک و شادمونی بی مردم منطکه ی دراگاه هم گه اَ اومدن بارون خدادادی و سر ووزیر شدن اوو تو باغ و مغون سال پر برکتی گه .

دُمباله اِشن ....

🐎🌴Y.B.Z.
*واژه*

مِز: مزد
کَلون : زحمت
نو خواسته : جوان آماده به کار و زندگی


-----------------

@mehreganzamin
@avaxt

‌🌴 *شیرزن تارُمی و مغول دختر دراگاهی*

۱۵

گرگین میلاد وختی خبرِش گه که دونفر فرستاد انِش که بنا بو یه ترس و تکونی بی شیرزن آدن تا یه وخ سر و سرداری نکن برعکس اَ خذمت او در اومدن احساس خطر اَکون و نامه ای بَی حاکم گپ لارستان انویسه که چه برخوردی با شیرزن اوکن . از اوجا دستور اَیا که ای شیرزن بَی ایکه لَکَبِ شیرمردی اِگی دَس اَ بلند پروازی اِشزن و ای لَکب هم ما باید آدیم و حتمن هم باید مهر ما پای کاغذِ لُکَب نومه اوخا که او شَی ای سند اِشبو که تو زمونه و تاریخ اومونه که ثابت اوکون یه کار ِ مردونه اِشکِن . بی ای کار نفری اِفِرِست بی او و مهد ابریم یه رو دعوت شو هوکون .‌ خوب اَزش پذیرایی اُکون و بعد لَکُبِ شیرزن شاده و اوگو توشیر زن اِسمِتِن و شیرزن هم باید اومونی .

* * *

شیرزن ‌‌ ای وخت کار جوغ دُرُس کُنی پرآبدین تا رو دشتِ پلنگون و سرچاهاهون تَمون اِشکه بو و ره بو طری فار غون و داکا جوغ از رو نوو نارمند بَی پنج دشت آشکارا شَکشی که فرستیده ی حاکم کعله ی تارم ارسه پهلوش اگو حاکم از کارتون خیلی راضی گشتن شَی پیش اَ ایکه کارتون تمون اکونین حکم " شیرمردی " تاده .

شیرزن همراه مهد ابریم راه اَفتِن اَشِن کعله ی تارم . جلوشون نمایش اسپ سواری در اَیارِن . چند تا اسپ سوار کُتراپ کُتراپ دور تا دور کعله اسپ چهار اَدِن و اَ رو خُندک جَک اَگیرِن .

بعد از پذیرایی و جَم گشتن مردم حاکم رو تُنبی ره و اِشگو بَی ای کار و تلاشی که شیر زن اِشکِن مو لَکَب شیر زن اَگوم که رو پوست گُو انویسن که واکعا " شیرزنی خوش نِشون اِشدا !

شیر زن ورآشفته بو اشگو: مو ای همه کار اومکه که لَکَب " شیر مرد " اِگیرُم ...بَی مو اَگوی شیرزن ؟ ...شیرزن که اسممن ؟ ...از صُب دگه کار وِل اَکونم و اوگو شیر مردی پیدا اوبو دُمباله ی کار اِگی!

مردم که جَم بودن مات و حیرون گشتن و با همدگه اَ پِچ پِچ اوفتادِن . بَی همده شاگو اگه : لَکَب" شیر مرد" اِشدا بو آبر ومون اَره ...

* * *

حاکم اگه چه پیش رو برخورد شیر زن جسارتی بَی خوش ادونه ولی ته دِلِش اَ ای که اَ کارِش دلسرد اوبو احساس امنیت خاطری شکه. بِی ایکه اگه با زبون خَش شیر مرد شگو و لَکَب شدا وجهه ی خُش و مردون پایین اومه .

* * *

شیرزن غیظ آلوده با مهد ابریم و همراهونِش اَ تو کعله اَشِن تا سات آبا اَرِسِن دستور اَده همه ی کارگرون اَ صُب دگه دَس اَ کار اِکَشِن و دَس مِزِشون آده تا کار و حکایت دگه اَ سر اِگیرِن.

- تَمون-

🐎🌴Y.B.Z.

-----------------

@mehrganzamin
@avaxt

ی برد و در راه کیسه که پاره می شود می بیند که پر از بَزَرَک * است ، آن را رها می کند .‌.‌‌ همسر چوبینه بر بالاخانه ی قلعه نشسته بود و غارت کردن اموال را زیر نظر داشت که به کدام سمت و سو و خانه می رود ! ...پس از گوشمالی و رها شدن چوبینه که از طریق اربابان زردشتی در دستگاه های دولتی ارتباط داشته است ، به داد و شکایت می پردازد ، خان دستگیر می شود و او را به زندان کرمان می برند . مقامات قضایی همه ی کدخدا های روستا های تارم زمین زیر نظر کد خدا خدایار کریمی کدخدای روسنای تزرک موظف می کنند که آرامش و امنیت را در تارم زمین باز گردانند و تمام اجناس و آذوقه های به غنیمت برده در تمام خانه ها جستجو شده به جایش بر گردانند همسر چوبینه آدرس غنیمت بران را یکی یکی بازگو می کند. .

تهمتن‌خان پس از مدتی در زندان کرمان با دادن رشوه ای سنگین از زندان به ترفندی فراری می شود و بهمراه الله مراد بهرامی کدخدای سعادت آباد با کامیونی که چرم گوسفند بار زده است تا محلی به نام‌ پوزه ی نمکی وارد می شود و از انجا در میان ساز دهل و پایکوبی وارد قلعه ی رفیع آباد می گردد ، سپس به سمت غرب تارم زمین در کنار راهدار بیگ دولخانی مدتی اقامت می کند تا انگاه که همه چیز رو به آرامی می رود به مقر خود برمی گردد .

( به نقل از : مش رستم باوقار )

🚴🌴Y.B.Z.

پی نوشت :

* بَزَرَک: دانه ی شبیه کنجد ، کشیده تر ، چرب و لیز که با کوبیدن آن در خوراک گاو که جوشیده ی خرما به نام " لَم" بود می دادند.‌

* داستان منظوم‌ رویارویی خان تارم با چوبینه نماینده ارباب سروشیان :

بیا بشنوید این حکایت ز من
تهمتن یکی بود مرد کهن
ز جد و پدر تا به خود همچنین
بودی مالک کل تارُم زمین
قضا نام چوبینه چون بشنوید
که تارم زمین را ز دولت خرید
روان کرد مردان جنگی چو شیر
گرفتند چوبینه و شد اسیر
در قلعه بگشوده شد زان میان
غنیمت گرفتند اموال آن
به مردم چو بش کردند اموال را
رها شد اسیر ، برگرفت بال را !
شکایت نوشت خان به زندان فکند
غنائم ز مردم چو برگشت ،جَو تا به قند
تهمتن به رشوه ز زندان گریخت
زمان، آب پاکی براین جنگ ریخت
که خانی همان خان و ارباب نیز
همه رعیتان گوش به فرمان ، تیز !

🚴‍♀🌴Y.B.Z.

*جنگ تهمتن خان صولت پور و ارباب ایرانپور*

( با زبان چکامه )

عجایب سنتی دیدم خدایا
که زردشتی به تارم کرد مأوا

که بود یک قلعه کهنه ای به تارم
کشیدند دور آن دیوار قایم

خبر دادند به آقای صولت پور
امان از دست اقای ایرانپور

چو بشنید این سخن آقای صولت
پور
روان کرد نامه ای سوی ایرانپور

که این قلعه است از اجدادی من
گذاشتی کله ات بر کله من

بشو یک مرد خوبی در زمونه
مکن این کارهای خود سرانه

جوابش داد ایرانپور از آنجا
مزن تو اینقدر حرفای بی جا

که این قلعه ازآن اسفندیار است
تهمتن خان صولت پور چه کاره است

به ترکان گفت زود کاری نمایید
در و دیوار قلعه خوب بسازید

هماندم شحنه حاجی بود آنجا
نصیحت می نمودش هردم اورا

بیا ارباب دس از این کار بردار
که اخر می خوری تو چوب بسیار

به شحناجی بگفتا ای بد اختر
سرت بردار رو از پیش من در

که تو کاری به کار ما نداری
خدا همرات بود هر جا که داری

سپس نامه ی نوشت بر سوی پاسگاه
فرستادند ماموری به همراه

که آن مامور گفت: آقای ایرانپور
مکن خوفی تو از آقای صولت پور

شدند ترکان به کار حویش مشغول
به هم گفتند ارباب می زند گول

دمی که امدند بیلها بریزیم
ز هر سوراخ هر یک می گریزیم

چنانکه گفتگو ترکان تمام شد
که گردی از رفیع آباد عیان شد

بودی خانجان و بعد پور مرادی
حسین بود با غلام باوقاری

دگر ابریم و یاور با امیری
سپس خرد و درشت و هر دلیری

همی چند تا جوان از راه کینه
گرفتند گرد گبه رد قلعه کهنه

به ترکان گفت غلام با زیرکانه
چکار دارید به کار قلعه کهنه

بیا ترکان شوید از قلعه بیرون
رها سازید خود از گبر ملعون

به فرمان غلام ترکان تمامی
پراکنده شدند رفتند جایی

صدا زد بر غلام را آندم ارباب
بیا بشنو ز من حرفی از این باب

ندادش چون غلام بر او امان
را
به فحاشی گشود اندم زبان را

بیا ای گبر ملعون زبان باز
بیارم بر سرت کاری تمام ساز

گریبانش گرفت دعوا شد آغاز
بزد سیلی بسیار و لگد باز

حسین بن غلام عباس بی تاب
دو دستش را دراز کرد سوی ارباب

بلندش کرد او را از سر پا
بکوبید بد زمین مانند تو پا

گرفت ارباب و گفتش این زبانزد :
" سر از محیا که سنگ از هرکس آید

زدند بسیار بر او تازیانه
که ناگه یاور آمد در میانه

دل یاور بسوزید از برایش
ز چنگال دلیران کرد رهایش

چو منصور آمد از ره باز دوباره
زدی تی پا که کَوتش گشته پاره

بشد ارباب و شحناجی به همراه
شکایت برد آندم پیش پاسگاه

به فریادم برس گفت با گروهبان
ز بس چوب خورده ام از آدمای خان

شکایت را نوشت سرکار رحمان
چو گوید چون کند با قدرت خان

سپس گفتا که ای ارباب بد بخت
برو در باغ خود کن استراحت

بر فت ارباب و کند کوت پاره
ببر بنمود کوت نو دوباره

دو مامور داشت از پاسگاه تارم
روان گشتند آنها سوی گهکم

به ماشین شد سوار آن دل پر از کین
به حاج آباد وارد شد چو غمگین

نمی دانم خدا کرد یا قضا کرد
تمام کارها آخوند ما کرد

رستم باوقار

🚴‍♀🌴Y.B.Z.

حکایت و داستان

1- حكايت نخلي كه سر نداشت
« اگُن دوره قديم دو نفر آدم بيچاره و فقير بودن كه هر دو نفرشون چِش و چال درستي شُنَبو، اي بدبختون از زور گُشنَي پَر پَند و چادري اَوا گيرن اَشِن تو مُغون كه دو سه تا پَنگ مُغ اُبُرِن اُخورِن. يه مُغي گير اَيارِن. يه نفرشون چادِر پَهن اَكُن، يه نَفرم با پَربَند سَرَبالاي مُغ اَبو تَرَك و تَرَك و تَرَك همي طو كه اَشو بالا اَ بدشناسي مُغ كَلَه پريده بو. پَر بَند اَ سَرِ مُغ بَر اَگَرده اَفته پَوين . رفيقش اَگو: " خوش اومه پَنگ اَوّل ني فهمُم حالا مِنگِن يا خرما". او يكي اگو ، زهر مار ! نه منگن نه خرما، اي مُم ، پاوَه بلند مُكُن مِوَه خونه كه كَمَرُم اِشكه».
ترجمه
« مي گويند در زمان قديم دو نفر آدم بيچاره و فقير بودند كه هر دو نفرشان چشم درست و حسابي نداشتند. اين بدبخت ها از فرط گرسنگي طناب و داس و چادري بر مي دارند مي روند توي نخلستان تا دو سه تا از خوشه هاي خرما ببرند و بخورند نخلي را پيدا مي كنند يك نفرشان چادر پهن مي كند و ديگري با طناب از نخل بالا مي رود، آهسته، آهسته همينطور بالا مي رود، از بدشناسي نخل سرش پريده بود. طناب از سر نخل بر مي‌گردد و به زير مي افتد رفيقش مي گويد: "خوش آمد خوشه اول نمي دانم حالا خرماي كال است يا خرماي رسيده". آن ديگري مي گويد: زهر مار! نه خرماي كال است نه خرماي رسيده اين منم بلند شو مرا بلند كن و به خانه ببر كه كمرم شكست".

2- حكايت نخل افتاده
«دو نفر با هم تعريف شاكِه. اِوّلي بَي دوّمي اَگو يه روزي صِدَي غار و غوري اَتو مغون اُمفَهمي وقتي رفتُم اُمدي يه مُغي باد شِنداختِن رو يه گَويي. فوري مُغ بلند اُمكِه اَ رو گُردَه گَو مِنداخت اوطِره. دومي اِشگو واقعاً كه شاهكاراِتكِه. مواَم يه روز صِدَي غار و غوري اَتو مُغون اُمفهمي وقتي رفتُم چِشِت روز بدنبينِ، اُمدي يه اِستُك خرمايي اُفتان تو چِش يه موروكي. خلاصه به يه زحمتي استك اَتو چِشِ موروك دراُمَو، موروك راحت گَه. اوّلي اِشگو چه دروغ گُتي . دومي اِشگو مرد حسابي دروغ تو گُت تَرَن يا دروغ مو؟ مُغ و گو گُت تَرِن يا اِستُك و موروك؟ چطو تو مُغ بَي اي گُتي اَرو گُردَی گَو اِتواگِه مو دِگه اُمنيشوستي اِستُك اَتو چِش موروك در بيارُم».
ترجمه :
«دو نفر باهم تعريف مي كردند اولي به دومي مي گفت يك روزي فريادي در نخلستان شنيدم. وقتي رفتم ديدم نخلي باد انداخته روي یک گاوي. فوري نخل را بلند كردم و از روي پشت گاو به آن طرف انداختم. دومي گفت: واقعاً شاهكار كردي من هم يك روزي صداي فريادي توي نخلستان شنيدم وقتي رفتم چشمت روز بد نبيند ديدم يك هسته خرما توي چشم مورچه اي افتاده است، خلاصه به يك زحمتي هسته از توي چشم مورچه درآوردم و مورچه راحت شد. اولي گفت: چه دروغ بزرگي؟ دومي گفت: مرد حسابي! دروغ تو بزرگتر است يا دروغ من؟ نخل و گاو بزرگتر است يا هسته و مورچه؟ چطور تو نخل به اين بزرگي از روي پشت گاو برداشتي من ديگر نمي توانستم هسته از توي چشم مورچه اي در بياورم !».

3- از اين سرنخلستان تا آن سر نخلستان
«يه خري گُم اَبو دو نفراَشِن پيدا اُكُنِن يه نفرشون تو اي سَرمُغون يه نفر هم او سرمغون اَ هَمدِگَه خيلي دور بودِن. يكیشون جار او يكي دِگَه اَزَن، اَگو:
هوي هوي هوي غلي مَهد خر اِددي ؟
غلي مهد كه اَزبَز گَشت بو. شَهمات و شُرُه گَبو روش اَتوهم اَكَشه اَگو:
چوك !»
ترجمه :
«خري گم شده يود دو نفر مي روند آن را پيدا كنند يك نفر سمت اول نخلستان و نفر ديگر سمت ديگر نخلستان، از همديگر خيلي دور بودند. يك نفرشان آن يكي ديگر را صدا مي زند و مي گويد:
هوي هوي هوي غلام محمد خرو ديدي ؟
غلام كه از بس در پي الاغ گشته بود و خسته و مانده شده بود صورتش را درهم مي كشد مي گويد: «چك!».
آوَخت (Avakht)
در تارم زمين به افسانه هاي بومي كه سينه به سينه نقل شده است "آوخت" مي گويند كه دو نمونه از آن در اينجا بازگو مي شود.
1- مكر روباه
«يكي بو، يكي نبو، غير از خدا هيشكه نبو، يه روزي روباه یه رَویي اَگي اَشو ، دَم راه يه گرگي شَبين، اَگو هه خَولو روباه كا تَی شي؟ اَگو مَيشُم سفر، اَگو بي مُ اَم اَبَري، اَگو تُ اَم بيا.
همي تَو اَشِن تا يه تولَي شَوبین، اَگو هه خَولو روباه كا تي شي؟ اَگو ميشم سفر،اَگو بَي مُ اَم اَبَري، اَگو: تُ اَم بيا.
همي تو اشن تا يه خرگوشكي شوبین، اگو هه خالو روباه كاتيشي؟ اگو ميشم سفر، اگو بي مُ اَم اَبَري،اَگو تُ اَم بيا .
همي تو اشن تا گُشنَشون اَبو، روباه اَگو،گرگ اَدَر، توله ادر، رژگوگ ادر، په خرگوشك مَوي چه شُكُنيم؟ شَگیريم شَخوريم، بَي خَرگوشك اَخورِن. همي تو اشن تاگشنشون ابو. روباه اگو: گرگ ادر توله ادر په رِژگوك موي چه شُكنيم؟ شگريم شخوريم، بي رژ گوك اخورن.
همي تواشن تا گشنشون ابو، روباه اگو، گرگ ادر به توله موي چه شكنيم شگريم شخوريم، بي توله اخورن.
همي تو اشن تا گششون ابو، روباه بي گرگ اگو: بيا اوّل مو جگر تو اُخورم بعد تو جگر مو، روباه جگر گرگ اَخا، گرگ اميره !
روباه همي تواشوتا وقتيكه گشنش ابو، اَرَسه سَرِيه كَلَك چَويي، يه چيزي سفيدي اَبين كه تو كَلَك چان به گَمُن ايكه تكّه گوشتن بَي خوش اَندازِ تو كَلَك چاه، اَبين كه اي بابا اي يه تكه سنگين دعا اَكُن، "اي خدا يه كسي اِرَسُن بَي مو دَر بيارِ يه چيزي مال الله اَدُم"
يه نفري اَرَسِ بَي روباه دَراَيارِ، روباه بَي خوش كَش وتُر اَدِ، باركَرَنگي اَكَن، اَگو« اي اَم مال الله»
دوباره خدا با باد دولغ شَندازِ تو كلك چاه، دوباره با گريغ والتماس اگو: « اي خدا توبه اُمكِ، غلط امکه، يه دُفَي دِگه بَي مو نجات آدِ كه يه چيزي خُبي مال الله اَدُم .»
دو نفر با يه خري كه بار سِنجِت شُزَ بواَزهَومو راه رَد اَوِن صِدَي نالِشتِ روباه اَشنُوِن، اَيان اَتوكَلَك چاه شَدَر اَيارِن، روباه تَن خوش اَمُردَي اَزَن" اَگُن شِبَريم آبادي كه پوست خُبي اِشَن، اَفروشيم. يكيشان رو دوش شَهلِ، نزيك آبادي كه اَرَسِن، روباه كه رو دوش مَردِكه سَرِش اَپوين بو، يه پس گردني بَي مردكه اَزن، او بَخالِش كه رفيقش بون، بَي روباه اَهلِ اَرو بارِ سِنجِتي، با رفيقش گِل آويزاَبو، خر با بار سِنجِتي اتو آبادي اَرَسَ، روباه بار سِنجِتي اَندازِ اگو: ووي مال الله! مال الله!، مردم اَريزن هَر كه سِنجِت بَي خوش اواگي و دِگه روباه دَراَشو».
ترجمه ی مکر روباه
«يكي بود يكي نبود، غير از خدا هيچكس نبود، يك روز روباه راهي مي گیره مي ره، سر راه گرگي، او را مي بينه، مي گه : ها دايي روباه كجا ميري؟ مي گه: مي خوام برم سفر" مي گه" مرا هم مي بري؟ مي گه: تو هم بيا.
همينطور مي روند تا يك شغالي اينا را مي بينه. مي گه: ها دايي روباه كجا مي خواي بري؟ مي گه: مي خوام برم سفر. مي گه: مرا هم مي بري؟ مي گه: تو هم بيا.
همينطور مي رند تا يك موش خرما اينا را مي بينه. مي گه: ها دايي روباه كجا مي ري؟ مي گه: مي خوام برم سفر. مي گه : مرا هم مي بري؟ مي گه: تو هم بيا.
همينطور مي رند تا يك خرگوش اينا را مي بينه ، مي گه : ها دايي روباه كجا میري؟ مي گه : مي خوام برم سفر . مي گه مرا هم مي بري ؟ مي گه : تو هم بيا.
همينطور مي رند تا گرسنه مي شن. روباه مي گه: گرگ به در، شغال به در، موش خرما به در، پس خرگوش مي خوايم چكارش كنيم، بگيريمش بخوريمش، خرگوشه را مي خورند .
همينطور مي رند تا گرسنه مي شن. روباه مي گه گرگ به در، شغال به در، پس موش خرما مي خوايم چكارش كنيم؟ بگيريمش بخوريمش. موش خرماهه را مي خورند .
همينطور مي رند تا گرسنه مي شن، روباه مي گه، گرگ به در، پس شغال رو مي خوايم چكارش كنيم ، بگيريمش بخوريم، شغاله را مي خورند.
همينطور مي رند تا گرسنه مي شن. روباه به گرگ مي گه: بيا اول من جگر تو بخورم بعد تو جگر من. روباه جگر گرگه را مي خوره، گرگه مي ميره!

روباه همينطور مي ره تا وقتي كه گرسنه مي شه، مي رسه سر يك چاله اي، مي بينه يك چيز سفيدي توي چاله است. به گمان اينكه تكه گوشتي يه، خودش را داخل چاله مي اندازه، مي بينه كه اي بابا، يك تكه سنگي يه، دعا مي كنه: اي خدا كسي را برسان مرا در بياره. چيزي را نذر الله مي دم.
يه نفر مي رسه روباه را در مي ياره. روباه خودش كَش و قوس مي ده، آروغي مي زنه، مي گه: اِهِه، اينَم نذر الله !
دوباره خدا به وسيله باد و طوفان او را داخل چاله مي اندازه، دوباره با گريه و التماس مي گه: اي خدا توبه كردم، غلط كردم، يك دفعه ديگه منو نجات بده كه يك چيز خوب نذر الله مي دم.
دو نفر با يك الاغي كه بار سنجد زده بودن از همان راه رد مي شن صداي ناله روباه مي شنون، مي يان از داخل چاله درش مي يارن روباه خود را به مردگي مي زنه، مي گه به آبادي ببريمش كه پوست خوبي داره، مي‌فروشيم، يكي ازآنها روي شانه خود مي گذاره. نزديك آبادي كه مي‌رسن، روباه كه روي شانه مَرده سرش به پايين بود، پَس گردني به مَرده مي زنه، او به خيال اينكه رفيقش است، روباه را روي بار سنجدي مي گذارد با رفيقش گل آويز مي شه ، الاغ با بار سنجد به آبادي مي رسه، روباه بار سنجدي را مي اندازه مي گه: آهوي، نذر الله ! نذر الله ! مردم مي‌ريزن هر كس براي خودش سنجد بر مي داره و ديگه روباه در مي ره».

2- دُخت ديو شَوپيده (Dokhte Div Showpideh)
«يكي بو، يكی نبو، غير از خدا، هيشكه نبو، يه روزي يه دُخت خيلي قشنگي اَشو سَرِ چشمه او بيارِ، از بس شهمات بو همو جا اخوابِ شَخَواَشو، ديواَيابلن شَكُن شَبَ تواِشكَفت، وَختي داخت از خو پا اَوو، چِش واز اَكُن اَبين وَرَسرش ديوِن، التماس اَكُن كه ول شُكُن، ديو اگو، شرط ايكه ول تو كُنُم، ايِن كه اگه یَه تِركه تِزَنُم ايطري كوه اَفتي، اگه دو تا تركه تزنم او طري كوه افتي، اگه سه تا تركه تزنم اَشي تو پوست سگ. داخت اگو سه تا تركه مِزِن. سه تركه شَزَن، اَشو تو پوست سگ ،آزاد اَوو.
داخت اَرَسَ خُنه يه پيرزني اشو تو فضا، پير زن راه شَدِ، اَگو خُبن نگهبون خُنَم اُوو. داخت وختي پيرزن اَخَواَشو، يه رو لباسُنِش اَشورِ، يه رو دِگه ظَرفُنِش اَشورِه، يه رو دگه خُنَش جارواَكُن. پيرزن هر رو كه ايكارُن شدي تعجب شَكِ دَر ِخُنان همسايان يكي يكي شَزَ تا اِبين كار اونان ني که اَگُن نه كارماني. يه رو يكي از همسايان اَگو: به گَمُنُم كار سَگِتِن. پيرزن هاج واج اَوو، اَگو: چِطَو ؟ اگو: به اي كه مو يه رو اُمدي اي سگ يه شُنه و یه كاسَی گِل سَرشور اِشواگِ بو، اَرَ سَر ِپَهنَوهَ جُنِش اِشورِ، يه سِّري تواي كار هَن. پيرزن اَگو: مو چه اِكُنُم تا كَمين او اِگيرم .
بَي پيرزن اَگُن سَرِ كِلينج كوكَليت اُبُر، نَمَك اِزَن تاخَو نَشي. پيرزن هَمی كاراَكُن تا بَي داخت اَبين اَز تو پوست سگ دَر اَيا شروع اَكُن به لباس شوشتن. پير زن بَي او تو بغل اَگي گِريخ اَكُن، اَگو: عزيزُم تو حُوریي، پريي يا آدمي؟ اگو: موآدَمُم. سرگذشت خوش تعريف اَكُن و پيرزن باش اُخت اَوو .
يه رو وَختي داخت اَشو سَرِ پَهنَوهَ جُنش اِشورِ، پُسِ پادشاه كه هَومو طِرَ دنبال شِكال بو، اَبين كه دُختي مِثِ ماه، مودُن بلند خرماييش جَم وجوراَكُن اَشو تو پوست سگ، پُس پادشاه تَعقِبِش اَكُن، اَبين كه اَشو تو خُنَی يه پير زني. او جا شَه چِش اَگي و بَي دي باش اَگو مو مَي سگ يه پيرزني اِگیرُم.
دي باي يارو حيرون اَوِن، اول خيال اَكُنِن شوخي اَكُن، ولي يارو قرار و آرُم نيگي؛ اگو حَتماً مو بَي هَمي سگ مَي! اي همه پادشاه شَگو، ايكارمَكُن كه باعث آبرو ريزي مو اَوو، سَراز پَویش نيگي، هَمَي دانشمندُن اَيارِ تا بَلكُم مُتَكاد شُكُنِن، چارَش نيكَنِن، تابالاخره خانوادَش راضي اِوِن، بَرو بِساتِ عيش راه اَفتِ، ولي بَي پادِشاه و خانوادَش تير تَزَ خونِشُن نِيَومه، اي عيش بَي اينان اُنگَوري عَزاداري و ماتَم بو، يا رو كه شَودي خوشال بو، خيال شا كه گَنوِكن، اواَم اَدَستي بُروزاِشنيدا !
وقتي يارو با سگ رفتن تو حجله، هَمه يه چِِش شُبو، يه چِشِ دِگه قرض شاگِ سَيل شاكِ، پيرزنَم شَودي مِثِ ايكه بَي دُختِش اَبَرِن گِريغ شَكِ.
تو حِجله دوماد بَي سگ اَگو: تو جُلدِت دَر بيا كه مو اُمديدي، اي همه ناز مكن، بَي چه تو ايطو بَی خُت اِتكِن؟ عوروس اَگو: بَي مو ديو اِشبُربون سه تا تِركه بَرمواِزَّن تا رَفتُم تو پوست سگ تا وِل اِشكِن، اِشگُ اَگه كسي شَي از تو پوست سگ درت بيارِ، بايد دوباره سه تِركه تِزَن تا در بيَي اگه هَمی طوري دراُمودي دوباره تَبَرُم، دوماد سه تِركه بَر سگ اَزَن تا داخت از تو پوست سگ دراَيا.
صبحگاه پادشاه كه شَو با ناراحتي خَوبي وو، يكی اَفِرِستِ دَمِ حجله، وَختي اَشواَبين به جَي سگ عوروسِ خيلي قشنگي كه تا حالا اَچِش اِشنَدين، نِشتِن.
پادشاه اوکده خوشال ابو که دوباره هَف شَو هَف رو عیش اَکُن و سوروساتِ زِیَودی اَدِ.

بعد از اي قضيه، پُس وزيرَم چِشَم چِشي اَكُن، اَگو مواَم مَي بايه سگي كه خُنَي يه پيرزني هَن اگیرم. وزير خوشال اَوو، فوراً بَرو بِسات عيش راه اَندازِ هَف شَو، هَف رو عيش اَكُن، بِريز و بِپاشِ اَکُن که او سَرِ دنیا با خبر اَوِن .
تو حجله كه اَشِن، دوماد بَي سگ اَگو: اَلَه، توَم اَتو پوست سگ دربيا، نازمكن.
سگ اَگو: وَو …! وو…! دوماد تاسه مَرته اَگواَتو پوست سگ دربيا، سگ هميطو جوابش اَدِ: « وو... وو... » كه مَرتَی چارُمي سگ حَمله اَكُن، بَي دوماد لِت و پاراَكُن.
صُبی گاه وَزير خوشال، يكي اَفِرِستِ تو حجله، وَختي بَراَگَردِ ، وزيراَگو : ها؟ چطو؟
با گِریغ و زَوری اگو: بُچِ عوروس سُرخ سُرخ، جون (جان) دوماد تِكْ تِكْ. وزير پَك و پشيمُن، اَزُن تو سَر وكَلَی خوش.
ترجمه ی دختر ديوزده
«يكي بود، يكي نبود، غير از خدا،‌ هيچكس نبود، يه روزي يه دختر خيلي قشنگي مي ره تا از سر چشمه آب بياره، از بس خسته بود همانجا به خواب مي ره، ديو مي ياد اونه بلند مي كنه و به غار خود مي بره، وقتي دختره از خواب بلند مي شه، چشمش می افته به ديوي که بالاي سر اوست، التماس مي كنه تا او را رها كنه، ديو مي گه: شرط اينكه رهات كنم، اينه كه اگه يه شلاق بزنمت این طرف كوه مي افتي، اگه دو تا شلاق بزنمت اون طرف كوه مي افتي، اگه سه تا شلاق بزنمت مي ري تو پوست سگ، دختره مي گه: سه تا شلاق بزن. سه شلاق به او مي زنه دختره داخل پوست سگ مي ره. آزاد مي شه.
دختره به خانه پيرزني مي رسه، داخل حياط مي شه. پيرزن او را به خونه راه مي دهد مي گه خوبه نگهبان خونه ام مي شه. دختره هنگامي كه پيرزنه خواب بود از تو پوست سگ در میاد و لباسای اونه مي شوره. روزي ديگه ظرف هايش را مي شوره. روز ديگه خانه اش جارو مي زنه. پيرزن هر روز كه اين كارا را مي ديد تعجب مي كرد. در خانه همسايه را يكي يكي مي زد تا ببينه كار اونا نيست. مي گن نه! كار ما نيست. يه روز يكي از همسايه ها مي گه: به گمانم كار سگته. پير زن هاج و واج مي شه. مي گه؛ چطور؟ مي گه: چونكه من يه روز ديدم اين سگ يه شانه و يه كاسه گل سرشوي برداشته بود و به استخر براي حموم مي ره، يه سِري بايد توي اين كار باشه. پيرزن مي گه: من چه كار كنم تا اونا كمين بگيرم؟
به پيرزن ميگن سرانگشت كوچكت را ببر و نمك بزن تا خواب نري. پيرزن همين كار مي كنه تا دختره را مي بينه كه از توي پوست سگ در مي ياد و شروع مي كنه به لباس شستن پيرزن اونا به آغوش مي گيره و گريه مي‌كنه و ميگه عزيزم تو حوري هستي، پري هستي يا آدمي؟ مي گه : من آدمم، و سرگذشت خودش را تعريف مي كنه. پيرزن با او اخت مي شه. يه روز وقتي دختره مي ره سراستخر تا حموم كنه، پسر پادشاه كه همان طرف به دنبال شكار بود مي بينه دختري مثل ماه، موي بلند خرماييش جمع و جور مي كنه و توي پوست سگ مي ره. پسر پادشاه تعقيبش مي‌كنه و مي بينه كه به خانه يك پيرزني مي ره و او جايش را زير چشم مي گيره و به پدر و مادرش مي گه من مي خوام سگ يه پيرزني را بگیرم (با او ازدواج كنم). پدر و مادر پسره حيران مي شن. اول خيال مي كنن شوخي مي كنه ولي پسره آرام و قرار نمي گيره. مي گه حتماً من همين سگ را مي‌خوام! هر چه پادشاه به او مي گه اين كار نكن كه باعث آبروريزي من مي شه حرف او را قبول نمي كنه همه دانشمندان مي ياره تا بلكه او را متقاعد كنن، نمي تونن او را راضي كنن، تا بالاخره خانواده اش رضايت مي دن.
سور و سات عروسي راه مي افته. ولي به پادشاه و خانواده اش اگر تير مي زدي خون از اونا نمي اومد. اين عروسي انگار براي آنها عزاداري و ماتم بود. پسره كه مي ديدن خوشحال بود و خيال مي كردند ديوونه است. او هم عمداً بروز نمي داد. وقتي پسره با سگ به حجله رفتن. همه يه چشم داشتن يه چشم ديگه قرض مي گرفتن تا نگاه كنن. پيرزن هم مي ديد كه مثل اينكه دختر او را مي برند گريه مي كرد.
توي حجله داماد به سگ مي گه: يالا از توي جلدت در بيا كه من تو را ديدم، اين همه ناز نكن. چرا تو خودت را اينجوري كردي؟ عروس مي‌گويد: مرا ديو برده بود. سه تا شلاق به من زده تا رفته ام توي پوست سگ و رها كرده، گفته است اگه كسي مي خواد از توي پوست سگ تو را بيرون بياره، بايد سه تا شلاق به تو بزنه تا بيرون بيايي، اگه همين جوري بيرون اومدي دوباره تو را مي برم. داماد سه تا شلاق به سگ مي زنه تا دختره از توي پوست بيرون مي ياد.
صبح زود پادشاه كه شب با ناراحتي خوابيده بود، يكي را مي فرسته تو حجله، وقتي مي ره مي بينه به جاي سگ، عروس خيلي قشنگي كه تا بحال به چشم نديده بود نشسته است، فوراً مي ياد به پادشاه مي گه. پادشاه مثل اينكه خداوند يك عمر ديگر به او مي دهد، از نو هفت شبانه روز جشن مي‌گيرد و حسابي بريز و بپاش مي كنه.

بعد از اين قضيه، پسر وزير هم چشم و همچشمي مي كنه مي گه من هم می خوام سگي كه خونه يه پيرزني هست بگیرم. وزير خوشحال مي شه. فوراً سور و سات عروسي راه مي اندازه، هفت شبانه روز جشن مي گيره و بريز و بپاش مي كنه.
توي حجله كه مي رن، داماد به سگ مي گه: یالا! تو هم از توي پوست سگ بيرون بيا، ناز نكن سگ مي گه: عو عو…! عو عو…! تا سه مرتبه مي گه از توي پوست سگ بيرون بيا، سگ همينطور جوابش مي ده: عوعو… عوعو... مرتبه چهارمي سگ به داماد حمله مي كنه و او را لت و پار مي‌كنه.
صبح زود، وزير خوشحال يكي را در حجله مي فرسته تا ببینه چه خبره، وقتي بر مي گرده، وزير مي گه: هان؟ چطور؟ ميگه: لب و لوچه عروس سرخ سرخ، بدن داماد تكه تكه.
وزير حسابي پشيمان مي شود و به سر و كله خودش مي زنه.

خان انگورون(انگوران )
کسمت اول
ملا هاشم که دوران نوجونی خُ شگوزوند بعد اَ مرگ بپش ادعای کذخدایی انگوران اَکونت و بی پُس آمه (عمه)خُ اَگیت که دگَه حَک اتنین تُو کاروون کذخدا رعیتی دخالت بوکونی ولی ممد بک که کذخدایی زیر لُوی مزه ایداده راضی اینابو کناره گیری بکونت ،بی همه خاطر وا پول که اَ بپی مونده مشغول خریدن و جمع کردن تیر و تفنگ ابوت چن تا تفنگ و تعدادی تیر اخرت و حدود ده پمزده نفر مزدور و طرفدار خُ استخدام اَکنت و دَم دَم صبح حمله اَکونن بی خونه ی کذخدا ممد بک
جاسوسُ کبلا بی ممد بک خبر شُوبرده و تفنگچینُ خونه ی کذخدا آماده بودرن و انتطار هوندن ملا هاشم و دار و دسته اش شاکشی
ملا هاشم کبل اَ رسیدن وا خونه ی ممد بک دستگیر ابوت و کاری ناتونت انجوم هادیت بی ملا هاشم و بکیه تفنگچینُش اَگرن و شُوو تو انگورون تُوخونه کذخدا زندون اَکونن و صبا وا دستبند و پا بند وا نامه ی که ممد بک انویست و بعنوان اشرار معرفی شَکونت وا یه پیک و چن تا سوار افرستن بی بستک ،زندون بستک اُ زمون زندون محکم و دژ مستحکمی ایشته و خیلی اَ اشرار و راهزنو اُونجا زندون هسترن
ملا هاشم تغریبن دو سالی تُو زندون هسته و حالا جونی نو خاسته بوده و راه و رسم زندون شَفهمی ، وا وعده پول بی یتا اَ نگهبونو پیغمومی بی مُم خُ افرسته که هرچه پَکُو پول اته واگه بی خودت برسون بی بستک
مُمی که هنوزا اَ مال ومنال شوی خدا بیامرزی خیلی ثروت و دارایی ایشته اَ پول،طلا و نکره و هر چه دم دستی هسته اَواگنت و وا چن نفر سوار حرکت اکونن طرف بستک و ملاکات ملا هاشم و اونجا ملا هاشم که کبلا وا نگهبون و رییس زندون هماهنگ ایکردن ،شُو بی ملا هاشم منتکل اکونن وا جای دگه و صبح فراری شدن و همراه ممی و سوارون دگه اتان تا انگورون
ملا هاشم یه چن وختی تُو خفا امونت و وا ارتباطی که تو زندون وا اشرار صحرا باغ ایشه مشغول جمع کردن تفنگ ومزدور ابوت تا ایکه حدودن پنجاه نفر تفنگچین مسلح جمع اکونت و چن تا جاسوس اَفرسته تو خونه ب ممد بک و اَ اُنجا خبر براش اتارن
یه روزی خبر اتارن که ممد بیک اَرفتن بندر که وکو وسیله هیش بی چوک خُ بخره و بر بگرده انگورون
ملا هاشم بی جاسوس پول ادیت و خُ اگیت وختی خرید توکه و موکه برگشتن یه کاری بکو که اَ راه شهرو بیاین انگورون
بعد اَ خرید و گردشی تو بندر وختی کافله

کسمت دوم
خان و کذخدای انگورهون

بعد اَ دستگیری ملا هاشم ،صُب اول وخت ممد بک نامه ی انوسیت ، لاک و مُهر اَکونت ، همراه شیش نفر تفنگچین بی ملا هاشم همیطو که دست بند و پا بندی شُوزده همراه با یه نفر پیک روُونه ی بستک اَکونت،

سوارو وختی اَرسن بستک روز کم کم غروب شَکه یه راست اَرن در زندون مرکزی بی ملا هاشم و نامه ی ممد بک تحویل ادن و براَگردن

ملا هاشم بعد اَ محاکمه وا جُرم شرارت و حمل اسحله بی دو سال زندون و جریمه نغدی محکوم ابوت ،
ملا هاشم کینه ممد بک تو دل و ذهنی خاموش اینابو و یه چیزی مث خُوره تو ای مدت شَخاردی و آتش انتقام تو دلی هر روز بُن(روشن) ته شَبو

زندون بستک اُ زمون چون کایم و محکم هسته ، بی اکثرن اشرار و راهزنو صحرا باغ و بهارلو و ...منطقه اونجا نگهداریُ شاکه ،ملا هاشم تو زندون وا ای راهزنو آشنا ابوت و طرح دوستی اریزت و جریان خُ تعریف اَکنت راهزنو وا ارتباطای که وا صحرا اَ زندون شُوهسته اَ ملا هاشم حمایت اکونن
ملا هاشم که حالا جون نُوح خاستی بوده وکم کم آخرون دوره حبس خُ شکشی
یه روزی رئیس زندون بی ملا هاشم اَگیت نامه ی بنویس تا بیان جنیمه ات(جریمه) هادن که دگه مرخصی
کَلم کاغد اتارن و ملا هاشم نامه ی بی مم خُ انویست و ادیت بی یتا پیک و اگیت ای نامه وا ای آدرس، تو انگورهون بُبَه ، تحویل هاده و کرایه راهت هم همونجا بگه
پیک نامه اَگنت و اتارت انگورهون تحویل و کرایه خُ اگرت و اَریت
مُم ملا هاشم سر پاکت که واز اَکنت و نامه اخونت ، بی ندیمه و نزیله خُ اگیت بری چن نفر تفنگچین خبر بکونی،اسپ و اَم هو و علف هادی صبا صُب حرکت اکونیم طرف بستک
هرچه پول و طلا و نُکره هم دم دستی هسته تو بغچه اپیچت که صُب کبل اَ آفتو حرکت بوکونن
دمباله ایشه
روایت ..هاشم آسیایی

کسمت سوم
کسخدا و خان انگوهرون

صبا صبح مُم ملا هاشم و چن نفر نزیله(خدمتکار زن)، چن نفر تفنگچین ،راه بلد و یتا اسپ یدک حرکت اَکونن طرف بستک و یکراست اَرن زندون بعد اَ انجوم کار اداری و پرداخت جریمه رئیس زندون فرمون اَدیت که بِرَن بی ملا هاشم اَ تو سلول بیارن که مرخصن ،نگهبونو تو بند جار اَزنن که ملا هاشم اَ امروز مرخصی جُل و پلاست جمع بُوکو تا بری
ملا هاشم بعد اَ خداحافظی اَ اشرار و راهزنو داخل زندون چن تا آدرس و نامه اَگنت که صحرا اَگه کاری ایشه وازش همکاری بکونن و خداحافظی اَکنت و اَ زندون بعد اَ انجوم تشریفات قانونی مرخص اَبوت
صحرا اَ زندون همه منتظرشَن وختی ملا هاشم اَ در زندون در اَبو نزیله هون کَل اَزنن و شاد

ی اَکونن و تفنگچنین هم چن تا تیر دَر اَکونن ملا هاشم دَس اَبرت پای مُم خُ ببوسد که مُمی زیر کَنگرکی اَگنارت و بلندی اَکنت و کله ی سری ماچ اَکنت و اگیت ماشالله هاشم تو دگه بی خودت مردی بود !!
اسپ بیاری تا هاشم خان سوار ببوت
ملا هاشم بَن اسپ اَگنارت و وا یه حرکت اَپرت رو زین و راه اَکن طرف انگورهون
...................................
ملا هاشم هزار تا فکر تو ذهنی شهوند و شَره ، فکری رَه پهلو بپی حاج احمد که دگه کم کم پیر و ناتوان شُبو بپی بی چوک داد خُ که گچین زندگی شَکه ایوارده اُ ایکرده مباشر خودی ،
ممد بک ده یک محصول رعیت شَگفت و شَگوفت نصفی خرج تفنگچینُ بی مکابله وا راهزنو بهارلو و کلعه گنجی اَکردم و یخو هم سهم حاجی احمد شفرستا بی خزانه خان!!
ملا هاشم اُوخن هیفده سال بیشه ای نهسته بی بپ خُ شُگو مه بایه بجای شما کسخدا بُبُوم
ولی بپی شَگُو هنوزا زودن !!
اَ وختی راه کَفترن ملا هاشم وا کسی گپ اینزده همش وا خودی کلنجار شَره!!
دگه هوا تار تار بوده و شُوو اَ نیمه گذشته وماه اَ وسط آسمون رَد ایکرده سوارو همه خسته هسترن و
زنو رو زین چُرت شازه و اسپو یله یله شاره که جلودار کافله وا صدای بلند ی که مث رعد تُو اُ شُوو تار و خلوت تو کوه ایپیچی و چُرت همه پاره ایکه غار ایزه دگه نزیک انگورهون ابودیم
دمباله ایشه

کسمت چارم
کسخدا و خان انگوهرون

صدای جلودار کافله که بلند بو ملا هاشم اَ فکر در هوند ،
دل حاضر ایکه و اَ رو اسپ جکی زیر ایگفت شما آروم و بی صدا بری اسپ مه اَم وا خودتو ببری مه بکیه راه پیدا اَتام امناوا خبر برکو و تفنگچینُ ممد بک بفهمن مه هوندم !!
کم کم هوا گرک و میش شبو و ستاره ه‍ون چشمک شَازه که کافله رسی پا خونه همه خسته و مونده بودرن هرکه اَ اسپ زیر بُو و جایی پیداایکه بی خافتن !!

کروس که بُونگ صبح ایدا اَ بالای سرا صدای بُو و ملا هاشم اَ رُو دیوال جَکی تُو چارتا و بی سر و صدا رَه تُو اتاک دَر اَ پشت جفت ایزه !!

پیسن دَم مغرب ملاهاشم اَ اتاک در هوند رَه سر چاه دلُو ایکردی و هو ایکشی بالا سر و رو خُ ایشوشت .
نزیله ی تُو چار تا شَوامشت(جارو شکشی)تا بی ملا هاشم ،ایدی بی خُ جَم و جور ایکه پا بُو بی هاشم سلام ایکه، هاشم اَم جوابش ایدا و ایگفت پَ مُم ما کجان!!؟
نزیله اشاره ایکه طرف اتاک اونجان !
ملا هاشم بَره بگه بیا ایجا!
نزیله جارو اینها زمین و ره طرف اتاک
ملا هاشم اَم هوند تُو اتاک و در پیش ایکه
چن دیکه بعد مُمی جلو و نزیله پشت سری وا یتا مجمع تلو که توش برنج ،مُرگ ،خرما ،لچ و سبزی جدا جدا تُو صحن نهاده هوندن تُو اتاک ،
نزیله مجمع اینها کف اتاک و وا اشاره مم هاشم اَ اتاک رَه صحرا
ملا هاشم: پشت سرت دَر هم ببند
مُمی نشت کنار هاشم و ایگفت خا هاشم خان چه خبر !؟چه تِن !؟ اَ وختی حرکت موکردن وا کسی گپ اتنزدن ،
تعریف بُکو ای دو سال چطو گذشت و چه اتکه !!؟؟
ملا هاشم مجمع ایکشی جلو خُ یه پرک نون ایواگه و خورش مرغ سرازیر ایکه رو برنج و لُکمه گپی ایواگه و اینها تُو لُو خُ و شروع ایکه وا خاردن !!
__وخت بی گپ زدن زیادن !
الان یه نفر که خیلی مورد اعتمادن موا !
خبر هاده بیا چن تا نامه موا ببرت بی چن جا تحویل هادیت ، دو مرتبه تاکید ایکه ، مورد اعتماد بشه حتمن !!
مُمی :دگه نهونده چه نغشی تو سرت ؟؟!!
صبر هاده یه چن روزی یه هُوو و دَنگ درست حسابی بخاری و هُو زیر پوستت بریت خیلی لاغر بودی!!! تا بعدن
ملا هاشم وخت تنگن بایه زودته کار ای ممد بک یکسره بکونم !!

کسمت ششم
کسخدای انگوهرون
بعد اَ ایکه ممد بک و اهل وعیال تُو بندر خرید خُ اَکونن

حرکت اکونن طرف انگورون
خبر برک ملا هاشم بی ممد بک اَگیت اَ طرف شهرو بریم که راه کوه گچین که وا کوچه معروفن ملا هاشم و تفنگچینُ شُبستن .بایه اَ راه شهرو بریم ،
ممد بک اَم کبول اَکونت و افسار اسپ اکشت و بی کافله اگیت اَ راه شهرو اریم و حرکت اکونن طرف شهرو!!
ملا هاشم اَم وا تفنگچینُ خُ اَ انگوهرون حرکت اَکونت و راه شهرو اَبندن و منتظر ممد بک اَووستن که کافله اش برسه!!
ممد بک و همراهان نزیک پیسن اَرسن تو مسیر شهرو که جلو دار کافله افسار اسپ اَکشت و بر اگردت طرف ممد بک و اَگیت راهزنو که سر و صورتشُ بستن راه شُبستن
سوار اسپ زردن ملا هاشم
جلو سوار میگردد ملا هاشم
ملا هاشم طبک نغشه ی که ایرختن بی نصیر که اَ تیر اندارون مهاری هسته شفارش ایکرده و شیفرستاده صد متری جلوته که پشت سنگی زَفت ببوت که تا ممد بک تُو تیر راس کرار ایگفت ای بزنت،!!
نصیر صد متری جلوته برنو خُ آماده اکونت و تیر انوست تُو لوله و گلنگدن اکشت و آماده پشت سنگی کنار جده انتظار ممد بک اکشیدن!!!
ممد بک وختی نزیک ته اتا و چشی وا ملا هاشم اکیت که کار اَ کار گذشتن ملا هاشم وا دست اشاره اَدیت و نصیر کلب ممد بک نشونه اَریت و تیر خالیک اکنت!!!
ممد بک ناله ی اَکونت و اَ رو اسب اکیت زیر،
کریمداد چوک ممد بک اَ اسپ ا

ی حرکت اکونن طرف انگورهون

ناصر هم حرکت اَکونت طرف خمسرخ که بی میر شمس الدین خبر هادیت و جایزه ی کسخدایی و پول خُ بگنت !!

درازی خور نابَن من دویدم
چه آلمانی به زیر مُچ کشیدم
کشیدم به یک لحظه تفنگم
کبابش کردم و یکجا نشتم
ملا هاشم شیش سال خان بلامنازع منطقه هسته وا ایکه عمری کوتاه و تا بیست و پنج سالگی نرسی چهار تا زن ایگفت یکی زن ممد بک ،یکی سادات شهرو،یکی مم حاج میر هاشم آزمایس و یکی هم اَ کلمتلی مم مستعلی

خبر مرگ ملا هاشم ساعتی بعد تُو بندر و پسین تُو بالا شهرُ دُور و بر اپیچیت و همه خبر دار اَبن

بعد اَ مرگ ملا هاشم که تنها خان و کسخدای منطقه هسته
دگه
هر بالاشهری ، بی خودی صاحب یه کسخدا ابُوت
کشار برار ملا هاشم
انگوهرون میر هاشم
دمیلو و گچین شدا بی ناصر
نیمه کار هم حسن حاج احمد
کسخدا بودن
حالا متوجه بودن بی چه کسی تاریخ صد سال پیش بندر ایننوشتن
تاریخ که انویسی همیشه یه تعدادی خوششون اتات یه تعدادی بد اَبرن
دمباله انین
روز و روزگارتن وا دل خاشی
سال ۱۲۸۵

بالا رو خونه و پایین روخونه
کسمت دوم
بالا روخونه تا اون روز ریش سفیدو و پیرمردو اداره شاکه ،
بعد ا ای ماجرا و دفن اشرار و راهزنو ، مردم جمع بودن در خونه ی بپ حسن و اَگن حسن بایه کسخدا و رئیس ایجا ببوت!! پیرمردو و ریش سفیدو انینن جلسه ی اَگرن چونکه حسن هم دلیر و نترس و هم سواد ایشته . وا رئیس بودن حسن موافقت اَکونن و حسن ابوت کسخدای بالا روخونه
بپ حسن شهوردی و بایش الله وردی طایفه ی رئیسن و
خودی ریش سفید مازگرده که اَ زمین دار گپ منطقه، و مُمی مال بالا روخونه هسته

وختی رضا خان قدرت ایگه و قوام رو کار هوند بیشر زمینو اَ مازگرد تا نزیکو (شوره و در هَبَتو) وا پرداخت پول بی قوام ایخری و سند رسمی ایگفت
خیلی اَ مردم رعیت بپش هسترن و چونکه رو زمین بپی کار شاکه حرف شنویی شوهسته و احترامی شاکه
.................
رئیس حسن تُو خونه نشته وا دو سه نفر جون که تازه تفنگ شودیده وتیراندازی یاد شوگته گپ شازه ،
یهو یادی هوند که احتمالا اشرار و راهزنو بی انتقام و غارت براگردن !!
کلم کاغذ ایواگه و نامه ی اینوشت بی کسخدای ماهان که نیاز فوری فوتی به تعدادی تفنگ و فشنگ امه بی مکابله وا اشرار و راهزنو

کاغذ چار لا ایکه ایدا دَس یتا اَ رفیکونی و ایگو اسپو خُ آماده بکونی ،مه اَرم پهلو بپ ما پولم جور بکونم صبا صبح راه اکی طرف ماهان
رئیس حسن بعد اَ گپ و گفت وا بپ خو به کیمت چل تا تفنگ و فشنگ پول ایگفت و ایکه تُو جوال
صب اول وخت سه تا سوار مسلح و جون حرکت اکونن طرف ماهان
دمباله ایشه

دوستانی چند از منطقه ی زندگی خو روایتو شفاهی و شنیده ئون خو افرستادن بی چیچیکا نویسی که جای تشکر و قدردانی ایشه
حکایت ده بالا و ده پایین و اختلافات ای دو منطقه تُو افواه مردم در هر جایی به نحوی روایت و بصورت حکایت و چیچیکا در هوندن
حکایت ای چیچیکا (بالا روخونه و پایین روخونه)رودخانه

کسمت اول
حسن که دوران جونی خو شَگذرود اَ ظلم ، ستم و غارت راهزنو رودباری و بلوچ که هر چن وختی یه مرتبه حمله شاکه وا بالا روخونه و اموال مردم غارت شاکه وا تنگ هونده
حسن ارتباطاتی وا کسخدای ماهان اگنت و اَ اونجا چن قبضه تفنگ و تعدادی فشنگ اَگنت و جیره خوراکی بی خو اَواگنت و سر اَزنت وا کوه
تو مسیر راهزنو کمین اَکونت
آسمون صاف و ماه مسیر مال رو روشن ایکرده شُوو اَ نیمه گذشته که صدای سم اسپونی که شاهوند تُو کوه ایپیچی
و حسن دل حاضر ایکه ، تهناکی تو سه ،چار جا تفنگ اَنوست و منتظر ابوت تا راهزنو بیان ،
راهزنو وا ترس و وحشتی که تو دل مردم شوکردیده فکر شُوناکه کسی جلودار و مزاحم شو ببوت وا خیال راحت راه شابُوری طرف بالا روخونه
حسن زبر و زرنگ و آماده،
صبر ادیت تا راهزنو وا نزیکیش برسن بعد شلیک اَکونت و اولین راهزن اَ رو اسپ زمین اَکیت ،فوری جا خو عوض اَکنت و دو مرتبه شلیک اَکنت و دومی هم کشته ابوت راهزنو که غافلگیر بودن فکر اکونن تو کمین چن نفر شوخاردن سر اسپو خو براگردنن و فرار اکونن
حسن بعد که راهزنو فرار اکونن اَ پشت کمینگاه خو در اتات و بی راهزنو که کشته بودن پشت ترک اسپ خو سوار و حرکت اَکونت طرف بالا روخونه
آفتو کم کم بالا روخونه روشن شَکه که حسن رسی وا اولین خونه ی بالا روخونه
صدای شیحه اسپ که تو بالا روخونه ایپیچی مردم وا خیالشون که راهزنو هوندن اَ سرگ و لهر خو در هوندن و وختی بی حسن شودیدی ،
صدای هلهله و شادی تُو بالا روخونه پخش و مردم شروع شُکه وا شادی و خوشحالی
حسن فرمون ایدا دو تا کبر بکنن و بی راهزنو دفن بکونن

اَ اون روز بالا روخونه صاحب کسخدا بُو
دمباله ایشه

بالاروخونه و پایین روخونه
کسمت سوم
بعد اَ ایکه سوارو حرکت شوکه طرف ماهان
رئیس حسن بی چن نفر اَ رعیتو خو ایگفت بری تو بالا روخونه جار بزنی مردم پیسن جمع بُوبن تُو میدون که موا گپ بزنم
پسین بیله ی مرد

تات زیر که کمک بپ خُ هادیت
ملا هاشم دو مرتبه اشاره ادیت بی نصیر که ای بزن !!
نصیر گلنگدن اکشت و پوکه اپرت صحرا و دو مرتبه گلوله انوست تو برنو و ماشه اجکونت و کریمداد هم که نزیک بپ خُ رسیده اکیت رو بپی و هر دوتا کشته ابن!!!!
اسپُ و کافله وا صدای تیر رَم اکونن و کافله هر کدوم طرفی ارن ..
ملا هاشم اَگیت هر که تفنگ خُ بنوست زمین در اَمونن تفنگچینُ وختی ابینن که ممد بک و کریمداد کشته بودن تسلیم اَبن و ملا هاشم بعد اَ خلع سلاح تفنگچینُ بی زن و سربازو ممد بک اَواگرن اَ اتان طرف انگورهورن
دمباله ایشه

کسمت هفتم
کسخدای انگوهرون
بعد اَ مرگ ممد بک ملا هاشم کسخدا و خان انگورهون ابوت
ملا هاشم دو تا کاکا ایشته وا نُوم حاج داوود و حاج احمد که تُو گچین زیر زندگی شاکه
یه روزی داوود و احمد اَرن که برن بندر،
نزیکو خمسرخ وا ظهر اَکن سر راهشو اَرن تُو بَن مغی میر شمس الدین که هم یه خوراکی بخارن و هم یه سر چرتی بزنن .
اتان تُو مغستون سفره اَکردن و انینن بی خاردن ، اسپو خُ هم ول اَکنن که هُوو و علفی بخارن .
یهو سر و کله ی رعیتُ میر شمس الدین پیدا اَبوت و بی اسپُ وا لُت مُغ اَزنن و بی داود و احمد هم ناشناسن و شروع اَکنن بی فحش دادن و وا هم دست به یقه اَبن و چون رعیتُ زیاد بودن بی احمد و داوود اَزنن وسر و صورتشُ پُر اَ خون اَبو و اَ بَِن مغی در شو اَکونن !!
حاج داوود و احمد که دار شُخارده وا همو وضع اَرن انگورهون

ملا هاشم تا بی کاکاُ اَبینت وا سر و کله ی خونی ،خیلی جهلی و عصبونی اَبوت ،
اَگیت که ای بلا سر شما ایواردن!!؟؟
اَگن رعیت و کارگرو میر شمس الدین !!
ملا هاشم یکهو آتشی اَبوت ،

فرمون اَدیت تفنگچینُ آماده و کارگرو هر چه مغکن و تبر دَم دستشون هه واگرن و وا سی نفر سوار حرکت اَکونن طرف خمسرخ و یکراست اَرن تو بَن مغی میر شمس الدین
ملا هاشم اَگیت زودی دست بکار بشی و هر چه مُغ هه اَ ریشه در بیاری بی تفنگچینُ هم اَگیت اگه رعیتی هُند جلو ای بزنی
شُو اَ نیمه گذشته که کارگرو بیست سی بُن مُغ لَت و پار شُکرده و اَ بیخ دَر شوارده !!
اَ سر و صدای کارگرو،
رعیتُ میر شمس الدین اتان ببینن چه خبرن
اولین نفری که اَرست محسن هسته که هدف تیر تفنگچینُ ملا هاشم کرار اَگنت و کشته اَبو
خمسرخ در آوردند نخل اَز ریشه
که محسن کشته شد در توغ و ریشه

بکیه رعیت و کارگرو فرار اکنن و خبر اَرسونن بی میر شمس الدین
صبا که میر شمس الدین اتات خمسرخ و ای وضع ابینت کینه ملا هاشم وا دل اَکنت و بی سر ملا هاشم جایزه معین اَکنت و وعده ادیت هر که بی ملا هاشم بُکوشت ،اَزش حمایت مالی اَکونم و جای ملا هاشم کسخدا و خان انگورون شَکُونم
تفنگچینُ میر شمس الدین تُو کلاتو مستقر هسترن ،ملا هاشم چن دُفه وا تفنگچینُ خُ اَ همی راه رَد اَکنت ولی کسی زَهرَ ای ناکنت دَس وا تفنگ بُبَره
یه نفر بقول امروزیو جایزه بگیر وا نُو ناصر که سودای قدرت و پول ایشته شُو و روز بی ملا هاشم زیر نظر اَگنت و تعقبی اَکنت تا تُو موقیعت مناسب کلک ملا هاشم بکَنت
دمباله ایشه

کسمت پنجم
کسخدای انگوهرون

مُم ملا هاشم بی نوکر تُو خونه سفارش اکونت که برن دمبال مش احمد پیک مورد اعتماد خانوادگی خُ ،
مش احمد که اتات پا خونه ملا هاشم نامه هو ادیت دستی و اگیت ایشو ابری وا ای آدرسو تحویل ادی و یتا اسپ دگه هم وا خُ بُبَه طوری اری ،اتای که کسی خبردار نبو
پیک نامه رسون کاغذ و پول اگنت و حرکت اکنت طرف آدرسی که ملا هاشم ایداده
...ً.....
دو روز بعد چن نفر سوار مسلح که سر و رُو خُ وا دسمال شوبسته نصف شُو واکل (همرا) مش احمد ارسن انگوهرون ،
ملا هاشم تو اتاک نشته و تُو فکرَ که صدای دالان بلند بُو ،
اَ سر جا خُ پا بُو اَ لای کُت در نگاه ایکه نوکر شَره بی در واز کردن
یکهو دو لنگه ی دالون واز بُو و چن نفر سوار که گرد و دولغ شُاکه وا اسپ وارد خونه بودن .
سوارو اَ اسپ زیر بودن و مش احمد افسار اسپُ اینگاشت و ابیو طرف طویله
ملا هاشم فورن اَ اتاک در هوند و رَه طرف سوارو
تفنگچینُ پنچ نفر هسترن و همه مسلح ، وختی تُو خونه بودن دسمال اَ سر و کله خُ واز شُکه و تفنگُ خُ رُو زمین شُونها ،ملا هاشم هوند جلو و بعد اَ احوالپرسی ،
رفتن سر چاه هُو شوکشی بالا یخو شوخا و سر و صورت خُ ششوشت وا راهنمایی و تعارف ملا هاشم هوندن تُو اتاک
ملا هاشم سفارش شُم ایدا و نشتن بی خاردن
یه نفر از تفنگچینُ که به نظر شَهوند سر گپته شُو ببوت رُو ایکه طرف ملا هاشم و ایگفت اَ امروز ما در خدمت شما هستیم
سی تا تفنگ و چن تا پیشتوک بارن و تُو خرچین اسپون نهادن!! بگه خاکیک بکونن و جای بنسن ،
تا چن روز ده نفری دگه هم اَ رفیکون ما اتان !!چه بایه بکونیم!!؟؟
ملا هاشم ایگو شما بایه چن روزی ایجا بمونی ،خبر برکو خبر شدادن چن روز دگه ممد بک اَرفتن بندر بی خرید وکو وسیله هیش چوکش
تُو مسیر برگشتن طرف شهرو نغشه امکشیدن که کارش یکسره بکونم
دَم دَم صبح خ

بر برک خبر ایوا که کافله و تفنگچینُ ممد بک وا خانوادش ارفتن بندر و دو روز دگه براگردن
ملا هاشم یخو پول شیدا و ایگفت تو مسیر برگشت بهش بگه ملا هاشم و دار و دسته اش راه گچین (معروف به کوچه) ایبستن و بایه اَ راه شهرو که دور ترن بریم انگوهرون
صُب زود ممد بک وا خانواده، تفنگچینُ و همراه خبر برک ملا هاشم حرکت اکونن طرف بندر
دمباله ایشه
روایت هاشم آسیایی

کسته ی مشی سکینه و خولو ممد
چن وختین مشی سکینه هر چه لباس اَشورت رُو بُن لباسی پهن اَکنت، و هر چه نعلین تو چار تا انوست شُوو دُز اتا و اَبرت
مشی سکینه تلیفون اَزنت بی خولو ممد و جریان تعریف اَکونت
خولو ممد باد تُو غپ غپ خُ اکردت و اگیت خا بی چه زودته خبر نَتکه همی اِمشو کار دُزو یکسره و دستگیر شاکونم !!!!
خولو ممد اَریت بازار اوزی هو چن تا شلوال نو و جیمه و کفش اخرت و در خونه ی رفیک خُ عباس تفنگ پنج و نیم ساچمه ی ام اگنت و بعد اَ شُم اتات خونه ی مشی سکینه
تا ساعت ،یازده دوازده گپ شوزه و دهول شدا و خولو ممد تعریف خُ ایکه نشتن چای شُوخا و کلیون شُکشی دگه مشی سکینه و فاطک رفتن که بُخُوون
خولو ممد تفنگ پُر و چش خُ بِر ایکه پشت دریبچه ووستا نگاهی رُو در و دیوالَ تا دُزو بیان و دستگیر شُو بکونت
مشی سکینه و فاطک خافترَن و
صدای خُور خُور مشی سکینه و فاطک تُو اتاک پخش شَبُو
اول رُو مغز خولو ممد اثر بدی اینهاده ،کم کم عادی بُو و وختی خولو ممد خُوو هوند تُو چششی صدا بُو مث لالای
خولو ممد نگاه ساعت دیوالی ایکه عکربه کوچکو رو چار جُون شَکند و عکربه سرخ تند تند شَچرخی
خولو ممد وا صدای خر خر مشی سکینه کم کم چشی سنگین و رُو هم هو ند ،چرتی اِیزه
تا دل حاضر اَیکه و نگاهش کَفت رو بَن لباسی اثری اَ لباسُ نهسته !!!
دو دستی ایزه تُو سر خُ و
آسته در اتاک واز اَیکه بریت خونه هر چه دَس مُش، پا مُش ایکه کفشی هم گویا شُبرده مجبور بُو پادری راه بکیت طرف خونه
تا چن روز نه از خونه دَر هوندهُ نه جواب تلیفون مشی سکینه ایدا!!!!!

کسمت هشتم
کسخدا انگوهرون
تا یه روزی خبر اَرسه بی ناصر که ملا هاشم ، مستعلی چوکی و خان صحرا باغ بدون تفنگچین اَرن طرف بندر خونه ی یه نفر اَ آشناهون خُ تو نابن
ناصر پا وا پا تعقیب ملا هاشم اَکنت تُو مسیر رفتن موقیعت خوبی گیر نتات
ملا هاشُم و همراهونی شُوو تُو نابَن اَخوون
چونکه هوا گرم هسته ، کبل اَ ملا بُنگ صُب کله ی سحر حرکت اَکونن طرف انگورهون ،
ملا که بونک صُب ادیت ارسن وا خور نابن همونجا اووستن بی نماز صبح
ملا هاشم قامت اَبندت و اَگیت (الله اکبر) که ناصر تفنگ خُ پُر اَکنت و مُنچ سینه ی ملا هاشم اَگنت ...
اَگن ملا هاشم تیر بند ایبودن ناصر وا شاش تیر بند ملا هاشم خنثی اَکونت و ماشه اَچکونت تیر اخارت تو سینه ی ملا هاشم و اَکیت رو زمین
ناصر اَریت تو خور و بی خان صحرا باغ اگیت وا شما و ای چوک کارم امنین ماموریت مه ملا هاشم هسته شما اتونی بری خان صحرا باغ و مستعلی حرکت اکونن طرف انگورهون

ناصر هم حرکت اَکونت طرف خمسرخ که بی میر شمس الدین خبر هادیت و جایزه ی کسخدایی و پول خُ بگنت !!

درازی خور نابَن من دویدم
چه المانی به زیر مُچ کشیدم
کشیدم به یک لحظه ملا من
رسیدم کبابش کردم و یکجا نشتم
ملا هاشم شیش سال خان بلامنازع منطقه هسته وا ایکه عمری کوتاه و تا بیست و پنج سالگی نرسی چهار تا زن ایگفت یکی زن ممد بک ،یکی سادات شهرو،یکی مم حاج میر هاشم آزمایس و یکی هم اَ کلمتلی مم مستعلی

خبر مرگ ملا هاشم بعد اَ ساعتی تُو بندر و پسین تُو بالا شهرُ دور و بر اپیچی و همه خبر دار بودن

بعد اَ مرگ ملا هاشم که تنها خان و کسخدای منطقه هسته
هر جا بی خودی صاحب یه نفر کسخدا بُو
کشار برار ملا هاشم
انگوهرون میر هاشم
دمیلو و گچین شدا بی ناصر
نیمه کار هم حسن حاج احمد
کسخدا بودن
دمباله ایشه
روایت هاشم آسیایی

کسخدا انگوهرون
تا یه روزی بی ناصر خبر اَرسه که ملا هاشم ، مستعلی چوک ملا و خان صحرا باغ بدون تفنگچین اَرن طرف بندر خونه ی یه نفر اَ آشناهون خُ تو نابن
ناصر پا وا پا بی ملا هاشم تعغیب اَکونت تُو مسیر رفتن جای خوبی گیری نتات که ماموریت خُ انجوم هادیت
ملا هاشُم و همراهونی شُوو تُو نابَن اَخوون
صُب هوا خیلی دَم ایکرده و گرم اَ، کبل اَ ملا بُنگ صُب کله ی سحر حرکت اَکونن که زودته برسن انگورهون ،
ملا بونک صُب ارسن وا خور نابن همونجا اووستن بی نماز صبح
ملا هاشم قامت اَبندت و اَگیت (الله اکبر) که ناصر تفنگ خُ پُر اَکنت و مُنچ سینه ی ملا هاشم اَگنت ...
اَگن ملا هاشم تیر بند ایبودن ناصر وا شاش تیر بند ملا هاشم خنثی اَکونت و ماشه اَچکونت تیر اخارت تو سینه ی ملا هاشم و اَکیت رو زمین ،بعدن ناصر اَ جا بلند اَبوت اریت تُو خُور
بی خان صحرا باغ اگیت وا شما و ای چوک کارم امنین ماموریت مه ملا هاشم هسته شما اتونی بری !
خان صحرا باغ و مستعل