*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم"
( کِسمت پُنزدهم)
حلیمو با دِیش هر چه بافه و خوشه شُبون با جرکُت شُکُتی بو
سه تا خوره* گندم گه بون .اُمرو همرِی کوم و خویشون گلمسیری مشغول جم کِردن دس و پاشون بودن.
بیژن اشو که امرو هم تو جَم کِردن بافان کار اُکن با سیل کردن به اردو دیار حلیمو و با بئ کوچ کردن نِیزِن یه آه سردی اَ کشه و انگاری یه پرکِ دلش داکا کنده ابو .
بافه ان اُمرو با همه جم و جور و سه جا کوپ گُتی گه و بَهدَن ای کوپون با آسی پهن شوکه تا گُو و گَرجِن* بیارِن بافان اُکوبِن.
بیژن اُمرو همی طو که بنا بو، مِز بافش اَ تو رُغ * ائله سوار خر اَکن ابه کعله ی تارُم آده بئ بی بی دی بارون .
وختی اَرِسه دی بارون همی طو دَمِ فضا نِشت بو ..چشش بئ بافان که اَفته روشن ابو. با صدای دروشیده ش اگو: ای دورِت اِگردُم ای ی ی .دسونش دراز اکن کله ی بیژن پوین ایاره؟ بر صورتش ماچ اکن.
تو فضا جَرکُت و دستی* دختش اِشُو بو آماده اششت بو تا آکوته و گندمُنُش هم آرت اکن .
دئ بارون اگو په کی با دخت عاموت اخونه اشی به سلامتی ای بی بی ؟ مئ تا نمردم عیشتون ابینُم .
- معلوم نی بی بی هرچه خدا اشخواستن .
بیژن بهد اَ ای که بافانش ارسونه اَشو که اِشو خونه ملا علی اکبر که استخاره اکن که اگه بئ دخت عاموش که نافش باهم شبریدن نگی خوب نی ؟ ..و همی طو توفکر بو که اگه اگو بله ..و باید بی دخت عاموت اگیری چه؟ ...مو دل جایی دگه امبستن چطو اَبو دل اکنم ؟؟
تو همی فکر ...نصفه رایی تو کوچان اشو سگ نرگتی جلوش ایا وق وق اکُن که حمله اکُن .. افسار خرش تُو اده ...فکرش عوض اُبو...چنون خر چُهار * َاده که سیل پُش سرش نیکُن ..یه شور و حالی دگه پیدا اکن !!
***
( پایُن کِسمت پُنزدهُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
واژان :
- خوره : کیسه ی دولنگه ای با جنس ضخیم که پس از پرشدن گندم دهانه های آن دوخته و بار خر می کنند .
گُو:Gow:گاو
- گرجِن : خرمن کوب قدیمی .وسیله از قطعات تخته های بهم پیوسته که با دو بندداز دوسوی آن به گاو یا الاغ بسته می شود و گاو دار روی آن می ایستد و دورانی بافه های خرمن شده را می کوبد .
- رُغ : وسیله ای برای حمل بافه و کاه بافته شده شبکه ای از نخ های ضخیم ( ستیلی ) که در دوسر به دو چوب متصل است .پس از پرکردن بافه یا گندم، با تعادل چوب های اطراف و طناب کشی بار خر می کنند.
دَستی : دستاس ، آسیاب خانگی
- چُهار : سورتمه - - دویدن خر .
- چُهار دادن : وا داشتن خر به دو
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم"
( کِسمت پُنزدهم)
حلیمو با دِیش هر چه بافه و خوشه شُبون با جرکُت شُکُتی بو
سه تا خوره* گندم گه بون .اُمرو همرِی کوم و خویشون گلمسیری مشغول جم کِردن دس و پاشون بودن.
بیژن اشو که امرو هم تو جَم کِردن بافان کار اُکن با سیل کردن به اردو دیار حلیمو و با بئ کوچ کردن نِیزِن یه آه سردی اَ کشه و انگاری یه پرکِ دلش داکا کنده ابو .
بافه ان اُمرو با همه جم و جور و سه جا کوپ گُتی گه و بَهدَن ای کوپون با آسی پهن شوکه تا گُو و گَرجِن* بیارِن بافان اُکوبِن.
بیژن اُمرو همی طو که بنا بو، مِز بافش اَ تو رُغ * ائله سوار خر اَکن ابه کعله ی تارُم آده بئ بی بی دی بارون .
وختی اَرِسه دی بارون همی طو دَمِ فضا نِشت بو ..چشش بئ بافان که اَفته روشن ابو. با صدای دروشیده ش اگو: ای دورِت اِگردُم ای ی ی .دسونش دراز اکن کله ی بیژن پوین ایاره؟ بر صورتش ماچ اکن.
تو فضا جَرکُت و دستی* دختش اِشُو بو آماده اششت بو تا آکوته و گندمُنُش هم آرت اکن .
دئ بارون اگو په کی با دخت عاموت اخونه اشی به سلامتی ای بی بی ؟ مئ تا نمردم عیشتون ابینُم .
- معلوم نی بی بی هرچه خدا اشخواستن .
بیژن بهد اَ ای که بافانش ارسونه اَشو که اِشو خونه ملا علی اکبر که استخاره اکن که اگه بئ دخت عاموش که نافش باهم شبریدن نگی خوب نی ؟ ..و همی طو توفکر بو که اگه اگو بله ..و باید بی دخت عاموت اگیری چه؟ ...مو دل جایی دگه امبستن چطو اَبو دل اکنم ؟؟
تو همی فکر ...نصفه رایی تو کوچان اشو سگ نرگتی جلوش ایا وق وق اکُن که حمله اکُن .. افسار خرش تُو اده ...فکرش عوض اُبو...چنون خر چُهار * َاده که سیل پُش سرش نیکُن ..یه شور و حالی دگه پیدا اکن !!
***
( پایُن کِسمت پُنزدهُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
واژان :
- خوره : کیسه ی دولنگه ای با جنس ضخیم که پس از پرشدن گندم دهانه های آن دوخته و بار خر می کنند .
گُو:Gow:گاو
- گرجِن : خرمن کوب قدیمی .وسیله از قطعات تخته های بهم پیوسته که با دو بندداز دوسوی آن به گاو یا الاغ بسته می شود و گاو دار روی آن می ایستد و دورانی بافه های خرمن شده را می کوبد .
- رُغ : وسیله ای برای حمل بافه و کاه بافته شده شبکه ای از نخ های ضخیم ( ستیلی ) که در دوسر به دو چوب متصل است .پس از پرکردن بافه یا گندم، با تعادل چوب های اطراف و طناب کشی بار خر می کنند.
دَستی : دستاس ، آسیاب خانگی
- چُهار : سورتمه - - دویدن خر .
- چُهار دادن : وا داشتن خر به دو
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم"
( کِسمت شُنزدهم)
بیژن همی طو که خر چُهار اده با خوش اگو تو کار عاشغی هم که خیرن حاجتی اَ اِستخاره نی. کُنار و کُورک اَ تو دیدِش سُوز تر اَیا. اَ درازی کعله کهنه ی تارُم رد ابو ...با خوش اگو : ای کعله کهنه هم حتمن روزی کِصته ی بسی عاشغیون و دِلبریون اشبون...تو کفه ی بوئینی یه مرته اویسته که اِشو گُرّو یا رفی آبا.
تو خونه ی که عشغ َم مادر زادین تُمی اشنی و دس و پات بندن . باید اَ هرچه که با ترس و تحمیل اَ خورد آدم اَدِن دس اکشی و خود انتخابگر ابی .
حالا با کند کردن چُهار خرش ، سو کول سو کول اشو تا فکرونشم پرورش آده
با یه اشاره ه چوغ، سر خر بی طری رفی آبا تو اده ...نیزِ پهنُو وه * ، اَ تو میون کُره گزی دوسه تا بچه که گلگلو بازی شاکه کلای سر بیژن اواگیرن اگن سر پهنووه جر و دعوا گن ..همی طو که اَشو
دو تا مادینه * که مشک اُو اَ سرشونن سرشون با زحمت تُو ادن ...اَگون: بیژن برو که صنُو دخت عاموت با حلیمو جر و دعوا شُکن...
چر و پتون دل بسته بودن بیژن و حلیمو کار خوش اِشکه تا اَ گوش صنو ارسه و سر جوغ مُوکِی مشک اُو کردن حالا رَن چارکد ا سر حلیمو اشکشین داکا مودونش اوارونه* . دو تا زن َم که گُت ترن تکّلا اکنن که ا همده جدا شکونن تا بیژن سر ارسه ..افسار خرش اگی اویسته ..
صنو و حلیمه بی همده ول ادن مث مجستمه اویستِن سیل بیژن اَکُنن .
بیژن سیل صنو شکه سرگذشت خونِگی و اَ بَچِی به نام هم بودن تا حالا ...سیل حلیمو شکه مودون وارنده ش نشون ویرونگی دل و دین برده ش بو.
- صنو ؟ ...ای طرز حرمت نگهداری و مهمون نوازین .؟
- نباید مهمون دِلی ابو که کَبلن مالِ یکی دَن.!
- دی بای خومون چه حَکّی شو هن که بی ما نکشه اکشن و تو سر نوشت ما تصمیم اگیرن .تو باید ای فهمی که ای رسم ناف بی هم بریدن باعث ابو عشغ هم فرمایشی اُبو و آدم همی طو گت ابو تُم زندگی و عِشغ نفهمه . دل بی عاشغ شدن فصلی اشه ..
یکی اَ دو تا زنکه ی مسن که میون حساب دعوا بودن ..کهکاکی * شُشکه اشگو : ای جانُم ....بیژن راست اگو ..یه شویی اول مو اُمبو پُسِ خالوم بو .اَ بَچَپِی نافِ بریده همی طو بی ما تخت هم شُبست ...هههههه... زهره مونیکه عاشغ کسی ابیم ....تا ای شوم زورکی بئ مو اشگه ....موکی که تو حجله ارفتیم دلش تو هامو بو که شیستی و سیل مو اشنیکه و سرش بر شگردوند سیل پشت سری شکه که دُمباله بو. آخرِش َم بی مو وِل اشدا اُفتا دنبال هامو.
او زنکه ی دگه اگو : مگه ای کُردی اتنشنُفتن که اَگون :
شب ماه است و ابر پاره پاره
نسایی می برن با شمع لاله
نسایی جون قدم آهسته بردار
که شاید بخت بر گردد دوباره
مرد َم بون که تا دم حجله دلش دمبال او زن دلخواش بون که داکا شبرن تو حجله و آوروزو بهم رسیدن تا دم آخر اشبو.
جر و بحث تمُن گه ...یکی ا زنون که چارکد حلیمو شسر اکه اَ رو دلداری دس ا رو روش اشکشی ...اشگو برو عزیزم که دیت دلخور نبو ..چیزی م بهش مگو ...
حلیمو اشگو : مگه مه هُندم که به زور پس عامو ش ا دسی بِگِرم ؟ .
بیژن بئ صنو اشگو : تو دُخت عامو مویی و مو هم پس عامو تو .ای طوریم ابو بی همده دوست مبو....
زرده ی شوم گه و هر که ره خونه تا امروز َم سر اشو.
***
( پایُن کِسمت شُنزدهُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
واژان :
ماودینه : ماده ، زن.
- پهنوُه : پهنابه ، استخر طبیعی پهن و کم ژرفا
- وارُندن : به زور کشیدن و چیدن
- کَهکاک : قهقهه - خنده ی خیلی بلند.
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم"
( کِسمت شُنزدهم)
بیژن همی طو که خر چُهار اده با خوش اگو تو کار عاشغی هم که خیرن حاجتی اَ اِستخاره نی. کُنار و کُورک اَ تو دیدِش سُوز تر اَیا. اَ درازی کعله کهنه ی تارُم رد ابو ...با خوش اگو : ای کعله کهنه هم حتمن روزی کِصته ی بسی عاشغیون و دِلبریون اشبون...تو کفه ی بوئینی یه مرته اویسته که اِشو گُرّو یا رفی آبا.
تو خونه ی که عشغ َم مادر زادین تُمی اشنی و دس و پات بندن . باید اَ هرچه که با ترس و تحمیل اَ خورد آدم اَدِن دس اکشی و خود انتخابگر ابی .
حالا با کند کردن چُهار خرش ، سو کول سو کول اشو تا فکرونشم پرورش آده
با یه اشاره ه چوغ، سر خر بی طری رفی آبا تو اده ...نیزِ پهنُو وه * ، اَ تو میون کُره گزی دوسه تا بچه که گلگلو بازی شاکه کلای سر بیژن اواگیرن اگن سر پهنووه جر و دعوا گن ..همی طو که اَشو
دو تا مادینه * که مشک اُو اَ سرشونن سرشون با زحمت تُو ادن ...اَگون: بیژن برو که صنُو دخت عاموت با حلیمو جر و دعوا شُکن...
چر و پتون دل بسته بودن بیژن و حلیمو کار خوش اِشکه تا اَ گوش صنو ارسه و سر جوغ مُوکِی مشک اُو کردن حالا رَن چارکد ا سر حلیمو اشکشین داکا مودونش اوارونه* . دو تا زن َم که گُت ترن تکّلا اکنن که ا همده جدا شکونن تا بیژن سر ارسه ..افسار خرش اگی اویسته ..
صنو و حلیمه بی همده ول ادن مث مجستمه اویستِن سیل بیژن اَکُنن .
بیژن سیل صنو شکه سرگذشت خونِگی و اَ بَچِی به نام هم بودن تا حالا ...سیل حلیمو شکه مودون وارنده ش نشون ویرونگی دل و دین برده ش بو.
- صنو ؟ ...ای طرز حرمت نگهداری و مهمون نوازین .؟
- نباید مهمون دِلی ابو که کَبلن مالِ یکی دَن.!
- دی بای خومون چه حَکّی شو هن که بی ما نکشه اکشن و تو سر نوشت ما تصمیم اگیرن .تو باید ای فهمی که ای رسم ناف بی هم بریدن باعث ابو عشغ هم فرمایشی اُبو و آدم همی طو گت ابو تُم زندگی و عِشغ نفهمه . دل بی عاشغ شدن فصلی اشه ..
یکی اَ دو تا زنکه ی مسن که میون حساب دعوا بودن ..کهکاکی * شُشکه اشگو : ای جانُم ....بیژن راست اگو ..یه شویی اول مو اُمبو پُسِ خالوم بو .اَ بَچَپِی نافِ بریده همی طو بی ما تخت هم شُبست ...هههههه... زهره مونیکه عاشغ کسی ابیم ....تا ای شوم زورکی بئ مو اشگه ....موکی که تو حجله ارفتیم دلش تو هامو بو که شیستی و سیل مو اشنیکه و سرش بر شگردوند سیل پشت سری شکه که دُمباله بو. آخرِش َم بی مو وِل اشدا اُفتا دنبال هامو.
او زنکه ی دگه اگو : مگه ای کُردی اتنشنُفتن که اَگون :
شب ماه است و ابر پاره پاره
نسایی می برن با شمع لاله
نسایی جون قدم آهسته بردار
که شاید بخت بر گردد دوباره
مرد َم بون که تا دم حجله دلش دمبال او زن دلخواش بون که داکا شبرن تو حجله و آوروزو بهم رسیدن تا دم آخر اشبو.
جر و بحث تمُن گه ...یکی ا زنون که چارکد حلیمو شسر اکه اَ رو دلداری دس ا رو روش اشکشی ...اشگو برو عزیزم که دیت دلخور نبو ..چیزی م بهش مگو ...
حلیمو اشگو : مگه مه هُندم که به زور پس عامو ش ا دسی بِگِرم ؟ .
بیژن بئ صنو اشگو : تو دُخت عامو مویی و مو هم پس عامو تو .ای طوریم ابو بی همده دوست مبو....
زرده ی شوم گه و هر که ره خونه تا امروز َم سر اشو.
***
( پایُن کِسمت شُنزدهُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
واژان :
ماودینه : ماده ، زن.
- پهنوُه : پهنابه ، استخر طبیعی پهن و کم ژرفا
- وارُندن : به زور کشیدن و چیدن
- کَهکاک : قهقهه - خنده ی خیلی بلند.
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم"
( کسمت هفدهم )
بیژن مدتی بی دل خُش با خرش هامو دور و بر مغون عباسی شِیدُلّی* شزه ...ویستا پوی مُغ دراز فره کُنگ * سیل کد بالاش اشکه و از خر پایین اومه بند افسار خر ا دور کنته ی فره کنگ اشبست و خُش ره او طره رو خاک افتو خورده و گرم شُله لَهم اشگه نشت . کم کم که تاریک اگه صدای تولان هم اومه . بی ایکه دلش نغرمپه خورده کُردی اشخوند و بی یارش که هر ان حس شکه ازش دور اُبو با کردیونش دلش بار شواگه تا ایکه دگه ابین داکا ورگار ابو بند خر واز اکن و سوار ابو شه چهار اده اشو خونه .
وختی خونه ارسه در فضا بسته بون زلفین * در ازن تا صدای باش که همی طو اومه غر غر شکه ششنفت .
در که واز اکن ..بیژن اگو : " سلام!"
- سلام و سینه وَرَم ...ای ورگار اَ شو اَ کا ایی؟!...
( شارک ازن ریشه ی گوش بیژن).
بیژن دسش اهله جای چاپلک * باش و هیچی نی گو و همی طو سیل باش اکُن.
بهرُم : آخه کی بی که درد ور کَپ دلت بیا خب حالا دگه سر به هوا گشتی ...داکا رسوای ای دنیا و او دنیا مکنی !افتادستی دمبال داخت مارُمی گلمسیری .. تِی کنف مکنی؟... از رو دخت کاکام تِی رد ابی که اَ هامو روز اول اسمش اَ رو تو شُهشتن ؟ ...خوبن نه ...دستم مریزا ...آدم بی کوم و خویش خُش اگی که پاره ی تنشن ...گوشت ا ناخن جدا نی وو اکنی ....بیا برو ایگی رو بُن اگی اخواب ...صُب باید اشی چابلسن خان همری عاموت بافان جو بَشش کمک اودی خرمنکوبی اکنی ...
بیژن هنی طو که سر شپوین انداخ بو سر و جونش داغ گه و رگ و پوستش مثی ایکه شاگو : بیژن ! داکا هی کم کم ای شُله * ای که اتنخواردن بیشتر لُوت اسوزونه ....هر چه هم داکا پا اواگیری بیشتر تو میلُو ون پات غور* اشو .
هوشنگ پُس همساده که کینَکا رو تَکِل* رو بُن خوابی بو داد و بداد بهرُم اَ سر بیژن اشفهمی و بی دل خوش امید شدا که کار بیژن با صنو بهم اُخا. بی ایکه اییَم دلش تو صنو بو !.
بیژن شُلک شُلک اَ پله ره بالای بُن سر اششت رو بالش و تکلی که دگه شو اَ روش گشت بو و خنک گه بو اخوابه و دلش شِیستی زودی شَخو اِشو تا امشو فکری نبو و زودی ابین که صب دگه روزگار چه اوختی برش اکشه...
شهمات اَ کار و ماجران امرو فُکی اَ سرش در ره و خو افتا....
***
( پایُن کِسمت‌‌ُ هفدهُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
واژان ؛
- شِدُلی : بی هدف گشتن ( شیدایی)
فره کُنگ: نخلی بلند با خارک سرخ و تک تک سیاه رنگ
زَلفِین : زنجیر دق الباب و قفل در.
چاپِلَک : سیلی
شُله: آش ، شوربا
غور: غرق شدن در شُل و گل
تَکِل : حصیر ، بوریا
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم"
( کسمت هفدهم )
بیژن مدتی بی دل خُش با خرش هامو دور و بر مغون عباسی شِیدُلّی* شزه ...ویستا پوی مُغ دراز فره کُنگ * سیل کد بالاش اشکه و از خر پایین اومه بند افسار خر ا دور کنته ی فره کنگ اشبست و خُش ره او طره رو خاک افتو خورده و گرم شُله لَهم اشگه نشت . کم کم که تاریک اگه صدای تولان هم اومه . بی ایکه دلش نغرمپه خورده کُردی اشخوند و بی یارش که هر ان حس شکه ازش دور اُبو با کردیونش دلش بار شواگه تا ایکه دگه ابین داکا ورگار ابو بند خر واز اکن و سوار ابو شه چهار اده اشو خونه .
وختی خونه ارسه در فضا بسته بون زلفین * در ازن تا صدای باش که همی طو اومه غر غر شکه ششنفت .
در که واز اکن ..بیژن اگو : " سلام!"
- سلام و سینه وَرَم ...ای ورگار اَ شو اَ کا ایی؟!...
( شارک ازن ریشه ی گوش بیژن).
بیژن دسش اهله جای چاپلک * باش و هیچی نی گو و همی طو سیل باش اکُن.
بهرُم : آخه کی بی که درد ور کَپ دلت بیا خب حالا دگه سر به هوا گشتی ...داکا رسوای ای دنیا و او دنیا مکنی !افتادستی دمبال داخت مارُمی گلمسیری .. تِی کنف مکنی؟... از رو دخت کاکام تِی رد ابی که اَ هامو روز اول اسمش اَ رو تو شُهشتن ؟ ...خوبن نه ...دستم مریزا ...آدم بی کوم و خویش خُش اگی که پاره ی تنشن ...گوشت ا ناخن جدا نی وو اکنی ....بیا برو ایگی رو بُن اگی اخواب ...صُب باید اشی چابلسن خان همری عاموت بافان جو بَشش کمک اودی خرمنکوبی اکنی ...
بیژن هنی طو که سر شپوین انداخ بو سر و جونش داغ گه و رگ و پوستش مثی ایکه شاگو : بیژن ! داکا هی کم کم ای شُله * ای که اتنخواردن بیشتر لُوت اسوزونه ....هر چه هم داکا پا اواگیری بیشتر تو میلُو ون پات غور* اشو .
هوشنگ پُس همساده که کینَکا رو تَکِل* رو بُن خوابی بو داد و بداد بهرُم اَ سر بیژن اشفهمی و بی دل خوش امید شدا که کار بیژن با صنو بهم اُخا. بی ایکه اییَم دلش تو صنو بو !.
بیژن شُلک شُلک اَ پله ره بالای بُن سر اششت رو بالش و تکلی که دگه شو اَ روش گشت بو و خنک گه بو اخوابه و دلش شِیستی زودی شَخو اِشو تا امشو فکری نبو و زودی ابین که صب دگه روزگار چه اوختی برش اکشه...
شهمات اَ کار و ماجران امرو فُکی اَ سرش در ره و خو افتا....
***
( پایُن کِسمت‌‌ُ هفدهُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
واژان ؛
- شِدُلی : بی هدف گشتن ( شیدایی)
فره کُنگ: نخلی بلند با خارک سرخ و تک تک سیاه رنگ
زَلفِین : زنجیر دق الباب و قفل در.
چاپِلَک : سیلی
شُله: آش ، شوربا
غور: غرق شدن در شُل و گل
تَکِل : حصیر ، بوریا
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم"
( کسمت هژدهم )
هوا که کم کم روشن ابو مِثِ ایکه روز شیستی در بیا افته رو بیژن بی آبادی دید نما * شُکن تا اُمرو همه سِیلش اُکنن و هرکه یه چر و پتی بی خُش اُکن .
بیژن او بالا رو بُن ا تو مِیونه ی خُنان بی خُش مِثِ یه لاشه ی گوشتی شدی که تنب اشزن . زیر چادر زُنچ و مُرو* بِی خُش اَکن و هِی بُشِ چادر اکشه رو سرش و دلش شیستی روز بِی ای زودی نزن .
اگه پا هم نبو دید نما تر .
اِستُوکو* سرش اَ زیر چادِر در آیاره ، روز همچنون در اومن که شِی کور شُکُن . هنو خیال اکن غلاغلو * باش دمباله اِشَن و ایا یه چاپلکی شزن ...
سیل رو بُنُن دور و برش اکُن ابین همه پا گشتن ...به غیر اَ صِنو که داکا جا رو بُنِشُن جَم اَکُن و کِرِ چِشی َم سِیلِ بیژن اَکُن و طوری وانمود اکن که بیژن بیا ُاُمرو بیا اِشو چابلسن خان بِی خرمن کوبی ...بیژن مِثِ ایکه اَنگاری از سر کار اومن احساس اکن شهماتِن و هلی هلی اَ پِله پوین اَیا.
اَشو سرِ کَل* اُویی ...اُو ازن سر و روش اشوره ایا تو کاور* . سمنگلو دیش مَهیه داغ اِشکه بو با نُن چووی اهله جلوش ...دیش انی جلوش . حُب تو بحرِش اشو و اشنیشا که چیزی نگو .
- ای بیژن تِی چه فتنِی اَ پا اُکنی که دوشنه شو ایطو بِی بات بَزّخ* اُکنی .الآن بات رَن اوجا خُنه ی عاموت وسیلان بار خر اکنن که اشن خرمن جُو بَشی اُکوبِن ...تو َم پاوه خرت شال اکن آماده ابه دمبالشُن بُرو.
بیژن بی دیش اگو: ای دِی نه مو از کار اَترسُم و نه مِی بی احترامی بی بام اکنم.... ایکه مو حتمن بِی دُخت عاموم باید اگیرُم مو تو دِلم نی ...!
دِیش اگو : په تو هم باید ای پنبه اَ تو گوشت در بیُوری ..الان بات هَمی سور و سات * آماده اشکن شِی کاغذتون اِگی !
بیژن یه خوردِی سیل دیش اَکُن و اگو خیلی خُ .
خرش شال اکن و اَ تو خُنه در ایا و خر چهار اده اشو طری زیر باغ گُلی که اشو حَدِ پلاس حلیمو نان ...
با ای سر کشی کردن ، با ایکه فکر شکه از خانواده َم زده اَبو ...ولی انگاری هر اتفاکی که داکا پشت سر هم افته مثِ ایکه پرنده این که کم کم بیشتر پر اَگی اشو تو آسمُن ...همی طو که خر اَ چهار اده بی خَش اگو بِل تا مو هم اسمم در اشو و با کسی که دلم شِی یه آوختی ابو افته سر زبُنُن. !
امرو به هر بوهنه ی بو بایه به هوایِ نگارش اومه ...تا تنی* با ای سر کشی هم که گن ....بی یار رسیدن خرج اشن و بایه همه چی به جُنِش اِخره ....
راست اومه دم پلاس ...روزی که دگه باید حلیمونان بار اکنن اِشِن . حلیمو انگاری که خدا سوار خوش اقبالیش اشفرستا بو شور و حالی بهش دس اشدا ..
بیژن ؛
- اومدستم هر کاری ، کمکی توی برتون انجوم آدُم .
حلیمو:
- کار خرمنکوبی دگه اتنی ...
- امنیوا اشم ...اگو حالا مو امرو رعیت شما ابوم ..
- حلیمو با هامو سادگی و عشوه ی گری اشگو:
- ای رعیتی درد سرن برت.
- فعلن که کِید همی چی امزن ...دلم شِی بیام مارُم ابینُم ...مارُم راه مالرو خُبی اَگُن اشن ..بی همی شَگُن مارُم ...؟
- مارُم خُبن چربه ایشن...هو چشمه اتا همی طو اَ رو چربه زیر ...اریت تو مُغو ....گَلم َم ایشه ...
- چربه ؟ ....ما اگویم؛ چرمه..*.....دلم شِی کوه و گدار ابینُم ...همیشه نی بو ایجا کفه ابینی....
***
یه خوره َم اُ گندمون حلیمو نان بار خر بیژن ابو که دِن اراه اشن بی مارُم ...
***
( پایُن کِسمت‌‌ُ هژدهُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
واژان :
- دید نما : انگشت نما
- غلاغلو: داد و بیداد
- زُنچ و مورو: خود را جمع کردن..مچاله
-کل: ظرفی سفالی برای نگهداری آب برای شستشو
- کاور : کپر
- بَزَّخ: برزخ - اوقات تلخی
- سور و سات : اسباب شادمانی
تا تنی : حتی
چربه / چرمه : صخره
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم"
( کسمت هژدهم )
هوا که کم کم روشن ابو مِثِ ایکه روز شیستی در بیا افته رو بیژن بی آبادی دید نما * شُکن تا اُمرو همه سِیلش اُکنن و هرکه یه چر و پتی بی خُش اُکن .
بیژن او بالا رو بُن ا تو مِیونه ی خُنان بی خُش مِثِ یه لاشه ی گوشتی شدی که تنب اشزن . زیر چادر زُنچ و مُرو* بِی خُش اَکن و هِی بُشِ چادر اکشه رو سرش و دلش شیستی روز بِی ای زودی نزن .
اگه پا هم نبو دید نما تر .
اِستُوکو* سرش اَ زیر چادِر در آیاره ، روز همچنون در اومن که شِی کور شُکُن . هنو خیال اکن غلاغلو * باش دمباله اِشَن و ایا یه چاپلکی شزن ...
سیل رو بُنُن دور و برش اکُن ابین همه پا گشتن ...به غیر اَ صِنو که داکا جا رو بُنِشُن جَم اَکُن و کِرِ چِشی َم سِیلِ بیژن اَکُن و طوری وانمود اکن که بیژن بیا ُاُمرو بیا اِشو چابلسن خان بِی خرمن کوبی ...بیژن مِثِ ایکه اَنگاری از سر کار اومن احساس اکن شهماتِن و هلی هلی اَ پِله پوین اَیا.
اَشو سرِ کَل* اُویی ...اُو ازن سر و روش اشوره ایا تو کاور* . سمنگلو دیش مَهیه داغ اِشکه بو با نُن چووی اهله جلوش ...دیش انی جلوش . حُب تو بحرِش اشو و اشنیشا که چیزی نگو .
- ای بیژن تِی چه فتنِی اَ پا اُکنی که دوشنه شو ایطو بِی بات بَزّخ* اُکنی .الآن بات رَن اوجا خُنه ی عاموت وسیلان بار خر اکنن که اشن خرمن جُو بَشی اُکوبِن ...تو َم پاوه خرت شال اکن آماده ابه دمبالشُن بُرو.
بیژن بی دیش اگو: ای دِی نه مو از کار اَترسُم و نه مِی بی احترامی بی بام اکنم.... ایکه مو حتمن بِی دُخت عاموم باید اگیرُم مو تو دِلم نی ...!
دِیش اگو : په تو هم باید ای پنبه اَ تو گوشت در بیُوری ..الان بات هَمی سور و سات * آماده اشکن شِی کاغذتون اِگی !
بیژن یه خوردِی سیل دیش اَکُن و اگو خیلی خُ .
خرش شال اکن و اَ تو خُنه در ایا و خر چهار اده اشو طری زیر باغ گُلی که اشو حَدِ پلاس حلیمو نان ...
با ای سر کشی کردن ، با ایکه فکر شکه از خانواده َم زده اَبو ...ولی انگاری هر اتفاکی که داکا پشت سر هم افته مثِ ایکه پرنده این که کم کم بیشتر پر اَگی اشو تو آسمُن ...همی طو که خر اَ چهار اده بی خَش اگو بِل تا مو هم اسمم در اشو و با کسی که دلم شِی یه آوختی ابو افته سر زبُنُن. !
امرو به هر بوهنه ی بو بایه به هوایِ نگارش اومه ...تا تنی* با ای سر کشی هم که گن ....بی یار رسیدن خرج اشن و بایه همه چی به جُنِش اِخره ....
راست اومه دم پلاس ...روزی که دگه باید حلیمونان بار اکنن اِشِن . حلیمو انگاری که خدا سوار خوش اقبالیش اشفرستا بو شور و حالی بهش دس اشدا ..
بیژن ؛
- اومدستم هر کاری ، کمکی توی برتون انجوم آدُم .
حلیمو:
- کار خرمنکوبی دگه اتنی ...
- امنیوا اشم ...اگو حالا مو امرو رعیت شما ابوم ..
- حلیمو با هامو سادگی و عشوه ی گری اشگو:
- ای رعیتی درد سرن برت.
- فعلن که کِید همی چی امزن ...دلم شِی بیام مارُم ابینُم ...مارُم راه مالرو خُبی اَگُن اشن ..بی همی شَگُن مارُم ...؟
- مارُم خُبن چربه ایشن...هو چشمه اتا همی طو اَ رو چربه زیر ...اریت تو مُغو ....گَلم َم ایشه ...
- چربه ؟ ....ما اگویم؛ چرمه..*.....دلم شِی کوه و گدار ابینُم ...همیشه نی بو ایجا کفه ابینی....
***
یه خوره َم اُ گندمون حلیمو نان بار خر بیژن ابو که دِن اراه اشن بی مارُم ...
***
( پایُن کِسمت‌‌ُ هژدهُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
واژان :
- دید نما : انگشت نما
- غلاغلو: داد و بیداد
- زُنچ و مورو: خود را جمع کردن..مچاله
-کل: ظرفی سفالی برای نگهداری آب برای شستشو
- کاور : کپر
- بَزَّخ: برزخ - اوقات تلخی
- سور و سات : اسباب شادمانی
تا تنی : حتی
چربه / چرمه : صخره
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت نوزدهم )
بهرُم و کوکاش بیژن و اهت و عیال وختی ارسن چابلسن خان بی خرمنکوبی جو ِ بش ...به خیالِشُن که بیژن َم اومدِن ، ولی ابینن تُر و بوش * نی .
بهرُم چِش سُر اَده رو سمنگُلو همی طو ساکت و پُرس بر انگیز ...که سَمَنگلو همی طو که سر دو پا نِش بو بُچِش اَهله رو زانونِش و بهد با خیال ایکه اَ کِشتهِ خُش* بون روش اکن او طره و یه پَرکی اَگو: سر صُحبی سر سفره ی ناشتوی مو یه تَشری اُمزه که بِی بات بَزّخ اِتکن با ای کارونت ..و بگو مگو ..یه مرته ره خر شال اشکه سوار گه ره ...مو َم خیال اُمکه حالا شِی همرِی شما یا جلوتر بیا ایجا ..
همه بُهت زده همی طو چش بِر*ّ کِرده منتظر گشتِن که دِی بیژن دگه گَپ اَزَن ؟
بَهرُم یه خُرده ی سرش بر اَگَردونه با حسرت سِیل صِنو دُخت کوکاش اَکن که او کِر سایه ی گَز نِش بو و بُشِ مخناش رو بُچِش اِشگه بو و با چُکُتَک * تو خاکُن شَیو. و بِی بهزاد اَگو : " کوکا ای بیژن دگه اَ هُوج * مو در گَن . حالا مو چو اُکُنم
حتمن رن هَد هامو دُختِ مارُمی . .و دو تا کف دَسونش تَختِ هم اکشه و اَگو: ای کار ور روزِمُن اومه ..
ملا خدادا هم که اومه تا کمک اُکن بِی خرمن کوبی همی طو که داکا چَپُغ چاغ شَکه اگو: " حالا اَ دِلِتُن را میارین ..هر چه خیرن ...درستِن حالا کمی دلگیر گن ..شاید رَن خرمنکوبی رفی آبا ..همی طو که تا حالا دمباله ی درو شحنه وض اِ شگو بو بیا کمک آده .
بهزاد پا ابو و دَسِ خُش اَ پَرُنه هوا ..اَگو: " ای کوکا حالا نشتیم عزا اَ گیریم که چه ؟ پا تا اِشیم خرمن اُکوبیم که داکا ظهر اَبو
ملا خدادا گَرجِن اَیاره دُم دو خر ابنده و بی ایکه دگه تو فکر او گَپُن نَبِن یه مزاغی* با خر اَکُن ، گوش خر اَگی اَگو: هوی بُری لِوکُم * یالله تُو اُخا که ای حاصلش جُو ِن ..بیشتری خوراک خَتُن و سوار گرجِن ابو و ترکه ی گَز آزاد ازن اَ دَم کین خَرُ و خُرده کُردی ِم اَخونه :
عجب ماهی به نو می بینم امروز
که زین بر پشت گو می بینم امروز
کسی با نُن گندم ناز می کرد
سر و کارش به جو می بینم امروز
*****
دی حلیمو ا ایکه مردی ا دمبالشون ایا ببشتر اَ ایکه مردم برشون حرف در بیاره یه دلگرمی ابو بَرَش که مردی همراشونن تیغار ه دمبال کافله کمک بارشُن گَن .
کارَوُن حلیمونان اَ تَلِ بَر و پُله خان ( پل خان ) تا گشتن ...بیژن ُم اَهمراه ..هر کدومی رو خری که خوره ُم بارِشن سوارِن تا ارَسِن برکه ی کاهور ...جایی که دگه امگا حد و مرز دشت تارُم زمین تَمُن ابو ...کو هون برابر ابو ....بیژن اَ دشت ِ تارُم در اومده ، کوه که ابین اُنگوُ ری داخل دنیای تازه ی گشتن ...رشته کوهُن پشت اندر پشت خفته ی * برش دنیای پیچیده ی پشت ای کوهُن ابین ..کا هور شُنفتن به جای کَورک * و سِیل سر اَ بالای کَهور کِردن که چکده اَ کُورکُن تارم زمین گُت ترن همه نِشُن اَ دنیای دگه ن ..!
یه حِسّ ِ تُلفه تَهری * بَهش دَس اَده ....جمال حلیمو ابین و عشکش به جای کفه کلوری و بافه با کوه و کاهور تازه اَبو ...
صدای غار غار روغُنه ی شور ( کُر) اشنفه یه یادش ایا بچه ی بون همری باش بی مایی گیری اومه بو و صداش تو ذهنش مُندِن.... صدای تنگه ی غار غارو..
حلیمو کشکُن تو هَسین * اریزه آوستین ور امُشه تا یه کشک درست و حسابی اِسوُِه .
(پایُن کِسمت نوزدهم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
*واژان
- تُر و بو : اثر و نشان
کِشته : اصطلاحی در مورد عملکرد (معمولا " بد ).
-چِش بِر کِردن : چشم بیرون کردن . چشم در آوردن ..چشم از حدقه در کردن
- چُکُتَک : خاشاک ، خُرده ی چوپ
- ا َ هُوج در گشتن : از فرمان بدر گشتن ( نیاز به توضیح بیشتر )
- مزاغ : مزاح ؟ شوخی
- بُری لَو کُم : آوا کاری برای دنبال کردن الاغ
- خفته ی : نام رشته کوهی در جنوب نارم زمین
کُورک : کهور چه ...که در تارم زمین می روید .
تُلفه تهر : طرفه طرح ، عجیب و غریب.
هَسین : ظرفی سفال و تَشت و معمولا" مانند برای مالیدن کشک.
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت نوزدهم )
بهرُم و کوکاش بیژن و اهت و عیال وختی ارسن چابلسن خان بی خرمنکوبی جو ِ بش ...به خیالِشُن که بیژن َم اومدِن ، ولی ابینن تُر و بوش * نی .
بهرُم چِش سُر اَده رو سمنگُلو همی طو ساکت و پُرس بر انگیز ...که سَمَنگلو همی طو که سر دو پا نِش بو بُچِش اَهله رو زانونِش و بهد با خیال ایکه اَ کِشتهِ خُش* بون روش اکن او طره و یه پَرکی اَگو: سر صُحبی سر سفره ی ناشتوی مو یه تَشری اُمزه که بِی بات بَزّخ اِتکن با ای کارونت ..و بگو مگو ..یه مرته ره خر شال اشکه سوار گه ره ...مو َم خیال اُمکه حالا شِی همرِی شما یا جلوتر بیا ایجا ..
همه بُهت زده همی طو چش بِر*ّ کِرده منتظر گشتِن که دِی بیژن دگه گَپ اَزَن ؟
بَهرُم یه خُرده ی سرش بر اَگَردونه با حسرت سِیل صِنو دُخت کوکاش اَکن که او کِر سایه ی گَز نِش بو و بُشِ مخناش رو بُچِش اِشگه بو و با چُکُتَک * تو خاکُن شَیو. و بِی بهزاد اَگو : " کوکا ای بیژن دگه اَ هُوج * مو در گَن . حالا مو چو اُکُنم
حتمن رن هَد هامو دُختِ مارُمی . .و دو تا کف دَسونش تَختِ هم اکشه و اَگو: ای کار ور روزِمُن اومه ..
ملا خدادا هم که اومه تا کمک اُکن بِی خرمن کوبی همی طو که داکا چَپُغ چاغ شَکه اگو: " حالا اَ دِلِتُن را میارین ..هر چه خیرن ...درستِن حالا کمی دلگیر گن ..شاید رَن خرمنکوبی رفی آبا ..همی طو که تا حالا دمباله ی درو شحنه وض اِ شگو بو بیا کمک آده .
بهزاد پا ابو و دَسِ خُش اَ پَرُنه هوا ..اَگو: " ای کوکا حالا نشتیم عزا اَ گیریم که چه ؟ پا تا اِشیم خرمن اُکوبیم که داکا ظهر اَبو
ملا خدادا گَرجِن اَیاره دُم دو خر ابنده و بی ایکه دگه تو فکر او گَپُن نَبِن یه مزاغی* با خر اَکُن ، گوش خر اَگی اَگو: هوی بُری لِوکُم * یالله تُو اُخا که ای حاصلش جُو ِن ..بیشتری خوراک خَتُن و سوار گرجِن ابو و ترکه ی گَز آزاد ازن اَ دَم کین خَرُ و خُرده کُردی ِم اَخونه :
عجب ماهی به نو می بینم امروز
که زین بر پشت گو می بینم امروز
کسی با نُن گندم ناز می کرد
سر و کارش به جو می بینم امروز
*****
دی حلیمو ا ایکه مردی ا دمبالشون ایا ببشتر اَ ایکه مردم برشون حرف در بیاره یه دلگرمی ابو بَرَش که مردی همراشونن تیغار ه دمبال کافله کمک بارشُن گَن .
کارَوُن حلیمونان اَ تَلِ بَر و پُله خان ( پل خان ) تا گشتن ...بیژن ُم اَهمراه ..هر کدومی رو خری که خوره ُم بارِشن سوارِن تا ارَسِن برکه ی کاهور ...جایی که دگه امگا حد و مرز دشت تارُم زمین تَمُن ابو ...کو هون برابر ابو ....بیژن اَ دشت ِ تارُم در اومده ، کوه که ابین اُنگوُ ری داخل دنیای تازه ی گشتن ...رشته کوهُن پشت اندر پشت خفته ی * برش دنیای پیچیده ی پشت ای کوهُن ابین ..کا هور شُنفتن به جای کَورک * و سِیل سر اَ بالای کَهور کِردن که چکده اَ کُورکُن تارم زمین گُت ترن همه نِشُن اَ دنیای دگه ن ..!
یه حِسّ ِ تُلفه تَهری * بَهش دَس اَده ....جمال حلیمو ابین و عشکش به جای کفه کلوری و بافه با کوه و کاهور تازه اَبو ...
صدای غار غار روغُنه ی شور ( کُر) اشنفه یه یادش ایا بچه ی بون همری باش بی مایی گیری اومه بو و صداش تو ذهنش مُندِن.... صدای تنگه ی غار غارو..
حلیمو کشکُن تو هَسین * اریزه آوستین ور امُشه تا یه کشک درست و حسابی اِسوُِه .
(پایُن کِسمت نوزدهم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
*واژان
- تُر و بو : اثر و نشان
کِشته : اصطلاحی در مورد عملکرد (معمولا " بد ).
-چِش بِر کِردن : چشم بیرون کردن . چشم در آوردن ..چشم از حدقه در کردن
- چُکُتَک : خاشاک ، خُرده ی چوپ
- ا َ هُوج در گشتن : از فرمان بدر گشتن ( نیاز به توضیح بیشتر )
- مزاغ : مزاح ؟ شوخی
- بُری لَو کُم : آوا کاری برای دنبال کردن الاغ
- خفته ی : نام رشته کوهی در جنوب نارم زمین
کُورک : کهور چه ...که در تارم زمین می روید .
تُلفه تهر : طرفه طرح ، عجیب و غریب.
هَسین : ظرفی سفال و تَشت و معمولا" مانند برای مالیدن کشک.
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیستُم )
صِدان تو کوه فرک اکُن تا تو دشت .. تو دشت صدا ی آدم باد اوه دور دوری و باد صدای خُش وز وز اَرَسُنه تو گوشِت ..ای جا صدات تو کو افته، کوه صدات بَر اَگردونه .
زیور دِی حلیمو اَگو : " بیژن ! تو تو ای کل و کوهون شَهمات نابی ؟... "
کوه ُم اُنگا ای پُرس اکُن ..."
بیژن اَگو: آدمی که اَ پَسِ درو دراومن و و دُمبال گو دو اِشکِن اَ کَل و کوهون نی ترسه ...
ایجا خرَُن که زیر بارن باید بار ابرن و آدمون دمبالِش اَبو تا خرن درست اَ خطِ راه اِگیرِن اِشِن . یه وَخت تو کَمنده * نَفتِن ..فکط یه خر هن که به نوبه هر که شَشا سُوار اُبو و یکی دگه تیمار دارش اُبو ....که حلیمو و دیش به نوبه حالا شاشا سوار ابن ...
بیژن اُو لوُش غوت اَده وختی سر خر اگی تا حلیمو سوار اُبو ..راه رفتن تو کوه کَمرون اَ بوهله ی جمالِ حلیمو حالیش اَ دنیا َم نی بو.
زیور اَگو: " حالا بَپ و مومِت چه فکر اکنن؟ تو دُمبال ما هُندی ؟ ..."
- دی بام از مو کار شُوی که مدار خُم اُگُذرنم ...چه اشُم بی شحنه وض کار اکنم چه همره ی عاموم بی درو بش و خرمنکوبی اِشم .چه بی شما بیام بار اِبرُم. ما تارمیون خُت ادونی از وختی اَ تکِ دِی مُن در اَییم همی تو کار اکنیم تا سربارِ دی با مُن نَ بیم...یونجه بری، بغل گیری، کاهشوری ....تا که دَه گُت ابیم افتیم تو دروگری و گُوداری و بارکشی ...
بیژن که حالا حال و هوایی خُبی ابین اَ زیور اَپرسه : " حلیمو نَک و نُمزادی َم اِشَن ؟ " ...
- با پُس عاموش ملِک نافِش با هم شُبرین ...
بیژن خنده که شَگی چیزی نی گو که حکایت خُش َم همی طون ....دمباله ش اَگو : " پی بِی چه همراتون نومن ؟ ...
- خط سربازیش در هُنده شبردن سر بازی طری سیریک ...هر چه هم کُت و گروز ایکه که نریت آخرش شُگِ شُبو ...تو فین نه نِیزِ بندِرن گا وختی اَتان بِی سربازگیری ...
- حلیمو همی طو که سوار خر سُکل سُکل اَره گوش حرفون دیش و بیژن شکشی و خورده سِیلی َم شَکه ...که یک مرته حواسش پرت گه ...پاش اَ دُم خار زیرُک گه بند ماره خُردو * هون پاش پاره گه همه رِخت رو زمین ....اومه پوین ....بیژن اِشگو چه گن ؟
حلیمو با عشوه ای اِشگو ماره خُردو هونم پاره بو رِت َ تو خاکُن ....
- بیژن اشگو: تو افسار خر بار اِگی ...کار اتنبو ...
بیژن دوچش اشبو دوچشِ دگه کرض اشکه هی بگرد و هی بگرد دُنه دُنه جَم شَکه ...
حلیمو و دیش شاگو : ولی بکُن ...هر چکه جم اتکردن ...توفه * که نین.؟
بیژن اِشگو: ای حرفُن چِن ...تا او دُنه آخرش باید جم اُکُنُم ..
با پیدا کِردن دونان آخر ماره خُردوون ، روزَم داکا کم کم پس کوه اره ..یه بنه مُغ دگه روز مُند بو ..نیزِ کوه کُوه کُودی که یه کَفه ی صافین باید بِی شو منزل اُکُنن..
(پایُن کِسمت بیستُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
*واژان
- ماره خُردو: مُهره های شیشه ای رنگی و خیلی ریز زبنتی که زنان به نخ می کشیدند و برای پابند و سینه ریز می پوشیدند
توفه : تُحفه
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیستُم )
صِدان تو کوه فرک اکُن تا تو دشت .. تو دشت صدا ی آدم باد اوه دور دوری و باد صدای خُش وز وز اَرَسُنه تو گوشِت ..ای جا صدات تو کو افته، کوه صدات بَر اَگردونه .
زیور دِی حلیمو اَگو : " بیژن ! تو تو ای کل و کوهون شَهمات نابی ؟... "
کوه ُم اُنگا ای پُرس اکُن ..."
بیژن اَگو: آدمی که اَ پَسِ درو دراومن و و دُمبال گو دو اِشکِن اَ کَل و کوهون نی ترسه ...
ایجا خرَُن که زیر بارن باید بار ابرن و آدمون دمبالِش اَبو تا خرن درست اَ خطِ راه اِگیرِن اِشِن . یه وَخت تو کَمنده * نَفتِن ..فکط یه خر هن که به نوبه هر که شَشا سُوار اُبو و یکی دگه تیمار دارش اُبو ....که حلیمو و دیش به نوبه حالا شاشا سوار ابن ...
بیژن اُو لوُش غوت اَده وختی سر خر اگی تا حلیمو سوار اُبو ..راه رفتن تو کوه کَمرون اَ بوهله ی جمالِ حلیمو حالیش اَ دنیا َم نی بو.
زیور اَگو: " حالا بَپ و مومِت چه فکر اکنن؟ تو دُمبال ما هُندی ؟ ..."
- دی بام از مو کار شُوی که مدار خُم اُگُذرنم ...چه اشُم بی شحنه وض کار اکنم چه همره ی عاموم بی درو بش و خرمنکوبی اِشم .چه بی شما بیام بار اِبرُم. ما تارمیون خُت ادونی از وختی اَ تکِ دِی مُن در اَییم همی تو کار اکنیم تا سربارِ دی با مُن نَ بیم...یونجه بری، بغل گیری، کاهشوری ....تا که دَه گُت ابیم افتیم تو دروگری و گُوداری و بارکشی ...
بیژن که حالا حال و هوایی خُبی ابین اَ زیور اَپرسه : " حلیمو نَک و نُمزادی َم اِشَن ؟ " ...
- با پُس عاموش ملِک نافِش با هم شُبرین ...
بیژن خنده که شَگی چیزی نی گو که حکایت خُش َم همی طون ....دمباله ش اَگو : " پی بِی چه همراتون نومن ؟ ...
- خط سربازیش در هُنده شبردن سر بازی طری سیریک ...هر چه هم کُت و گروز ایکه که نریت آخرش شُگِ شُبو ...تو فین نه نِیزِ بندِرن گا وختی اَتان بِی سربازگیری ...
- حلیمو همی طو که سوار خر سُکل سُکل اَره گوش حرفون دیش و بیژن شکشی و خورده سِیلی َم شَکه ...که یک مرته حواسش پرت گه ...پاش اَ دُم خار زیرُک گه بند ماره خُردو * هون پاش پاره گه همه رِخت رو زمین ....اومه پوین ....بیژن اِشگو چه گن ؟
حلیمو با عشوه ای اِشگو ماره خُردو هونم پاره بو رِت َ تو خاکُن ....
- بیژن اشگو: تو افسار خر بار اِگی ...کار اتنبو ...
بیژن دوچش اشبو دوچشِ دگه کرض اشکه هی بگرد و هی بگرد دُنه دُنه جَم شَکه ...
حلیمو و دیش شاگو : ولی بکُن ...هر چکه جم اتکردن ...توفه * که نین.؟
بیژن اِشگو: ای حرفُن چِن ...تا او دُنه آخرش باید جم اُکُنُم ..
با پیدا کِردن دونان آخر ماره خُردوون ، روزَم داکا کم کم پس کوه اره ..یه بنه مُغ دگه روز مُند بو ..نیزِ کوه کُوه کُودی که یه کَفه ی صافین باید بِی شو منزل اُکُنن..
(پایُن کِسمت بیستُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
*واژان
- ماره خُردو: مُهره های شیشه ای رنگی و خیلی ریز زبنتی که زنان به نخ می کشیدند و برای پابند و سینه ریز می پوشیدند
توفه : تُحفه
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیست ویکم )
تو هوای گرگ و میش و کفه* صاف بین تَنگ* دوکُن ، بیژن تَنگ* خَرون واز اکن ، خوران گندمی و بار و بندیل واز اکُن اهله پوین ، میخ طویله ان کل اکن و پوی خرون لکم* اکن ، اوطره زیور و حلیمو رو زمین گُر گرفته افتو خُرده اُو پوشی اَکُنن. تَکَلون پهن اکُنن ، متکّان اهلن سر تکلون ، چادر دُگُرد* پهن اکنن رو تکل ، تُوریکی شُو ، کَد و بالُوی کوه پرهیبت کُودی مِث دیبِِ سِیُویی ویستان که باید صُب ای کافله ی کوچکو تا اِِوِن اَزِش .
اَمّا تنگ* اَ متکا زدن تو حال و هوای گرم و خنک و چشمک زدن لشکر سِتاران که پهنای آسمون تخت تا تخت شُگِن بِی دو دلداده ، حلیمو و بیژن مِث ایین که تَموم دنیا شُدادِن .
زیور دو تا چراغ بَرَ سُوتی روشن اَکُن اهله دو طری جاشون....مشتی هیزم جم اکنن تشی اَکنن چندتا سیب زمینی تو تَش اندازن ...شوم و شُروکی اَخورن ...
زیور بی بیژن اَگو: " او درختون بادُم کوهین که ما چوغُش َابُریم ، پوستش درازَکی در اتاریم ، بَهدَن مِثِ نوار وا فاصله دور چوغ اپیچیم و سرش گِرُن ادیم ، رو تَش اَگِریم تا فاصله ئون بین نوار دور چوغ سیاه بَبوت ...بهدن نوار واز اکنیم ..
... بیژن اَگو: " ها!... چوغِ گُل مَگلی .درستن بای شونم َم وختی اشِن همی را اوباد بزرگ ( بی بی) ای چوغُن درست اکنن ایارِن....
زیور : "آفرون چوغ گَل مَنگولی .... حالا اتونی درست بکنی ؟ "
بیژن مث ایکه منتظر یه سرگرمی بو دس اَ کار اَبو ..یه سرگرمی که اییم نشونه ای اَ یه کارین !
...سه تا چوغ گُل مَگولی درست اَکُن ، چوغ بِختریش اَده بِی حلیمو...
زیور آوختی* اگو تا دِلِشون بُرده ی خُو اُگی ..هر کدومی رو تکلی اخوابن .زیور رو تکل میونِی اخوابه....
دَمِ سحر که ای وخت دل بیژن بِی حلیمو اَ تلاطُم نِشت بو ...دل یه دلی اشکه ، اِستاکو پاورچین پاورچین ره پشت سر حلیمو اَ فاصله ی کمی خوابی ...انگاری نفسش بند اومه بو ..دِلش تاپ تاپ شزه ..
حلیمو َم انگاری همی ور هم شورگی اشبو ..مث ایکه نفس بیژن حس اکن یه خورده غَلطی اَ پُشتَکا اَزن و آنی بر اَگرده ...حالتی که هم دلش شی و هم حجب و حیاش مَعن اَکُن و طوری با خیال خُو بودن انگا حالی بیژن اکن!
بیژن هم همیطو انگاری دلدادگیشون اَ یه جنس بو ...فکط کمی سرش ایاره جلو بدون ایکه حلیمو اِفهمه بُش مودِش اَگی بو اَکُن و پا اوو اشو سر جاش !
(پایُن کِسمت بیست و یکم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
*واژان
- کَفه: کَفَّه ، دشت
- تَنگ : در این قسمت پی در پی به چَمِ : تنگه کوه، بند سفت بسته بر زیر شالِ خر و پشت به پشتی یا بالش زدن .
- لَکَم : پای خر سوراح سر بندی که به میخ طویله بسته است
چادِرِ دُگُرد : چادر شب
دیب : دیو
آوَخت : قصه ، داستان
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیست ویکم )
تو هوای گرگ و میش و کفه* صاف بین تَنگ* دوکُن ، بیژن تَنگ* خَرون واز اکن ، خوران گندمی و بار و بندیل واز اکُن اهله پوین ، میخ طویله ان کل اکن و پوی خرون لکم* اکن ، اوطره زیور و حلیمو رو زمین گُر گرفته افتو خُرده اُو پوشی اَکُنن. تَکَلون پهن اکُنن ، متکّان اهلن سر تکلون ، چادر دُگُرد* پهن اکنن رو تکل ، تُوریکی شُو ، کَد و بالُوی کوه پرهیبت کُودی مِث دیبِِ سِیُویی ویستان که باید صُب ای کافله ی کوچکو تا اِِوِن اَزِش .
اَمّا تنگ* اَ متکا زدن تو حال و هوای گرم و خنک و چشمک زدن لشکر سِتاران که پهنای آسمون تخت تا تخت شُگِن بِی دو دلداده ، حلیمو و بیژن مِث ایین که تَموم دنیا شُدادِن .
زیور دو تا چراغ بَرَ سُوتی روشن اَکُن اهله دو طری جاشون....مشتی هیزم جم اکنن تشی اَکنن چندتا سیب زمینی تو تَش اندازن ...شوم و شُروکی اَخورن ...
زیور بی بیژن اَگو: " او درختون بادُم کوهین که ما چوغُش َابُریم ، پوستش درازَکی در اتاریم ، بَهدَن مِثِ نوار وا فاصله دور چوغ اپیچیم و سرش گِرُن ادیم ، رو تَش اَگِریم تا فاصله ئون بین نوار دور چوغ سیاه بَبوت ...بهدن نوار واز اکنیم ..
... بیژن اَگو: " ها!... چوغِ گُل مَگلی .درستن بای شونم َم وختی اشِن همی را اوباد بزرگ ( بی بی) ای چوغُن درست اکنن ایارِن....
زیور : "آفرون چوغ گَل مَنگولی .... حالا اتونی درست بکنی ؟ "
بیژن مث ایکه منتظر یه سرگرمی بو دس اَ کار اَبو ..یه سرگرمی که اییم نشونه ای اَ یه کارین !
...سه تا چوغ گُل مَگولی درست اَکُن ، چوغ بِختریش اَده بِی حلیمو...
زیور آوختی* اگو تا دِلِشون بُرده ی خُو اُگی ..هر کدومی رو تکلی اخوابن .زیور رو تکل میونِی اخوابه....
دَمِ سحر که ای وخت دل بیژن بِی حلیمو اَ تلاطُم نِشت بو ...دل یه دلی اشکه ، اِستاکو پاورچین پاورچین ره پشت سر حلیمو اَ فاصله ی کمی خوابی ...انگاری نفسش بند اومه بو ..دِلش تاپ تاپ شزه ..
حلیمو َم انگاری همی ور هم شورگی اشبو ..مث ایکه نفس بیژن حس اکن یه خورده غَلطی اَ پُشتَکا اَزن و آنی بر اَگرده ...حالتی که هم دلش شی و هم حجب و حیاش مَعن اَکُن و طوری با خیال خُو بودن انگا حالی بیژن اکن!
بیژن هم همیطو انگاری دلدادگیشون اَ یه جنس بو ...فکط کمی سرش ایاره جلو بدون ایکه حلیمو اِفهمه بُش مودِش اَگی بو اَکُن و پا اوو اشو سر جاش !
(پایُن کِسمت بیست و یکم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
*واژان
- کَفه: کَفَّه ، دشت
- تَنگ : در این قسمت پی در پی به چَمِ : تنگه کوه، بند سفت بسته بر زیر شالِ خر و پشت به پشتی یا بالش زدن .
- لَکَم : پای خر سوراح سر بندی که به میخ طویله بسته است
چادِرِ دُگُرد : چادر شب
دیب : دیو
آوَخت : قصه ، داستان
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیست و دویُم )
دی بای بیژن با اهت و عیالون که ا خرمنکوبی چابلسنخان بر گشتن زرده ی شُم گه بو همی طو که سوار خر سُکُل سُکُل اُو مَدِن گوششون جِک شُگه و سرشون ای طره ای و طره شگردند که تِینُم حرف و حدیثی اَ بیژن نیشنُفِن ، فکط دِی سیف الله که بی خبر چینی تو آبادی شَگُن ماراک ، همی طو که کمر کُمبوک راه اره تا صدای پُوی خر ششنفت ویستا سرش اَ طِری بهروم اِشکه اِشگو:
" په بیژن همراتون نی ؟..."
.بهروم اِشگو: " تو خُت بختر حتمن خبر اِتن ...!"
- مو چه خبری اومَن ..خوتُن حتمن اِ کِشته خُوتُن خبر تهه ..دلِ ای بچه گرم تنکه بِی ای دخت عاموش، توپ و تشرم توزه حالا حتمن اُفتا دُمبال هامو دخت گلمسیری رن ..
بهروم بدون ایکه هیچی اُگو سر خرش تو اِشدا رو طری خونه..
بهرُم تیر تزه خونش نیومه ، بِی بهزاد اگو اشیم کاکا زیر باغ گلی نینُم ای نعره کد کشیده* او دور و برونن...
اوجا که ارسن ابینن جای خیار کلوخم . کومون گلمسیری بار شکردن رفتن ...
اَشِن پوین تر پهلو سو مُغی که کومون احمدی منزل شکوبو و روشنی چراغشون پیدا بو .
نیز که اَبِن یکی ایا جلو اگو : " کورشید دور شید " !
بهرُم اگو : " ای کا کا مگه ما راهزنیم که کورشید دور شید اگوین ..
اگو : " مه خبر تونی اگون یه کبیله ی اومدن او طری فرگ تا تاشکُت حمله شکن چند تا خوره گندم و چند تا خر شبُن ؟ اگون بهار لوون اَ طری داراب همی طو اومدستِن ...
بهرُم اگو نه ما خبر مونی ما اومدیم دمبال پسومون بیژن شما خبری تونی ؟
یکی ا اوطری پلاسون ایا اگو : بیژن ؟ ...مثِ ایکه همی وختی که کُومون پشتنگی و مارُمی داکا بار شاکه اومه با خرش کمک اِشدا بارُن یه زن و دختی بار اشکه ره اَمراشون ...
بهرُم رو اَ طِری بهزاد اِشکه ..اِشگو : " امنگُ ..بیا حالا ...ای کار گه های....!
بهزاد اگو : حالا کاکا بیا تا اشیم خونه امشو زیاد تو فکر مَوه ...صُب اشیم تو کعله بی والده خان و شحنه وض چگونگی اگویم و شاید یه نفرُم همرامُن اشکه اشیم طری مارُم ...بی ای یارو به هر نحوی گن بیاریم ...
(پایُن کِسمت بیست و دویم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
* نعره کَد کشیده : نفرینی مصطلح در تارم زمین.
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیست و دویُم )
دی بای بیژن با اهت و عیالون که ا خرمنکوبی چابلسنخان بر گشتن زرده ی شُم گه بو همی طو که سوار خر سُکُل سُکُل اُو مَدِن گوششون جِک شُگه و سرشون ای طره ای و طره شگردند که تِینُم حرف و حدیثی اَ بیژن نیشنُفِن ، فکط دِی سیف الله که بی خبر چینی تو آبادی شَگُن ماراک ، همی طو که کمر کُمبوک راه اره تا صدای پُوی خر ششنفت ویستا سرش اَ طِری بهروم اِشکه اِشگو:
" په بیژن همراتون نی ؟..."
.بهروم اِشگو: " تو خُت بختر حتمن خبر اِتن ...!"
- مو چه خبری اومَن ..خوتُن حتمن اِ کِشته خُوتُن خبر تهه ..دلِ ای بچه گرم تنکه بِی ای دخت عاموش، توپ و تشرم توزه حالا حتمن اُفتا دُمبال هامو دخت گلمسیری رن ..
بهروم بدون ایکه هیچی اُگو سر خرش تو اِشدا رو طری خونه..
بهرُم تیر تزه خونش نیومه ، بِی بهزاد اگو اشیم کاکا زیر باغ گلی نینُم ای نعره کد کشیده* او دور و برونن...
اوجا که ارسن ابینن جای خیار کلوخم . کومون گلمسیری بار شکردن رفتن ...
اَشِن پوین تر پهلو سو مُغی که کومون احمدی منزل شکوبو و روشنی چراغشون پیدا بو .
نیز که اَبِن یکی ایا جلو اگو : " کورشید دور شید " !
بهرُم اگو : " ای کا کا مگه ما راهزنیم که کورشید دور شید اگوین ..
اگو : " مه خبر تونی اگون یه کبیله ی اومدن او طری فرگ تا تاشکُت حمله شکن چند تا خوره گندم و چند تا خر شبُن ؟ اگون بهار لوون اَ طری داراب همی طو اومدستِن ...
بهرُم اگو نه ما خبر مونی ما اومدیم دمبال پسومون بیژن شما خبری تونی ؟
یکی ا اوطری پلاسون ایا اگو : بیژن ؟ ...مثِ ایکه همی وختی که کُومون پشتنگی و مارُمی داکا بار شاکه اومه با خرش کمک اِشدا بارُن یه زن و دختی بار اشکه ره اَمراشون ...
بهرُم رو اَ طِری بهزاد اِشکه ..اِشگو : " امنگُ ..بیا حالا ...ای کار گه های....!
بهزاد اگو : حالا کاکا بیا تا اشیم خونه امشو زیاد تو فکر مَوه ...صُب اشیم تو کعله بی والده خان و شحنه وض چگونگی اگویم و شاید یه نفرُم همرامُن اشکه اشیم طری مارُم ...بی ای یارو به هر نحوی گن بیاریم ...
(پایُن کِسمت بیست و دویم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
* نعره کَد کشیده : نفرینی مصطلح در تارم زمین.
@Tarom95
از تارم تا طارم:
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیست و سِیُم)
بهرُم و بهزاد صب نماز راه افتن که اِشِن تو کعله ...سر راه رو کیش بِی ملا مندنی لاری ابینن که همی طو که چتر ا رو سرش اشگن خرش اَ چُهار اده ایا ..
بهرُم اگو : " خُنه خراب همی چتر خُش وِل نی کن ....ایکه خاطرِ خُش شِی که یه ذره اشنیوا افتو رو پرک روش اِفته..!
بهم که ارَسِن بهرُم اگو : " چه خبرن ملا خُب چُهار ادی ؟
ملا اگو: " چی مگو که یه تفاکی اُفتان که شاید تا بُری وخت اَ چک زَبُن مردم اِفته...
-چه گه ؟...
- ولا یه مردکه غریبکوی کسی نی فهمه اَ کا اومه بو ؟ تو پهنووه داکا او افتان وختی در ایا همی طو مث لوک مست بللوک ازن لخت و پتی دو اکُن تو کوچان ..زنکان و بچان همه جیغ و واغ ...ارفتن تو خُنه و بعضی یون َم چوغ شواگه بو که اگه نزیکی بیا شِزِنن ...فقط دو شکه ا ای کوچه تا او کوچه ....تا یکی خبر بی مردون اَ سر خرمند ابه ...اَ هامو طری تیره تزرکو ره بو ...نی فهمم گنوک بو ...جِنت بو ...چه بو ؟ ...په شما توی کا اِشین ؟
بهرُم : " عجب ای دگه چه حکایتی بون ...ای ملا ...ما م اگو اگه دردُم یکی بو .اندکی بو !...همی بیژن کد ور زمین اومده ا دیرو تالا تُر و بوش نی ....اُفتان اُ دمبال هامو داخت حلیمو ...به بوهنه ی بارکشی رن همراشون.. ما اشیم تو کعله چگونگی اگویم بی والده ی خان و شحنه وض ...که در جریان ابن و شاید کمکمون شُکه ...کسی هم دمبالمُن اشفرستا به یه
(پایُن کِسمت بیست و سِیُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیست و سِیُم)
بهرُم و بهزاد صب نماز راه افتن که اِشِن تو کعله ...سر راه رو کیش بِی ملا مندنی لاری ابینن که همی طو که چتر ا رو سرش اشگن خرش اَ چُهار اده ایا ..
بهرُم اگو : " خُنه خراب همی چتر خُش وِل نی کن ....ایکه خاطرِ خُش شِی که یه ذره اشنیوا افتو رو پرک روش اِفته..!
بهم که ارَسِن بهرُم اگو : " چه خبرن ملا خُب چُهار ادی ؟
ملا اگو: " چی مگو که یه تفاکی اُفتان که شاید تا بُری وخت اَ چک زَبُن مردم اِفته...
-چه گه ؟...
- ولا یه مردکه غریبکوی کسی نی فهمه اَ کا اومه بو ؟ تو پهنووه داکا او افتان وختی در ایا همی طو مث لوک مست بللوک ازن لخت و پتی دو اکُن تو کوچان ..زنکان و بچان همه جیغ و واغ ...ارفتن تو خُنه و بعضی یون َم چوغ شواگه بو که اگه نزیکی بیا شِزِنن ...فقط دو شکه ا ای کوچه تا او کوچه ....تا یکی خبر بی مردون اَ سر خرمند ابه ...اَ هامو طری تیره تزرکو ره بو ...نی فهمم گنوک بو ...جِنت بو ...چه بو ؟ ...په شما توی کا اِشین ؟
بهرُم : " عجب ای دگه چه حکایتی بون ...ای ملا ...ما م اگو اگه دردُم یکی بو .اندکی بو !...همی بیژن کد ور زمین اومده ا دیرو تالا تُر و بوش نی ....اُفتان اُ دمبال هامو داخت حلیمو ...به بوهنه ی بارکشی رن همراشون.. ما اشیم تو کعله چگونگی اگویم بی والده ی خان و شحنه وض ...که در جریان ابن و شاید کمکمون شُکه ...کسی هم دمبالمُن اشفرستا به یه
(پایُن کِسمت بیست و سِیُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیست و چارُم )
.....
پس اَ بکوب بکوب راه، حلیمو چوغِ بادُمیش همی طو که تو دسش ولم اده بِئ کُوّت کلب دادن بیژن با یه خنده ی تخشی اگو : " مُم دگه مِثِ ایکه رسیدیم...نه ؟ ..."
زیور همی طو که سیل کوه طول و دراز " باز" اکُن .. اگو: " بله پشتنگ که رد بودیم اییم دم تنگن ....دگه نیزِ مارُمیم ...
ز تارم چون گذر کردیم به پشتنگ
از آنجا تا رسیدیم باز و دم تنگ
رسیدیم با نگار نازنینُم
به مارُم چون پس از هژده فرسنگ
صدی شر شر چشمه مث خوش اومدی بو بی ای کافله سه نفره ....
پنگون مغون ایجا تو خَرَک زدن بو .بیژن معنی گلمسیری بودنی که به عکیده تارمیون گفته ابو افهمه انگاری هرجا خرما زوتر ارسه گلمسیر ترن..
پیرمردی که لنگی دور سرش اشبس بو داکا یه گُمپ * مغی شکتد که پیلونش* در بیاره همی طو به داستش مثِ مجستمه اویسته دس اَ پَنی چِشش اهله و سیل دی و دُخت و جوونی که همراشونن اکن..
سلام اکنن ...
پیرمرد : " خاش هندی زیور ...په یه جاهلی* ُم اَمری خوتو تواردن ؟ ...
زیور : " چه بکنیم خالو مهسین ما ای زن و ضیفه مونانونست ...کمکمون هندستنگ...
مهسین : " خوبن خوبن ...بار و بنه خبی هم تواردن ...محصول خبه ؟ ...
خدا رحمت بکنت مه جعفر ..همراته او سالُون ...ا هامو دور صدای شروندش شهند ...
دروگرون هم جلو دمبال هندستنگ.
****
پسین خوشی تو سایه ی کوه ومغ ، صدای او رو چرمه ان و همپا نشینی با حلیمو بی بیژن کیف ااشن ...ا یه طره هم دورمُندن اَ خونش و حالا ایکه اوجا چه خیالونی بَرَش اکنن تو شُور اَشو که چطو ور اِگرده ...
زیور اگو : " چِتِن خاله تو شُور رفتی ....تو هم فکر اُکن پُس مویی ....
حلیمو همی طو که دو تا دستی یون ایاره تا دوسه منی گندم آرت اُکنن با سر و رو خوشالی بُش مخناش پس و پیش اَکُن و اگو: " مُم پی کی اریم سر کنات جُن بشوریم ..؟ ..."
زیور : شوم و شروکی که مخا چراغ اواگریم اریم ....
بیژن خب سیل دور و بر خُش اشکه که ابین کاری ، کمکی اشنی برشُن انجُم آده
اِشدی یه کَندری* گوشه ی خُنه هشتن ..
اشگو ؛ " خاله زیور مِی اِشُم یه کندری اُو واگیرم بیام بی رِخت و ریزتُن ....
****
مهد ایسُف پیره مرد عامو حلیمو اشفهمی که اینان اومدن با یه کاغذی که تو دسش بو و دس به عصا و همراه ملا کاسم و زنش اومَدِن خُنه هَدِ زیور ....
- رسیدن بخیر زیور ، حلیمو...شُگُر خدا بی باک و بلا وا جا منزل رسیدین ..همری کافله بودین یا جلو دمبال ؟
زیور : " نه ای مشدی بارِمُن زیاده ، دورتر هندیم یه جاهلی َم بنده ی خدا که یه تا خر خوش رُویی ایشسته بارِمُن بار ایکه اَمرامُن هُند..."
مه یوسف ایگو : خُا....و کاغذ دولا شده باز ایکه اشدا دس ملا کاسِم و بی حلیمو اشگُ : " عامو ای خط پس عاموت هندن ....ملا بخون چه اِنوشتن ؟ ...
حلیمو با حالتی نه چندون که رغبتی اشبو اشگُ باشه عامو...
ملا شرو اشکه بِی خُندن :
" ...باری حال ما خواسته باشی خوب است و ملالی نیست ، جز دوری شما که انهم امیدوارم به زودی دیدارها تازه گردد. الحمدلله کمر دوره سر بازی شکسته ام و یک سالی دیگر به هر نحوی باشد می گذرانم ...دیروز یک بار شتر جنس قاچاق نزدیک سیریک گرفتیم ...
مادرم سلام می رسانم ..زن عمو و دخترعمویم خیلی سلام می رسانم ...
زیاده عرضی نیست..."
قربان شما
ملک
بیژن با کندر اُو اومه ....
مهد ایسُف روش بر اشگردُند سیلِ کد و بالِی بیژن اِشکه تا اومه نِشت ...مشتی پرس اَ دی بای بیژن و کعله خان اشکه ...و ماجرا خش و روزونی که جوون بو اومه بی درو تو تارم اِشگُ ...
****
(پایُن کِسمت بیست و چارُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
واژن:
کَندِر : وسیله ی آوردن آب با چوبی که در دوسر آن حلب آویزان است .
گُمپ : بچه ی نخل ...نخل کوچکی که از بطن نخلی دیگر روئیده باشد
- پیل : پنیرک ...جسم سفید رنگ ترد و خوش خوراک بن بچه ی نخل یا بن شکوفه ی نخل
- جاهل : جوان
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیست و چارُم )
.....
پس اَ بکوب بکوب راه، حلیمو چوغِ بادُمیش همی طو که تو دسش ولم اده بِئ کُوّت کلب دادن بیژن با یه خنده ی تخشی اگو : " مُم دگه مِثِ ایکه رسیدیم...نه ؟ ..."
زیور همی طو که سیل کوه طول و دراز " باز" اکُن .. اگو: " بله پشتنگ که رد بودیم اییم دم تنگن ....دگه نیزِ مارُمیم ...
ز تارم چون گذر کردیم به پشتنگ
از آنجا تا رسیدیم باز و دم تنگ
رسیدیم با نگار نازنینُم
به مارُم چون پس از هژده فرسنگ
صدی شر شر چشمه مث خوش اومدی بو بی ای کافله سه نفره ....
پنگون مغون ایجا تو خَرَک زدن بو .بیژن معنی گلمسیری بودنی که به عکیده تارمیون گفته ابو افهمه انگاری هرجا خرما زوتر ارسه گلمسیر ترن..
پیرمردی که لنگی دور سرش اشبس بو داکا یه گُمپ * مغی شکتد که پیلونش* در بیاره همی طو به داستش مثِ مجستمه اویسته دس اَ پَنی چِشش اهله و سیل دی و دُخت و جوونی که همراشونن اکن..
سلام اکنن ...
پیرمرد : " خاش هندی زیور ...په یه جاهلی* ُم اَمری خوتو تواردن ؟ ...
زیور : " چه بکنیم خالو مهسین ما ای زن و ضیفه مونانونست ...کمکمون هندستنگ...
مهسین : " خوبن خوبن ...بار و بنه خبی هم تواردن ...محصول خبه ؟ ...
خدا رحمت بکنت مه جعفر ..همراته او سالُون ...ا هامو دور صدای شروندش شهند ...
دروگرون هم جلو دمبال هندستنگ.
****
پسین خوشی تو سایه ی کوه ومغ ، صدای او رو چرمه ان و همپا نشینی با حلیمو بی بیژن کیف ااشن ...ا یه طره هم دورمُندن اَ خونش و حالا ایکه اوجا چه خیالونی بَرَش اکنن تو شُور اَشو که چطو ور اِگرده ...
زیور اگو : " چِتِن خاله تو شُور رفتی ....تو هم فکر اُکن پُس مویی ....
حلیمو همی طو که دو تا دستی یون ایاره تا دوسه منی گندم آرت اُکنن با سر و رو خوشالی بُش مخناش پس و پیش اَکُن و اگو: " مُم پی کی اریم سر کنات جُن بشوریم ..؟ ..."
زیور : شوم و شروکی که مخا چراغ اواگریم اریم ....
بیژن خب سیل دور و بر خُش اشکه که ابین کاری ، کمکی اشنی برشُن انجُم آده
اِشدی یه کَندری* گوشه ی خُنه هشتن ..
اشگو ؛ " خاله زیور مِی اِشُم یه کندری اُو واگیرم بیام بی رِخت و ریزتُن ....
****
مهد ایسُف پیره مرد عامو حلیمو اشفهمی که اینان اومدن با یه کاغذی که تو دسش بو و دس به عصا و همراه ملا کاسم و زنش اومَدِن خُنه هَدِ زیور ....
- رسیدن بخیر زیور ، حلیمو...شُگُر خدا بی باک و بلا وا جا منزل رسیدین ..همری کافله بودین یا جلو دمبال ؟
زیور : " نه ای مشدی بارِمُن زیاده ، دورتر هندیم یه جاهلی َم بنده ی خدا که یه تا خر خوش رُویی ایشسته بارِمُن بار ایکه اَمرامُن هُند..."
مه یوسف ایگو : خُا....و کاغذ دولا شده باز ایکه اشدا دس ملا کاسِم و بی حلیمو اشگُ : " عامو ای خط پس عاموت هندن ....ملا بخون چه اِنوشتن ؟ ...
حلیمو با حالتی نه چندون که رغبتی اشبو اشگُ باشه عامو...
ملا شرو اشکه بِی خُندن :
" ...باری حال ما خواسته باشی خوب است و ملالی نیست ، جز دوری شما که انهم امیدوارم به زودی دیدارها تازه گردد. الحمدلله کمر دوره سر بازی شکسته ام و یک سالی دیگر به هر نحوی باشد می گذرانم ...دیروز یک بار شتر جنس قاچاق نزدیک سیریک گرفتیم ...
مادرم سلام می رسانم ..زن عمو و دخترعمویم خیلی سلام می رسانم ...
زیاده عرضی نیست..."
قربان شما
ملک
بیژن با کندر اُو اومه ....
مهد ایسُف روش بر اشگردُند سیلِ کد و بالِی بیژن اِشکه تا اومه نِشت ...مشتی پرس اَ دی بای بیژن و کعله خان اشکه ...و ماجرا خش و روزونی که جوون بو اومه بی درو تو تارم اِشگُ ...
****
(پایُن کِسمت بیست و چارُم )
🚴♀🌴Y.B.Z.
واژن:
کَندِر : وسیله ی آوردن آب با چوبی که در دوسر آن حلب آویزان است .
گُمپ : بچه ی نخل ...نخل کوچکی که از بطن نخلی دیگر روئیده باشد
- پیل : پنیرک ...جسم سفید رنگ ترد و خوش خوراک بن بچه ی نخل یا بن شکوفه ی نخل
- جاهل : جوان
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیس و پنجم )
ماجرای هامو مردکه که مثِ جِنت لخت و پتی تو خونان دو اشکه بو دهن به دهن تو همه ی دهاتون اپیچه .
زنون گُرّویی که همیشه اومدن سر کُپ کنات او شابو زهره ترک گه بودن . حالا مردکان به جای زنکان که مشک او سر شازه اینان مشک او اَ کنگ شازه اومدن ...اَ کعله ی رفی آبا م همی تو مردکان ارفتن سر پهنووه اُو شایُو .
یک اوضایی گه بو ...زنکان و مردکان مُرد بودن از خنده وختی سیل مردکان شاکه که همی طو رست* پُش سر هم اُو شایُو.
تو ای بل و بشو ای یارو بیژن َم اشزن رن دمبال داخت مارُمی .
هر جا اَشی یا گپ ای دو ما جران .
بهرُم و بهزاد تو وخت خلوت که ابینن اَشِن کعله خان . پهلو والده ی خان و شحنه وض چگونگی تعریف اکنن .
والده ی خان اگو ای خبرون هامو پیره زن ماراک بی مو اَ سیر تا پیاز اِشوُردن.. نی فهمم ای داخت مهره ی مار اشبون که دل ای یارو اشبردن ...او شو بهد اَ درو که همه دعوتی تو کعله بودن نشون مو شودا خیلی م اَ دخت عاموش صنو سر نبو....فکط یه دماغ کلمی کشیده ی کشنگی اِشبو ...اگه مو مفهمی همی جا تو کعله نگه مکه با دیش دگه نه بیژن دس ا پا خطا شکه نه حلیمو ...
شحنه وض اِشگو : اِهه ...آغا حتما" مث هامو نُصو اکبر تگو هرکه جوغن بلند اشکه بی هامو شدوم ...کهکان خندان اَ بالای بُن کعله اَ تو باغ پیچی که همه ی مردم شُفهمی ...
والده ی خان اگو : نه ! نصو اکبر دگه چیزی بو ..یه چشون عسلی اشبو که همه کُشته مُردش بودن ...
کاسم که داکا چیلُک شه رست اشگو : هُنی ولله ...
شحنه وض تپاک اشزه رو دوش کاسم و اِشگو : ای خونه خراب تو هم یکی بودی که دورش فَل فَل تَگشت .
. کاسم اِشگو : ای داد بیداد ...یه لَتویی * شِیستی که جوغن بیارُم رو سینه م که دسونم یُوری اِشنکه ، ای کاکا همش چیلُک مَرست ...اُمنکه خرمای پیارُم بیشتر اُخورم ...
والده خان اگو : خُبن ای کاسم مگه بصیرو حالا چشن ..نگای پنگ مودش اُکن .ماشالله مث مَردُن م پا ور اکشه اشو اُوباد بزرگ .
بهرُم همی طو که داکا کله ش شخاروند اشگو : ای آغا حالا اَ ای گَپون گذشته ما چه اکنیم ...
والده ی خان اشگو : حالا شما حتمن خاطر جهم هستین که صنو َم مِثِ هامو حلیمو خاطر بیژن شِی یا بی ایکه نافشون بی هم شُبرین حالا توی که بِی همده ایگیرِن ؟
بهزاد اگو : ای آعا مو تا حالا دختم بی همی نحو بی بیژن اُمشت بو ... مثلی اگون گوشت اَ ِاستخون جدا نی ...
والده ی خان : ای حرفون ول شاده ....مو حالا یه کاری مشا اُکنم ...وخت سربازیش رسین ؟ ...بهرُم و بهزاد دِیکه ای سیل هم اَکُنن ...هر دو تا همراه اَگن : یهنی شِگیرن بِی سربازی ؟
والده خان : هونی ..بلکُم یه دوسالی ره سربازی جایی سرش اَ تو کاری چیزی دگه ره ، عشغِ ای داخت نعره کد کشیده اَ سرش درگه ده شاید خدا اشخواس بیا بِی دخت عاموش اِگی ...البته کار دلن نی بو هیش کاری َم شُکونی ....اَگه صلاح ادونین خبر آدوم بی همی سربازگیرون همراتون اکنم نا غافل شگیرن شبرن ..
کاسِم هرچی پیش مِراغ* بو چیلُک اِشبافی بو سر چیلُک گِرون اده اگو: رضا شاه هم خُب فوتی سوار اشکن بی بچان مردم اگی ابه سربازی ...ولی نه خُبن ..اکَلَن ...همی جک و جاهِلون اشِن آدم ابن یه چیزی اَ دنیا حالیشون ابو ...
بهرُم و بهزاد همی طو دَس اَ زیر ِ کَلَکشون شُگه بو بی همده سیل شاکه و شُور شازه ...دو دل گَشت بودن!
چریک چریک گکُن اَ تو میلُوون* جوغ پوی باغ اَ تم گه بو ...
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت بیس و پنجم)
* واژان
- رِست : ردیف
- لَتوlatoo: ذره ، خُرده ، کمی
- مِراغ : شاخه ی تر و تازه ی نخل
میلَو : گنداب ، آب و گل سیاه
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیس و پنجم )
ماجرای هامو مردکه که مثِ جِنت لخت و پتی تو خونان دو اشکه بو دهن به دهن تو همه ی دهاتون اپیچه .
زنون گُرّویی که همیشه اومدن سر کُپ کنات او شابو زهره ترک گه بودن . حالا مردکان به جای زنکان که مشک او سر شازه اینان مشک او اَ کنگ شازه اومدن ...اَ کعله ی رفی آبا م همی تو مردکان ارفتن سر پهنووه اُو شایُو .
یک اوضایی گه بو ...زنکان و مردکان مُرد بودن از خنده وختی سیل مردکان شاکه که همی طو رست* پُش سر هم اُو شایُو.
تو ای بل و بشو ای یارو بیژن َم اشزن رن دمبال داخت مارُمی .
هر جا اَشی یا گپ ای دو ما جران .
بهرُم و بهزاد تو وخت خلوت که ابینن اَشِن کعله خان . پهلو والده ی خان و شحنه وض چگونگی تعریف اکنن .
والده ی خان اگو ای خبرون هامو پیره زن ماراک بی مو اَ سیر تا پیاز اِشوُردن.. نی فهمم ای داخت مهره ی مار اشبون که دل ای یارو اشبردن ...او شو بهد اَ درو که همه دعوتی تو کعله بودن نشون مو شودا خیلی م اَ دخت عاموش صنو سر نبو....فکط یه دماغ کلمی کشیده ی کشنگی اِشبو ...اگه مو مفهمی همی جا تو کعله نگه مکه با دیش دگه نه بیژن دس ا پا خطا شکه نه حلیمو ...
شحنه وض اِشگو : اِهه ...آغا حتما" مث هامو نُصو اکبر تگو هرکه جوغن بلند اشکه بی هامو شدوم ...کهکان خندان اَ بالای بُن کعله اَ تو باغ پیچی که همه ی مردم شُفهمی ...
والده ی خان اگو : نه ! نصو اکبر دگه چیزی بو ..یه چشون عسلی اشبو که همه کُشته مُردش بودن ...
کاسم که داکا چیلُک شه رست اشگو : هُنی ولله ...
شحنه وض تپاک اشزه رو دوش کاسم و اِشگو : ای خونه خراب تو هم یکی بودی که دورش فَل فَل تَگشت .
. کاسم اِشگو : ای داد بیداد ...یه لَتویی * شِیستی که جوغن بیارُم رو سینه م که دسونم یُوری اِشنکه ، ای کاکا همش چیلُک مَرست ...اُمنکه خرمای پیارُم بیشتر اُخورم ...
والده خان اگو : خُبن ای کاسم مگه بصیرو حالا چشن ..نگای پنگ مودش اُکن .ماشالله مث مَردُن م پا ور اکشه اشو اُوباد بزرگ .
بهرُم همی طو که داکا کله ش شخاروند اشگو : ای آغا حالا اَ ای گَپون گذشته ما چه اکنیم ...
والده ی خان اشگو : حالا شما حتمن خاطر جهم هستین که صنو َم مِثِ هامو حلیمو خاطر بیژن شِی یا بی ایکه نافشون بی هم شُبرین حالا توی که بِی همده ایگیرِن ؟
بهزاد اگو : ای آعا مو تا حالا دختم بی همی نحو بی بیژن اُمشت بو ... مثلی اگون گوشت اَ ِاستخون جدا نی ...
والده ی خان : ای حرفون ول شاده ....مو حالا یه کاری مشا اُکنم ...وخت سربازیش رسین ؟ ...بهرُم و بهزاد دِیکه ای سیل هم اَکُنن ...هر دو تا همراه اَگن : یهنی شِگیرن بِی سربازی ؟
والده خان : هونی ..بلکُم یه دوسالی ره سربازی جایی سرش اَ تو کاری چیزی دگه ره ، عشغِ ای داخت نعره کد کشیده اَ سرش درگه ده شاید خدا اشخواس بیا بِی دخت عاموش اِگی ...البته کار دلن نی بو هیش کاری َم شُکونی ....اَگه صلاح ادونین خبر آدوم بی همی سربازگیرون همراتون اکنم نا غافل شگیرن شبرن ..
کاسِم هرچی پیش مِراغ* بو چیلُک اِشبافی بو سر چیلُک گِرون اده اگو: رضا شاه هم خُب فوتی سوار اشکن بی بچان مردم اگی ابه سربازی ...ولی نه خُبن ..اکَلَن ...همی جک و جاهِلون اشِن آدم ابن یه چیزی اَ دنیا حالیشون ابو ...
بهرُم و بهزاد همی طو دَس اَ زیر ِ کَلَکشون شُگه بو بی همده سیل شاکه و شُور شازه ...دو دل گَشت بودن!
چریک چریک گکُن اَ تو میلُوون* جوغ پوی باغ اَ تم گه بو ...
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت بیس و پنجم)
* واژان
- رِست : ردیف
- لَتوlatoo: ذره ، خُرده ، کمی
- مِراغ : شاخه ی تر و تازه ی نخل
میلَو : گنداب ، آب و گل سیاه
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیس و ششم )
بای مَلِک که نامه ی پُسش اِشو خُنه ی کوکاش بی حلیمو و دِیش اِشخوند شِیستی شستشون خبر دار اُکن که حلیمو بی پُسشِن، یه وخ دلش دمبال کسی نفته ...
حالا اشدی که بیژن جوون نُخاسته که مث یه پهلوون اوو اشو دلش ور هم شور گه که نکنه خبرونین .
حلیمو منتظر ا بو که عاموش اِشو خونه و با دیش و بیژن اِشن سر گلگه جُن بشورن .
مهد ایسف کاغذ اَ دَسِش دولَن بو با ملا کاسِم پا ابو همی طو که خدا حافظی اکُن اگو : زن کا کا خیلی دِلُم بَی شما تنگ بودِن شُگُر خدا که شما به سلومتی هُند ستی دگه خیالم راحت بودِن ...په شُم و شُروکی تخوردن؟ ...پت و پوشنی تناوا؟ بَی او جَوونو....
زیور اگو : ها بله ...ما رو همی گافره اخوتِنگ او بیژن َم جاش رو بُن اکردنگ ...
****
زیور او چراغ توری آماده اکن ، پر نفت اکن و روشن اکُن و راه افتن اَشِن طِری گلگه
شوو راهی بی بیژن همراه با دلبندش تازگی دگه اِشبو..
زیور بِی بیژن گلگه نشون اده و اگو : " الان مردونه ن تو بره جونت بشور دگه ما اریم ...
بیژن اشو تو گلگه یاد پهنووه رفی ابا اَفته که حالا ایجا طول ترن ولی پهن نی .
تو تووریکی مردکان گرم صحبت بودن که خیلیشون اَ درو اومه بودِن ..چند تویی بی بیژن اشناسِن .گپ تارُم و فین دو ایا ..یکی اَگو : ای که اگن یه کاسه ای اَ تو چشمه ی تزرک تارم زمین شکردی هندستنگ تا چشمه ی فین، ما سر در مُنوا..
یکی دگه اگو: یه چیزونی بودن کلانترون بختر افهمن ای کاکا ...
سر و صدای زنون در اتا ..یکی اگیت: بریم لَردی ...و دس ازن رو پشت بیژن اگو : البته ایجا مث اوجا نهن که لباسو مُن سرِ در ببوت زنو واگرن تهدید بکننگ که تو هو بِرِزنگ..
زنون که اَرَن تو گلگه بیژن هامو لَردی منتظر امونه و تو خیال اوو افتادن حلیمو .. تا که اَ در ایان ، بو طراوت گل سرشوری که اَ پنگ مود حلیمه اَ دماغش ارسه سر مست شکن ...
زیور بَی بیژن اگو: گلگه خُب هسته ...حَضّ اتکه ؟
بیژن اگو: خُب بو مِث اوباد بو .
حالا ایکده جونشون سبک گه بو که هرکدومشون سرشون رو بالشت شاهِشت آنی خو راحتی ارفتن ...
حلیمو یه بالشتی اواگی و با ختده مث یه جیزی مهنی که بی بیزن آده اگو : بِگه ! اَ او پله بره بالا رو بُن راحت بگه بخو !
بیژن با ایکه دِلش حسابی برده ی خو شکه اما نا آروم و تلاطُم اَ عِشغ ، و دلشوره اَ خونه ی خوش که حالا داکا چه برنامه ای برش اریزن ؟
رو چادر دُگردی که رو تَکِل پهن گه بو بالِشت ائله زیر سرش و سیل سِتالان دور تا دور آسَمون اَکُن تا ابین تَی با آسمون تارُم زمین چکه فرک اِشَن ؟ ..که ابین کوهون ایجا آسمون کوچکتر اشکردن و کوه "باز" بلند بالا تا قعر آسمون ویستادن ...
کمی مُند بو که خو اِشو صِدَ ی شیهه و کُتراپ کُتراپ اسپی ششنفت .....
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت بیس و ششم)
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیس و ششم )
بای مَلِک که نامه ی پُسش اِشو خُنه ی کوکاش بی حلیمو و دِیش اِشخوند شِیستی شستشون خبر دار اُکن که حلیمو بی پُسشِن، یه وخ دلش دمبال کسی نفته ...
حالا اشدی که بیژن جوون نُخاسته که مث یه پهلوون اوو اشو دلش ور هم شور گه که نکنه خبرونین .
حلیمو منتظر ا بو که عاموش اِشو خونه و با دیش و بیژن اِشن سر گلگه جُن بشورن .
مهد ایسف کاغذ اَ دَسِش دولَن بو با ملا کاسِم پا ابو همی طو که خدا حافظی اکُن اگو : زن کا کا خیلی دِلُم بَی شما تنگ بودِن شُگُر خدا که شما به سلومتی هُند ستی دگه خیالم راحت بودِن ...په شُم و شُروکی تخوردن؟ ...پت و پوشنی تناوا؟ بَی او جَوونو....
زیور اگو : ها بله ...ما رو همی گافره اخوتِنگ او بیژن َم جاش رو بُن اکردنگ ...
****
زیور او چراغ توری آماده اکن ، پر نفت اکن و روشن اکُن و راه افتن اَشِن طِری گلگه
شوو راهی بی بیژن همراه با دلبندش تازگی دگه اِشبو..
زیور بِی بیژن گلگه نشون اده و اگو : " الان مردونه ن تو بره جونت بشور دگه ما اریم ...
بیژن اشو تو گلگه یاد پهنووه رفی ابا اَفته که حالا ایجا طول ترن ولی پهن نی .
تو تووریکی مردکان گرم صحبت بودن که خیلیشون اَ درو اومه بودِن ..چند تویی بی بیژن اشناسِن .گپ تارُم و فین دو ایا ..یکی اَگو : ای که اگن یه کاسه ای اَ تو چشمه ی تزرک تارم زمین شکردی هندستنگ تا چشمه ی فین، ما سر در مُنوا..
یکی دگه اگو: یه چیزونی بودن کلانترون بختر افهمن ای کاکا ...
سر و صدای زنون در اتا ..یکی اگیت: بریم لَردی ...و دس ازن رو پشت بیژن اگو : البته ایجا مث اوجا نهن که لباسو مُن سرِ در ببوت زنو واگرن تهدید بکننگ که تو هو بِرِزنگ..
زنون که اَرَن تو گلگه بیژن هامو لَردی منتظر امونه و تو خیال اوو افتادن حلیمو .. تا که اَ در ایان ، بو طراوت گل سرشوری که اَ پنگ مود حلیمه اَ دماغش ارسه سر مست شکن ...
زیور بَی بیژن اگو: گلگه خُب هسته ...حَضّ اتکه ؟
بیژن اگو: خُب بو مِث اوباد بو .
حالا ایکده جونشون سبک گه بو که هرکدومشون سرشون رو بالشت شاهِشت آنی خو راحتی ارفتن ...
حلیمو یه بالشتی اواگی و با ختده مث یه جیزی مهنی که بی بیزن آده اگو : بِگه ! اَ او پله بره بالا رو بُن راحت بگه بخو !
بیژن با ایکه دِلش حسابی برده ی خو شکه اما نا آروم و تلاطُم اَ عِشغ ، و دلشوره اَ خونه ی خوش که حالا داکا چه برنامه ای برش اریزن ؟
رو چادر دُگردی که رو تَکِل پهن گه بو بالِشت ائله زیر سرش و سیل سِتالان دور تا دور آسَمون اَکُن تا ابین تَی با آسمون تارُم زمین چکه فرک اِشَن ؟ ..که ابین کوهون ایجا آسمون کوچکتر اشکردن و کوه "باز" بلند بالا تا قعر آسمون ویستادن ...
کمی مُند بو که خو اِشو صِدَ ی شیهه و کُتراپ کُتراپ اسپی ششنفت .....
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت بیس و ششم)
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیس و هفتم )
بهرُم و بهزاد بالاخره بی سربووزی فرستن بیژن اپذیرن تا بلکم بهدن اوو از اوسیو اِفته ...والده ی خان اگو مو حالا شوخی امکه که با مامور سرباز گیری بُرین شگیرین . تِی دگه صحفه دمبالمون درست اکنن که والده ی خان جلو جلو اشگه تحویل ژاندارمری اشدا بَی سربازی ...اونان خوشن هر چن وختی ایان تو کعله اسم شوهستن ...
مو حالا یه نفری ا همی سوارکارون کلاتویی همراتون اکنم با یکیتون اترکش ونین ک اشین اشبیارین
حالا بهرم اَ ترک اسپ سوار کار اومن مارُم تا بِی بچش واگی ابه . یک دور اَ تو مارم گشتن تا خونه ی زیور نشون شدان ...برابر خونه بهرم صدای زیور ازن ...زیور شستش خبر دار ابو که اومدِستن دُمبال بیژن و صدَی بهرُم اشناسه ...بیژن خو که اَ سرش اپره ، مث ایکه سنگی پنج من اَ تو سرش اشخوا ...صدَی باش افهمه ولی ایکه بَی چه با اسپ اومن نی فهمه .. حالا خدا خداشن که زشتی مث تو خونه خوشون چاپلک اَ ریشه ی گوشش نزن ، آبروش ایجا تو مارم ابه ...
اسپو ابندن و سراغ بیژن اگیرن ...زیور اگو : اوجا رو بون خوتن ...چوک خُب زرنگِین...خدا خیرش هاده کمک ایدا بار ما ایوارد ..حالا بی چه ...مگه طوری بودن اَ ای همه را بکوب بکوب هندستین ...ای که شواسته صبح بیاتن ..
بهرم اگو : ما نگرونش بودیم ، خاطر جم نبودیم که ایجان ...
بهرم اِ ستاکو* اشو رو بون ، بیژن رو تکل سُچَک * اشزه بو نِش بو .
باش با یه صَِدَی خسته خفیفی اگو : آبرو مو اَ تو کین سگ اِتکه ..حالا ای روز مون که حالا اگردم دنبال تو ...اومدستی بیخه ی مارُم به بوهنه بار آوُردن دُمبال ای داخت ...اوجا که هیچ نی فهمی ایجا اگه افهمن همی دور و برنُش نفست تو کوطی اکنن ...
زیور یه نون و مهیه ای و مُشتی کُنگ سرتیغال * زده نغار ایاره تا اینان که اَ را رسیدن یه تِک و دلی اگیرن ..
حلیمو َم بَزَخ* شده او طره حالا رو چار پایی خووبین و تن خُش اشزن اَ خوو و ای پل و او پل ابو مودون شوشتش رو بالشت ولو اشکن و گوشش تیز اکن و تَکَّلا اَکُن تَینم کی چه اگو. تو ای فکرن که صب که روز اَزن دگه روزگار چه ور سرش اده
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت بیس وهفتم)
*******
واژان :
اِستاکو: آهسته
سَچَک : سر دوپا و جم و جور نشستن
سرتیغال : دیمبازک ( بندری) ، دُمباز ..خارکی که دُم آن رطب شده باشد .
بَزَّخ ( برزخ ) : پکر ، ضد حال خوده ، میان بیم و امید گیر کردن .
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیس و هفتم )
بهرُم و بهزاد بالاخره بی سربووزی فرستن بیژن اپذیرن تا بلکم بهدن اوو از اوسیو اِفته ...والده ی خان اگو مو حالا شوخی امکه که با مامور سرباز گیری بُرین شگیرین . تِی دگه صحفه دمبالمون درست اکنن که والده ی خان جلو جلو اشگه تحویل ژاندارمری اشدا بَی سربازی ...اونان خوشن هر چن وختی ایان تو کعله اسم شوهستن ...
مو حالا یه نفری ا همی سوارکارون کلاتویی همراتون اکنم با یکیتون اترکش ونین ک اشین اشبیارین
حالا بهرم اَ ترک اسپ سوار کار اومن مارُم تا بِی بچش واگی ابه . یک دور اَ تو مارم گشتن تا خونه ی زیور نشون شدان ...برابر خونه بهرم صدای زیور ازن ...زیور شستش خبر دار ابو که اومدِستن دُمبال بیژن و صدَی بهرُم اشناسه ...بیژن خو که اَ سرش اپره ، مث ایکه سنگی پنج من اَ تو سرش اشخوا ...صدَی باش افهمه ولی ایکه بَی چه با اسپ اومن نی فهمه .. حالا خدا خداشن که زشتی مث تو خونه خوشون چاپلک اَ ریشه ی گوشش نزن ، آبروش ایجا تو مارم ابه ...
اسپو ابندن و سراغ بیژن اگیرن ...زیور اگو : اوجا رو بون خوتن ...چوک خُب زرنگِین...خدا خیرش هاده کمک ایدا بار ما ایوارد ..حالا بی چه ...مگه طوری بودن اَ ای همه را بکوب بکوب هندستین ...ای که شواسته صبح بیاتن ..
بهرم اگو : ما نگرونش بودیم ، خاطر جم نبودیم که ایجان ...
بهرم اِ ستاکو* اشو رو بون ، بیژن رو تکل سُچَک * اشزه بو نِش بو .
باش با یه صَِدَی خسته خفیفی اگو : آبرو مو اَ تو کین سگ اِتکه ..حالا ای روز مون که حالا اگردم دنبال تو ...اومدستی بیخه ی مارُم به بوهنه بار آوُردن دُمبال ای داخت ...اوجا که هیچ نی فهمی ایجا اگه افهمن همی دور و برنُش نفست تو کوطی اکنن ...
زیور یه نون و مهیه ای و مُشتی کُنگ سرتیغال * زده نغار ایاره تا اینان که اَ را رسیدن یه تِک و دلی اگیرن ..
حلیمو َم بَزَخ* شده او طره حالا رو چار پایی خووبین و تن خُش اشزن اَ خوو و ای پل و او پل ابو مودون شوشتش رو بالشت ولو اشکن و گوشش تیز اکن و تَکَّلا اَکُن تَینم کی چه اگو. تو ای فکرن که صب که روز اَزن دگه روزگار چه ور سرش اده
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت بیس وهفتم)
*******
واژان :
اِستاکو: آهسته
سَچَک : سر دوپا و جم و جور نشستن
سرتیغال : دیمبازک ( بندری) ، دُمباز ..خارکی که دُم آن رطب شده باشد .
بَزَّخ ( برزخ ) : پکر ، ضد حال خوده ، میان بیم و امید گیر کردن .
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیس و هشتم )
بهرُم وختی توپ و تشرونش با بیژن تمون گه اَ رو بُن اومه پووین و اومه پهلو همراهی کلاتوییش نشت نون و مهبه اِشخا . زیور چای َم اِشوو شَخا و بهد همی طو هر کدومی یه چُکُتَکی شُواگه بو و کِل دندونشون شایوو و تا یه ده دکیکه ای گپ و گفتی اَ هیشکه در نَگه و هرکدُم منتظر بودن یکی گپ اِزن .
تا ایکه زیور اَ گپ اَیا :
" هر وخ تاوا بخویین تا جاتون بکردُم ای کاکا ؟ "
بَهرُم : " مر حمتتون کم نبو ..اگه زحمت اکشین بی ایکه ما صوا گاه مای اِشیم تو کعله ی خان منتطرمونن ...خرمنکشین ..
حلیمو دَسِونش زیر بُچش * رو بالش خوابیدکا رو چارپایی * همی طو گوشش جنگ اشگه بو ...
" صبح گاه اگه بِرَن ..مه بایه زودته پا بُبُم بی بیژن ببینُم .."
****
صب گاه شیهه ی اسپ بَی " مهسین " اَ کنج و کُو شنداخت ..او مه اَ پَس مَهره* چِشونش گرد گه تو فضای کوکاش ...طاکت اِشنیوو اَ او طِره اومه تو فضا ...همی طو که دَس اَ کمر اِشزه بو چشون پرس و جو گرش اَ رو زیور اُفتا .
زیور بی ایکه او اَ طو شک در بیاره چگونِگی اشگو که چه گَن و چه گذشتن و بَی چه اینان اومدن ..
سوار کار کلاتویی همی طو که تیمار اسپ ِ خُش شکه بَی بهرُن اِشگو : " بهرُم؟ په من ده بِرم تو میخَی با بیژن بِیَی دگه نه ...بَرَی ایکه او جا والده ی خان منتظره سر خرمن کشی بایه یه باری گندُم ببرم بَی دشت کنار بُی بَگ . "
حلیمو داکا یه خُردَی مَسکه و نون چووَی شَیوو جلو مهمونونش شَهِشِت ..سر و سینه ش طوری جلو اِشُو که تا او روز با بیژن بَی ای نزیکی شُندی بو..
لحظان عاشِکی و دلبری توه یه جایی که زمین و زُمبون اَ یادِت اَشو ...میون زمین و آسمون همی طو معلک اَمونی ! صب و ظهر و شویی تو کار نی !
مهسین که سر دوپا نِش بو رو اَ طری مردکه ی کلاتویی اشکه و اِشگو : " ای خالو مگه هُندستی سر ببری ...نصف شوو هندی ای صبی گا تا بِری ...مه نادونم ...با اسپ مامور دولت اهندنن بَی تعلیقه ای چیزی ، خط سربووزی کسی در بیات ....حالا اِی چه سِرّین که شما وا اسپ هُندین ایجا خونه ی ما فخیرو ...نادونُم ای زبیده خاتون شوا اَ رخ فینیو بکشت که مه ای همه آدم و اسپ و تفنگدار اومه ؟ ...
بَهرُم یه پوزخندی اشزه .کلاتویی اِشگو: " نه خالو هه! ...ای خالو بَهرُم دل نگرون بچووش بوده که یه وخ تهنایی تو راه جایی ولو نلو نشه ... خر ِ مَر چابکی نداشته ...بَی من همراش کِرد که سوارش کنم بیارمِش ...
مهسین ته دلش آرُم اَگی و او شک و خیال در اَیا که نکنه اینان یه وخ دلشون تو دخت کوکاشون رَن ...والده ی خان کاصد اِشفرستادِن .
***
سوار کلاتویی هَیّی اکن و کُتراپ کُتراپ اُ تو مُغون مارُم اَزن اشو طِری تارُم ...
بَهرُم َم افسار خر شبار گِن جار بیژن ازن که بیا تا اِشیم ...
حلیمو یه تووکویی* سرتیغال نغار ایاره اده دس بیژن و با دل هزار من غم اَ همده خدا فظی اَکُنن...
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت بیس وهشتم)
*******
واژان
- بُچ : برآمدگی دهان
- چارپایی : چهارپایه ای سکو مانند که روی آن با چوب و شاخه های نخل سقف زده اند و برای نشیمنگاه و خوابیدن تابستانی از آن استفاده می کنند ....بندری : گافره .
مَهره : دیواری نرده ای ساخته از مَهر ( چوب شاخه نخل ) یا دیوار خاری برای باغچه یا حصار حیاط ...بندری : مَهرِنگی ( نرده با چوب بافته شده نخل)
- تووکو : زنبیل حصیری برای نقل و نگهداری خرما و گندم .. بندری : تولَک .
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن از تارُم "
( کِسمت بیس و هشتم )
بهرُم وختی توپ و تشرونش با بیژن تمون گه اَ رو بُن اومه پووین و اومه پهلو همراهی کلاتوییش نشت نون و مهبه اِشخا . زیور چای َم اِشوو شَخا و بهد همی طو هر کدومی یه چُکُتَکی شُواگه بو و کِل دندونشون شایوو و تا یه ده دکیکه ای گپ و گفتی اَ هیشکه در نَگه و هرکدُم منتظر بودن یکی گپ اِزن .
تا ایکه زیور اَ گپ اَیا :
" هر وخ تاوا بخویین تا جاتون بکردُم ای کاکا ؟ "
بَهرُم : " مر حمتتون کم نبو ..اگه زحمت اکشین بی ایکه ما صوا گاه مای اِشیم تو کعله ی خان منتطرمونن ...خرمنکشین ..
حلیمو دَسِونش زیر بُچش * رو بالش خوابیدکا رو چارپایی * همی طو گوشش جنگ اشگه بو ...
" صبح گاه اگه بِرَن ..مه بایه زودته پا بُبُم بی بیژن ببینُم .."
****
صب گاه شیهه ی اسپ بَی " مهسین " اَ کنج و کُو شنداخت ..او مه اَ پَس مَهره* چِشونش گرد گه تو فضای کوکاش ...طاکت اِشنیوو اَ او طِره اومه تو فضا ...همی طو که دَس اَ کمر اِشزه بو چشون پرس و جو گرش اَ رو زیور اُفتا .
زیور بی ایکه او اَ طو شک در بیاره چگونِگی اشگو که چه گَن و چه گذشتن و بَی چه اینان اومدن ..
سوار کار کلاتویی همی طو که تیمار اسپ ِ خُش شکه بَی بهرُن اِشگو : " بهرُم؟ په من ده بِرم تو میخَی با بیژن بِیَی دگه نه ...بَرَی ایکه او جا والده ی خان منتظره سر خرمن کشی بایه یه باری گندُم ببرم بَی دشت کنار بُی بَگ . "
حلیمو داکا یه خُردَی مَسکه و نون چووَی شَیوو جلو مهمونونش شَهِشِت ..سر و سینه ش طوری جلو اِشُو که تا او روز با بیژن بَی ای نزیکی شُندی بو..
لحظان عاشِکی و دلبری توه یه جایی که زمین و زُمبون اَ یادِت اَشو ...میون زمین و آسمون همی طو معلک اَمونی ! صب و ظهر و شویی تو کار نی !
مهسین که سر دوپا نِش بو رو اَ طری مردکه ی کلاتویی اشکه و اِشگو : " ای خالو مگه هُندستی سر ببری ...نصف شوو هندی ای صبی گا تا بِری ...مه نادونم ...با اسپ مامور دولت اهندنن بَی تعلیقه ای چیزی ، خط سربووزی کسی در بیات ....حالا اِی چه سِرّین که شما وا اسپ هُندین ایجا خونه ی ما فخیرو ...نادونُم ای زبیده خاتون شوا اَ رخ فینیو بکشت که مه ای همه آدم و اسپ و تفنگدار اومه ؟ ...
بَهرُم یه پوزخندی اشزه .کلاتویی اِشگو: " نه خالو هه! ...ای خالو بَهرُم دل نگرون بچووش بوده که یه وخ تهنایی تو راه جایی ولو نلو نشه ... خر ِ مَر چابکی نداشته ...بَی من همراش کِرد که سوارش کنم بیارمِش ...
مهسین ته دلش آرُم اَگی و او شک و خیال در اَیا که نکنه اینان یه وخ دلشون تو دخت کوکاشون رَن ...والده ی خان کاصد اِشفرستادِن .
***
سوار کلاتویی هَیّی اکن و کُتراپ کُتراپ اُ تو مُغون مارُم اَزن اشو طِری تارُم ...
بَهرُم َم افسار خر شبار گِن جار بیژن ازن که بیا تا اِشیم ...
حلیمو یه تووکویی* سرتیغال نغار ایاره اده دس بیژن و با دل هزار من غم اَ همده خدا فظی اَکُنن...
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت بیس وهشتم)
*******
واژان
- بُچ : برآمدگی دهان
- چارپایی : چهارپایه ای سکو مانند که روی آن با چوب و شاخه های نخل سقف زده اند و برای نشیمنگاه و خوابیدن تابستانی از آن استفاده می کنند ....بندری : گافره .
مَهره : دیواری نرده ای ساخته از مَهر ( چوب شاخه نخل ) یا دیوار خاری برای باغچه یا حصار حیاط ...بندری : مَهرِنگی ( نرده با چوب بافته شده نخل)
- تووکو : زنبیل حصیری برای نقل و نگهداری خرما و گندم .. بندری : تولَک .
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
"حلیمه از مارُم و بیژن اَ تارُم )
کِسمت بیس و نهم
بَهرُم سوار خر سوز ابو و بیژن َم اَ دُمبالِش ..هر چه باش اگو بیا تَرکُم سوار اوه ...سوار نی بو تا وختی اَ آبادی در نگن به غرورش ور شَخا ..همی طو که اره سیل پشت سرش شکه ..زیور و حلیمو تا گُمی* وخت دم در خونه شون ویستا بودن دمبالشون سیل شاکه تا اَ دید چششون درگه ..
*****
سوار اسپی کلاتویی که اومه همه ا در خونانشون در اومه بودن و بِربِر سیل شاکه ...
کلاتویی اگو : " چیه همه سیل می کننین مه من از میدون جنگ اومدمه ..؟ من آدم تو کعله ی خانم رفتم فین و مارُم و ور گشتم .
پیر زن ماراک َم اُنگاری وخت اَ دسش اومه بو دس اَ پنای چشش اشگه و اشگُ : " په یانی تی همه ی خبرون بَی تو کعله اِبَری چیزی بَی ما نیگوی ..با لبز کلاتویی ایه پیه اکنی ؟
کلاتویی اگو : " تا روز اَ کو روو اَمونتون بهلَه حالا ..میبینین که بیژن َم همرَی باواش داره می یا..
ماراک اگو: حالا بَی مو اُگو که بَی یوورو شُزه بو یا نه؟
- مه شهر هرته که بَی هرکه دیدن بزنن ...مگه چه کرده که بزننتش ؟
- آخه افتا بو دُمبال هامو داخت نه ؟
- خُب اگه عاشغ بوده پوی کتک خوردنه َم وای میسته ...
*****
خرمن امسال مِث یه کوهی گه بو ...اَ گُت و کوچک ، زن و مرد دور خرمن جم گشتن ...بو گندم تو هوای تش باد امید زندگی اده بُی همه ، تاتنی بچان کوچک ُم کابو* بارِشُنُن گندمون درازی را رخته جم اکن و باش بازی اکنن و سات آخر همه اشو رخته ابو تو هوت * بُی کوت سال.
عیش و میشون َم با وعده ی سرِ خرمن ربط اشه ...
تو آبادی صدای گروم گروم عیش و ساز اُستا اکبر ایا ..
خیر الله اَ گهکم اومن داکا با کله کش* خرمن اَکشه :
اول خدا ، رسول خدا ، علی ولی خدا ، چاره ساز خدا ، پنجی به نام خدا .
همی طو که خیر الله خرمن اکشه دهنش واز اشکن تا دندون مصنوعیش زیر زِروو اَفتوو بَرَخش اِزن ...زنون َم کُرکَر خنده اکنن..
سوار کلاتویی همی طو که ، اسبش تم و تیز شکه اومه پهلو شحنه وض ...شحنه اِشگُ : " په ماموریتت تمون گه ؟ .."
- بله شحنه اونام دارن میان ...
****
زیر باغ گلی که آدمون کنج و کُو گر که همیشه کِصه ی عِشغ و عاشِغیون دمبالش اگیرن منتظر بودن که بهرُم که بیژن اَ بَز دِلدارش پرکنده اِشکن داکا شیاره جطوری گن ...لبیرِش* دولکون گن ؟ ...رنگش زرد گن ؟...یا بی خُش اِشنباختن ؟ ...
عشغ بیژن و حلیمو مثِ لیلی مجنون ، خورشید فلکنار ، خرم و زیبا تو تارُم زمین گن ...مصطفی شروا درست کن کلم دواتش و مشتی کاغذ اشواگن تو سایه ی کاور دور خرمن داکا شعر درست اکن ..هی انویسه و هی خط ازن ...دس و پِلش جوهری گن...وختی یک چاربیتی درست اکن بی دور و بریونش اَ ته سر اخونه ...
عحایب صنعتی دیدم به تارُم
که تش برپا نمود آن دخت مارُم
حلیمه برد دین و دل ز بیژن
نویسم قصه ای در روزگارُم
****
بُری طول اشکشی تا تو میون هاج و واج گشتن مردمی که سَیل اَ راه بودن ....ابینن بهرُم خُش تک و تهنا سوار خرن ایا ...هرچی ُم اَگُن : ای بهرُم په کو بیژن ؟؟
بدون ایکه سیل مردم اُکن صدا اَ سنگ در ایا اَ بهرُم در نی یا !
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت بیس و نهم )
واژان
- گُم : گاه ، وقت، زمان
- کابو : کاسه خیلی کوچک
- هوت : سوله محلی گندم بافته شده از برگ های نخل با دهان گشاد به گنجایش تقریبی ۵۰ تا ۷۰ من .
کله کَش : ظرفی حصیری بز رگتر از "تاکو": زنبیل حصیری برای توزین گندم و جو
لبیر : لب و لوچه
@Tarom95
"حلیمه از مارُم و بیژن اَ تارُم )
کِسمت بیس و نهم
بَهرُم سوار خر سوز ابو و بیژن َم اَ دُمبالِش ..هر چه باش اگو بیا تَرکُم سوار اوه ...سوار نی بو تا وختی اَ آبادی در نگن به غرورش ور شَخا ..همی طو که اره سیل پشت سرش شکه ..زیور و حلیمو تا گُمی* وخت دم در خونه شون ویستا بودن دمبالشون سیل شاکه تا اَ دید چششون درگه ..
*****
سوار اسپی کلاتویی که اومه همه ا در خونانشون در اومه بودن و بِربِر سیل شاکه ...
کلاتویی اگو : " چیه همه سیل می کننین مه من از میدون جنگ اومدمه ..؟ من آدم تو کعله ی خانم رفتم فین و مارُم و ور گشتم .
پیر زن ماراک َم اُنگاری وخت اَ دسش اومه بو دس اَ پنای چشش اشگه و اشگُ : " په یانی تی همه ی خبرون بَی تو کعله اِبَری چیزی بَی ما نیگوی ..با لبز کلاتویی ایه پیه اکنی ؟
کلاتویی اگو : " تا روز اَ کو روو اَمونتون بهلَه حالا ..میبینین که بیژن َم همرَی باواش داره می یا..
ماراک اگو: حالا بَی مو اُگو که بَی یوورو شُزه بو یا نه؟
- مه شهر هرته که بَی هرکه دیدن بزنن ...مگه چه کرده که بزننتش ؟
- آخه افتا بو دُمبال هامو داخت نه ؟
- خُب اگه عاشغ بوده پوی کتک خوردنه َم وای میسته ...
*****
خرمن امسال مِث یه کوهی گه بو ...اَ گُت و کوچک ، زن و مرد دور خرمن جم گشتن ...بو گندم تو هوای تش باد امید زندگی اده بُی همه ، تاتنی بچان کوچک ُم کابو* بارِشُنُن گندمون درازی را رخته جم اکن و باش بازی اکنن و سات آخر همه اشو رخته ابو تو هوت * بُی کوت سال.
عیش و میشون َم با وعده ی سرِ خرمن ربط اشه ...
تو آبادی صدای گروم گروم عیش و ساز اُستا اکبر ایا ..
خیر الله اَ گهکم اومن داکا با کله کش* خرمن اَکشه :
اول خدا ، رسول خدا ، علی ولی خدا ، چاره ساز خدا ، پنجی به نام خدا .
همی طو که خیر الله خرمن اکشه دهنش واز اشکن تا دندون مصنوعیش زیر زِروو اَفتوو بَرَخش اِزن ...زنون َم کُرکَر خنده اکنن..
سوار کلاتویی همی طو که ، اسبش تم و تیز شکه اومه پهلو شحنه وض ...شحنه اِشگُ : " په ماموریتت تمون گه ؟ .."
- بله شحنه اونام دارن میان ...
****
زیر باغ گلی که آدمون کنج و کُو گر که همیشه کِصه ی عِشغ و عاشِغیون دمبالش اگیرن منتظر بودن که بهرُم که بیژن اَ بَز دِلدارش پرکنده اِشکن داکا شیاره جطوری گن ...لبیرِش* دولکون گن ؟ ...رنگش زرد گن ؟...یا بی خُش اِشنباختن ؟ ...
عشغ بیژن و حلیمو مثِ لیلی مجنون ، خورشید فلکنار ، خرم و زیبا تو تارُم زمین گن ...مصطفی شروا درست کن کلم دواتش و مشتی کاغذ اشواگن تو سایه ی کاور دور خرمن داکا شعر درست اکن ..هی انویسه و هی خط ازن ...دس و پِلش جوهری گن...وختی یک چاربیتی درست اکن بی دور و بریونش اَ ته سر اخونه ...
عحایب صنعتی دیدم به تارُم
که تش برپا نمود آن دخت مارُم
حلیمه برد دین و دل ز بیژن
نویسم قصه ای در روزگارُم
****
بُری طول اشکشی تا تو میون هاج و واج گشتن مردمی که سَیل اَ راه بودن ....ابینن بهرُم خُش تک و تهنا سوار خرن ایا ...هرچی ُم اَگُن : ای بهرُم په کو بیژن ؟؟
بدون ایکه سیل مردم اُکن صدا اَ سنگ در ایا اَ بهرُم در نی یا !
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت بیس و نهم )
واژان
- گُم : گاه ، وقت، زمان
- کابو : کاسه خیلی کوچک
- هوت : سوله محلی گندم بافته شده از برگ های نخل با دهان گشاد به گنجایش تقریبی ۵۰ تا ۷۰ من .
کله کَش : ظرفی حصیری بز رگتر از "تاکو": زنبیل حصیری برای توزین گندم و جو
لبیر : لب و لوچه
@Tarom95
*حلیمه و بیژن*
(حلیمه از مارُم و بیژن اَ تارُم )
کِسمت سییُم
بهرُم همی طو که سوار خر ن نه لنگی تکن اده نه دسی افسار خر شه دست گن. خر همره گروم گروم صدای عیش که اَ تو آبادی اَیا پا اَواگی ...تو بحر بهرُم که اَشی انگاری زخمش بیشتر تازه ابو با صدای عیش ..دلش شیستی که بی پسش حالا اِشوو بو تا با ای صدای عیش اَ واغ * اِفته دس و پاش جم اکن با دخت عاموش : صِنو اَ خُنه اِشو ..
حالا توپ و تشر مردم یه طره و سر افکندگی تو کعله هم یه طره که با ایکه سواری هم اَ دُمبالش‌شَُکه، رو دَس اشخوا و بی بیژن اشنشوستی بیاره ...
***
نیز برس گله گاه بَهرُم با بیژن پای یه کُناری خستَی شون در اَکنن که وختی شَی جاکن اِبِن ...کُشت و کَشتون بیژن اگو مو نیام تارُم اَشوم تو گله گاه پهلو خالوم دمبال گله ....دلشم بد طوری هوای حلیمو اکن و دل و دماغی َم اِشنی که بیا خونه و طعنه پینه مردم افهمه و شاید کسونی َم اَ بالا بهش فشار بیارِن که راضی شُکنن بَی دُخت عاموش اِگی . یا یه وخ ممکنن دستی دستی تیویل سربازگیرون شادن ... بَهرُم َم که افهمه بیژن اَ هوج او درگشتن دگه زوری نیزن که جلوش اِگی .خُش شرسونه خونه خالوش و چگونگی هم شگو و اگو همی چَن وختی ایجا سرش گرم ابو تا ابینیم چه پیش اَیا ..
بیژن دمبال گله بودن بی حال و هوای عاشغی و هجرون کشیدن بختر ادونه ...دسی هم تو نیگ زدن َم که اِ شبو شَیستی هم کار اِشبو و هم ایکه با نیگ زدن بَی خُش تسکین آده و خُرده کُردیونی هم بَی دور اُفتادن اَ دلدار اخونه ...
گله گاه ، کفه َین که دشت و کوه و روغنه پهلو هم اشَستِن ..بَی عالم عاشغی خُبِن ..
حالا بَهرُم بدون بیژن اومن داکا اَیا طری خونه ...پیره زن ماراک که خط راش ویستان مِث که ِ اُنگاری اَ جلوتر شفهمی جلو بهرُم سر تکُن اده و اگو : حالا خیلی اِتوو ؟ اِتنشوو ستی چطو با پُست تا اُکنی ...
بَهرُم دگه افهمه که ای پیره زن دگه روز بَی دراز کارش همین که سر اَ سر همه بهله و با نصیحت و لُغُز* ، جِزگِ* آدم اِگی . حالا چه جواب بهزاد آده ؟
تو خونه که ارسه خرش ابنده .پیش ای که بهزاد بیا پرس و گمون اکن ، اَیا پهلو دیوال شریکی بغلونش رو دیوال اهله و جار ازن : هُوی بهزاد ؟ - بهزاد ایا : بله سلام ..په بَی چه ای همه دور اتکه ؟ چه گن ؟ ...
بَهرم اَگو : ای بیژن کَد ور زمین اومده اَ میونه راه اشگُ کشت و کشتون مو نیام خونه ...ره گله گاه خونه خالوش دمبال گله ...
بهزاد اگو کوکا کاشکی مو دمبالت اومه بودم ...شاید مایو.
بهرُم اگو : خدا بیامرزی بام شگُ آدم گَنوک * که گه کَد هف بند گوو زور اِشن کُوّه ی هیشکه نی اَ تو راش بیاره ..
****
هوشنگ پس همساده تو دلش بیشتر غُنچ افته که بلکم فرجی ابو تا بَی صِنو بَی چنگ خُش در بیاره..
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت سییُم )
واژان
- لُغُز : متلک ، حرف نیشدار
- جِزگ : صدای سوختن چیزی .
جِزگ کسی گِفتن : حال کسی را گرفتن ، داغ کردن کسی
.گَنوک : دیوانه ، مجنون
@Tarom95
(حلیمه از مارُم و بیژن اَ تارُم )
کِسمت سییُم
بهرُم همی طو که سوار خر ن نه لنگی تکن اده نه دسی افسار خر شه دست گن. خر همره گروم گروم صدای عیش که اَ تو آبادی اَیا پا اَواگی ...تو بحر بهرُم که اَشی انگاری زخمش بیشتر تازه ابو با صدای عیش ..دلش شیستی که بی پسش حالا اِشوو بو تا با ای صدای عیش اَ واغ * اِفته دس و پاش جم اکن با دخت عاموش : صِنو اَ خُنه اِشو ..
حالا توپ و تشر مردم یه طره و سر افکندگی تو کعله هم یه طره که با ایکه سواری هم اَ دُمبالش‌شَُکه، رو دَس اشخوا و بی بیژن اشنشوستی بیاره ...
***
نیز برس گله گاه بَهرُم با بیژن پای یه کُناری خستَی شون در اَکنن که وختی شَی جاکن اِبِن ...کُشت و کَشتون بیژن اگو مو نیام تارُم اَشوم تو گله گاه پهلو خالوم دمبال گله ....دلشم بد طوری هوای حلیمو اکن و دل و دماغی َم اِشنی که بیا خونه و طعنه پینه مردم افهمه و شاید کسونی َم اَ بالا بهش فشار بیارِن که راضی شُکنن بَی دُخت عاموش اِگی . یا یه وخ ممکنن دستی دستی تیویل سربازگیرون شادن ... بَهرُم َم که افهمه بیژن اَ هوج او درگشتن دگه زوری نیزن که جلوش اِگی .خُش شرسونه خونه خالوش و چگونگی هم شگو و اگو همی چَن وختی ایجا سرش گرم ابو تا ابینیم چه پیش اَیا ..
بیژن دمبال گله بودن بی حال و هوای عاشغی و هجرون کشیدن بختر ادونه ...دسی هم تو نیگ زدن َم که اِ شبو شَیستی هم کار اِشبو و هم ایکه با نیگ زدن بَی خُش تسکین آده و خُرده کُردیونی هم بَی دور اُفتادن اَ دلدار اخونه ...
گله گاه ، کفه َین که دشت و کوه و روغنه پهلو هم اشَستِن ..بَی عالم عاشغی خُبِن ..
حالا بَهرُم بدون بیژن اومن داکا اَیا طری خونه ...پیره زن ماراک که خط راش ویستان مِث که ِ اُنگاری اَ جلوتر شفهمی جلو بهرُم سر تکُن اده و اگو : حالا خیلی اِتوو ؟ اِتنشوو ستی چطو با پُست تا اُکنی ...
بَهرُم دگه افهمه که ای پیره زن دگه روز بَی دراز کارش همین که سر اَ سر همه بهله و با نصیحت و لُغُز* ، جِزگِ* آدم اِگی . حالا چه جواب بهزاد آده ؟
تو خونه که ارسه خرش ابنده .پیش ای که بهزاد بیا پرس و گمون اکن ، اَیا پهلو دیوال شریکی بغلونش رو دیوال اهله و جار ازن : هُوی بهزاد ؟ - بهزاد ایا : بله سلام ..په بَی چه ای همه دور اتکه ؟ چه گن ؟ ...
بَهرم اَگو : ای بیژن کَد ور زمین اومده اَ میونه راه اشگُ کشت و کشتون مو نیام خونه ...ره گله گاه خونه خالوش دمبال گله ...
بهزاد اگو کوکا کاشکی مو دمبالت اومه بودم ...شاید مایو.
بهرُم اگو : خدا بیامرزی بام شگُ آدم گَنوک * که گه کَد هف بند گوو زور اِشن کُوّه ی هیشکه نی اَ تو راش بیاره ..
****
هوشنگ پس همساده تو دلش بیشتر غُنچ افته که بلکم فرجی ابو تا بَی صِنو بَی چنگ خُش در بیاره..
🚴♀🌴Y.B.Z.
(پایُن کِسمت سییُم )
واژان
- لُغُز : متلک ، حرف نیشدار
- جِزگ : صدای سوختن چیزی .
جِزگ کسی گِفتن : حال کسی را گرفتن ، داغ کردن کسی
.گَنوک : دیوانه ، مجنون
@Tarom95
آوَخت:
*حلیمه و بیژن*
💞💞💞💞
(حلیمه از مارُم و بیژن اَ تارُم )
پاره ۳۱ 📕
صُب کَبو صنو مَشکش اووگی اَ کنگ ازن که اِشو سر ِ جوغ اُو بیاره و یه وَختی َم اشو که زنه کان را ریزون اَوِن تا اِفهمه که چه چر و پِتی اکنن و چه در باره بیژن و خُش اَگُن و شاید کسی شَی ته دلش در بیاره...الآنه او مِثِ یه پر کایی که اُنگاری رو اُو وِل گَن هیچ اختیاری اَ دسِ خُش نی ...امرو شَی ای اُو شِوه یه جَی پلمیز* شُکن ....چه شَی دی با اُوو چه مردم ...هرکه زورش رسی ...
اَ خُنان گُرُّو که در ایا پیره زن ماراک اَ خطِ راش سوز ابو همی طو چش غَرُنجکی سیل صِنو اَکُن اَگو: یَی داخت ! حالا که پُس عامو جُن جُنیت بی تو ولش اشکِن و رَن دمبال هامو داخت گلمسیری اُفتان و جلالی وطن بی خَش اِشکِن تو َم یه خاکی اَ سرت اکن مهل بی حُت اَ پوی او اُمُنی
صنو که اول روزی اَ تو بَزَّغی گیر اِشکه بو اگو : " به تو چه پیره زن ماراک ؟ مو خُم دُنُم ..
ماراک اگو: ای کَیوی* که دیبی تِشاپه * مو بَی خوبی خُت اَگُم .. همه ادونن که مو گپ ِ رُک اَزنُم ...کسی که دلش ره دمبالِ کسی اِفَهم که ا طلا هم اُبو بایه چش انتظارش نَوی .
دَی شَرَک که َم که داکا اره اُو بیاره همی طو که ا برابر صِنو رد اَوو یه سُکُلمی اَزن بی صنو اگو : بیا تا ایشیم او بیوریم سر اَ سر ای پیره زن ماراک مَهل . ای حالا همی جا یه نُمزادَم بَرَت پیدا اکن ...
پُرَی را که اَشِن دی شَرک اَگو : "اَوَلَّندش که امیدوارم هامو پُسِ عاموت نصیب و کِسمتت اوو بیا و سرش اَ صَلا اِشو بَی تو اِگی اول پُسِ عاموت ، دو یُّمندش اگه یه وَخ اَ صلا نومه ...بیا تا تِگیرُم بَی شَرَکِ خُم ..دِلُم شَی آروسِ خُم اِوی ...شَرَکِ ما ماشالله آدم کاری ، یه بندِ گُو هم نُم خدا اِشَن نون خَش در ایاره ."
صنو : " ولله دَی شَرَک خُت ادونی که اختیار خُم دَسِ خُم نی مو بی هرکه دی بام آده زنش اُوُم ..از زمونی که اَ تو تِک دَیم در اومدُم همی طو که اَ تو کله م فرو شُکن خدا یکین ، دینت اینن پیغمبرت این ....شوگُن نُمزادت پس عاموتن ناف مون که بهم شبست مثِ اذونی بو که تو گوشمون با دین و ایمونمون شبست ...".
دی شَرَک اَگو : "حالا دین و ایمون آدم که فرک اکن با نُمزاد بودن ...حالا اشزه پس عاموت دور اَجُن بلای ور بیا تو نباید شو اُکنی .. "
صِنو : " ووی مگه طوری گن ؟"
دَی شَرَک :" نه اَگُم یعنی ...خدا نکن . ...حالا پنا ور خدا..."
****
صِنو اَ درَو زی جوغ همی تو که زنه کان رِست سر جوغ نشتن و مشکشون اَو اکنن اشو تا اَ پشت سرشون گوش اِکِشه که چه اَگُن . یه کلاغ چل کلاغ اُفتان توشون . یکی اگو ::بیژن اَ تو را به خاطر حلیمو شَیستی بی خَش اَ کَم * پرت اُکُن .: یکی اَگو:" فرارش اشکن رَن طری پُشتنگ ..." یکی اَگو: " بَی حلیمو بلند اشکن رَن طری لار و گِراش. تا یکی آخری اگو: " چه حلیمویی گه بلا گه !"
صنو همی طو که دِلش شَیستی گپون زَنه کان گوش اِکشه اره که اَ ای نان رد اُوو .
نفر آخری بی" تاوَوی زن و مردی" ابین که داکا پَنگ مودونش که او اشزه بو با شُنه ی چوبی شُنه شکه ...تاوو اگو : یَی داخت ای نُمزاد جِلب بدو کمک آده ای دیگِ اوویی اَ رو سر ِ مو بِهل ... صِنو خُب که کُمک شَکن : اگو خُش بحالت تاوو که تو غم زن و مردی انی خُتی و خُت !
اشو تا ارسه سر کُپ که دگه اول جوغ کنات بو .اَ بالای کَمَنده * ایا پوین مشکش اهله دُم اُو که یه سایه ی روش اَفته ، سرش بالا اکُن ابین هوشنگ پُس همساده مِثِ دامولکی* ویستان. هاج و واج سیلش اکُن ...هوشنگ اگو : " مترس اومدم مشکت بیارم بالا ...صنو اگو : " نه خُم مَشا . په تو اومدی ایجا بَی چه ، زشتی طی رسوا وازی سرمون دربیاری ...
هوشنگ اگو : " رسوا وازی او بیژن در اشون که آوازه ش همه جا پخش گن ...
هو شنگ اَشو پوین که مشک بیاره بالا صنو اگو نه بالا مَوه یکی ابین حرف در اَیاره ...همی جا بهل رو سرُم دگه میا دمبالُم ...هوشنگ مشک که رو سرش اهله طاکتش نیله با لِت و زور بی صنو با مشک تو بغل اگی و بَرِ گپونش ماچ اکن و دل دروشکوی اَگو حالا بُرُ .. صنو اگو : ای بی چِشم و رو ... اتدی چه کاری اتکه ..اگه اِفهمن آبرومون اَشو ...
صنو با مشک اُو اَ را افته و همی طو دنیا اَ دورِ سرش طو شخا ...پر کایی بو رو اُو!
🚴♀🌴Y.B.Z.
💠واژان :
پُلمیز : خار و خاشاکی که در مسیر آب در گوشه کناره ها جمع می شود
- کَیوی : که باشد ، امید وارم
- شوُ پیدن : بسیار و پشت سر هم زدن
کَیوی که دیبی تِشاپه : امیدوارم دیوی تو را بزند.
کَم : لبه ی پرتگاه، دره
کَمنده: لبه کانال و گودال
دامولک : مترسک ، آدمک
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
@Tarom95
@avaxt
*حلیمه و بیژن*
💞💞💞💞
(حلیمه از مارُم و بیژن اَ تارُم )
پاره ۳۱ 📕
صُب کَبو صنو مَشکش اووگی اَ کنگ ازن که اِشو سر ِ جوغ اُو بیاره و یه وَختی َم اشو که زنه کان را ریزون اَوِن تا اِفهمه که چه چر و پِتی اکنن و چه در باره بیژن و خُش اَگُن و شاید کسی شَی ته دلش در بیاره...الآنه او مِثِ یه پر کایی که اُنگاری رو اُو وِل گَن هیچ اختیاری اَ دسِ خُش نی ...امرو شَی ای اُو شِوه یه جَی پلمیز* شُکن ....چه شَی دی با اُوو چه مردم ...هرکه زورش رسی ...
اَ خُنان گُرُّو که در ایا پیره زن ماراک اَ خطِ راش سوز ابو همی طو چش غَرُنجکی سیل صِنو اَکُن اَگو: یَی داخت ! حالا که پُس عامو جُن جُنیت بی تو ولش اشکِن و رَن دمبال هامو داخت گلمسیری اُفتان و جلالی وطن بی خَش اِشکِن تو َم یه خاکی اَ سرت اکن مهل بی حُت اَ پوی او اُمُنی
صنو که اول روزی اَ تو بَزَّغی گیر اِشکه بو اگو : " به تو چه پیره زن ماراک ؟ مو خُم دُنُم ..
ماراک اگو: ای کَیوی* که دیبی تِشاپه * مو بَی خوبی خُت اَگُم .. همه ادونن که مو گپ ِ رُک اَزنُم ...کسی که دلش ره دمبالِ کسی اِفَهم که ا طلا هم اُبو بایه چش انتظارش نَوی .
دَی شَرَک که َم که داکا اره اُو بیاره همی طو که ا برابر صِنو رد اَوو یه سُکُلمی اَزن بی صنو اگو : بیا تا ایشیم او بیوریم سر اَ سر ای پیره زن ماراک مَهل . ای حالا همی جا یه نُمزادَم بَرَت پیدا اکن ...
پُرَی را که اَشِن دی شَرک اَگو : "اَوَلَّندش که امیدوارم هامو پُسِ عاموت نصیب و کِسمتت اوو بیا و سرش اَ صَلا اِشو بَی تو اِگی اول پُسِ عاموت ، دو یُّمندش اگه یه وَخ اَ صلا نومه ...بیا تا تِگیرُم بَی شَرَکِ خُم ..دِلُم شَی آروسِ خُم اِوی ...شَرَکِ ما ماشالله آدم کاری ، یه بندِ گُو هم نُم خدا اِشَن نون خَش در ایاره ."
صنو : " ولله دَی شَرَک خُت ادونی که اختیار خُم دَسِ خُم نی مو بی هرکه دی بام آده زنش اُوُم ..از زمونی که اَ تو تِک دَیم در اومدُم همی طو که اَ تو کله م فرو شُکن خدا یکین ، دینت اینن پیغمبرت این ....شوگُن نُمزادت پس عاموتن ناف مون که بهم شبست مثِ اذونی بو که تو گوشمون با دین و ایمونمون شبست ...".
دی شَرَک اَگو : "حالا دین و ایمون آدم که فرک اکن با نُمزاد بودن ...حالا اشزه پس عاموت دور اَجُن بلای ور بیا تو نباید شو اُکنی .. "
صِنو : " ووی مگه طوری گن ؟"
دَی شَرَک :" نه اَگُم یعنی ...خدا نکن . ...حالا پنا ور خدا..."
****
صِنو اَ درَو زی جوغ همی تو که زنه کان رِست سر جوغ نشتن و مشکشون اَو اکنن اشو تا اَ پشت سرشون گوش اِکِشه که چه اَگُن . یه کلاغ چل کلاغ اُفتان توشون . یکی اگو ::بیژن اَ تو را به خاطر حلیمو شَیستی بی خَش اَ کَم * پرت اُکُن .: یکی اَگو:" فرارش اشکن رَن طری پُشتنگ ..." یکی اَگو: " بَی حلیمو بلند اشکن رَن طری لار و گِراش. تا یکی آخری اگو: " چه حلیمویی گه بلا گه !"
صنو همی طو که دِلش شَیستی گپون زَنه کان گوش اِکشه اره که اَ ای نان رد اُوو .
نفر آخری بی" تاوَوی زن و مردی" ابین که داکا پَنگ مودونش که او اشزه بو با شُنه ی چوبی شُنه شکه ...تاوو اگو : یَی داخت ای نُمزاد جِلب بدو کمک آده ای دیگِ اوویی اَ رو سر ِ مو بِهل ... صِنو خُب که کُمک شَکن : اگو خُش بحالت تاوو که تو غم زن و مردی انی خُتی و خُت !
اشو تا ارسه سر کُپ که دگه اول جوغ کنات بو .اَ بالای کَمَنده * ایا پوین مشکش اهله دُم اُو که یه سایه ی روش اَفته ، سرش بالا اکُن ابین هوشنگ پُس همساده مِثِ دامولکی* ویستان. هاج و واج سیلش اکُن ...هوشنگ اگو : " مترس اومدم مشکت بیارم بالا ...صنو اگو : " نه خُم مَشا . په تو اومدی ایجا بَی چه ، زشتی طی رسوا وازی سرمون دربیاری ...
هوشنگ اگو : " رسوا وازی او بیژن در اشون که آوازه ش همه جا پخش گن ...
هو شنگ اَشو پوین که مشک بیاره بالا صنو اگو نه بالا مَوه یکی ابین حرف در اَیاره ...همی جا بهل رو سرُم دگه میا دمبالُم ...هوشنگ مشک که رو سرش اهله طاکتش نیله با لِت و زور بی صنو با مشک تو بغل اگی و بَرِ گپونش ماچ اکن و دل دروشکوی اَگو حالا بُرُ .. صنو اگو : ای بی چِشم و رو ... اتدی چه کاری اتکه ..اگه اِفهمن آبرومون اَشو ...
صنو با مشک اُو اَ را افته و همی طو دنیا اَ دورِ سرش طو شخا ...پر کایی بو رو اُو!
🚴♀🌴Y.B.Z.
💠واژان :
پُلمیز : خار و خاشاکی که در مسیر آب در گوشه کناره ها جمع می شود
- کَیوی : که باشد ، امید وارم
- شوُ پیدن : بسیار و پشت سر هم زدن
کَیوی که دیبی تِشاپه : امیدوارم دیوی تو را بزند.
کَم : لبه ی پرتگاه، دره
کَمنده: لبه کانال و گودال
دامولک : مترسک ، آدمک
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
@Tarom95
@avaxt
آوَخت:
*حلیمه و بیژن*
💞💞💞💞
(حلیمه از مارُم و بیژن اَ تارُم )
پاره ی ۳۲ 📕
بیژن حالا روز بَی دراز دمبال گله ن ، از وختی یه نَیگی اَ تو کاشَکون درووزی روغُنه بَی خُش درست اِشکِن نَیگ ازن و اَ درد و فِراخِ حلیموُ هرچه اَ دِلِش در اُیا کُردی اَگو ..
تو که دوری مو که دورم چه سازم
اگر سنگ صبوری مو چه سازم
کفه ی گله گاه من چون بنالم
امان از درد مهجوری چه سازم
صدَی روغُنه گُر و گُر همرَی نَیگ و کُردیونش همراییش اَکُن ...یه کوورکی ابین که خیلی گُتِن سایه ی وَلمی هم اِشبو . همچون کوورکی تو زمین تارُم اِشندی بو ...همی طو که تو گله گاه لَوز گپ زدنشون با تارمین فرخ اکنت و ببشتر مثِ طرفون فین و مارُم گپ ازنن . ایجا به جَی اَ شُم نیشُم ، اَرَم نارَم گپ اَزنن، حالا ابین درختونش َم فرخ اکن ...ای کوورک برش مامن دل ابو
هر رو گلان خالوش که همی طران اُیاره زیر سایه ی همی کوورک انی چاشتی چُروشتی اَخوا و تو تهنایی خَش غرک ابو ...
روزی یه سارَبُنی با یه گله ی اِشتُری رد ابو ، جلو اِ شترون به جمبازی پُر گُلُمپک و بالاش زنی آراسته سوارن چند تا اِشتُرَم گندم بارشنُن ... اَیان همی جا بار اندازِن ....سالار که بَی بیژن با ای سر و وضع ابین ...طعب گَلنگیش گُل اکُن بی پُرس و تُرس اگو : مگه هاشک بودری ای خالو ؟ ...بیژن اَگو : بَی چه ؟ ..
سارَبون اگو : " ای خالو ای کوورک بسی حکایتون اِشَن شگَن : کُورک عاشک .. یه کوورکین که جنسش دو گانه ان هم وا کوورک طِری تارم زمین اخاره و هَم جنسش وا کاهور ِ طِری فین و مارم ...
اَگن دو تا زن و مرد غریب که تو ای منطکه عاشک همدگه اَبِن اتان پوی ای کوورک یا کاهور ( کهور) ..په تو که نه یاری نه نگاری ای جا نشتتی مث ِ داری؟ "
زَنکه مرصع جمباز سوار که او طره نشته یه کهکاکی اَشکن و اگو : " هیچ جا نشده بی بنده ی خدا عاشِک اَکِردَی؟
خُب دمبال گله ن ...ای جا جای ولمی پیدا ایکردن هندن تو سایه ش نشتن !"
🚴♀🌴Y.B.Z.
💠واژان :
پُلمیز : خار و خاشاکی که در مسیر آب در گوشه کناره ها جمع می شود
- کَیوی : که باشد ، امید وارم
- شوُ پیدن : بسیار و پشت سر هم زدن
کَیوی که دیبی تِشاپه : امیدوارم دیوی تو را بزند.
کَم : لبه ی پرتگاه، دره
کَمنده: لبه کانال و گودال
دامولک : مترسک ، آدمک
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
@Tarom95
@avaxt
*حلیمه و بیژن*
💞💞💞💞
(حلیمه از مارُم و بیژن اَ تارُم )
پاره ی ۳۲ 📕
بیژن حالا روز بَی دراز دمبال گله ن ، از وختی یه نَیگی اَ تو کاشَکون درووزی روغُنه بَی خُش درست اِشکِن نَیگ ازن و اَ درد و فِراخِ حلیموُ هرچه اَ دِلِش در اُیا کُردی اَگو ..
تو که دوری مو که دورم چه سازم
اگر سنگ صبوری مو چه سازم
کفه ی گله گاه من چون بنالم
امان از درد مهجوری چه سازم
صدَی روغُنه گُر و گُر همرَی نَیگ و کُردیونش همراییش اَکُن ...یه کوورکی ابین که خیلی گُتِن سایه ی وَلمی هم اِشبو . همچون کوورکی تو زمین تارُم اِشندی بو ...همی طو که تو گله گاه لَوز گپ زدنشون با تارمین فرخ اکنت و ببشتر مثِ طرفون فین و مارُم گپ ازنن . ایجا به جَی اَ شُم نیشُم ، اَرَم نارَم گپ اَزنن، حالا ابین درختونش َم فرخ اکن ...ای کوورک برش مامن دل ابو
هر رو گلان خالوش که همی طران اُیاره زیر سایه ی همی کوورک انی چاشتی چُروشتی اَخوا و تو تهنایی خَش غرک ابو ...
روزی یه سارَبُنی با یه گله ی اِشتُری رد ابو ، جلو اِ شترون به جمبازی پُر گُلُمپک و بالاش زنی آراسته سوارن چند تا اِشتُرَم گندم بارشنُن ... اَیان همی جا بار اندازِن ....سالار که بَی بیژن با ای سر و وضع ابین ...طعب گَلنگیش گُل اکُن بی پُرس و تُرس اگو : مگه هاشک بودری ای خالو ؟ ...بیژن اَگو : بَی چه ؟ ..
سارَبون اگو : " ای خالو ای کوورک بسی حکایتون اِشَن شگَن : کُورک عاشک .. یه کوورکین که جنسش دو گانه ان هم وا کوورک طِری تارم زمین اخاره و هَم جنسش وا کاهور ِ طِری فین و مارم ...
اَگن دو تا زن و مرد غریب که تو ای منطکه عاشک همدگه اَبِن اتان پوی ای کوورک یا کاهور ( کهور) ..په تو که نه یاری نه نگاری ای جا نشتتی مث ِ داری؟ "
زَنکه مرصع جمباز سوار که او طره نشته یه کهکاکی اَشکن و اگو : " هیچ جا نشده بی بنده ی خدا عاشِک اَکِردَی؟
خُب دمبال گله ن ...ای جا جای ولمی پیدا ایکردن هندن تو سایه ش نشتن !"
🚴♀🌴Y.B.Z.
💠واژان :
پُلمیز : خار و خاشاکی که در مسیر آب در گوشه کناره ها جمع می شود
- کَیوی : که باشد ، امید وارم
- شوُ پیدن : بسیار و پشت سر هم زدن
کَیوی که دیبی تِشاپه : امیدوارم دیوی تو را بزند.
کَم : لبه ی پرتگاه، دره
کَمنده: لبه کانال و گودال
دامولک : مترسک ، آدمک
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
@Tarom95
@avaxt
آوَخت:
*حلیمه و بیژن*
💞💞💞💞
(حلیمه از مارُم و بیژن اَ تارُم )
پاره ی ۳۲ 📕
بیژن حالا روز بَی دراز دمبال گله ن ، از وختی یه نَیگی اَ تو کاشَکون درووزی روغُنه بَی خُش درست اِشکِن نَیگ ازن و اَ درد و فِراخِ حلیموُ هرچه اَ دِلِش در اُیا کُردی اَگو ..
تو که دوری مو که دورم چه سازم
اگر سنگ صبوری مو چه سازم
کفه ی گله گاه من چون بنالم
امان از درد مهجوری چه سازم
صدَی روغُنه گُر و گُر همرَی نَیگ و کُردیونش همراییش اَکُن ...یه کوورکی ابین که خیلی گُتِن * سایه ی وَلمی هم اِشبو . همچون کوورکی تو زمین تارُم اِشندی بو ...همی طو که تو گله گاه لَوز گپ زدنشون با تارمین فرخ اکنت و ببشتر مثِ طرفون فین و مارُم گپ ازنن . ایجا به جَی اَ شُم نیشُم ، اَرَم نارَم گپ اَزنن، حالا ابین درختونش َم فرخ اکن ...ای کوورک برش مامن دل ابو
هر رو گلان خالوش که همی طران اُیاره زیر سایه ی همی کوورک انی چاشتی چُروشتی اَخوا و تو تهنایی خَش غرک ابو ...
روزی یه سوار پونی* با یه گله ی اِشتُری رد ابو ، جلو اِ شترون به جمبازی پُر گُلُمپک و بالاش زنی آراسته سوارن چند تا اِشتُرَم گندم بارشنُن ... اَیان همی جا بار اندازِن ....سوارپونو که بَی بیژن با ای سر و وضع ابین ...طعب گَلنگیش * گُل اکُن بی پُرس و تُرس اگو : مگه عاشک بودری ای خالو ؟ ...بیژن اَگو : بَی چه ؟ ..
سوارپونو اگو : " ای خالو ای کوورک بسی حکایتون اِشَن شگَن : کُورک عاشک .. یه کوورکین که جنسش دو گانه ایشن هم وا کوورک طِری تارم زمین اخاره و هَم جنسش وا کاهور ِ طِری فین و مارم ...
اَگن دو تا زن و مرد غریب که تو ای منطکه عاشک همدگه اَبِن اتان پوی ای کوورک یا کاهور ( کهور) ..په تو که نه یاری نه نگاری ای جا نشتتی مث ِ داری؟ "
زَنکه جمباز سوار که او طره نشته یه کهکاکی* اَشکن و اگو : " هیچ جا نشده بی بنده ی خدا عاشِک اَکِردَی؟
خُب دمبال گله ن ...ای جا جای ولمی پیدا ایکردن هندن تو سایه ش نشتن !"
بیژن اگو: " آوختی ، کصته ای ، حکایتی َم ای کورک عاشغ اِشَن ؟
اگو : " بله کصته ش ایین که تو روزگارون کدیم که همی طو دهن به دهن بودن اگن دو تا زن مرد که‌عاشغ همدگه بودن شاهنده پوی همی کوورک، مردکه مث تو دمبال گله هه که دگه غیب بودن مهلوم نبو کجا رفتن ...."
سوارپونو وختی شَی را اِفته ...بیژن اگو : " شما حالا اَ کا اَشین ؟ "
اگو: " ما اَریم طِری پُشتنگ ، کارمون ای را او ران . الانه بایه ای ای بار گندمون و زن ارباب برسونم گُهره و با بار گندمونش و دگه او چند بار َم برسونم پُشتنگ."
بیژن: " طِرَی فین و مارُم َم اَشین ؟ "
سوارپُن : " بله بَی چه ناریم ، الآونه موسم خرمنکشی و معامله ی گندم و جون .."
بیژن اَگو:" تو که کصته ی عاشغی اِتکشی ای دِسمالِ مو اِوه اگه یه داختی به نوم حلیمو اتدی ..تو اول مارُم نشتن خود دیش تهنان ...ای دِسمال شاده ، اُگو بیژن اِشدا و تو گله گان "
سوارپونو اگو : " ای خونه خراب ! .اُمنگُ که عاشکی ؟ ...
🚴♀🌴Y.B.Z.
💠واژان :
- گُت : بزرگ
- سوارپون : ساربان
گَلنگ : از منظر جغرافیای انسانی تارم زمین قومی در جنوب تارم زمین مانند روک و پشتنگ ..
کَهکاک اِشکستن : بلند خندیدن
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
@Tarom95
@avaxt
*حلیمه و بیژن*
💞💞💞💞
(حلیمه از مارُم و بیژن اَ تارُم )
پاره ی ۳۲ 📕
بیژن حالا روز بَی دراز دمبال گله ن ، از وختی یه نَیگی اَ تو کاشَکون درووزی روغُنه بَی خُش درست اِشکِن نَیگ ازن و اَ درد و فِراخِ حلیموُ هرچه اَ دِلِش در اُیا کُردی اَگو ..
تو که دوری مو که دورم چه سازم
اگر سنگ صبوری مو چه سازم
کفه ی گله گاه من چون بنالم
امان از درد مهجوری چه سازم
صدَی روغُنه گُر و گُر همرَی نَیگ و کُردیونش همراییش اَکُن ...یه کوورکی ابین که خیلی گُتِن * سایه ی وَلمی هم اِشبو . همچون کوورکی تو زمین تارُم اِشندی بو ...همی طو که تو گله گاه لَوز گپ زدنشون با تارمین فرخ اکنت و ببشتر مثِ طرفون فین و مارُم گپ ازنن . ایجا به جَی اَ شُم نیشُم ، اَرَم نارَم گپ اَزنن، حالا ابین درختونش َم فرخ اکن ...ای کوورک برش مامن دل ابو
هر رو گلان خالوش که همی طران اُیاره زیر سایه ی همی کوورک انی چاشتی چُروشتی اَخوا و تو تهنایی خَش غرک ابو ...
روزی یه سوار پونی* با یه گله ی اِشتُری رد ابو ، جلو اِ شترون به جمبازی پُر گُلُمپک و بالاش زنی آراسته سوارن چند تا اِشتُرَم گندم بارشنُن ... اَیان همی جا بار اندازِن ....سوارپونو که بَی بیژن با ای سر و وضع ابین ...طعب گَلنگیش * گُل اکُن بی پُرس و تُرس اگو : مگه عاشک بودری ای خالو ؟ ...بیژن اَگو : بَی چه ؟ ..
سوارپونو اگو : " ای خالو ای کوورک بسی حکایتون اِشَن شگَن : کُورک عاشک .. یه کوورکین که جنسش دو گانه ایشن هم وا کوورک طِری تارم زمین اخاره و هَم جنسش وا کاهور ِ طِری فین و مارم ...
اَگن دو تا زن و مرد غریب که تو ای منطکه عاشک همدگه اَبِن اتان پوی ای کوورک یا کاهور ( کهور) ..په تو که نه یاری نه نگاری ای جا نشتتی مث ِ داری؟ "
زَنکه جمباز سوار که او طره نشته یه کهکاکی* اَشکن و اگو : " هیچ جا نشده بی بنده ی خدا عاشِک اَکِردَی؟
خُب دمبال گله ن ...ای جا جای ولمی پیدا ایکردن هندن تو سایه ش نشتن !"
بیژن اگو: " آوختی ، کصته ای ، حکایتی َم ای کورک عاشغ اِشَن ؟
اگو : " بله کصته ش ایین که تو روزگارون کدیم که همی طو دهن به دهن بودن اگن دو تا زن مرد که‌عاشغ همدگه بودن شاهنده پوی همی کوورک، مردکه مث تو دمبال گله هه که دگه غیب بودن مهلوم نبو کجا رفتن ...."
سوارپونو وختی شَی را اِفته ...بیژن اگو : " شما حالا اَ کا اَشین ؟ "
اگو: " ما اَریم طِری پُشتنگ ، کارمون ای را او ران . الانه بایه ای ای بار گندمون و زن ارباب برسونم گُهره و با بار گندمونش و دگه او چند بار َم برسونم پُشتنگ."
بیژن: " طِرَی فین و مارُم َم اَشین ؟ "
سوارپُن : " بله بَی چه ناریم ، الآونه موسم خرمنکشی و معامله ی گندم و جون .."
بیژن اَگو:" تو که کصته ی عاشغی اِتکشی ای دِسمالِ مو اِوه اگه یه داختی به نوم حلیمو اتدی ..تو اول مارُم نشتن خود دیش تهنان ...ای دِسمال شاده ، اُگو بیژن اِشدا و تو گله گان "
سوارپونو اگو : " ای خونه خراب ! .اُمنگُ که عاشکی ؟ ...
🚴♀🌴Y.B.Z.
💠واژان :
- گُت : بزرگ
- سوارپون : ساربان
گَلنگ : از منظر جغرافیای انسانی تارم زمین قومی در جنوب تارم زمین مانند روک و پشتنگ ..
کَهکاک اِشکستن : بلند خندیدن
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
@Tarom95
@avaxt