حيرت مي كردند! .

اما پس از مدتي كه راه دريا بسته شد، اين تب و تاب فروكش كرد و بعضي پول هاي باد آورده را باد برد!!! و بعضي ها هم دانستند چكار كنند. ولي همچنان دغدغه نان وجود دارد.

آه! روستاي در دام سیل افتاده ی من! من از مهاجرين شهر گفتم ولي ناگفته نماند كه مردماني از تو در حاشيه هاي روستاهاي ديگر نيز خزيدند كه حس غم غربت تورا دارند كه وقتي همديگر را مي بينيم گويي يتيمان پراكنده ديدار مي كنند.!

آه! زادگاه مزرعه بزرگتر ین نخلستان کشور شده ی من ! ديگر خاطره ات كم رنگ شد. از نشانه هاي قديمي ات ديگر فقط يك گز قدمگاه مانده بود. زيرا به مالك زمين گفته بودند كه اينجا زيارت است و آن را از بين نبرده بود! تا شنيدم كه آن جسد بي رمق جا بجا شده ات كه با چند خانوار به حيات خود ادامه مي دادي هم در اثر سيل ويرانگر سال ۱۳۷۱ متلاشي شد و تا آمدم كه حال و روز تورا ببينم در انتهاي روستاي تارم ديدم كه آخرين باز مانده تو پيرزالي بود به نام " فضه كه به " مادر" معروف بود و با تمام اثاثيه منزل خود كه در چند حلب و گوني و چادر گنجانيده بود بر تريلر تراكتور بار زده بود و خود با سيمايي پر از خطوط درهم كه حكايت از تاريخ روستاي رفيع آباد داشت بر روي اين اثاثيه نشسته بود تا در گوشه اي از حاشيه تارم جاي گيرد. افسوس كه در اين لحظه تاريخي دوربين عكاسي در دسترس نبود تا عكسي به يادگار بيندازم.

آه، زادگاه رؤيايي من! اين مر ثيه سرايي براي تسلي غم بي تو بودن است كه مي نويسم. با اينكه وضع زندگي كنوني ما همگام با پيشرفت زمان به آشكار بهتر شده است و كم و بيش هريك از ما فرزندانت شهر نشين شده ايم، خاطرات تلخ و شيرين تو برايمان جايگاه ويژه اي دارد و شايد به بايسته علاقه فطري به زادگاه است كه در هركس وجود دارد. آري تلخ است از اين رو كه فرزندانت براي به دست آوردن نان در قبال كارهاي بدني مجبور بودند كار طاقت فرسايي را در زمين و باغ هايت كه در مايملك خودشان نبوده انجام دهند و شيرين از اين روي كه کینه هایی در بین نبود ! و آن بازي هاي شاد و ترنم هاي پاك و بي آلايش روستايي، رقص هاي محلي با لباس گشاد و رنگارنگ باوقار زنان ، چوب بازي و تركه بازي و پهلواني مردان كه به آنها هيبت مي بخشيد، رقص پرشور كچولي با انجام ساز و نقاره و ترانه هاي شور انگيز روستايي به مناسبت عروسي، ياد ها را زنده نگه داشته است.

آري روستاي از دست رفته من.! راستی بگویم در پس از دست رفتن تو تيرهاي برق تا بنا گوش تو كشيده شد، اما دريغ كه ديگر كاشانه اي نبود تا از نعمت برق برحوردار شود.

در حسرت از دست دادن تو گاهي در دل خود مي گوييم خوش به حال روستاهاي اطراف كه به نحوي سر پا ماندند تا رهسپار شدگان شهري نيز گاهي در آغوش زادگاه خود و يا نياكان باز گردند.

* آري روستاي افسانه اي من ! اين بود درد دل يك زاده تو كه نيمي از زندگي سي ساله اش با تو زندگي كرد و نيمي ديگر كه روزگار تا كنون به شهر كشانده است، تا چه زايد زمان... ( ۱۰ اردیبهشت ۱۳۶۸)

*******

*آه روستای به تاریخ پیوسته ی من !.*

*امروز صورت سرد و ساکت یه چنگو * شده خان مرحوم ۱۰۰ ساله ی را در مرده شوی خانه دیدم و خاطراتت گویی در کسری از ثانیه از نِگَرم گذشت.!!* ( ۱۰ مهر ۱۳۹۶)

*یاد تو و یاد خانت مانا باد !*


يعقوب باوقار – ۱۰ ارديبهشت ۱۳۶۸- معدنوئيه
باز نویسی : بهمن ماه ۱۳۹۱ - بندرعباس
باز گزاری : ۱۰ مهر ۱۳۹۶ - روز مهرگان - به بهانه روز در گذشت واپسین خان تارم زمین در سن بالای ۹۰ سال.

🚴‍♀🌴Y.B.Z.
------'---------
* یه چِنگو شده : کوچک و جمع و جور شده ...( چِنگو: آلت کوچک قاشق مانندی که در گذشته با آن دارو و مایعات خوراکی برای نوزاد می دادند .)

*شیرزن تارمی و مغول دختر درآگاهی*
(۱)

روز‌ یه بونه ی مُغی* شیستی کوه اِشو که کُتراپ کُتراپ دو تا اسپ اَ دو طره بَی هم اَرسن...تو یه یک دشت غَداری* که اَ هر چارمدور کوهون که سَیل اَکنی یه گودی ابینی ..‌هر دو تا شون درست میونه ای گود که حالا اسمش گود تارم شََگون جایی که اسمش بویینی ن دهنه ی اسپشون محکم اکشن ، اسپون هر دو تا سرشون بالا اکنن و تو دماغشون خِرتی صدا َادِن و از بس شهمات* گشت بودن نفس راحتی اکشن و اویستن ...دوتا سوار کار رواندازشون بالا اندازن هر دو دوتا روشون مِثِ کُلُک تازه از تنور در اومده سرخ ، یه پُرَی تو چِش همدگه زیل ازنن و یه مرته صدای کهکاک * خنده شون تو دشت بویینی اپیچه .‌‌.هرکدومی بَی همده اَگون : مو بَخالُم که تو یه مردکه ای ...؟! ..‌همی طو که با سینه ریزونشون بازی اکنن شرو اکنن دنبال مردکان گپ زدن و خنده ...اگون مردکان خدا شوبهله بی جنگ و دعوا و گلوله اَ لوله ی توپ و تفنگ در کِردن !
کعله چول* اُکنن و خونه تش آدن ..‌

اَ بالا اومده اَگو: نومِت کین؟

- شیرزن !

- اوهو شیر زن ! ؟

- دی ما نومُم اِشِشتن ..‌ُامگو از نومم استفاده اکونوم ..‌از بس شوگو ن : تو حالا که شیر زنی چه اتکردن ؟ ...و تا حالا که تن و بدنی امگِن امگو تا پیش اَ ایکه گرفتار شو بَی خُم اُکنُم یه کاری اُکنم و سر لِج ِ مردکان تا لَکَب ِ "شیر مرد" اَ هَر طو که گَن اِگیرُم !

- اوهو ! په کاه خشکی َم نی خوری ؟ *...( کهکاکشون بلند ابو ) .

شیززن اَ پویین اومده اَگو : په تو نومِت چن ؟

- مُغول دختر !

- ( با کَهکاک اِشکستَن ) ...اوهو ..په نکن تو مِثِ نژادِ مغول تَی حمله اکنی اومدِستی که تارم زمین اگیری ؟!

- ( با کَهکاک اِشکستَن) نه ! ..ولی مو هم اَ نوموم خوشُم اَیا ...صفت دلیری طوری دگه مَی نشون آدُم ! حالا که دوره ایلخانُن ابیینی با ایکه دُنباله ی مغولُن و حالا اینان اومدِستِن تا او جا که شاشا * آباد اکنن تا بلکُم* او کشت و کشتار و ویرونِگی کمی تلافی اُبو و تا اندازه ای مَهرَم ( مرهم ) دل مردم رنج دیده اوبو !

- امون اَ دَسِ ای‌مَردکان ! .‌‌.همش اِسمشون با جنگ تو توُریخ هن : اسکندر، سعد وقاص و چه دُنُم فتح الفتوح ، چنگیز ، تیمور ...
همی حالاهم‌ تو دراگاه یه بَُرَی* از همی طره ی لابیشه اومدن عاروس اَ رو تخت بلند شَکِن شبون دوباره شویون که زورشون نشون آدِن ...که حالا چه بِشه ؟!

شیزرن : چی مَگو که تو همی تارم زمین هم یه بُرَی اَ طِری رودبار اومدستن نو عیش گَردی تَم اَجَکِن و بهدَنم تیر و تُفنگ کَشی ...بَی عاروس بدبخت بلند اکنن ...ده برو که داری ! ....ابرن رودبار ...داخت هم یکی ابین پیغوم اَده که چن نفر مرد پیدا نی بو تو تارم که بیان بَی مو آزاد اُکنن؟!

مغول دختر : خوبِن حالا پُت و بارِ ای مردکان رو موکه ( خنده) ...حالا اَ خومون اوگویم که مَوی چو اکونیم ؟ ...تو حالا تی چه شیرمردی اکونی ؟

- مَی جوغ ساروجی اَ پرآبدین ِاکشم بیارم تا اُو بارون سر او زیر ابو بیا سرچاهان و سات آبا تا بیا تو گود تارُم

- اوه ... چه برخورد جوهونی ؟! په مو هم مَی همی کار مَی اکونم ...جوغ از رو کوهون او طری دهستون و تنگ و دو اِ کشم بیارم تا او بارون بیا دراگاه و سرازیر ابو تو پویین دس..

هر دوتا : خُب په معلوم گه که برخورد خومون تو دل ای دشت بَی برآورد کِردن نخشه ی منطکه ن...

- مو خونه م تو دشت "پَلنگون" پوین تارُم ِ ن .. بیشه ی شیر زن ‌!!

- مو خونه م رو کوه "تلِ مُرّی" بالای دُراگا ه ن ... کعله ی مغول دختر !!

- بَی هم ابینیم ! مو اَ ای طره تو اَ او طِره جوغ اکشیم ... مودونت اُباف تو کُرِت * اُکُن !!

- بَی هم ابینیم ! مو هم اَ ای طِره تو هم اَ ای طِره جوغ اَ کشیم ...مودونت اَباف تو کُرُت اُکُن!!

🚴‍♀🌴Y.B.Z.
واژان :

غَدُار : اینجایعنی گسترده و عریض.
شَهمات : خسته و کوفته
چول: خراب ، از کار افتاده .
شاشا : می توانند
بُرَی : گروهی ، جمعی
کُر: گریبان ، آغوش

*شیرزن تارُمی و مغول دختر دراگاهی*
(۲)

شیر زن : پیش اَ ای که جدا ابیم ، په حالا که مو از پوین و تو ا َ بالا اومدی پستی بلندیون تو دسمون اومه ، مگه نه ؟
مغول دختر : مو اَ ای طره که اومدم تا هامو بالای تِزرک تو کل و کوهون لازمن که اَ کِناران کوه جوغ اکشی تا اوون‌ بارون بیا پوی مغون و درختون ... اَ تزرک و برغنی که دگه انگا چشمه اشن ، اومدین که او غار غار ایا تا هَفّا ‌‌‌‌...آسیوی تزرک و هفا هم چالو* بو.‌‌‌...مردم گُر گُر گندم شایو آرت شاکه...‌

شیرزن : بله ...او ایا تا ای بالا ی تارُم ...تو مخزنون جشم ابو ..‌دوباره او روُ افته ارسه باغ آسالی ...او جا هم آسیو هن ...دگه همی تا ایا تا تو کعله ی تارم یک دور دور کعله اگرده اریزه تو برکه دراز که دگه مردم استفاده اکنن...

مغول دختر : په اَ اوجا تا ایجا او ارسه بی همه ..‌

شیرزن : بله رو غونه گرگرون و گنج هم بعضی وخت او ایاره ...ولی اینان نعمت خدادادین ...او مقدسن ما هم باید تلاش اکنیم راه برشون واز اکنیم و نوم نیکی بی خومون‌ جا بهلیم ..همی طو که از گُلم سوز پوشون تا ایجا جوغ شکندن ...مو باید از او بالی پرآبدین تا رو سرچهان و سات آبا جوِغ اکشم تا چاهون پُر او اوبو . اوجا او خیلی لازمن ...اوطره ی روز ا در اومده اوپل کوه گهکم و طری فارغون هم ‌‌ باید اِشُم ..اوجا هم کل و کوه و دشت هن او باید سر اوزیر اکنم تا تو چاه و چالان جم ابو ... باید جوغ اکشم ..

مغول دختر : په حد و حدود خوت پیدا اتکن‌ ( خنده ) ..مو هم اشم تا او طره روز اَ کو رُو ، او طری تاشکت و لایزنگُن‌ و او طران تَیننُم چطورین...

- په تو برو خدا نگهدار طری روز اَ کو روُ..

- په تو هم برو خدا نگهدار طری روز اَ در اومده ...

🐎🌴Y.B.Z.

* چالو Chowloo : روشن.

@mehrganzamin

*شیرزن تارُمی و مغول دختر دراگاهی*
(۳)

مغول دختر اَشو تا طِری تاشکُت ، فورگ و آبشور ، او جا از لحاظ اُو و آبادی بختر اَ طری دراگاه ابین ، تو هر آبادی که ارسی مردم تعحب شاکه که یه دخت با اسب ای طره او طره اشو و محو جمال زیبا و با هیبتش اگشتن .

تو هر آبادی که اره اَ کاری که شَیستی انجوم اَده تعریف شکه و مردم دَس به دهن اَگَشتن .

وختی اَ فورگ و آبشور بر اَگرده سر راه جایی که یه برکه ، خونه اب و گزی پرسایه ابین گیر اَکُن تا ابین که ایجا چن ...در خونه که اشو پیرمردی ابین حال و احوالی و اپرسه که ایجا بی چه سر اکُن ..اگو ای گز شگون گز پیر غیب و کسی بون که ایجا چاه اشزدن ، برکه درس اشکردن و ای گز هم اشکاشتن و فقط دلخوشیش ای بو که کارَوونی ، مسافری اَ راه ارسه استراحت اکنن و اُوو و دونی .. و بهدن معلوم نگه پیر مرد کجا ره ، چه گن ... و اسم ای جا شهستن پیرغیب مغول دختر اسپش مهار اکن و ابنده تخت گز اشو سَیلی تو برکه اکن که نصف و نیمه ای اُو بارون توش هن و سوز ازن . دیدن مِث ِ گنج و گوهر بو و یه حالتی سرخوشی و نشاط بَهش دَس شَدا ، یاد دیش افتا که بهد اَ مردن باش ا راه او ره و اَ کناره ی روغونه جوغ شکشی طره ی باغش و هَمری دیش اَره اَ تو برکه او بارون با مشک شَیو .پیر مرد ا ایکه دختی تک و تنها ن پرس و جو اکن و ماجرای کار اَشنفه ...و اگو : اگه ای کار اکنی کارت بالاتر اَ پیر غیب تو تاریخ امونه همی طو که گپ شازه صدای شیهه ی یه اسپی اَیا ابنین که داکا ایا ایجا اگو مترسین ! ..سوار کار بی مغول دختر اگو مو اَ آبشور همی تو بدون ایکه خوت افهمی بی امنیت دمبالت او مدستُم ، آخه ای طرفون راهزن خیلی هستن .
مغول دختر اگو په بلاخره یه مردی هم پیدا گه که هوای ما اشبو .سوار اومده اگو : نه ایکه بی امنیت، بی همکاری جوغ درس کردن هم مو حاضرم کمک اکنم ...تو کار ساروچ کوبی هم واردم ..کارگر َم تُی برت جم اکنم‌...
مغول دختر سیلی به هیکل برازنده ش اکن و اگو : حتمن هم مو آدُم لازم اومن و ای کار خیر خوش داکا بند و بساطش رُو اَگی .

🐎🌴Y.B.Z.

@mehrganzamin

*شیرزن تارُمی و مغول دختر دراگاهی*

(۴)
از او طره هم شیرزن از بیشه ی سنگ‌چین شده ش تو دشت پلنگون در ایا و مِثِ یه دلاور راه افته اشو طره کوه مُوری که شگون یه قبیله ای که به مهمرادی ( محمد مرادی ) معروفن و دلیر و تفنگچی هستن ابین و بی همراهیش کمک اِگی ...

ایا تا ابین زیر دل کوه موُری تا به تا پلاس زدن ...همی طو که با اسپش نزیک ابو یه قلچماقی سبیلش تو اده ایا جلو اگو: په تو کور‌ شی ، دورشی اِتنگو هُندی چه بکنی ؟ ....

شیرزن اگو : نه مو که امنیوا مِثِ مردکان جایی اگیرم و سر مرافه واگیرم‌....
- اگو : خوب په تو یه زن تک تهنا چه توا ای طرفون ؟

شیرزن جریان کارش اگو و خونه مهد ابریم ظهری تَپی مهیه روغنی اخا ...

**

شیر زن با بیله ای از مهد مرادیون که حالا طرفدار نخشه ش گشتن سر بالای گدار تنگ زاغ ابو تا پر آبدین ارسه ، از او جا یه مسیر شیپ مانند تا تو دل سرچهان ابینن و تصمیم اگی جوغ ساروجی تا اوجا اکشه ...‌

مهد ابریم سبیلش تو اده و یه تیر هوایی بی نشونه ی ای تصمیم در اکن ...

شیر زن اگو : حالا دلم شی پشت او کوه گوتو هم ابینم چه خبرن تا اگه راه و چاهی هستن بی او طری فارغونات هم جوغ اِکشم...

مهد ابریم اگو: او کوه که میونکوه شگون درست گود تارم و فارغون از هم جدا اشکن یک بیله از رودبار هم او جا شَوی یه کاری اکنن ...البته او کوه هم آبراهه ش بَی ایطرفن ...

شیر زن با خنده اپره تو گپ مهد ابریم و اگو تی همه رو مننتکه ی خوتون اُو بیا ...

مهد ابریم : نه به سر تو که! ...بَریم حالا سیل بُکن ... شیبش طری سرچاهون و گهکمن ..‌بی او طرفون باید یه سری اشیم او طره دهنه ی میمند ابینیم و فکری بی دشت آشکارا اکنیم و جلگه ...
چیزی که هه باید خیلی مواظب ابی او طره همیشه بین یه طایفه ی رودباری و گهگمیون سر هُو دعوان ....یه وخت ا چنگ‌ کسی نفتی تگیرن تبرن ؟...

شیر زن : ( خنده ) په شما بَی چه خوبین .‌‌...؟
مهد ابریم : ما که تو هرجای بِرَی همرات اییم ای آغا ...تلاش اکنیم تو هامو بَیله ی رودباریون کارگر بگیریم بَرَت که ضامن امنیت هم ابن ...از خدا شُوا کار بکنن مِز اِگیرن .‌

🐎🌴Y.B.Z.

@mehrganzamin
@avaxt

*شیرزن تارمی و مغول دختر درآگاهی*

۵

مغول دختر که شیفته کار و تلاش بی یک کار مُندنی بو ا ایکه یه مرد جوون هم رکابش شی ابو تو خیالش مجسم اشکه که اگه ای مرد یه کَنگِ کارش اِگی ابو پایه ی یک عشق پایدار هم همرا با پایه ی جوِغ ساروجی اریزه ...

مغول دختر همی طو که جذب وَجَنات جوون آبشوری ابو ، با نیم چهره ای خندونه و بزرگمنش اگو : اسمت کین ؟

جوون سینه اده جلو : میر عبدُل ‌‌‌.‌‌...تو خونواده ی ما همه " میر او" بودن و اَ او نگهبونی شاکه
بی همی میر همیشه جلو اسممنن.

مغول دختر اِشگو : مو دمبال رو دادن ساز و کار بی نخشه بودم که حالا اگه بخت یاری ابو و تو هم اَ درونه ی غیب پیدا گشتی ( خنده ) و به قول ای بایی که ایجا نشتن شاید پیر غیب بی تو وادار اشکن اومدی دمبال مو ...مُبشا کار اکنیم نور علی نور ابو ..‌
اَ بابت پولش خیالی نی ..‌بی ایکه میراثی که اَ دی بام امگفتن بی جاودونگی روح و روانشون می ای کار اکنم .
حالا اگو بَی تهیه ی ساروج کجا بهترن آهک گیر بیوریم ‌‌ و چیزون دگه..

- آهک که تو همی نزیکیون که شگون : " کفه ی شَمویی" ماشا گیر بیوریم ...به تهیه ی گو‌گُو * هم بی درهم کردن با آهک بی سفتی ساروج ماشا بی خیلی از زنون که جم اکنن بی تش و دود، ازشون اخریم .

مغول دختر اگو په اشیم تا گاه روشنین تا جائونی که لازمن قدغن اکنیم بی یُوردن آهک و خاک رس و به قول تو " گوگَو" ...تو محلی که ساروج درست اکنن ...البته با شیرزن تارُمی هم هم شُور ابیم ‌‌‌ که کضیه اش اگوم بهت ‌...پهلو حموم خزینه کعله ی تارم محل خوبین سنگ ساروچ کوبی ولمی هستن و پُله ی حموم هم زیادن ...

میر عبدل اگو مو چند تا آدم با خرون کاری از آبادی " شاه ذکریا " سراغ اومن ، بی گوگُو جم کردن ماشا از دهاتون دور و بر بی زنون اسپاریم ..‌

***

دو تا سوار کار جوون زن و مرد اسپون اَ چُهار اَدِن و آبادیون سر راه بیو از اولین آبادی که سیودر ( سید جوذر) بو تا گنج بالا و بر افتو و بر غنی سفارش گوگو ادن ...
میر عبدل اگو تو ای کشان دورو بر خوب از اوُ بارون لا * اشبستن که ابو جم اُکنی با آهک بهم اِزنی ..‌‌

طبیعت خدا دادی همی چی تو دَسِ آدمون اِششتن ...مهم آدمونن که از ان خوب بهره اِوَرِن !

تو ای منتکه معدن گچ ، گِلک ، نمک و همی چی هن.‌

....ادامه اشه

---------------
* گو گُو Googow : فضولات خشک گاو که در گذشته برای آتش زنی هیزم و بهره وری بهینه برای سفت و با کیفیت کردن ساروج با ملات آهک و خاک رُس کوبیده و مخلوط می کردند.

🌴🚴‍♀ Y.B.Z

@mehreganzanin
@avaxt

*شیرزن تارُمی و مغول دختر دراگاهی*

۶

همی طو که داکا اسپ چاهار شادا نزیک بِرَسِ بوئینی مغول دختر اگو ویستا ..‌ میر عبدل اویسته ...اگو : ایجا مو دیروز یه دُختی اومدی که اشگو مو اسمم شیرزنن و قصد همی کار اشبو ..

میر عبدل اگو : بله آوازه ش اومه که بی گِفتن لَکَب شیر مرد شَی دس بی ایکار اِزن ..‌

مغول دختر اگو : په چطو دمبال او نرفتی که باهاش کار اُکنی ...؟

میر اگو : او اُنگاری طِری شهدادی رَن و از او جا همراهی طلب اِشکِن.

مغول دختر اگو از جد و آبادم همی طو مشنفتم که ای اُو ( آب) بَی ایکه روون و زاینده ن از کدیم تو اَوختون اسم اش با زن بودن و هر جا اوون رد پوی زن هستن ...و ما شاید در واکع یکی هستیم تو وجود هامو ملکه ی اُو که "آناهیتا" شگون ...از پیشتر و تا بعدن ابینن که هر جا چِشمه ای و جوغی هستن اسم زنی هم همراش هن..‌

کعله ی تارُم برابر ابو او جا دود کوره بلند بو ...اُنگاری بساط ساروچ پزی روون..‌.‌
مغول دختر اشو تو گود ساروچ کوبی ابین سنگ‌ ساروچ کوبی با صدایی که دل زمین ادروشونه * اَ دُم دو تا نرگویی نَرگَت * اَ سُرُن و مَلاتِ ساروج اورزونن

یه پُرَی تو بحر ای کار شگفت زده امونه ....

میر اگو : او برکه درازی که نظیرش پیدا نی بو هم ابینی با سنگ و ساروج شوساختن‌‌‌‌‌‌...که تا کِیوم ِ کِیومَت امونه ...

نگهبو بونن ۲۴ برج کعله بی همدگه رد و بدل اکنن که مغول دختر َم اومن ...

مغول دختر اشو در کعله و اگو مَی اِشُم پهلو حاکم ....

گُرگین میلاد لاری که داکا اَ کموتر خونه دیدن شکه ابین که دُختی با جلال و جبروت همرَی مردکه ی جوونی ایا ... چِشُنِش گِرد اَکُن و بابا دگه ای هامو داختن اومه ؟ ....مغول دختر اَ اسپ پوین اَیا و تعظیمی اَکن ...

گرگین میلاد اگو : ابین که یکی دِگن و اَگو: شما ای زنون نه که توی حکومت اَ بارِ ما واگیرِین !

مغول دختر ( باخنده) : خیالتون راحت اُبو ما دمبال جاه و مَکام نیستیم ...!

گرگین میلاد : حتمن تو هم تَی جوغ اِکشی و ساروج درست اکنی ؟ ... یکی دگه هم اومه بو و اشگو مو شیر زنم مَی شیر مرد ابوم ..

مغول دختر : او از پوین و مو از بالا او از پرآبدین و مو از خُشن آباد مُوی او ون که پخش و پُلا ابو و هدر اَشو سرازیر اکنیم تو منطکه ...مِثِ همی اُو گُلم سوز پوشون که داکا اَیا چار مدور ای کعله اگرده و اریزه تو برکه دراز ...

گرگین میلاد : خیلی کارِ خوبی اکنین ...از کدیم اَگُن : اوُ و آبادی ...حالا توهم تَی رو دَسِ مردِکان اِزنی و لَکَب شیر مرد اِگیری ؟ ..‌

مغول دختر : سَرِش اندازه بالا و با خنده اَگو : نه ! مو مغول دخترم ، مُی یَک مغولی خُب ابوم ...( حالتش عوض ابو و با یک احساس پشیمُنی اَ تاریخ ) آهی اَکشه و انگاری تو عمق تاریخ زیل ابو و اُگو : درست بر عکس ویرونگر ی که با اسم مغول صفت مردونگی بی خوش اشدونوست ، مو با آبادگری مَی دست کم صفت زنانگی که همیشه تو ذهن مردم معنی خفت و سر افکندگی اده ، سربلند اکنم ...اگه او شبرزن هم شَی لکب شیر مردی اِگی فلسفه ش نشون دادن یک صفتن نه جنسیت !!.

🚴‍♀🌴Y.B.Z

@mehrganzamin
@avaxt

🌴 *شیرزن تارُمی و مغول دختر دُراگاهی*🌴

۷
شیرزن با همراه خوش اَ درازی راهونی که اَ تو سینه ان کوه اُو راهه اِشَن اَ گذره اَ کوه موورون شِگی تا گردنه ی تنگ ِ زاغ تا بیا میونکوه ، ...دِلش شیستی بالای ای کوه گهکم که اَ او سرش تا کوه هماگ و چِنگَک* تَشکِرد بلندترین جِنگَک کوه منطکه تا ارسه به دریای بندرن اِشو و دَرَم دَشت تارُم زمین اَ طِرَی روز آ کوه رُو و منطکه ی جُلگه ای فارغونات اَ طِرَی رور اَ در اومده ابین که چه دنیایی اِشستن . شیر زن با همراش ای دِرازی راه با سنگ چین علامت اهله ...
پوزه ی نمکی که ارسن اویستِن تو دشتی که سر تا سرش سفید اَ نَمَکِن تا شَهماتیشون* واز اُکُنن انین سرفه* پهن اکنن و مهد ابریم نونون مهیه* روغنیش باز اکن اخورِن ...تموم شَهماتی هر دو تَیشون انگاه تو سَیلی که ا رو کُوَّت کَلبِن رفع اَبو ...دوتا نگایی که اُنگاری با مَثَلِ اُمروزی مِث ِ دو تا فاز مثبت و منفی بَرک ( برق) بهم شَخا تا روشتایی و انرژی آده .
شاید اَ ای نگاه ، مهد ابریم عشغی تو جونش اَفتا تا مِثِ فهراد ( فرهاد ) کوهکنی ابو که همه ی کَوَّت و زور و بازوش رو ای کار بهله و همری شیر زن کوه تا کوه جوغ اِکن ....ولی چیزی که بی او الان هستن دَس مُزین که بَی خانوادش مهمن و چیزی که بی شیرزن مهمن عطش سیری نا پذیری انجوم دادن شاهکار جوغ کنین و رسیدن بَی مَکام " شیر مرد" ن .

چاشت خوردنشون که تمون ابو مهد ابریم کلی* اوویی ایاره سر کَلی پوین اَگی او اریزه تو گُوگِ شیر زن اوُ اَخا و شیرزن سرش بالا اکن و جون گرفته اُنگا ، خنده ای اَ رو کَرامندی * مهد ابریم اکن و اگو امیدوارم ای کار اَ سامون اِگی و مو تلافی * اُکنم اَ زحمتونت ...

مهد ابریم با خنده اَگو : حالا تو لَکب شیر مرد اتگه تو دِگه چه لَکَبی بَی مو اَدی ؟

شیر زن اَگو : پَهلوون ! ...خوبن ؟

مهد ابریم اَگو: بَی مو همی که کنار همچون شیر دختر ی مِثِ تو که شُی دَس اَ کار ی گُتی اِزن که باعث آبادی منطکه ی خومون او بو خوش یه دنیا ارزش اِشستِن !

مهد ابریم گَپِش توُ اَده و اَگو افهمی خومون جا اَ رو پوی مارکوپلو مُهشتن که اَ همی طِران اومن ؟

شیرزن : په تو هم افهمی که مارکوپولو اَ راه رَد گن ؟

مهد ابریم : تو او جای ما بی کسی که درازی راه اَشو اَگون که : " پوهَک ! * ....اُنگاری مارکوپولون !

هر دو تا خنده ای از سر شوق و امیدواری اکنن‌..‌‌

دُمباله اِشن ....

🐎🌴Y.B.Z.
-----------------

*واژه نامه*

* چِنگَک : قله
* شَهمات : خسته و کوفته
* سُرفه ؛ سفره ( گویش قلب شده )
* کَلی : مشک کوچک
* کِرامندی : بزرگمنشی
* تِلافی : جُبران
* پو هَک : از اصوات تعجب از کار کسی که مایه ی غبطه یا حسادت کسی باشد.

@mehreganzamin
@avaxt

🌴 *شیرزن تارُمی و مغول دختر دُراگاهی*🌴

۸

شیر زن سر راه بُی یه بَیله ای اَ آدم تو سینه ی کوه برخورد اکن . مهد ابریم اگو اینان آدمونین که اَ ای راه او راه بَی ای طره بی خوشون از ترس باج و خراج ندادن ایجا پرکنده شکردن و دمبال اَو او آبادی اگردن .

روبرو که اَبِن با هَمده گَپ ازنن . آدمونی که اگون اَ طِری بَشکرد و رودبار اومدستیم و گپ زدنشون هم بُری فرک اشه با ایجا و ‌با سختی بُی هم افهمونن ، اَگُن : ما دمبال چِشمه ی اوُیم که جا منزل اکنیم .‌
شیرزن اگو : ما هم دمبال اییم که اوون سرگشته تو جوغ شُکنیم تا وِلو تِلو نبو .‌‌اگه شما دمبال جا منزل و آبادی اگردین ما ماشا جاهونی همی دور و بر هستن که نشونتون آدیم و بهدشن تاشا با ما کار اُکنین .
سر دسته شون اگو : حتما" ما که ما یه جای منزل اکنیم و زندگی اکونیم کار و باری هم اکونیم .

مهد ابریم که از بیخه ی گله گاه تا کَّل ای منطکه کوه و دشت تارُم و فارغونات گَشت بو و مث ِ کف دستش ششناخت جایی هامو نزیکون پر آبدین و سات آبا براشون در نظر اگی و شاگو الاونه شما همی جا ابین تا ما اشیم او پِل کوه ، طِرَی فارعونات بر اگردیم .

شیر دختر و مهد ابریم اَشِن تا اَ گردنه ی قطبی تا ابن و اَرَسِن دورودی جایی که باید مسیرشون توُ آدِن اِشِن طِرَی فارغونات .‌.تو ای مسیر که اَومَدِن هر جا اوُ رایی و چَک و چِشمه انی شادی چند تا سنگ رو همده کوپ شاکه و نُشونی شاهِشت . اوباد نمک ، اوُباد گُمپون ، کَنات گهکُم ، اوُباد گُدار . ای چِشمه و اَوُبادون هر کدومی انگاری یه معبد و زیارتگاهی بو بی شیر دختر و روبرو هرکدام دَسُنِش با حالت شکرگزاری رو هم شَهشت و وردونی بَی خوش شخوند .

وارد منطکه ی فارغونات که بودن ، سر راه آبادیونی ابینن که اُنگاری خیلی وخت نبون جا و مکان شُگِن ...شَمیل ، جائین ...دهنه ی میمند و دامنه ی کوه جایی ابین که لازمن جوغ ساروجی اِکشه.‌.
تو خود مرکز فارغون که اَرَسن رو ونه کعله ی حاکم اوجا اَبِن .... حاکم بی ایکه آوازه ی شیر دختر ششنُفت بو با پذیرایی گرمی که اشون اَکن با نارنگیون نافی که اَ تو باغ شُکند بو هم پذیرایی شاکن‌

شیر دختر اَ کاری که شَی اُکُن اگو .‌‌‌..

حاکم با شوخ طهبی ( شوخ طبعی) اگو : مو هم مِثِ حاکم تارُم هیچ کاری به کارِت اُمنی ....تو تَی لَکَب " شیر مرد" اِگیری و ر‌و دَسِ ما اِزَنی ....فکط ای تُگُم که جوغ که تَی اِکَشی اَوَُنِش اَگه اِی طِری باغون ما بیا و نارنگیون خوبی ابو ، یه باغی بَی خوت ادیم .

پس اَ دیدن منتکه ی فارغون اَ رایی که اومه بودِن بر اگردن ...تا اَرَسِن به هامو جایی که کبیله ای دمبال جا منزل بودِن ، مهد ابریم بَی رئیس کبیله شون اَگو رَد ما اگرین بیین تا ارسین بی نزیکی سات آبا .

رییس کبیله با چند نفروشون اَیان اوجا ...مهد ابریم جایی نُشُنشون اَده که سه تا چشمه اَ دِل سینه کوه بون که بعدن اسمش اهلن : سه هَک ( سَهک) .

مهد ابریم اگو خیلی خوب گه ای آدمون خیلی کاری و زرنگ هستن خوب شاشا کنگِ کارمون اِگیرِن و خوب جایی هم بی اینان مویُو ...

دُمباله اِشن ....

🐎🌴Y.B.Z.
-----------------

@mehreganzamin
@avaxt

🌴 *شیرزن تارُمی و مغول دختر دُراگاهی*🌴

۹

معول دختر با همراهی میر عبدل همی چی اَ کارگر ، آهک ، گوگُو معین اِشکن. خرون چابک سوار و کاری هم اَ طری شاه ذکریا و فورگ گیر شیوردن ، چنتا مرد کاری هم دوکه* ی پهن و نرگتی پیدا اَکنن و شرو اکنن بی گرد کردن ‌بَی ساروج کوبی . گود گِردی هم جلو کعله ی دختر اَکَنِن که توش ملات ساروج اکوبن ....زنون دور و بر دُرآگاه کوپه کوپه گو گُو با تاکو * ایارِن اریزن پوی کار ، خرون از کَفه ی شمویی آهک ، لِردی* لِردی اَیارِن
صِدی چَنگِ زَنون بَی نشونه ی سر گرفتن کار بلند ابو و افته تو کوه .
پُری خر هم گلِ لا اَ طِری لاور و گنج بالا بار ازنن ایارِن .

مغول دختر مِثِ مهتابی روشن اَ بالای کعله روبرو آدمونی که چار مدور دامنه ی کوه جم گه بودن با صِدَی بُلند شُرو اَکُن بُی گَپ زَدن :
" خداوند بارون رحمتَش اَ ما دریغ نی کُن اُگه ما اُ جون و دِل تَکّلا اُکنیم که ارزش چکه چکه او ادونیم ...اَگون اُو و آبادی ...مو تو حانواده ی گُت گشتم که همه نگهبون او بودن ...او روون روشنایی شادونست ، اُو زُلال نِشونه پاکی ، راستی و صاف و یکرنگی شادونست . تو رایی بودن که پشت اندر پشت سوگند شُخابون که بَی او و آباد کِردن خدمت اُکُنن ...مو ای بیرَک آبی که بالای کعله به نشونه ی حرمت اُو نگه داشتن بر افراشته امکن اَ بی بیم و دیم بَی یادگار رسین و اونان هم همی طو دَی بَی دَی ( مادر اندر مادر ) بَی دَی گَت ( زاینده ی بزرگ ) که اناهیتا اسمِشن و ایزد بانوی او شَگون اَرَسه .. ما زنون باید بَی خومون اُبالیم که ذاتمون زایش و آفرینندگین . ( چَنگِ زَنِکان دگه بلند ابو که انگاری کوه هون ادروشه ) ...
مو اومدِستُم تو ای منطکه بَی ایکه کوهونی هستن که کنارانوشون کَشه انِ گُت و کوجک درست گَن ...که مسیرشون تا جاهونی کور ابو و معلوم نی بو اوون اَ کجا اَشو و اَزِش اِسنقاده نی بو . ای نِشون دِهنده مَلَکه ی اوون که ما چِش بینا موبو تا طوری اوون نگهَبونی اُکنیم که ته زمین نَشو . همه جا که نی بو چاه اِزنی ...با یاری آناهیتای بزرگ و توکل بر خدا کارومون جلو اَبریم ....مو از منطکه ی درآگاه با شیرزن تارُمی دو رکیب ِ مبارکی هستیم که هرکدوم تلاش اکنیم ا دو تا سمت و سو او اُ بلندی بیوریم پَوین ...هیچ ادعای حاکم شدن مونی و ما میراث دارون ملکه ی اَو هستیم، مثِ دو تا روح تو دو بدن ...‌برکت باد آب و آبادی !
بَیله ی آدُمون سراپا گوش:

" *برکت باد آب و آبادی*" !!

دُمباله اِشن ..

🐎🌴Y.B.Z.
-----------------

*واژه نامه*

* دوکه : سنگ بزرگ
* تاکو: ظرفی حصیری
*لِردی : کیسه ای دو لنگه ای بهم پیوسته برای حمل بار که از وسط روی الاغ قرار می گیرد.

@mehreganzamin
@avaxt