🌪توفان‌های فضایی: پدیده‌ای مهیب در بالاترین لایه‌های جو زمین

🔭 تحقیقات جدید نشان می‌دهند که توفان‌های فضایی، پدیده‌هایی مارپیچی از پلاسما در قطب‌های مغناطیسی زمین، بسیار قدرتمندتر و تأثیرگذارتر از آن چیزی‌اند که پیش‌تر تصور می‌شد. این طوفان‌ها، برخلاف توفان‌های جوی، در مگنوسفر و یونوسفر رخ می‌دهند و با چرخشی مارپیچی، ذرات باردار را از فضا به سمت زمین هدایت می‌کنند.
✨در سال 2014، یک توفان فضایی عظیم در بالای قطب شمال شناسایی شد که قطر آن به بیش از هزار کیلومتر می‌رسید و چندین ساعت به طول انجامید. برخلاف نبود بارش باران، این پدیده با "بارش الکترونی" شدید همراه بود که موجب بروز شفق‌های قطبی درخشانی شد. پژوهشگران تأکید دارند که این توفان‌ها می‌توانند بر ارتباطات ماهواره‌ای، GPS و حتی زیرساخت‌های زمینی اثرگذار باشند.
🛰با درک بهتر سازوکارهای شکل‌گیری این پدیده‌ها، دانشمندان امیدوارند بتوانند اثرات آن‌ها را پیش‌بینی و مهار کنند.

برای اطلاعات بیشتر می‌توانید مقاله کامل را در space.comبخوانید
طوفان های فضایی

🔅گردآوری شده توسط پریا هیبتی دانشجوی کارشناسی زمین شناسی دانشگاه تهران
🖇Astrogate_ut

🛰 ماموریتی برای هشدار زودهنگام درباره‌ی تهدیدهای فضایی با بادبان خورشیدی

بادهای خورشیدی می‌توانند ماهواره‌ها، سیستم‌های GPS، اینترنت و حتی شبکه‌ی برق زمین رو مختل کنند. طوفان‌های ژئومغناطیسی شدید، خسارات میلیارد دلاری به‌جا می‌ذارند. برای مقابله با این تهدیدها، پروژه‌ای جدید به نام SWIFT طراحی شده که از فناوری بادبان خورشیدی استفاده می‌کند.

🌞 در این پروژه، ماهواره به‌جای توقف در نقطه تعادلی L1، جلوتر از اون قرار می‌گیرد؛ حدود ۲.۱ میلیون کیلومتر دورتر از زمین. این یعنی زمان رسیدن داده‌ها بیشتر می‌شود و می‌توانیم تا ۶۰ دقیقه زودتر هشدار طوفان‌های خورشیدی را دریافت کنیم که یک مزیت در حفظ ساختار های حیاتی محسوب می شود

🛰 ماموریت آزمایشی این ایده با نام Solar Cruiser در سال ۲۰۲۹ پرتاب خواهد شد تا کارایی بادبان خورشیدی در کنترل موقعیت فضاپیما اثبات بشود

🔭 برای اطلاعات بیشتر مقاله‌ی کامل را در space بخوانید:

ماموریتی برای هشدار زودهنگام درباره‌ی تهدیدهای فضایی با بادبان خورشیدی

📝 گردآوری و ترجمه: صدرا کاظمیان دانشجوی زمین‌شناسی دانشگاه تهران
🖇 Astrogate_ut

🚀✨ سفری علمی در دل تهران ✨🚀

در روز ۱۳ مرداد ۱۴۰۴، تیم نجوم دانشجویان دانشگاه تهران به همراه جناب آقای رضا ماه‌منظر، مدرس و مروج برجسته علم، میهمان مؤسسه آموزشی پسرانه غیردولتی نوید صالحین بودند تا علم را با زبانی ساده اما پرشور، به کلاس‌های این مدرسه بیاورند.

در این کارگاه علمی، دانش‌آموزان با دنیای شگفت‌انگیز سنگ‌های زمینی آشنا شدند؛ از شناخت انواع مختلف آن‌ها گرفته تا درک تفاوت‌هایشان و حتی چگونگی استخراجشان از دل زمین. لمس کردن نمونه‌های واقعی، برای بسیاری از این دانش‌آموزان تجربه‌ای بود که جرقه‌ای از کنجکاوی را در ذهنشان روشن کرد. 🔍🌍

از جناب آقای رضا ماه‌منظر، جناب آقایان محمدمهدی جباری مقدم و امید لاغری از اعضای پرتلاش تیم Astrogate و مدیریت و کادر محترم مؤسسه نوید صالحین صمیمانه قدردانی می‌کنیم که در مسیر گسترش علم، با ما هم‌قدم شدند.

🎯 «ترویج علم به زبانی ساده، در هر مکان و هر زمان» چرا که ما باور داریم دانش، مرز نمی‌شناسد. 🌌

🖇️Astrogate_ut
🖇️Rezamahmanzar

🌌 آیا اولین ستاره ها واقعا انقدر بزرگ بودند؟
🔭 مدت‌ها تصور می‌شد اولین ستاره‌های عالم، غول‌هایی صدها برابر خورشید بوده‌اند، چون گاز هیدروژن و هلیوم اولیه به سختی خنک می‌شد و فقط ستاره‌های بسیار پرجرم می‌توانستند شکل بگیرند.

اما شبیه‌سازی تازه تیمی از ستاره‌شناسان تایوانی نشان می‌دهد در ابرهای گاز اولیه، تلاطم مافوق‌صوت (تا ۵ برابر سرعت صوت) وجود داشته که باعث شکستن ابرهای بزرگ به توده‌های کوچک‌تر شده و امکان شکل‌گیری ستاره‌هایی با جرم کمتر، حتی حدود ۸ جرم خورشیدی، را فراهم کرده است.

🖥 این شبیه‌سازی با استفاده از ابررایانه و مدل IllustrisTNG انجام شد و برای اولین‌بار جزئیات مقیاس چند سال نوری را با دقت بالا نشان داد.

🧩 همچنین شواهد شیمیایی از ستاره‌های نسل بعدی نشان می‌دهد ستاره‌های بسیار پرجرم در اوایل کیهان نادر بوده‌اند.

⚠ البته هنوز این نتایج قطعی نیستند، چون اثرات تابش در مدل لحاظ نشده است

🔭 برای اطلاعات بیشتر مقاله‌ی کامل را در sky and telescope بخوانید:

آیا اولین ستاره ها واقعا انقدر بزرگ بودند؟

📝 گردآوری و ترجمه: صدرا کاظمیان دانشجوی زمین‌شناسی دانشگاه تهران
🖇 Astrogate_ut

✨🛸 بیداری یک مسافر میان‌ستاره‌ای در دل تاریکی فضا

🛰در اعماق منظومه‌ی شمسی و دور از گرمای خورشید، جرم میان‌ستاره‌ای نادری به نام ۳I/ATLAS برخلاف انتظار، نشانه‌های حیات از خود بروز داده است این «مسافر کیهانی» در فاصله‌ی حدود ۳.۸ واحد نجومی، ناگهان به فعالیت افتاد و تلسکوپ هابل، هاله‌ای از غبار و دُمی باریک را پیرامون آن آشکار ساخت.

❄️بررسی‌ها نشان می‌دهد این جسم کوچک با هسته‌ای کمتر از ۲.۸ کیلومتر هر ثانیه تا ۶۰ کیلوگرم ماده از دست می‌دهد، گویی از درون در حال سوختن است. دانشمندان حدس می‌زنند یخ‌های مونوکسید کربن، عامل این بیداری باشند.

💥مشاهده‌ی چنین پدیده‌ای، فرصتی کمیاب برای مطالعه‌ی ترکیب و تاریخچه‌ی سنگ‌های میان‌ستاره‌ای فراهم می‌کند؛ پیام‌آورانی که از ورای مرزهای منظومه‌ی ما آمده‌اند و رازهایی کهن را در دل خود پنهان دارند.

برای اطلاعات بیشتر میتوانید مقاله کامل را در سایت Science News Today بخوانید

بیداری جرم میان سیاره ای

🖋 پریا هیبتی، دانشجوی کارشناسی زمین‌شناسی دانشگاه تهران

🖇Astrogate_ut