#پارت_246 #آمــــال آب دهانش که به گلویش پرید آرکان بیش تر از این نتوانست خنده اش را کنترل کند و با عذرخواهی از پدرش به طرف من نگاهی انداخت.آرسام بعد کمی سرفه به خودش آمد و مبهوت پرسید : یعنی چی زنداداش؟ قرار بود هربار زنداداش و زندایی می شنیدم این طور دلم…

#پارت_251 #آمــــال لبش کمی کج شد و سرش را بالاتر گرفت : آمال..آمال...عوض نشدی! با دستانم خودم را بغل گرفتم.حالا بازوهای برهنه ام هم کمی سردشان شده بود ، خونسرد بودم و آرام ، می دانستم لااقل به این یک نفر چیزی بدهکار نیستم : خیلی نگذشته که بخوام عوض شم! نگاهش…