فقط برای محو شدن در موسیقی ❤️

«دست دراز کرد. آب سرد بود. دست هایش را شست. آب را مشت کرد و به دو مشت، آب را به صورت زد، به صورت و گردن و بعد سر، بر سر ریخت و راه افتاد. طرف چپ، کوچه بود، باریک بود و طولانی. چراغ هیچ سردری روشن نبود. با نسیم بوی رودخانه می‌آمد. گنجشک‌ها بر درختی که نمی‌دید جیک جیک می‌کردند. ایستاد. نفس نفس می‌زد. جیب‌هایش را گشت. به خیابان کنار رودخانه که رسید، در افق دور، زمینهٔ سربی سپیده را دید. رفتگری کنار آتشی نشسته بود. جارویش را به درخت تکیه داده بود. گفت: «سیگار داری پدر؟»

جملات بالا بخشی از داستان «جبه خانه» هوشنگ گلشیری است. باید از روی این جملات رونویسی کرد. مهارت گلشیری در به کارگیری ظرفیت‌های زبان فارسی برای توصیف آدمها و داستان‌هایشان بی نظیر است.

🌱 @arvand_uniofbir

يكى از راه هاى دستيابى ايده براى نوشتن داستان
گوش دادن به موسيقى است
خصوصا موسيقى بى كلام ذهن نويسنده را خلاق ميكند
براى اين كار ميتوانيد از نرم افزار
Spotify
استفاده كنيد
و موقع نوشتن از پلى ليست
Music for writing
استفاده كنيد .

📌 @arvand_uniofbir

نمی‌شود با کسی که فراموشت کرده آشتی کنی.
چون در ادامه‌ی زندگی همیشه نگرانی همان کاری را که قبلاً با تو کرده باز هم انجام دهد. همیشه می‌دانی او بدون تو کاملا راحت است، اما تو هیچوقت بدون او راحت نخواهی بود.

کلمه‌های آبی تیره-کت کرولی

💙 @arvand_uniofbir

هر کسی که به نوشتن ادامه می‌دهد، هنوز شکست نخورده است. اگر او سنت قدیم سخت کوشی و کار مداوم را پی‌گیری کند، سرانجام او نیز برای خود نویسنده‌ای خواهد شد.

ری بردبری


☘️ @arvand_uniofbir

مثل گاز زدنِ گوجه سبزِ نوبرانه،
شوقِ راه رفتن زیر بارانِ اردیبهشت،
مثل ترد و تازه و داغ بودنِ نانِ سنگک
یا عطرِ چایِ دارچین با نبات
یا اصلا بوی عید
با رنگِ پول های تازه لای قرآن
دوست داشتنت را می‌گویم...
که بی گمان اگر هزار سال هم بگذرد
در من تازه می‌ماند...!

#مریم_قهرمانلو

♡ @arvand_uniofbir

از خون پاك على (ع) محراب دريا ميشود...🖤
@arvand_uniofbir

وقتی نوبت به نوشتن می‌رسد، من یک آماتور کامل هستم. من هرگز این موضوع را در جایی مطالعه نکرده‌ام و هنوز هم نمی‌دانم، چگونه بنویسم. بنابراین، من به روش قدیمی می‌نویسم: عباراتی در ذهنم ظاهر می‌شوند و من آنها را با سرعت تایپ می کنم.

آیزاک آسیموف


@arvand_uniofbir

تا؛
خدای باران هست
فاش نشود از چشم
سرّ دلِ من هرگز...🫀🌱

#سپیده_سپهر

@arvand_uniofbir ☔️

‏یه ذره بي‌حوصله شید، یه ذره حرف نزنید، آدم‌ها خیلي راحت میذارنتون کنار. زمونه، زمونه‌اى نیست که بود و نبودتون برا کسى فرقى داشته باشه...

🌄 @arvand_uniofbir

تأثیر مخاطب بر نوشتن نویسنده

رویه من در نگارش بر پایه صداقت است. فرض اول برای کسی که می‌خواهد چیزی را به دیگران عرضه کند، صداقت است. اگر نویسنده با این فرض جلو بیاید، نمی‌تواند صرفا برای خوشایند مخاطب تغییر جهت دهد. بار‌ها گفته‌ام در آن‌چه می‌نویسم، مطلقا به مخاطب فکر نمی‌کنم، ولی در چگونه گفتن و نوع نوشتن، حتما مخاطب را در نظر می‌گیرم؛ به این معنا که بتواند همراه من باشد و کار را بخواند.

شریعتی می‌گوید هیچ قدرتی نمی‌تواند نویسنده‌ای را ساکت کند، مگر خواننده‌اش. معنای دوم یا مفهوم مخالف جمله این است که هیچ‌کس نمی‌تواند به نویسنده قدرت دهد، مگر خواننده‌اش. اگر این اتفاق بیفتد، من دیگر نگران جوایز ادبی یا منتقد‌ها و این قبیل مسائل نیستم.

وقتی می‌نویسم که حالم بد است و این حال بد، یعنی پرسش یا دغدغه‌ای داری، چیز‌هایی هست که تو را آزار می‌دهد یا به تعبیری از چیزی عصبانی هستی که بابت آن هم بسیار رنج کشیده‌ای و در نهایت درباره آن‌ها می‌نویسی. عقیده‌ام هم این است جا‌هایی که نویسنده بابت آن رنج بیشتری کشیده و نوشته، خواننده بیشتر لذت می‌برد. این رنج‌ها می‌تواند ذهنی، روحی یا انواع دیگری باشد و وقتی که با این رنج‌ها درگیر هستی، انگار فردیتت ساخته می‌شود.

مصطفی مستور


☘️ @arvand_uniofbir

جاده‌ای که انسان
برای خروج از غم و اندوه
در آن سفر می‌کند
هرگز مستقیم نیست
روزهای خوب و روزهای بد
وجود دارند.
اگر امروز یک روز بد است،
مثل پیچ جاده، باید از آن عبور کرد
و به سلامت به مقصد رسید

🖋 جوجو مویز

🌊 @arvand_uniofbir

شبتون به آرومی این موزیک 💔

نگو توی این شبا نمیدونی من چیه دردم
من که هیچ جایی بجز تو بغلت گریه نکردم ...

فرض کنید از شما خواسته شده یک روز کامل در مدرسه را توصیف کنید. احتمالاً با بلند شدن، لباس پوشیدن و رفتن به کلاس شروع خواهید کرد. هرگز به ذهنتان خطور نمی‌کند که درباره بستن دکمه‌ها، طول خداحافظی و مراحل آن صحبت کنید. این مقدار جزئیات بی‌معنی خواننده را خسته می‌کند.

رابرت لویی استیونسون


🕊 @arvand_uniofbir

بیشتر کتاب‌هایی که نوشته‌ام و آن‌هایی که می‌خواهم بنویسم از این فکر نشئت می‌گیرند که خلق آن‌ها برایم غیرممکن خواهد بود. وقتی خودم را مجاب کرده‌ام که چنین کتابی کاملا ورای مهارت‌ها و ظرفیت‌های ذاتی من است آن وقت می‌نشینم و نوشتن را شروع می‌کنم.


ایتالو کالوینو. سخنرانی ۱۹۸۳، دانشگاه هاروارد


📝 @arvand_uniofbir

هیچ کشتی بادبان بر افراشته‌ای چون کتاب
ما را به سرزمین‌های دوردست نمی‌برد

هیچ اسب رهواری چون برگی شعر
برای‌مان مرکبی چموش نخواهد شد،

این مسیری است که درمانده‌ترین‌ها هم قادر به گذر از آنند

چه ساده و مقرون به صرفه است این ارابه که روح انسان را با خود به جاده‌ها می‌برد.

امیلی دیکنسون


📚 @arvand_uniofbir