🌺 بیشعورها از خود ممنون‌اند!
#باور دارند که همه می‌خواهند از نظرات آن‌ها درمورد همه چیز مستفیض شوند!
احساس می‌کنند که خدا به آن‌ها #وحی کرده تا هر کس را که عقیده‌ای متفاوت با آن‌ها دارد #مجازات کنند!
در خرج‌کردن #پول دیگران خبره‌اند!
در هر کاری که حرفش به میان بیاید خبره‌اند!
#عاشق اینند کاری کنند که دیگران مثل مار به خودشان بپیچند!
به خودشان قبولانده‌اند هرگز #اشتباه نمی‌کنند!
همیشه می‌توانند کسی را پیدا کنند که تقصیراتشان را گردن او بیندازند!
انتظار دارند که اگر پرستش نمی‌شوند دست‌کم به شدت ستایش شوند!
#اعتماد‌به‌نفس خودشان را با تحقیر و استهزای دیگران تقویت کنند!
بیشعورها می‌توانند دیگران را سرکوب کنند ، اما کسی نمی تواند آن‌ها را سرکوب کند، مگر یک #بیشعور بزرگتر!
jOin 🔜 @arayeghazayi
◀️ اینستاگرام:🔻
instagram.com/arayeghazayi 🌺
#باور دارند که همه می‌خواهند از نظرات آن‌ها درمورد همه چیز مستفیض شوند!
احساس می‌کنند که خدا به آن‌ها #وحی کرده تا هر کس را که عقیده‌ای متفاوت با آن‌ها دارد #مجازات کنند!
در خرج‌کردن #پول دیگران خبره‌اند!
در هر کاری که حرفش به میان بیاید خبره‌اند!
#عاشق اینند کاری کنند که دیگران مثل مار به خودشان بپیچند!
به خودشان قبولانده‌اند هرگز #اشتباه نمی‌کنند!
همیشه می‌توانند کسی را پیدا کنند که تقصیراتشان را گردن او بیندازند!
انتظار دارند که اگر پرستش نمی‌شوند دست‌کم به شدت ستایش شوند!
#اعتماد‌به‌نفس خودشان را با تحقیر و استهزای دیگران تقویت کنند!
بیشعورها می‌توانند دیگران را سرکوب کنند ، اما کسی نمی تواند آن‌ها را سرکوب کند، مگر یک #بیشعور بزرگتر!
jOin 🔜 @arayeghazayi
◀️ اینستاگرام:🔻
instagram.com/arayeghazayi 🌺
✍️رضا بابایی
🔴 ما تربیت نشدیم.
#تربیت ما بیش از این نبوده است که به بزرگ‌ترها #احترام بگذاریم، کلمات زشت نگوییم، پیش دیگران پای خود را دراز نکنیم، حرف‌شنو باشیم، صبح‌ها به همه #سلام کنیم، دست و روی خود را با صابون بشوییم، لباس تمیز بپوشیم، دست در بینی نبریم و …
اما ساده‌ترین و ضروری‌ترین مسائل #زندگی را به ما یاد ندادند.
کجا به ما آموختند که چگونه نفس بکشیم، چگونه #اضطراب را از خود دور کنیم، #موفقیت چیست، #ازدواج برای حل چه مشکلی است، در مواجهه با #مخالف چگونه #رفتار کنیم …
در کودکی به ما آموختند که چموش نباشیم، اما #پرسشگری و #آزاداندیشی و شیوه‌های #نقد را به ما نیاموختند.
#داگلاس‌سیسیل‌نورث، #اقتصاددان آمریکایی و برندۀ جایزۀ #نوبل #اقتصاد در سال ۱۹۹۳ می‌گوید: «اگر می‌خواهید بدانید کشوری #توسعه می‌یابد یا نه، سراغ صنایع و کارخانه‌های آن کشور نروید. این‌ها را به‌راحتی می‌توان خرید یا دزدید یا کپی کرد. می‌توان نفت فروخت و همۀ این‌ها را وارد کرد. برای اینکه بتوانید آیندۀ کشوری را #پیش‌بینی کنید، بروید در دبستان‌ها؛ ببینید آنجا چگونه بچه‌ها را #آموزش می‌دهند. مهم نیست چه چیزی آموزش می‌دهند؛ ببینید چگونه آموزش می‌دهند. اگر کودکانشان را پرسشگر، #خلاق، صبور، نظم‌پذیر، خطر‌پذیر، اهل گفتگو و #تعامل و برخوردار از روحیۀ مشارکت‌جمعی و همکاری‌گروهی تربیت می‌کنند، مطمئن باشید که آن کشور در چند قدمی #توسعه‌پایدار و گسترده است.»
از «نفس کشیدن» تا «سفر کردن» تا «مهرورزی» به آموزش نیاز دارد. بخشی از #سلامت روحی و جسمی ما در گرو «تنفس صحیح» است.
آیا باید در جوانی یا میان‌سالی یا حتی پیری، گذرمان به یوگا بیفتد تا بفهمیم تنفس انواعی دارد و شکل صحیح آن چگونه است و چقدر مهم است؟!
به ما حتی نگاه‌کردن را نیاموختند. هیچ چیز به اندازۀ «#نگاه» نیاز به آموزش و تربیت ندارد. کسی که بلد است چطور ببیند، در دنیایی دیگر زندگی می‌کند؛ دنیایی که بویی از آن به مشام بینندگان ناشی نرسیده است.
هزار کیلومتر، از شهری به شهری دیگر می‌رویم و وقتی به #خانه برمی‌گردیم، چند خط نمی‌توانیم دربارۀ آنچه دیده‌ایم بنویسیم. چرا؟ چون در واقع «ندیده‌ایم». همه چیز از جلو چشم ما گذشته است؛ مانند نسیمی که بر آهن وزیده است.
#جان‌راسکین، #آموزگار بزرگ نگاه، در قرن‌نوزدهم می‌گفت: «اگر دست من بود، درس طراحی را در همۀ مدارس جهان #اجباری می‌کردم تا بچه‌ها قبل از اینکه به نگاه‌های سرسری #عادت کنند، درست‌نگاه‌کردن به اشیا را بیاموزند.»
می‌گفت: «کسی که به کلاس‌های‌طراحی می‌رود تا مجبور شود به #طبیعت و پیرامون خود، بهتر و دقیق‌تر نگاه کند، هنرمندتر است از کسی که به طبیعت می‌رود تا در طراحی #پیشرفت کند.»
اگر در خانه یا مدرسه، یاد گرفته‌بودیم که چطور نگاه کنیم، چطور بشنویم و چطور بیندیشیم، انسانی دیگر بودیم.
انسانی که نمی‌‌تواند از چشم و گوش و زبان خود درست استفاده کند، پا از غار بدویت بیرون نگذاشته است؛ اگرچه نقاشی‌های غارنشینان نشان می‌دهد که آنان با «نگاه» بیگانه نبودند.
بسیارند پدرانی که نمی‌دانند اگر همۀ دنیا را برای دخترشان فراهم کنند، به اندازۀ یک‌بار در آغوش‌گرفتن او و بوسیدن روی او، به او آرامش و #اعتماد‌به‌نفس نمی‌دهد.
عجایب را در آسمان‌ها می‌جوییم، ولی یک‌بار به شاخۀ درختی که جلو خانۀ ما مظلومانه قد کشیده است، خیره نشده‌ایم.
نگاه‌کردن، شنیدن، گفتن، نفس‌کشیدن، راه‌رفتن، خوابیدن، سفر کردن، بازی، تفریح، مهرورزی، عاشقی، زناشویی و #اعتراض، بیشتر از املا و انشا نیاز به #معلم و آموزش دارند./ کانال‌سخنرانی‌ها
jOin 🔜 @arayeghazayi
◀️ اینستاگرام:🔻
instagram.com/arayeghazayi
🔴 ما تربیت نشدیم.
#تربیت ما بیش از این نبوده است که به بزرگ‌ترها #احترام بگذاریم، کلمات زشت نگوییم، پیش دیگران پای خود را دراز نکنیم، حرف‌شنو باشیم، صبح‌ها به همه #سلام کنیم، دست و روی خود را با صابون بشوییم، لباس تمیز بپوشیم، دست در بینی نبریم و …
اما ساده‌ترین و ضروری‌ترین مسائل #زندگی را به ما یاد ندادند.
کجا به ما آموختند که چگونه نفس بکشیم، چگونه #اضطراب را از خود دور کنیم، #موفقیت چیست، #ازدواج برای حل چه مشکلی است، در مواجهه با #مخالف چگونه #رفتار کنیم …
در کودکی به ما آموختند که چموش نباشیم، اما #پرسشگری و #آزاداندیشی و شیوه‌های #نقد را به ما نیاموختند.
#داگلاس‌سیسیل‌نورث، #اقتصاددان آمریکایی و برندۀ جایزۀ #نوبل #اقتصاد در سال ۱۹۹۳ می‌گوید: «اگر می‌خواهید بدانید کشوری #توسعه می‌یابد یا نه، سراغ صنایع و کارخانه‌های آن کشور نروید. این‌ها را به‌راحتی می‌توان خرید یا دزدید یا کپی کرد. می‌توان نفت فروخت و همۀ این‌ها را وارد کرد. برای اینکه بتوانید آیندۀ کشوری را #پیش‌بینی کنید، بروید در دبستان‌ها؛ ببینید آنجا چگونه بچه‌ها را #آموزش می‌دهند. مهم نیست چه چیزی آموزش می‌دهند؛ ببینید چگونه آموزش می‌دهند. اگر کودکانشان را پرسشگر، #خلاق، صبور، نظم‌پذیر، خطر‌پذیر، اهل گفتگو و #تعامل و برخوردار از روحیۀ مشارکت‌جمعی و همکاری‌گروهی تربیت می‌کنند، مطمئن باشید که آن کشور در چند قدمی #توسعه‌پایدار و گسترده است.»
از «نفس کشیدن» تا «سفر کردن» تا «مهرورزی» به آموزش نیاز دارد. بخشی از #سلامت روحی و جسمی ما در گرو «تنفس صحیح» است.
آیا باید در جوانی یا میان‌سالی یا حتی پیری، گذرمان به یوگا بیفتد تا بفهمیم تنفس انواعی دارد و شکل صحیح آن چگونه است و چقدر مهم است؟!
به ما حتی نگاه‌کردن را نیاموختند. هیچ چیز به اندازۀ «#نگاه» نیاز به آموزش و تربیت ندارد. کسی که بلد است چطور ببیند، در دنیایی دیگر زندگی می‌کند؛ دنیایی که بویی از آن به مشام بینندگان ناشی نرسیده است.
هزار کیلومتر، از شهری به شهری دیگر می‌رویم و وقتی به #خانه برمی‌گردیم، چند خط نمی‌توانیم دربارۀ آنچه دیده‌ایم بنویسیم. چرا؟ چون در واقع «ندیده‌ایم». همه چیز از جلو چشم ما گذشته است؛ مانند نسیمی که بر آهن وزیده است.
#جان‌راسکین، #آموزگار بزرگ نگاه، در قرن‌نوزدهم می‌گفت: «اگر دست من بود، درس طراحی را در همۀ مدارس جهان #اجباری می‌کردم تا بچه‌ها قبل از اینکه به نگاه‌های سرسری #عادت کنند، درست‌نگاه‌کردن به اشیا را بیاموزند.»
می‌گفت: «کسی که به کلاس‌های‌طراحی می‌رود تا مجبور شود به #طبیعت و پیرامون خود، بهتر و دقیق‌تر نگاه کند، هنرمندتر است از کسی که به طبیعت می‌رود تا در طراحی #پیشرفت کند.»
اگر در خانه یا مدرسه، یاد گرفته‌بودیم که چطور نگاه کنیم، چطور بشنویم و چطور بیندیشیم، انسانی دیگر بودیم.
انسانی که نمی‌‌تواند از چشم و گوش و زبان خود درست استفاده کند، پا از غار بدویت بیرون نگذاشته است؛ اگرچه نقاشی‌های غارنشینان نشان می‌دهد که آنان با «نگاه» بیگانه نبودند.
بسیارند پدرانی که نمی‌دانند اگر همۀ دنیا را برای دخترشان فراهم کنند، به اندازۀ یک‌بار در آغوش‌گرفتن او و بوسیدن روی او، به او آرامش و #اعتماد‌به‌نفس نمی‌دهد.
عجایب را در آسمان‌ها می‌جوییم، ولی یک‌بار به شاخۀ درختی که جلو خانۀ ما مظلومانه قد کشیده است، خیره نشده‌ایم.
نگاه‌کردن، شنیدن، گفتن، نفس‌کشیدن، راه‌رفتن، خوابیدن، سفر کردن، بازی، تفریح، مهرورزی، عاشقی، زناشویی و #اعتراض، بیشتر از املا و انشا نیاز به #معلم و آموزش دارند./ کانال‌سخنرانی‌ها
jOin 🔜 @arayeghazayi
◀️ اینستاگرام:🔻
instagram.com/arayeghazayi