This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
صبح میخواستم با این گوگولی بهتون صبح بخیر بگم نشد حالا میگم ظهرتون بخیررر.
برای منی که خیلی دوست دارم زود به آخر چیزی برسم و ببینم تهش چی میشه، سخته این مورچهای مورچهای جلو رفتن. سخته خودمُ راضی کنم از مسیر لذت ببرم. منِ عجول برای پیشرفتِ یه شبه تاب و توان این مسیر بلند رو ندارم. اما هر روز باز هم منم که یه قدم کوچولو برمیدارم و حین انجامش میزنم رو شونم و میگم دمت گرم کارت حرف نداره. داری عالی انجامش میدی. بازم منم که با ذوق میخندم و میگم همینه، Good Job. داری خوب پیش میری. آفرین. سخته اما من هر روز دارم اینجوری به خودم انگیزه ادامه دادن میدم.
یکی مثل من حتی اولین روز مهد کودکش هم تنها و بدون بزرگتر رفته. یکی هم مثل یه دختر 14، 15 ساله هنوز باباش بهش میگه اگه میترسی بیام وایسم بیرون.
مطمئنم هیچ وقت از دیدن انیمیشن اژدهاتونو چطور آموزش بدین خسته نمیشم دوبله فارسیشو حفظم حالا رفتم سر وقت زبان اصلی. نمیدونم وقتی 50، 60 سالم شد هنوز اینجارو دارم یا نه اما اگر داشتم احتمالا اون موقع هم بیام یه عکس بذارم من در حال ديدن انیمیشن مربی اژدها:)))
من: ماشاءالله ماشاءالله بهش بگین، آخ جون از اسپاسم پاهام خلاص شدم.
همون موقع عضلات شکم و پهلو: فردا میبینیمت. :))))
همون موقع عضلات شکم و پهلو: فردا میبینیمت. :))))
این عذاب وجدان کارهای کرده و نکرده چی میگه هی دم به دقیقه میاد رخ نشون میده و میره؟ مرض داری آخه! خوشت میاد بشینیم هی نشخوار کنیم تو ذهنمون به همون کاری هم که داریم عین آدم نرسیم.