فایل صدای جلسۀ نقد و نقد ِ نقدهای فیلم « متری شیش و نیم » توسط امیر پوریا که با نمایش دو سکانس حذف شدۀ فیلم همراه بود/ ١٩ اسفند ٩٧/ پریس سینمایی چارسو/ بخش اول

فایل صدای جلسۀ نقد و نقد ِ نقدهای فیلم « متری شیش و نیم » توسط امیر پوریا که با نمایش دو سکانس حذف شدۀ فیلم همراه بود/ ١٩ اسفند ٩٧/ پریس سینمایی چارسو/ بخش دوم

گوشه هایی از مراسم اهدای جوایز جشنواره فیلم های ایرانی در استرالیا / نهم اردیبهشت ٩٨ /منزل سفیر استرالیا در ایران.
فهرست فیلم های حاضر در این جشنواره و فهرست برگزيدگان در زیر:

@amiropouria

هشتمین جشنواره فیلم های ایرانی در استرالیا

هیأت داوران شامل خانم ها #رویا_تیموریان #باران_کوثری و آقای امیر پوریا

جوایز: یک عمر فعالیت هنری/آقای #علی_نصیریان
#فیلمنامه: #عباس_امینی و حسین فرخ زاده برای #هندی_و_هرمز با تقدیر ویژه از #جمشید_محمودی برای #شکستن_همزمان_بیست_استخوان (نام بین المللی اش: #رونا_مادر_عظیم)
#کارگردانی: #مانی_حقیقی برای #خوک
جایزه ویژه هیات داوران: آقای #بهمن_فرمان_آرا برای #حکایت_دریا
بازیگر مرد: به طور مشترک به #محسن_تنابنده برای #رونا_مادر_عظیم و #حسن_معجونی برای خوک
بازیگر زن: #سارا_بهرامی برای #دارکوب با تقدیر ویژه از #سحر_دولتشاهی برای #امیر
بهترین فیلم: #سه_رخ #جعفر_پناهی
فیلم محبوب تماشاگران در استرالیا: سه رخ

فهرست فیلم هایی که تماشا و بررسی و داوری کردیم : خوک، رونا مادر عظیم، هت تریک، حکایت دریا، مارموز، هندی و هرمز، همچنان که می مردم، سه رخ، تنگه ابوقریب، دارکوب، امیر

بانی و برقرارکنندهٔ کل جشنواره: #آرمین_میلادی

@amiropouria

تبریک تولد آقای کیانوش عیاری که در مجموعه ای از تصاویر تبریک ها امروز ٢٣ اردیبهشت ٩٨ با غافلگیری به ایشان می رسد. همراه با تأکید امیر پوریا بر تداوم تلاش همه جانبه برای رفع مشکلات فیلم
« کاناپه » و رسیدن آن به چشم و دل و ذهن مردم ایران که بسیار به ثبت این تصویر از زندگی ایرانی این دهه ها نیاز دارند و داریم
@amiropouria

برنامهٔ « جهان فوتبال » با اجرای جهانگیر کوثری / دوشنبه ها ساعت ٨:٣٠ شب از سایت آپارات / قسمت اول با حضور امیر پوریا همراه با بحث دربارهٔ گزارش های قدیم و جدید فوتبال، ماهیت فوتبال به عنوان یک شوی پر هیجان تلویزیونی، کامبک های دور نیمه نهایی جام قهرمانان اروپا و... وضعیت لیگ برتر خودمان در آستانهٔ هفتهٔ پایانی

@amiropouria

https://www.aparat.com/v/Eb1ry

قسمت اول برنامهٔ « جهان فوتبال » با اجرای جهانگیر کوثری و حضور امیر پوریا به عنوان مهمان. صحبت از اهمیت «نمایشگری» در فوتبال با مثال هایی از مارادونا و کانتونا، تمایز بین «نجات در آخرین لحظه» به عنوان فرمول پایان بندی برخی فیلم های هالیوودی با گل های دقیقهٔ آخر در فوتبال. لیگ برتر امسال و کشیده شدن سرنوشت قهرمانی به هفتهٔ پایانی : ایجاد هیجان یه جان به لب شدن تماشاگر فوتبال و طرفدار پرسپولیس

عنوان نوشته ای از خسرو دهقان دربارۀ سینمای مسعود کیمیایی این بود: «میوه در عزا طعم ندارد».برگرفته از دیالوگ عمداً بی تأکیدی از زبان اعظم (پوری بنایی) در «قیصر». اما خود آن جمله، برگرفته از شعری از احمدرضا احمدی است در مجموعۀ «وقت خوب مصائب» که یک سال پیش از ساخته شدن فیلم، منتشر شده بود و البته بی شک شاعر آن را پیشتر برای دوست سینماگرش خوانده بود. این ویدئو به بهانۀ تولد هفتاد و نُه سالگی آقای احمدی یعنی امروز دوشنبه ٣٠ اردیبهشت ٩٨، همین ها را کنار هم گذاشته و عکسی از همنشینی دو هنرمند در تولد شش سال پیش ایشان را نیز. موسیقی، طبعاً از همان فیلم و اثر اسفندیار منفردزاده انتخاب شده. از سکانس غمبار دیگری مربوط به اعظم و حرف هایش با قیصر (بهروز وثوقی) دربارهٔ وضعیت او بعد از نخستین قتل انتقامی و تاثیرش بر ازدواج آن دو
@amiropouria

این پست به منظور معرفی مستند بلند و منحصر به فردی دربارهٔ تاریخ سینمای فرانسه که توسط گروهی از دوستانم ترجمه و زیرنویس فارسی شده، ارائه می شود. بلوری "سفری به درون سینمای فرانسه" به کارگردانی برتران تاورنیه کارگردان مشاور فرانسوی و سازندهٔ فیلم های مشهوری همچون «زندگی و دیگر هیچ» (با بازی فیلیپ نوآره و سابین آزما) «قاضی و آدمکش» و «یکشنبه ای در ییلاق» ، نسخه ٨ ساعته و کامل.
پست بعدی در توضیح فیلم و نوع تهیهٔ آن، از کانال منبع نقل و فوروارد شده است👇

در مورد مستند «سفری به درون سینمای فرانسه»
این مستند جلوه جدیدی است از علاقه تاورنیه به معبود همیشگی‌اش سینما. در این فیلم تاورنیه دوست‌داشتنی در سفری هشت ساعته به دل سینمای رازآلود فرانسه زده. سفری که با سینمای افسانه‌ای ژاک بکر آغاز می‌شود و با افسون و نبوغ ژان‌‌های پانتئون‌نشین فرانسوی به راهش ادامه می‌دهد: رنوار، ویگو و گابن. بخش درخشان فیلم جایی است که بچه‌های بهشت سینمای فرانسه را می‌بینیم: مارسل کارنه و ژاک پره‌ور شاعر. به‌خصوص آن‌جا که خیلی کوتاه کارنه را پشت دوربین روز بر می‌آید جلوی آن ساختمان بدقواره و قربان‌گاه ژان گابن می‌بینیم.سفری که با ملویل بزرگ در پشت دوربین ادامه پیدا می‌کند، به شیرهای جوان و شابرول و گدار می‌رسد و سرانجام در پای دوست از دست رفته تاورنیه، کلود سوته آرام می‌گیرد.
نکته جالب در این مستند این است که می شود سینمای فرانسه را از نو شناخت. او با این اثر کاری جاودانه در خدمت سینمای این کشور کرده است. این فیلم حتی می تواند در مدارس و کالج ها به نمایش درآید، چون بخشی از تاریخ اجتماعی سیاسی کشورهم در ان نهفته است. نبرد کارگردانان برای خلاقیت آثارشان، بسیار مورد توجه تاورنیه بوده است. بزرگانی چون مارسل کارنه به حرف های دکورساز خود هم گوش می کرده؛ بازیگری چون ژان گابن، حضوری قوی تر از برخی از کارگردان ها برای یک فیلم داشته و اینکه چطوری دیالوگ ها گاه سر صحنه خلق می شدند و ابعادی جدید به فیلم ها می دادند… گاه پیش می آمده که هنرپیشه ای چون گابن، حقوق یک سناریو را می خریده تا دوباره روی آن به شکل دیگری کار شود تا گابن فیلم را به اثری قوی تر تبدیل کند.
تاورنیه با این مستند تماشاگران را به سفری باشکوه می برد، سفری که دنیای افسانه وواقعیت را بهم می ریزد، یکی بردیگری غلبه می کند، از یکی وام می گیرد و در دیگری خود را رها می کند و سفر ادامه دارد.
او توانسته به آرشیو های بسیار نادر از سینمای فرانسه دست یابد که قبلا کسی نتوانسته بود از آنها استفاده کند. او با این فیلم سندی شهادت دهنده برای تاریخ سینمای کشورش بر جا می گذارد.
ماجرا به اینجا ختم نمی شود؛ در این فیلم تاورنیه به دنبال خودش هم می گردد.این سفر، حکایت گر قهرمانی است که به دنبال استتیک (زیبا شناختی) آزاد منشانه و کنکاشگر می گردد. وی با سخاوتمندی ،دوست داشتن سینما و کشف آنچه را که یافته با ما تقسیم می کند. در طول این سفر تاورنیه درباره انتخاب هایش، تجزیه وتحلیل صحنه های فیلم ها، ما را باخود شریک می کند
تاورنیه در باره این ساخته اش می گوید: می خواستم فیلمی شخصی بسازم. فیلمی که با آن حال کنم. نمی خواستم فیلمی از تاریخ سینمای فرانسه آن هم به شکل مدون بسازم. بویژه که هیچ علاقه ای به ساختن فیلمی دانشگاهی نداشتم. مایل بودم نشان دهم که سینما یک هنر دسته جمعی است. به دنبال این نبودم که بخواهم مکتب های سینمائی را بررسی کنم و بگویم کدام کارگردان در کدام کشو قرار می گیرد. به دنبال ان فیلم ها و کارگردان هائی بودم که مرا افسون کرده بودند.گاه دکوراتور یک فیلم، کارگردان مشترک یک فیلم بوده است. اینها برایم جالب بود. فکر می کنم دو تیپ کارگردان وجود دارد. یک آن دسته از بزرگان که ایده های دیگران را پذیرا هستند و دسته دیگر که خوب نیستند آنهائی هستند که ایده های دیگران را قابل نمی دانند. کسی چون ژان رنوار که بسیار هوشمند بود از دسته اول بود.
نکته دیگری که به آن برخودم این بود که لحظات خلاقانه بسیاری از کارگردانان موقعی بود که در حالت بحرانی وخشم بسر میبردند!
برای پیش تولید این فیلم شش سال وقت صرف کردم. سپس ۸۰ هفته فیلمبردای داشتیم. ۵۸۲ صحنه از ۹۴ فیلم انتخاب کردم . بیش از ۹۵۰ فیلم را بارها دیدم . بیش از ۷۰۰ فیلم مستند را بازبینی کردم .

🔔 دریافت لیست کامل آرشیو و اطلاع از آخرین آپدیتها : 👇👇👇
https://www.blu-ray.com/

✔️✔️ سفارش از طریق آی-دی زیر:
@Pishgum

یا
pishgum@gmail.com

امشب و فرداشب در این مدتی که #تئاتر اجرا نمی شود، دو #نمایش را معرفی می کنم که تازگی دیده و درگیرشان شده ام. نخست #کمیته_نان. اجرایی به قاعده از متنی که #روایت_غیرخطی و #دیالوگ های قابل توجهی دارد و همنشینی #طنز و ثبت شرایط #معاصر به ویژه از جهت مشکلات #اقتصادی و #اجتماعی در آن بیداد می کند. با دیدن اش از کلمهٔ #کولبر و زندگی او تصویر و تصوری به دست می آورید که بسیاری #فیلم ها و #گزارش های تصویری یا مکتوب از خلق آن عاجز بوده اند. این نمایش در کنار تمام این ویژگی ها، یک #توئیست نهایی هم دارد که تا مدتی بعد از اتمام اجرا رهایتان نمی کند. راهنمایی بدون لو دادن چیزی: به تپق های #بازیگران در صدا زدن اسم شخصیت ها توجه کنید.
تلخی عمیق و بامعنایی که #کمیته_نان به جا می گذارد، در حدی است که آرزو کردم کاش می شد در انتهایش دست نزد و با سکوت و اندوه، همدلی با کار و کاراکترها را اعلام کرد. در احوالی که موقع پایان اجرا دارید، یاد عرض بنده بیفتید. از پنج شنبه شب یعنی نهم خرداد #نود_و_هشت باز روی صحنه می رود و تا انتهای خرداد ادامه دارد. تئاتر شهر. تالار قشقایی. ساعت ١٨:٣٠
https://www.tiwall.com/p/komitehnan

و اما دومین #تئاتر لازم به معرفی که بعد از این تعطیلی ها عزم به تماشایش کنید: #پروانه_الجزایری که باز بر اساس متن تالیفی یک #نمایشنامه_نویس ایرانی معاصر شکل گرفته و در بازی با زمان #روایت و عنصر #تکرار ، از آن کارهایی ست که واژهٔ «معاصر» در توصیف شان نه فقط اشاره به شوخی ها و روابط شخصیت های جوان، بلکه به معنای نسبت داشتن با #سینما و #داستان های این دهه ها و بازی های روایی آنهاست. پیچیدگی اش نه به قصد مرعوب کردن تماشاگر، بلکه بابت ترسیم موقعیت روانی و انسانی و عاطفی عجیبی ست که در درام پدید می آید. این از آن پیچیدگی های لذت‌بخش برای تماشاگر اهل کشف است.
سه نفر از #بازیگران این #نمایش را در فیلم ها و نقش های قابل اعتنایی در #سینمای_ایران به جا می آورید : #امیراحمد_قزوینی در فیلم #جاندار نقش شوهر #باران_کوثری را داشت و در #ماجرای_نیمروز_دو #رد_خون نقش مخبر را. #مجتبی_پیرزاده با نقش های مهمی در #فروشنده و #غلامرضا_تختی به یاد مانده و #محمد_علیمحمدی با نقش متهم #جاندار و موبایل دار بازداشتگاه در #متری_شیش_و_نیم. لینک:
https://www.tiwall.com/p/parvanealjazayeri2

جلسهٔ نمایش نسخهٔ کامل فیلم « گوزن ها » در کارگاه آزاد فیلم برپا شد/دوشنبه ١٢ خرداد ٩٨/ با حضور آقای مسعود کیمیایی/ به مناسبت قرار گرفتن فیلم در صدر انتخاب های ١۴٠ منتقد ایرانی دربارهٔ محبوب ترین فیلم هایشان در تاریخ سینمای ایران//
شماره خرداد ماهنامه سینمایی فیلم که این انتخاب ها را در خود دارد، هنوز تا انتهای این ماه روی دکه ها قابل تهیه و مطالعه است. از دست دادن اش به معنای بی علاقه گی به سینما و محروم شدن از کامل ترین فهرست فیلم هایی که باید دید، خواهد بود.
به همین بهانه، یادداشت ده سال پیش امیر پوریا دربارهٔ ویژگی کمتر اشاره شدهٔ « گوزن ها » یعنی روایت مدرن آن در مجلهٔ ٢۴ :
http://www.amirpouria.com/fimeirani_03.asp?ID=69

@amiropouria

در ادامهٔ تاکید بر انتخاب « گوزن ها » به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران، سخنرانی امیر پوریا دربارهٔ این فیلم در جلسهٔ نمایش آن در خانهٔ هنرمندان به کوشش و با سوالات کیوان کثیریان / مهر ماه ٩٧

این نقد و بررسی مفصل، پنج دقیقه از زمان خود فیلم هم طولانی تر است و از مضامین سیاسی و اجتماعی تا شیوهٔ روایت، از طنز تا بازیگری و از محدود نشدن فیلم به مضامینی همچون رفاقت یا اعتیاد تا تمثیل های مذهبی همچون ارجاع به قصهٔ «علی در بستر محمد» در تاریخ اسلام تا اشاره به بسیاری فیلم های بعد از انقلاب آقای مسعود کیمیایی و نقدی بر نقدهای رایج، زمینه های بس متنوعی را در بر می گیرد
@amiropouria

یادداشت امیر پوریا به بهانهٔ شروع اکران فیلم «ما همه با هم هستیم» 👇
@amiropouria

ما همه با هم هستیم: یک شوخی بزرگ توأم با خود بزرگ بینی/ یادداشت امیر پوریا

اگر تصور می کنید نام فیلم #ما_همه_با_هم_هستیم با وجود تکرار عینی عبارت  «نترسید، نلرزید، ما همه با هم هستیم» که درست ده سال پیش در #خرداد_هشتاد_و_هشت بر زبان مردم جاری می شد، ربطی به آن دارد، در اشتباهید.//
اگر تصور می کنید تصمیم عجیب و دسته جمعی حدود سی شخصیت اصلی در این فیلم در شرایط اقتصادی و اجتماعی وحشتناک و بحرانی این روزهای این سرزمین  با توجه به سوابق #کمال_تبریزی در مثلا ساخت فیلم خیابان_های_آرام که فضایی ابسورد و نسبتی با اعتراض های مردمی داشت، چیزی در این ابعاد می سازد و دلیلی جز خلق یک دورهمی از چندین و چند #بازیگر شناخته شده دارد ، در اشتباهید. (این صفت  «دورهمی» را از توصیف آقای #مسعود_مهرابی مدیر مسئول #ماهنامه_فیلم دربارهٔ این فیلم برگرفته ام). رنج و مشکلات مردم که به آن تصمیم منجر می شود، سر سوزنی در فیلم جاری نمی شود و همه چیز به شوخی با انگیزه های آن تصمیم شبیه است. //
اگر تصور می کنید حضور #پدرام_پور_امیری و #حسین_امیری_دوماری سازندگان نسبت_خونی و جاندار به عنوان #فیلمنامه نویس با انسجام و جذابیت در ایجاد گره ها و بافتن تار و پود روابط و دیالوگ ها همراه است، در اشتباهید. کار آنها در کنار محمد_داودی که فیلمنامه اش برای #قصر_شیرین به اتفاق محسن_قرایی برندهٔ #سیمرغ فیلمنامه #جشنواره_فجر شده بود، اینجا به طرز مرگباری فقط به ایدهٔ اولیهٔ قابل توجه امین_بنی_هاشمی محدود می شود و به ویژه در تکرار و دور باطل زدن طی پردهٔ دوم بسیار کشدار فیلم، تماشاگر را جان به لب می کند. //
بازیگران دیگر فیلم که هر کدام یک دوجین فیلم یا #سریال زیر متوسط در کارنامه داشته اند و دارند؛ اما اگر گمان می کنید حضور #لیلا_حاتمی و #مانی_حقیقی در فیلم به این معناست که با محصولی سنجیده و دست کم در سطح استاندارد مواجه اید، در اشتباهید. تنها نقش ها و بازیگران فیلم که به جای ول گشتن و هدر رفتن وسط آن همه شلوغ بازی و پراکنده کاری فلاش_بک ها و ویژوال_افکت ها کمی به پیشبرد روایت و خلق #کمدی_موقعیت یا کمدی کلامی کمک می کنند، #پژمان_جمشیدی و #یداله_شادمانی و #جواد_عزتی اند؛ که البته اجرایشان در اینجا هیچ زحمت ویژه ای برای هیچ کدام نداشته و به تحلیل و درک پیچیده ای از شخصیت، نیازمند نبوده است. // اگر گمان  می کنید حضور #محمد_رضا_گلزار و #مهران_مدیری با وجود بحث سنگینی که بی شک برای ترتیب ِ اسم در تیتراژ داشته اند، کوچک ترین تاثیری در مسیر داستانی آن دارد، سخت در اشتباهید! در مورد #گلزار که این افزوده شدن بی دلیل به فیلم، موضوع شوخی پایانی خودش می شود؛
و نقش #مدیری هم با کلیشهٔ قدیمی غذا خوردن مداوم بازجو یا مامور امنیتی و فقط تشکیل بهانه ای برای روایت وقایع، کاملاً قابل حذف است تا خود وقایع را بدون این همه پس و پیش شدن ببینیم. اما پوزخند اصلی در تیتراژ پایانی شکل می گیرد که این دو با ادعایی غریب و عظیم، به هم می گویند هر اتفاق مهمی که در این کشور می افتد، یک سرش منم و سر دیگرش شما! چه گلزار در نقش خودش این را خطاب به مدیری بگوید و چه منظورش یک مامور اطلاعات باشد، قرار دادن این دو در این جایگاه به شدت توهم آمیز و شدت #خود_بزرگ_پنداری اش غیرقابل اندازه گیری ست.

بخشی از قسمت دهم برنامه «اتاق روشن»: نقد فیلم «شبی که ماه کامل شد» ساخته نرگس آبیار بعد از نمایش آن در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر با حضور مهدی میرمحمدی و امیر پوریا

@amiropouria

کارگاه ١۵٠ دقیقه ای امیر پوریا در بخشی از دوسالانهٔ ملی جایزهٔ ادبی بوشهر با موضوع اقتباس ادبی در سینما/ دوشنبه ٢٠ خرداد ٩٨ / ساعت ۸ شب/ بوشهر / مرکز رفاهی فرهنگیان شماره ٢
@amiropouria

نکوداشت منوچهر فرید در خانهٔ سینما برپا می شود.

از منوچهر فرید بازیگر باسابقهٔ تئاتر، سینما و تلویزیون ایران که بیشتر با نقش هایش در فیلم های بهرام بیضایی مانند  «چریکهٔ تارا»،  «رگبار» و  «غریبه و مه» در یادها مانده، تقدیر به عمل می آید. این نکوداشت به کوشش امیر پوریا منتقد و مدرّس سینما در تالار نمایش خانهٔ سینمای ایران برگزار می شود. گفت و گوی اختصاصی و تصویری این منتقد با فرید که در استرالیا به سر می برد، در این مراسم به نمایش درمی آید. این برنامه در ادامهٔ مراسم سال گذشتهٔ تقدیر از علی مزینانی فیلمبردار و تهیه کنندهٔ  «عقاب ها» و  «خواستگاری»، بخشی از جلسات دنباله دار  «گوشه های کم پیدای سینمای ایران» است. حضور در این مراسم، آزاد و رایگان و زمان برپایی آن روز یکشنبه ٢۶ خرداد ٩٨ ساعت ١٧ در خانهٔ سینما خواهد بود.
@amiropouria

🅾️پادکست ابدیت و ‌یک ‌‌روز
🎬ویژه انتشار چهارمین رای گیری ده سالانه منتقدان سینمای ایران در ماهنامه «فیلم»
👤«امیر پوریا»
🆑 @EternityAndADay
🆔 Insta:AbadiaVaYekRooz

این پادکست (پست قبلی) حرف های دکتر حامد صرافی زاده با بنده در وصف و شرح و تحلیل سلیقه ها و انتخاب های ما منتقدان سینمایی ایران در شمارهٔ ۵۵٨ ماهنامه فیلم است. شماره ای که در آن بهترین فیلم های زندگی مان را از سینمای ایران و جهان، بار دیگر و طبق سنت ده سال یک بار، برگزیده ایم. هم آزمونی است برای به نمایش گذاشتن نگرش و فهم ما از هنر و جهان و سینما؛ و هم فهرستی بی مشابه است برای هر کسی که می خواهد از هر ژانر و دوره و گوشهٔ سینمای معاصر یا کلاسیک یا مدرن، مجموعه‌ای از فیلم های لازم به تماشا فراهم کند. از این بهتر و جامع تر نمی شود. این شماره که اول خرداد ٩٨ منتشر شد، تا چند روز دیگر هنوز روی دکه ها و قابل خریداری ست و بعد از دیدن و خواندن اش، گوش دادن به حرف ها و شوخی ها و اعتراف ها و خاطره ها و تحلیل های آن پادکست، لطفی خواهد داشت
@amiropouria