امامناالشافعی
قرارداد استعماری سایکس و پیکو 👈قسمت اول 🚩تحمیل مرز و حد بین کشورها؛ 🌏حد و مرز جغرافیایی در اسلام معنایی ندارد جز اینکه با این ترفند ضد انسانی بین مسلمانان جدایی افکنده اند ♻بعد از جنگ جهانی اول بود که دولت های استعمارگر به این فکر افتادند که باید بین ممالک…
✍سایکس ـ پیکو ـ بخش دوم
قوم‌گرایی و آغاز فروپاشی مفهوم امت اسلامی
مفهوم #امت_اسلامی طی قرن‌ها توانسته بود طیف وسیعی از نژادها و زبان‌ها و قومیت‌ها را زیر سایه‌ی خود متحد سازد. هر چند نمی‌توان وجود پاره‌ای اشتباهات و تعصبات را در تاریخ حکومت‌ها و سلسله‌های اسلامی انکار نمود، اما با این وجود هیچگاه این تعصبات نتوانستند مفهوم امت را کم‌رنگ یا زیر سایه‌ی خود ببرند.
آخرین خلافتی که بخش بزرگی از سرزمین‌های اسلامی را متحد و یکپارچه نگه داشته بود یعنی #خلافت_عثمانی نیز از این قاعده مستثنی نبود. با وجود آنکه عثمانی‌ها #ترک بودند اما سرزمین‌های وسیعی با زبان‌های دیگر، بخشی از این امپراتوری را تشکیل می‌دادند. سرزمین‌هایی که هیچگاه زبان خود را از دست ندادند. از سوی دیگر بسیاری از سلاطین #عثمانی به زبان‌های دیگری مانند #عربی و #فارسی مسلط بودند و حتی به این زبان‌ها شعر می‌گفتند، و حتی «#زبان_ترکی_عثمانی» که در دوران خلافت حاکم بود حاوی واژه‌های بسیاری از عربی و فارسی بود و پس از به قدرت رسیدن #آتاتورک و تبدیل نظام از خلافت به جمهوری #لاییک، ملی گرایان ترک به تدریج اقدام به خارج ساختن این واژه‌ها از زبان رسمی و جایگزینی آن با واژه‌های ترکی یا غربی نمودند، به طوری که پس از گذشت دهه‌ها از سقوط خلافت، #زبان_عثمانی نه تنها به سبب حروف نوشتاری متفاوت، بلکه حتی از نظر واژه‌ها تفاوت بسیاری با زبان ترکی کنونی حاکم در ترکیه دارد.
این وحدت نسبی زیر سایه‌ی عقیده در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به سستی گرایید. حرکت‌های قوم‌گرای ترک به تدریج قدرت گرفتند و به همین ترتیب سیاست‌های ملی‌گرایانه ترکی باعث ایجاد نارضایتی در میان دیگر سرزمین‌های عثمانی شد. قوم‌گرایی ترک با واکنش سرزمین‌های عربی مواجه شد و حرکت‌های ملی‌گرای عربی به تدریج قدرت گرفتند.
@alshafee1
قوم‌گرایی و آغاز فروپاشی مفهوم امت اسلامی
مفهوم #امت_اسلامی طی قرن‌ها توانسته بود طیف وسیعی از نژادها و زبان‌ها و قومیت‌ها را زیر سایه‌ی خود متحد سازد. هر چند نمی‌توان وجود پاره‌ای اشتباهات و تعصبات را در تاریخ حکومت‌ها و سلسله‌های اسلامی انکار نمود، اما با این وجود هیچگاه این تعصبات نتوانستند مفهوم امت را کم‌رنگ یا زیر سایه‌ی خود ببرند.
آخرین خلافتی که بخش بزرگی از سرزمین‌های اسلامی را متحد و یکپارچه نگه داشته بود یعنی #خلافت_عثمانی نیز از این قاعده مستثنی نبود. با وجود آنکه عثمانی‌ها #ترک بودند اما سرزمین‌های وسیعی با زبان‌های دیگر، بخشی از این امپراتوری را تشکیل می‌دادند. سرزمین‌هایی که هیچگاه زبان خود را از دست ندادند. از سوی دیگر بسیاری از سلاطین #عثمانی به زبان‌های دیگری مانند #عربی و #فارسی مسلط بودند و حتی به این زبان‌ها شعر می‌گفتند، و حتی «#زبان_ترکی_عثمانی» که در دوران خلافت حاکم بود حاوی واژه‌های بسیاری از عربی و فارسی بود و پس از به قدرت رسیدن #آتاتورک و تبدیل نظام از خلافت به جمهوری #لاییک، ملی گرایان ترک به تدریج اقدام به خارج ساختن این واژه‌ها از زبان رسمی و جایگزینی آن با واژه‌های ترکی یا غربی نمودند، به طوری که پس از گذشت دهه‌ها از سقوط خلافت، #زبان_عثمانی نه تنها به سبب حروف نوشتاری متفاوت، بلکه حتی از نظر واژه‌ها تفاوت بسیاری با زبان ترکی کنونی حاکم در ترکیه دارد.
این وحدت نسبی زیر سایه‌ی عقیده در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به سستی گرایید. حرکت‌های قوم‌گرای ترک به تدریج قدرت گرفتند و به همین ترتیب سیاست‌های ملی‌گرایانه ترکی باعث ایجاد نارضایتی در میان دیگر سرزمین‌های عثمانی شد. قوم‌گرایی ترک با واکنش سرزمین‌های عربی مواجه شد و حرکت‌های ملی‌گرای عربی به تدریج قدرت گرفتند.
@alshafee1