اگرچه نیست وصالی
ولی خوشم به خیالت

#رهی_معیری

گاهیم پیش میاد یکی رو می‌بینم، به دلم می‌شینه، ازش خوشم میاد، چه تو مجازی چه تو واقعیت، اما فقط از دور می‌شینم و تماشاش می‌کنم. انگار ته دلم خوب می‌دونم من و اون آینده‌ای نداریم. یکی شاید بپرسه تو از کجا می‌دونی؟ و باید بگم تجربه عزیزم، تجربه. سلسله تجربه‌ها و آزمون خطاهای ناموفق این درک رو بهت می‌ده که وارد یک مسیر غلط نباید شد. مخصوصا اون حسی که بهت می‌گه این اتفاق از همون اولشم اشتباهه. پس چرا بخوام با انتخاب اشتباهم خرابش کنم؟ از دور می‌شینم و تماشاش می‌کنم. گاهی زیبایی عشق به همینه که تماشاگر خوبی باشی.

بگذار نگویم که من چگونه به جای بوسیده شدن گزیده شدم،بارها و بارها

انگار اون بچه‌‌مدرسه‌ای‌ام که شیفت عصره و چون شیفت صبحی‌ها تعطیل شدن مشق‌هاشو ننوشته و هرچی منتظر مونده که تعطیلی رو اعلام کنن، نکردن.

مامان‌بزرگم به دونه دونه بچه‌هاش زنگ زده که «خونه‌ بمونین، هوا سرده، زمین‌ها لیزه». آخرش هم گفته خانم همسایه اومده دنبالم می‌خوایم بریم بیرون!

آره عزیزان! نصیحت همیشه همین شکلی بوده، هست، خواهد بود.

تو سکوتش حرف‌هایی بوده که…

منم همین‌طور عزیزم، منم همین‌طور

‏دیگه ن ادم سمّی مونده ک حذف کنم، ن موضوعی باقی مونده ک رها کنم، ب قول عباس کیارستمی: من ماندم و من؛ من از من رنجیده و هیچ کس نیست پا درمیانی کند..

داشتم اتاقم رو مرتب می‌کردم، لابه‌لای خرت‌وپرت‌ها یه کارت پیدا کردم که روش نوشته بود «مزون ریرا»

دیدن خرت‌وپرت غم‌انگیزشدن داره؟

در جدیدی از خودم، به روی خودم گشوده شد.
امروز فهمیدم چرا هیچ وقت دلم نمی‌خواسته که از کارهام حتی موفقیت‌هام به کسی چیزی بگم.

دلیلش دو تا چیزه.
اولیش ترس از مقایسه ست، همیشه اولین سوال بعد از اینکه اعلام میکنی “هوراا، من تونستم” اینه که بقیه چطور بودن؟ و اینجاست که اون هوراا تو دهنت و قلب می‌ماسه.اهمیتی نداره که چقدر از سطح توقع خودت بالاتر بودی، تو همیشه با یکی مقایسه میشی.
دومینش هم ترس از عدم موفقیت‌های بعدیه، یه جوری که انگار برای بقیه توقع ایجاد کنه که تو هی باید بهتر و بهتر و بهتر بشی و حق شکست نداری.

This is us
سریالیه که توقع آدم رو از روابطش بالا میبره.

حالا هی من بگم هی شما نبینید
🚶🏻‍♀️

خودت، خودت را در آغوش بگیر؛
کسی برای تو نخواهد جنگید.

درود بر همه‌ی مادران ایرانی که در پرورش پسرانی لجوج و خودخواه از هیچ تلاشی فروگذار نکردند.

هراس هفتمین دختر…

حکایت رفع تحریم‌های اینترنتی آمریکا هم حکایت دندون هست نون نیست، نون هست دندون نیسته؛ کاش بفهمی ما دیگه اینترنت نداریم برادر :|

چیزی برایم بنویس، مثلاً بنویس که من هنوز در قلبت وجود دارم و عقلت‌ نتوانسته است وظیفهٔ خودش را به‌درستی انجام دهد.
‌
•Pochino5

‏چقدر گفتیم ؛ نه بابا رفیقمه :))

•وکیلک

اگر اینجا آدم بود الان باید کلاس چهارم می‌بود. باورم نمیشه ۱۰ ساله اینجا می‌نویسم. خودم هم قدر ۱۰ سال بزرگ شدم یعنی؟
اینجا از همه چی نوشتم، از عقایدم، خانواده‌م، زندگیم، مذهب، امیدهام، ناامیدی‌هام، پشیمونی‌هام و…
خدایا🥺