​ФАСЛИ НАВБАҲОР ЎЛДИ

Фасли навбаҳор ўлди кетибон зимистонлар,
Дўстлар, ғаниматдур, сайр этинг гулистонлар.

Субҳидам тушуб шабнам бўлди сабзалар ҳуррам,
Гул узa томиб кам-кам ёғди абри найсонлар.

Настаран ювиб юзни, ёсумон тўзиб ўзни,
Наргис очибон кўзни интизори ёронлар.

Бир саҳар эдим уйғоқ: ўт тутошти оламға,
Тоғлар чекиб ларза, титради биёбонлар.

Қумрилар қилиб ку-ку, булбул айлабон чаҳ-чах,
Сарв гул уза доим тортар, оқу-афғонлар.

Булбул ўқуғоч йиғлаб субҳидам хазон фаслин,
Ғунча қон ютуб, юз чок этти гул гирибонлар.

Кечтилар вафо аҳли қолмайин тутуб савсан,
Қийди кўк қилиб сунбул зулфини паришонлaр.

Куймасун бу савдода не учун димоғимким,
Ранжу ғуссада доно, кечса шод нодонлар.

© Зокиржон ўғли ФУРҚАТ

@Gulnor_ijodidan