Оралдық кейбір автобустардың вайбы, атмосферасы бөлек.
Ескі ПАЗ автобустар ғо.
Ақшасын түсерде төлейсің.
Іші тарлау, оның үстіне қараңғы.

- автобус жолағы деген не?
- білмеймін мен Оралда тұрамын

“Құлап қаламын , деп қорқып орнымнан тұрмасам, жүруді үйренбес едім”-, деген сөйлем неге жұбаныш беріп, көзіме жас үйіреді!?.

Былай ойлап қарасам, 4 жыл студенттік өмірім де сәл аяғына жетіп қалыпты.
Ойлаш, Карл, күні кеше 1 курсқа түсіп, мамасымен бірге универдің алдында фотоға түсіп тұрған қыз енді үш-төрт айда қолына табақтай дипломын ұстап, білдей бір маман иесі болады.
Сабақ оқып жүріп, екі жерде жұмыс жасаған, жұмыс жасап жүріп сабақ оқыған, кейде тіпті өліп-талып таңға дейін сабақ оқыған, 7 аптаның лекцияларын бір түнде жазып бітірген, ұйықтамай таңға дейін тест сұрақтарын жаттап, сессия тапсырып жүрген, таңғы төрт-беске дейін қаңғып, ертесі таң ертеңімен сағат 8-де түк болмағандай сабақта отырған, бір балл жетпей қалып, пересдачаға қалғанда Астанадағы көкеме звондап шешіп алған, апай, ағайлармен, неше түрлі профессорлармен қырылған, бір мұғалімнің айтқан сөзін көтере алмай, 20 студент алдында ағыл-тегіл жылаған, жатақханада тұрғанда түнімен қаңғып, танертең сағат 6-да кірген, кешігіп қалып, терезеден кірген, вахтерша апайлармен ұрысып, комендант апаймен подружка болған, жатақханадан шығып кеткен кезде де барып түнеп кетіп жүрген, үйден қашып, 4 ұлмен бір квартирада 1 ай тұрған, қалтамда проездке ақша болмаған, үйімді сағынып жылаған, тіршіліктен шаршап, парктерде сағаттап жалғыз өзім отырған кездерім болыпты.

Готова быть вечным студентом✨❤️‍🔥.

В сутках 24 часа, а он не нашел даже пяти минут чтобы спросить как ты.

© Тик токтағы комментарий.

Өлім химия емес.
Ол табиғат.
Оның иісі бар.

© Сүмбіле

Бір байқағаным біздің Оралда көп көшелердің, аялдамалардың атауы орысша екен.
Мысалы Пугачев, Лев Толстой, Циолковский, Петровский т.б.

Әлдекімді жақсы көрудің соңы ол адамға қосылумен аяқталмаса да, жүрек тебіренткен сезімдерім үшін тағдырға алғыс айтуым керектігін түсіндім. Мен аздап есейген сияқтымын.

Өмір өтіп барады, өкініш сол,
Сен екеуміз жүргенде “сіз”, “біз” десіп.

Жадыра Байбұланова

Соңғы кезде арнаны өшіріп тастау туралы [арам] ой жиі мазалап жүр.

– Ал сен ше? Өзің жалғыз қалудан қорықпайсың ба сонда?
– Мен жалғыз қалудан қорықпаймын ғой. Менің жүрегіме менің емес, сенің жалғыздығың, сенің жалғыз қалғаның батады.

Жақында жақын досым әрі әріптесім әке атанды.
Жары босанғанша қасында ауруханада күзетіп жүріп, «әке атандыңыз» дегенде көз жасымен жылағанына қарап жүрегім езіліп кетті.
#Кенет сол сәт үшін тұрмысқа шыққым кел'кетті.

«Жердің бетінде тым өзінше болып жүрмеңіз, себебі сізге әлі оған жатуға тура келеді. Яғни аяғыңыздың астында өсіп тұрған шөп ертең үстіңізде өсетінін ұмытпаңыз».

Сендер кофе үшін жылап көрдіңдер ме?
Мен жыладым бүгін🥲.

Күні бойы жұмыста жүргенде кофе ішкім келді.
Кәдімгі жөні түзу кофе. Жұмыстан шығып бір жерге барып, ол екеуміз кофе сатып алдық. Мен өз кофемді өзім ұстап келе жатқанда қолымнан түсіріп алдым. Күні бойы қалап жүрген кофем бір сәтте қарға сіңіп, жоқ бол'кетті. Не істерімді білмей жыладым ғо тұрып алып. Қасымдағы адам жұбата алмай әлек.

Кофесы төгіліп қалғаны үшін көшенің қақ ортасында еңіреп жылаған қыздан сәлем.

Футбол көруге барғым келіп жүр.

адамдармен “живой” әңгіме айтып тұру- қажеттілік.

Бүгін өзімнің адамға жөнді қолдау көрсете алмайтыныма көзім жетті.

Оралдың шағын ғана уютный кафешкалары сүйім🫀.

Оралдың жолдары дым түсініксіз.
Пешеход іздеп, жан-жағына қарап өтем дегенше қағылып өлуге болады🗿.