✍️من نیم من، آنکه گوید من تویی
جز تو نبود جز که از تو پرتوی
این تویی کز بام این نیلی قِباب
سر برآری صبح کاینک آفتاب
این تویی کز قعر این خاک سیاه
هر بهاران بردمی کاینک گیاه
موج دریا، خار صحرا جز تو نیست
آنچه پنهان و آنچه پیدا، جز تو نیست
آنکه می‌جوشد درون خُم تویی
وآنکه می‌نوشد جنون خُم تویی
رعد و برق و باد و باران جز تو کیست
خاک و آتش سیل و توفان جز تو کیست
من نيم من، ای عجب پس کیستم
هرچه هست آن خود تویی، من نیستم
چون به هستی هیچ کس غیر از تو نیست
تو تویی و من تو، پس این #عشق چیست
(عبدالحسین زرین کوب، پاریس، 1364)
🌹بیست و هفتم اسفند زادروز استاد #عبدالحسین_زرین‌کوب بر جامه پوشانِ فرهنگ و ادب، گرامی باد🌹
✏️https://telegram.me/Zarrinkoub
@ketabeabii

شب مرقعات نوروزی

به مناسبت فرا رسیدن بهار نو و نوروز ۱۴۰۱، آخرین شب از شب‌های بخارا در سال ۱۴۰۰ را به مرقعات نوروزی که توسط جمعی از هنرمندان در موسسه کتاب‌آرایی ایرانی به انجام رسیده و مطابق با اصل آثار منتشر شده است، اختصاص دادیم. این مراسم در ساعت پنج بعدازظهر جمعه بیست و هفتم اسفندماه ۱۴۰۰ با حضور استاد احمد فلسفی (خوشنویس مرقع بهار سعدی)، دکتر حمیدرضا قلیچ‌خانی (پژوهشگر خوشنویسی و نسخه‌های خطی)، دکتر بهروز عوض‌پور (نویسنده‌ متن مرقع نو روز نو)، حسن محمدی (مدیر موسسه کتاب‌آرایی ایرانی) و علی دهباشی در نگارخانه لاجورد موسسه کتاب‌آرایی ایرانی برگزار و بصورت مستقیم پخش خواهد شد.
مرقع قالبی جذاب و هنری برای ارائه آثار هنری است که سابقه‌اش به دوره تیموری و وزارت امیر علیشیر نوایی بر می‌گردد. از این دوران و البته دوران صفوی تا اواسط قاجار مرقعات بسیار نفیسی موجود است که هر کدام زینت‌بخش موزه‌ها و مجموعه‌های دنیاست.
متاسفانه در دوران ما به این هنر و لزوم پرداختن به آن کمتر توجه شده است.
موسسه کتاب‌آرایی ایرانی چند سالی است که سعی دارد با الهام از هنر فاخر گذشته، مرقعاتی با موضوعات مختلف با همکاری جمعی از هنرمندان نگارگر و خوشنویس به انجام برساند و منتشر کند.
از بین این مرقعات، چهار مرقع با عناوین: «نوروز»، «دختر بهار»، «بهار سعدی» و «نو روز نو» بطور خاص به بهار و نوروز می‌پردازند که در این نشست ضمن دیدار و گفتگو با برخی از هنرمندان دست‌اندرکار، بیشتر معرفی خواهند شد.
این مراسم در ساعت پنج بعدازظهر جمعه بیست و هفتم اسفندماه ۱۴۰۰ بصورت مستقیم از نشانی‌های زیر در اینستاگرام پخش خواهد شد:
Instagram.com/bukharamag
Instagram.com/ketab_araie_irani
اصل مرقعات نیز در محل نگارخانه به آدرس: تهران، خیابان بزرگمهر، تقاطع فلسطین، پلاک ۲۹ به نمایش در خواهد آمد که علاقمندان می‌توانند تنها در همین زمان از آنها بازدید کنند.

نوروز یک جشن کیهانی است که مرتبط با تولد و مرگ کسی نیست.
در فرهنگ‌های دیگر این جشن در ارتباط با میلاد یک فرد مانند مسیح قرار می‌گیرد.
در نوروز اما صحبت از رستاخیز طبیعت است. دومین تمایز را می‌توان در تغییر زمان برگزاری این جشن دانست که در بسیاری فرهنگ‌ها در وسط زمستان است.
اما، مزیت فوق‌العاده‌ای که نوروز دارد در این است که با آغاز بهار آغاز می‌شود، هنگامی که پرتو آفتاب به برج حَمَل می‌افتد. امتیاز فوق‌العاده این جشن بر فرهنگ‌های دیگر در این امر است که ممکن است به مرور زمان از یادها رفته باشد، اما هم‌زمانی عید ما با طبیعت نکته برجسته و امتیازی برتر به حساب می‌آید.
در نوروز نوشدگی عالم کبیر با نوشدگی عالم صغیر همراه می‌شوند؛ طبیعت نو می‌شود، من نیز نو می‌شوم. در مراسم نوروز لباس نو پوشیده می‌شود، شست و شو صورت می‌گیرد، آراستگی انجام می‌شود و... که این اعمال و نوشدگی رفتار همزمان با نوشدگی عالم طبیعت می‌گردد. تقارن آدمی و طبیعت از امتیازات نوروز است.

#جلال_ستاری
@hekmatekhamoushi

سخنی دربارهٔ نوروز - دکتر هوشنگ طالع

«نوروز»، نخستین جشن (از ۴ جشن بزرگ) ایرانیان بر پایهٔ گردش زمین به دور خورشید یا جشن (نیایش) همگانی همهٔ مرمانِ در حوزهٔ فرهنگ ایران زمین است.

دنباله نوشتار:
http://www.iranboom.ir/etehadie-nouroz/nouroz/16782-sokhan-darbare-noroz.html

https://telegram.me/joinchat/BTli7Dy87gKr4Pr7-2LhsA

🌱 نوروز و خوان نوروزی، میراث فرهنگ و اندیشه ایرانی:

جشن باستانی نوروز پیشینه ای به دیرینگی اسطوره ها دارد. پس از این که که جمشید و مردمانش در پناهگاه «ور جمکرد» از پس زمستان دراز نهصد ساله برآمدند و در روز هرمزد و فروردین ماه، بهار بار دیگر زمین را جانی دوباره بخشید،👇
همه کردنی ها چو آمد بجای
زجای مهی برتر آورد پای
به فر کیانی یکی تخت ساخت
چه مایه بدو گوهر اندر نشاخت
که چون خواستی دیو برداشتی
ز هامون به گردون برافراشتی
چو خورشید تابان میان هوا
نشسته برو شاه فرمانروا
جهان انجمن شد بران تخت اوی
شگفتی فرومانده از بخت اوی
به جمشید بر گوهر افشاندند
مرآن روز را «روزِ نو» خواندند
سر سال نو، هرمز و فرودین
برآسوده از رنج تن، دل ز کین
بزرگان بشادی بیاراستند
می و جام و رامشگران خواستند
چنین جشن فرخ ازان روزگار
به ما ماند ازان خسروان یادگار
(شاهنامه فردوسی، پادشاهی جمشید)

در باور ایرانیان به جز این مناسبت زمینی، دلیل مهم دیگری وجود داشت که فلسفه کلی آیین های نورزی هم چنان بر آن استوار است. همانگونه که از نام ماه برگزاری نوروز پیداست، فروردین، ماه فروهر هاست. فروهر ها پشتیبان آسمانی نهادینه شده در انسان در گیتی و یکی از پنج گوهر وجودی او را تشکیل می دهند که پس از مرگ مانند روان از تن او جدا می شوند. این فروهر ها در پایان سال به دیدار بازماندگان خود در جشن نوروز و فروردینگان می آیند؛ برای همین بود که در شب سال نو یا در آیین پنجه پایان سال بر بام ها آتش می افروختند تا فروهر های آسمانی آتش دودمان خویش را بازشناسند. آیین چهارشنبه سوری و بر سر مزار رفتن پنج شنبه آخر سال بازمانده هایی از این آیین هاست.

ایرانیان همواره در همه جشن ها و آیین های ملی و دینی خود، خوانی می گستراندند و آن چه می خواستند در آن جشن گرامی بدارند را در قالب چیدنی هایی و معمولا با تعداد هفت نوع چیدنی بر آن سفره می نهادند و یا خوراکی های آیینی که برای نذر و دهش (میزد) در جشن مصرف می کردند.
جشن بزرگ نوروز که مهم ترین جشن ملی ایرانیان است، نیز خوانی دارد که امروزه به «سفره هفت سین» معروف است. بنا به پژوهش های زبان شناسان و برخی شواهد تاریخی، خوان نوروزی همیشه هفت سین نامیده نمی شده، بلکه این نام معرب واژه «هفت چین» یا «هفت چینی» است که گاه به «هفت شین» و گاه به «هفت سین» معروف گشته و حرف «س» یا «ش» را در دوره های متاخر برای حرف نخست هر کدام از این هفت چیدنی بایسته شمردند. در واقع حرف نخست چیدنی ها در خوان نوروزی اهمیتی نداشته و این عدد «هفت» و تطابق مفهوم هر چیدنی با نماد یکی از هفت امشاسپندان مهم بوده است؛ با این که این مفاهیم اصیل و پرمغز ایرانی نهادینه در این هفت چیدنی در برخی از آن ها تا حدودی به فراموشی سپرده شده، اما هنوز در خوان نوروزی، بی سین یا با سین حضور دارند.
امشاسپندان شامل فروزه های اهورایی هستند که با خود اورمزد (خدای بزرگ دانا) وحدت دارند و درکنار نقش آسمانی که دارند و جایگاهشان در فلسفه و عرفان ایرانی، هر یک پاسدار یکی از دسته های آفریدگان اهورایی در گیتی نیز هستند. همچنین نام نخستن هفت روز هر ماه در گاهشماری ایرانی از این نام ها برگرفته شده است.
سپند مینو (اورمزد) پاسدار همه نیکی ها و سرود های آسمانی، بهمن پاسدار جانوران، اردیبهشت پاسدار آتش و روشنایی، شهریور پاسدار فلزات، سپندارمز پاسدار زمین، خرداد پاسدار آب ها و امرداد پاسدار گیاهان است. بدین ترتیب، کتاب مقدس نماد سپند مینو، شیر یا تخم مرغ نماد بهمن، شمع و آتش نماد اردیبهشت، سکه و آیینه نماد شهریور، نارنج در آب نماد زمین ، کوزه آب نماد خرداد و سبزه نودمیده نماد امرداد است.

این مفاهیم و نماد ها جزیی جدایی ناپذیر از هر فرهنگ هستند. اما با سعی برای جدا کردن این مفاهیم از ظاهر آیین ها، جامعه رفته رفته به سمت و سویی می رود که پیام و هدفی که یک فرهنگ از پس هزاره ها با خود آورده را به فراموشی بسپارند. راه حل چنین بحرانی از میان برداشتن این غنایم چند هزار ساله نیست؛ بلکه بهترین راه حل، شناساندن آن هدفی است که بنیان گزاران این فرهنگ آهنگ آن را داشته اند.

نوروز این بزرگ جشن ایرانی در سال ۲۰۱۰ به عنوان جشنی بزرگ با ریشه ی ایرانی و قدمت سه هزار سال ثبت جهانی مجمع سازمان ملل شده و هرساله سیصد میلیون نفر در گیتی نوروز را جشن می گریند و سال را نو میکنند. بنابراین ما ایرانیان عهده دار پاسداری از این میراث بزرگ ملی و جهانی و مفاهیم و معانی ریشه دار آن هستیم.

🎊 نوروزتان شاد و پیروز

همچنین برای خواندن بیشتر در این باره نک:
👈 (گاهشماری و جشن های ایران باستان، هاشم رضی، صص۳۸۹-۳۹۵)
👈 (جهان فروری، بهرام فره وشی، صص ۵۷-۵۸)

https://t.me/utiranshenasi/875

@utiranshenasi

سال نو مبارک
«بهاریه» یا «بهارانه» یکی از پرتکرارترین سروده های شعر فارسی از قرن چهارم تا امروز است.اهالی ادبیات ، تخستین «بهاریه» ماندگار در تاریخ شعر فارسی را قصیده ایی از رودکی می دانند:«آمد بهار خرم با رنگ و بوی و طیب/ با صد هزار نزهت و آرایش عجیب»
بهاریه ها در قالب هایی چون قصیده ، غزل، مثنوی، شعر نیمایی و سپید در هزارسال شعر فارسی سروده شدند. شاعرانی که از نظر سبک شناسی در زمره شاعران سبک خراسانی قرار می گیرند، بر اساس طبیعت گرایی که در این سبک وجود دارد ، در بهاریه هم حرف های بسیاری دارند. فرخی سیستانی قصیده ای مشهور دارد که ابیات آغازینش در وصف طبیعت و بهار، بسیار رنگارنک و سرشار از زندگی و از زیباترین وصف های شعر فارسی است:«چون پرند نیلگون بر روی پوشد مرغزار/ پرنیان هفت رنگ اندر سر آرد کوهسار/دوش وقت نیم شب بوی بهار آورد باد/حَبذّا باد شمال و خرّما بوی بهار»
پی نوشت(1) : حَبذّا یعنی "چه خوب است"،"چه خوش است"
پی نوشت(2): خرما یعنی " خوشا" ،" بس خوش"
گوش بسپارید به اولین بهاریه
کاری از :
@alireza.abiz
@negin.kianfar

.
در نهضت عظیم دو بازویش
که نهضت عظیمی از زیبایی است
در عصر برگ‌ریز مسلسل‌ها
حرفی زده است
آیا پرنده‌وار؟
یا غنچه‌وار؟
یا آفتاب‌وار؟
در نهضت عظیم دو بازویش
من گریه‌ام گرفته که آخر
آخر چرا پرنده به دنیا نیامدم؟

#رضا_براهنی
.
@MinimalForLife

1964
#pop
#easylistening
@ehsanyarandi

🌿🌿🌿🌿

وقتی به تو فکر می کنم
سال من نو می شود
توپ در می کنند
توی قلبم
و ماهی قرمز تنگ بلور
پشتک می زند
برای خنده هایت ...

#عباس_معروفی

Don Quixote - Act I finale
Marianela Nuñez and Carlos Acosta
(The Royal Ballet)

🚩 اگر نتوانیم بخندیم ، برقصیم ، آواز بخوانیم، زندگیمان مانند یک کویر می شود.
زندگی مانند باغی است که در آن پرندگان آواز می خوانند، گل ها شکوفه می دهند و درخت ها به رقص در می‌آیند، جایی که خورشید با شادمانی برمیخیزد.

@Visual_Art_Music

بیا تا گل برافشانیم
بانو‌ سپیده رئیس‌السادات
آهنگساز : استاد پرویز مشکاتیان

@Visual_Art_Music

به جز مونالیزای لئوناردو داوینچی، تعداد زیادی مونالیزا توسط شاگردان و پیروان داوینچی و هنرمندان ناشناس مربوط به قرن‌های شانزدهم و هفدهم نقاشی شده‌اند که اکنون در موزه‌ها و مجموعه‌های شخصی مختلف در سراسر دنیا قرار دارند.
در این پست تعدادی از این مونالیزاها را ببینید 👇
https://www.instagram.com/p/CbiRQQRtPwf

بهار در ژیورنی؛ 1890
کلود #مونه
موسسه هنر کلارک، ماساچوست
@TheLouvre

با چوب‌های پوسیده نمی‌توان قایق ساخت؛ با افکار پوسیده هم نمی‌توان جامعه ساخت.

👤کارل پوپر

@ziba_beshnavim

📗 پادشاه یک چشم
✍ کارلوس فوئنتس
مترجم : فریبا کامکاری
٦۳ صفحه
#کارلوس_فوئنتس
#نمایشنامه
نمایشنامه حاضر، از کارلوس فوئنتس نویسنده معروف آمریکای لاتین و مکزیک است. دو شخصیت "دوک "و "دوناتا" در سراسر آن حضور دارند: دوناتا زنی میانسال، همسر یکی از فرماندهان ارتش و دوک خدمتکار منزل آنهاست .فرمانده به مدت یک هفته به ماموریت رفته است ;از این رو "دوک "به امور منزل رسیدگی می‌کند .در طول این هفته رابطه‌ای عاطفی میان "دوک "و "دوناتا "به وجود می‌آید و...

@bookhapdf