موافقین با این که دنیا بدون هنر هیچ معنی ای نداره؟
#Art
@Sunflower_lovers

راجر فرای، نقاش و منتقد هنری می‌گوید: «هر جُز از اثر هنری با حالت عاطفی درآمیخته می‌شود که نتیجه هیچ خاطره قابل شناسایی برای مخاطب نخواهد بود ولی هنرمند به آن اعماق در وجود مخاطب دست یافته است.»
انگار هنر به زیربنای همه حالت‌های زندگی راه یافته باشد یعنی به آن چیزی رسوخ کند که اساس همه عواطف جزئی و خاص زندگی واقعی را تشکیل می‌دهد. گویی این هنر است که از شرايط وجود ما، نیروی عاطفی کسب می‌کند. شاید هم هنر آنچه را فرا می‌خواند که از عواطف گوناگون زندگی در روح انسان رسوب می‌کند، طوری که ما انعکاس آن را در خود می‌یابیم.

اینجا آندری تارکوفسکی، فیلمساز روس در نشستی در ایتالیا، سال ۱۹۸۴ از همین عاطفه می‌گوید و مخاطبی که احتمالاً آموزشی ندیده و‌ سلیقه‌اش پرورش نیافته و هنر را سرگرمیِ بی‌ارزش می‌داند، برای هنرمند تعیین می‌کند که چه خلق کند: «ما شیوه ارتباط عاطفی با هنر را فراموش کرده‌ایم و فکر می‌کنیم هنر دانش ویژه‌ای می‌طلبد، معنای بیشتری باید داشته باشد یا باید مرموز و سخت به نظر برسد. در اثر هنری، به جای مستقیم نشان‌دادن ایده به مخاطب، باید «زندگی» را نشان داد.»

Video: Tarkovsky's meeting in Italy, 1984
@gooshe