لئالی البحر (گزیده مکاتیب حضرت عبدالبهاء ج2 تا 8) - ندا محمدعلی پور 👇👇(با سپاس از سرکار خانم محمدعلی پور برای ارسال این مجموعه ارزشمند🌹)
tablets-hague-abdul-baha.pdf
100.7 KB
آثار منتشر شده جدید از حضرت عبدالبهاء - رضوان 2019 (فارسی) - بخش اول
@AbdolBaha
@AbdolBaha
additional-tablets-talks-abdul-baha.pdf
501.8 KB
آثار منتشر شده جدید از حضرت عبدالبهاء - رضوان 2019 (فارسی) - بخش دوم
@AbdolBaha
@AbdolBaha
طوطی حضرت عبدالبهاء
از جمله وقايع جالبی که به خاطر می آورم اين است که در آن ايّام يک طوطی به حضرت مولی الوری تقديم شده بود و هيکل مبارک آن را در مسافرخانۀ زائرين گذاشته بودند. عموی من که در آن موقع خادم مسافرخانه بود، به طوطی آموخته بود که هر وقت کسی نزديک می شود بگويد، " الله ابهی." همچنين به او آموخته بود که بگويد، "بگو بگو بگو يا بهاء." کسانی که صدای طوطی را می شنيدند و خود او را نمی ديدند، تصوّر می‌کردند کسی در آنجا است.
يک روز حضرت عبدالبهاء عمويم را احضار نموده فرمودند، "محمّدحسن، فردا طوطی را به اينجا بياور. می خواهم آن را به فرمانروای عکّا هديه کنم." محمّدحسن قفسی را که طوطی در آن بود به بيت مبارک برد و آن را در پنجرۀ سالن گذاشت. حضرت مولی الوری عادتاً صبح زود که برمی خاستند قدری قدم می زدند و در حين قدم زدن به تلاوت آيات و مناجات می پرداختند. وقتی به طوطی نزديک شدند طوطی گفت، "بگو بگو." حضرت عبدالبهاء فوق العاده مسرور شدند و به طرف طوطی تشريف برده فرمودند، "چه بگويم؟" طوطی گفت، "يا بهاء" و اين سبب سرور بی منتهای حضرت مولی الوری شد و به عمويم فرمودند، "حسن، امروز اين طوطی خود را از رفتن به خانۀ فرمانروا نجات داد. اين طوطی زندگی خود را نجات داد. زيرا به من گفت بگو بگو، من پرسيدم چه بگويم و او با فصاحت و بلاغت گفت بگو يا بهاء. آن را به مسافرخانه برگردان. مايل نيستم او را از اينجا به خارج بفرستم.
وقتی طوطی مُرد، عمويم پرهای او را برداشت و با خطّ خوش نوشت، "اينها پرهای يک طوطی هستند که متعلّق به حضرت عبدالبهاء بود و هيکل مبارک چندين بار فصاحت و بلاغت او را مورد تمجيد و تحسين قرار داده اند."
(مأخذ: آهنگ بديع، سال 29 شماره 327، ص37)
@abdolBaha
از جمله وقايع جالبی که به خاطر می آورم اين است که در آن ايّام يک طوطی به حضرت مولی الوری تقديم شده بود و هيکل مبارک آن را در مسافرخانۀ زائرين گذاشته بودند. عموی من که در آن موقع خادم مسافرخانه بود، به طوطی آموخته بود که هر وقت کسی نزديک می شود بگويد، " الله ابهی." همچنين به او آموخته بود که بگويد، "بگو بگو بگو يا بهاء." کسانی که صدای طوطی را می شنيدند و خود او را نمی ديدند، تصوّر می‌کردند کسی در آنجا است.
يک روز حضرت عبدالبهاء عمويم را احضار نموده فرمودند، "محمّدحسن، فردا طوطی را به اينجا بياور. می خواهم آن را به فرمانروای عکّا هديه کنم." محمّدحسن قفسی را که طوطی در آن بود به بيت مبارک برد و آن را در پنجرۀ سالن گذاشت. حضرت مولی الوری عادتاً صبح زود که برمی خاستند قدری قدم می زدند و در حين قدم زدن به تلاوت آيات و مناجات می پرداختند. وقتی به طوطی نزديک شدند طوطی گفت، "بگو بگو." حضرت عبدالبهاء فوق العاده مسرور شدند و به طرف طوطی تشريف برده فرمودند، "چه بگويم؟" طوطی گفت، "يا بهاء" و اين سبب سرور بی منتهای حضرت مولی الوری شد و به عمويم فرمودند، "حسن، امروز اين طوطی خود را از رفتن به خانۀ فرمانروا نجات داد. اين طوطی زندگی خود را نجات داد. زيرا به من گفت بگو بگو، من پرسيدم چه بگويم و او با فصاحت و بلاغت گفت بگو يا بهاء. آن را به مسافرخانه برگردان. مايل نيستم او را از اينجا به خارج بفرستم.
وقتی طوطی مُرد، عمويم پرهای او را برداشت و با خطّ خوش نوشت، "اينها پرهای يک طوطی هستند که متعلّق به حضرت عبدالبهاء بود و هيکل مبارک چندين بار فصاحت و بلاغت او را مورد تمجيد و تحسين قرار داده اند."
(مأخذ: آهنگ بديع، سال 29 شماره 327، ص37)
@abdolBaha
Forwarded from آئین بهائی
. سیاست الهی کامل است
سیاست بشر ناقص است . اما سیاست الهی
کامل است . ملاحظه کنید جمیع را خلق
نموده و بجمیع مهربانست و جمیعرا از
فیض عنایت خود بهره و نصیب میدهد .
ما بنده خدا هستیم بنده باید متابعت
مولای خود را بجام و دل نماید . پس
تضرع و زاری و دعا بملکوت الهی کنید
تا این ظلمان زائل شود و نورانیت حقیقی
جلوه نماید .
خطابات حضرت عبد البهاء جلد اول صفحه 162
@Abdol_Baha
سیاست بشر ناقص است . اما سیاست الهی
کامل است . ملاحظه کنید جمیع را خلق
نموده و بجمیع مهربانست و جمیعرا از
فیض عنایت خود بهره و نصیب میدهد .
ما بنده خدا هستیم بنده باید متابعت
مولای خود را بجام و دل نماید . پس
تضرع و زاری و دعا بملکوت الهی کنید
تا این ظلمان زائل شود و نورانیت حقیقی
جلوه نماید .
خطابات حضرت عبد البهاء جلد اول صفحه 162
@Abdol_Baha
. میزان بهائی بودن و نبودن
حضرت عبدالبهاء می فرمایند :
میزان بهائی بودن و نبودن اینست که هر کس در امور سیاسیه مداخله کند و خارج از وظیفه خویش حرفی زند یا حرکتی نماید همین برهان کافیست که بهائی نیست دلیل دیگر نمیخواهد حال نفسی از احبا اگر بخواهد در امور سیاسیه در منزل خویش یا محفل دیگران مذاکره بکند اول بهتر است نسبت خود را از این امر قطع نماید و جمیع بدانند که تعلق باین امر ندارد خود میداند و الا عاقبت سبب مضرت عمومی گردد یعنی مسلک روحانی ما را بر هم زند و احبا را مشغول باقوالی نماید که سبب تدنی و محرومی آنان گردد .
حیات بهائی تالیف عنایت الله سهراب صفحه 155
@AeenBahai
حضرت عبدالبهاء می فرمایند :
میزان بهائی بودن و نبودن اینست که هر کس در امور سیاسیه مداخله کند و خارج از وظیفه خویش حرفی زند یا حرکتی نماید همین برهان کافیست که بهائی نیست دلیل دیگر نمیخواهد حال نفسی از احبا اگر بخواهد در امور سیاسیه در منزل خویش یا محفل دیگران مذاکره بکند اول بهتر است نسبت خود را از این امر قطع نماید و جمیع بدانند که تعلق باین امر ندارد خود میداند و الا عاقبت سبب مضرت عمومی گردد یعنی مسلک روحانی ما را بر هم زند و احبا را مشغول باقوالی نماید که سبب تدنی و محرومی آنان گردد .
حیات بهائی تالیف عنایت الله سهراب صفحه 155
@AeenBahai
مناجات مخصوص بانوان باردار
گاهی بعضی از دوستان در جستجوی مناجاتی برمی آیند که از قلم حضرت عبدالبهاء برای بانویی باردار نازل شده است. اگرچه ترجمه انگلیسی این مناجات منتشر شده اما متن اصلی عربی در جایی نشر نیافته است. طبق استفساری که یکی از دوستان از مرکز جهانی کرده بود متن عربی آن واصل شده که ذیلا نقل می شود. ترجمه فارسی موجود آن به قلم جناب محبوبی است که از متن انگلیسی به فارسی برگردانده شده است که آن نیز درج خواهد شد. سطر اول متن عربی در واقع هدایت مرکز میثاق برای تلاوت مناجات است و جزیی از مناجات نیست.
استبشری یا امةالله بما عرفت الحق و سمعت ندائه و انجذبتِ إلی نفحاتِهِ فارکعی و اسجدی أمام الرّبّ الکریم فی ملکوتِهِ العظیم و قولی:
ربّ ربّ احمدُک و اشکُرُکَ فی ما مَنَنتَ بِهِ عَلی أمَتِکَ الضّعیفةِ و رقیقتِکَ المبتهلة المتضرّعة إلیک لأنّک هدَیتَها إلی صراطِکَ المستقیم و دلَّلتَها إلی ملکوتِک المبین و أسمَعتَها ندائَکَ الأعلی فی قطبِ الإمکان و أرَیتَها آیاتِکَ الدّالّة عَلی ظهورِ سلطنتِکَ القاهرةِ علَی الأشیاءِ. أی ربّ نذَرتُ لَکَ ما فی بطنی فاجعَلِ المولودَ محموداً فی ملکوتِک و مسعوداً بفضلک و جودک و ناشِئاً و نامیاً فی حجر تربیتک. انّک أنت الکریم؛ انّک أنت ذوالفضل العظیم.
ترجمه فارسی که از انگلیسی توسط جناب محبوبی به عمل آمده است:
هوالله الهی الهی حمد و ثنا تو را سزاست که این امۀ موقنۀ خاضعت را مشمول الطاف یزدان و موهبت سبحان فرمودی. کنیز آستانت به کمال تضرّع و ابتهال به ساحت قدست متوجّه. تویی آن کریمی که بندۀ درگاهت را به ملکوت ابهایت هدایت داشتی و به مشاهدۀ علائم مُدِلّه به ظهور فتوحات جلیلۀ باهره و غلبۀ قاهرۀ سلطنت بر جمیع کائنات مؤیّد نمودی. ای خدای من، سبزۀ نوخیز باغ عنایت را که در عالم رحم دارم به درگاهت می‌سپارم تا در ملکوتت طفل رحمانی و لایق ذکر و ثنای یزدانی و مستوجب تمجید سبحانی و مستحق الطاف و فضل صمدانی گردد و در ظلّ تعالیم ربّانیه‌ات نشو و نما نماید. تویی بخشنده و مهربان و خداوند عظیم الاحسان. ع ع
Rejoice, O maid-servant of God for that thou hast known God and heard His call and art attracted to His breaths! Then prostrate thyself and kneel down before the gracious Lord, in His greatest Kingdom, and say:
"My Lord! My Lord! I praise Thee and I thank Thee for that whereby Thou hast favored Thine humble maid-servant, Thy slave beseeching and supplicating Thee, because Thou hast verily guided her unto Thine obvious Kingdom and caused her to hear Thine exalted Call in the contingent world and to behold Thy Signs which prove the appearance of Thy victorious reign over all things.
"O my Lord. I dedicate that which is in my womb unto Thee. Then cause it to be a praiseworthy child in Thy Kingdom, and a fortunate one by Thy favor and Thy generosity; to develop and to grow up under the charge of Thine education. Verily Thou art the Gracious! Verily Thou art the Lord of Great Favor!"
(Abdu'l-Baha, Tablets of Abdu'l-Baha v1, p. 139)
#مناجات_بانوان_باردار
@AeenBahai
گاهی بعضی از دوستان در جستجوی مناجاتی برمی آیند که از قلم حضرت عبدالبهاء برای بانویی باردار نازل شده است. اگرچه ترجمه انگلیسی این مناجات منتشر شده اما متن اصلی عربی در جایی نشر نیافته است. طبق استفساری که یکی از دوستان از مرکز جهانی کرده بود متن عربی آن واصل شده که ذیلا نقل می شود. ترجمه فارسی موجود آن به قلم جناب محبوبی است که از متن انگلیسی به فارسی برگردانده شده است که آن نیز درج خواهد شد. سطر اول متن عربی در واقع هدایت مرکز میثاق برای تلاوت مناجات است و جزیی از مناجات نیست.
استبشری یا امةالله بما عرفت الحق و سمعت ندائه و انجذبتِ إلی نفحاتِهِ فارکعی و اسجدی أمام الرّبّ الکریم فی ملکوتِهِ العظیم و قولی:
ربّ ربّ احمدُک و اشکُرُکَ فی ما مَنَنتَ بِهِ عَلی أمَتِکَ الضّعیفةِ و رقیقتِکَ المبتهلة المتضرّعة إلیک لأنّک هدَیتَها إلی صراطِکَ المستقیم و دلَّلتَها إلی ملکوتِک المبین و أسمَعتَها ندائَکَ الأعلی فی قطبِ الإمکان و أرَیتَها آیاتِکَ الدّالّة عَلی ظهورِ سلطنتِکَ القاهرةِ علَی الأشیاءِ. أی ربّ نذَرتُ لَکَ ما فی بطنی فاجعَلِ المولودَ محموداً فی ملکوتِک و مسعوداً بفضلک و جودک و ناشِئاً و نامیاً فی حجر تربیتک. انّک أنت الکریم؛ انّک أنت ذوالفضل العظیم.
ترجمه فارسی که از انگلیسی توسط جناب محبوبی به عمل آمده است:
هوالله الهی الهی حمد و ثنا تو را سزاست که این امۀ موقنۀ خاضعت را مشمول الطاف یزدان و موهبت سبحان فرمودی. کنیز آستانت به کمال تضرّع و ابتهال به ساحت قدست متوجّه. تویی آن کریمی که بندۀ درگاهت را به ملکوت ابهایت هدایت داشتی و به مشاهدۀ علائم مُدِلّه به ظهور فتوحات جلیلۀ باهره و غلبۀ قاهرۀ سلطنت بر جمیع کائنات مؤیّد نمودی. ای خدای من، سبزۀ نوخیز باغ عنایت را که در عالم رحم دارم به درگاهت می‌سپارم تا در ملکوتت طفل رحمانی و لایق ذکر و ثنای یزدانی و مستوجب تمجید سبحانی و مستحق الطاف و فضل صمدانی گردد و در ظلّ تعالیم ربّانیه‌ات نشو و نما نماید. تویی بخشنده و مهربان و خداوند عظیم الاحسان. ع ع
Rejoice, O maid-servant of God for that thou hast known God and heard His call and art attracted to His breaths! Then prostrate thyself and kneel down before the gracious Lord, in His greatest Kingdom, and say:
"My Lord! My Lord! I praise Thee and I thank Thee for that whereby Thou hast favored Thine humble maid-servant, Thy slave beseeching and supplicating Thee, because Thou hast verily guided her unto Thine obvious Kingdom and caused her to hear Thine exalted Call in the contingent world and to behold Thy Signs which prove the appearance of Thy victorious reign over all things.
"O my Lord. I dedicate that which is in my womb unto Thee. Then cause it to be a praiseworthy child in Thy Kingdom, and a fortunate one by Thy favor and Thy generosity; to develop and to grow up under the charge of Thine education. Verily Thou art the Gracious! Verily Thou art the Lord of Great Favor!"
(Abdu'l-Baha, Tablets of Abdu'l-Baha v1, p. 139)
#مناجات_بانوان_باردار
@AeenBahai
Forwarded from آئین بهائی
هو اللّه
امروز چون مبعث حضرت اعلی بود لهذا جمیع شما ها را تبریک میگویم. امروز روزی بود که شبش حضرت باب در شیراز برای حضرت باب الباب اظهار امر کردند. ظهور حضرت باب عبارت از طلوع صبح است چنانکه طلوع صبح بشارت بظهور آفتاب میدهد همین طور ظهور حضرت باب علامت طلوع شمس بها بود یعنی صبحی بود نورانی که آفاق را روشن کرد و آن انوار کم کم نمایان شد تا عاقبت مهر رخشان جلوه نمود. حضرت باب مبشر بطلوع شمس بهاء اللّه بود و در جمیع کتب خویش بشارت بظهور حضرت بهاء اللّه داد حتّی در اوّل کتابیکه موسوم باحسن القصص است میفرماید یا سیّدنا الاکبر قد فدیت بکلّی لک و ما تمنّیت الّا القتل فی سبیلک نهایت آرزوی حضرت باب شهادت در این سبیل بود این تاج سلطنت ابدیّه را بر سر مبارک نهاد که جواهر زواهرش قرون و اعصار را روشن نماید. حضرت اعلی روحی له الفداء صدمات بسیار شدیده دید در اوّل امر در شیراز در خانهء خویش حبس بود بعد از آنجا باصفهان حرکت فرمود علمای آنجا حکم بقتل دادند و نهایت ظلم و اعتساف روا داشتند حکومت حضرت را به تبریز فرستاد و در ماکو حبس شدند و از آنجا بقلعه چهریق برای حبس فرستادند ضرب شدید دیدند و اذیت بی پایان کشیدند آخر الامر به تبریز مراجعت دادند و هزاران گلوله بسینه مبارکش زدند لکن از این شهادت شمعش روشنتر شد و علمش بلند تر گردید و قوّه ظهورش شدید تر گشت تا حال که در شرق و غرب اسم مبارکش منتشر است. باری بعضی را چنان گمان که مظاهر مقدّسه تا یوم ظهور از حقیقت خویش هیچ خبر ندارند مانند زجاجی که از روشنائی بی نصیب است و چون سراج امر روشن شود آن زجاج نورانی گردد. ولی این خطا است زیرا مظاهر مقدّسه از بدایت ممتاز بوده اند این است که حضرت مسیح میفرماید در ابتدا کلمه بود پس مسیح از اوّل مسیح بود کلمه بود و کلمه نزد خدا بود. بعضی را گمان چنان که وقتی که یحیی از نهر اردن حضرت مسیح را تعمید داد آن وقت روح القدس بر مسیح نازل شد و مبعوث گشت و حال آنکه حضرت مسیح بصریح انجیل از اوّل مسیح بود. همچنین حضرت محمّد میفرماید کنت نبیّاً و الآدم بین المآء و الطّین و جمال مبارک میفرماید کنت فی ازلیّة کینونتی عرفت حبّی فیک فخلقتک. آفتاب همیشه آفتاب است اگر وقتی تاریک بوده آفتاب نبوده آفتاب بحرارتش آفتاب است لهذا مظاهر مقدّسه لم یزل در نورانیّت ذات خود بوده و هستند. امّا یوم بعثت عبارت از اظهار است و الّا از قبل هم نورانی بوده اند حقیقت آسمانی بوده اند و مؤیّد بروح القدس و مظهر کمالات الهی مثل این آفتاب که هر چند نقاط طلوع آن متعدّد است و هر وقتی از مطلعی و هر روزی از برجی طلوع مینماید ولی نمیشود گفت آفتاب امروز حادث است نه بلکه همان آفتاب قدیم است لکن مطالع و مشارق حادث و جدید. باری حضرت اعلی روحی له الفداء در جمیع کتب خویش بشارت بظهور بهاء اللّه داد که در سنهء تسع ظهور عجیبی ظاهر میشود و هر خیری حاصل میگردد و کلّ بلقاء اللّه فائز میشوند یعنی ظهور ربّ الجنود خواهد بود و آفتاب حقیقت طالع و روح ابدی دمیده خواهد شد. خلاصه بیانات بسیار دارد که جمیع در بشارت بظهور بهاء اللّه است. آن بود که چون حضرت بهاء اللّه در بغداد یوم رضوان اظهار امر فرمود جمیع بابیان معترف شدند مگر قلیلی و قوّت و قدرت بهاء اللّه قبل از اظهار امر ظاهر بود و جمیع خلق حیران که این چه شخص جلیلی است و این چه کمالات و علم و فضل و اقتدار لهذا بمجرّد ظهور در ایّامی قلیله خلق ملتفت شدند. با آنکه حضرت بهاء اللّه در حبس بود ولی امرش شرق و غرب را احاطه نمود دو پادشاه مستبد میخواستند امرش را محو نمایند و سراجش را خاموش کنند لکن روشن تر شد در زیر زنجیر علمش را بلند کرد و در ظلمت زندان نورش ساطع گشت و جمیع اهالی شرق ملوک و مملوک نتوانستند مقاومت نمایند آنچه منع کردند و اصحابش را کشتند نفوس بیشتر اقبال کردند بجای یکنفر مقتول صد نفر اقبال کردند و امرش غالب شد. و این قدرت بهاء اللّه قبل از ظهور معلوم بود نفسی بحضورش مشرف نشد مگر آنکه مبهوت گشت علما و فضلای آسیا همه معترف بودند که این شخص بزرگوار است امّا ما نمیتوانیم از تقالید دست برداریم و میراث آباء را ترک کنیم هر چند مؤمن نبودند امّا میدانستند که شخص بزرگواری است. و بهاء اللّه در مدرسه ئی داخل نشد معلّمی نداشت کمالاتش بذاته بود همه نفوسی که او را می شناختند این مسئله را بخوبی میدانستند. با وجود این آثارش را دیدید و علوم و کمالاتش را شنیدید حکمت و فلسفه اش را می بینید که مشهور آفاق است تعالیمش روح این عصر است جمیع فلاسفه شهادت میدهند و میگویند که این تعالیم نور آفاق است. باری مظهر الهی باید نور الهی باشد نورانیّتش از خود او باشد نه از غیر مثل اینکه آفتاب نورش از خود اوست امّا نور ماه و بعضی ستارگان از آفتاب است بهمچنین نورانیّت مظاهر مقدّسه بذاتهم است نمیشود از دیگری اقتباس نمایند دیگران باید از آنها اکتساب علوم و اقتباس انوار نمایند نه آنها از دیگران. جمیع مظاهر
امروز چون مبعث حضرت اعلی بود لهذا جمیع شما ها را تبریک میگویم. امروز روزی بود که شبش حضرت باب در شیراز برای حضرت باب الباب اظهار امر کردند. ظهور حضرت باب عبارت از طلوع صبح است چنانکه طلوع صبح بشارت بظهور آفتاب میدهد همین طور ظهور حضرت باب علامت طلوع شمس بها بود یعنی صبحی بود نورانی که آفاق را روشن کرد و آن انوار کم کم نمایان شد تا عاقبت مهر رخشان جلوه نمود. حضرت باب مبشر بطلوع شمس بهاء اللّه بود و در جمیع کتب خویش بشارت بظهور حضرت بهاء اللّه داد حتّی در اوّل کتابیکه موسوم باحسن القصص است میفرماید یا سیّدنا الاکبر قد فدیت بکلّی لک و ما تمنّیت الّا القتل فی سبیلک نهایت آرزوی حضرت باب شهادت در این سبیل بود این تاج سلطنت ابدیّه را بر سر مبارک نهاد که جواهر زواهرش قرون و اعصار را روشن نماید. حضرت اعلی روحی له الفداء صدمات بسیار شدیده دید در اوّل امر در شیراز در خانهء خویش حبس بود بعد از آنجا باصفهان حرکت فرمود علمای آنجا حکم بقتل دادند و نهایت ظلم و اعتساف روا داشتند حکومت حضرت را به تبریز فرستاد و در ماکو حبس شدند و از آنجا بقلعه چهریق برای حبس فرستادند ضرب شدید دیدند و اذیت بی پایان کشیدند آخر الامر به تبریز مراجعت دادند و هزاران گلوله بسینه مبارکش زدند لکن از این شهادت شمعش روشنتر شد و علمش بلند تر گردید و قوّه ظهورش شدید تر گشت تا حال که در شرق و غرب اسم مبارکش منتشر است. باری بعضی را چنان گمان که مظاهر مقدّسه تا یوم ظهور از حقیقت خویش هیچ خبر ندارند مانند زجاجی که از روشنائی بی نصیب است و چون سراج امر روشن شود آن زجاج نورانی گردد. ولی این خطا است زیرا مظاهر مقدّسه از بدایت ممتاز بوده اند این است که حضرت مسیح میفرماید در ابتدا کلمه بود پس مسیح از اوّل مسیح بود کلمه بود و کلمه نزد خدا بود. بعضی را گمان چنان که وقتی که یحیی از نهر اردن حضرت مسیح را تعمید داد آن وقت روح القدس بر مسیح نازل شد و مبعوث گشت و حال آنکه حضرت مسیح بصریح انجیل از اوّل مسیح بود. همچنین حضرت محمّد میفرماید کنت نبیّاً و الآدم بین المآء و الطّین و جمال مبارک میفرماید کنت فی ازلیّة کینونتی عرفت حبّی فیک فخلقتک. آفتاب همیشه آفتاب است اگر وقتی تاریک بوده آفتاب نبوده آفتاب بحرارتش آفتاب است لهذا مظاهر مقدّسه لم یزل در نورانیّت ذات خود بوده و هستند. امّا یوم بعثت عبارت از اظهار است و الّا از قبل هم نورانی بوده اند حقیقت آسمانی بوده اند و مؤیّد بروح القدس و مظهر کمالات الهی مثل این آفتاب که هر چند نقاط طلوع آن متعدّد است و هر وقتی از مطلعی و هر روزی از برجی طلوع مینماید ولی نمیشود گفت آفتاب امروز حادث است نه بلکه همان آفتاب قدیم است لکن مطالع و مشارق حادث و جدید. باری حضرت اعلی روحی له الفداء در جمیع کتب خویش بشارت بظهور بهاء اللّه داد که در سنهء تسع ظهور عجیبی ظاهر میشود و هر خیری حاصل میگردد و کلّ بلقاء اللّه فائز میشوند یعنی ظهور ربّ الجنود خواهد بود و آفتاب حقیقت طالع و روح ابدی دمیده خواهد شد. خلاصه بیانات بسیار دارد که جمیع در بشارت بظهور بهاء اللّه است. آن بود که چون حضرت بهاء اللّه در بغداد یوم رضوان اظهار امر فرمود جمیع بابیان معترف شدند مگر قلیلی و قوّت و قدرت بهاء اللّه قبل از اظهار امر ظاهر بود و جمیع خلق حیران که این چه شخص جلیلی است و این چه کمالات و علم و فضل و اقتدار لهذا بمجرّد ظهور در ایّامی قلیله خلق ملتفت شدند. با آنکه حضرت بهاء اللّه در حبس بود ولی امرش شرق و غرب را احاطه نمود دو پادشاه مستبد میخواستند امرش را محو نمایند و سراجش را خاموش کنند لکن روشن تر شد در زیر زنجیر علمش را بلند کرد و در ظلمت زندان نورش ساطع گشت و جمیع اهالی شرق ملوک و مملوک نتوانستند مقاومت نمایند آنچه منع کردند و اصحابش را کشتند نفوس بیشتر اقبال کردند بجای یکنفر مقتول صد نفر اقبال کردند و امرش غالب شد. و این قدرت بهاء اللّه قبل از ظهور معلوم بود نفسی بحضورش مشرف نشد مگر آنکه مبهوت گشت علما و فضلای آسیا همه معترف بودند که این شخص بزرگوار است امّا ما نمیتوانیم از تقالید دست برداریم و میراث آباء را ترک کنیم هر چند مؤمن نبودند امّا میدانستند که شخص بزرگواری است. و بهاء اللّه در مدرسه ئی داخل نشد معلّمی نداشت کمالاتش بذاته بود همه نفوسی که او را می شناختند این مسئله را بخوبی میدانستند. با وجود این آثارش را دیدید و علوم و کمالاتش را شنیدید حکمت و فلسفه اش را می بینید که مشهور آفاق است تعالیمش روح این عصر است جمیع فلاسفه شهادت میدهند و میگویند که این تعالیم نور آفاق است. باری مظهر الهی باید نور الهی باشد نورانیّتش از خود او باشد نه از غیر مثل اینکه آفتاب نورش از خود اوست امّا نور ماه و بعضی ستارگان از آفتاب است بهمچنین نورانیّت مظاهر مقدّسه بذاتهم است نمیشود از دیگری اقتباس نمایند دیگران باید از آنها اکتساب علوم و اقتباس انوار نمایند نه آنها از دیگران. جمیع مظاهر
Forwarded from آئین بهائی
الهیّه چنین بوده اند حضرت ابراهیم و حضرت موسی و حضرت مسیح و حضرت محمّد و حضرت باب و حضرت بهاءاللّه در هیچ مدرسه ئی داخل نشدند لکن کتبی از آنها صادر که جمیع شهادت دادند بر اینکه بیمثل بوده اند. و این قضیّهء بهاء اللّه و باب یعنی عدم دخول در مدارس را الآن در ایران نفوس دلیل و برهان میدانند در شرق بکتب بهاء اللّه استدلال بر حقّیّت او مینمایند که هیچکس نمیتواند مانند این آیات صادر نماید و نفسی پیدا نشد که بتواند نظیر آن بنویسد زیرا این کتب و آثار از شخصیکه در مدرسه ئی داخل نشده صادر گشته و برهان حقّیّت اوست. باری این کمالات بذاته بوده و اگر غیر این باشد نمیشود نفوسیکه محتاج تحصیل از دیگرانند چگونه مظهر الهی میشوند سراجیکه خود محتاج نور است چگونه روشنی بخشد. پس باید مظهر الهی خود جامع کمالات موهبتی باشد نه اکتسابی شجری باشد مثمر بذات باشد نه ثمر مصنوعی چنان شجر شجرهء مبارکه است که بر آفاق سایه افکند و میوهء طیّبه دهد. پس در آثار و علوم و کمالاتیکه از حضرت بهاء اللّه ظاهر شد نظر نمائید که بقوّهء الهیّه و تجلّیات رحمانیّه بودحضرت باب در جمیع کتب بشارت بظهور آن فیوضات و کمالات الهیّه داد. لهذا شما ها را تبریک روز بعثت حضرت اعلی روحی له الفداء میگویم که این عید سعید و روز جدید بر جمیع شما ها مبارک و مایهء سرور قلوب باد.
(خطابات حضرت عبدالبهاء جلد۳ - صفحه ۵تا ۸)
@AbdolBaha
(خطابات حضرت عبدالبهاء جلد۳ - صفحه ۵تا ۸)
@AbdolBaha
نافه تبیین (سیری در مکاتیب حضرت عبدالبهاء، مجلدات 1تا4) - صادق عرفانیان 👇👇( با سپاس از جناب دکتر ایرج ایمن برای اهدای این اثر به کتابخانه نور جهت تقدیم به احبای عزیز ایران🌹✨📕 )
مجموعه مناجات های حضرت عبدالبهاء (إعراب شده مجموعه چاپ آلمان) 👇👇( با سپاس از عزیزان تهیه کننده این مجموعه ارزشمند و ارسال و اجازه نشر آن به مناسبت سالگرد تولد حضرت عبدالبهاء - کتابخانه نور ✨📕) [ سایز صفحه A6 جهت برش و صحافی مجموعه در سایز کتابچه مناجات ]