✅ یک حالِ خوب در رایان با دوچرخه! ✅

✍ در این دنیا لذت‌های بیشماری وجود دارد که حالِ آدم را خوب می‌کند؛ بی‌شک یکی از آن لذت‌ها، زیستن در کنار کودکان است؛ امیدهای آینده وطن ...

🔻شرح عکس: رکاب‌زنی به همراه جناب مطهری، مدیرکل محیط‌زیست استان خراسان‌شمالی درکنار کودکان مدرسه طبیعت رایان_ بجنورد؛ ۳۰بهمن ۱۳۹۷ در ۱۶۸مین هفته از #سه‌شنبه‌های_بدون_خودرو.

#مدرسه‌طبیعت_رایان
#خراسان‌شمالی
#بجنورد

🇮🇷: @darvishnameh

🌏 دیوارها را برداریم...

فرزندان شما به حقیقت فرزندان شما نیستند.
آنها از کوچه وجود شما می گذرند،
اما از شما نیستند و اگرچه با شمایند به شما تعلق ندارند.
عشق خود را بر آنها نثار کنید، اما اندیشه هایتان را برای خود نگه دارید.
زیرا آنها نیز برای خود اندیشه ای دارند.
جسم آنها را در کنار خود جای دهید،
اما روح آنها را آزاد بگذارید.
زیرا روح آنها در خانه فردا زیست خواهد کرد که شما حتی در رویا نمیتوانید به دیدار آنها بروید...
"Jibran Khalil Jibran"

📗 برگرفته از کتاب مصور
"دیوارها را برداریم"

درسهایی از مدرسه طبیعت

مطالعه روی یک جامعه ی آماری یک میلیون نفری نشان داده که آنهایی که در کودکی در محیطهای سبز به سر می برند در بزرگسالی سلامت روانی بهتری دارند و کمتر به اعتیاد،بیماریهای مرتبط با تنش و اسکیزوفرنی مبتلا می شوند.کودکانی که محیط آنها از کمترین میزان سبزه برخوردار باشد ۵۵ در صد بیشتر احتمال دارد که در بزرگسالی به چنین عوارضی گرفتار آیند. تاثیر محیط سبز به همان اندازه است که تاثیر سابقه خانوادگی در پیدایش اینگونه بیماریها ، و تاثیر آن فقط اندکی از تاثیر موقعیت اقتصادی-اجتماعی خانواده ضعیف تر است . برای بازی آزاد کودکان در محیط های طبیعی اهمیت قائل باشیم.

@madresehtabiat
@natureschool

نخستین روز #سمینار_خلاقیت
چهارشنبه، هشتم اسفندماه ۱۳۹۷
سخنرانی آقای #محسن_مشارزاده
با موضوع: "نسبت تجربه طبیعت با خلاقیت در کودکان"
مرکز همایش های هتل بین المللی ارم
#موسسه_پژوهشی_کودکان_دنیا
#مدرسه_طبیعت

@koodakandonya
@KavikonjNatureSchool
@GhasedakNatureSchool

congratulations👏👏

سرکار خانم #کوثر_عباس_پور،
دانشجوی کارشناسی ارشد# رفتار حرکتی گرایش رشد حرکتی دانشگاه تبریز، #سخنران_برتر سومین همایش علوم اربردی ورزش و تندرستی انتخاب شد. 👏
این تحقیق بخشی از پایان نامه کارشناسی ارشد میباشد که نتایج آن نشان داده که کودکانی که در فضای آزاد طبیعی ( مدرسه طبیعت) بازی خودانگیخته داشتند بیش از ۸۰ درصد بهبود در رشد اجتماعی را نشان دادند درحالیکه کودکانی که در فضای سرپوشیده مهدکودک بازی میکنند ۳۴ درصد بهبود رشد اجتماعی داشتند.
داده های این تحقیق از مدرسه طبیعت دانشگاه تبریز جمع آوری شده بود.
بامید بازی سرخوشانه همه کودکان.

صداى كودكى ٦ ساله از مدرسه طبيعت كه از خطرات نابودى رودخانه ميگويد... و در آخر از مادرش خواست تا اين پيام را به دولت برساند☘️

🌏 دیوارها را برداریم...

فرزندان شما به حقیقت فرزندان شما نیستند.
آنها از کوچه وجود شما می گذرند،
اما از شما نیستند و اگرچه با شمایند به شما تعلق ندارند.
عشق خود را بر آنها نثار کنید، اما اندیشه هایتان را برای خود نگه دارید.
زیرا آنها نیز برای خود اندیشه ای دارند.
جسم آنها را در کنار خود جای دهید،
اما روح آنها را آزاد بگذارید.
زیرا روح آنها در خانه فردا زیست خواهد کرد که شما حتی در رویا نمیتوانید به دیدار آنها بروید...
"Jibran Khalil Jibran"

📗 برگرفته از کتاب مصور
"دیوارها را برداریم"

گرفتاري همه جايي
@madresehtabiat
@natureschool

سرانه ی شادی و خنده ی کودکان شهر من چه میزان است؟

#مدرسه_طبیعت_نوج
@noojnatureschool

«تنها کسانی که در کودکی فرصت لذت بردن آزادانه از طبیعت داشته‌اند، به جای ترس یا برخورد کاملا ابزاری با طبیعت، نوعی قدردانی ذاتی نسبت به محیط‌های طبیعی از خود بروز داده‌اند.»
#مدرسه_طبیعت
@KoocharNatureSchool

ما جامه نمازی به سر خم کردیم / از خاک خرابات تیمم کردیم
باشد که در این میکده ها دریابیم / آن عمر که در مدرسه ها گم کردیم
امروز ما با دو نگاه به کودک روبروییم یکی نگاه غالب،که چه آگاهانه باشد یا نه کودک را موجودی می بیند مثل ما بزرگسالان منتها با جثه ای کوچکتر همه به یکسان و با استعدادهای یکنواخت همچون لوحی محفوظ آموزش پذیر، شکل گیرنده، منعطف و چکش خوار آماده برای اینکه هر چه بخواهی بر این لوح بنویسی دورانی از بطالت و بی خبری می گذراند که باید هر چه زودتر به پایان رساند و وارد زندگی جدیش کرد او خود آگاه به مصلحت خویش نیست و باید برایش برنامه ریخت نیاز آینده هاش به پیشرفت را در نظر گرفت و هر آنچه در این رهگذر و برای میل به پیشرفت مورد نیاز اوست برآورد و او را بر آن وا داشت در این راه هر چه بیشتر به علوم و فنون مختلف مجهز شود و هر چه زودتر بهتر است . او را باید همچون انباری از اطلاعات آکند .اینکه او خود این شیوه بارآمدن را علاقه دارد به آن انگیزه دارد آمادگی روانی برایش هست یا نه با شادمانی آن را می پذیرد و یا تحت فشار کمترین اهمیتی ندارد چرا که او به مصلحت خویش آگاه نیست. اگر برداشت من از نگاه غالب جامعه ،قانون ،خانواده و نظام آموزش آنطور که در عمل می آید نه در کلام نادرست است به من یادآوری کنید . ممکن است این نگاه به غیر از این مدعی باشد و حرفهای زیبا در مورد کودک بسیار بگویند اما آنچه اهمیت دارد شیوه عمل است نه اظهارات . آیا شیوه عمل با کودک در خانه و مدرسه جز این حکایت دارد؟خانواده، مدرسه ، رسانه و جامعه با او جز این برخورد می کنند؟ مثالی بزنیم : در زمره اولین تعالیم تربیت معلم و مربی آنست که شرط اول یادگیری وجود علاقه و انگیزه است کودک تا نسبت به چیزی علاقه و انگیزه نداشته باشد نسبت به آن توجه نشان نخواهد داد حال از شما می پرسم اگر یک روز کودک را به طبیعت ببریم و آزادش بگذاریم تا هر آنچه خواهد کند و روز دوم او را درکلاسی در هر کلاسی بنشانیم و چیزی را به او بیاموزیم روز سوم او را بین این دو گزینه مخیر کنیم کدام را برخواهد گزید؟ و ما اکنون کدام را به او عرضه می داریم ؟ مسلم است که او بخواهد آزادانه و سرخوشانه زندگی کند اما این که مصلحت او نیست ، بازی لهو است و باید هر چه زودتر به کناری نهاده شود. اما نگاه دیگری نیز به کودک وجود دارد. رو به رشد و اقبال روز افزون که هر کودک را هدیه یگانه ای می داند خلاق با خرد ذاتی برای شناخت جهان پیرامون هر یک با علایق و استعدادهای خاص خود با گرایشاتی از پیش تا حدودی سوگیری شده و ذاتی که آن را برای شناخت جهان به گونه ای خاص آماده ساخته اند کودکی را دورانی طلایی و تکرار ناپذیر می بیند که همه چیز فرد را برای همه عمر به خوب یا بد رقم خواهد زد نگاهی که کودک را بزرگترین سرمایه می داند و اعتقاد دارد که اگر قرار است او در فردای بزرگسالی اش موجودی باشد شادمان، خلاق، توانا ، مقاوم و دل بسته به سرزمین و مدافع آن اکنون باید به او فرصت شادمانی ، سرخوشی و

تجربه آزاد و یادگیری از طریق عمل خویش داده شود و این از طریق بازی میسر است چرا که بازی تمرین زندگیست . اینان معتقدند که حتی اگر کودک ناسازگاری ها و معلولیت ها یی هم ناشی از محرومیت این تجربه داشته باشد باز هم علاجش در برقراری همین رابطه است یعنی اینکه :
دردم از یار است و درمان نیز هم
امروز این گروه دومند که در این جا گرد آمده اند تا آینده فرزندان این مرز و بوم را در مسیر دیگری اندازند مسیری که برای بهتر شدن حال مردمان و سرزمینشان به صواب نزدیکتر است . امروز با اتکاء به این نگاه مدارس طبیعت یکی پس از دیگری در نقاط مختلف کشور گشوده می شود با اینکه از انعقاد نطفه این فکر در عمل بیش از 5 سال نمی گذرد اما امروز لشکری از علاقمندان به دنبال آن روانند تا آن را در همه جا محقق کنند ظرف دو سال گذشته علاوه بر بسیاری گردهمایی های مختلف در سراسر کشور این سومین همایش ملی پیرامون مدرسه طبیعت است که برگزار می گردد. اولین در مشهد دومین سال گذشته در همین مکان و اکنون در خدمت شما هستیم .بسیاری از حضار درصدد تدارک یک مدرسه در اقصاء نقاط کشور تشریف آورده اند مدارس مشهد، کرمانشاه ، اصفهان ، بیرجند ، عباس آباد چالوس ، کیاشهرگیلان ، نوچ در ساری مدرسه گلستان در کنار پارک ملی و دو مدرسه طبیعت سیار در تهران آنهایی هستند که من به یاد دارم در بسیاری از شهرهای ایران مدارس در حال راه اندازی است امروز ورزشکار علاقمند و عاشق طبیعت عبدالرضا کوهپایه مشغول رکاب زدن از هامون زابل تا مشهد است و در همه شهرهای مسیر برای مردم پیرامون اهمیت مدرسه طبیعت سخن می گوید و از نقطه تاریک هامون که امروز خشک است تا مشهد که نقطه امید است رکاب می زند برای این ورزشکار علاقمند ابراز لطفی بکنیم (تشویق حضار) .
من چیز دیگری ندارم که بگم بسیار امیدوارم به این که این مسیر مسیری است رو به رشد و ما همه می توانیم امید داشته باشیم که در آینده نگاه غالب به کودک نگاهی باشد که در امروز داره در اینجا درباره اش صحبت میکنیم . متشکرم
- سخنرانی عبدالحسین وهابزاده، اولین همایش ملی کودک و طبیعت، دی ماه 1394

کودکان با اشتیاق شدید یادگیری به این دنیا می‌آیند و به‌طور ژنتیکی با قابلیت شگفت‌انگیزی برای یادگیری برنامه‌ریزی شده‌اند. آنها در واقع ماشین‌های یادگیری کوچک هستند. بچه‌ها تا حدود چهار سالگی مقدار باورنکردنی از اطلاعات و مهارت‌ها را بدون هیچ آموزشی فرا می‌گیرند. آنها راه رفتن، دویدن، پریدن، و بالا رفتن را یاد می‌گیرند. آنها زبان فرهنگی که در آن متولد شده‌اند را درک کرده و صحبت کردن آن را یاد می‌گیرند و با استفاده از آن بر خواسته‌ها و تمایلاتشان اصرار می‌ورزند، بحث می‌کنند، می‌خندانند، عصبانی می‌کنند، دوستی می‌کنند و سوال می‌پرسند. آنها مقدار باور نکردنی دانش در مورد دنیای فیزیکی و اجتماعی اطرافشان کسب می‌کنند. تمام این یادگیری توسط غرایز و محرک‌های ذاتی، بازیگوشی و کنجکاوی طبیعی‌شان هدایت می‌شود.

عکاس:پوریا قلیچ خانی

در آستانه سالی نو ، به عنوان یک خوشبین مادرزاد، با قلبی امیدوار برای همه آنان که دل در گرو طبیعت ،فرهنگ و سرزمین و مردم دارند سالی شادمان آرزو دارم.گرچه در این سال بر مدارس طبیعت بی مهریهای بسیار روا داشته شد اما چه باک .
“ گاه زخمی که به پا داشته ام
زیر و بمهای زمین را به من آموخته است”.
اما آنچه بس مهمتر است ودلهای ما را گرم می دارد تغییر نگاهیست که جامعه به کودکان و نوجوانان خود نشان می دهد . کودک دیگر آن موجود ناتوان و نادان که باید همه چیزش را بزرگسالان راهبری کنند و از او بزرگسالی کوتوله بسازند ، به میل و سلیقه ی خود،نیست.اکنون گفتگو در مورد این که نیاز واقعی کودک کدام است در گرفته و هر روز جلوه یی از آن را در نگاه خانواده ،جامعه و تصمیم گیرندگان (هرچند در این مورد کند و دردناک )شاهدیم.اهمیت بازی آزاد ،فراغت ،رهایی و بودنِ در محیط بیرون و طبیعت برای رشد جامع کودک هرچه بیشتر پذیرفته می شود.
اطمینان و باور عمیق دارم که همه ی کوشندگان این راه هر روز شاهد پیشبرد بیشتر این نگاه و شیوه ی پرورش خواهند بود.روزی را میبینم که تجربه آزاد بازی ،یلگی و شادمانی بی مرز در طبیعت ،به عنوان یک حق طبیعی و مادرزاد ،برای همه کودکان تا سن ۱۱-۱۲ سالگی،همسان با حق داشتن آغوش مهربان خانواده ،سلامت ،تغذیه مناسب و سرپناه ،به رسمیت شناخته می شود و پژواکش در قانون ،جامعه ،نظام پرورش و آموزش ،طراحی شهر و فضای مسکون و هرجای دیگری که بودِ کودک در آن جاریست،شنیده خواهد شد.به امید آنروز نوروزتان شادمان باد.

@madresehtabiat
@natureschool