با مردم که سروکار داشته باشی هر روز مطمئنتر میشی که تو آب ایران یه چیزی میریزن وگرنه قبلا اینجوری نبود اوضاع.
فالور اینستاگرام هم دیگه مثل خونه و ماشین و لباس شده. هرکی رو فالو داری دیگه از قبل داری. حوصله فالو یا اکسپت کردن افراد جدید رو نداری.
گفته بودن ۹۰ درصد مردم ایران مشکلات روانی دارن و باید به پزشک مراجعه کنن ولی کسی جدی نگرفت الان یکی جیگرکی زده اسمش رو گذاشته "جگرسرای هانیبال لکتر".
همون روز اول اگر هرکسی از دوستامون که مهاجرت کرد از اینستاگرام هم بلاکش میکردیم الان انقدر با عکسای که میذاره غصه نمیخوردیم.
تو ایران حتی اگر مجسمه یه شخصیت کارتونی هم باشی باز آخر و عاقبت خوبی در انتظار نداری.
اینکه میگن وقتی برای دوستت ریلز میفرستی یعنی اون رابطه از بین رفته دروغه. اتفاقا بالاترین مرحله دوستی اینهکه برای هم ریلز بفرستید چون هر حرفی بوده باهم زدید و چیزی نمونده.
تعطیل رسمی شنبهها تصویب شد. دقیقا همون شنبهای که من میخواستم برم دنبال کارهام.
گفته بودن چندسال دیگه میرسیم به جایی که حتی پول غذا خوردن تو بیرون هم نداریم. متاسفانه این اتفاق خیلی زود برای من افتاد و از امسال دیگه پول غذا خوردن ندارم.
نمایشگاه کتاب چقدر خاک بر سر شده که دیگه حتی کسی این شوخی که بریم نمایشگاه کتاب چیزبرگر بخوریم هم نمیکنه.
مشهد چرا اینجوری شده؟ هر لحظه اخبار رو چک میکنی میبنیی یه بلای طبیعی نازل شده. مثل اینکه امام رضا زیاد امسال از تولدش راضی نیست.
یه تحقیق انجام بدیم ببینیم اینایی که مهاجرت کردن هم انقدر خستهان و خوابشون میاد یا ما تو ایران فقط این مشکل رو داریم؟ احساس میکنم اینا برای اینکه ما همیشه خوابمون بیاد هم یه کارایی میکنن.
دوستی ما تموم نشده فقط تو دیگه به آخرین ریلزی که برات فرستادم واکنش نشون ندادی.