مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی تبعیدی در زندان سمنان با نگارش نامه‌ای با اعتراضات مردمی اعلام همبستگی کرد.
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
«سالهاست که ما برای آب و نان جان می‌دهیم
از کولبر گرفته تا سوخت بر و الان کل ایران… آنهم در کشور ثروتمندی همچون ایران! که زمین و آسمان‌اش به تاراج رفته و می‌رود.
این صدای همه ماست که از ایذه و شادگان و اهواز بلند شده و به زودی کل ایران را فرا خواهد گرفت.
من و این زنان ستمدیده هم بندم در زندان سمنان قوت غالب نان و پنیرمان هم با این قیمت‌ها کوچک و کوچک‌تر شده اما تلخ‌کام‌ایم برای مردممان ….ولی از شنیدن فریاد اعتراضات هم وطنانمان در ایذه و شهرهای جنوب دلمان شاد و پشتمان گرم شد… مردمی که اگرچه تکه نانی در سفره هایشان نمانده اما غیرت و شرف در سینه هایشان حک شده است و از میان خونابه های زخم سالیان عزیزانشان دوباره برخاسته اند.
من هم از درون زندان سمنان دست در دست این زنان ستمدیده و همه شمایان که نانی و آبی برایمان نمانده، خودم را در کنارتان می‌بینم و با صدای بلند فریاد میزنم:
ما، گرسنگان بی‌لبخند از میان رنج‌ها، لبخند به لب‌هایمان برمی‌گردد.
فردا از آن ماست
مریم اکبری منفرد/اردیبهشتماه ۱۴۰۱/ زندان سمنان»
- مریم اکبری منفرد، که چهار نفر از اعضای خانواده‌اش در دهه شصت، در زمانی که کودک بود، اعدام شدند، دوازده سال است که بدون مرخصی در زندان است.
او مادر سه فرزند است که دوازده سال از مادر خود دور بوده‌اند.
#مریم_اکبری_منفرد #بیانبه #اعتراضات_سراسری #جان_برای_نان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
«سالهاست که ما برای آب و نان جان می‌دهیم
از کولبر گرفته تا سوخت بر و الان کل ایران… آنهم در کشور ثروتمندی همچون ایران! که زمین و آسمان‌اش به تاراج رفته و می‌رود.
این صدای همه ماست که از ایذه و شادگان و اهواز بلند شده و به زودی کل ایران را فرا خواهد گرفت.
من و این زنان ستمدیده هم بندم در زندان سمنان قوت غالب نان و پنیرمان هم با این قیمت‌ها کوچک و کوچک‌تر شده اما تلخ‌کام‌ایم برای مردممان ….ولی از شنیدن فریاد اعتراضات هم وطنانمان در ایذه و شهرهای جنوب دلمان شاد و پشتمان گرم شد… مردمی که اگرچه تکه نانی در سفره هایشان نمانده اما غیرت و شرف در سینه هایشان حک شده است و از میان خونابه های زخم سالیان عزیزانشان دوباره برخاسته اند.
من هم از درون زندان سمنان دست در دست این زنان ستمدیده و همه شمایان که نانی و آبی برایمان نمانده، خودم را در کنارتان می‌بینم و با صدای بلند فریاد میزنم:
ما، گرسنگان بی‌لبخند از میان رنج‌ها، لبخند به لب‌هایمان برمی‌گردد.
فردا از آن ماست
مریم اکبری منفرد/اردیبهشتماه ۱۴۰۱/ زندان سمنان»
- مریم اکبری منفرد، که چهار نفر از اعضای خانواده‌اش در دهه شصت، در زمانی که کودک بود، اعدام شدند، دوازده سال است که بدون مرخصی در زندان است.
او مادر سه فرزند است که دوازده سال از مادر خود دور بوده‌اند.
#مریم_اکبری_منفرد #بیانبه #اعتراضات_سراسری #جان_برای_نان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Telegraph
مریم اکبری منفرد: سالهاست که برای آب و نان جان می‌دهیم
مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی تبعیدی در زندان سمنان با نگارش نامه‌ای با اعتراضات مردمی اعلام همبستگی کرد. متن کامل این نامه به شرح زیر است: «سالهاست که ما برای آب و نان جان می‌دهیم از کولبر گرفته تا سوخت بر و الان کل ایران… آنهم در کشور ثروتمندی همچون ایران!…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
جمعی از زندانیان سیاسی، طی بیانیه‌ای از همه مردم ایران خواستند که به اعتراضات و اعتصابات بپیوندند.
در بخشی از این بیانیه آمده است:
«در این چند سال و در میان تمامی این وقایع مهم تاریخی یک مسئله مشترک وجود داشته است و آن هم تنها بودنمان در مقابل این حکومت خونریز و مستبد است،
به تجربه طی این سالها دریافتیم برای رهایی از این حکومت استبدادی جز خودمان هیچکس را نداریم و این را میتوان از هم‌زمانی تلاش برای مذاکره با یکی از ضد بشری‌ترین حکومت‌های تاریخ و کشته شدن مردم ایران در شهرها و خیابانهای ایران توسط همین حکومت به عینه مشاهده کرد
حالا که شاهد هم‌زمانی اعتراضات و اعتصابات مختلف هستیم نیک می‌دانیم و آگاهیم که زمان آن رسیده تا یکدیگر را در این اعتراضات و اعتصابات یاری برسانیم
در کنار یکدیگر قرار بگیریم به این اعتراضات و اعتصابات اضافه شویم.»
امضاء‌کنندگان این بیانیه این افراد هستند:
حسین قشقایی
میلاد ارسنجانی
رضا صلواتی
شهاب سلطانیان
اکبر فراجی
فریبا اسدی
رسول ابوترابی گودرزی
#بیانبه #اعتراضات_سراسری #اعتصابات_سراسری #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در بخشی از این بیانیه آمده است:
«در این چند سال و در میان تمامی این وقایع مهم تاریخی یک مسئله مشترک وجود داشته است و آن هم تنها بودنمان در مقابل این حکومت خونریز و مستبد است،
به تجربه طی این سالها دریافتیم برای رهایی از این حکومت استبدادی جز خودمان هیچکس را نداریم و این را میتوان از هم‌زمانی تلاش برای مذاکره با یکی از ضد بشری‌ترین حکومت‌های تاریخ و کشته شدن مردم ایران در شهرها و خیابانهای ایران توسط همین حکومت به عینه مشاهده کرد
حالا که شاهد هم‌زمانی اعتراضات و اعتصابات مختلف هستیم نیک می‌دانیم و آگاهیم که زمان آن رسیده تا یکدیگر را در این اعتراضات و اعتصابات یاری برسانیم
در کنار یکدیگر قرار بگیریم به این اعتراضات و اعتصابات اضافه شویم.»
امضاء‌کنندگان این بیانیه این افراد هستند:
حسین قشقایی
میلاد ارسنجانی
رضا صلواتی
شهاب سلطانیان
اکبر فراجی
فریبا اسدی
رسول ابوترابی گودرزی
#بیانبه #اعتراضات_سراسری #اعتصابات_سراسری #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
خانم پوران ناظمی، فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق، در این پیام که روز گذشته به دست ما رسیده، راه نجات زندانیان سیاسی را همبستگی و همدلی و همراهی می‌داند.
او درباره شهامت زندانیان خیزش انقلابی سخن می‌گوید که ابراز پشیمانی نکردند.
او از این زندانیان تجلیل می‌کند و ابراز.امیدواری می‌کند که به زودی دیوارهای زندانها فرو بریزد و در همه شهرها جشن آزادی برگزار شود.
- روز گذشته، روز جهانی حمایت از زندانیان سیاسی بود.
#پوران_ناظمی #زندانیان_سیاسی #بیانبه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
او درباره شهامت زندانیان خیزش انقلابی سخن می‌گوید که ابراز پشیمانی نکردند.
او از این زندانیان تجلیل می‌کند و ابراز.امیدواری می‌کند که به زودی دیوارهای زندانها فرو بریزد و در همه شهرها جشن آزادی برگزار شود.
- روز گذشته، روز جهانی حمایت از زندانیان سیاسی بود.
#پوران_ناظمی #زندانیان_سیاسی #بیانبه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
تعدادی از زنان زندانی سیاسی زندان اوین اعلام کردند که در حمایت از مردم و اعتراض علیه حکومت از ۲۴ شهریور در حیاط زندان تحصن می‌کنند. متن بیانیه آنها به شرح زیر است:
.
«ما زنان سیاسی اوین برای حمایت از مردم و اعتراض علیه حکومت از ۲۴ شهریور در حیاط زندان تحصن می کنیم.
یک سال از کشته شدن دختر ایران زمین، مهسا امینی(ژینا) به دست ماموران حکومت جمهوری اسلامی گذشت. بغض کشته شدن و اعدام مظلومانه دختران و پسران سرزمینمان در خیابان‌ها و زندانها، کور کردن معترضان، بازداشت ، شکنجه و زندان به پا خاستگان، زخمی است بر جان و روانمان ، اما شعله امید و انگیزه ای است برای تداوم مبارزه تا لحظه پیروزی مان.
.
ما زنان زندانی سیاسی اوین در کنار همه آزادیخواهان و برابری طلبان جهان، در حمایت از مردم ایران و اعتراض به سیاست های خشونت آمیز ، سرکوبگرانه و بی رحمانه حکومت دینی استبدادی از روز ۲۴ شهریور در حیاط بند زنان اوین تحصن خواهیم کرد و با مردم ایران هم صدا خواهیم بود.
.
از مردم ایران و جهان می‌خواهیم صدای معترضان و مخالفان و مردم باشند و ما را یاری کنند.
.
آزاده عابدینی، سپیده قلیان، شکیلا منفرد، گلرخ ایرایی، نرگس محمدی، محبوبه رضایی ، ویدا ربانی»
narges_mohamadi_51
#مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی #نرگس_محمدی #سپیده_قلیان #آزاده_عابدینی #شکیلا_منفرد #گلرخ_ایرایی #محبوبه_رضایی #ویدا_ربانی #mahsaamini #womanlifefreedom #nargesmohammadi #بیانبه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
.
«ما زنان سیاسی اوین برای حمایت از مردم و اعتراض علیه حکومت از ۲۴ شهریور در حیاط زندان تحصن می کنیم.
یک سال از کشته شدن دختر ایران زمین، مهسا امینی(ژینا) به دست ماموران حکومت جمهوری اسلامی گذشت. بغض کشته شدن و اعدام مظلومانه دختران و پسران سرزمینمان در خیابان‌ها و زندانها، کور کردن معترضان، بازداشت ، شکنجه و زندان به پا خاستگان، زخمی است بر جان و روانمان ، اما شعله امید و انگیزه ای است برای تداوم مبارزه تا لحظه پیروزی مان.
.
ما زنان زندانی سیاسی اوین در کنار همه آزادیخواهان و برابری طلبان جهان، در حمایت از مردم ایران و اعتراض به سیاست های خشونت آمیز ، سرکوبگرانه و بی رحمانه حکومت دینی استبدادی از روز ۲۴ شهریور در حیاط بند زنان اوین تحصن خواهیم کرد و با مردم ایران هم صدا خواهیم بود.
.
از مردم ایران و جهان می‌خواهیم صدای معترضان و مخالفان و مردم باشند و ما را یاری کنند.
.
آزاده عابدینی، سپیده قلیان، شکیلا منفرد، گلرخ ایرایی، نرگس محمدی، محبوبه رضایی ، ویدا ربانی»
narges_mohamadi_51
#مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی #نرگس_محمدی #سپیده_قلیان #آزاده_عابدینی #شکیلا_منفرد #گلرخ_ایرایی #محبوبه_رضایی #ویدا_ربانی #mahsaamini #womanlifefreedom #nargesmohammadi #بیانبه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
ابوالفضل پورحسینی، مجسمه‌ساز و دانش‌آموخته دانشگاه هنر تهران، شهروندی است که در تیر ماه ۱۴۰۲ توسط نیروهای لباس شخصی و همراه با ضرب و شتم در کرج بازداشت شده و ماه‌ها بلاتکلیف در زندان کچویی کرج بود.
او حالا به اتهام جدید فعالیت تبلیغی و آموزشی مخل با شرع اسلام متهم شده است.
آقای پورحسینی اعلامیه‌‌ای از گروه عرفان حلقه را بین مردم پخش می‌کرد و معتقد است که این کار در راستای عدالت خواهی بوده است.
ایشان در این پیام صوتی از رژیم جمهوری اسلامی ابراز بیزاری می‌کند و اعمال این رژیم را مغایر با شرع اسلام می‌داند.
او در پرونده دیگری به دلیل شرکت در کلاس‌های عرفان حلقه به پنج سال زندان محکوم شده است.
آقای پورحسینی که پیش از بازداشت جراحی بیضه داشته از همین ناحیه مورد ضرب و شتم ماموران لباس شخصی قرار گرفته است.
این مجسمه‌ساز که برخی آثارش در پارک‌های شهر نصب شده است، پس از بازداشت نزدیک به یک هفته را در کلانتری تپه قشلاق کرج و پلیس امنیت کرج گذرانده و در این مدت منزل او نیز تفتیش شده است.
جدا از هر قضاوتی که در خصوص اعتقاد و باور ایشان داشته باشیم، زندانی کردن یک فرد به خاطر باور و عقیده خلاف حقوق بشر است.
جمهوری اسلامی نه تنها باورمندان به سایر ادیان را محدود می‌کند، بلکه باورمندان به برداشتی متفاوت از مذهب شیعه را هم برنمی‌تابد.
این وضعیت آقای پورحسینی است که می‌گوید یک فرد شیعه و معتقد است، حالا خودتان ببینید افراد بهایی، خداناباور و ... چه سرنوشتی در جمهوری اسلامی دارند.
طبق گزارش دریافتی، آقای پورحسینی از روز گذشته به سلول انفرادی منتقل شده و اعتصاب غذا کرده است.
- بدیهی است که انتشار این فایل صوتی به معنای تایید باورهای آقای پورحسینی و گروه عرفان حلقه نیست، بلکه تنها برای نشان دادن میزان عدم تحمل جمهوری اسلامی و رساندن صدای یک زندانی سرکوب‌شده در حاکمیت تمامیت خواه است.
#ابوالفضل_پورحسینی #بیانبه #زندانی_عقیدتی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
ابوالفضل پورحسینی، مجسمه‌ساز و دانش‌آموخته دانشگاه هنر تهران، شهروندی است که در تیر ماه ۱۴۰۲ توسط نیروهای لباس شخصی و همراه با ضرب و شتم در کرج بازداشت شده و ماه‌ها بلاتکلیف در زندان کچویی کرج بود.
او حالا به اتهام جدید فعالیت تبلیغی و آموزشی مخل با شرع اسلام متهم شده است.
آقای پورحسینی اعلامیه‌‌ای از گروه عرفان حلقه را بین مردم پخش می‌کرد و معتقد است که این کار در راستای عدالت خواهی بوده است.
ایشان در این پیام صوتی از رژیم جمهوری اسلامی ابراز بیزاری می‌کند و اعمال این رژیم را مغایر با شرع اسلام می‌داند.
او در پرونده دیگری به دلیل شرکت در کلاس‌های عرفان حلقه به پنج سال زندان محکوم شده است.
آقای پورحسینی که پیش از بازداشت جراحی بیضه داشته از همین ناحیه مورد ضرب و شتم ماموران لباس شخصی قرار گرفته است.
این مجسمه‌ساز که برخی آثارش در پارک‌های شهر نصب شده است، پس از بازداشت نزدیک به یک هفته را در کلانتری تپه قشلاق کرج و پلیس امنیت کرج گذرانده و در این مدت منزل او نیز تفتیش شده است.
جدا از هر قضاوتی که در خصوص اعتقاد و باور ایشان داشته باشیم، زندانی کردن یک فرد به خاطر باور و عقیده خلاف حقوق بشر است.
جمهوری اسلامی نه تنها باورمندان به سایر ادیان را محدود می‌کند، بلکه باورمندان به برداشتی متفاوت از مذهب شیعه را هم برنمی‌تابد.
این وضعیت آقای پورحسینی است که می‌گوید یک فرد شیعه و معتقد است، حالا خودتان ببینید افراد بهایی، خداناباور و ... چه سرنوشتی در جمهوری اسلامی دارند.
طبق گزارش دریافتی، آقای پورحسینی از روز گذشته به سلول انفرادی منتقل شده و اعتصاب غذا کرده است.
- بدیهی است که انتشار این فایل صوتی به معنای تایید باورهای آقای پورحسینی و گروه عرفان حلقه نیست، بلکه تنها برای نشان دادن میزان عدم تحمل جمهوری اسلامی و رساندن صدای یک زندانی سرکوب‌شده در حاکمیت تمامیت خواه است.
#ابوالفضل_پورحسینی #بیانبه #زندانی_عقیدتی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
برای پاسداری از “نه باشکوه” مردم ایران
بیانیه زندانی سیاسی، احمدرضا حائری در رابطه با «انتخابات» ریاست‌جمهوری رژیم
احمدرضا حائری، زندانی سیاسی، محبوس در زندان قزلحصار، طی بیانیه‌ای از عدم مشارکت مردم در انتخابات مجلس و خبرگان تجلیل کرد و خواستار تداوم همین رویکرد شد.
او در بخشی از این بیانیه نوشت:
«دیگر این مردم خود بهتر می‌دانند که قدرت حاکمه در جمهوری اسلامی "رای مردم" را فقط به عنوان "زینت المجالس” حاکمیت استبداد دینی می‌خواهند و رئیس‌جمهور در ساختار تحت امر ایشان تنها نقش تدارکاتچی برای "اجرای اوامر" را دارد.»
متن کامل بیانیه به شرح زیر است:
حماسه بزرگ مردم ایران در اسفند ۱۴۰۲ و اریبهشت ۱۴۰۳ برای بازپس‌گیری "حق تعیین سرنوشت" چنان سترگ و مهم بود که آراء منصوبان مجلس و خبرگان در ایران ۸۵ میلیونی کنونی، کمتر از یک‌سوم آراء کسانی بود که در ایران۳۶ میلیونی ۴۴ سال پیش از راهیابی به مجلس اول بازماندند. ( منصوبان مجلس دوازدهم با ۱۹۰ هزار و حدود دو درصد رای مردم تهران یا رای رئیس مجلس فعلی با کمتر از پانصد هزار رای را مقایسه کنید با آرا مجلس اول که کسانی با بیش از پانصد هزار رای از راهیابی به آن مجلس بازماندند.)
“نه باشکوه” این حماسه بزرگ پس از سالها مبارزه مستمر خشونت‌پرهیز مردم برای دست‌یابی به "حق تعیین سرنوشت"، معادلات صحنه سیاسی کشور را برای همیشه تغییر داد. از سال ۷۶ تا ۹۶ این مردمان ستمدیده ایران بودند که از سر "ترس و استیصال" برای ایجاد تغییر پای صندوق رای می‌رفتند، حضوری که هیچ دستاورد پایداری برای آنها نداشت؛ و این برای نخستین‌بار بود که ترس و استیصال را اینبار نه مردم آگاه بلکه حاکمیت استبدادی تجربه می‌کرد.
یک ماه پیش و پس از خلق این حماسه بود که یک هفته‌ای را بدون دیدن رنگ آفتاب در سلولهای انفرادی واحد سه زندان قزلحصار دربند بودم. در سلول کناری جوانی به نام "بنیامین.م" سه هفته‌ای می‌شد که به آنجا منتقل شده بود. یازده ماه بود که از زندان عادل‌آباد شیراز تا بازداشتگاه‌های مختلف سپاه تحت شکنجه سلول انفرادی قرار داشت، برای اقرار به گناهی که می‌توانست برایش سالها حبس یا حتی حکم اعدام در پی داشته باشد. صداهایی که از سلول بنیامین می‌آمد و رفتارش با نگهبانان نشان می‌داد یازده ماه شکنجه انفرادی روانش را از هم پاشیده است.
یاد جمله میشل فوکو در کتاب "مراقبت و تنبیه، تولد زندان" افتادم که در توصیف شکنجه "چهارشقه" کردن انسان در قرون وسطی می‌گوید:" مرگ-تعذیب هنر نگهداری زندگی در درد است، آنهم از طریق تقسیم زندگی به مرگ "هزار‌باره" و رساندن به "شدیدترین جان‌کندن" پیش از آنکه زندگی به پایان برسد."
توصیف فوکو از "چهارشقه" کردن انسان شباهت غریبی دارد با "شکنجه سلول انفرادی"، و برای همین است که در سلولهای انفرادی نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی که خود تاکنون دیده‌ام، هیچ چیز جز دوربین نظارتی پیدا نمی‌شود؛ دوربینی برای آنکه شکنجه‌گر مطمئن شود زندانی در اثر درد و رنج روانی و جسمی انفرادی خودکشی نمی‌کند، همان "هنر نگه داشتن زندگی در درد"
ده سال پیش در انفرادی دوالف سپاه به بازجو گفتم:" شما مگر از امام علی دم نمی‌زنید!؟ این شکنجه کجا از عدل علی نشان دارد!؟" بازجو در پاسخی صادقانه و هولناک گفت:" او علی بود…
ما اگر می‌خواستیم چون او با مخالفین رفتار کنیم مثل او عمر جمهوری اسلامی به پنج سال نمی‌رسید!"
بعد از یک هفته وقتی از سلول انفرادی به بند عمومی برگشتم، دیدم حکومت "مستاصل" از شکوه همبستگی مردم در اسفند ۱۴۰۲، باز هم معرکه‌ای راه‌انداخته برای انتخاب رئیس دولت جدید، و در کمال تاسف مطلع شدم که برخی جریانات سیاسی در این تلاشند که می‌توانند با استفاده از "ترس و استیصال و نومیدی" مردم، آنها را وارد این معرکه انتصاب کرده‌اند که به نامزد مورد تائیدشان رای دهند! غافل از اینکه این مردم آگاه باور دارند به مسیر تازه برای بازپس‌گرفتن "حق تعیین سرنوشت‌شان" گام گذاشته‌اند و در شش سال اخیر در این مسیر خون ها و هزینه‌های بسیاری داده‌اند.
دیگر این مردم خود بهتر می‌دانند که قدرت حاکمه در جمهوری اسلامی "رای مردم" را فقط به عنوان "زینت المجالس” حاکمیت استبداد دینی می‌خواهند و رئیس‌جمهور در ساختار تحت امر ایشان تنها نقش تدارکاتچی برای "اجرای اوامر" را دارد.
ادامه را در لینک زیر بخوانید:
https://tinyurl.com/ARhaeri
#احمدرضا_حائری #بیانبه #رای_بی_رای #سیرک_انتخابات #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بیانیه زندانی سیاسی، احمدرضا حائری در رابطه با «انتخابات» ریاست‌جمهوری رژیم
احمدرضا حائری، زندانی سیاسی، محبوس در زندان قزلحصار، طی بیانیه‌ای از عدم مشارکت مردم در انتخابات مجلس و خبرگان تجلیل کرد و خواستار تداوم همین رویکرد شد.
او در بخشی از این بیانیه نوشت:
«دیگر این مردم خود بهتر می‌دانند که قدرت حاکمه در جمهوری اسلامی "رای مردم" را فقط به عنوان "زینت المجالس” حاکمیت استبداد دینی می‌خواهند و رئیس‌جمهور در ساختار تحت امر ایشان تنها نقش تدارکاتچی برای "اجرای اوامر" را دارد.»
متن کامل بیانیه به شرح زیر است:
حماسه بزرگ مردم ایران در اسفند ۱۴۰۲ و اریبهشت ۱۴۰۳ برای بازپس‌گیری "حق تعیین سرنوشت" چنان سترگ و مهم بود که آراء منصوبان مجلس و خبرگان در ایران ۸۵ میلیونی کنونی، کمتر از یک‌سوم آراء کسانی بود که در ایران۳۶ میلیونی ۴۴ سال پیش از راهیابی به مجلس اول بازماندند. ( منصوبان مجلس دوازدهم با ۱۹۰ هزار و حدود دو درصد رای مردم تهران یا رای رئیس مجلس فعلی با کمتر از پانصد هزار رای را مقایسه کنید با آرا مجلس اول که کسانی با بیش از پانصد هزار رای از راهیابی به آن مجلس بازماندند.)
“نه باشکوه” این حماسه بزرگ پس از سالها مبارزه مستمر خشونت‌پرهیز مردم برای دست‌یابی به "حق تعیین سرنوشت"، معادلات صحنه سیاسی کشور را برای همیشه تغییر داد. از سال ۷۶ تا ۹۶ این مردمان ستمدیده ایران بودند که از سر "ترس و استیصال" برای ایجاد تغییر پای صندوق رای می‌رفتند، حضوری که هیچ دستاورد پایداری برای آنها نداشت؛ و این برای نخستین‌بار بود که ترس و استیصال را اینبار نه مردم آگاه بلکه حاکمیت استبدادی تجربه می‌کرد.
یک ماه پیش و پس از خلق این حماسه بود که یک هفته‌ای را بدون دیدن رنگ آفتاب در سلولهای انفرادی واحد سه زندان قزلحصار دربند بودم. در سلول کناری جوانی به نام "بنیامین.م" سه هفته‌ای می‌شد که به آنجا منتقل شده بود. یازده ماه بود که از زندان عادل‌آباد شیراز تا بازداشتگاه‌های مختلف سپاه تحت شکنجه سلول انفرادی قرار داشت، برای اقرار به گناهی که می‌توانست برایش سالها حبس یا حتی حکم اعدام در پی داشته باشد. صداهایی که از سلول بنیامین می‌آمد و رفتارش با نگهبانان نشان می‌داد یازده ماه شکنجه انفرادی روانش را از هم پاشیده است.
یاد جمله میشل فوکو در کتاب "مراقبت و تنبیه، تولد زندان" افتادم که در توصیف شکنجه "چهارشقه" کردن انسان در قرون وسطی می‌گوید:" مرگ-تعذیب هنر نگهداری زندگی در درد است، آنهم از طریق تقسیم زندگی به مرگ "هزار‌باره" و رساندن به "شدیدترین جان‌کندن" پیش از آنکه زندگی به پایان برسد."
توصیف فوکو از "چهارشقه" کردن انسان شباهت غریبی دارد با "شکنجه سلول انفرادی"، و برای همین است که در سلولهای انفرادی نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی که خود تاکنون دیده‌ام، هیچ چیز جز دوربین نظارتی پیدا نمی‌شود؛ دوربینی برای آنکه شکنجه‌گر مطمئن شود زندانی در اثر درد و رنج روانی و جسمی انفرادی خودکشی نمی‌کند، همان "هنر نگه داشتن زندگی در درد"
ده سال پیش در انفرادی دوالف سپاه به بازجو گفتم:" شما مگر از امام علی دم نمی‌زنید!؟ این شکنجه کجا از عدل علی نشان دارد!؟" بازجو در پاسخی صادقانه و هولناک گفت:" او علی بود…
ما اگر می‌خواستیم چون او با مخالفین رفتار کنیم مثل او عمر جمهوری اسلامی به پنج سال نمی‌رسید!"
بعد از یک هفته وقتی از سلول انفرادی به بند عمومی برگشتم، دیدم حکومت "مستاصل" از شکوه همبستگی مردم در اسفند ۱۴۰۲، باز هم معرکه‌ای راه‌انداخته برای انتخاب رئیس دولت جدید، و در کمال تاسف مطلع شدم که برخی جریانات سیاسی در این تلاشند که می‌توانند با استفاده از "ترس و استیصال و نومیدی" مردم، آنها را وارد این معرکه انتصاب کرده‌اند که به نامزد مورد تائیدشان رای دهند! غافل از اینکه این مردم آگاه باور دارند به مسیر تازه برای بازپس‌گرفتن "حق تعیین سرنوشت‌شان" گام گذاشته‌اند و در شش سال اخیر در این مسیر خون ها و هزینه‌های بسیاری داده‌اند.
دیگر این مردم خود بهتر می‌دانند که قدرت حاکمه در جمهوری اسلامی "رای مردم" را فقط به عنوان "زینت المجالس” حاکمیت استبداد دینی می‌خواهند و رئیس‌جمهور در ساختار تحت امر ایشان تنها نقش تدارکاتچی برای "اجرای اوامر" را دارد.
ادامه را در لینک زیر بخوانید:
https://tinyurl.com/ARhaeri
#احمدرضا_حائری #بیانبه #رای_بی_رای #سیرک_انتخابات #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
تداوم کارزار "سه‌شنبه‌های سیاه نه به اعدام" در بیست‌ودومین هفته؛ مشارکت زندانیان دوازده بند در کارزار نه به اعدام
زندانیان امروز سه‌شنبه پنجم تیر ماه در دوازده بند مختلف در هفت زندان کشور برای بیست‌دومین هفته برای مقابله به صدور و اجرای احکام غیرانسانی اعدام دست به اعتصاب غذا زدند. تدوام کارزار "سه‌شنبه‌های سیاه نه به اعدام" در حالی است که شمار زندانیان مشارکت کننده در این کارزار هفته گذشته و با پیوستن ۹ زندانی عقیدتی واحد سه زندان قزلحصار افزایش یافت. بنا بر اطلاع منابع موثق امروز در زندانهای اوین (بندزنان، بند۴، بند ۶ و بند ۸)، زندان قزلحصار ( واحد۳ و واحد ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان خرم آباد، خوی، نقده، سقز و مشهد زندانیان برای بیست‌دومین هفته پیاپی علیه اعدام دست به اعتصاب غذا زدند.
تداوم این کارزار در حالی است که در روزهای گذشته شاهد سرکوب زنان و صدور دست‌کم دو حکم اعدام بودیم. یک کولبر کُرد اهل سردشت به نام ادریس الی به اتهام جاسوسی در روندی مبهم به اعدام محکوم شد و همچنین شهروند دیگری به نام رسول عزیزی به صورت غیابی به اعدام محکوم شده است. یک زندانی در زندان مرکزی قزوین در عملی وحشیانه مقابل چشمان کودک ۷ساله‌اش بدار آویخته شد.
اعتراض زندانیان به نقض حقوق بشر و راه‌اندازی کارزار "نه به اعدام" در حالی صورت می‌گیرد که روز گذشته علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی در دیدار قضات و عوامل قوه قضاییه از قضات خواست در محاکمه شهروندان به مبانی حقوق‌بشر استناد نکنند!
نمایش دادگاه ۴۰ متهم آتشسوزی اوین که به منظور عوض کردن جای جلاد و قربانی برگزار شد بیانگر همین مدعای خامنه‌ای است و این در حالی است که اقای جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران ضمن تاکید بر جنایات این حاکمیت در زمینه قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ بر لزوم پاسخگویی مسولین رژیم در قبال این جنایات تاکید کرده است.
به گفته یک منبع آگاه؛ زندانیان شرکت‌کننده در کارزار "سه‌شنبه‌های سیاه نه به اعدام" از جمله زندانیان واحد چهار زندان قزلحصار، سخنان رهبر جمهوری اسلامی در روز جهانی "منع شکنجه" درباره لزوم بی‌توجهی به مبانی حقوق بشر را زنگ خطر جدی در ارتباط با حقوق بشر و گسترش نقض آن توسط جمهوری اسلامی و دستگاه‌های قضایی و امنیتی آن دانسته و بر لزوم توجه جدی افکار عمومی در داخل و خارج از کشور به مساله نقض حقوق‌بشر در ایران تاکید کرده و از عزم خود برای تداوم و گسترش کارزار علیه اعدام خبر دادند.
زندانیان اعتصابی #سه‌شنبه‌های-نه-به-اعدام
۵تیر۱۴۰۳
#بیانبه #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
زندانیان امروز سه‌شنبه پنجم تیر ماه در دوازده بند مختلف در هفت زندان کشور برای بیست‌دومین هفته برای مقابله به صدور و اجرای احکام غیرانسانی اعدام دست به اعتصاب غذا زدند. تدوام کارزار "سه‌شنبه‌های سیاه نه به اعدام" در حالی است که شمار زندانیان مشارکت کننده در این کارزار هفته گذشته و با پیوستن ۹ زندانی عقیدتی واحد سه زندان قزلحصار افزایش یافت. بنا بر اطلاع منابع موثق امروز در زندانهای اوین (بندزنان، بند۴، بند ۶ و بند ۸)، زندان قزلحصار ( واحد۳ و واحد ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان خرم آباد، خوی، نقده، سقز و مشهد زندانیان برای بیست‌دومین هفته پیاپی علیه اعدام دست به اعتصاب غذا زدند.
تداوم این کارزار در حالی است که در روزهای گذشته شاهد سرکوب زنان و صدور دست‌کم دو حکم اعدام بودیم. یک کولبر کُرد اهل سردشت به نام ادریس الی به اتهام جاسوسی در روندی مبهم به اعدام محکوم شد و همچنین شهروند دیگری به نام رسول عزیزی به صورت غیابی به اعدام محکوم شده است. یک زندانی در زندان مرکزی قزوین در عملی وحشیانه مقابل چشمان کودک ۷ساله‌اش بدار آویخته شد.
اعتراض زندانیان به نقض حقوق بشر و راه‌اندازی کارزار "نه به اعدام" در حالی صورت می‌گیرد که روز گذشته علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی در دیدار قضات و عوامل قوه قضاییه از قضات خواست در محاکمه شهروندان به مبانی حقوق‌بشر استناد نکنند!
نمایش دادگاه ۴۰ متهم آتشسوزی اوین که به منظور عوض کردن جای جلاد و قربانی برگزار شد بیانگر همین مدعای خامنه‌ای است و این در حالی است که اقای جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران ضمن تاکید بر جنایات این حاکمیت در زمینه قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ بر لزوم پاسخگویی مسولین رژیم در قبال این جنایات تاکید کرده است.
به گفته یک منبع آگاه؛ زندانیان شرکت‌کننده در کارزار "سه‌شنبه‌های سیاه نه به اعدام" از جمله زندانیان واحد چهار زندان قزلحصار، سخنان رهبر جمهوری اسلامی در روز جهانی "منع شکنجه" درباره لزوم بی‌توجهی به مبانی حقوق بشر را زنگ خطر جدی در ارتباط با حقوق بشر و گسترش نقض آن توسط جمهوری اسلامی و دستگاه‌های قضایی و امنیتی آن دانسته و بر لزوم توجه جدی افکار عمومی در داخل و خارج از کشور به مساله نقض حقوق‌بشر در ایران تاکید کرده و از عزم خود برای تداوم و گسترش کارزار علیه اعدام خبر دادند.
زندانیان اعتصابی #سه‌شنبه‌های-نه-به-اعدام
۵تیر۱۴۰۳
#بیانبه #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
✅بیستوسومین هفته پیاپی از اعتصاب کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در زندانهای ایران؛
پیوستن زندان تبریز به کارزار "نه به اعدام"
درحالیکه تحریم گسترده نمایش انتخابات جمهوری اسلامی توسط مردم ایران توجه افکار عمومی در داخل و خارج از کشور را به خود جلب کرده است، زندانیان سیاسی در چندین زندان کشور سه‌شنبه ۱۲ تیرماه ۱۴۰۳ برای ییست‌سومین هفته پیاپی علیه صدور و اجرای حکم غیر انسانی اعدام دست به اعتصاب غذا زدند. یک روز پیش از برگزاری نمایش انتخابات اخیر احمدرضا حائری از زندانیان سیاسی شرکت‌کننده در کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در زندان قزلحصار، در گفت‌وگویی که در نشریه آلمانی «تاز» منتشر شده بود، گفت: «هیچ امیدی به تغییر در وضعیت حقوق بشر در ایران با انتخاب رییس‌جمهور جدید وجود ندارد، فرقی نمی‌کند که کدام رییس‌جمهور در قدرت باشد. شرکت در انتخابات به سرکوب مشروعیت می‌بخشد.»
کارزار "سه‌شنبه‌های سیاه نه به اعدام" در حالی وارد بیستوسومین هفته خود شده است که در یک هفته اخیر نهادهای جمهوری اسلامی در یک پرونده برای هشت زندانی سیاسی از جمله: نسیم غلامی سیمیاری، حمیدرضا سهل آبادی، احسان روازژیان، امین سخنور، علی هراتی‌مختاری، حسین محمدحسینی، حسین اردستانی، امیر شاه‌ولایتی و در پرونده‌ای دیگر برای هفت زندانی سیاسی از جمله: وحید بنی‌عامریان ، پویا قبادی ، محمد تقوی، مجتبی تقوی، بابک علیپور، ابوالحسن منتظر ، اصغر دانشفر کیفرخواست با اتهام بغی صادر کرده‌است؛ اتهامی که می‌تواند برای این شهروندان و زندانیان سیاسی حکم قرون وسطایی اعدام درپی داشته باشد.
زندانیان اعتصابی کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در زندان اوین (بندزنان، بند ۸، بند ۶ و بند ۴)، زندان قزلحصار(واحد۳ و واحد ۴)، زندان تبریز (بندزنان)، زندان مرکزی کرج، زندان خرم آباد، زندان خوی، زندان نقده ، زندان سقز و زندان مشهد در بیستوسومین هفته اعتصاب غذای خود شاهد پیوستن شماری از زندانیان سیاسی در زندان تبریز به این کارزار علیه اعدام بود. بنا بر گزارش‌های منتشر شده آرمیتا پاویر و مریم بایرامیان از جمله زندانیان سیاسی زندان تبریز بودند که با صدور بیانیه‌ای پیوستن خود به کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" را اعلام کردند.
با پیوستن این زندانیان سیاسی تاکنون زندانیان سیاسی در نه زندان کشور از کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" حمایت کرده و امروز سه‌شنبه ۱۲ تیرماه ۱۴۰۳ در این ۹ زندان علیه صدور و اجرای حکم غیرانسانی اعدام توسط جمهوری اسلامی و دستگاه‌های قضایی و امنیتی آن در اعتصاب غذا به سر می‌برند.
#نه_به_اعدام #بیانبه #زندان_تبریز #اعتصاب_غذا #سه_شنبه_های_سیاه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
پیوستن زندان تبریز به کارزار "نه به اعدام"
درحالیکه تحریم گسترده نمایش انتخابات جمهوری اسلامی توسط مردم ایران توجه افکار عمومی در داخل و خارج از کشور را به خود جلب کرده است، زندانیان سیاسی در چندین زندان کشور سه‌شنبه ۱۲ تیرماه ۱۴۰۳ برای ییست‌سومین هفته پیاپی علیه صدور و اجرای حکم غیر انسانی اعدام دست به اعتصاب غذا زدند. یک روز پیش از برگزاری نمایش انتخابات اخیر احمدرضا حائری از زندانیان سیاسی شرکت‌کننده در کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در زندان قزلحصار، در گفت‌وگویی که در نشریه آلمانی «تاز» منتشر شده بود، گفت: «هیچ امیدی به تغییر در وضعیت حقوق بشر در ایران با انتخاب رییس‌جمهور جدید وجود ندارد، فرقی نمی‌کند که کدام رییس‌جمهور در قدرت باشد. شرکت در انتخابات به سرکوب مشروعیت می‌بخشد.»
کارزار "سه‌شنبه‌های سیاه نه به اعدام" در حالی وارد بیستوسومین هفته خود شده است که در یک هفته اخیر نهادهای جمهوری اسلامی در یک پرونده برای هشت زندانی سیاسی از جمله: نسیم غلامی سیمیاری، حمیدرضا سهل آبادی، احسان روازژیان، امین سخنور، علی هراتی‌مختاری، حسین محمدحسینی، حسین اردستانی، امیر شاه‌ولایتی و در پرونده‌ای دیگر برای هفت زندانی سیاسی از جمله: وحید بنی‌عامریان ، پویا قبادی ، محمد تقوی، مجتبی تقوی، بابک علیپور، ابوالحسن منتظر ، اصغر دانشفر کیفرخواست با اتهام بغی صادر کرده‌است؛ اتهامی که می‌تواند برای این شهروندان و زندانیان سیاسی حکم قرون وسطایی اعدام درپی داشته باشد.
زندانیان اعتصابی کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در زندان اوین (بندزنان، بند ۸، بند ۶ و بند ۴)، زندان قزلحصار(واحد۳ و واحد ۴)، زندان تبریز (بندزنان)، زندان مرکزی کرج، زندان خرم آباد، زندان خوی، زندان نقده ، زندان سقز و زندان مشهد در بیستوسومین هفته اعتصاب غذای خود شاهد پیوستن شماری از زندانیان سیاسی در زندان تبریز به این کارزار علیه اعدام بود. بنا بر گزارش‌های منتشر شده آرمیتا پاویر و مریم بایرامیان از جمله زندانیان سیاسی زندان تبریز بودند که با صدور بیانیه‌ای پیوستن خود به کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" را اعلام کردند.
با پیوستن این زندانیان سیاسی تاکنون زندانیان سیاسی در نه زندان کشور از کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" حمایت کرده و امروز سه‌شنبه ۱۲ تیرماه ۱۴۰۳ در این ۹ زندان علیه صدور و اجرای حکم غیرانسانی اعدام توسط جمهوری اسلامی و دستگاه‌های قضایی و امنیتی آن در اعتصاب غذا به سر می‌برند.
#نه_به_اعدام #بیانبه #زندان_تبریز #اعتصاب_غذا #سه_شنبه_های_سیاه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
تداوم سی‌وسومین هفته کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" اعتصاب غذای جمعی از زندانیان در ۲۱ زندان کشور
در آستانه دومین سالگرد اعتراضات ۱۴۰۱ ، قتل ژینا امینی شاهد تشدید خشونت در جامعه توسط نیروهای سرکوبگر حکومت هستیم که طبق اخبار منتشر شده در رسانه‌های مختلف در شهریور ماه چندین نفر زیر شکنجه در زندانها توسط نیروهای امنیتی حکومت به قتل رسیده‌اند و دست‌کم در همین ماه ۲۹ نفر اعدام شدند.
ادامه این سرکوب‌ها در آمار دستگیری ده‌ها و صدها نفر از فعالان سیاسی در شهریور ماه، عیان بوده که اکثر این دستگیری‌ها در کردستان و بلوچستان انجام شده‌است.
با گرامیداشت ششمین سالگرد سه هموطن کُرد (رامین حسین‌پناهی، لقمان مرادی و زانیار مرادی)که توسط حکومت اعدامی، درسال۱۳۹۷ حلق‌آویز شدند و پیکر آنها هیچ وقت به خانواده تحویل داده نشد. آنها نیز مانند صدها قربانی شامل ناپدیدسازی قهری شدند رویه‌ای غیرانسانی که حکومت سالها است برای زجر و شکنجه خانواده‌های اعدام‌شدگان انجام می‌دهد. این اقدام سرکوبگرانه در گزارش اخیر آقای جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سابق سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران ،با عنوان«جنایت سبعانه» اشاره شده‌است که در آن به اعدام‌ها و ناپدید سازی قهری قربانیان دهه شصت و سال ۶۷ می‌پردازد گزارشی که راه را برای حسابرسی و محاکمه آمران و عاملان این جنایات باز می‌کند.
تمام این اقدامات سرکوبگران توسط حکومت به دلیل ناتوانی در پاسخگویی به معضلات جامعه و ساختار فاسد و غیرقابل اصلاح است تا سدی در برابر اعتراضات مردمی و قیام باشد؛ اما اعتراضات کارگران، بازنشستگان، پرستاران، معلمان، زنان و دانشجویان و... روز به روز ادامه دارد و با شعارهای علیه اعدام با زندانیان محکوم به اعدام و کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام همراهی و مقاومت می‌کنند.
در مقابل حکومت با این اعتراضات مسالمت‌آمیز برخورد قهری می‌کند که در هفته پیش طبق اخبار منابع موثق در زندان ارومیه با دستور رئیس این زندان پیمان خانزاده و رئیس حفاظت نادر آذرنیا ،زندانیان اعتصابی در کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"را تهدید کردند تا از اعتراض و اعتصاب خود در این کارزار دست بکشند.
اعضای کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام " در ۲۱ زندان مختلف از جمله جمعی از زندانیان در زندان اوین(بندزنان،بند۴و۶)، زندان قزلحصار(واحد۳و۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خرم آباد، زندان نظام شیراز، زندان بم، زندان اسدآباد اصفهان، زندان مشهد، زندان لاکان رشت(بند زنان و مردان)، زندان قائم شهر، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان خوی، زندان نقده، زندان سلماس، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران ، روز سه‌شنبه، ۲۰ شهریور ۱۴۰۳، مقاوم و استمرار اعتصاب خود را ادامه می‌دهند. زندانیان اعتصابی، ضمن محکوم کردن احکام اعدام و دستگیری‌های بی‌اساس در هفته‌های اخیر و همچنین تهدید زندانیان زندان ارومیه توسط عوامل زندان، بر تداوم کارزار و نفی کامل اعدام زندانیان با هر اتهامی که باشند تاکید می‌کنند و مجددا از تمامی زندانیان در زندانهای کشور می‌خواهند به این کارزار بپیوندند و خواهان بازدید گزارشگر ویژه خانم مای ساتو از زندانهای ایران از جمله زندانیان سیاسی و زندانیان گمنام محکوم به اعدام هستند.
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
سه‌شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۳
#نه_به_اعدام #بیانبه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در آستانه دومین سالگرد اعتراضات ۱۴۰۱ ، قتل ژینا امینی شاهد تشدید خشونت در جامعه توسط نیروهای سرکوبگر حکومت هستیم که طبق اخبار منتشر شده در رسانه‌های مختلف در شهریور ماه چندین نفر زیر شکنجه در زندانها توسط نیروهای امنیتی حکومت به قتل رسیده‌اند و دست‌کم در همین ماه ۲۹ نفر اعدام شدند.
ادامه این سرکوب‌ها در آمار دستگیری ده‌ها و صدها نفر از فعالان سیاسی در شهریور ماه، عیان بوده که اکثر این دستگیری‌ها در کردستان و بلوچستان انجام شده‌است.
با گرامیداشت ششمین سالگرد سه هموطن کُرد (رامین حسین‌پناهی، لقمان مرادی و زانیار مرادی)که توسط حکومت اعدامی، درسال۱۳۹۷ حلق‌آویز شدند و پیکر آنها هیچ وقت به خانواده تحویل داده نشد. آنها نیز مانند صدها قربانی شامل ناپدیدسازی قهری شدند رویه‌ای غیرانسانی که حکومت سالها است برای زجر و شکنجه خانواده‌های اعدام‌شدگان انجام می‌دهد. این اقدام سرکوبگرانه در گزارش اخیر آقای جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سابق سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران ،با عنوان«جنایت سبعانه» اشاره شده‌است که در آن به اعدام‌ها و ناپدید سازی قهری قربانیان دهه شصت و سال ۶۷ می‌پردازد گزارشی که راه را برای حسابرسی و محاکمه آمران و عاملان این جنایات باز می‌کند.
تمام این اقدامات سرکوبگران توسط حکومت به دلیل ناتوانی در پاسخگویی به معضلات جامعه و ساختار فاسد و غیرقابل اصلاح است تا سدی در برابر اعتراضات مردمی و قیام باشد؛ اما اعتراضات کارگران، بازنشستگان، پرستاران، معلمان، زنان و دانشجویان و... روز به روز ادامه دارد و با شعارهای علیه اعدام با زندانیان محکوم به اعدام و کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام همراهی و مقاومت می‌کنند.
در مقابل حکومت با این اعتراضات مسالمت‌آمیز برخورد قهری می‌کند که در هفته پیش طبق اخبار منابع موثق در زندان ارومیه با دستور رئیس این زندان پیمان خانزاده و رئیس حفاظت نادر آذرنیا ،زندانیان اعتصابی در کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"را تهدید کردند تا از اعتراض و اعتصاب خود در این کارزار دست بکشند.
اعضای کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام " در ۲۱ زندان مختلف از جمله جمعی از زندانیان در زندان اوین(بندزنان،بند۴و۶)، زندان قزلحصار(واحد۳و۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خرم آباد، زندان نظام شیراز، زندان بم، زندان اسدآباد اصفهان، زندان مشهد، زندان لاکان رشت(بند زنان و مردان)، زندان قائم شهر، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان خوی، زندان نقده، زندان سلماس، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران ، روز سه‌شنبه، ۲۰ شهریور ۱۴۰۳، مقاوم و استمرار اعتصاب خود را ادامه می‌دهند. زندانیان اعتصابی، ضمن محکوم کردن احکام اعدام و دستگیری‌های بی‌اساس در هفته‌های اخیر و همچنین تهدید زندانیان زندان ارومیه توسط عوامل زندان، بر تداوم کارزار و نفی کامل اعدام زندانیان با هر اتهامی که باشند تاکید می‌کنند و مجددا از تمامی زندانیان در زندانهای کشور می‌خواهند به این کارزار بپیوندند و خواهان بازدید گزارشگر ویژه خانم مای ساتو از زندانهای ایران از جمله زندانیان سیاسی و زندانیان گمنام محکوم به اعدام هستند.
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
سه‌شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۳
#نه_به_اعدام #بیانبه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech