سحر بهشتی، خواهر جاویدنام ستار بهشتی، این تصاویر را منتشر کرد و نوشت:

«امروز برای آخرین پنجشنبه سال پیش مامان گوهرم رفتم،تا باهم بر سرمزار ستار‌ قهرمانم و پدر مهربانم برویم.
وقتی درب حیاط خانه امیدم را کوبیدم و مامانم، باهمان چهره مهربان همیشگیش دستهایش را برایم باز کرد و مرا در میان آغوش آرامش جای داد، چشمم به سبزه‌هایی افتاد که هرساله مادر درست می‌کند؛ و حیاط کوچک خانه مادر را، صفایی می‌دهد و هر سبزه اسم دارد و امسال چقدر سبزه‌های مامان گوهرم اسمهایشان همانند رسم هایشان آسمانی بود.
مادر ،امسال هم مثل هرسال با سبزه‌هایی که قرار است به مزار عزیزانمان برسند ،درد دل‌ها می‌کرد و برایم می‌گفت: ستار عاشق سبزه‌های عید بود، حالا دوازده سال است که ستار نیست و این سبزه‌ها را هنوز به یاد ستار و ستارهای وطن سبز می‌کند.
در مسیر رفتن به امامزاده مادر صحبت می‌کرد، از مادرانی می‌گفت که امسال پیکر فرزندانشان بر زیر خاک‌هایی است که قرار بود همین خاک‌ها وطنشان باشد و آن‌ها عشق و آزادی را زندگی کنند.
من تمام حواسم را به صحبت‌های مادر سپرده بودم.
مامانم می‌گفت و من برای بیشتر آموختن انسانیت و آزادگی خودم را غرق در سخنانش می‌کردم تا از اقیانوس معرفت، جرعه‌ای بنوشم و البته که سیراب نمی گ‌شوم.
اما قلبم لحظه‌ای از طپش ایستاد، زمان در سکوت فرو رفت وقتی مامان گوهرم! گفت :اگر عمرم نماند و روزی نبودم فراموش نکن تو خواهر تمام ایران هستی و باید صدایشان باشی.
مامان گوهرم! گوهر دردانه‌ام! تمام هستی وجودم! گفتم :تاج سرم!شما، آرام قلبم هستی با این حرف تمام قلبم را به آشوب کشیدی.
در آغوشم کشید و گفت: نگران نباش تو تنها نیستی تمام "ایران" خواهران و برادرانت هستند، مثل همیشه می‌خواست قوی و شجاع باشم. دوباره تکرار کرد من شمارا ،قهرمان پرورش دادم، مثل برادرانت ستار و محمد محکم می‌ایستی.
و من در، دلم آرزو کردم تا همیشه سایه‌اش بالای سرم باشد.
مادر تمام صحبت‌هایش به اتحاد مردم ختم می‌شد و دعا می‌کرد زودتر این زمستان ظلمانی تمام شود و مردم ایران به بهار آزادی برسند، آرزو می‌کرد مادری سیاه پوش فرزندش نشود.
و من امیدوارم هر چه سریع‌تر به بهار آزادی و پایان دیکتاتوری برسیم که آزادی و رفاه و شاد بودن، حق هر ایرانی و آبادی و سرسبز بودن برازنده وطن عزیزمان ایران است.»

#ستار_بهشتی #سید_محمد_حسینی #گوهر_عشقی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech