۱۷ سال گذشت
سالگرد #۱۸تیر و حمله وحشیانه به #کوی_دانشگاه
۱۷ سال گذشت. هفده‌سال از آن روزی که #دانشجویان دست به یک اعتراض #مسالمت‌آمیز زدند تا به آرامی علیه بسته‌شدن یک روزنامه اعتراض کنند. دانشجویان به بسته‌شدن #روزنامه_سلام معترض بودند. این #روزنامه در ۱۵ تیرماه ۱۳۷۸به جرم انتشار نامه‌ای از سعید امامی بسته شد. #سعید_امامی در نامه‌ای به وزیر اطلاعات وقت قربان‌علی دری نجف‌آبادی خواهان برخورد با #مطبوعات شده بود.
محاکمه‌ی روزنامه‌ی سلام علاوه بر مدعی‌العموم، چهار شاکی داشت که یکی از آن‌ها «محمود احمدی‌نژاد» استاندار اردبیل در دولت رفسنجانی بود. شاکی دیگر کامران دانشجو، استاندار اسبق تهران و وزیر علوم سابق در دولت احمدی‌نژاد بود. مهدی‌رضا درویش‌زاده نماینده‌ی دزفول در مجلس پنجم و حمیدرضا ترقی عضو ارشد حزب موتلفه و نماینده‌ی مشهد در مجلس پنجم دو شاکی دیگر بودند.
#انصار_حزب‌الله به دانشجویان معترض حمله کرد. دست‌کم ۳۰۰ دانشجو #بازداشت شدند و مورد #بازجویی و #شکنجه قرار گرفتند. آمار از کشته‌شدن هفت نفر می‌گوید. #عزت_ابراهیم‌نژاد و #فرشته_علی‌زاده از کسانی هستند که نام آن‌ها در میان کشته‌شدگان کوی دانشگاه است. فرشته علی‌زاده دانشجوی دانشگاه الزهرا و مسئول برد انجمن این #دانشگاه بود. او در همان روز ناپدید شد و دیگر از او خبری نشد.
#تامی_حامی‌فر دختر دانش‌آموزی است که به گفته‌ی منابع دانشجویی در جریان همین اعتراضات توسط حمله پلیس و شبه‌نظامیان حکومتی کشته شد.
#سعید_زینالی یکی دیگر از افرادی است که از همان روز تا کنون و در جریان درگیری‌ها مفقود شد و تا کنون خبری از او نیست. نام سعید زینالی پس از حوادث جنبش سبز بر سر زبان‌ها افتاد و خانواده‌اش جرات کردند علی‌رغم همه‌ی تهدیدها از گم‌شدن فرزندشان سخن بگویند.
اکرم نقابی مادر سعید در ۱۸ تیرماه ۱۳۹۲ در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی از دیدارش با رئیس کل دادگستری استان تهران سخن گفت و قول مساعدی که آن‌ها برای پی‌گیری وضعیت فرزندشان دادند. قولی که هیچ‌گاه عملی نشد.
#اکبر_محمدی نیز از بازداشت‌شده‌های ۱۸ تیرماه بود که در ۸ مرداد ۱۳۸۵ به دلیل اعتصاب غذا به طرز مشکوکی در #زندان درگذشت. او در دوران بازداشت بارها شکنجه شده بود.
دو سال پس از این رویداد قوه قضاییه همه نیروهای پلیس و شبه نظامیان وابسته را تبرئه کرده و فقط یک سرباز به نام اروجعلی ببرزاده محکوم شد آن‌هم به دلیل دزدیدن یک #ریش‌تراش.
در نماز جمعه ۹ بهمن ۱۳۸۸ احمد جنتی، امام جمعه موقت وقت تهران و دبیر شورای نگهبان خطاب به رئیس قوه قضائیه گفت: «در ۱۸ تیر ضعف نشان دادید؛ چند نفر در آن زمان اعدام شدند؟ اگر حالا هم ضعف نشان دهید آینده بدتری در انتظار شماست.
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
سالگرد #۱۸تیر و حمله وحشیانه به #کوی_دانشگاه
۱۷ سال گذشت. هفده‌سال از آن روزی که #دانشجویان دست به یک اعتراض #مسالمت‌آمیز زدند تا به آرامی علیه بسته‌شدن یک روزنامه اعتراض کنند. دانشجویان به بسته‌شدن #روزنامه_سلام معترض بودند. این #روزنامه در ۱۵ تیرماه ۱۳۷۸به جرم انتشار نامه‌ای از سعید امامی بسته شد. #سعید_امامی در نامه‌ای به وزیر اطلاعات وقت قربان‌علی دری نجف‌آبادی خواهان برخورد با #مطبوعات شده بود.
محاکمه‌ی روزنامه‌ی سلام علاوه بر مدعی‌العموم، چهار شاکی داشت که یکی از آن‌ها «محمود احمدی‌نژاد» استاندار اردبیل در دولت رفسنجانی بود. شاکی دیگر کامران دانشجو، استاندار اسبق تهران و وزیر علوم سابق در دولت احمدی‌نژاد بود. مهدی‌رضا درویش‌زاده نماینده‌ی دزفول در مجلس پنجم و حمیدرضا ترقی عضو ارشد حزب موتلفه و نماینده‌ی مشهد در مجلس پنجم دو شاکی دیگر بودند.
#انصار_حزب‌الله به دانشجویان معترض حمله کرد. دست‌کم ۳۰۰ دانشجو #بازداشت شدند و مورد #بازجویی و #شکنجه قرار گرفتند. آمار از کشته‌شدن هفت نفر می‌گوید. #عزت_ابراهیم‌نژاد و #فرشته_علی‌زاده از کسانی هستند که نام آن‌ها در میان کشته‌شدگان کوی دانشگاه است. فرشته علی‌زاده دانشجوی دانشگاه الزهرا و مسئول برد انجمن این #دانشگاه بود. او در همان روز ناپدید شد و دیگر از او خبری نشد.
#تامی_حامی‌فر دختر دانش‌آموزی است که به گفته‌ی منابع دانشجویی در جریان همین اعتراضات توسط حمله پلیس و شبه‌نظامیان حکومتی کشته شد.
#سعید_زینالی یکی دیگر از افرادی است که از همان روز تا کنون و در جریان درگیری‌ها مفقود شد و تا کنون خبری از او نیست. نام سعید زینالی پس از حوادث جنبش سبز بر سر زبان‌ها افتاد و خانواده‌اش جرات کردند علی‌رغم همه‌ی تهدیدها از گم‌شدن فرزندشان سخن بگویند.
اکرم نقابی مادر سعید در ۱۸ تیرماه ۱۳۹۲ در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی از دیدارش با رئیس کل دادگستری استان تهران سخن گفت و قول مساعدی که آن‌ها برای پی‌گیری وضعیت فرزندشان دادند. قولی که هیچ‌گاه عملی نشد.
#اکبر_محمدی نیز از بازداشت‌شده‌های ۱۸ تیرماه بود که در ۸ مرداد ۱۳۸۵ به دلیل اعتصاب غذا به طرز مشکوکی در #زندان درگذشت. او در دوران بازداشت بارها شکنجه شده بود.
دو سال پس از این رویداد قوه قضاییه همه نیروهای پلیس و شبه نظامیان وابسته را تبرئه کرده و فقط یک سرباز به نام اروجعلی ببرزاده محکوم شد آن‌هم به دلیل دزدیدن یک #ریش‌تراش.
در نماز جمعه ۹ بهمن ۱۳۸۸ احمد جنتی، امام جمعه موقت وقت تهران و دبیر شورای نگهبان خطاب به رئیس قوه قضائیه گفت: «در ۱۸ تیر ضعف نشان دادید؛ چند نفر در آن زمان اعدام شدند؟ اگر حالا هم ضعف نشان دهید آینده بدتری در انتظار شماست.
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
۱۹ سال گذشت
سالگرد ۱۸تیر و حمله وحشیانه به کوی دانشگاه
۱۹ سال گذشت. نوزده‌سال از آن روزی که دانشجویان دست به یک اعتراض مسالمت‌آمیز زدند تا به آرامی علیه بسته‌شدن یک روزنامه اعتراض کنند. دانشجویان به بسته‌شدن روزنامه سلام معترض بودند. این روزنامه در ۱۵ تیرماه ۱۳۷۸به جرم انتشار نامه‌ای از سعید امامی بسته شد. سعید امامی در نامه‌ای به وزیر اطلاعات وقت قربان‌علی دری نجف‌آبادی خواهان برخورد با مطبوعات شده بود.
محاکمه‌ی روزنامه‌ی سلام علاوه بر مدعی‌العموم، چهار شاکی داشت که یکی از آن‌ها «محمود احمدی‌نژاد» استاندار اردبیل در دولت رفسنجانی بود. شاکی دیگر کامران دانشجو، استاندار اسبق تهران و وزیر علوم سابق در دولت احمدی‌نژاد بود. مهدی‌رضا درویش‌زاده نماینده‌ی دزفول در مجلس پنجم و حمیدرضا ترقی عضو ارشد حزب موتلفه و نماینده‌ی مشهد در مجلس پنجم دو شاکی دیگر بودند.
انصار حزب‌الله به دانشجویان معترض حمله کرد. دست‌کم ۳۰۰ دانشجو بازداشت شدند و مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفتند. آمار از کشته‌شدن هفت نفر می‌گوید. عزت ابراهیم‌نژاد و فرشته علی‌زاده از کسانی هستند که نام آن‌ها در میان کشته‌شدگان کوی دانشگاه است. فرشته علی‌زاده دانشجوی دانشگاه الزهرا و مسئول برد انجمن این دانشگاه بود. او در همان روز ناپدید شد و دیگر از او خبری نشد.
#تامی_حامی‌فر دختر دانش‌آموزی است که به گفته‌ی منابع دانشجویی در جریان همین اعتراضات توسط حمله پلیس و شبه‌نظامیان حکومتی کشته شد.
#سعید_زینالی یکی دیگر از افرادی است که از همان روز تا کنون و در جریان درگیری‌ها مفقود شد و تا کنون خبری از او نیست. نام سعید زینالی پس از حوادث جنبش سبز بر سر زبان‌ها افتاد و خانواده‌اش جرات کردند علی‌رغم همه‌ی تهدیدها از گم‌شدن فرزندشان سخن بگویند.
اکرم نقابی مادر سعید در ۱۸ تیرماه ۱۳۹۲ در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی از دیدارش با رئیس کل دادگستری استان تهران سخن گفت و قول مساعدی که آن‌ها برای پی‌گیری وضعیت فرزندشان دادند. قولی که هیچ‌گاه عملی نشد.
#اکبر_محمدی نیز از بازداشت‌شده‌های ۱۸ تیرماه بود که در ۸ مرداد ۱۳۸۵ به دلیل اعتصاب غذا به طرز مشکوکی در زندان درگذشت. او در دوران بازداشت بارها شکنجه شده بود.
دو سال پس از این رویداد قوه قضاییه همه نیروهای پلیس و شبه نظامیان وابسته را تبرئه کرده و فقط یک سرباز به نام اروجعلی ببرزاده محکوم شد آن‌هم به دلیل دزدیدن یک ریش‌تراش.
در نماز جمعه ۹ بهمن ۱۳۸۸ احمد جنتی، امام جمعه موقت وقت تهران و دبیر شورای نگهبان خطاب به رئیس قوه قضائیه گفت: «در ۱۸ تیر ضعف نشان دادید؛ چند نفر در آن زمان اعدام شدند؟ اگر حالا هم ضعف نشان دهید آینده بدتری در انتظار شماست.
https://bit.ly/2u4gPQa
@Tavaana_TavaanaTech
سالگرد ۱۸تیر و حمله وحشیانه به کوی دانشگاه
۱۹ سال گذشت. نوزده‌سال از آن روزی که دانشجویان دست به یک اعتراض مسالمت‌آمیز زدند تا به آرامی علیه بسته‌شدن یک روزنامه اعتراض کنند. دانشجویان به بسته‌شدن روزنامه سلام معترض بودند. این روزنامه در ۱۵ تیرماه ۱۳۷۸به جرم انتشار نامه‌ای از سعید امامی بسته شد. سعید امامی در نامه‌ای به وزیر اطلاعات وقت قربان‌علی دری نجف‌آبادی خواهان برخورد با مطبوعات شده بود.
محاکمه‌ی روزنامه‌ی سلام علاوه بر مدعی‌العموم، چهار شاکی داشت که یکی از آن‌ها «محمود احمدی‌نژاد» استاندار اردبیل در دولت رفسنجانی بود. شاکی دیگر کامران دانشجو، استاندار اسبق تهران و وزیر علوم سابق در دولت احمدی‌نژاد بود. مهدی‌رضا درویش‌زاده نماینده‌ی دزفول در مجلس پنجم و حمیدرضا ترقی عضو ارشد حزب موتلفه و نماینده‌ی مشهد در مجلس پنجم دو شاکی دیگر بودند.
انصار حزب‌الله به دانشجویان معترض حمله کرد. دست‌کم ۳۰۰ دانشجو بازداشت شدند و مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفتند. آمار از کشته‌شدن هفت نفر می‌گوید. عزت ابراهیم‌نژاد و فرشته علی‌زاده از کسانی هستند که نام آن‌ها در میان کشته‌شدگان کوی دانشگاه است. فرشته علی‌زاده دانشجوی دانشگاه الزهرا و مسئول برد انجمن این دانشگاه بود. او در همان روز ناپدید شد و دیگر از او خبری نشد.
#تامی_حامی‌فر دختر دانش‌آموزی است که به گفته‌ی منابع دانشجویی در جریان همین اعتراضات توسط حمله پلیس و شبه‌نظامیان حکومتی کشته شد.
#سعید_زینالی یکی دیگر از افرادی است که از همان روز تا کنون و در جریان درگیری‌ها مفقود شد و تا کنون خبری از او نیست. نام سعید زینالی پس از حوادث جنبش سبز بر سر زبان‌ها افتاد و خانواده‌اش جرات کردند علی‌رغم همه‌ی تهدیدها از گم‌شدن فرزندشان سخن بگویند.
اکرم نقابی مادر سعید در ۱۸ تیرماه ۱۳۹۲ در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی از دیدارش با رئیس کل دادگستری استان تهران سخن گفت و قول مساعدی که آن‌ها برای پی‌گیری وضعیت فرزندشان دادند. قولی که هیچ‌گاه عملی نشد.
#اکبر_محمدی نیز از بازداشت‌شده‌های ۱۸ تیرماه بود که در ۸ مرداد ۱۳۸۵ به دلیل اعتصاب غذا به طرز مشکوکی در زندان درگذشت. او در دوران بازداشت بارها شکنجه شده بود.
دو سال پس از این رویداد قوه قضاییه همه نیروهای پلیس و شبه نظامیان وابسته را تبرئه کرده و فقط یک سرباز به نام اروجعلی ببرزاده محکوم شد آن‌هم به دلیل دزدیدن یک ریش‌تراش.
در نماز جمعه ۹ بهمن ۱۳۸۸ احمد جنتی، امام جمعه موقت وقت تهران و دبیر شورای نگهبان خطاب به رئیس قوه قضائیه گفت: «در ۱۸ تیر ضعف نشان دادید؛ چند نفر در آن زمان اعدام شدند؟ اگر حالا هم ضعف نشان دهید آینده بدتری در انتظار شماست.
https://bit.ly/2u4gPQa
@Tavaana_TavaanaTech
Telegram
آموزشکده توانا
مجموعه تصاویری از حمله به کوی دانشگاه در 18 تیر 78
@Tavaana_TavaanaTech
@Tavaana_TavaanaTech
۲۱ سال گذشت
سالگرد ۱۸تیر و حمله وحشیانه به کوی دانشگاه
۲۱ سال گذشت. بیست و یک سال از آن روزی که دانشجویان دست به یک اعتراض مسالمت‌آمیز زدند تا به آرامی علیه بسته‌شدن یک روزنامه اعتراض کنند. دانشجویان به بسته‌شدن روزنامه سلام معترض بودند. این روزنامه در ۱۵ تیرماه ۱۳۷۸به جرم انتشار نامه‌ای از سعید امامی بسته شد. سعید امامی در نامه‌ای به وزیر اطلاعات وقت قربان‌علی دری نجف‌آبادی خواهان برخورد با مطبوعات شده بود.
محاکمه‌ی روزنامه‌ی سلام علاوه بر مدعی‌العموم، چهار شاکی داشت که یکی از آن‌ها «محمود احمدی‌نژاد» استاندار اردبیل در دولت رفسنجانی بود. شاکی دیگر کامران دانشجو، استاندار اسبق تهران و وزیر علوم سابق در دولت احمدی‌نژاد بود. مهدی‌رضا درویش‌زاده نماینده‌ی دزفول در مجلس پنجم و حمیدرضا ترقی عضو ارشد حزب موتلفه و نماینده‌ی مشهد در مجلس پنجم دو شاکی دیگر بودند.
انصار حزب‌الله به دانشجویان معترض حمله کرد. دست‌کم ۳۰۰ دانشجو بازداشت شدند و مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفتند. آمار از کشته‌شدن هفت نفر می‌گوید. عزت ابراهیم‌نژاد و فرشته علی‌زاده از کسانی هستند که نام آن‌ها در میان کشته‌شدگان کوی دانشگاه است. فرشته علی‌زاده دانشجوی دانشگاه الزهرا و مسئول برد انجمن این دانشگاه بود. او در همان روز ناپدید شد و دیگر از او خبری نشد.
#تامی_حامی‌فر دختر دانش‌آموزی است که به گفته‌ی منابع دانشجویی در جریان همین اعتراضات توسط حمله پلیس و شبه‌نظامیان حکومتی کشته شد.
#سعید_زینالی یکی دیگر از افرادی است که از همان روز تا کنون و در جریان درگیری‌ها مفقود شد و تا کنون خبری از او نیست. نام سعید زینالی پس از حوادث جنبش سبز بر سر زبان‌ها افتاد و خانواده‌اش جرات کردند علی‌رغم همه‌ی تهدیدها از گم‌شدن فرزندشان سخن بگویند.
اکرم نقابی مادر سعید در ۱۸ تیرماه ۱۳۹۲ در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی از دیدارش با رئیس کل دادگستری استان تهران سخن گفت و قول مساعدی که آن‌ها برای پی‌گیری وضعیت فرزندشان دادند. قولی که هیچ‌گاه عملی نشد.
#اکبر_محمدی نیز از بازداشت‌شده‌های ۱۸ تیرماه بود که در ۸ مرداد ۱۳۸۵ به دلیل اعتصاب غذا به طرز مشکوکی در زندان درگذشت. او در دوران بازداشت بارها شکنجه شده بود.
دو سال پس از این رویداد قوه قضاییه همه نیروهای پلیس و شبه نظامیان وابسته را تبرئه کرده و فقط یک سرباز به نام اروجعلی ببرزاده محکوم شد آن‌هم به دلیل دزدیدن یک ریش‌تراش.
در نماز جمعه ۹ بهمن ۱۳۸۸ احمد جنتی، امام جمعه موقت وقت تهران و دبیر شورای نگهبان خطاب به رئیس قوه قضائیه گفت: «در ۱۸ تیر ضعف نشان دادید؛ چند نفر در آن زمان اعدام شدند؟ اگر حالا هم ضعف نشان دهید آینده بدتری در انتظار شماست.
ویدیو توسط یکی از مخاطبان توانا ساخته شده است.
@Tavaana_TavaanaTech
سالگرد ۱۸تیر و حمله وحشیانه به کوی دانشگاه
۲۱ سال گذشت. بیست و یک سال از آن روزی که دانشجویان دست به یک اعتراض مسالمت‌آمیز زدند تا به آرامی علیه بسته‌شدن یک روزنامه اعتراض کنند. دانشجویان به بسته‌شدن روزنامه سلام معترض بودند. این روزنامه در ۱۵ تیرماه ۱۳۷۸به جرم انتشار نامه‌ای از سعید امامی بسته شد. سعید امامی در نامه‌ای به وزیر اطلاعات وقت قربان‌علی دری نجف‌آبادی خواهان برخورد با مطبوعات شده بود.
محاکمه‌ی روزنامه‌ی سلام علاوه بر مدعی‌العموم، چهار شاکی داشت که یکی از آن‌ها «محمود احمدی‌نژاد» استاندار اردبیل در دولت رفسنجانی بود. شاکی دیگر کامران دانشجو، استاندار اسبق تهران و وزیر علوم سابق در دولت احمدی‌نژاد بود. مهدی‌رضا درویش‌زاده نماینده‌ی دزفول در مجلس پنجم و حمیدرضا ترقی عضو ارشد حزب موتلفه و نماینده‌ی مشهد در مجلس پنجم دو شاکی دیگر بودند.
انصار حزب‌الله به دانشجویان معترض حمله کرد. دست‌کم ۳۰۰ دانشجو بازداشت شدند و مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفتند. آمار از کشته‌شدن هفت نفر می‌گوید. عزت ابراهیم‌نژاد و فرشته علی‌زاده از کسانی هستند که نام آن‌ها در میان کشته‌شدگان کوی دانشگاه است. فرشته علی‌زاده دانشجوی دانشگاه الزهرا و مسئول برد انجمن این دانشگاه بود. او در همان روز ناپدید شد و دیگر از او خبری نشد.
#تامی_حامی‌فر دختر دانش‌آموزی است که به گفته‌ی منابع دانشجویی در جریان همین اعتراضات توسط حمله پلیس و شبه‌نظامیان حکومتی کشته شد.
#سعید_زینالی یکی دیگر از افرادی است که از همان روز تا کنون و در جریان درگیری‌ها مفقود شد و تا کنون خبری از او نیست. نام سعید زینالی پس از حوادث جنبش سبز بر سر زبان‌ها افتاد و خانواده‌اش جرات کردند علی‌رغم همه‌ی تهدیدها از گم‌شدن فرزندشان سخن بگویند.
اکرم نقابی مادر سعید در ۱۸ تیرماه ۱۳۹۲ در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی از دیدارش با رئیس کل دادگستری استان تهران سخن گفت و قول مساعدی که آن‌ها برای پی‌گیری وضعیت فرزندشان دادند. قولی که هیچ‌گاه عملی نشد.
#اکبر_محمدی نیز از بازداشت‌شده‌های ۱۸ تیرماه بود که در ۸ مرداد ۱۳۸۵ به دلیل اعتصاب غذا به طرز مشکوکی در زندان درگذشت. او در دوران بازداشت بارها شکنجه شده بود.
دو سال پس از این رویداد قوه قضاییه همه نیروهای پلیس و شبه نظامیان وابسته را تبرئه کرده و فقط یک سرباز به نام اروجعلی ببرزاده محکوم شد آن‌هم به دلیل دزدیدن یک ریش‌تراش.
در نماز جمعه ۹ بهمن ۱۳۸۸ احمد جنتی، امام جمعه موقت وقت تهران و دبیر شورای نگهبان خطاب به رئیس قوه قضائیه گفت: «در ۱۸ تیر ضعف نشان دادید؛ چند نفر در آن زمان اعدام شدند؟ اگر حالا هم ضعف نشان دهید آینده بدتری در انتظار شماست.
ویدیو توسط یکی از مخاطبان توانا ساخته شده است.
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
سالگرد ۱۸تیر و حمله وحشیانه به کوی دانشگاه ۲۱ سال از آن روزی که دانشجویان دست به یک اعتراض مسالمت‌آمیز زدند تا به آرامی علیه بسته‌شدن یک روزنامه اعتراض کنند، گذشت. دانشجویان به بسته‌شدن روزنامه سلام معترض بودند. این روزنامه در ۱۵ تیر ۷۸به جرم انتشار نامه‌ای…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مادر اکبر محمدی، از کشته شدگان جنبش دانشجویی: «انتخابات را تحریم کنید» خرداد ۱۴۰۰
#اکبر_محمدی در پی اعتراضات دانشجویی تیرماه ۱۳۷۸ در تهران دستگیر شد و به شکل وحشیانه‌ای مورد شکنجه قرار گرفت.
او بر اثر اعتصاب غذا در اعتراض به وضعیت نامطلوب خود جان باخت.
#رای_نمیدهم #رای_بی_رای
@Tavaana_TavaanaTech
#اکبر_محمدی در پی اعتراضات دانشجویی تیرماه ۱۳۷۸ در تهران دستگیر شد و به شکل وحشیانه‌ای مورد شکنجه قرار گرفت.
او بر اثر اعتصاب غذا در اعتراض به وضعیت نامطلوب خود جان باخت.
#رای_نمیدهم #رای_بی_رای
@Tavaana_TavaanaTech
بیانیه خانواده اکبر محمدی به مناسبت ۸ مرداد، شانزدهمین سالگرد شهادت او در زندان اوین
«یک بار دیگر سالگرد شهادت اکبر در زندان مرگ و خون بنام "اوین" فرا رسیده است. اگر چه باید اذعان نماییم که سخت و دردآور است، یاد‌آوری هرساله این روز شوم برای ما به عنوان خانواده او، اما چه گوییم که همین بس که تا پایان زندگی محکوم به قبول این واقعیت دردآوریم.
اینکه اکبر پس از هفت سال اسارت در زندان اوین با فجیع‌ترین و ناجوانمردانه‌ترین روش به دستان رهبر بیمار نظام چون خامنه‌ای و دو کارگزار قاتل و بیمار او همچون رئیس جمهور وقت، احمدی‌نژاد، و وزیر اطلاعات وقت، محسنی اژه‌ای و همینطور نیز به دست دیگر مزدبگیران و قاتلین رژیم جورِ خامنه‌ای با فجیع‌ترین شکنجه‌های ممکن به شهادت رسیده است، اگر بگذریم از اعمال ده‌ها نوع شکنجه‌های قرون وسطایی بر روی اکبر، اما نتوان گذشت از آخرین نوع اعمال شکنجه رژیم بر روی او در داخل بهداری زندان اوین و سپس نیز اجرای پروژه قتل او در داخل همان بهداری به دستور مستقیم محسنی اژه‌ای وزیر وقت اطلاعات و امنیت احمدی‌نژاد!
شکنجه‌هایی چون یک سوی زنجیر بسته شده بود همزمان نیز به دو دست و دو پای اکبر و دیگر سوی زنجیر نیز بسته شده بود به پایه آهنی تخت بهداری زندان اوین، آن هم همزمان با اعتصاب غذای خشک او که همراه بود با شکم گرسنه و لبان به‌شدت تشنه، به‌طوری‌که به واقع این شیوه قتل از سوی این خشک‌مغزان و منجمدین فکری، داغ عمیق و همیشگی بر سینه ما تک‌تک اعضای این خانواده باقی گذاشته است و هرساله هم که مناسبت آن روز شوم و شرم‌آور فرا می‌رسد، نه تنها که آثار این زخم و داغ عمیق کمتر نمی‌شود بلکه بیشتر هم نیز می‌شود.
رنج‌ها، آزارها و شکنجه‌هایی که خشک‌مغزان و منجمدین فکری ولی‌فقیه به دستور ولی‌امرشان به صرف گناهی چون مقاومت و سرسختی در عقیده، بر اکبر روا داشته‌اند. به واقع نه تنها زبان از بیان آن مقاومت قاصر است، بلکه قلم از نوشتن مقاومت او هم نیز رنگ می‌بازد.
اکبر نه تنها مظهر مقاومت بود بلکه مظهر و نماد اخلاق، برد باری و جوانمردی در میان زندانیان سیاسی و حتی زندان‌بانان بود، اگر چه زندان‌بانان جرئت بازگویی آن را در میان عموم نداشتند ولی در خفا و تنهایی با عشق به او باز می‌گفتند و زندانیان سیاسی هم - که نام پیامبر اخلاق را بر اکبر نهاده بودند - همگی بر این باور بوده‌اند که اکبر در مبارزات خستگی‌ناپذیر، در شهامت و دلیری کم‌نظیر و در اخلاق سیاسی و دستگیری انسان‌های ضعیف و ناتوان، یکی از سر آمدان بود به‌طوری‌که او حاضر بود با شکم گرسنه بخوابد و یا بمیرد تا دیگر مردمان و هم نوعان و هم‌بندان او در بیرون و داخل زندان گرسنگی نکشند و نمیرند و با هر روحیه‌ای زنده بمانند.
بله اکبر با این خصوصیات و رفتار پیامبرگونه، انسانی و زمینی با شکنجه‌های بسیار سخت و بی‌رحمانه طرفداران پیامبر آسمانی، از میان ما پر کشید و به آسمان رفت و اما آن مزدبگیران شکنجه‌گر آسمانی در زمین باقی ماندند تا برای پرکردن شکم زن‌ها و فرزندانشان، انسان‌های آگاه ارزشی و اخلاقی بیشتری را در زمین به مسلخ بکشانند و به دنبال آن نیز به آسمان بفرستند و به ازای هر محشورکردن آگاهان به پیامبر در آسمان - یعنی به‌قتل‌رساندن هر چه بیشتر آنان- مزد بیشتری دریافت نمایند و سپس نیز در روی زمین به شادی و هلهله بپردازند. رنجی که ما از ناآگاهی خودخواسته‌ی این قشر بیمار و ناآگاه و آلوده می‌کشیم، بیشتر از رنج و درد پرپرشدن دلبندمان، اکبر، به دست خود آن‌هاست.»
منوچهر محمدی همرزم و همبند اکبر محمدی به همراه دیگر اعضای خانواده اکبر محمدی
#یاری_مدنی_توانا #اکبر_محمدی #زندانی_سیاسی #شکنجه #زندان_اوین #بیانیه
@Tavaana_TavaanaTech
«یک بار دیگر سالگرد شهادت اکبر در زندان مرگ و خون بنام "اوین" فرا رسیده است. اگر چه باید اذعان نماییم که سخت و دردآور است، یاد‌آوری هرساله این روز شوم برای ما به عنوان خانواده او، اما چه گوییم که همین بس که تا پایان زندگی محکوم به قبول این واقعیت دردآوریم.
اینکه اکبر پس از هفت سال اسارت در زندان اوین با فجیع‌ترین و ناجوانمردانه‌ترین روش به دستان رهبر بیمار نظام چون خامنه‌ای و دو کارگزار قاتل و بیمار او همچون رئیس جمهور وقت، احمدی‌نژاد، و وزیر اطلاعات وقت، محسنی اژه‌ای و همینطور نیز به دست دیگر مزدبگیران و قاتلین رژیم جورِ خامنه‌ای با فجیع‌ترین شکنجه‌های ممکن به شهادت رسیده است، اگر بگذریم از اعمال ده‌ها نوع شکنجه‌های قرون وسطایی بر روی اکبر، اما نتوان گذشت از آخرین نوع اعمال شکنجه رژیم بر روی او در داخل بهداری زندان اوین و سپس نیز اجرای پروژه قتل او در داخل همان بهداری به دستور مستقیم محسنی اژه‌ای وزیر وقت اطلاعات و امنیت احمدی‌نژاد!
شکنجه‌هایی چون یک سوی زنجیر بسته شده بود همزمان نیز به دو دست و دو پای اکبر و دیگر سوی زنجیر نیز بسته شده بود به پایه آهنی تخت بهداری زندان اوین، آن هم همزمان با اعتصاب غذای خشک او که همراه بود با شکم گرسنه و لبان به‌شدت تشنه، به‌طوری‌که به واقع این شیوه قتل از سوی این خشک‌مغزان و منجمدین فکری، داغ عمیق و همیشگی بر سینه ما تک‌تک اعضای این خانواده باقی گذاشته است و هرساله هم که مناسبت آن روز شوم و شرم‌آور فرا می‌رسد، نه تنها که آثار این زخم و داغ عمیق کمتر نمی‌شود بلکه بیشتر هم نیز می‌شود.
رنج‌ها، آزارها و شکنجه‌هایی که خشک‌مغزان و منجمدین فکری ولی‌فقیه به دستور ولی‌امرشان به صرف گناهی چون مقاومت و سرسختی در عقیده، بر اکبر روا داشته‌اند. به واقع نه تنها زبان از بیان آن مقاومت قاصر است، بلکه قلم از نوشتن مقاومت او هم نیز رنگ می‌بازد.
اکبر نه تنها مظهر مقاومت بود بلکه مظهر و نماد اخلاق، برد باری و جوانمردی در میان زندانیان سیاسی و حتی زندان‌بانان بود، اگر چه زندان‌بانان جرئت بازگویی آن را در میان عموم نداشتند ولی در خفا و تنهایی با عشق به او باز می‌گفتند و زندانیان سیاسی هم - که نام پیامبر اخلاق را بر اکبر نهاده بودند - همگی بر این باور بوده‌اند که اکبر در مبارزات خستگی‌ناپذیر، در شهامت و دلیری کم‌نظیر و در اخلاق سیاسی و دستگیری انسان‌های ضعیف و ناتوان، یکی از سر آمدان بود به‌طوری‌که او حاضر بود با شکم گرسنه بخوابد و یا بمیرد تا دیگر مردمان و هم نوعان و هم‌بندان او در بیرون و داخل زندان گرسنگی نکشند و نمیرند و با هر روحیه‌ای زنده بمانند.
بله اکبر با این خصوصیات و رفتار پیامبرگونه، انسانی و زمینی با شکنجه‌های بسیار سخت و بی‌رحمانه طرفداران پیامبر آسمانی، از میان ما پر کشید و به آسمان رفت و اما آن مزدبگیران شکنجه‌گر آسمانی در زمین باقی ماندند تا برای پرکردن شکم زن‌ها و فرزندانشان، انسان‌های آگاه ارزشی و اخلاقی بیشتری را در زمین به مسلخ بکشانند و به دنبال آن نیز به آسمان بفرستند و به ازای هر محشورکردن آگاهان به پیامبر در آسمان - یعنی به‌قتل‌رساندن هر چه بیشتر آنان- مزد بیشتری دریافت نمایند و سپس نیز در روی زمین به شادی و هلهله بپردازند. رنجی که ما از ناآگاهی خودخواسته‌ی این قشر بیمار و ناآگاه و آلوده می‌کشیم، بیشتر از رنج و درد پرپرشدن دلبندمان، اکبر، به دست خود آن‌هاست.»
منوچهر محمدی همرزم و همبند اکبر محمدی به همراه دیگر اعضای خانواده اکبر محمدی
#یاری_مدنی_توانا #اکبر_محمدی #زندانی_سیاسی #شکنجه #زندان_اوین #بیانیه
@Tavaana_TavaanaTech
Telegraph
بیانیه خانواده اکبر محمدی به مناسبت ۸ مرداد، شانزدهمین سالگرد شهادت او در زندان اوین
«یک بار دیگر سالگرد شهادت اکبر در زندان مرگ و خون بنام "اوین" فرا رسیده است. اگر چه باید اذعان نماییم که سخت و دردآور است، یاد‌آوری هرساله این روز شوم برای ما به عنوان خانواده او، اما چه گوییم که همین بس که تا پایان زندگی محکوم به قبول این واقعیت دردآوریم.…
امروز هشتم مرداد، مصادف با سالگرد قتل حکومتی اکبر محمدی،فعال دانشجویی زندانی،است که در سال ۱۳۸۵ بر اثر شکنجه در هنگام اعتصاب غذا در زندان اوین جان باخت.
اکبر محمدی را پس از وخامت حالش به دلیل اعتصاب غذای خشک با دست و پای زنجیر شده و دهان چسب‌زده به بهداری زندان منتقل کردند که او در همان شب جان باخت.
۱۶ سال از آن روز می‌گذرد ولی هنوز قتل بر اثر شکنجه، و محرومیت زندانیان از رسیدگی‌های پزشکی عدم دسترسی به حق درمان تمامی ندارد و تکرار می‌شود.
زندانیان سیاسی و عقیدتی چون ارژنگ داوودی، فاطمه مثنی، خالد پیرزاده، خالد فریدونی، سعید ماسوری و صدها نمونه دیگر را می‌توان نام برد که سندی است برای نقض حقوق زندانیان در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی. که هرکدام سال‌های سال از حق مرخصی محروم بوده‌اند یا به هنگام بیماری در زندان حتی از مرخصی درمان محروم بودند.
نمونه غم‌انگیز بکتاش آبتین، نویسنده و شاعر معترض بود که در زندان مبتلا به کرونا شد و به دلیل عدم رسیدگی و درمان جان خود را از دست داد.
محرومیت زندانیان از دسترسی به حق درمان همچنان ادامه دارد و جان زندانیان بسیار دیگری در خطر است.
#یاری_حقوقی_توانا #اکبر_محمدی
@Tavaana_TavaanaTech
اکبر محمدی را پس از وخامت حالش به دلیل اعتصاب غذای خشک با دست و پای زنجیر شده و دهان چسب‌زده به بهداری زندان منتقل کردند که او در همان شب جان باخت.
۱۶ سال از آن روز می‌گذرد ولی هنوز قتل بر اثر شکنجه، و محرومیت زندانیان از رسیدگی‌های پزشکی عدم دسترسی به حق درمان تمامی ندارد و تکرار می‌شود.
زندانیان سیاسی و عقیدتی چون ارژنگ داوودی، فاطمه مثنی، خالد پیرزاده، خالد فریدونی، سعید ماسوری و صدها نمونه دیگر را می‌توان نام برد که سندی است برای نقض حقوق زندانیان در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی. که هرکدام سال‌های سال از حق مرخصی محروم بوده‌اند یا به هنگام بیماری در زندان حتی از مرخصی درمان محروم بودند.
نمونه غم‌انگیز بکتاش آبتین، نویسنده و شاعر معترض بود که در زندان مبتلا به کرونا شد و به دلیل عدم رسیدگی و درمان جان خود را از دست داد.
محرومیت زندانیان از دسترسی به حق درمان همچنان ادامه دارد و جان زندانیان بسیار دیگری در خطر است.
#یاری_حقوقی_توانا #اکبر_محمدی
@Tavaana_TavaanaTech