«صبح امروز و برای چهارمین روز پیاپی، جمعی از هنرمندان و دوستان #ترانه_علیدوستی ازجمله بابک کریمی، رضا درمیشیان، رضا اخلاقی‌راد، سپیده ابطحی، مینا اکبری، مهسا ابراهیم‌زادگان و ثمین مهاجرانی به همراه «نادره حکیم الهی» (مادر ترانه) به مقابل زندان اوین رفتند.

از دیشب تماس‌های تهدیدآمیز با هنرمندان تجمع‌کننده شروع شده است و امروز هم نیروهای امنیتی به تجمع‌کنندگان هشدار دادند که با خشونت بازداشت خواهند شد.
ترانه دیشب با پدرش تماس گرفته و گفته که «من در سلولم تنها هستم». او در بند ۲۰۹ زندان اوین همچنان در سلول انفرادی است.

خانواده نمی‌دانند که آیا داروهای ترانه به دستش رسیده یا نه و او در تماس تلفنی خود توضیحی در این باره نداد. ترانه علیدوستی به بیماری‌های ADHD و کلاستروفوبیا (ترس از فضای بسته) مبتلا است و تداوم بازداشت او در سلول انفرادی یک شکنجه سفید است.

از صبح امروز یک پرونده سازی سخیف و ناشیانه، اما خطرناک بر علیه ترانه شروع شده و او را منتسب به یک اکانت توییتری می‌کنند. این بازی کثیف پیش از این برای «نوشین جعفری» نیز انجام شده بود.

ترانه علیدوستی یک چهره مشهور بین‌المللی است و در تمام سال‌های گذشته، با شجاعت و با نام خود در اکانت‌های رسمی خودش، فریاد حق‌طلبی بر ضد ظلم را بیان کرده است. او آشکارا با هویت رسمی خود، نظراتش را بیان می‌کند و نیازی به مخفی‌شدن پشت اکانت‌های بی‌نام ندارد.»

- از توییتر سمیه میرشمسی، دستیار کارگردان و برنامه‌ریز سینمای ایران

#مهسا_امینی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

محسن، پدر عرفان رضایی نوائی، ۱۸ ساله بود که در جنگ ایران و عراق جانباز شیمیایی و موج انفجار شد و اکنون در بیمارستان بستری است.
عرفان ۲۱ ساله، ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، با شلیک نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در آمل کشته شد.
فرزانه بَرزه‌کار، همسر محسن، از سختی‌های زندگی پدر عرفان می‌گوید:
«وقتی برای شنیده‌شدن مجبور شد داد بکشه که من هزینه درمان ندارم
من توانایی کار ندارم
گفتی داد نکش، جانباز هستی که هستی برای خودت هستی
گفتی بودجه نداریم …
… بهت گفتم منت رو سرم نزار اون بچه بود و به شوق صدای آهنگران رفت.
جنگ رو تو راه انداختی
اگه رفت، برای همه رفت.»

روزی عرفان در گفت‌وگویی با مادرش از رنج‌های زندگی در خانواده جانباز اعصاب و روان گفته است:
« این رنج‌ها، از من آدم قوی ساخته
ناراحت از گذشته‌ات نباش
به این فکر کن تو این جایگاه و آرامشی که داری به خاطر این بوده که قوی هستی.»

به گفته نزدیکان خانواده، عرفان پسری آگاه و کتاب‌خوان بود.
یک منبع نزدیک به خانواده عرفان رضایی درباره جزئیات قتل او گفته است که عرفان در ۳۰ شهریور _ بعد از اینکه ماموران با باتوم او را زدند _ بنری را پاره کرد و در نهایت روبه‌روی فرمانداری آمل با «دو گلوله جنگی ماموران امنیتی، یکی به کتف و یکی به کمر  که منجر به پاره شدن طحال و متلاشی شدن کلیه‌اش شد، جان باخت.»

ویدئوی صحنه پایین‌کشیدن تصویر علی خامنه‌ای توسط عرفان رضایی در میدان ۱۷ شهریور آمل، به یکی از پربازدیدترین تصاویر انقلاب ملی ایران تبدیل شد.

در گواهی فوت عرفان علت مرگ «عملکرد وسایل جنگی در خارج از جنگ» آمده است.

فرزانه، مادر عرفان، همچنین از فشار ماموران بر این خانواده می‌گوید: «در پزشکی قانونی، برای تحویل جسد عرفان، از پدر و عموهای او تعهد گرفته‌اند که در مقابل این جنایت سکوت کنند.»
ماموران این خانواده را تحت فشار قرار می‌دهند که اعلام کنند که عرفان توسط معترضان کشته شده است و تلاش کردند او را «شهید» حکومتی معرفی کنند. خانواده عرفان مقابل این ادعا ایستادند و اعلام کردند عرفان رضایی نورائی یکی از معترضان بوده است.

فرزانه خطاب به ماموران حکومتی می‌گوید:
«عمر و جان بچه من که دست تو نبود،
ما که فولاد نبودیم. تازه مادر و پسر آرامش گرفته بودیم. اونم دلش خوش بود بچه‌ها سالم هستن و گه‌گداری سراغش را می‌گیرند
تو نانش را گرفتی. پسرش راهم.»

#عرفان_رضایی #مهسا_امینی #انقلاب_۱۴۰۱ #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا