🟠 رسوایی جمهوری اسلامی در آرای انتخابات!

🟠 کاربران شبکه مجازی ایکس به نتایج جالبی در مورد نتایج #سیرک_انتخابات و آرای اعلام شده دست یافتند!

اعداد اعلام شده همگی مضربی از عدد ۳ می‌باشند!

‏به زبان ساده: احتمال اینکه تعداد آرا برای هر چهار کاندید و آرای باطله، همگی مضربی از ۳ باشد، برابر با ۱ در ۲۴۳ است یعنی ۴ هزارم. این احتمال بسیار کم است و وقوع چنین حالتی به صورت تصادفی تقریباً غیرممکن است. این وضعیت بسیار غیرعادی است و نشانگر تقلب و دستکاری در آرا می‌باشد.

‏با توجه به اینکه هم آرای ۴ نفر و هم آرای باطله اعلام شده مضربی از ۳ هستند، ثابت می‌شود همه آرا را در ۳ ضرب کرده‌اند. یعنی اگر حتی تعداد واجدین شرایط را درست اعلام کرده باشند، میزان رأی‌دهندگی ۱۳ درصد بوده که البته تعداد واجدین شرایط را هم کمتر از میزان واقعی اعلام کرده‌اند، یعنی کمتر از ۱۰ درصد رأی داده‌اند.

یکی از کاربران ایکس نوشته:

"ما رو باش، فکر می‌کردیم ۷۰ درصد شرکت نکرده‌اند، نگو ۸۸ درصد پای صندوق‌های رای حاضر نشده‌اند.
منتهی برای اینکه نه سیخ بسوزه و نه کباب، رای همه نامزد‌ها حتی باطله‌ها رو ضرب در سه کرده‌اند"

🟠 لطفا ورق بزنید و در اسلاید دوم رای واقعی نامزد‌ها بعد از حذف مضرب‌ ۳ را ببینید

🟠 هوش مصنوعی هم به اعداد نتایج انتخابات مشکوک است!

پاسخ هوش مصنوعی به یکی از کاربران:

"احتمال اینکه چهار عدد به صورت تصادفی همگی مضرب ۳ باشند بسیار پایین است (حدود 1.23٪).
اما احتمال اینکه هر چهار عدد همگی مضرب ۳ باشند و مضرب هیچ عدد اول دیگری (تا عدد ۱۹) نباشند، برابر با تقریباً 0.00535% است.

این احتمال بسیار کم است و نشان می‌دهد که وقوع چنین رویدادی به صورت تصادفی تقریباً غیرممکن است. بنابراین، اگر این اعداد همگی مضرب ۳ باشند و مضرب هیچ عدد دیگری نباشند، احتمال اینکه این اعداد تصادفی باشند بسیار ناچیز است. این می‌تواند نشانه‌ای از غیرتصادفی بودن و احتمالاً دستکاری در اعداد باشد. "


با این اوصاف رقم‌های واقعی احتمالا یک سوم اعداد اعلام شده است!

مشارکت واقعی: ۱۳.۳ درصد
کل آرای شمارش‌شده: ۸٫۱۷۸٫۳۹۵ رأی
پزشکیان: ۳٫۴۷۱٫۹۹۷
جلیلی: ۳٫۱۵۷٫۷۶۶
قالیباف: ۱٫۱۲۷٫۷۸۰
پورمحمدی: ۶۸٫۷۹۹
.
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#رای_بی_رای
#رای_ما_سرنگونی
#نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

مطلب از رسانه سپیده‌دم

@Tavaana_TavaanaTech

‏با وجود انواع ترفندهای رسانه‌ای و آمارسازی‌های غیرواقعی، انتخاب مردم ایران با رأی اکثریت «نه به جمهوری اسلامی» است.

مشاهدات حقیقی و میدانی مردم داخل کشور نشان از مشارکتی بسیار کمتر از آن چیزی که اعلام شده است دارد؛ احتمالا مشارکتی کمتر از ۱۵ درصد. تمام تلاش پروپاگاندای رسانه‌ای حکومت برای این است که ناظران از راه دور و بخشی از مردم نامطلع را متقاعد کنند که درصد قابل قبولی از ایرانیان در انتخابات مشارکت کرده‌اند. اما هم خودشان و هم مردم می‌دانند که «دروغ می‌گویند». آنها می‌خواهند این درخت از ریشه پوسیده را به زور سرپا نگه دارند و حتی برای آنها کسب آرای بالا مهم نیست! با هر نتیجه‌ای می‌خواهند فقط در قدرت بمانند و نظر مردم در نگاه این گروه‌ها کوچکترین اهمیتی ندارد. حتی به‌دنبال جلب رضایت این تعداد بالایی که رای نداده‌اند هم نیستند! چون هرکسی کوچکترین نقدی به آنها وارد کند، اساساً به نظرشان «مردم» محسوب نمی‌شود.

ایران ملک میراثی شما اقلیت نیست.

ایران ملک میراثی شما اقلیت نیست فقط چون قدرت و پول و اسلحه دارید! ایران و منافع آن، برای تمام ایرانیان است که امروز در فقر و فلاکت هستند و آنها را نادیده می‌گیرید.

باید «نه» گفتن و صدایمان را آن‌قدر بلند کنیم تا صدای ملت ایران شنیده شود. صدای مردمی که صاحبان واقعی قدرت و امکانات این سرزمین هستند، اما امروز در سیاه‌چاله فقر و انواع فشارهای اقتصادی، حتی فرصت نفس کشیدن از آنها گرفته شده است و در فضای مجازی رد این اکثریت محذوف را کمتر می‌توان پیدا کرد.

تفاوتی بین جناح‌های سیاسی داخل حکومت و کاندیداهایشان نیست، آنها منافع ایران را برای خود و اطرافیان خود می‌خواهند و چشم و گوش خود را بر رنج سایرین بسته‌اند.

«نه» به جمهوری اسلامی:
یعنی نه به جریان فریب اصلاحات در لباس مبدل آزادی‌خواه و روشنفکر که مردم را «بنده» و «مطیع» خود می‌خواهند.
یعنی نه به جریان‌های افراطی و تندرو که خود را جبهه انقلاب می‌دانند و اکثریت ناراضی را بیگانه، منافق، جاسوس و دشمن می‌شمارند و مردم را «برده» خود می‌بینند.

«نه»، یعنی «نه».


- این متن و تصویر از صفحه حسین رونقی، فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق برداشته شده است
@hosseinronaghi

#نه_به_جمهوری_اسلامی #رای_بی_رای
#سیرک_انتخابات #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

عاطفه رنگریز، فعال حقوق زنان، امروز ۹ تیر ۱۴۰۳، در مراجعه به دادگاه بازداشت و به زندان شاهرود منتقل شد.

عاطفه چند روز قبل از بازداشت، خبر از پرونده‌سازی جدید علیه خود داده است.
عاطفه از پرونده‌سازی مشهود علیه خود سخن می‌گوید.
او با انتشار پست‌های در اینستاگرام خود اطلاع داده که اتهامات «تبلیغ علیه نظام» «نشر اکاذیب در جهت تشویش اذهان عمومی» و «تشکیل گروه به قصد برهم زدن امنیت ملی» به ایشان ابلاغ شده است.

عاطفه رنگریز، دانش‌آموخته‌ جامعه‌شناسی است که ۱۱ اردی‌بهشت ۱۳۹۸ به علت حضور در تجمع مسالمت‌آمیز روز جهانی کارگر، بازداشت شد. او ابتدا به ۱۱ سال و نیم حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده بود در نهایت رای نهایی بی‌دادگاه، ۵ سال زندان تایید شد.
بار دیگر در تاریخ ۱۹شهریور۱۴۰۲، عاطفه رنگریز توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی بازداشت شد و به اداره اطلاعات شهر سمنان منتقل شد. در نهایت پس از اعتصاب غذا و اعتراض جامعه با تبدیل قرار وثیقه سنگین به صورت موقت آزاد شده بود. اکنون شاهد پرونده‌سازی جدید علیه این زندانی سیاسی سابق هستیم.

#عاطفه_رنگریز #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بر اساس خبرهای منتشر شده، وحید نعمتی، رپر ایرانی که روزهای گذشته یک قطعه موزیک درباره دختر قالیباف منتشر کرده بود بازداشت و صفحه اینستاگرامی او مسدود شده است.

تمام پست‌های صفحه اینستاگرام این خواننده رپ از صفحه او حذف و تنها یک پست در دسترس است که در آن نوشته شده: «حسب دستور مقام محترم قضایی این صفحه به علت انتشار محتوای مجرمانه مسدود شد.»

#سانسور #اینستاگرام

@tavaanatech

‌
حاکمیت تصور کرده بود با تایید صلاحیت کاندیدای اصلاح‌طلبان و خرج این هیزم، تنور انتخابات را داغ می‌کند.

اصلاح‌طلبان هم از سر خوش‌خیالی، گمان می‌کردند، با پیام خاتمی، مردم را پای صندوق رای می‌آورند و نظام و اصلاحات هردو برنده خواهند شد.

اما نه بزرگ مخالفان، عیار اصلاح‌طلب و اصول‌گرا را مشخص کرد.

بر این اساس و بر فرض صحیح بودن آمار منتشر شده ، با بیش از ۶۰ درصد مردم مخالف که رای ندادند و برابری تقریبی ۲۰درصدی هر یک از جناح‌های اصول‌گرا و اصلاح‌طلب در کسب آرا انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم، مشخص شد صاحبان قدرت و حامیانشان و آلترناتیو در آب نمک خوابیده اصلاحات تفاوتی برای مردم ندارند و عبور اکثریت مردم از نظام و هر دو این جناح‌ها عیان‌تر شد.

شما در مورد آمار منتشر شده از این انتخابات چه نظری دارید؟

#انتخابات_تبعیض‌_محور #نه_به_جمهوری_اسلامی

@Dialogue1402

از جسارت نسل جدید بترسید آقای اژه‌ای!

با مطهره گونه‌ای، دانشجوی تعلیقی و تبعیدی و فعال مدنی، در آستانه جلسه دادگاه تماس گرفته‌اند و گفتند که یک ندامت‌نامه خطاب به رئیس قوه قضاییه بنویس و او هم متن زیر را نوشته و منتشر کرده است:

دهم تیر هم یک روز معمولی دیگر است.
شبیه تمام ۱۰ تیرهای سالهای پیش.
احتمالا فردا هم مثل امروز گرم باشد و از نفس بیفتم.
فردا هم روز دیگری است از تقویمی که ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ برای من متوقف شد.
غیر از آنکه صبحش دادگاه انقلاب دارم.
برای نتایج ناانتخابات، نه خوشحالم نه ناراحت.
این "نه" بزرگ، دیر و سخت به دست آمده و از دیشب به این فکر می‌کنم که چکار باید کرد که این خشم اندوخته به خشونتی کور یا استیصالی از سر استهلاک و ناامیدی تبدیل نشود.
ساعت برای آدم‌ها یکجا بالاخره ازکار میفتد.
برای خیلیها ۸۸ یا ۹۸ متوقف شد.
برای من هم ۲۵ شهریور ۰۱
تمام ذهنم مملو از جملات مهرآمیز یا بعضا کنایه آمیز است که "باید درسم را تمام کنم."
برخی از سر نگرانی و محبت و برخی دیگر از روی کینه و بغض که دلیلش را نمیدانم.
اما این را میدانم که آن عصر میان آن جمعیت در بولوار کشاورز، زمان برایم ایستاد.
پشیمانم؟ نه!
می‌ارزید؟ بله!
آن آقا و خانم در بن‌بست و حصر اختر ۱۵سال است که نوه‌ها و دخترانشان را با زور و تهدیدهای دائم سپاه می‌بینند.
من که...
گاهی پیش خودم شرمنده می‌شوم.
نه اینها گلایه نیست، صرفا مینویسم چون تنها کاری‌ است که میتوانم انجام دهم.
گفت: خانم دکتر! ننویس!
گفتم: میمیرم...
و خندید. بازجو را میگویم.
حالا پیشنهاد داده‌اند ندامت‌نامه رونوشت به رییس قوه قضاییه بنویس.
یعنی باید بابت حق شهروندی‌ام که ازم سلب کرده‌اند و درباره‌اش نوشته‌ام یا ‎مخالفت با اعدام، که نوعی قتل حکومتی است، یا هر چیز دیگری که حداقل سعی کرده‌ام موقع نوشتنش انصاف را مراعات کنم،"عذرخواهی"کنم!
"اگر ننویسم مگر می‌کشیدم؟!"
به صدای پشت پرایوت نامبر گفتم!
باشد. می‌نویسم:

"آقای اژه‌ای، ریاست قوه قضاییه،
سلام علیکم؛
اینجانب دانشجویی هستم که برای نیروهای حراست دانشگاه تهران خطری جدی محسوب می‌شوم و دوسال بیشتر است که پشت حصارهای سبز دانشگاه به انتظار نشسته‌ام. شکایتم را به دیوان عدالت تسلیم کرده‌ام و اسنادش موجود است.
من کوچکترین عضو جریان بیدار و آگاه دانشجویی، حتی نمی‌دانم جرمم چه بوده که اینطور سخت محکومم کرده‌اند. شائبه‌هایی در مورد عضویت در گروه‌ها مطرح شد که هیچ مدرکی برایش نداشتند.
اما امروز محکم ایستاده‌ام و همراه ۴۰ میلیون ایرانی به شما و سیستم ظالمتان می‌گویم: نه!

این"ظالم"که می‌گویم مانند انگ‌هایی که همکارانتان به بنده زدند، بهتان نیست.
من از "راه طی‌شده" سخن می‌گویم.
۵ سال، سرب در حلقمان ریختید که برای حفظ نهاد انجمن اسلامی نمی‌شود هرچیزی را هرجایی گفت.
خاطرتان هست؟ ۱۶آذر ۱۴۰۰ از برخورد و سرکوب با دانشجویان گفتم. خم به ابرو نیاوردید بی آنکه حتی اشاره‌ای کنید!
من این راه را مدتها قبل رفته‌ام. یک‌شبه خواب‌نما نشده‌ام که به این سیل خانمان‌سوز "نه"، که البته برای ما نهر جاری و زلال است، "آری" بگویم!
عافیت‌طلبی کردم و در امنیتی‌ترین نهاد دانشجویی کشور، دم از اصلاحات و عدم واکنش رادیکال و... زدم که نسل جوان‌تر هزینه‌ی گزاف به جان نخرد.
اما همکارانتان در نهادهای امنیتی، شمشیر را از رو بستند. هرچه عقب‌تر میرفتیم، آنها جلوتر می‌آمدند و خب امروز به اینجا رسیده‌ایم.
می‌دانید چند دانشجو زندگیهایشان به‌ خاطر پرونده‌سازی‌های واهی تباه شده؟
من به شما می‌گویم: حداقل ۲۰۰ دانشجو در وزارت بهداشت حکم گرفته‌اند.
تنها به دلیل اینکه همکاران خود شما "احساس خطر کرده‌اند!"
من این گزاره‌ی سطحی که از سر نیت‌خوانی است را، چه زمان بازجویی و چه موقع کمیته‌های قرون وسطایی انضباطی، به کرات شنیده‌ام.
خصومتی که از سر خوش نیامدن بود و به همین سادگی به جوانهای مملکت آسیب می‌زدند(و می‌زنند.)
آقای اژه‌ای!
خبر دارید پزشک جوانی به دلیل اینکه میخواست مهاجرت کند تا از شر همکارانتان در امان بماند، به دلیل عدم توانایی تامین هزینه هنگفت آزادسازی مدرک، که برای آقازاده‌ها پول خرد است، ماه پیش خودکشی کرد؟
آگاهید که هفته‌ای دستکم یک نفر از کادر درمان تن به خودکشی می‌دهند اما تن به ذلت نه؟!
آقای اژه‌ای! گفته‌اند عذرخواهی کنم تا مرا ببخشند و همکارانتان اجازه‌ی ورود به دانشگاه را بدهند.
حتی نگذاشته‌اند روپوش و وسایلم را از دانشکده تحویل بگیرم. وقتی مراجعه کردم گفتند: برای دانشجویان خطر داری!
بلند خندیدم و شد "توهین به نیروی حراست" در پرونده وزارت بهداشت.
آقای اژه‌ای! از چه چیز باید طلب ببخش کنم، درحالیکه به قول خودتان حداقل فعالیت در نهادهای قانونی، "حرام سیاسی" نیست!

ادامه اینجا:
https://tinyurl.com/MTHGON

#مطهره_گونه_ای #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

کاربر بامداد اعتماد، این متن را نوشته:

«امروز تمام اصلاح طلبان با لحنی مشمئز کننده این حرف را تکرار کردند که پیامتان را رساندید همه فهمیدند که شما عصبانی هستید، حالا بیایید در دور دوم به ما رای بدهید! آن‌ها تصور می‌کنند با بچه طرف‌اند! بگذارید به شکل واضح و شفاف بگویم که آن‌ها که در این انتخابات رای ندادند تفاوتی میان ظریف و جلیلی نمی‌بینند! چه بسا از اولی بیزارترند، چون او را شارلاتان‌تر می‌دانند.
به آبان ۹۸ نگاه کنید! سرکوب در آبان ۹۸ به مراتب شدیدتر از پاییز ۱۴۰۱ بود. اما بازتابش در جهان و حتی در داخل بسیار محدودتر بود. چرا؟ چون خون‌شوری چون جواد ظریف بر سر کار بود، که لبخند می‌زد و علاج می‌کرد. با ظاهری موجه رد خون را می‌شست، و بر جنایات این حکومت ماله‌ می‌کشید.
این نه بزرگی که دیروز گفته شد، همان اندازه که نه به خامنه‌ای و سپاهیان اطرافش است، نه به خاتمی و ظریف و تمام اصلاح‌طلبان هم هست. نه به جمهوری‌اسلامی در تمام اشکالش است. آنچه این مردم در دیماه ۹۶ و آبان ۹۸ آموختند این است که آنکه وقت سلاخی‌کردن لبخند می‌زند اتفاقا خطرناکتر است.»

- نظر شما چیست؟ آیا با او موافق هستید؟

#نه_به_جمهوری_اسلامی #سیرک_انتخابات #رای_بی_رای #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

این تصویری از آخرین تولد مهدیس حسینی در ۹ تیر ماه ۱۴۰۱ است.
دیروز ۹ تیر ماه، ‏زادروز جاویدنام مهدیس حسینی بود.

مادر مهدیس نوشت:
«مهدیس این آخرین تولدته يادته اون روز چقدر استرس داشتی چقدر هی واسه عکاس و کیک برنامه‌ریزی کردیم؟ چقدر قشنگ جلوی چشمام قشنگ قدکشیدی. چقدر واسه اینده نقشه‌ها داشتیم چه جوری جلوی چشمام پرپرشدی، من هنوز باور نمی‌کنم، هنوز فکر می‌کنم قراره برگردی و بهم بگی مامان چالش بود. مامان بمیره هیچ وقت تنهام نمیذاشتی همه جا میگفتی مامانم هست، مامانم واسم همه کار میکنه چشم انتظارتم جان مادر ۱۴۰۱/۸/۱۱ آغاز درد بی درمون من»


مهدیس روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، در روزهای نخست خیزش سراسری از ناحیه پا هدف شلیک گلوله ماموران قرار گرفت. از هراس دستگیری، با تن زخمی، در خانه دیگران پنهان شد و پس از چند روز به خانه خودش برگشت، اما چند روز بعد، مادرش وقتی از محل کارش برگشت، با پیکر بی‌جان مهدیس روبرو شد.

مهددیس_حسینی ۱۶ ساله‌ داشت، روز ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ با شلیک گلوله‌ در اعتراضات آمل مجروح و بعد از چند روز معالجه در بیمارستان به خانه منتقل شد. ماموران امنیتی ۱۲ روز او را با پیام‌ و تماس‌‌های تلفنی تهدید می‌کردند تا سرانجام وقتی یک روز صبح مادرش او را برای رفتن به سر کار تنها گذاشت، به خانه‌شان‌ رفتند و او را به قتل رساندند، پیکر بی‌‌جان مهدیس درحالی در اتاقش‌ پیدا شد که از دهانش کف و از گوشش خون می‌آمد. حکومت مادرش را مجبور کرد که در اعتراف اجباری مقابل دوربین بنشیند و اعتراف اجباری کند.

#مهدیس_حسینی #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

او که اینچنین با تمام وجود علیه جمهوری اسلامی و ولایت فقیه شعار می‌دهد، کسی نیست جز کوثر افتخاری، دختر جوان دانشجویی که یک چشمش را جمهوری اسلامی کور کرد.
او حالا همان شعارهایی را که مردم کف خیابان‌های ایران می‌داذند، از عمق جان فریاد می‌زند. مردمی که دیروز با تحریم انتصابات، همبستگی خود را در برابر همه شعب جمهوری اسلامی نشان دادند.

کوثر ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«امیدمان برای روز آزادی آنچنان محکم و استوار است که هیچ سنگ ریزه‌ای لغزش بر این مسیر نخواهد شد.
ما همه زخم خوردگان حکومتی خون آشام هستیم که ایرانمان را در اسارت گرفته است.
ما همه فریادی مشترکیم،
فریاد ‎#نه_به_جمهوري_اسلامي و پا پس نخواهیم کشید.

برلین مقابل سفارت جمهوری اسلامی»


- واقعه بزرگ نهم تیر ماه نشان داد که حتی اصلاح‌طلبان با خاتمی و ظریفشان بیایند، حتی اگر کروبی رای دهد، مردم به جمهوری اسلامی «نه» می‌گویند. این افراد و حتی برخی استادان دانشگاه که از پزشکیان حمایت کردند (حتی آن‌ها که در جنبش مهسا سیاه پوشیدند و اخراج شدند) هم دیگر «گروه مرجع» نیستند. بلکه زندانیان سیاسی، خانواده‌های داذخواه، مصدومان چشم و گروه‌های برانداز هستند که در حال حاضر مورد اعتماد مردمند و این یک سرمایه اجتماعی است.
مهم تیر ۱۴۰۳ روز «نه» بزرگ به جمهوری اسلامی بود.

#کوثر_افتخاری #چشم_برای_آزادی #نه_به_جمهورى_اسلامى #سیرک_انتخابات #رای_بی_رای #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech