سلامت ذهن و روان در شرایط دشوار، ۸- شکنجه، عواقب جمعی و راه‌های درمان
ارعاب و شکنجه یک فرد به صورت علنی، ارعاب و شکنجه تمام جامعه است. به همین دلیل همه ما ممکن است نشانه‌های شکنجه‌شدن را تا حدی داشته باشیم. فراموش نکنیم که ممکن است آنطور که برای سلامت و رشد بدنی به امکانات، مراقبت و بهداشت روزانه دسترسی داریم، برای سلامت و تقویت و رشد ذهنی و روانی به امکانات مشابه کافی دسترسی نداشته باشیم یا از آن استفاده نکنیم.
از متن:
۳ روش مراقبت و درمان، پس از شکنجه

کمک گرفتن از پزشکان و روان‌درمانگران
افزایش آگاهی فرد و اطرافیان
افزایش آگاهی و حمایت عمومی

https://tavaana.org/mental-health-for-prisoners-8/

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_شكنجه
@Tavaana_TavaanaTech

مسعود علیزاده، از جان‌به‌دربردگان فاجعه کهریزک، با انتشار متن زیر، از یکی از جان‌باختگان ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ سخن گفت که کمتر نامش را شنیده‌ایم.

#یادآر : پانزده سال پیش در چنین روزی
#علیه_فراموشی

نامش #مریم_سودبر است، او نیز ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ مانند ندا آقاسلطان مظلومانه کشته شد ولی امروزه بعد از گذشت ۱۵ سال کمتر کسی از او یاد می‌کند.

مريم سودبر دانشجوی بیست و یک ساله ای بود که در راهپيمايی اعتراضی سی خرداد توسط مزدوران سرکوبگر علی خامنه‌ای با ضربات متعدد باتوم به سرش جان باخت ولی مرگش رسانه‌ای نشد و گمنام ماند. شاید کمتر کسی از ما اسم #مریم_سودبر را شنیده باشد ، خواستم از او بنویسم تا یادش در این روزها فراموش نشود. مریم اگر امروز زنده بود ۳۶ سال سن داشت ولی حکومت ظالم و آدم‌کش جمهوری اسلامی جانش را گرفت تا امروزه او در کنار مادر ، پدر و دوستانش نباشد.

به گزارش سايت سرخ سبز، با تشر تعهد گرفتند که کسی او را نکشته است.اصغر سودبر پدر مريم سودبر دانشجوی ۲۱ ساله‌ای که در راهپيمايی اعتراضی ۳۰ خرداد با ضربه باتوم به سرش جان باخت در اين گفتگو تصريح کرد: ما بعد از رفتن مريم به خاطر بچه‌های ديگرمان نگران شديم و آن روزهای اول سکوت کرديم اما آنقدر از حق خودمان و حق بچه‌هايمان و زندگی‌مان گذشتيم و حرف نزديم که الان مايلم حداقل بعد از اين همه مدت درد دل‌هايم را به جامعه و هم سن و سال‌های مريم بگويم. دخترم روز ۳۰ خرداد (۸۸)سلامت به دانشگاه رفت اما ضربه باتوم به سرش خورد و شب وقتی برگشت خانه، توی اتاق خودش تمام کرد.

بخشی از صحبت‌های پدر مریم سودبر :

رقصیدن کار همیشه مریم بود وقتی که ما را نگران می‌دید:
این مریم اصلاً یک هنرمند بود، خدا می‌داند وقتی بلند می‌شد، یکی دو ساعت توی اتاق جلوی من می‌رقصید گریه‌ام می‌گرفت، پدر اما از شوق گریه‌اش می‌گیرد. مریم با شیطنت دست‌هایش را دور گردن پدرش حلقه می‌کند و می‌گوید: بابای خوبم من از کجا بفهمم که تو خوشحالی یا ناراحت، چون در هر دو صرت چشمات خیس اشکه. خداوند آنقدر به او هنر داده بود، یک خروار مو روی سرش بود، چشم‌های درشتی داشت، قد بلندی داشت، خیلی زیبا بود، با من خیلی خوب بود، خیلی خیلی دوستش داشتم. من تنها همین یک دختر را داشتم، من دختر دیگری ندارم.همسرم چشم‌های آبی قشنگی دارد ولی حالا اگر مادرش را ببینید، پیر و شکسته شده است. دنیا انگار برای ما و بچه‌های دیگرمان تمام شده است. چطور دل‌شان آمد با یک باتوم زندگی‌اش را نابود کنند؟ حقش نیست که نام مریم از حافظه مردم پاک شود. مریم عاشق مردم بود.

مریم شجاع و قهرمان ، روحت شاد و یادت تا همیشه در قلب ما زنده و گرامیست.💔🥀


#مریم_سودبر #رای_بی_رای #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech