خانم لیلا حسین‌زاده، فرزند یکی از افسرهای ارتش ایران است که در طی عملیات آزادی خرمشهر، جانش را نثار ایران کرد.
خانم حسین‌زاده بارها در صفحه اینستاگرام خود از اینکه جمهوری اسلامی از نام و تصویر پدرش استفاده می‌کند، گلایه کرده و پدرش را کشته‌شده در راه ایران و نه مقاصد ایدیولوژیک جمهوری اسلامی معرفی کرده است.
او در یک فایل صوتی که برای توانا ارسال کرده است، سخنانی خطاب به حامیان جمهوری اسلامی دارد.

#نه_به_جمهوری_اسلامی #نه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

علیرضا کریمی

علیرضا۲۰ساله بود، اهل اسلام‌آباد غرب و دانشجوی میکروبیولوژی دانشگاه آزاد اراک. ۱۸ آبان ۱۴۰۱ با ضربات متعدد باتوم ماموران به سرش در اراک کشته شد. ۲۴ آذر ۱۴۰۱ مراسم چهلم علیرضا در باغ رضوان شاباد برگزار شد. حاضران در این مراسم شعار زن، زندگی، آزادی سر دادند.

https://tavaana.org/alireza-karimi/

در یوتیوب:
https://youtu.be/g5MvpDGe9ZA

#علیرضا_کریمی #اراک #یادمون_نمیره #نه_فراموش_میکنیم_نه_میبخشیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«امروز ۳۱ خرداد در روز جهانی اسکیت یک دورهمی دوستانه داشتیم که نیروی انتظامی با موتورسوارهاشون بهمون حمله کردند و تعدادی رو ضرب و شتم کردند و اسکیت‌هامون رو ازمون گرفتند. گفتند باید بیاید تعهد بدین تا اسکیت‌هاتون رو پس بدیم. لطفا صدای ما باشید.»

#مهسا_امینی #برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پریسا اقبالیان از جمله جان‌باختگان پرواز ps752 بود که همراه دخترش ری‌را با موشک‌های سپاه پاسداران کشته شد.
پریسا فرزند اول خانواده‌ای مازندرانی‌ست. مادرش مینا معلم بازنشسته است و پدرش قاسم کارشناس سازمان منابع طبیعی بود. پریسا در روز ششم تیر ماه ۱۳۵۶ در شهر ساری به دنیا آمد.

پریسا در سال ۱۳۷۴ با رتبه سیصد در رشته دندانپزشکی دانشگاه تبریز پذیرفته شد. کیلومترها دورتر از خانه.
در دی ماه ۱۳۷۹ ازدواج کرد، او سال‌ها کار کرد و باز درس خواند و زحمت کشید. با همسرش به کانادا مهاجرت کرد، کودکی زیبا به نام ری‌را داشت. در کانادا هم مطب دندانپزشکی داشت و مرتب مطالعه می‌کرد و درس می‌خواند.
جمهوری اسلامی جانش را ستاند و خانواده‌های بسیاری را داغدار کرد.

ویدیو از اینستاگرام حامد اسماعیلیون، همسر پریسا اقبالیان

#پریسا_اقبالیان #دادخواهی #نه_فراموش_میکنیم_نه_میبخشیم #ps752 #ps752justice #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جمهوری اسلامی یکی از معدود نظام‌های سیاسی جهان است که بخشی از دغدغه کارگزاران آن نوع پوشش زنان است!

مسئله پوشش زنان در مجلس شورای اسلامی بحث می‌شود، رهبر جمهوری اسلامی مدام درباره‌اش حرف می‌زند، وزارت‌ها درباره‌اش قانون و آیین‌نامه وضع می‌کنند، نیروهای امنیتی و انتظامی برای آن تهدید و تطمیع می‌کنند.

اما در هیچ‌ کدام از این مسائل با خود زنان گفتگو نمی‌شود. جمهوری اسلامی ترتیبی نمی‌چیند که از خود زنان - با گرایش‌های مختلف فکری و سیاسی و فرهنگی و مذهبی - بپرسید شما چگونه جامعه‌ای برای زنان ایرانی می‌خواهید.

درواقع مسئله از بحث پوشش فراتر می‌رود؛ اگر تعدادی کارگزار زن وابسته به نظام جمهوری اسلامی را کنار بگذارید، در مهم‌ترین مسائل و تصمیم‌گیری‌ها درباره زنان ایرانی، زنان ایرانی غایب هستند.

چرا با زن ایرانی حرف نمی‌زنید؟ در دنیای امروز راه‌های مختلفی می‌توان تعبیه کرد تا از دید بخشی از جامعه نسبت به مسائل آگاه شد. چرا زنان در تصمیم‌گیری‌های شما حضور ندارند؟

یک زن بهایی در جمهوری اسلامی را فرض بگیرید؛ او هم بابت زن‌بودن خود در این نظام اذیت می‌شود هم بابت بهایی بودن. یک زن خداناباور را در نظر بگیرید؛ او نه می‌تواند مشکلات خود به عنوان یک زن در جامعه را به گوش تصمیم‌گیران برساند نه تریبونی برای بیان آزادانه عقاید خداناباورانه خود دارد.

#گفتگو_توانا #حقوق_زنان #مدارای_مذهبی #حقوق_خداناباوران

@Dialogue1402

دل‌نوشته‌ای از یادداشت‌های جاویدنام بهنام لایق‌پور که خواهرش منتشر کرده است.

او آرزو می‌کند که آدم‌های خوب، خوب بمانند و بدها خوب شوند....

بهنام لایق‌پور، ۳۷ ساله بود. ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ با شلیک گلوله ماموران در بلوار لاکانی رشت کشته شد.

ماموران در مقابل چشمان دوست‌دخترش به او شلیک کردند و جانش را گرفتند. بهنام در آخرین پست اینستاگرامش از عدم فعالیت در صفحه‌اش به احترام مردم ایران نوشته بود.

تا چند روز بعد از قتل او، پیکر بهنام را تحویل خانواده ندادند. ۱۳ آبان ۱۴۰۱ مردم زیادی برای مراسم چهلم او روانه باغ رضوان رشت شدند. ۲۰ مامور موتورسوار به مراسم حمله کردند و سنگ مزارش را شکستند.

#مهسا_امینی #انقلاب_ملی #رشت #بهنام_لایق_پور #نه_فراموش_میکنیم_نه_میبخشیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

قیمت دلار باز بالاتر رفت و از ۵۱ هزار تومان گذشت. هر روز ایرانیان فقیرتر می‌شوند و برخی از خواسته‌های ساده برای اغلب هموطنان تبدیل به آرزویی محال می‌شود. اما این عمری است که دارد می‌گذرد و جوانی‌های است که بدون دستیابی به بسیاری آرزوها از دست می‌رود.

درباره وقت می‌گویند ارزشمندترین متاع دنیاست چون اگر از دست بدهی به هیچ وجه قابل جبران نیست.

جوانان ایرانی پس چه بگویند درباره جوانی خود؟! بحث یک ساعت و دو ساعت و یک روز و یک سال نیست؛ بحث یک نسل است بحث یک دوره زمانی است، بحث جوانی است.

جوانی‌ای که در سایه شوم استبداد دینی از دست رفت و ایران فرصت بزرگی را برای بهره‌گیری از نیروی جوان خود برای توسعه اقتصادی از دست داد.

جوانانی که اکنون می‌توانستند صاحب بهترین مشاغل و شاداب‌ترین زندگی‌های خانوادگی باشند، توان تامین مالی یک مسافرت یا یک وعده خوراک در رستوران را نیز ندارند.

- تصویر ارسالی از همراهان

#جمهوری_اسلامی #جوانی #فقر_فساد_گرونی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جمعی از اهالی هنر سینما از جمله جعفر پناهی، محمد رسول‌اف و فاطمه معتمدآریا با تعدادی از مصدومان چشم در خیزش انقلابی دیدار و با آن‌ها ابراز همدلی و همدردی کردند.

در جریان خیزش سراسری سال ۱۴۰۱ تعداد زیادی از شهروندان به طور عامدانه از ناحیه چشم و سایر اندام حیاتی مورد اصابت گلوله قرار گرفتند.
جمهوری اسلامی جنایتی بزرگ مرتکب شد و مصدومان چشم اینک شاهدان زنده این جنایت هستند.
تعداد آن‌ها بسیار زیاد است، تا کنون تعدادی از این عزیزان مصدومیت خود را علنی اعلام کرده‌اند، برخی از آن‌ها تحت فشارهای شدید قرار گرفتند و تعدادی برای پیگیری مراحل درمان از ایران رفته‌اند.

از طرفی در جریان انقلاب ملی ایرانیان، تعداد زیادی از هنرمندان محرومیت‌ها و زندان را به جان خریدند و در کنار مردم ایستادند و رسماً مخالفت خود را با حکومت اعلام کردند و عواقب آن از جمله ممنوع‌الکار شدن را پذیرا شدند.

هنرمندانی که برخی از آن‌ها پیش از این تن به سانسور داده، حتی در مقاطعی از جناحی از حکومت دفاع می‌کردند، حالا خط خود را از رژیم سرکوبگر جدا کرده‌اند.

ابراز علنی مخالفت با جمهوری اسلامی توسط اقشار مختلف مردم، از مهمترین راهکارهای مبارزه مدنی است. قطع و عدم همکاری، اعتصاب، اعتراض و نافرمانی مدنی اگر همه گیر شود، پوشالی بودن قدرت سرکوب حکومت را بیش‌تر نشان می‌دهد.

#چشم_برای_آزادی #نافرمانی_مدنی #مقاومت_مدنی #انقلاب_ملی #زن_زندگی_آزادی #مرد_میهن_آبادی #همبستگی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

علی‌نقی عالیخانی؛ تکنوکرات بزرگ اقتصاد ایران

علی‌نقی عالیخانی چهارم تیرماه ۱۳۹۸ در ۹۱ سالگی در واشنگتن دی‌سی درگذشت. او در دهه ۴۰ شمسی وزیر اقتصاد ایران بود. بسیاری از متخصصان، دوره وزارت اقتصاد علی‌نقی عالیخانی را سال‌های طلایی اقتصاد ایران می‌دانند. سال‌هایی که اقتصاد ایران حتی رشد ۱۱ درصدی را نیز تجربه کرد و این در حالی بود که نفت ایران قیمت بالایی نداشت و با قیمت زیر دو دلار خرید و فروش می‌شد.

خود عالیخانی درباره پیشرفت عجیب آن سال‌ها گفته بود: «در دهه ۱۹۶۰ و تا حدودی ۱۹۷۰ اولا میزان رشدمون خیلی بیشتر بود از کره‌جنوبی، که امروز این‌قدر معروف شده. بالاترین میزان رشد رو داشتیم. از ما بیشتر سنگاپور بود ولی سنگاپور در واقع شهره، مملکت به آن معنا نیست»
‌
. «محسن جلال‌پور» - فعال برجسته اقتصادی ایرانی - نیز در یادداشتی کوتاه که پس از درگذشت عالیخانی نوشت، دهه ۴۰ شمسی را «دهه طلایی اقتصاد ایران» معرفی کرد و گفت: «در فاصله سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۲ میانگین نرخ رشد اقتصادی ۱۱.۲ درصد و میانگین سالانه نرخ تورم ۲.۶ درصد بوده است. علاوه بر آن، مهم‌ترین صنایع ایران در همین دوره پایه گذاری شدند. ثبت این عملکرد بی‌نظیر را باید در مدیریت علینقی عالیخانی جست‌‌‌وجو کرد که مُهرش بر تمام یادگارهای صنعتی آن دهه خورده است…
‌
عالیخانی همان ابتدا محمد یگانه را به عنوان معاون اقتصادی، رضا نیازمند را به عنوان معاون صنعتی، رکن‌الدین سادات‌ تهرانی را به عنوان معاون بازرگانی و غلامرضا کیانپور را به عنوان رئیس گمرک ایران برگزید. خیلی‌ها معتقدند تکنوکراسی ایران از این تاریخ آغاز شده است».
‌
به عقیده جلال‌پور، فرایندی که این تیم اقتصادی پایه گذاشت، در خاورمیانه پیشرو بود و اگر تداوم پیدا می‌کرد، شاید ایران از کره‌جنوبی امروز چیزی کم نمی‌داشت. جلال‌پور همچنین به «حمایت» صفی اصفیا - رییس وقت سازمان برنامه و بودجه - از عالیخانی اشاره می‌کند و «رشد بی‌نظیر اقتصاد ایران» را حاصل تعامل این دو مرد بزرگ اقتصاد ایران می‌داند. به گفته او، «هنر اصلی» عالیخانی و تیم او در این بود که ذی‌نفعان واردات را ذی‌نفع تولید کردند. مسئله‌ای که به عقیده او در دوره حاضر برعکس شده است و «سیاست‌های نادرست اقتصادی» واردات را محور کرده است.
‌
بیشتر بخوانید


#پروفایل #علینقی_عالیخانی #وزیر_اقتصاد #رشد_اقتصادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

این هموطن هنرمند ما، با هنر نقاشی خود در طی مدت تجمعات اعتراضی در خارج از کشور، تلاش می‌کند به پژواک صدای انقلاب ملی ایرانیان و همبستگی کمک کند.
از اواخر شهریور سال گذشته تا کنون، ایرانیان در سراسر دنیا تجمعات متعددی را برگزار کرده‌اند که هرچند فراز و نشیب‌هایی داشته، اما عملی بی‌سابقه بوده است و بازتاب زیادی در رسانه‌های بین‌المللی داشته است..

#زن_زندگی_آزادی #مرد_میهن_آبادی #مهسا_امینی‌ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام مهران بصیر توانا، در این ویدیو خطاب به رهبران جمهوری اسلامی سخن می‌گوید و بیان می‌دارد که این شما هستید که اعتقادات مردم را از بین برده‌اید.
او که در جریان خیزش انقلابی وقتی از سفر کربلا برگشت با خبر کشته شدن فرزندش مواجه شد، فرزندی که امید زندگی و نان‌آور خانواده بود، شرح می‌دهد که طبق فیلم‌ها و شواهد موجود مهران برای یاری رسانی به زنی که تیر خورده بود و همچنان به سویش شلیک می‌کردند رفته بود و از پشت به او شلیک کردند.
او می‌گوید قاتل فرزندش قابل شناسایی است ولی حکومت تن به محکوم‌کردن این قتل نمی‌دهد.
او بیان می‌کند که کشتن جوانان ایران کار اسرائیل و عوامل خارجی نیست، بلکه «گرگ‌های خامنه‌ای» مردم را به گلوله بستند.
مادر مهران، که از خانواده‌ای مذهبی برخاسته است، جمهوری اسلامی را باعث دین‌گریزی معرفی می‌کند.

مهران بصیر توانا، جوان ۲۹ساله اهل فومن – ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در جریان خیزش انقلابی در صومعه‌سرا – با اصابت گلوله مستقیم ماموران کشته شد. ماموران زمانی که او داشت به خانمی که تیر ساچمه‌ای خوده بود کمک می‌کرد، به قفسه سنه‌ا‌ش شلیک کردند و او را کشتند. (تیر از یک طرف وارد و از طرف دیگر خارج شده بود)

مهران، جوانی بود که مانند صدها شهروند دیگر، جمهوری اسلامی، در حالی زندگی را از آن‌ها گرفت که سرشار از شور زندگی و آرزو بودند. آن‌ها که تنها خواهان عدالت و داشتن یک زندگی عادی و آرام بودند.
در ویدیویی درباره مهران ساختیم، بیشتر با او آشنا شوید:

https://tavaana.org/mehrantavana/
در یوتیوب:
https://youtu.be/EKVlqarxCcA

#مهران_بصیر_توانا #مهران_توانا #گیلان #یادمون_نمیره #نه_به_جمهوری_اسلامی   #نه_فراموش_میکنیم_نه_میبخشیم
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

یک مهمانی معمولی، حمله نیروی انتظامی و مرگ جوان ۲۰ ساله در مشهد

پنجشنبه شب هفته‌ی پیش با حمله نیروی انتظامی به مهمانی مردم در مجموعه توریستی آبادگران مشهد، یک جوان ۲۰ ساله که قصد فرارداشته با سقوط از طبقه ششم این ساختمان جان خود را از دست داده‌است.

زورگویی حکومت نسبت به مردم و دخالت در خصوصی‌ترین حیطه‌های زندگی شهروندان در حالی صورت می‌گیرد که جمهوری‌اسلامی در برابر خارجی‌ها بسیار زبون و ذلیل بوده و حتی از کنار تجاوز گروه طالبان به مرزها و کشتن مرزبانان ایران به راحتی می‌گذرد!

#یاری_مدنی_توانا #حجاب_اجباری #جمهوری_اسلامی #مشهد

@Tavaana_TavaanaTech

شگردهای حذف:
اتهام هرزگی جنسی- قسمت اول

استفاده از اتهام عامه‌پسند بی‌بند و باری جنسی، به طور کلی یکی از حربه‌های حذف ناباورمندان به دین رسمی‌ست. برای بخش‌های بزرگی از جامعه‌ی سنتی ایران که سیاست‌های جنسیتی فوق‌العاده محافظه‌کارانه در آن جریان دارد، چنین اتهامی علاوه بر جذابیت رسانه‌ای، بسیار تند و خطرناک است.

یکی دیگر از چهر‌هایی که به کارزار دولتی علیه ادیان غیررسمی پیوسته است، عبدالله شهبازی‌ست که علیه سنت‌گرایان به ویژه فریتیوف شوان و سیدحسین نصر تولید محتوا کرده است. شهبازی در کتاب «مریمیه: از فریتیوف شوان تا سیدحسین نصر»، رساله‌ای کوتاه را از شوان به فارسی ترجمه کرده است که در آن این نویسنده‌ی سنت‌گرا، از تقدس بدن انسان و سوابق آیینی و سنتی برهنگی صحبت می‌کند. (انتشارات تیسا ۱۳۹۳) شوان در این رساله از جمله نوشته است: «… حتی در سده‌ی نوزدهم در کشورهای مسلمان، قدیسانِ (اولیاءِ) کاملاً برهنه وجود داشتند و شاید هنوز هم در بعضی جاها باشند. در مورد آها سنت ظاهری اعتلاء یافته و طبق قانون درونی «فطرت» زندگی می‌کنند و کسی هم ایشان را خارج از اسلام نمی‌داند.» شهبازی با نقل و طرح مجدد این بخش از رساله می‌نویسد:

«تا آنجا که من می‌دانم در جهان اسلام، تقدیس برهنگی رویه‌ایست که سرمدکاشانی در حوالی نیمه‌ی سده‌ی هفدهم میلادی کوشید در هند رواج دهد… به نوشته‌ی والتر فیشل، سرمد در اوائل سده‌ی هفدهم میلادی در خانواده خاخامی یهودی در کاشان به دنیا آمد. فیشل نام او را محمد سعید سرمد و زمان مرگش را ۱۶۶۱ میلادی ذکر کرده است. نام بهودی‌اش معلوم نیست. در شیراز به اسلام گروید و به کسوت صوفیان درآمد و نام سرمد را برگزید و به سرمد کاشانی معروف شد. راهی هند شد. ابتدا در حیدرآباد دکن بود و در سال ۱۶۵۴ در دهلی. این مقارن است با نخستین سال‌های گشایش دفتر کمپانی هند شرقی انگلیس در بنگال…» («مریمیه» انتشارات تیسا، ۱۳۹۳، صص۲۲۵-۲۲۶)

همین بریده‌ی کوتاه از به اصطلاح «پژوهش» شهبازی، کلیدواژه‌های نمونه‌وار یک تئوری آشنا را در بردارد که تقریباً در تمامی محتواهایی از این دست دیده می شود: هرزگی جنسی زیر نام این «فرقه»ها در جریان است. سرچشمه‌ی تمامی این مفاسد هم طبق معمول یهودیانند و صوفیه هم سهمی دارند! ضمناً انگلیسی‌ها هم پشت پرده بوده‌اند!

#گفتگو_توانا

@Dialogue1402

گم‌شده‌ات همینجاست

برای ابراهیم شیما بابایی، و تمام ناپدیدشدگان‌قهری و خانواده‌هایشان.

  طرح از رضا عقیلی

https://tavaana.org/enforced_disappearance/

خانم شیما بابایی که در خارج از کشور ساکن است نزدیک به دو سال است که درباره ناپدید‌شدن پدرش می‌نویسد. او در یک ویدیو گفته بود که پدرش بعد از یک دوره زندگی مخفی در ایران، می‌خواست قاچاقی از مرز ایران رد شود، پس از مدتی قاچاق‌برها با خانم بابایی تماس گرفتند و گفتند که پدرت مرده است، بیا و جسدش را تحویل بگیر، اما او پس از پیگیری‌ها متوجه شد اثری از پدرش در آنجا نیست و گمان می‌کند که احتمالا تله‌ای بوده برای به دام انداختنش. خانم بابایی معتقد است که به احتمال زیاد پدرش قبل از خروج از ایران توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده باشد. این ادعا توسط شاهدی تایید شده است و چند شبکه تلویزیونی برنامه‌هایی در این زمینه انتشار داده‌اند.

#ابراهیم_بابایی_کجاست؟ #ابراهیم_بابایی #ناپدیدشدگان_قهری #کارتون #خامنه_ای #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

گریز از شوروی به ایران : آناتولی مارچنکو، نویسنده «شهادت من»

- ترجمه: آموزشکده توانا

آناتولی تیخونوویچ مارچنکو فعال حقوق بشر و از مخالفان شوروی بود. مارچنکو در ابتدا به آرمان‌های شوروی اعتقاد داشت و حتی در ارتش شوروی خدمت می‌کرد. اما به تدریج، با مشاهده واقعیت‌ها از سیاست‌های دولت ناامید شد و شروع به انتقاد از رژیم نمود و به دلیل عقاید مخالف خود بارها بازداشت و زندانی شد. مارچنکو بیش از 20 سال از عمر خود را در زندان، اردوگاه‌های کار، و تبعید داخلی گذراند. با این وجود او فعالانه در دفاع از حقوق زندانیان سیاسی و سخنرانی علیه نقض حقوق بشر توسط دولت شوروی شرکت می‌کرد. او درباره بدرفتاری با زندانیان، فقدان آزادی بیان، آزادی تجمع، و سرکوب صداهای مخالف در اتحاد جماهیر شوروی مطالب زیادی نوشت. "شهادت من"، نام کتابی است از تجربیات او در طول شش سال زندگی در اردوگاه کار که مارچنکو را به شهرت رساند. این کتاب به صورت قاچاقی از اتحاد جماهیر شوروی خارج شد و در سال 1970 در غرب منتشر شد. این کتاب در ایران با عنوان «سیمای زنده‌بگوران» منتشر شده‌است.

مارچنکو دست کم یک بار در سال 1960 (1339 شمسی) تلاش کرد از اردوگاهی که در آن زندانی بود فرار کند، و به ایران بیاید. اما در عشق‌آباد و در حالی که بسیار به مرز ایران نزدیک شده بود دوباره دستگیر شد.

آناتولی مارچنکو در سن 48 سالگی در حالی که محکومیت 10 ساله خود را به اتهام "تحریک و تبلیغات ضد شوروی" در زندان چیستوپول درگذشت. به عقیده برخی او اولین مخالف دولت شوروی با شهرت جهانی بود است که در زندان درگذشت. در حالی که دیگر مخالفان برجسته، مانند آندری ساخاروف و آناتولی شارانسکی، با زندان و تبعید مواجه شدند اما در نهایت آزاد یا به غرب تبعید شدند. نوشته‌ها و فعالیت‌های مارچنکو به افزایش آگاهی جهانی در مورد تخلفات دولت شوروی و آغاز جنبش گسترده برای تغییر کمک شایانی نمود. اندکی پس از درگذشت او، گورباچف رهبر وقت شوروی فرمان آزادی گسترده زندانیان سیاسی را صادر نمود.


منبع: نیویورک‌تایمز
تصویر از garriwo.net


#ترجمه_توانا #یاری_مدنی_توانا #شوروی #توتالیتاریسم

@Tavaana_TavaanaTech

شگردهای حذف -
یهودستیزی (قسمت اول)

دانستن شگردهایی که این حکومت برای کنترل جریان‌های دینی در جامعه در پیش می‌گیرد، مهم است به ویژه از این جهت که این شگردها، در حقیقت مانع‌سازی و مانع‌تراشی علیه یک حیات دینی بهنجار در جامعه است.

یهودستیزی: به نظر می‌رسد که یک جریان فکری- فرهنگی یهودستیزانه در فرهنگ ایرانی سابقه داشته باشد؛ این واقعیت تلخ نه فقط از ادبیات کلاسیک فارسی در عصر اسلامی، هویداست، بلکه حتی نشانه‌هایی در افسانه‌های ملی دارد. شخصیت براهام جهود در شاهنامه نمونه‌ای از تصویر منفی از یهودیان در فرهنگ ایرانی‌ست. تصویر منفی از یهودیان در ادبیات ملت‌های اروپایی هم وجود دارد که نظر به اقلیت دینی بودن یهودیان در جوامع مسیحی و مسلمان، امر غریبی نیست و احتیاج به تفسیرهای پیچیده ندارد.

دامنه‌ی این یهودستیزی از آثار ویلیام شکسپیر تا نوشته‌های رنه گنون سنت‌گرا کشیده شده است. گنون در «سیطره کمیت و علائم آخرزمان» با اشاره به تبار کوچ‌گر اقوام بنی‌اسرائیل، یهودیت امروز را حامل جنبه‌های شوم آوارگی و خانه‌به‌دوشی معرفی می‌کند! مطالعه‌ی ادبیات یهودستیزانه نشان می‌دهد که یهودستیزان در بیان علت دشمنی خود با یهودیت به تئوری‌های مختلفی متوسل می‌شوند؛ امری که می‌تواند نشان دهد یهودستیزی پدیده‌ای فرهنگی - یا ترجیحاً ضدفرهنگی -  است که تبیین جامعه‌شناختی و سیاسی برمی‌دارد. 

درباره تبار یهودی‌ستیزی در فرهنگ سیاسی انقلاب اسلامی پژوهش مستقلی انجام نشده است. همین‌طور، پایگاه‌های خبری و رسانه‌ای وابسته به دولت جمهوری اسلامی، از امیر توکل کامبوزیا به عنوان یکی از پیشگامان به اصطلاح «یهودشناسی» یاد می‌کنند: امیر توکل کامبوزیا از همکاران سیاسی کلنل محمدتقی‌خان پسیان بود که پس از شکست پسیان از قوای دولت قوام، دستگیر و به بیرجند تبعید شد. او در دوران رضا شاه پهلوی هم در ۱۳۱۲ مجدداً به زاهدان تبعید شد و تا آخر عمر در سیستان و بلوچستان زندگی کرد.

اگرچه کامبوزیا به کشاورزی در سیستان و بلوچستان مشغول بود، اما به تدریس زبان فرانسه و برگزاری جلسات تفسیر قرآن مبادرت کرد و تأسیس انجمنی نیمه‌مخفی به نام «انجمن حقایق اسلامی» هم در کارنامه اوست.

شمس‌الدین رحمانی از نویسندگان یهودستیز وابسته به حاکمیت جمهوری اسلامی، خود را شاگرد امیرتوکل کامبوزیا معرفی می‌کند. در قسمت دوم این یادداشت، گوشه‌ای از عقاید رحمانی و همکفرانش را گزارش خواهیم کرد.

#گفتگو_توانا

@Dialogue1402

گفت‌وگو در اینستاگرام

معرفی «قهرنام»
کمپین حمایت از آسیب‌دیدگان توسط عوامل جمهوری اسلامی

میهمان: دکتر لاله مهراد، روانشناس و استاد دانشگاه

میزبان: ماهمنیر رحیمی، روزنامه‌نگار


دوشنبه ۵ تیر ۱۴۰۲ / ۲۶ ژوئن
ساعت ۲۱ به وقت ایران

#مهسا_امینی #شکنجه #زندان #زندانیان_سیاسی #روانشناسی #سلامت_روان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تصور کن – هفده: دادخواهان

در داد، بر دادخواهان مبند / ز سوگند، مگذر؛ نگهدار پند (فردوسی).
داد، هم فعل دهش و پرداختن است، هم فریاد و فغان، هم عدل و قسط، و هم (طبق واژه‌نامه‌ دهخدا) معنای قانون و حق دارد. داد چیزی را دادن، یعنی حق چیزی را چنان که باید، ادا کردن. به داد کسی رسیدن، یعنی چنانکه سزاوار انصاف است، رفتار کردن.
به این ترتیب، ترکیباتی که در دوره‌ رضاشاه پهلوی برای مفاهیم و اصطلاحات حقوقی، در دستگاه قضاوت مدرن‌شده‌ آن روز، ابداع یا به کار گرفته شد، به تشخیص زبان‌شناسان و اهل دانش، دقیق و حساب‌شده بود؛ از جمله، دادگستری، دادستانی، دادستان، دادگری، دادگر، دادخواست، دادخواه و دادخواهی؛ یعنی: شکواییه به دادگاه بردن و طلب عدل کردن.
اما ای داد از بی‌دادهای ۴۴ سال ظلم پس از ۱۳۵۷ ایران، که چهار نسل را درهم سوزاند.  سند این سخن، شمار بی‌شمار شکایت‌های رسمی‌ای ست که داخل سیستم قضایی حکومت اسلامی مطرح یا بایگانی ‌شده، یا پرونده‌هایی که خارج ایران ثبت شده. تعداد سکوت‌ها هنگام ستم‌ها را نیز بر همه‌ اینها را بیفزاییم. 
طی تقریبا تمام ۱۶پادکست‌ پیشین «تصور کن»، در هر یک، به شکلی از ستم‌های نظام‌مند حکومت اسلامی، اشاره‌هایی کردیم؛ به‌ویژه آن بی‌دادها که طی جنبش «زن زندگی آزادی» بر جوانان رفت، و دادهایی که هنوز بلند است؛ از قتل زنده‌یاد مهسا/ ژینا امینی شروع کردیم؛ تا رسیدیم به چشم‌هایی که جمهوری اسلامی کور کرد. 
 امروز اما دقایقی از دادخواهان بگوییم و بشنویم؛ از آنها که همچنان شکایات قانونی در دست دارند علیه نقض حقوق اساسی انسانی.

https://tavaana.org/imagine17/

در یوتیوب:
https://youtu.be/-lxZSpEsXBo

در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id606092105

در ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/PKUG2

#تصورکن #تصور_کن #پادکست #دادخواهی #دادخواهان #زمین_گرده #ما_باهم_هستیم #سرکوب_دادخواهان #به_جرم_دادخواهی #زن_زندگی_آزادی #مهسا_امینی #انقلاب_ملی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مهبانو (کوثر) خورشیدی‌کیا، عضو تیم ملی و نایب قهرمان مسابقات تیراندازی با کمان آسیا بود که ۱۸ آذر با شلیک مستقیم نیروهای یگان ویژه در شهر کرمانشاه بینایی چشم خود را از دست داد، او پس از آن در ویدیویی گفت از حضور در خیابان پشیمان نیستم چون به خاطر هدفی که داشتم، بینایی‌ یک چشمم را از دست دادم.
حالا چند ماه پس از جراحی‌های متعدد و قرار دادن پروتز چشم، دوباره تیراندازی با کمان را شروع کرده است. این زن با اراده با پشتکار و تمرین باز به هدف می‌زند.

mahbanou.khoshnoudi

#کوثر_خشنودی_کیا #مهبانو_خشنودی_کیا #مهسا_امینی #انقلاب_ملی #چشم_برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech