خسته کلید را در قفل چرخاندم و با نیکا مواجه شدم که داشت سعی می‌کرد از خودش عکس بگیرد و درنمیامد. به چشم‌ها و لب‌های باردارش نگاه کردم و فهمیدم دلتنگ است و می‌دانستم اینکار او را آرام‌تر می‌کند......گفتم چقد قشنگتر شدی جوجو.....آن اضطراب ِکودکانه‌اش که مبادا بابت میل به خودنمایی‌اش سرزنش شود جایش را به هیجانی قدردان داد......دوربین را ازش گرفتم و گفتم هرکار می‌خواهی بکن، با هر مکث تو در هر پوزیشن من عکس می‌گیرم....

و قرار گذاشتیم هرچند وقت یکبار این کار را تکرار کنیم.

و این آخرین عکس‌هایی ست که از او برداشتم.

.
هنر و هنرمند رابطه‌ی مستقیمی با "نمایش ِ خویشتن " و " و خویشتن را در معرض ِ دید ِ مخاطب قرار دادن " دارند.

و این در ذات ِ هنر است.
و این در ذات ِ هنرمند است. که هنرمند بستری ست برای بروز ِ هنر. که هنر  جوهره ی وجودی ِ اوست و زندگی اش جز آن معنایی ندارد.
.
به این عکس ها نگاه کنید.
او یک نوجوان است. ۱۶ سال دارد. زیباست و بیش از آن گیراست. " آن " ی دارد که در ابتدای شکوفایی ست.
میل به نمایش ِ خویشتن اگر در او نبود حالا این عکس‌ها وجود نداشتند تا من با اولین شان بتوانم جهانی را تکان بدهم.

پس ثبت ِ بدن مهم است.
ثبت ِ زیست ِ این بدن مهم است.
و آن چیزی که ما نام ِ خودنمایی بر آن میگذاریم در بستر ِ زمان تبدیل به اسنادی تاثیرگزار می‌شوند.
.
* نگاه ِ من به خودم و اجتماع و نفس ِ بسیاری از خرده فرهنگ ها و ایدئولوژی‌ها و سیاست‌های کلان نگاهی انتقادی و صریح است.
این به آن معنا نیست که لطف و موهب‌ها و خوبی‌هایی که دریافت می‌کنم را نمی‌بینم. تا ابد قدردان ملتم هستم که مرا برای ثبت ِ نیکا یاری کردند و در این نهایت ِ سهمگین نگذاشتند ازپا دربیایم.

اما این زن ِ داغدار همچنان نگاه انتقادی ِ بی تخفیف‌اش را دارد. نگاهی که به رشدی بنیادی و جمعی امید دارد. و شیوه‌ی مبارزه‌اش اینگونه ست.

نیکا تکرار ِ من بود و کشته شد ( و نوشتن درباره‌ی او برای من سخت‌ترین کار دنیاست. ). و من کشته‌ی خود را در خویشتن حمل می‌کنم و این چنان سهمگین است که به بند ِ کلمه درنمی‌آید. و من اگر از این خاکستر برخیزم که برمی‌خیزم با تکیه به عشق ِ خدشه ناپذیرم به نیکا و تداوم این مبارزه‌ی انتقادی، که از جنس ِ من است، برمی‌خیزم.
.

پیشانی بلند ِ مردمی که فرق ِ میان ِ ابتذال ِ خودنمایی و ثبت ِ زندگی را ازهم تمیز می‌دهند را می‌بوسم.»

از اینستاگرام خاله نیکا

تحلیل روانی قشر مبارز، حامی و قشر خاکستری

این انقلاب موفق است، اما این نوشته ها شاید کمک کند برخی از عزیزان بهتر انتخاب کنند که در این جنبش کجا قرار بگیرند.

گروه اول، مبارزین: افرادی که در انقلاب سهم مهمی دارند و اصطلاحا پیشروی جنبش انقلابی هستند آگاهی به اثرات منفی حکومت و سیستم فعلی دارند و با جدیت و تا پای جان برای تغییر حکومت ایستاده‌اند.

و گروه وسط، قشر خاکستری است و گروهی هستند که هنوز تردید دارند و نمیدانند و یا نمیتوانند تصمیم بگیرند.

گروه سوم، حامیان: در هر جنبشی گروه دیگری نیز حضور دارند گروه دیگر طرفداران حکومت هستند که یا ناآگاهند و نمیدانند چه میگذرد و یا باور دارند به همان موازین افراطی حکومت

در هر گروه افرادی هستند که تمایل بیشتر به طرف گروه دیگر دارند، و خوب است مراقب این افراد باشیم و به زبان خودشان با آنها گفتگو کنیم. از طرفی بدانیم که در هر انقلابی تبادل این گروهها از یک گروه به گروه دیگر طبیعی است تا زمانی که بیشتر افراد جهت رو به بالا داشته باشند و به مبارزین بپیوندند.

‌‎#مهسا_امینی #MahsaAmini #opiran #mohsenshekari #محسن_شکاری #مجیدرضا_رهنورد
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech