آموزشکده توانا

روایت حسین رونقی، کنشگر مدنی، از شکنجه برادرش

متن زیر متنی است که «حسین رونقی» - فعال دموکراسی‌خواه - در کانال تلگرام خود قرار داده است.

حسین رونقی که زاده ملکان است و سال‌ها در زندان جمهوری اسلامی بوده است، از شکنجه برادرش توسط نیروهای امنیتی می‌گوید.

متن او را بخوانیم: «ناراحت و غمگینم اما بیشتر از هر زمانی امیدوار به آزادی ایران و مردمش هستم. برادرم ۲۲ آذر ۸۸ به‌جرم برادری با من بازداشت و شکنجه شد که بر علیه برادرت (حسین) اعتراف کن.

چرا این را می‌نویسم؟ چون بعد از ۱۲ سال برادرم به‌خاطر آن شکنجه‌ها، چند روزی است نمی‌تواند راه برود یا بایستد!

کابوس و درد آن روزها رهایمان نمی‌کند، خونی که از گوش برادرم می‌آمد، صورت کبود و پاهای که بخاطر شلاق خوردن توان ایستادن نداشتند.

آن روزها نوشته بودم: بهت زده شدم زمانی که برادرم را در مقابل خودم دیدم، عمق فاجعه را تازه متوجه شده بودم، صدای ناله و زجر کشیدن برادرم تا ما‌ه ها در سرم سوت می‌کشید؛ برادرم را با باتوم، شلاق و شوک الکتریکی آنقدر زده بودید که دیگر توان فریاد کشیدن هم نداشت

ما به زبان حقیقت سخن گفتیم و می‌گوییم اما حکومت و عواملش به زبان خشونت و به روش غیر انسانی! بدانید قرار نیست با شکنجه و زندان از ارزش‌های انسانی و آزادی‌خواهانه خودمان عقب بنشینیم، قرار نیست از ایران بروم یا جنایت‌های سپاه و نهادهای امنیتی را فراموش کنیم، قرار نیست رویایِ ایران آزاد را از ذهن‌مان پاک کنیم، ما برای تحقق رویاهایمان کنار هم ایستادیم.

این‌ها را ننوشتم قصه بگویم و روضه بخوانم، می‌گوییم چون می‌دانم درد مشترک بسیاری از ماست، می‌گوییم چون همه ما این سال‌ها رنج تحقیر و اسارت را عمیقا تجربه کردیم. می‌نویسم برای آینده، برای دادخواهی و می‌دانم آنچه امروز بر سر برادر و خانواده‌ام آمده و خواهد آمد مسئولیتش با جمهوری اسلامی است.

بخشی از نامه قدیم در مورد روز اول بازداشت و بازجویی: در بازداشتگاه، صدای فریاد و ناله‌های شخصی که بشدت زجر می‌کشید به گوشم رسید و من فکر کردم همانند بازداشتگاه های ساواک صدای شکنجه شدن اشخاص را برای ایجاد رعب و وحشت پخش می‌کنند، اما من اشتباه می‌کردم و غافل از آن بودم که شما برای دستیابی به اهداف خود دست به هر کاری می‌زنید. بهت زده شدم زمانی که برادرم را در مقابل خودم دیدم، عمق فاجعه را تازه متوجه شده بودم، صدای ناله و زجر کشیدن برادرم تا ما‌ه ها در سرم سوت می‌کشید؛ برادرم را با باتوم، شلاق و شوک الکتریکی آنقدر زده بودید که دیگر توان فریاد کشیدن هم نداشت، او را برای اعتراف گیری و تحت فشار قرار دادن من چنان شکنجه کردید که ستون فقراتش آسیب دید، دندانش شکست و کف پا‌هایش بخاطر ضربات شلاق تا چند هفته زخم بود و نمی‌توانست حتی راه برود و روی پاهای خود بایستد. هنوز کبودی‌های صورتش جلوی چشمانم است. بی‌رحمی شما در شکنجه برادرم به حدی بود که ماموران بند امنیتی دو الف به هنگام تحویل گرفتن وی در گزارش خود چنین نوشته بودند: “متهم طوری ضرب و شتم شده که قادر به راه رفتن و ایستادن نیست و از ناحیه گوش دچار خونریزی شده است و آثار کبودی در صورت و بدن وی کاملا نمایان است”».

- متن برگرفته از کانال تلگرامی حسین رونقی

@Hosseinronaghi

#حسین_رونقی #شکنجه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

4.6K views06:02