هفته گذشته در پی اعتراض زنان زندانی سیاسی و عقیدتی به اعدام رضا رسایی، گارد حفاظت زندان به آنها حملهور شدند و آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
جمعی از زندانیان مرد محبوس در بند ۴ اوین در این رابطه بیانیهای به شرح زیر صادر کردند:
«زندان علیه اعدام
بیانیه جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین
بر کسی پوشیده نیست که حکومت از هر لحاظ با بحران بازتولید خویش مواجه شده است.
ساختار دزدسالار حاکم توان برطرف کردن معضل معیشت و نابرابری اقتصادی و اجتماعی را ندارد.
ساختار حکومت دینی حتی با توسل به ماجراجوییهای جنگطلبانه توان بازسازی ایدئولوژیک خویش در صحنه داخلی و خارجی را ندارد.
ساختار سیاسی استبدادی حتی با نمایشهای نخنمای انتخاباتی و بیمعنا کردن مفهوم آشتی ملی، توان بازیابی مشروعیت خود حتی در سطح حداقلی را ندارد.
در این میان، تنها ماشین سرکوب و تولید مرگ است که بیوقفه به کار خود ادامه میدهد.
ابتدا شاهد احکام اعدام برای زنان آزادهی این سرزمین بودیم که با واکنش و مقاومت گسترده مواجه شد.
سپس در راستای انتقامگیری از جنبش زن زندگی آزادی، داغدار و دادخواه اعدام رضا رسایی از معترضان این جنبش شدیم تا فراموش نکنیم که اذان صبح به وقت زندانهای ایران تنها بانگ حی علی طناب سر میدهد.
در ادامهی این زنجیره توحش، بند زنان زندان اوین که طلایهدار مقاومت و ایستادگی در برابر سرکوب هستند، در این هفتهها متحمل انواع فشارها و درگیریها بودند، از جمله قطع کامل ارتباط زندانیان با جهان بیرون) چه ملاقات و چه تماس(که باعث نگرانی خانوادهها و دوستان ایشان شده، و بعد از درگیری در روز تاریک اعدام رضا رسایی، نه تنها مسولان و مجریان آن مورد بازخواست قرار نگرفتند، بلکه برعکس، همین بهانه منجر به تشدید فشارها بر این جانهای آزاده شده است.
ما زندانیان سیاسی بند ۴ زندان اوین با تمام گرایشها ضمن اعلام همبستگی با جنبش فراگیر لغو اعدام، دوشادوش این زنان آزاده میایستیم و در صورت ادامه فشارها بر بند زنان، زندان اوین را به میدان مبارزه گسترده بدل خواهیم کرد.
جمعی از زندانیان سیاسی بند ۴ اوین»
#بیانیه #نه_به_اعدام #رضا_رسایی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
جمعی از زندانیان مرد محبوس در بند ۴ اوین در این رابطه بیانیهای به شرح زیر صادر کردند:
«زندان علیه اعدام
بیانیه جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین
بر کسی پوشیده نیست که حکومت از هر لحاظ با بحران بازتولید خویش مواجه شده است.
ساختار دزدسالار حاکم توان برطرف کردن معضل معیشت و نابرابری اقتصادی و اجتماعی را ندارد.
ساختار حکومت دینی حتی با توسل به ماجراجوییهای جنگطلبانه توان بازسازی ایدئولوژیک خویش در صحنه داخلی و خارجی را ندارد.
ساختار سیاسی استبدادی حتی با نمایشهای نخنمای انتخاباتی و بیمعنا کردن مفهوم آشتی ملی، توان بازیابی مشروعیت خود حتی در سطح حداقلی را ندارد.
در این میان، تنها ماشین سرکوب و تولید مرگ است که بیوقفه به کار خود ادامه میدهد.
ابتدا شاهد احکام اعدام برای زنان آزادهی این سرزمین بودیم که با واکنش و مقاومت گسترده مواجه شد.
سپس در راستای انتقامگیری از جنبش زن زندگی آزادی، داغدار و دادخواه اعدام رضا رسایی از معترضان این جنبش شدیم تا فراموش نکنیم که اذان صبح به وقت زندانهای ایران تنها بانگ حی علی طناب سر میدهد.
در ادامهی این زنجیره توحش، بند زنان زندان اوین که طلایهدار مقاومت و ایستادگی در برابر سرکوب هستند، در این هفتهها متحمل انواع فشارها و درگیریها بودند، از جمله قطع کامل ارتباط زندانیان با جهان بیرون) چه ملاقات و چه تماس(که باعث نگرانی خانوادهها و دوستان ایشان شده، و بعد از درگیری در روز تاریک اعدام رضا رسایی، نه تنها مسولان و مجریان آن مورد بازخواست قرار نگرفتند، بلکه برعکس، همین بهانه منجر به تشدید فشارها بر این جانهای آزاده شده است.
ما زندانیان سیاسی بند ۴ زندان اوین با تمام گرایشها ضمن اعلام همبستگی با جنبش فراگیر لغو اعدام، دوشادوش این زنان آزاده میایستیم و در صورت ادامه فشارها بر بند زنان، زندان اوین را به میدان مبارزه گسترده بدل خواهیم کرد.
جمعی از زندانیان سیاسی بند ۴ اوین»
#بیانیه #نه_به_اعدام #رضا_رسایی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from گفتوشنود
غلامرضا رسایی مشهور به رضا رسایی در سن ۳۵ سالگی اعدام شد!
این خبر دهشتبار در شانزدهم مرداد ۱۴۰۳ موجی از خشم و تاسف در میان ایرانیان برانگیخت. مطابق با گزارش رسانهها، آقای رسایی متهم به قتل رییس اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در شهرستان صحنه بوده است؛ اتهامی که آقای رسایی نپذیرفته بود.
بیرامی، رییس اطلاعات سپاه با مداخله خود در مراسم سالروز کشته شدن خلیل عالینژاد در ۲۷ آبان ۱۴۰۱، این مراسم را به تشنج کشانده بود و با مقاومت مردم شهر صحنه مواجه شده بود که یارسانی هستند. یارسانیها که «اهل حق» هم نامیده میشوند، از اقلیتهای دینی در ایرانند که اخبار آنها کمتر در رسانهها منعکس شده است. رضا رسایی چند روز بعد از این واقعه، به اتهام مشارکت در قتل بیرامی به همراه ده شهروند دیگر بازداشت شده بود و تا این مدت در حالی در زندان به سر میبرد که حکم اعدام را بالای سر خود داشت.
مجازات اعدام یکی از قدیمیترین و جنجالیترین مجازاتهای قضایی در تاریخ بشر است. این مجازات در طول قرنها دچار تحولات بسیاری شده و بسیاری از کشورها به تدریج آن را حذف یا به موارد استثنایی تقلیل دادهاند. در ادامه به بررسی تحولات حقوقی مرتبط با مجازات اعدام و حذف یا تقلیل آن میپردازیم.
تحولات حقوقی و تاریخی در زمینه مجازات اعدام
۱. آغاز تحولات و جنبشهای ضد اعدام در قرن نوزدهم:
- اروپا: در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم، بسیاری از کشورها در اروپا شروع به بازنگری در مجازات اعدام کردند. ایتالیا در سال ۱۷۸۶ اولین کشوری بود که مجازات اعدام را در قلمروی توسکانی لغو کرد.
- جنبشهای ضد اعدام: اندیشمندان و فلاسفهای مانند سزار بکاریا، در کتاب خود «جرایم و مجازاتها» (۱۷۶۴)، نقش مهمی در پیشبرد این جنبشها داشتند. بکاریا استدلال کرد که مجازات اعدام غیر انسانی و بیثمر است.
۲. قرن بیستم و افزایش مخالفتها با اعدام:
- پایان جنگ جهانی دوم: پس از پایان جنگ جهانی دوم و تشکیل سازمان ملل متحد، حقوق بشر به یک موضوع مهم جهانی تبدیل شد و بسیاری از کشورها شروع به لغو مجازات اعدام کردند.
- اروپا: بریتانیا در سال ۱۹۶۵ مجازات اعدام را برای جرایم قتل لغو کرد و در سال ۱۹۹۸ آن را به طور کامل حذف کرد. در سال ۱۹۸۱، فرانسه نیز مجازات اعدام را لغو کرد.
- آمریکای لاتین: ونزوئلا در سال ۱۸۶۳ اولین کشور در آمریکای لاتین بود که مجازات اعدام را لغو کرد.
۳. تحولات در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم:
- پروتکلهای بینالمللی: پروتکل دوم اختیاری به میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) که در سال ۱۹۸۹ تصویب شد، کشورها را تشویق به لغو مجازات اعدام میکند.
- آفریقا: آفریقای جنوبی پس از پایان آپارتاید در سال ۱۹۹۵ مجازات اعدام را لغو کرد.
- آسیا: کشورهای آسیایی مانند فیلیپین در سال ۲۰۰۶ مجازات اعدام را لغو کردند، هرچند برخی دیگر از کشورهای آسیایی همچنان از این مجازات استفاده میکنند.
وضعیت کنونی:
- لغو کامل: بیش از دو سوم کشورهای جهان یا مجازات اعدام را لغو کردهاند یا به ندرت از آن استفاده میکنند. بیش از ۱۴۰ کشور در قوانین خود مجازات اعدام را برای تمامی جرایم یا برای جرایم عادی لغو کردهاند.
- کاربرد محدود: برخی کشورها مجازات اعدام را فقط برای جرایم خاص مانند تروریسم یا خیانت اجرا میکنند.
- حمایت از اعدام: تعدادی از کشورها همچنان از مجازات اعدام به عنوان یک ابزار قضایی استفاده میکنند، از جمله چین، ایران، عربستان سعودی، و ایالات متحده آمریکا.
#مدارا #حق_بشر #اعدام #جنایت_علیه_بشریت #گفتگو #رضا_رسايى #رضا_رسائی #نه_به_اعدام
@Dialogue1402
این خبر دهشتبار در شانزدهم مرداد ۱۴۰۳ موجی از خشم و تاسف در میان ایرانیان برانگیخت. مطابق با گزارش رسانهها، آقای رسایی متهم به قتل رییس اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در شهرستان صحنه بوده است؛ اتهامی که آقای رسایی نپذیرفته بود.
بیرامی، رییس اطلاعات سپاه با مداخله خود در مراسم سالروز کشته شدن خلیل عالینژاد در ۲۷ آبان ۱۴۰۱، این مراسم را به تشنج کشانده بود و با مقاومت مردم شهر صحنه مواجه شده بود که یارسانی هستند. یارسانیها که «اهل حق» هم نامیده میشوند، از اقلیتهای دینی در ایرانند که اخبار آنها کمتر در رسانهها منعکس شده است. رضا رسایی چند روز بعد از این واقعه، به اتهام مشارکت در قتل بیرامی به همراه ده شهروند دیگر بازداشت شده بود و تا این مدت در حالی در زندان به سر میبرد که حکم اعدام را بالای سر خود داشت.
مجازات اعدام یکی از قدیمیترین و جنجالیترین مجازاتهای قضایی در تاریخ بشر است. این مجازات در طول قرنها دچار تحولات بسیاری شده و بسیاری از کشورها به تدریج آن را حذف یا به موارد استثنایی تقلیل دادهاند. در ادامه به بررسی تحولات حقوقی مرتبط با مجازات اعدام و حذف یا تقلیل آن میپردازیم.
تحولات حقوقی و تاریخی در زمینه مجازات اعدام
۱. آغاز تحولات و جنبشهای ضد اعدام در قرن نوزدهم:
- اروپا: در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم، بسیاری از کشورها در اروپا شروع به بازنگری در مجازات اعدام کردند. ایتالیا در سال ۱۷۸۶ اولین کشوری بود که مجازات اعدام را در قلمروی توسکانی لغو کرد.
- جنبشهای ضد اعدام: اندیشمندان و فلاسفهای مانند سزار بکاریا، در کتاب خود «جرایم و مجازاتها» (۱۷۶۴)، نقش مهمی در پیشبرد این جنبشها داشتند. بکاریا استدلال کرد که مجازات اعدام غیر انسانی و بیثمر است.
۲. قرن بیستم و افزایش مخالفتها با اعدام:
- پایان جنگ جهانی دوم: پس از پایان جنگ جهانی دوم و تشکیل سازمان ملل متحد، حقوق بشر به یک موضوع مهم جهانی تبدیل شد و بسیاری از کشورها شروع به لغو مجازات اعدام کردند.
- اروپا: بریتانیا در سال ۱۹۶۵ مجازات اعدام را برای جرایم قتل لغو کرد و در سال ۱۹۹۸ آن را به طور کامل حذف کرد. در سال ۱۹۸۱، فرانسه نیز مجازات اعدام را لغو کرد.
- آمریکای لاتین: ونزوئلا در سال ۱۸۶۳ اولین کشور در آمریکای لاتین بود که مجازات اعدام را لغو کرد.
۳. تحولات در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم:
- پروتکلهای بینالمللی: پروتکل دوم اختیاری به میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) که در سال ۱۹۸۹ تصویب شد، کشورها را تشویق به لغو مجازات اعدام میکند.
- آفریقا: آفریقای جنوبی پس از پایان آپارتاید در سال ۱۹۹۵ مجازات اعدام را لغو کرد.
- آسیا: کشورهای آسیایی مانند فیلیپین در سال ۲۰۰۶ مجازات اعدام را لغو کردند، هرچند برخی دیگر از کشورهای آسیایی همچنان از این مجازات استفاده میکنند.
وضعیت کنونی:
- لغو کامل: بیش از دو سوم کشورهای جهان یا مجازات اعدام را لغو کردهاند یا به ندرت از آن استفاده میکنند. بیش از ۱۴۰ کشور در قوانین خود مجازات اعدام را برای تمامی جرایم یا برای جرایم عادی لغو کردهاند.
- کاربرد محدود: برخی کشورها مجازات اعدام را فقط برای جرایم خاص مانند تروریسم یا خیانت اجرا میکنند.
- حمایت از اعدام: تعدادی از کشورها همچنان از مجازات اعدام به عنوان یک ابزار قضایی استفاده میکنند، از جمله چین، ایران، عربستان سعودی، و ایالات متحده آمریکا.
#مدارا #حق_بشر #اعدام #جنایت_علیه_بشریت #گفتگو #رضا_رسايى #رضا_رسائی #نه_به_اعدام
@Dialogue1402
رضا حسنوند، ۲۶ ساله، در روز ۲۶ آبان ۹۸ با شلیک مستقیم گلوله ماموران حکومت کشته شد.
رضا پرستار و یک جوان معترض بود، در اعتراضات سال ۹۸ به دستور سرکوبگران خامنهای کشته شد.
او تا آخرین لحظه به سوگندش برای نجات انسانها و دفاع از هویت انسانی و حرفهای خود وفادار ماند. رضا با مشاهده افزایش مجروحان و کشتهشدگان در بیمارستان محل کارش، شدت بیرحمی سرکوبگران را تاب نیاورد و در اعتراض به این جنایت، در تاریخ ۲۶ آبان ۹۸، به اعتراضات مردمی در منطقه اندیشه شهریار پیوست. او در غروب همان روز به ضرب گلوله جنگی سرکوبگران جمهوریاسلامی در قلب مهربانش، کشته شد.
صحنه وداع پدر رضا با پیکر فرزندش، تصویری غمناک است که بخوبی نشان میدهد چطور جمهوری اسلامی داغ بر دل خانوادهها میگذارد.
نیروهای حکومتی برای تحویل دادن پیکر رضا از خانوادهاش طلب ۲۰۰ میلیون تومان پول کرده بودند.
خانواده رضا برای گرفتن پیکر بیجان جوانشان مجبور شدند ۳۰ میلیون پرداخت کنند و مراسم تدفینش هم با حضور نیروهای حکومتی انجام شد.
۱۸ مرداد تولد رضا حسنوند بود،
نام و یاد جاویدنام رضا و همه کشته شدگان در قلبمان جاودانه باقی میماند.
#رضا_حسنوند
#آبان۹۸ #آبان_ادامه_دارد
#ابان_خونین #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
رضا پرستار و یک جوان معترض بود، در اعتراضات سال ۹۸ به دستور سرکوبگران خامنهای کشته شد.
او تا آخرین لحظه به سوگندش برای نجات انسانها و دفاع از هویت انسانی و حرفهای خود وفادار ماند. رضا با مشاهده افزایش مجروحان و کشتهشدگان در بیمارستان محل کارش، شدت بیرحمی سرکوبگران را تاب نیاورد و در اعتراض به این جنایت، در تاریخ ۲۶ آبان ۹۸، به اعتراضات مردمی در منطقه اندیشه شهریار پیوست. او در غروب همان روز به ضرب گلوله جنگی سرکوبگران جمهوریاسلامی در قلب مهربانش، کشته شد.
صحنه وداع پدر رضا با پیکر فرزندش، تصویری غمناک است که بخوبی نشان میدهد چطور جمهوری اسلامی داغ بر دل خانوادهها میگذارد.
نیروهای حکومتی برای تحویل دادن پیکر رضا از خانوادهاش طلب ۲۰۰ میلیون تومان پول کرده بودند.
خانواده رضا برای گرفتن پیکر بیجان جوانشان مجبور شدند ۳۰ میلیون پرداخت کنند و مراسم تدفینش هم با حضور نیروهای حکومتی انجام شد.
۱۸ مرداد تولد رضا حسنوند بود،
نام و یاد جاویدنام رضا و همه کشته شدگان در قلبمان جاودانه باقی میماند.
#رضا_حسنوند
#آبان۹۸ #آبان_ادامه_دارد
#ابان_خونین #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
متن نوشته شده بر روی یک اسکناس توسط رضا رسایی:
«خدایا تو بخشنده و مهربان هستی، خودت ببخشم و کمک کن، تو خودت عادل و آگاهی»
امروز لباسها و وسایل رضا رسایی زندانی سیاسی اعدام شده را تحویل خانواده دادهاند و این اسکناس نوشتهشده در جیب پیراهن وی پیدا شد.
او نوشته: «خدایا تو بخشنده و مهربان هستی، خودت ببخشم و کمک کن، تو خودت عادل و آگاهی. الهی آمین. پناهی جز تو ندارم.»
رضا رسایی، زندانی سیاسی و عضو اقلیت دینی یارسان، روز ۱۶ مرداد ۱۴۰۳ به صورت مخفیانه و بدون امکان ملاقات آخر با خانواده و عزیزان خود، در زندان دیزلآباد کرمانشاه اعدام شد.
- در زندانهای جمهوری اسلامی، نه خدا هست و نه قانون، این جمله را زندهیاد هدی صابر گفته بود. زندانی فردی تنها و بیپناه است که در چنگال دستگاه ناعادلانه قضایی گرفتار آمده است. جمهوری اسلامی جوانان آزاده میهن را یکی یکی به مسلخ میبرد و اگر سکوت کنیم تعداد بیشتری از عزیزانمان کشته خواهند شد.
#رضا_رسایی #رضا_رسائی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«خدایا تو بخشنده و مهربان هستی، خودت ببخشم و کمک کن، تو خودت عادل و آگاهی»
امروز لباسها و وسایل رضا رسایی زندانی سیاسی اعدام شده را تحویل خانواده دادهاند و این اسکناس نوشتهشده در جیب پیراهن وی پیدا شد.
او نوشته: «خدایا تو بخشنده و مهربان هستی، خودت ببخشم و کمک کن، تو خودت عادل و آگاهی. الهی آمین. پناهی جز تو ندارم.»
رضا رسایی، زندانی سیاسی و عضو اقلیت دینی یارسان، روز ۱۶ مرداد ۱۴۰۳ به صورت مخفیانه و بدون امکان ملاقات آخر با خانواده و عزیزان خود، در زندان دیزلآباد کرمانشاه اعدام شد.
- در زندانهای جمهوری اسلامی، نه خدا هست و نه قانون، این جمله را زندهیاد هدی صابر گفته بود. زندانی فردی تنها و بیپناه است که در چنگال دستگاه ناعادلانه قضایی گرفتار آمده است. جمهوری اسلامی جوانان آزاده میهن را یکی یکی به مسلخ میبرد و اگر سکوت کنیم تعداد بیشتری از عزیزانمان کشته خواهند شد.
#رضا_رسایی #رضا_رسائی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بیش از ۶۰۰ روز است که رضا عربپور در بازداشت به سر میبرد. او به صورت بلاتکلیف در زندان شیبان اهواز محبوس است.
به گفته منابع آگاه، این زندانی در زندان تحت شکنجه شدید قرار گرفته است.
جمهوری اسلامی پس از سرکوب خونین انقلاب مردمی ایران تعداد زیادی را هم بازداشت و زندانی کرد. افرادی که صدایی ندارند یا حتی عکسی هم از آنها منتشر نشده است. ایرانیانی که برای حقخواهی به خیابانها آمده بودند و اکنون در زندان تحت شکنجه هستند.
صدای آنها باشیم
#رضا_عرب_پور
#زندان
#یاری_مدنی_توانا
#زندانی
@Tavaana_TavaanaTech
به گفته منابع آگاه، این زندانی در زندان تحت شکنجه شدید قرار گرفته است.
جمهوری اسلامی پس از سرکوب خونین انقلاب مردمی ایران تعداد زیادی را هم بازداشت و زندانی کرد. افرادی که صدایی ندارند یا حتی عکسی هم از آنها منتشر نشده است. ایرانیانی که برای حقخواهی به خیابانها آمده بودند و اکنون در زندان تحت شکنجه هستند.
صدای آنها باشیم
#رضا_عرب_پور
#زندان
#یاری_مدنی_توانا
#زندانی
@Tavaana_TavaanaTech
بند زنان زندان اوین؛ ۱۵ زندانی از تماس تلفنی و ملاقات محروم شدهاند
– پخشان عزیزی، الهه فولادی، پریوش مسلمی، نسرین خضری_جوادی، زهرا صفایی، نرگس محمدی، سمانه اصغری، آنیشا اسداللهی، محبوبه رضایی، وریشه مرادی، گلرخ ایرایی، ریحانه انصارینژاد، مریم یحیوی، سارینا جهانی و ساناز یکتا، زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین، از تاریخ ۱۶ مردادماه، به دستور کمیته انضباطی این زندان از برقراری تماس و ملاقات با خانواده محروم شدهاند.
لازم به یادآوری ست در تاریخ شانزدهم مردادماه، زندانیان زن زندان اوین پس از اطلاع از اجرای حکم اعدام رضا رسایی، دست به اعتراض زدند. این اعتراض منجر به درگیری میان آنها و گارد زندان شد.
به گزارش «هرانا» همان روز حدود ۳۰ زندانی به دستور کمیته زندان از برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده محروم شدند. سپس این زندانیان به این محرومیتها نیز اعتراض کردند که پس از آن به برخی از این افراد امکان برقراری تماس و ملاقات، داده شد. با اینحال ۱۵ زندانی کماکان با این محرومیتها مواجه هستند.
صدای زندانیان باشیم که در حمایت از جامعه و در اعتراض به اعدام اینچنین مورد شکنجه قرار گرفتهاند.
#رضا_رسایی
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_اعدام
#زندان
#زندانی
@Tavaana_TavaanaTech
– پخشان عزیزی، الهه فولادی، پریوش مسلمی، نسرین خضری_جوادی، زهرا صفایی، نرگس محمدی، سمانه اصغری، آنیشا اسداللهی، محبوبه رضایی، وریشه مرادی، گلرخ ایرایی، ریحانه انصارینژاد، مریم یحیوی، سارینا جهانی و ساناز یکتا، زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین، از تاریخ ۱۶ مردادماه، به دستور کمیته انضباطی این زندان از برقراری تماس و ملاقات با خانواده محروم شدهاند.
لازم به یادآوری ست در تاریخ شانزدهم مردادماه، زندانیان زن زندان اوین پس از اطلاع از اجرای حکم اعدام رضا رسایی، دست به اعتراض زدند. این اعتراض منجر به درگیری میان آنها و گارد زندان شد.
به گزارش «هرانا» همان روز حدود ۳۰ زندانی به دستور کمیته زندان از برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده محروم شدند. سپس این زندانیان به این محرومیتها نیز اعتراض کردند که پس از آن به برخی از این افراد امکان برقراری تماس و ملاقات، داده شد. با اینحال ۱۵ زندانی کماکان با این محرومیتها مواجه هستند.
صدای زندانیان باشیم که در حمایت از جامعه و در اعتراض به اعدام اینچنین مورد شکنجه قرار گرفتهاند.
#رضا_رسایی
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_اعدام
#زندان
#زندانی
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
«مگر میتوان نسبت به قتل عام جوانان وطن بی تفاوت بود؟
جاوید نامان راه آزادی وطن، فقط به خویش نیندیشیدهاند، بلکه برای ایران و ایرانی جان شیرین خود را فدا نمودهاند.
انسانیت و معرفت حکم میکند که ما نیز ضمن ادامهی این راه مقدس، خانوادههای محترم این عزیزان وطن را تنها نگذاریم تا بدانند که فقط این عزیزان عزادار و دادخواه نیستند و ما ملت ایران نیز همراه با این خانوادههای ستمدیده ، عزادار و دادخواهیم و همواره یاد جاویدنامان راه وطن را گرامی خواهیم داشت.
انسانیت زمانی مفهوم پیدا میکند که غمخوار هم باشیم و یاری رسان یکدیگر .
این قاتلان فرزندان میهن و اهریمنان محکوم به فنا هستند و دیر یا زود ایرانمان آزاد خواهد شد پس در کنار هم باشیم تا از این شرایط اسفناک عبور کنیم»
متن و ویدیو از صفحه مهدی ساورعلیا، زندانی سیاسی سابق
که بر سر مزار جاویدنامان حاضر شده و یادشان را گرامی داشته است.
#رضا_رسایی #اعدام #قتل #نه_به_جمهوری_اسلامی #نه_به_جمهوری_اسلامی #نه_به_اعدام #نیکا_شاکرمی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
جاوید نامان راه آزادی وطن، فقط به خویش نیندیشیدهاند، بلکه برای ایران و ایرانی جان شیرین خود را فدا نمودهاند.
انسانیت و معرفت حکم میکند که ما نیز ضمن ادامهی این راه مقدس، خانوادههای محترم این عزیزان وطن را تنها نگذاریم تا بدانند که فقط این عزیزان عزادار و دادخواه نیستند و ما ملت ایران نیز همراه با این خانوادههای ستمدیده ، عزادار و دادخواهیم و همواره یاد جاویدنامان راه وطن را گرامی خواهیم داشت.
انسانیت زمانی مفهوم پیدا میکند که غمخوار هم باشیم و یاری رسان یکدیگر .
این قاتلان فرزندان میهن و اهریمنان محکوم به فنا هستند و دیر یا زود ایرانمان آزاد خواهد شد پس در کنار هم باشیم تا از این شرایط اسفناک عبور کنیم»
متن و ویدیو از صفحه مهدی ساورعلیا، زندانی سیاسی سابق
که بر سر مزار جاویدنامان حاضر شده و یادشان را گرامی داشته است.
#رضا_رسایی #اعدام #قتل #نه_به_جمهوری_اسلامی #نه_به_جمهوری_اسلامی #نه_به_اعدام #نیکا_شاکرمی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مهربانو خشنودی، از مصدومان ناشی از شلیک عامدانه به چشمها به آرامستان میناآباد (میناباد) رفت، جایی که جاویدنامان رضا رسایی و مینو مجیدی آرمیدهاند.
او ضمن انتشار تصویری از خود بر سر مزار جاویدنام رضا رسایی، نوشت:
«امروز از نجابت چشمهای رضا میگم. رضایی که غریبانه گرفتار ناعدالتی شد و غریبانهتر از بین ما رفت. رضایی که مزارش پر از غمِ به خاک سپرده شدهست. رضایی که پرتترین نقطه آرامستان میناباد خوابگاه ابدیش شده، دور از خانواده... رضایی که حتی از روی عکسهاش نجابت و متانت نگاهش احساس میشه. رضایی که امروز سخت ازش دل کندم که برگردم. رضا جان، ببخش که هنوز نفس میکشم... . . .
پ.ن؛ دشمن با حماقتش از میناباد (میناآباد) خاوران دیگهای ساخت. خاک میناباد غرق شهامت و شجاعته، میناباد بانو مینو مجیدی و رضا جان رسایی رو تا ابد در آغوش خودش داره...»
#رضا_رسایی #مینو_مجیدی #بمیرد_دلی_که_بترسد #چشم_برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا
📱 Tavaana
📱 Tavaana
📱 Tavaana
📱 Tavaana
📱 tavaana
📱 Beshkan
📱 Dialogue
📱 tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
او ضمن انتشار تصویری از خود بر سر مزار جاویدنام رضا رسایی، نوشت:
«امروز از نجابت چشمهای رضا میگم. رضایی که غریبانه گرفتار ناعدالتی شد و غریبانهتر از بین ما رفت. رضایی که مزارش پر از غمِ به خاک سپرده شدهست. رضایی که پرتترین نقطه آرامستان میناباد خوابگاه ابدیش شده، دور از خانواده... رضایی که حتی از روی عکسهاش نجابت و متانت نگاهش احساس میشه. رضایی که امروز سخت ازش دل کندم که برگردم. رضا جان، ببخش که هنوز نفس میکشم... . . .
پ.ن؛ دشمن با حماقتش از میناباد (میناآباد) خاوران دیگهای ساخت. خاک میناباد غرق شهامت و شجاعته، میناباد بانو مینو مجیدی و رضا جان رسایی رو تا ابد در آغوش خودش داره...»
#رضا_رسایی #مینو_مجیدی #بمیرد_دلی_که_بترسد #چشم_برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
زرتشت احمدی راغب و رضا محمدحسینی دوتن از زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، در نامهای شرایط حاکم در این زندان را تشریح کردند.
متن این نامه به شرح زیر است:
ما هم چنان در زندان بر پایه وظیفه انسانی تلاش میکنیم به عنوان دیدهبان، چشمهایمان به روی حقایق باز و گوشهایمان شنوای صدای ناله و فریاد زندانیان محروم که آسیبدیدگان حکومتی خیانتکار به امانت مردم هستند باشیم.
این بار میخواهیم به گونههایی دیگر از پایمالی حقوق اساسی زندانیان محروم بپردازیم که اغلب با جرایم مرتبط با مواد مخدر در حبس به سر میبرند.
دیدهبانی ما از آنجا آغاز شد که رنجهایمان را با خون دل فرو دادیم و تصمیم گرفتیم هر کجا که هستیم ظلمستیز باشیم و با روشنگری بطور شفاف افکار عمومی را در جریان بگذاریم.
گاه در حین گذر از کریدور کسانی را دیدهایم که با لباس زندان،چهرههای تکیده، چشمانی بی فروغ و جسمهای نحیف از کنار ما میگذرند، خط سیر آنان را دنبال میکنیم و میبینیم که در برابر بند معروف به در بسته واقع در واحد چهار بند۲۰سالن۲(زندان قزل حصار) توسط زندانبانان به صف میشوندحتی با نیم نگاهی میتوان دریافت که اینها را برای تنبیه با توسل به روشهای خشونتآمیز به آنجا آوردهاند که با تحقیر،هویت انسانی آنان را پایمال کرده و از میانشان بنده و مقلد و پیرو مسخ شده و بردگانی گوش به فرمان بسازد و شگفتا رفتاری که با آنان صورت میگیرد از همان آغاز ورود آشکار است که کسی این زندانیان را انسان نمیداند، هنگامی که پرسشگری میکنیم کیستاند؟ چه کردهاند؟ و در میانه پرسش ناگهان به یاد سیاهچالهای قدیم میافتیم.
زندانبان میگوید :دست روی دیوار پاها باز به صورت غیر متعارف تفتیش بدنی میکنند. دو،سه پیر مرد با پشتهای خمیده ناله میکنند و به روی زمین مینشینند حتی توان ایستادن را ندارند مشخص است که در طی سالیان زندان بر این اشخاص چه گذشته است.
اصل ماجرا از اینجا آغاز میشود زندانبانی درب آهنی را باز میکند زندانی را فقط با دو پتو کثیف به درون بند روانه میکند با نگاه کاوشگر همراه دهها سوال در ذهن.مان داخل بند را مینگریم و جز تاریکی و سیاهی چیزی دیده نمیشود، اینکه چرا آنان را به چنین مکانی به مدت یک تا سه هفته تحت فشار و شکنجه روحی و روانی و حتی در صورت اعتراض ضرب وشتم (مشاهده شده با لوله مورد خشونت یا به حلقههای تعبیه شده به دیوار واقع در واحد۳ سلول انفرادی معروف به سوییت دست بند و پا بند)می.شوند،خود پرسشیست که در ذهنمان شکل میگیرد، به جهت تخلفاتی که درون زندان یا به قول مسولان زیر پا گذاشتن مقررات بنابر تصمیم کمیته انضباطی به آنجا فرستاده شدهاند، لحظهای در مقابل این بند میایستیم هیچ امید و زیست انسانی در آن جا دیده نمیشود صداهایی از آنجا به گوش میرسد داروهایشان را میخواهند بعضیها نیاز به درمان در بهداری دارند اما کو گوش شنوا؟
زندانبان میخواهد این آسیبدیدگان را گلهوار، به درون بند براند که بتواند به پشت میزش برگردد و ما همچنان به دنبال کورسویی از روشنایی از میان این تاریکی بند هستیم که شاید پاسخ بعضی از پرسشهایمان در آن باشد.
بنابر مشاهدات خوراک مناسبی ندارند، مدت هواخوری که به آنها تعلق میگیرد هر چند روز یکبار به مدت حداکثر ۳۰ دقیقه که همین موضوع حتی بر خلاف مقررات سازمان زندانهاست.
از جمله حقوق اساسی این زندانیان قشر محروم دسترسی به تلفن،ملاقات با خانواده ،آب آشامیدنی سالم و آب گرم برای استحمام است که در شرایط موجود برایشان فراهم نیست.
پرسش این جاست بازدارندگی و اصلاح و تربیت در کجای این ماجرا قرار دارد واین آسیبدیدگان عدالت را چگونه بیابند؟
اینک گریزی هم به وضعیت خودمان میزنیم ما که پشتکارمان این است که وجدانمان بیدار باشد،استبداد،خشونت،اعدام،پرونده سازی،زندان و سرکوب را نپذیرفتیم.
در آستانهی نخستین سال تبعیدمان از زندان اوین با آن شرایط غیر انسانی که ما را با دست بند و پا بند به طور ناگهانی بدون هیچ خبر قبلی به زندان مشترک رجایی و قزلحصار آورده اند،به یاد داریم۱۲شهریور۱۴۰۲ به واحد ۳ بند سلول های انفرادی معروف به سوییت وارد شدیم که پیش از این در مورد شرایط آنجا بسیار گفتهایم، میزان فشار روحی و جسمی به روی ما لی اندازه بالا بود زندانبانان گفتند اجازه تماس با خانواده ندارید که با اعتراض جمعی به شکل اعتصاب غذا از سوی ما روبرو شدند. شوربختانه متوجه شدیم در جایی هستیم که زندان رجایی،در این محل از زندان قزلحصار استقرار یافته است، به خودمان آمدیم دیدیم در سلولهای انفرادیای قرار گرفتهایم که همان مکانی ست که زندانیان را به مسلخ اعدام میبرند و ما بار ها در دورههای پیشین زندان نیز به این شیوه غیر انسانی صدور و اجرای احکام اعدام مخالفت کرده بودیم..
ادامه نامه؛
tinyurl.com/4u5yxfhn
#بیانیه #رضا_محمدحسینی #زرتشت_احمدی_راغب #یاری_مدنی_توانا
متن این نامه به شرح زیر است:
ما هم چنان در زندان بر پایه وظیفه انسانی تلاش میکنیم به عنوان دیدهبان، چشمهایمان به روی حقایق باز و گوشهایمان شنوای صدای ناله و فریاد زندانیان محروم که آسیبدیدگان حکومتی خیانتکار به امانت مردم هستند باشیم.
این بار میخواهیم به گونههایی دیگر از پایمالی حقوق اساسی زندانیان محروم بپردازیم که اغلب با جرایم مرتبط با مواد مخدر در حبس به سر میبرند.
دیدهبانی ما از آنجا آغاز شد که رنجهایمان را با خون دل فرو دادیم و تصمیم گرفتیم هر کجا که هستیم ظلمستیز باشیم و با روشنگری بطور شفاف افکار عمومی را در جریان بگذاریم.
گاه در حین گذر از کریدور کسانی را دیدهایم که با لباس زندان،چهرههای تکیده، چشمانی بی فروغ و جسمهای نحیف از کنار ما میگذرند، خط سیر آنان را دنبال میکنیم و میبینیم که در برابر بند معروف به در بسته واقع در واحد چهار بند۲۰سالن۲(زندان قزل حصار) توسط زندانبانان به صف میشوندحتی با نیم نگاهی میتوان دریافت که اینها را برای تنبیه با توسل به روشهای خشونتآمیز به آنجا آوردهاند که با تحقیر،هویت انسانی آنان را پایمال کرده و از میانشان بنده و مقلد و پیرو مسخ شده و بردگانی گوش به فرمان بسازد و شگفتا رفتاری که با آنان صورت میگیرد از همان آغاز ورود آشکار است که کسی این زندانیان را انسان نمیداند، هنگامی که پرسشگری میکنیم کیستاند؟ چه کردهاند؟ و در میانه پرسش ناگهان به یاد سیاهچالهای قدیم میافتیم.
زندانبان میگوید :دست روی دیوار پاها باز به صورت غیر متعارف تفتیش بدنی میکنند. دو،سه پیر مرد با پشتهای خمیده ناله میکنند و به روی زمین مینشینند حتی توان ایستادن را ندارند مشخص است که در طی سالیان زندان بر این اشخاص چه گذشته است.
اصل ماجرا از اینجا آغاز میشود زندانبانی درب آهنی را باز میکند زندانی را فقط با دو پتو کثیف به درون بند روانه میکند با نگاه کاوشگر همراه دهها سوال در ذهن.مان داخل بند را مینگریم و جز تاریکی و سیاهی چیزی دیده نمیشود، اینکه چرا آنان را به چنین مکانی به مدت یک تا سه هفته تحت فشار و شکنجه روحی و روانی و حتی در صورت اعتراض ضرب وشتم (مشاهده شده با لوله مورد خشونت یا به حلقههای تعبیه شده به دیوار واقع در واحد۳ سلول انفرادی معروف به سوییت دست بند و پا بند)می.شوند،خود پرسشیست که در ذهنمان شکل میگیرد، به جهت تخلفاتی که درون زندان یا به قول مسولان زیر پا گذاشتن مقررات بنابر تصمیم کمیته انضباطی به آنجا فرستاده شدهاند، لحظهای در مقابل این بند میایستیم هیچ امید و زیست انسانی در آن جا دیده نمیشود صداهایی از آنجا به گوش میرسد داروهایشان را میخواهند بعضیها نیاز به درمان در بهداری دارند اما کو گوش شنوا؟
زندانبان میخواهد این آسیبدیدگان را گلهوار، به درون بند براند که بتواند به پشت میزش برگردد و ما همچنان به دنبال کورسویی از روشنایی از میان این تاریکی بند هستیم که شاید پاسخ بعضی از پرسشهایمان در آن باشد.
بنابر مشاهدات خوراک مناسبی ندارند، مدت هواخوری که به آنها تعلق میگیرد هر چند روز یکبار به مدت حداکثر ۳۰ دقیقه که همین موضوع حتی بر خلاف مقررات سازمان زندانهاست.
از جمله حقوق اساسی این زندانیان قشر محروم دسترسی به تلفن،ملاقات با خانواده ،آب آشامیدنی سالم و آب گرم برای استحمام است که در شرایط موجود برایشان فراهم نیست.
پرسش این جاست بازدارندگی و اصلاح و تربیت در کجای این ماجرا قرار دارد واین آسیبدیدگان عدالت را چگونه بیابند؟
اینک گریزی هم به وضعیت خودمان میزنیم ما که پشتکارمان این است که وجدانمان بیدار باشد،استبداد،خشونت،اعدام،پرونده سازی،زندان و سرکوب را نپذیرفتیم.
در آستانهی نخستین سال تبعیدمان از زندان اوین با آن شرایط غیر انسانی که ما را با دست بند و پا بند به طور ناگهانی بدون هیچ خبر قبلی به زندان مشترک رجایی و قزلحصار آورده اند،به یاد داریم۱۲شهریور۱۴۰۲ به واحد ۳ بند سلول های انفرادی معروف به سوییت وارد شدیم که پیش از این در مورد شرایط آنجا بسیار گفتهایم، میزان فشار روحی و جسمی به روی ما لی اندازه بالا بود زندانبانان گفتند اجازه تماس با خانواده ندارید که با اعتراض جمعی به شکل اعتصاب غذا از سوی ما روبرو شدند. شوربختانه متوجه شدیم در جایی هستیم که زندان رجایی،در این محل از زندان قزلحصار استقرار یافته است، به خودمان آمدیم دیدیم در سلولهای انفرادیای قرار گرفتهایم که همان مکانی ست که زندانیان را به مسلخ اعدام میبرند و ما بار ها در دورههای پیشین زندان نیز به این شیوه غیر انسانی صدور و اجرای احکام اعدام مخالفت کرده بودیم..
ادامه نامه؛
tinyurl.com/4u5yxfhn
#بیانیه #رضا_محمدحسینی #زرتشت_احمدی_راغب #یاری_مدنی_توانا
۶ روز است که پریوش مسلمی، زندانی سیاسی، در اعتصاب غذا است.
این زندانی سیاسی از روز سه شنبه ۱۳ شهریورماه، در اعتراض به محرومیت از برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده، دست به اعتصاب غذا زده است.
نکته این که هفته گذشته به این زندانی اعلام شد که امکان ملاقات حضوری با خانواده اش برقرار شده، اما زمانی که فرزندانش از قزوین و همسر وی از مازندران جهت ملاقات به زندان مراجعه کرده بودند، مسئولین مربوطه از این اقدام ممانعت به عمل آوردند.
پریوش مسلمی، متولد ۱۳۵۷، پیشتر در شهریورماه ۱۴۰۲، همزمان با سالگرد کشته شدن ژینا امینی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود.
وی از بابت اتهام اجتماع و تبانی به دو سال حبس، از بابت اتهام اهانت به رهبری به یک سال حبس و از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به هشت ماه حبس محکوم شده است.
اما چرا این زندانی از حق ملاقات محروم شده است؟
به دلیل اعتراض به اعدام رضا رسایی، زنان زندانی پخشان عزیزی، الهه فولادی، پریوش مسلمی، نسرین خضری_جوادی، زهرا صفایی، نرگس محمدی، سمانه اصغری، آنیشا اسداللهی، محبوبه رضایی، وریشه مرادی، گلرخ ایرایی، ریحانه انصارینژاد، مریم یحیوی، سارینا جهانی و ساناز یکتا، زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین، از تاریخ ۱۶ مردادماه، به دستور کمیته انضباطی این زندان از برقراری تماس و ملاقات با خانواده محروم شدهاند.
صدای زندانیان باشیم که در حمایت از جامعه و در اعتراض به اعدام اینچنین مورد شکنجه قرار گرفتهاند.
#رضا_رسایی
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_اعدام
#پریوش_مسلمی
@Tavaana_TavaanaTech
این زندانی سیاسی از روز سه شنبه ۱۳ شهریورماه، در اعتراض به محرومیت از برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده، دست به اعتصاب غذا زده است.
نکته این که هفته گذشته به این زندانی اعلام شد که امکان ملاقات حضوری با خانواده اش برقرار شده، اما زمانی که فرزندانش از قزوین و همسر وی از مازندران جهت ملاقات به زندان مراجعه کرده بودند، مسئولین مربوطه از این اقدام ممانعت به عمل آوردند.
پریوش مسلمی، متولد ۱۳۵۷، پیشتر در شهریورماه ۱۴۰۲، همزمان با سالگرد کشته شدن ژینا امینی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود.
وی از بابت اتهام اجتماع و تبانی به دو سال حبس، از بابت اتهام اهانت به رهبری به یک سال حبس و از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به هشت ماه حبس محکوم شده است.
اما چرا این زندانی از حق ملاقات محروم شده است؟
به دلیل اعتراض به اعدام رضا رسایی، زنان زندانی پخشان عزیزی، الهه فولادی، پریوش مسلمی، نسرین خضری_جوادی، زهرا صفایی، نرگس محمدی، سمانه اصغری، آنیشا اسداللهی، محبوبه رضایی، وریشه مرادی، گلرخ ایرایی، ریحانه انصارینژاد، مریم یحیوی، سارینا جهانی و ساناز یکتا، زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین، از تاریخ ۱۶ مردادماه، به دستور کمیته انضباطی این زندان از برقراری تماس و ملاقات با خانواده محروم شدهاند.
صدای زندانیان باشیم که در حمایت از جامعه و در اعتراض به اعدام اینچنین مورد شکنجه قرار گرفتهاند.
#رضا_رسایی
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_اعدام
#پریوش_مسلمی
@Tavaana_TavaanaTech