هنوز بسیاری از قربانیان جنایات جمهوری اسلامی هستند که با گذشت چندین سال همچنان گمنام مانده‌اند. یکی از آن‌ها امین خدادادی است.

امین یکی از آن جوانانی است که امروز ۳۶ سال سن دارد. او در آبان ۱۳۹۸ در شهر اندیمشک به هنگام اعتراصات بنزین ۳۱ ساله بود.

نماینده مجلس شورای اسلامی شهر اندیمشک در آن زمان فریدون حسنوند بود.
او با تعدادی تک تیرانداز بر روی پشت بام منزل خود گماشته بود که مستقیما به مردم شلیک می‌کردند.

امین با شلیک گلوله ساچمه و اصابت حدود ۱۲ ساچمه از ناحیه شکم، ۲ ساچمه نزدیک به نخاع و ۱۳ ساچمه در سر و یک ساچمه در چشم سمت راست مجروح شد و در مقابل منزل فریدون حسنوند در خیابان حافظ نقش بر زمین شد.

بر اثر جراحت در سر، بیش از یک هفته در کما به سر برد و شکم او از ناف تا زیر گردن برای در آوردن ساچمه‌ها زیر تیغ جراحی قرار گرفت. چشم راست او با گذشت حدود ۵ سال پس از چندین عمل، کاملا بینایی‌اش را از دست داده و با وجود انحراف چشم تنها ظاهر ِآن حفظ شده است.

شهر اندیمشک شهر نسبتا کوچکی است که مردم همدیگر را می‌شناسند و در آبان ۹۸ و خیزش انقلابی ۱۴۰۱ اکثر جوانان به خیابان آمده بودند و تعدادی از ضاربین و سرکوب‌گران اهل اندیمشک توسط مردم شناسایی شده‌اند.

به غیر از امین خدادادی یک نفر دیگهر هم در همان روزها به نام امین بهمنش از ناحیه چشم آسیب دید، که چشمش تخلیه شد.

از صفحه چشم برای آزادی

#امین_خدادادی
#آبان_خونین
#چشم_برای_آزادی
#اندیمشک #آبان۹۸
#ایران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مهربانو خشنودی، عضو سابق تیم تیراندازی با کمان ایران و مهندس عمرانی که در جریان خیزش انقلابی سال ۱۴۰۱ در شهر کرمانشاه، دراثر شلیک عامدانه به چشم مردم توسط عوامل جمهوری اسلامی، بینایی یک چشم خود را از دست داد، متنی به شرح زیر در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد:

«هنوز یک ماه نگذشته بود که دیگه نداشتمش. اون روز هم روز ویزیت بود، دکتر از پشت دستگاه یه نگاه به من انداخت و گفت اینکه لاک زدی نشونه خوبیه، خوبه که لب‌هات می‌خنده. خودش هم موقع گفتن این حرف‌ها مثل همیشه لبخند داشت اما معنی لبخند عمیقش رو می‌فهمیدم. زیر چشمی با همون حالت درد و سرگیجه نگاهش کردم و لبخند زدم، نمی‌تونستم با واژه‌ها جواب حرف‌هاش رو بدم. نتونستم جواب بدم اما با نگاهم بهش گفتم که این لبخند تنها سلاحیه که برای ادامه دارم، تنها سلاحیه که برای سرپا نگه داشتن خانواده‌ام دارم. تنها سلاحیه که برای زنده نگه داشتن خودم دارم، تنها سلاحمه برای وقت‌هایی که با کلی درد جسمی و غیر جسمی باید تکیه گاه باشم برای آدم‌هایی که هنوز باورشون نشده دیگه چشمم رو ندارم..
مکالمه اون روزمون بیشترش لبخند بود، بعد از نزدیک به دو سال هنوز هم وقتی میبینمش آغاز مکالمه‌مون با لبخنده...
. . . شاید این لبخند تنها یادگاری از من باشه... »

#سوفیا💙 #مهبانو_خشنودی_کیا #کوثر_خشنودی_کیا #بمیرد_دلی_که_بترسد #چشم_برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
«دوام
آوردن
یکی
از
گزینه‌ها
نبود،
تنها
گزینه‌ی
رو
میز
بود‌ ...🌱

پ ن: به قول غزل: اصلا زمان خوبی برای وا دادن نیست و خود آیندت در انتظار ادامه دادنته…✌🏻#ادامه_دهنده_ام
تو چطور؟ ادامه دهنده‌ای؟»

از صفحه نیلوفر آقایی، از مصدومان شلیک عامدانه به چشم‌ها

ویدیو از حمیده اخوان


نیلوفر آقایی، مامایی که در تجمع روز ۴ آبان ۱۴۰۱ مقابل سازمان نظام پزشکی، بر اثر اصابت گلوله پینت‌بال، بینایی یک چشم خود را از دست داده است، پر شور و با عشق به کار تخصصی‌اش ادامه می‌دهد. او همچنین در صفحه اینستاگرامش آموزش‌های تخصصی در مورد سلامت زنان و بارداری ارائه می‌دهد.


مرتبط:

تصور کن: چشم‌ها
tavaana.org/imagine16/
گفتگو با سامان از مصدومان چشم
tavaana.org/eyes_freedom/
گفتگو با کوثر افتخاری، از مصدومان چشم
tavaana.org/friday-30/
گفتگو با مرسده شاهین‌کار
https://tavaana.org/friday9/


#نیلوفر_آقایی #چشم_برای_آزادی #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حالا که صحبت در خصوص ورزش و ورزشکاران موضوعی است که مورد توجه عمومی است، چه خوب است یادی کنیم از مهبانو خشنودی, از مصدومان شلیک عامدانه به چشم، قهرمانی که پیش از خیزش انقلابی ۱۴۰۱ مدال آسیایی گرفته بود و گفته بود:

«مدالم رو تقدیم می‌کنم به دختران سرزمینم که با تمام وجود برای رسیدن به آرزوهاشون تلاش می‌کنند و ناملایمات زندگی رو تاب میارن»
دیروز روزنامه کیهان خطاب به معاون اجرایی پزشکیان نوشت:

«اسامی ۱۰ نفر از کسانی که در اعتراضات ۱۴۰۱ چشمشان آسیب دید را بگو»

امروز مهبانو در استوری اینستاگرامش نوشت:

«به حسین شریعتمداری، مدیر مسئول روزنامه منفور کیهان برسانید؛ من مهبانو (کوثر) خشنودی کیا ملی پوش سابق تیر و کمان ایران یکی از صدها نفری هستم که در سال ۱۴۰۱ با شلیک اسلحه ساچمه‌ای یگان ویژه بینایی چشم چپم را به طور کامل از دست دادم.»

او همچین نوشت:
«هنوز زنده‌ایم و نفس می‌کشیم هنوز از عمرمان باقی ست هنوز سند زنده جنایتتان هستیم و با وقاحت هر چه تمام تر منکر وجودمان و رنج بی انتهایی که به ما عارض شدید می‌شوید.

روی کفتار را سفید کردید با وقاحتتان»

ویدیو از صفحه چشم برای آزادی


#مهبانو_خشنودی #چشم_برای_آزادی #بمیرد_دلی_که_بترسد #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

یاسر الوندیانی، از مصدومان ناشی از شلیک عامدانه به چشم‌ها، که مدتی است در کشور آلمان است، بر سر مزار زنده‌یاد فریدون فرخزاد حاضر شد و ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«حس غریبی بود درکنار آرامگاه جاویدنام راه آزادی #فریدون_فرخزاد

کسی‌که به دست مزدوران رژیم به قتل رسید وجانش راه در راه آزادی داد و پیکرش کیلومترها دور از زادگاهش درخاک غربت آرمید

یاد و نام همه جاویدنامان راه آزادی و آبادی ایران جاودان»


#یاسر_الوندیانی #چشم_برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«توی بچه‌های آسیب‌دیده چشمی ۱۴۰۱ وضعیت حسین نادربیگی یک وضعیت خاص است ... پسری به دلپاکی آفتاب که هر کس با او همکلام می‌شود و یا صحبتهایش را می‌شنود، به عمق ظلمی که بر این بچه‌ها رفته است بیشتر پی‌ می‌برد... و بین کسانی که بصورت وحشیانه کتک خوردند، شدت ضرب و شتم پوریا علیپور نه فقط در ایران، که در کل جهان زبانزد شد... آنقدر که پلیس تهران پس از انتشار کلیپ ضرب و شتم پوریا بلافاصله گزارشی در تلویزیون پخش کرد و به عملکرد فوق خشن نیروهایش اعتراف و قول رسیدگی سریع به متخلفان داد و فرماندهان انتظامی حتی به عیادت و دلجویی از پوریا رفتند...حتی بچه‌های گارد ویژه نیز بعد از تماشای این ویدیو ، از عملکرد خود جا خوردند!
(هر چند پس از دو سال هنوز گزارشی از رسیدگی نیروی انتظامی به خشونت وحشتناک نیروهایش منتشر نشده )
اما جالب قضیه اینجاست که این دو شخص(پوریا و حسین) پس از این حادثه چنان با هم دوست می‌شوند که انگار بزرگترین دغدغه‌ و نگرانی الان پوریا پس از مهاجرت به آلمان، وضعیت حسین نادربیگی‌ست ...
توی این مصاحبه پوریا با ایران‌وایر، عمق شرافت و مردانگی پوریا از زیر پوستِ شخصیت داش‌مشتی او بیرون می‌زند و ما پسری را می‌بینیم که سند شرافتمندی و رفیق‌بازی ست و مثل یک کودک دلشکسته از دلتنگی رفیقش حسین، مثل ابر بهار گریه می‌کند...
به امید روزی که چشمهای حسین دوبار باز شود و پوریا با خنده‌های شیرین و بامزه‌اش از مهاجرت بازگردد و دوباره حسین را بر ترک موتور خود بنشاند و او را بارها دور میدان آزادی بچرخاند ...

بسیاری از آسیب‌دیده‌های چشمی سال ۱۴۰۱ از نظر اقتصادی جزو قشر پایین جامعه هستند، آنها بجز از دست دادن کار و سلامتی خود، با هزینه‌های گزاف درمان روبرو هستند ... آنها را دریابیم 😔 ... خصوصا از جراحان و متخصصین چشم، تقاضای ویژه داریم ...»

✍️ ویدیو و متن از مسعود احمدی شامکانی


#چشم_برای_آزادی #حسین_نادربیگی #پوریا_علیپور #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

متین حسنی، از مصدومان ناشی از شلیک عامدانه به چشم‌ها، صبح امروز ۵ شهریور ماه ۱۴۰۳ برای تحمل حبس، خودش را به زندان معرفی کرد.
متین نوشته:«این مدت خیلی سعی کردم که کنار همه آسیب دیده‌ها‌ و خانواده‌های‌ داغدار باشم اما نشد.»

شعبهٔ ۱۰۱ دادگاه کیفری دو شهر بوکان اوایل تیرماه امسال متین را با اتهامات «تبلیغ علیه نظام» و «اغوا یا تحریک مردم به جنگ و کشتار» به ۳۱ ماه حبس محکوم کرده بود.

حدودا نصف این حکم تعلیقی و نصفش تعزیری است.

متین حسنی سوم بهمن پارسال توسط نیروهای امنیتی در منزل خانوادگی‌اش بازداشت و در تاریخ سوم اسفندماه همان سال با تودیع وثیقه از زندان بوکان آزاد شده بود.

متین زمانی‌که ۱۹ سال بیشتر نداشت در جریان آبان ۹۸ در شهر بوکان، با شلیک مستقیم گلوله جنگی، بینایی یک چشم خود را از دست داد.
او همواره در کنار مردم بود و در جریان انقلاب ملی ایران در سال ۱۴۰۱، در اعتراضات می‌کرد و بر مزار کشته‌شدگان حضور می‌یافت.
او استوری‌هایی از حضورش بر مزار مهسا، نیکا شاکرمی و کیان پیرفلک هم‌رسانی کرده بود.
متین پیشتر نوشته بود:
«قبل اینکه این اتفاق برام پیش بیاد داشتم زندگی خودمو می‌کردم. باشگاه بوکس میرفتم خیلی انگیزه زیادی داشتم که شما ازم گرفتید. بعد این اتفاق دیگه نتونستم ادامه بدم. دکتر گفت نباید بوکس رو ادامه بدی، برای چشمت خطره. امیدوارم این روزا زود تمام بشه.»

او در طی ماه‌های گذشته بارها در مورد سوزش چشمش و نوبت ندادن برای درمان و درد و رنجی که هر روز می‌کشد، نوشته‌بود.

حالا جمهوری اسلامی متین عزیز را زندانی کرده و قاتلان و جانیان آزادند.

#متین_حسنی #آبان۹۸ #آبان_ادامه_دارد #چشم_برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پارسا قبادی، از مصدومان شلیک عامدانه به چشم، در این ویدیو شرح کاملی از مجروح شدن خود با توجه به تصاویری که به تازگی از آن واقعه به دستش رسیده ارایه می‌دهد.

شب بازی ایران و انگلیس، فضای غالب شادی از باخت تیمی بود که معترضان آن را «تیم جمهوری اسلامی» می‌خواندند و نه ایران. آن شب، با حمله مزدوران حکومتی معترضان کتک می‌خوردند و بازداشت می‌شدند.

پارسا قبادی در پنجم آبان ۱۸ ساله شده بود و در شامگاه دوشنبه ۳۰ آبان در شادی باخت تیم حکومتی در شهر کرمانشاه مورد اصابت حدود ۴۰۰ گلوله ساچمه از ناحیه سر و صورت و بدن قرار گرفت که هر دو چشم او آسیب جدی و تا مدتها بینایی کامل را از دست داده بود.

در تصاویر که در پیج اینستاگرام او منتشر شده است علائم سوختگی ناشی از حمله شوکر برقی به بازوهای او قابل مشاهده است.
او می‌گوید ضاربین خواستند دست در کاسه چشم های او کنند تا از حدقه در بیاورند و پارسا که چیزی نمی‌دید با بازوهای خود جلوی چشمانش را پوشانده بود و با شوکر برقی او را شکنجه دادند.

پس‌از بازداشت، یک بازجو برای تهدید او می‌گفت این را باید اعدام کنیم.
اما بازجویی دیگر گفت:
این که کور شده، پس تا آخر عمر کور بماند بهتر از این است که اعدام شود.

پارسا به دلیل ابراز علاقه به نظام پادشاهی و شخص شاهزاده رضا پهلوی چندین بار دستگیر و شکنجه شد تا در نهایت پس از سال تحویل ۱۴۰۳ با انتشار یک ویدئو از مردم ایران و خانواده جانباختگان به دلیل ترک خاک ایران به خاطر ادامه درمان و فشارهای زیاد و احتمال بازداشت، طلب بخشش کرد.


- پارسا می‌گوید که به نام اسلام به او لیک کردند و او را نابینا کرده‌اند و در انتهای ویدیو از اسلام اعلام انزجار می‌کند.

آاما شما هموطن خداباور و مسلمان و شیعه، آیا راضی هستی که به نام دینت چشم جوان ایرانی مخالف حکومت کور شود؟ کشته شود؟ آیا این کارهای حکومت را به نفع دینت می‌دانی؟

#پارسا_قبادي #چشم_برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech