حمید بقایی:به‌خاطر سکه‌هایی که به‌عنوان حق‌الجلسه به فرمانده سپاه،رئیسی،جلیلی،‌ مصباحی‌مقدم،اژه‌ای،حسین طائب،باهنر و... دادم‌، دادگاهی شده‌‌ام

نظارت بر فساد دولتی
bit.ly/2bZUlVN

@Tavaana_TavaanaTech

ماموران شهرداری بساط یک دستفروش را در لرستان بر هم ریخته‌اند

می‌گوید: جرمم اینه که دزدی نمی‌کنم؛ میرم مواد فروشی دیگه!

مرتبط؛
زندگی در حدفاصل بیکاری و خودکشی
bit.ly/2iYpYBI
@Tavaana_TavaanaTech

بیانیه فدراسیون کشتی در حمایت از علی‌رضاکریمی:

سال ۲۰۱۳ با از خود گذشتگی تو تیم ایران از سکوی دوم به سوم افتاد!
این بار هم در لهستان از سکوی سوم به هشتم!

مرتبط؛
goo.gl/X3Pp7w

@Tavaana_TavaanaTech

https://www.instagram.com/p/BcAf99AhcCm/?taken-by=masih.alinejad


حجاب اجباري يكي از مصادق آشكارِ #خشونت_علیه_زنان است.
این روزها که بحث منع خشونت علیه زنان در تمام دنیا داغه، باید در کنار تلاش برای مقابله با خشونت فیزیکی، در مورد ابعاد خشونت روانی که به صرف زن بودن به نیمی از جامعه اعمال میشه هم صحبت کنیم. توهین، تحقیر، ناسزا، افترا، نادیده گرفتن، سوءظن، کنترل، اجبار، ایجاد ترس، ایجاد حس گناه و شرم، گرفتن حس اعتماد به نفس و عزت نفس ... همه از اشکال خشونت روانی‌‌ست. خشونتی که از گذشته‌های دور تا امروز، گاهی کمتر و گاهی بیشتر، هم در سطح خانواده به زن‌ها اعمال میشه و هم در سطح جامعه.
شکلی از خشونت روانی، اینه که مدام به یک زن تذکرهای بی‌مورد بدیم و کاری کنیم نسبت به خودش احساس بدی پیدا کنه. اینکه یک زن احساس کنه جلوی دیگران به او توهین شده و تحقیرش کرده‌اند. کاری که حراست ‌دانشگاه و ادارات و گشت ارشاد و آمران به معروف و ناهیان از منکر نزدیک به چهل ساله در سطح جامعه انجام می‌دهند. اینکه سر در تمام مراکز و اماکن عمومی و دولتی زده باشند «از پذیرش زنان بدحجاب معذوریم» و دسترسی زنان به منابع و اماکن مختلف آموزشی، تفریحی، سلامت، قانونی ... را کنترل و مشروط به پذیرش قانون حجاب اجباری کنند. اینکه به زنان به اصلاح بدحجاب، برچسب بی‌اخلاق، فاسد و قانون‌شکن بزنند و بخش وسیعی از جامعه را صرفاً به خاطر نوع پوشش بدنام کنند. این شکل از زورگویی، نظارت و کنترل جامعه زنان اگر مصداق خشونت روانی علیه دختران در حال رشد و زنان در ایران نیست پس چیست؟
با رنگ سفيد و نارنجي اين #چهارشنبه_های_سفید با صداي بلندتري به خشونت سيستماتيك عليه زنان نه مي گوييم.

علیرضا کریمی: وقتی شنیدم باید ببازم، دنیا روی سرم خراب شد /گفتند به ما چه با اسراییل کشتی نگرفتی/اسراییل ظالم است اما زحمات من را نادیده می‌گیرند، ظلم نیست؟

ایسنا
goo.gl/knkQ8S

@Tavaana_TavaanaTech

#کارتون؛ علیرضا کریمی به کی باخت؟
کارتونیست: بهنام محمدی
goo.gl/yqucb4

مرتبط؛
آخرین سنگر... (برای علیرضا کریمی)
goo.gl/X3Pp7w
ورزش قهرمانی به سبک جمهوری اسلامی!
goo.gl/LGpG3r

@Tavaana_TavaanaTech

ضرب‌وشتم مجید مقدم، از قربانیان کهریزک در زندان اختصاصی سپاه

به گزارش وبسایت «کلمه»، آقای «مجید مقدم»، یکی از شکنجه‌شدگان بازداشتگاهکهریزک که اکنون در بند هشت زندان اوین به سر می برد، اخیرا به بهانه پیدا کردن یک نوشته منتشرنشده‌اش به جایی خارج از زندان اوین، که احتمالا بند یک الف سپاه در شرق تهران بوده، منتقل شده است و مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته است.
پیش از این قرار بود با وعده مرخصی و آزادی مشروط، مقدم نیز این موضوع را خبری نکند. اما او با خلف وعده مسئولان قضایی مواجه شد.
به گزارش این وبسایت، علت شکنجه و آزار مجید مقدم نوشته‌ای بوده است که بنا بر ادعای زندانبانان در آن، مجید مقدم از اعتصاب غذا به عنوان یک روش اعتراضی دفاع کرده است و بنا به برداشت ماموران سپاه، در این نوشته او از سایر زندانیان نیز دعوت به اعتصاب غذا کرده است.
لازم به ذکر است که مجید مقدم در صورت بهره‌مند نشدن از آزادی مشروط که حق قانونی اوست، تا اسفند ۹۷ باید دوره محکومیت خود را طی کند. این در حالی است که او با مشکل کمر درد شدید مواجه است.
https://goo.gl/XTXugd

مطالب مرتبط

روایت یک زندانی از آنچه در کهریزک گذشت
goo.gl/QBLWUf
زندان در ایران: جایی که نه خدا هست نه قانون
http://bit.ly/2j0rDrL
«شهناز کریم بیگی؛ مادری که خون‌بهای فرزندش را آزادی ایران می‌داند»
bit.ly/2k4cloY
رامین پوراندرجانی، قربانی کهریزک
goo.gl/58wvWW

@Tavaana_TavaanaTech

مردی مصیبت‌دیده در زلزله کرمانشاه که پدر و مادر و همسر باردار، پسر و دخترش را از دست داد.

اگر در ساخت‌وساز منازل استانداردها رعایت می‌شد، این مرد باید تولد فرزند سومش را این روزها جشن می‌گرفت.

۲۷۰۰ محله فرسوده و ناایمن در ایران وجود دارد. شهرام کوسه غراوی، عضو مجلس شورای اسلامی، با بیان این مسئله می‌گوید که «هیچ سازوکار خیلی خوب و اساسی در این حوزه صورت نگرفته است.»

@Tavaana_TavaanaTech

قدم زدن در دژ شاپورخواست ساسانی یا قلعه‌ی فلک‌الافلاک
ویدئو از شمارسانه

درباره قلعه‌ی فلک‌الافلاک بیشتر بدانید:
bit.ly/1CfVhPT

@Tavaana_TavaanaTech

به یاد بابک بیات
گوگوش
کتیبه / ترانه سرا: ایرج جنتی عطایی / آهنگساز: بابک بیات / تنظیم کننده: واروژان

درباره بابک بیات:
goo.gl/IUnOqR

@Tavaana_TavaanaTech

سال‌مرگ بابک بیات؛ آهنگ‌ساز بزرگ
goo.gl/Vz6qKQ

علی‌حسین بیات زرندی مطلق که به بابک بیات معروف شد، آهنگ‌ساز، نوازنده، تنظیم‌کننده و آهنگ‌ساز فیلم بود که در بیست‌وسوم خردادماه ۱۳۲۵ در تهران به دنیا آمد. بیات در جنوب شهر تهران به دنیا آمد و کودکی‌اش در خیابان‌های سرآسیاب دولاب، شکوفه و … گذشت.
بیات می‌گوید شروع آهنگ‌سازی‌اش از همان خانه‌ی چهل‌وهشت‌متری و محقرشان در همان محله‌ها شروع شد. پدرش مصر بود که بابک ورزش‌کار شود و به مدرسه نظامی برود اما او از سن ۱۹ سالگی زیر نظر اولین باغچه‌بان و ثمین باغچه‌بان و همین‌طور نصرالله زابلی با #موسیقی کلاسیک آشنا شد.
بیات در سال‌های پیش از انقلاب بیش‌ترین همکاری را در زمینه‌ ترانه با ایرج جنتی عطایی داشته است. اولین کار بابک بیات پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۶۰ ساختن موسیقی برای «مرگ یزدگرد» اثر بهرام بیضایی بود. او در همکاری‌های بعدی‌اش با بهرام بیضایی برای دو فیلم دیگر بیضایی یعنی «مسافران» و «شاید وقتی دیگر» نیز موسیقی ساخت. بابک بیات موسیقی فیلم «شاید وقتی دیگر» را در کنار کارهایی که برای فیلم‌های «طلسم» و «نقطه ضعف» ساخته است از به‌ترین کارهای خود می‌داند.
او هم در ساختن موسیقی فیلم و هم در موسیقی ترانه سبکی منحصر به فرد داشت و توانسته بود بر معاصران خود تاثیر به‌سزایی بگذارد.
بابک بیات در پنجم آذرماه ۱۳۸۵ به علت نارسایی کبدی درگذشت و در بهشت‌زهرا به خاک سپرده شد.
بهرام بیضایی در مراسم تشییع جنازه بابک بیات پیام فرستاد و در آن به ویژگی‌های شخصیتی بابک بیات اشاره کرد: «آن مرد مهربان بود. آن مرد نواهایی در سر داشت كه رهایش نمی‌كردند. آن مرد وقت كمی داشت، نه آن قدر كه صداهای سرش را ردیف كند یا به دستگاهی بسپارد...آن مرد گله‌های ما همه را شنید و گله‌هایش را با خود برد.بیش از هر چیز متاسف هستم به خاطر دل‌آزردگی‌هایی که موجب مرگ این هنرمند شد و متاسف هستم به دلیل این‌که هیچ‌یک از کارهای او به صورت قابل قبولی در دست‌رس مردم قرار نگرفت.»
با همه پر کاری‌ای که بابک بیات داشت اما تا روزهای پایانی عمر از خدمات بیمه‌ی درمانی بی‌بهره بود و وضع مالی چندان خوبی نداشت. او خود در این‌باره گفته بود: «از این‌که یک #آهنگساز با این‌همه زحمت چنین زندگی می‌کند و درآمد کمی در حد یک کارمند داشته باشد خنده‌تان می‌گیرد.»
#بابک_بیات وصیت کرده بود که در امام‌زاده طاهر و در کنار احمد شاملو دفن شود اما به دلیل آن‌که در کنار شاملو قبر خالی وجود نداشت او را در قطعه‌ی هنرمندان بهشت‌زهرا به خاک سپردند.

بیش‌تر بخوانید:
bit.ly/2AcERMT

@Tavaana_TavaanaTech

در سالروز تولد فرزندانش

نرگس محمدی: دیگر تصویر روشن و واقعی از چهره‌های کودکانم ندارم

نرگس محمدی؛تجسم پیگیری و تلاش پیوسته حقوق‌بشری
bit.ly/1CaHyYG
رنج های یک مادر زندانی و دوقلوهایش
goo.gl/7d8AW0

اتل متل توتوله!

تیم روانشناسی و بازی با کودکان جمعیت امام علی در مناطق زلزله‌زده استان کرمانشاه

مرتبط؛
چگونه با کودکان از زلزله بگوئیم؟
goo.gl/pgkaEQ

@Tavaana_TavaanaTech

تبلیغ اربعین و تحریم پاسارگاد
goo.gl/MVhkFw

در حالی که حکومت همه توان خود را برای جلوگیری از تجمع مردم در مراسم هفت آبان بر سر مزار کوروش در پاسارگاد به کار بست، خبرگزاری مهر از پویش عکس اربعین خبر داد که قرارگاه شهید باقری بسیج دانشجویی قرار است با مشارکت دانشگاه‌های سراسر کشور آن را به عنوان «پویش عکس بین‌المللی» کلید بزند. در معرفی این طرح درباره نحوه مشارکت مردم آمده است: «همه زائران حسینی در سراسر جهان با زبان‌های مختلف می‌توانند به شیوه زیر به این پویش بپیوندند؛ هر یک از زائران باید با دردست داشتن پوستر شعار "لایسکن دمی" عکسی را در این قالب بگیرد و به آدرس ادمین کانال تلگرام این پویش ارسال کند. زائران می‌توانند در هر موقعیتی از پیاده‌روی و سفر زیارتی خود هستند، این کار را انجام دهند و بلافاصله عکس خود را ارسال کنند. در طول مسیر پیاده‌روی با گرفتن عکس به این پویش بپیوندند.»
تمهید ابزارهای تکنولوژیک همچون پیامک، تلگرام و غیره برای این پروژه‌های مذهبی در حالی است که همین ابزارها در مورد گردهمایی‌های غیرحکومتی فقط برای تهدید و ارعاب شهروندان به کار گرفته می‌شود. یکی از آخرین نمونه‌هایش ارسال پیامک‌های تهدیدآمیز یا ابلاغیه‌های غیرقانونی احضار شهروندان به طور وسیع و در آستانه روز کوروش بوده است. جمهوری اسلامی در تمامی این سالیان کوشیده است باورهای مذهبی را جایگزین هویت ملی ایرانیان کند. این پروژه در آغاز انقلاب با توهین‌های فزاینده به ایران باستان و تهدید به تخریب مقبره کوروش و دیگر نمادهایی که معرف «طاغوت» دانسته می‌شد آغاز شد و در برخی فرازها، همچون دوران احمدی‌نژاد، در شکل استحاله هویت ملی در عقائد ایدئولوژیک نظام ولایت فقیه (همچون انداختن چفیه به گردن کوروش) به پیش برده شد.
در نهایت، تضاد و دوگانگی جداناپذیری میان نمادهای ایران باستان و مذهب ایدئولوژیک جمهوری اسلامی وجود دارد که علی‌رغم کوشش‌های به‌عمل‌آمده برای اسلامی‌سازی نمادهای پیش از اسلام، همچنان این جدایی آشکارا خود را در ذهن عموم مردم به رخ می‌کشد.

بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/2ibk7yy
#گزارش
@Tavaana_TavaanaTech

کارتون: باید ببازی!
طرح از شاهرخ حیدری / رادیو فردا

مرتبط:
علیرضا کریمی به کی باخت؟
goo.gl/yqucb4
آخرین سنگر... (برای علیرضا کریمی)
goo.gl/X3Pp7w
ورزش قهرمانی به سبک جمهوری اسلامی!
goo.gl/LGpG3r

#دیدگاه درباره #باید_ببازی (۱)

"در خود انقلابی ایجاد کنیم.

فیلم علیرضا کریمی که باید ببازد و حریف روسی ببرد تا دور بعدی با کشتی گیر اسرائیلی مواجه نشود را دیدم.

چرا باید یک ورزشکار تن به چنین خفتی بدهد. چرا باید بجای دفاع از حق و حقوق انسانی خود بگوید آخرین سنگر سکوت است؟
تا کی و کجا باید بخش عمده افراد یک جامعه در مقابل سیستم فاشیستی حاکم حقارت را قبول کند؟
بی تفاوتی و بی عاری در مقابل نقض حقوق خود و دیگران توسط استبداد دینی تا به کی؟

مطمئنا طولانی شدن عمر استبداد به دلیل سکوت و بی تفاوتی مردم نسبت به سرنوشتشان است. آقای کریمی همچون بسیاری از هموطنانش دقیقا به دلیل اعتیاد به اطاعت از زور و زورپذیری و ترس حاضر به قبول چنین خفت و حقارتی شده است و ترجیح می دهد از زورگویی مربی خود اطاعت کند و در مقابل زورگوئی سکوت کند و بی عمل بماند تا شاید از شغل خود برکنار نشود.
شاید شغل و حرفه خود را حفظ کند ولی ورزشکاری که حقارت را بپذیرد پهلوان نیست. آنچه که رخ داده است شکست کریمی نیست بلکه قبول شکست از طرف یک ملت است و به معنای واقعی کلمه به رسمیت شناخته شدن شکست می باشد و تا زمانی‌که این به رسمیت شناخته‌شدنها است زندگی به همین منوال خواهد بود، مگر تغییر کنیم تا تغییر دهیم و در هستی مان انقلابی ایجاد کنیم.

وقتی که از انقلاب دفاع می کنم بسیاری ممکن است و حتمآ فکر می کنند منظورم مسلحانه آمدن به خیابان است و اعمال قهر است. نه چنین نیست.
انقلاب یعنی تغییر کردن و تغییر دادن است. انقلاب یعنی متحول کردن زندگی و زندگی کردن در لحظات خوب است. انقلاب کردن برای من یعنی ساخت و پرداخت اندیشه ها و افکار نو و بریدن از فکرها و باورهای کهنه و پوسیده است.
انقلاب رخ داد نیست بلکه خلق زندگی و زیستن در کرامت و حقوق انسانی و شهروندی است. یعنی پی ریزی کردن و بنا ساختن جامعه ای حقوق مدار و آزاد است."

از فیسبوک فرید انصاری

نظرشما چیست؟
goo.gl/TKvcKu

مطالب مرتبط؛

مسئولیت شخصی در دوران دیکتاتوری
هانا آرنت
goo.gl/oxSc0f
مخاطرات بی‌تفاوتی، ایلی ویزل
goo.gl/C6JFwI
مسئولیت شهروندی در دموکراسی
bit.ly/2cuJk0O

@Tavaana_TavaanaTech

#دیدگاه درباره #باید_ببازی (۲)

"ما خودمان علیرضا هستیم، نوع مظلوم مجبور بی اختیار

«غر زدن به جمهوری اسلامی بابت #باید_ببازی پاک کردن صورت مسئله است.
چرا دوست داریم با طرح انتقادهای سطحی چنین بحران چند وجهی را به " نادانی یک دولت" کاهش دهیم؟!
تراژدی علیرضا کریمی چند وجه دارد که همه آنها به یک اندازه اهمیت دارد.اما پرداختن به یکی از این وجوه فوریت بیشتری دارد؛ آن وجه مسئولیت شخصی در سرپیچی از فرمان استبداد است.
فدراسیون(حکومت) دستور می دهد که برای بازی نکردن با حریفی که ما نمی پسندیم، باید از " حق " خودت بگذری و در بازی ای که برنده اش بودی ببازی؛ تحقیر آمیز و تراژیک. اما این پیام دستور یک انتقال دهنده و گیرنده هم دارد که اینجا دقیقا موضوع "مسئولیت فردی" وسط می آید. مربی چرا با تابعیت کامل این پیام را چندین بار به بازیکن خود دیکته می کند؟!

پاسخ احتمالا نفع شخصی است. تنازع برای «بقا در استبداد» به مربی حکم می‌کند اگر مجری فرمان نباشی، موقعیت خودت را از دست خواهی داد. پس بارها تکرار می کند:" داش علی بباز".
از آن طرف، حتی خود"علیرضا" به خودش اجازه نمی دهد که این فرمان را "نشنیده" بگیرد. پاسخ باز حتما این است که اگر نشنیده می گرفت نابود می شد.

بسیار خوب ولی قبول کنیم علیرضا و مربی او دو مهره خارج از این "نظم" نیستند. این سه بعد فدراسیون(حکومت)، مربی و بازیکن هستند که هر یک با توجیه خود، نظم را تداوم می بخشند.
باید حتی بی تعارف تر برخورد کرد. آرنت در تحلیل دادگاه " آیشمن" روایت می‌کند که چطور وحشی‌ترین شکنجه گران نازی، وقتی از وحشی‌گری‌های خود حرف می زدند انگار داشتند داستان تعریف می کردند؛ عادی و بی احساس.
در تعریف تک خطی او این گونه بیان کرد که:«بروکراسی فاشیسم، از انسانها مهره‌های بی شعوری می سازد که کاملا الینه شده به نقش ماشینی خود می‌پردازند.

مورد علیرضا کریمی تنها برای آن که یک صحنه ویژه (مسابقه قهرمانی) است برای ما اینقدر بولد شده. وگرنه من از خودم بارها پرسیدم آیا در این سی و اندی سال، نبود فرمانی که به روشنی ظالمانه بود ولی انجام داده باشم؟!
در اداره،در خیابان، در مدرسه، در صحنه اعدام، وقتی جلو روی من کسی را می‌بردند، وقتی می توانستم ...... ولی نکردم. زمانی که می شد نکنم ولی کردم.
جالب تر این که واکنشها به صحنه علیرضا همگی به سمت حکومت بود که: «چرا او را مجبور کردید؟!» ما خودمان علیرضا هستیم، نوع مظلوم مجبور بی اختیار.» "

از فیسبوک میلاد پورعیسی

نظرشما چیست؟
goo.gl/TKvcKu

مطالب مرتبط؛
مسئولیت شخصی در دوران دیکتاتوری
هانا آرنت
goo.gl/oxSc0f
مخاطرات بی‌تفاوتی، ایلی ویزل
goo.gl/C6JFwI
مسئولیت شهروندی در دموکراسی
bit.ly/2cuJk0O

@Tavaana_TavaanaTech

#مگسک: غصه‌هائی بر قصه‌های کودکان!

طنزی تلخ درباره عادی‌سازی خشونت در برخی کتاب‌های کودکان که در ایران منتشر می‌شوند.
در سایت توانا:
goo.gl/6Z8pto
در اینستاگرام:
goo.gl/wKGiBz

@Tavaana_TavaanaTech

نرگس محمدی: دیگر تصویر روشن و واقعی از چهره‌های کودکانم ندارم
https://goo.gl/uQa1ad

نرگس محمدی، نائب رییس کانون مدافعان حقوق بشر که اینک در زندان به‌سر می‌برد، در سالروز تولد فرزندانش در هفتم آذر با انتشار دل‌نوشته‌ای از دوری فرزندانش گفته است.
متن کامل دل‌نوشته نرگس محمدی:

بیش از ۱۰۰ سال پیش مادر بزرگم زاده شد و ۶۷ سال پیش مادرم را زایید، فرزند و نوه‌های مادر بزرگم در تقلای آزادی، اعدام، زندانی و شکنجه شدند و مادر، رنج‌ها کشید و رفت. مادرم ۴۵ سال پیش مرا زایید و از حبس و بازداشت و هجرت عزیزانش نالید و اکنون مبتلا به بیماری‌هایی است که حتی توان ملاقات مرا در زندان ندارد. من ۱۱ سال پیش فرزندانم را زاییدم و اکنون در حسرت دیدارشان در گوشه زندانم.
بیش از ۱۰۰ سال است که زاییده شدیم و زاییدیم. دختر و بعد مادر شدیم و به موازات این تسلسل و تداوم زایش‌ها و مادرانگی‌ها، قصه پر غصه آزادی، در پای چوبه‌های دار و دالان‌های شکنجه و سلول‌ها، از گلوگاه‌های خسته نجوا شد و می‌شود.
آه اگر آزادی سرودی می‌خواند کوچک، حتی کوچک‌تر از گلوگاه پرنده.
در زمانه‌ای که شدت اشتیاق ثروت و لذت و جذابیت قدرت، از غیر پیشی گرفته، نوشتن از عشق و مهر مادرانه و محبت به بشر، اگر نگویم بیهوده، اما چو آواز خروس بی‌محل است. می‌دانم در این اوضاع و احوال زمانه، نوشته‌ام به آوازخروس بی محل می‌ماند.
7 آذر روز تولد کودکان در غربت من است.
سومین شمع تولد کیانا و علی را در زندان روشن می‌کنم، هرچند دیگر تصویر روشن و واقعی از چهره‌های نازنینشان ندارم. کیانا در تماسی که داشتم، می‌گفت مامان نرگس تو الان چه شکلی شدی؟ می‌دانم که دیگر فرزندانم هم تصویری از من ندارند. و این نمایش تصویر عریان استبداد و ظلم است. هجران طولانی شده و به این می‌اندیشم که اگر روزی در جدال استبداد با آزادی، در کشمکش دل و عقل و عشق و مصلحت، دل وانهادیم، اکنون به روزگاری رسیدیم که به جدال دل با دل مبتلا شده و به تکه‌تکه شدن قلب‌هایمان تن داده‌ایم.
کیانا و علی جان تولدتان مبارک
مامان نرگس
زندان اوین

سه سال است که نرگس محمدی، تولد کودکانش را در زندان جشن می‌گیرد، فرزندانی که به‌دلیل مهاجرت اجباری، امکان ملاقات با مادر خود را ندارند.
فرزندان خردسال نرگس محمدی پس از بازداشت این مدافع حقوق بشر به نزد پدرشان در فرانسه رفته‌اند. تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی در پی فشارهای مقام‌های امنیتی و قضایی و صدور دستور اجرای حکم پنج سال زندان، از سال ۱۳۹۰ به اجبار به فرانسه مهاجرت کرده است.

مطالب مرتبط

نرگس محمدی: «ای‌کاش می‌توانستم حداقل شب تولدتان صدایتان را بشنوم»
http://bit.ly/1jnCfPG
رنج های یک مادر زندانی و دوقلوهایش
goo.gl/7d8AW0
نرگس محمدی؛ تجسم پیگیری و تلاش پیوسته حقوق‌بشری
bit.ly/1CaHyYG

@Tavaana_TavaanaTech

ورزشکارانی که «باید» بازنده باشند
goo.gl/gCWE96

- علیرضا کریمی – جوان ۲۳ ساله کرجی - که یکی از شانس های تیم ملی کشتی آزاد امید ایران در وزن ۸۶ کیلوگرم بود، در مسابقات جهانی زیر ۲۳ سال، در دور نخست مقابل حریف روسی قرار گرفت و با اینکه تا یک دقیقه قبل از پایان این مبارزه، از حریف روس خود پیش بود، که ناگهان با فریادهای «بباز علیرضا»، «علیرضا باید ببازی»، از سوی مربیان خود در کنار تشک مواجه می شود. خود علیرضا می گوید: «وقتی این حرف را شنیدم دنیا روی سرم خراب شد. در یک آن تمام زحمات و سختی هایی که ماه ها در تمرینات و دور از خانواده به امید کسب مدال طلای جهان متحمل شده بودم از جلوی چشمانم گذشت. شوکه شده بودم و انگار سطل آب یخ را روی سرم ریختند. دیگر قدرت ایستادن روی پاهایم را هم نداشتم. دیدم ده نفر همگی فریاد می زنند "باید ببازی باید ببازی".» با چنین «دستور»ی است که علیرضا مسابقه را عملا وا می دهد و در نهایت با نتیجه ۱۴ بر سه شکست می خورد.

- اما چرا علیرضا باید می باخت؟ چون در تشک آنسوتر، کشتی گیر اسراییلی، حریف آمریکایی خود را شکست داده بود و علیرضا کریمی در صورت برد نهایی باید به مصاف کشتی گیر اسراییلی می رفت. مصافی که جمهوری اسلامی آن را به رسمیت نمی شناسد و اگرچه این ممنوعیت را به صورت قانون درنیاورده است اما ورزشکاران ایرانی را مجبور می کند از رویارویی با حریفان اسراییلی انصراف دهند. کریمی، یک مدال نقره و ۲ طلای آسیا در رده نوجوانان، طلای جهان و آسیا در رده جوانان و ۲ طلای آسیا و برنز با ارزش جهان در رده بزرگسالان را در کارنامه خود دارد.یعنی کاملا قابل تصور بود که او در این دوره از مسابقات نیز مدال خوشرنگ دیگری را به کارنامه افتخارات خود و تیم ملی کشتی ایران اضافه کند.

- نکته جالب توجه آن است که نظام جمهوری اسلامی علی رغم اینکه مانع از مصاف ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسراییلی می شود، سال هاست که حاضر نیست این سیاست را در مجامع بین المللی اعلام کند. زیرا اعلام رسمی چنین سیاستی، تبعات سنگینی برای ورزش ایران به همراه خواهد داشت و ورزش ایران را با خطر جدی محرومیت از حضور بین المللی در محافل ورزشی جهانی مواجه خواهد ساخت. شاید از این روست که برای روبرونشدن با حریف اسراییلی همیشه بهانه های پزشکی و غیرپزشکی ردیف می شود. به عنوان مثال علیرضا کریمی باید جلوی حریف روس ببازد تا با حریف اسراییلی روبرو نشود و یا آرش میراسماعیلی باید «کمردرد شدید» را بهانه کند و یا حتی گاهی «تاخیر در صدور ویزا» بهانه می شود.
.
- اما مخاطبان ایرانی نیز ساکت نبودند و از زمان انتشار ویدئوی باخت تعمدی علیرضا کریمی در مقابل حریف روس و فریادهای «باید ببازی علیرضا!» و «بباز علیرضا»، هشتگ #علیرضا_بباز و#باید_ببازی فضای توییتر فارسی را درنوردید و بسیاری از کاربران ایرانی اعتراض خود را به شدت به این سیاست جمهوری اسلامی و قربانی کردن ورزشکاران ایرانی اعلام کردند. از جمله چهره های مشهور ایرانی که حمایت خود را از علیرضا کریمی اعلام کردند، «مهناز افشار» - بازیگر مشهور سینما – بود که با کارکردن عکسی از کریمی و با نوشتن یک جمله که: «این پرنده مردنی نیست»، اعتراض خود را نشان داد.

این #گزارش را بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/2jup2qS

@Tavaana_TavaanaTech