❌ لغو کارگاه «آموزش ترجمه همزمان بر اساس متد دانشگاه لایپزیک»
▫️اطلاعیه کارگاه:
🔗 t.me/tportal/1817
@TPortal | پورتال ترجمه
▫️اطلاعیه کارگاه:
🔗 t.me/tportal/1817
@TPortal | پورتال ترجمه
رهاورد سفر: گزارش شرکت در همایشهای بینالمللی ترجمه؛ ۴ اردیبهشت ۹۶، دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی، گروه مترجمی زبان انگلیسی، دانشگاه علامه طباطبائی
@TPortal | پورتال ترجمه
@TPortal | پورتال ترجمه
ترجمه «صد سال تنهایی» از زبان اصلی: جذابیتهای بیپایان گابریل گارسیا مارکز
🗞 روزنامه شرق
@TPortal | پورتال ترجمه
🗞 روزنامه شرق
@TPortal | پورتال ترجمه
▫️همایش ملی «رویکردهای میانرشتهای به آموزش ترجمه»
🏢 دانشگاه خاتم
🗓 ۲۰ مهر ۱۳۹۶
🌐 سایت همایش: iate2017.ir
@TPortal | پورتال ترجمه
🏢 دانشگاه خاتم
🗓 ۲۰ مهر ۱۳۹۶
🌐 سایت همایش: iate2017.ir
@TPortal | پورتال ترجمه
۱ اردیبهشت؛ زادروز اسدالله امرایی، مترجم نامدار ایرانی
@TPortal | پورتال ترجمه
@TPortal | پورتال ترجمه
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
اسدالله امرایی در کمپین «یک دقیقه کتاب»
@TPortal | پورتال ترجمه
@TPortal | پورتال ترجمه
دوماهنامه ادبی شوکران؛ شماره ۴۲، ویژه اسدالله امرایی: مترجم ادبیات و معرفت
@TPortal | پورتال ترجمه
@TPortal | پورتال ترجمه
▪️نسخهای از ترجمه کهن تورات به عربی، عجیب است که با بسم الله شروع شده. ابتدای سفر پیدایش.
▫️دکتر رسول جعفریان
▫️پست مرتبط: t.me/tportal/1870
@TPortal | پورتال ترجمه
▫️دکتر رسول جعفریان
▫️پست مرتبط: t.me/tportal/1870
@TPortal | پورتال ترجمه
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
▪️اولین هدفون با امکان ترجمه همزمان (۴)
▫️ویدئوهای قبلی را هم ببینید:
🎬 t.me/tportal/1643
🎬 t.me/tportal/1822
🎬 t.me/tportal/1890
@TPortal | پورتال ترجمه
▫️ویدئوهای قبلی را هم ببینید:
🎬 t.me/tportal/1643
🎬 t.me/tportal/1822
🎬 t.me/tportal/1890
@TPortal | پورتال ترجمه
☑️ آیا امکان دارد با پیشرفت علم روزی این هدفونها جای مترجمان همزمان انسانی را بگیرد؟
anonymous poll
🔴 خیر – 183
👍👍👍👍👍👍👍 68%
🔵 بله – 88
👍👍👍 32%
👥 271 people voted so far.
anonymous poll
🔴 خیر – 183
👍👍👍👍👍👍👍 68%
🔵 بله – 88
👍👍👍 32%
👥 271 people voted so far.
اگر قبلاً ثبت کردهاید کلیک نکنید. رأی شما برمیگردد. با تشکر
اخلاق و سیاست ترجمه، هانری مشونیک، قسمت ششم
@TPortal | پورتال ترجمه
@TPortal | پورتال ترجمه
▶️ T.Me/TPortal
من این مثال را به دلیل ارزش تمثیلیاش آوردم، تمثیل جنگ شعر علیه نشانه. ماندلشتام میگفت در شعر همیشه جنگ است و پیش از هر جنگی، جنگ زبان که جنگ ترجمه نیز از همان نشئت میگیرد. نه فقط در آیههای کتاب مقدس، همیشه پای نشانه و شعر در میان است، پای جنگشان.
در وضعیت فعلی، نخستین چیزی که مشاهده میکنیم آن است که فرمانروایی نشانه مشکلاتی در پی دارد که همهی آنها بهیکسان موضوع تفکر قرار نگرفتهاند.
ترجمه را گذر از یک زبان به زبان دیگر تعریف میکنند، تعریفی ابتدایی، تعریف سلیم عقلانی؛ بدون ترجمه همهی فرهنگها در خود فرو میرفتند. اما ترجمه-زبان فراموش میکند که ترجمه فقط ترجمهی گفتار است. وقتی در چارچوب زبان میاندیشیم، هدفمان گذر از یک غیریت به هویت خودمان است و غیریت و هویت را در مقابل هم قرار میدهیم، درحالیکه شعر و هنر نشان میدهند که هویت فقط بهواسطهی غیریت پدید میآید، پس باید پیامشان را به گوش رساند.
ترجمه-نشانه آنچه را که ترجمه باید به گوش برساند محو میکند. اروپا در این میان وضعیتی خاص دارد، زیرا تنها قاره فرهنگیای است که به جز متخصصان، دیگران متون بنیانگذار فرهنگ خود را فقط از طریق ترجمهی (یونانی باستان، عبری کتاب مقدس) میشناسند.
بیفرهنگیِ برنامهریزیشده به دست فرهنگ مسیحی را نیز در این میان از یاد نبریم که سبب شده است تعداد کسانی که نمیدانند کتاب مقدس به چه زبانی نوشته شده است بیشمار باشد، کسانی که تصور میکنند کتاب مقدس به آرامی یا یونانی نوشته شده است (فقط چند قطعه به زبان آرامی است).
پس این ترجمه و فراموش کردن کاری که ترجمه باید انجام دهد اروپا را بنیاد نهاده است. نقطهی عزیمت، نقطهی شروع دوبارهی تفکر این فراموشی است و آنچه را که این فراموشی پنهان میکند. این فراموشی شعر را پنهان میکند و فراموشی شعر، تفکر سوژه را پنهان میکند، پنهان میکند که سوژه مسئلهی اخلاقیات است، که شعر کنشی اخلاقی است و اگر شعر کنشی اخلاقی است در این معنا که سوژهها را تغییر میدهد و بدون آن شعر نیست بلکه شعربافی است، پس شعر یک کنش سیاسی نیز هست (مثل مایاکوفسکی که در شورویای که شعر عاشقانه را انحطاط بورژوایی میدانست، شعر عاشقانه میگفت). شعر کنشی سیاسی هم هست زیرا سوژه عمیقاً اجتماعی و بنابراین تماماً سیاسی است.
آنچه در میان است کلیت تصوریست که از لانگاژ داریم برای همهی جامعه، زیرا دوپارگی درونیِ نشانه در دوپارگی تصوراتی که از مناسبات میان فرد و جامعه داریم تداوم مییابد و نظریهی لانگاژ یعنی تعامل لانگاژ-شعر-اخلاقیات-سیاست، نشان میدهد که هر جامعهای به تصوری که از لانگاژ دارد وابسته است، همانطور که هر تصوری از لانگاژ (چه عیان کند و چه پنهان) حامل تصورش از جامعه است.
آنچه در میان است، آنچه بیش از همه در مخاطره است، سوژه است. در اینجا هم مثالی را میتوان ذکر کرد که حکم تمثیل را دارد، گفتهی ماندلشتام در ۱۹۲۰ در سرآغاز نوشتهاش «دولت و ریتم»؛ زیرا او در اینجا در جایگاه شاعر است که سخن میگوید، بر اساس آگاهی به مسئلهی سوژه بهواسطهی شاعر بودنش.
ماندلشتام مینویسد: «با سازمان دادن به جامعه، با ارتقا دادن آن از وضعیت هرجومرج به بنای یک موجود سازمانیافته، فراموش میکنیم که شخص است که باید پیش از هر چیز سامان یابد. انسان ریختنایافته، بیشکل، شخص ساماننایافته بزرگترین دشمن جامعه است. در عمق همهی آموزش ما آنگونه که دولت جوان ما در قالب کمیساریای آموزش خلق برداشت میکند، سامان دادن به شخص است. آموزش اجتماعی سنتز انسان و جامعه را در جمع فراهم میآورد. جمع هنوز وجود ندارد، باید زاده شود. جمعگرایی پیش از جمع آمده است. اگر آموزش اجتماعی به یاری آن نشتابد، خطری که ما را تهدید میکند آن است که بدون وجود جمع، جمعگرا باشیم.»
📝 @TPortal | پورتال ترجمه
☑️ قسمت های قبلی:
1⃣ t.me/tportal/1580
2⃣ t.me/tportal/1652
3⃣ t.me/tportal/1720
4⃣ t.me/tportal/1771
5⃣ t.me/tportal/1835
.
من این مثال را به دلیل ارزش تمثیلیاش آوردم، تمثیل جنگ شعر علیه نشانه. ماندلشتام میگفت در شعر همیشه جنگ است و پیش از هر جنگی، جنگ زبان که جنگ ترجمه نیز از همان نشئت میگیرد. نه فقط در آیههای کتاب مقدس، همیشه پای نشانه و شعر در میان است، پای جنگشان.
در وضعیت فعلی، نخستین چیزی که مشاهده میکنیم آن است که فرمانروایی نشانه مشکلاتی در پی دارد که همهی آنها بهیکسان موضوع تفکر قرار نگرفتهاند.
ترجمه را گذر از یک زبان به زبان دیگر تعریف میکنند، تعریفی ابتدایی، تعریف سلیم عقلانی؛ بدون ترجمه همهی فرهنگها در خود فرو میرفتند. اما ترجمه-زبان فراموش میکند که ترجمه فقط ترجمهی گفتار است. وقتی در چارچوب زبان میاندیشیم، هدفمان گذر از یک غیریت به هویت خودمان است و غیریت و هویت را در مقابل هم قرار میدهیم، درحالیکه شعر و هنر نشان میدهند که هویت فقط بهواسطهی غیریت پدید میآید، پس باید پیامشان را به گوش رساند.
ترجمه-نشانه آنچه را که ترجمه باید به گوش برساند محو میکند. اروپا در این میان وضعیتی خاص دارد، زیرا تنها قاره فرهنگیای است که به جز متخصصان، دیگران متون بنیانگذار فرهنگ خود را فقط از طریق ترجمهی (یونانی باستان، عبری کتاب مقدس) میشناسند.
بیفرهنگیِ برنامهریزیشده به دست فرهنگ مسیحی را نیز در این میان از یاد نبریم که سبب شده است تعداد کسانی که نمیدانند کتاب مقدس به چه زبانی نوشته شده است بیشمار باشد، کسانی که تصور میکنند کتاب مقدس به آرامی یا یونانی نوشته شده است (فقط چند قطعه به زبان آرامی است).
پس این ترجمه و فراموش کردن کاری که ترجمه باید انجام دهد اروپا را بنیاد نهاده است. نقطهی عزیمت، نقطهی شروع دوبارهی تفکر این فراموشی است و آنچه را که این فراموشی پنهان میکند. این فراموشی شعر را پنهان میکند و فراموشی شعر، تفکر سوژه را پنهان میکند، پنهان میکند که سوژه مسئلهی اخلاقیات است، که شعر کنشی اخلاقی است و اگر شعر کنشی اخلاقی است در این معنا که سوژهها را تغییر میدهد و بدون آن شعر نیست بلکه شعربافی است، پس شعر یک کنش سیاسی نیز هست (مثل مایاکوفسکی که در شورویای که شعر عاشقانه را انحطاط بورژوایی میدانست، شعر عاشقانه میگفت). شعر کنشی سیاسی هم هست زیرا سوژه عمیقاً اجتماعی و بنابراین تماماً سیاسی است.
آنچه در میان است کلیت تصوریست که از لانگاژ داریم برای همهی جامعه، زیرا دوپارگی درونیِ نشانه در دوپارگی تصوراتی که از مناسبات میان فرد و جامعه داریم تداوم مییابد و نظریهی لانگاژ یعنی تعامل لانگاژ-شعر-اخلاقیات-سیاست، نشان میدهد که هر جامعهای به تصوری که از لانگاژ دارد وابسته است، همانطور که هر تصوری از لانگاژ (چه عیان کند و چه پنهان) حامل تصورش از جامعه است.
آنچه در میان است، آنچه بیش از همه در مخاطره است، سوژه است. در اینجا هم مثالی را میتوان ذکر کرد که حکم تمثیل را دارد، گفتهی ماندلشتام در ۱۹۲۰ در سرآغاز نوشتهاش «دولت و ریتم»؛ زیرا او در اینجا در جایگاه شاعر است که سخن میگوید، بر اساس آگاهی به مسئلهی سوژه بهواسطهی شاعر بودنش.
ماندلشتام مینویسد: «با سازمان دادن به جامعه، با ارتقا دادن آن از وضعیت هرجومرج به بنای یک موجود سازمانیافته، فراموش میکنیم که شخص است که باید پیش از هر چیز سامان یابد. انسان ریختنایافته، بیشکل، شخص ساماننایافته بزرگترین دشمن جامعه است. در عمق همهی آموزش ما آنگونه که دولت جوان ما در قالب کمیساریای آموزش خلق برداشت میکند، سامان دادن به شخص است. آموزش اجتماعی سنتز انسان و جامعه را در جمع فراهم میآورد. جمع هنوز وجود ندارد، باید زاده شود. جمعگرایی پیش از جمع آمده است. اگر آموزش اجتماعی به یاری آن نشتابد، خطری که ما را تهدید میکند آن است که بدون وجود جمع، جمعگرا باشیم.»
📝 @TPortal | پورتال ترجمه
☑️ قسمت های قبلی:
1⃣ t.me/tportal/1580
2⃣ t.me/tportal/1652
3⃣ t.me/tportal/1720
4⃣ t.me/tportal/1771
5⃣ t.me/tportal/1835
.
Telegram
@TPortal | پورتال ترجمه
﷽
🌐 پورتال ترجمه
🔍 اخبار، معرفے کتاب، کنفرانس و کارگاه، مجلات، فراخوان مقاله، سخنرانے، پادکست، آموزش، نقد و سایر مباحث ترجمه
👥 سمیر حسنوندی، مریم گلچیننژاد
👥 دکتری مطالعات ترجمه
🗓 ۱۶ بهمن ۹۴
💬 ارتباط با ما: @TPInbox
Join 🔜 @TPortal
🌐 پورتال ترجمه
🔍 اخبار، معرفے کتاب، کنفرانس و کارگاه، مجلات، فراخوان مقاله، سخنرانے، پادکست، آموزش، نقد و سایر مباحث ترجمه
👥 سمیر حسنوندی، مریم گلچیننژاد
👥 دکتری مطالعات ترجمه
🗓 ۱۶ بهمن ۹۴
💬 ارتباط با ما: @TPInbox
Join 🔜 @TPortal