چند روز پیش در جمعی نسبتآ دوستانه صحبت از اتفاقات اخیر و خواسته های مورد نظر مردم بپاخاسته شد ، خانمی محجبه و تحصیل کرده در جمع نظر خود را اینجنین بیان کردند : من اصلا موافق این اعتراض ها نیستم و تنها درخواست این معترضین برهنه شدن در خیابان ها و ازادی نا مشروع و لجام گسیخته هست و من چنین جوی را در جامعه نمی پسندم .
پس از این اظهار نظر ، بازار بحث و جدل داغ شد و حتی کار به برجسته شدن رگ گردن ها و کف به دهان نشستن و بالا رفتن صداها رسید و اما من ، تنها به زهرخندی کفایت کردم ،مدعی و ادعا دهنده بسیار بود ،من در این فکر بودم که چه بر سر ما امده است ،انقدر قدمان کوتاه شده ،انقدر در این سیستم کوتوله پرور ، سر خم کرده و قدم های پیش رو را شمرده ایم که اینچنین از دور و برمان غافل مانده ایم که برهنه شدن را برهنه بودن را فقط در اندام و در جسم و لباس وابسته به ان معنا می کنیم ،در حالیکه این کلمه نزدیک ترین و ملموس ترین واژه در روزگار امروز ما است .
سرزمین ما ایران امروز ما ،جز جامه ای مندرس و پاره به تن ندارد ، لباس فاخر او نخبه هایی بودند که اکنون در کشورهای دور و نزدیک روزگار می گذرانند و مایه مباهات جوامع علمی ان ها می باشند . لباس تن او ابرو و اعتباری بود که گذرنامه مردمش داشتند و ویزای محترمانه ورود انها به هر کشوری که دلشان می خواست .و امروز جای ان را صف های طولانی انتظار پشت در سفارتخانه ها در کشورهای همسایه گرفته است و ارزهایی که با شوق و ذوق از جیب ایرانمان خارج شده و به سمت دیار دیگر می گریزند .
ایران ما امروز برهنه هست ،هیچ بر تن ندارد ،وقتی کودکانش به دنبال لقمه ای نان سطل های زباله را زیر رو می کنند و از دامن هر رهگذری برای خرید یک تکه کیک اویزان می شوند .
ایران ما لخت لخت است وقتی سفره های خانه مردمش خالی است .
سرزمین ما دیر زمانی است با برهنگی اشناست وقتی جامه اگاهی را بر تن قلم دریدند و صاحب قلم را در بند کردند.
بی نوا سرزمین من ،تو سخت عریان شدی ان زمان که حجاب را از چشم برداشتند و بر سر گذاشتند .
ایران من لخت لخت است ،وقتی تمام دشت هایش ،دامنه کوههایش و حتی جنگل هایش دیگر به سختی رواندازی سبز از درخت بر تن خود دارند
و کلاغ های بی نوا دیگر شاخه ای برای نشستن نمی یابند و همچون اردک ها روی زمین قدم می زنند .
چگونه حرف از لخت شدن و برهنه شدن می زنیم وقتی دریاچه ارومیه ،زاینده رود زیبا دیگر هیچ از حریر ابی و درخشان بر تن ندارند .
ای وای بر ما که خواست مشت های گره کرده ،چشم های خشمگین و صداهایی که از بن جان و عمق قلب فریاد می زنند را برهنگی و لخت شدن معنا می کنیم در حالیکه خانه هاو سفره ها و جیب های بیش از نیمی از این مردم سالهاست برهنه و لخت است ،انها جگونه انچه را که بیش از همه دارند دوباره درخواست کنند .
باور کنید برهنگی و لخت بودن انقدر واژه اشنایی برای مردم ایران زمین هست که از ان خسته و گزیزانند و یقینآ برای ان ،جان ها را کف دست نمی گذرانند و به خیابان نمی ایند .
این مردم ،این جوان ها به دنبال معنایی بسیار عمیق تر و اندیشمندانه تر از این اظهار نظرهای سطحی و مبتذل هستند .
انها امده اند تا زندگی فردای خود را انچنان که می خواهند خلق و طراحی کنند ،انها به پاخواسته اند تا اینده را انطوری بسازند که هنرمند درونشان را ،ادم اگاه وجودشان را خرسند گردانند و این اعتراض ها و این دادخواست ها ابزاری است برای نیل به این هدف .
افتخار کنیم به جوان های امروزمان که نگاه می کنند به رد عقاب در اسمان و از اردک های قدم شمار گذشته اند ،انها اوج اسمان را می خواهند و از کوتوله بودن بیزارند ،
#انها نه تنها خواستار برهنگی نیستند که به دنبال دوختن لباسی فاخر و برازنده بر تن ایران نازنینمان و اذهان مردم این وطن عزیز می باشند .
#مریم مشایخی

خورشید رخت ملک جهان می‌بخشد
دُرّ سخنت گنـــــج نـــــهان می‌بخشد

صد جان یابم از غــم عشقت هر روز
گویی که غم عِشق تو جان می‌بخشد

#عطار_نیشابوری

درود گل افشانان بهارستان مهربانی!
پگاهتان غزلپرداز نور و سرور؛
روزتان مژده گر و خوش خبر و شادی افزا،
پاینده و همواره تابنده باشید...

@Ssahebdeelan

هر روز
سپیده ڪـه
سرمیزند میخوانمت
همرا با آواز زیبا‌ے باران
دلم از اشتیاق نیلوفران خیس خورده
نمناڪـ است!!
اسارت در احساس تو زیباتر از
رهایے در دستان باد است.....!!


#مینو_پناهپور
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍