.


-تابستان؟
به اشتیاق کودکانه می‌ماند، به جسارتِ زمین، به سماجتِ آفتاب، به سبزینگیِ برگ، به رویش هزار باره‌ی گیاه.
تابستان به صدای عبور آرامِ آب می‌ماند، به آوای شبانه‌ی جیرجیرک‌ها، به وزش باد از میان برگ‌ها، به سرخوشیِ کفشدوزک‌ها، شاپرک‌ها، زنبورها...
تابستان، به آغوش مادرانه می‌ماند، گرم است و پناه دهنده، سبز است و امیدبخش، ژرف است و لطیف...
همینقدر ساده،
همینقدر آرام،
همینقدر صمیمی
همینقدر خوب.






#نرگس_صرافیان_طوفان


🌱🌷
@Ssahebdeelan

من دیده‌ام، دیده‌ام که بعضی‌ها نه زندگی می‌کنند، ‌نه ميگذارند كه ديگران زندگي كنند ....آدم های همیشه غمگین و همیشه بدبین و همیشه خشمگین و همیشه‌ معترض!
بعضی‌ها لبریز از انرژی‌های تاریک هستی‌اند و هیچ‌جوره اهل صلح و سازگاری و آرامش نیستند، انگار که خاکشان را از سرزمین‌های دائما جنگ و ویرانی و ماتم برداشته‌اند، از حضورشان اندوه و مصیبت و رنج می‌بارد و هرکجا که پا گذاشتند، غبار فتنه و جنجال وکدورت و ویرانی بلند می‌شود.
بعضی‌ها نمونه‌ی عینیِ زوالِ انسان و انسانیت‌اند، اصلا نیامده‌اند که زندگی کنند! آمده‌اند که زندگی را به‌کام دیگران زهر کنند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

از میزانِ بد بودنِ حالم برایت بگویم؟!
بی‌وقفه تمام خانه را برق انداخته‌ام، گرد و خاک را از عمیق‌ترین شکاف‌ها بیرون کشیده و غبار را از روی بلندترین شیشه‌ها و آینه‌ها و قاب‌ها و مجسمه‌ها گرفته‌ام. از میزانِ بد بودنِ حالم برایت بگویم؟! خسته و وامانده نشسته‌ام کنجی و دارم دنبال ضعیف‌ترین و بی‌پناه‌ترین لکه‌ی اتاق می‌گردم تا بیفتم به جانش و انتقام تمام مصیبت‌های عالم را از او بگیرم.
از میزان بد بودنِ حالم برایت بگویم؟! از فکرهای افسارگسیخته‌ی ذهنم، به هرچیزی که در دسترسم بوده، پناه برده‌ام...

#نرگس_صرافیان_طوفان

فقط زنان شاغل می‌دانند گاهی از فرط خستگی با ارايش بخواب رفتن
یعنی چه، فقط زنان شاغل می‌دانند از پنجره به خنده‌های عمیق و زیر باران و در دلِ خیابانِ چند دوست نگاه کردن و لبخندهای بی‌جان زدن و به فکر فرو رفتن یعنی چه، فقط زنان شاغل می‌دانند مدام نوبت آرایشگاه و بازار و مسافرت و دورهمی را به تعویق انداختن یعنی چه.
و... فقط زنان شاغل می‌دانند روی پای خود ایستادن، سر را در نهایت غرور بالا گرفتن و تکیه به تلاش‌های خود داشتن چه لذتی دارد، فقط زنان شاغل می‌دانند تکیه گاه بودن برای خانواده و خانواده را از عمق رنج‌ها بیرون کشیدن چه لذتی دارد. فقط زنان شاغل می‌دانند هدف داشتن و سخت کار کردن و برای مسائل پوچ وبيهوده فرصتی نداشتن، چه لذتی دارد...
زن‌ها به طور کلی دو دسته‌اند و هر کدام یک‌جور حالشان خوب می‌شود و من آرزو می‌کنم هرکدام به شیوه‌ی خودشان و در جایگاه ایده‌آل خودشان خوشبخت باشند، چه آنان که با اتکا به خویشتن، اوج اشتیاق و لذت و شادابی را تجربه می‌کنند و چه آنان که ظریف‌ترند و شادابی‌شان در تکیه داشتن و مسئولیت‌های سنگینِ خانه و فرزند را به دوش کشیدن خلاصه می‌شود.
اما... واي از طاقت و جسارت زناني که هم بیرون و هم درون خانه تکیه‌گاهند و درود بر طاقت آهنینشان که در نهایت لطافت و زنانگی، بااین تناقض دردناک، کنار آمده‌اند و همه چیز را به بهترین صورت ممکن، پیش برده‌اند.
و جهان برای بقا به هر دو گونه‌ی انرژیِ زنانه نیاز دارد، همانگونه که طبیعت برای دوامش هم به باران و هم برف... نمی‌توان گفت فقط باران، نمی‌توان گفت فقط برف!

#نرگس_صرافیان_طوفان

حقیقت این است که اگر می‌دانستید آنان که دستاوردهای بیشتری دارند، چه رنج و مشکلات عظیمی را تحمل می‌کنند و اگر فقط یک روز را به‌جای آنان و با دردسرها و مشکلات آنان می‌زیستید و می‌دیدید که چگونه روزگار می‌گذرانند؛ در همان‌حال که از بیرون، زندگی‌شان کاملا ایده‌آل و آرام به نظر می‌رسد، دیگر هرگز آرزوی ثروتمند شدن و بیشتر داشتن نمی‌کردید و از جهان بی‌دردسر و آرام و امنتان بیشتر لذت می‌بردید!

#نرگس_صرافیان_طوفان

...

یک روز می فهمی که عاقبت ،
این تویی که برای خودت می‌مانی
و آدم‌ها هر چقدر هم عزیز
و هرچقدر هم نزدیک ،
دنبال زندگی و آرزوهای خودشان می‌روند

روزی به خودت می‌آیی ،
روزی که تارهای سفید موهایت
در نبرد تن به تن با تارهای سیاه ،
پیروز شده‌اند ، و تو مانده‌ای
و حسرتِ کارهایی که نکرده‌ای ،
لذتی که نبرده‌ای
و زمانی که برای خودت نگذاشته‌ای

تو مانده‌ای و آرزوهایی که
برای رسیدنشان دیر است

روزی تو پیر خواهی شد
و این برای دیگران بودن‌ها
و خودت را فراموش کردن‌ها ،
حریفِ حسرت و بغض‌های شبانه ات
نخواهند شد.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@Ssahebdeelan

پناه ببر به دلخوشی‌های
خیلی کوچک و خیلی سبز
پناه ببر به روز جدیدی که شاید با آن،
اتفاق خوبی از راه برسد و
تمام اندوه جهان را از شانه‌هات بردارد...

پناه ببر به صدای جیرجیرک،
به هوهوی باد،
به ساعت ۵ و نیم صبح،
به گرگ و میش هوا،
به هیاهوی گنجشگ‌ها...
پناه ببر به خدا،
خدایی که هیچ‌ وقت دیر نمی‌کند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

طبقه‌ی بالای خانه‌ی ما آدم‌های امن و خوشبختی زندگی می‌کنند و این برای من بیشترین دلیلی‌ست که در خانه، بیش از هرجای دیگری احساس آرامش و خوشبختی کنم.

خیلی مهم است که در جوار چه کسانی زندگی کنی، خیلی مهم است که چشم‌اندازی که می‌بینی, تا چه اندازه خوشایند باشد. حتی گاهی مهم‌تر این است که قبل از خودت، برای آدم‌های حوالی‌ات آرزوی خوشبختی و خیر و آرامش کنی. نمای خانه‌ی خودت به چه کار خودت می‌آید وقتی که هربار از پنجره به بیرون نگاه کنی و خانه‌ی ویران و بی‌سر و سامان همسایه‌ات را ببینی و بدترین احساس عالم را پیدا کنی و ناچار شوی پرده‌ها را بکشی و نور و شادی را از خودت دریغ کنی؟

طبقه‌ی بالای خانه‌ی ما یک نفر هر روز پیانو می‌زند و من این پایین از آرامش و عشقی که به فاصله‌ی چند آجر تا من جاری‌ست، لبخند می‌زنم، سرم را بالا می‌گیرم و خدا را عمیقا شکر می‌کنم.

لطفا آدم‌های خوشبختی باشید، نه فقط به خاطر خودتان، به خاطر تمام کسانی هرچقدر هم که برای جهان خودشان تلاش کنند و زحمت بکشند، در نهایت محکوم‌اند به تماشای منظره‌ی جهان شما. آدم‌های خوشبختی باشید، به خاطر خودتان و بخاطر تمام کسانی که زندگی‌شان فقط چند آجر تا زندگی و احوال و رفتار شما فاصله دارد.

#نرگس_صرافیان_طوفان