This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Ушбу кун Аллоҳнинг иноятидир,
Барча дуоларнинг ижобатидир.
Хамроҳингиз бўлсин энг эзгу тилак,
Азиз инсонларим Жума муборак!
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
Барча дуоларнинг ижобатидир.
Хамроҳингиз бўлсин энг эзгу тилак,
Азиз инсонларим Жума муборак!
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
📝Бир йигит донишманднинг олдига келиб, салом аликдан сўнг:
- Тақсир, ҳаққимга дуо қилсангиз, мен ҳам бадавлат бўлиб кетсам ва кўп кўп эҳсонлар қилсам”, деди. У зот:
- Ўғлим, бой бўлсангиз ўзгариб қолишингиз ҳам мумкин, ана кўринг, минг-минглаб бойлар бор, лекин кўпчилиги эҳсон қилишдан қочади. Сиз бой бўлмасингиздан туриб ҳам эҳсон қилаверинг”, - деб айтди.
- Менинг ҳеч нарсам йўқ-ку, қандай эҳсон қиламан?
- Тўрт мучангиз бутун ва бешта аъзоингиз – кўз, оғиз, қулоқ, қўл, оёқларингиз соғлом, шулар билан эҳсон қиласиз”.
- Илтимос, кенгроқ тушунтириб беринг. Кўзим билан қандай эҳсон қиламан?
- Одамларга меҳр назари билан қаранг, ҳеч кимга ҳасад билан қараб “бу одам бунча бойликни қаердан олди, у нима иш қилар экан, бойлигини менга берса эди”, деган ўйларга борманг. Аёлларга шафқат назари билан қаранг, шаҳват билан эмас. Чунки биринчидан, у сизга номаҳрам, иккинчидан, ҳар бир аёл ё кимнингдир қизи ёки кимнингдир хотини бўлади. Одамларга қўлингиздан келганча меҳр кўрсатингки, токи улар ҳам сизга меҳр билан жавоб қайтаришсин. Қуёшни кўрмайсизми, ҳаммага бирдек кулиб қарайди, шу сабабли уни ҳамма яхши кўради”.
- Оғзим билан қандай эҳсон қиламан?
- Оғзингизни фақат яхши, хайрли сўзлар айтишга хизмат қилдиринг. Ёлғон, бўҳтон, сўкиш сўзларини айтишдан узоқ бўлинг. Бировларни сохта такаллуф ва мақтовлар билан ўзингизга оғдиришга уринманг.
-Қулоғим билан қандай эҳсон қиламан?
-Қулоғингизни ёмон сўзлар, ёмон суҳбатларга тутманг; ғийбат бўлаётган жойдан қочинг, агар кучингиз етса, ўша ғийбатни тўхтатинг ёки ғийбат қилинаётган инсонни ҳимоя қилинг, бу сиз учун фойдали бўлади; ногоҳ бирор ножоиз суҳбатга йўлиқиб қолсангиз, ўзингизни эшитмаганга олиб, ўша жойдан узоқлашинг ва бу суҳбатни ҳеч ерда ошкор қилманг.
- Қўлим билан қандай эҳсон қиламан?
- Қўлингиз билан солиҳ амаллар бажарасиз; имконингиз борича одамларга ёрдам қиласиз; бирор жойда ёмон ишни кўриб қолсангиз, қўлингиз билан тўхтатинг, шунда ўша ёмонлик қилмоқчи бўлганларга Аллоҳ йўлида яхшилик қилган бўласиз.
— Оёғим билан қандай эҳсон қиламан?
- Гуноҳ иш бўлаётган, бирор фитна уюштирилаётган жойларга қадам босмайсиз, яхши иш бўлаётган жойларга, ишларга қараб юрасиз. Шундан кейин донишманд йигитнинг ҳақига дуойи хайр қилибди. Йигит эса хурсанд бўлиб:
- Сизга катта раҳмат! Менда шундай кенг имкониятлар борлигига эътибор бермас эканман, албатта, айтганларингизни қиламан дебди. Донишманд эса:
“ - Болам, ҳимматингизни баланд тутиб, мана шу ишларни чиройли адо этиб юраверинг, Раззоқ Эгам қўлингизга давлат берганини билмай ҳам қоласиз”, деб яна йигитнинг кўнглини кўтарибди. Йигит дилига юксак ниятлар тугиб, донишманднинг ҳузуридан чиқибди.
🕌 @Solixa_Ayol 🕌
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
- Тақсир, ҳаққимга дуо қилсангиз, мен ҳам бадавлат бўлиб кетсам ва кўп кўп эҳсонлар қилсам”, деди. У зот:
- Ўғлим, бой бўлсангиз ўзгариб қолишингиз ҳам мумкин, ана кўринг, минг-минглаб бойлар бор, лекин кўпчилиги эҳсон қилишдан қочади. Сиз бой бўлмасингиздан туриб ҳам эҳсон қилаверинг”, - деб айтди.
- Менинг ҳеч нарсам йўқ-ку, қандай эҳсон қиламан?
- Тўрт мучангиз бутун ва бешта аъзоингиз – кўз, оғиз, қулоқ, қўл, оёқларингиз соғлом, шулар билан эҳсон қиласиз”.
- Илтимос, кенгроқ тушунтириб беринг. Кўзим билан қандай эҳсон қиламан?
- Одамларга меҳр назари билан қаранг, ҳеч кимга ҳасад билан қараб “бу одам бунча бойликни қаердан олди, у нима иш қилар экан, бойлигини менга берса эди”, деган ўйларга борманг. Аёлларга шафқат назари билан қаранг, шаҳват билан эмас. Чунки биринчидан, у сизга номаҳрам, иккинчидан, ҳар бир аёл ё кимнингдир қизи ёки кимнингдир хотини бўлади. Одамларга қўлингиздан келганча меҳр кўрсатингки, токи улар ҳам сизга меҳр билан жавоб қайтаришсин. Қуёшни кўрмайсизми, ҳаммага бирдек кулиб қарайди, шу сабабли уни ҳамма яхши кўради”.
- Оғзим билан қандай эҳсон қиламан?
- Оғзингизни фақат яхши, хайрли сўзлар айтишга хизмат қилдиринг. Ёлғон, бўҳтон, сўкиш сўзларини айтишдан узоқ бўлинг. Бировларни сохта такаллуф ва мақтовлар билан ўзингизга оғдиришга уринманг.
-Қулоғим билан қандай эҳсон қиламан?
-Қулоғингизни ёмон сўзлар, ёмон суҳбатларга тутманг; ғийбат бўлаётган жойдан қочинг, агар кучингиз етса, ўша ғийбатни тўхтатинг ёки ғийбат қилинаётган инсонни ҳимоя қилинг, бу сиз учун фойдали бўлади; ногоҳ бирор ножоиз суҳбатга йўлиқиб қолсангиз, ўзингизни эшитмаганга олиб, ўша жойдан узоқлашинг ва бу суҳбатни ҳеч ерда ошкор қилманг.
- Қўлим билан қандай эҳсон қиламан?
- Қўлингиз билан солиҳ амаллар бажарасиз; имконингиз борича одамларга ёрдам қиласиз; бирор жойда ёмон ишни кўриб қолсангиз, қўлингиз билан тўхтатинг, шунда ўша ёмонлик қилмоқчи бўлганларга Аллоҳ йўлида яхшилик қилган бўласиз.
— Оёғим билан қандай эҳсон қиламан?
- Гуноҳ иш бўлаётган, бирор фитна уюштирилаётган жойларга қадам босмайсиз, яхши иш бўлаётган жойларга, ишларга қараб юрасиз. Шундан кейин донишманд йигитнинг ҳақига дуойи хайр қилибди. Йигит эса хурсанд бўлиб:
- Сизга катта раҳмат! Менда шундай кенг имкониятлар борлигига эътибор бермас эканман, албатта, айтганларингизни қиламан дебди. Донишманд эса:
“ - Болам, ҳимматингизни баланд тутиб, мана шу ишларни чиройли адо этиб юраверинг, Раззоқ Эгам қўлингизга давлат берганини билмай ҳам қоласиз”, деб яна йигитнинг кўнглини кўтарибди. Йигит дилига юксак ниятлар тугиб, донишманднинг ҳузуридан чиқибди.
🕌 @Solixa_Ayol 🕌
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
🔥ЧИМИЛДИҚДА АЛДАНГАН КУЁВ🙊
Тўполон билан тўй ҳам ўтди.Kелин-куёвлар ёлғиз қолишди.
Майсара Соливойга ҳам эътибор қилмай, парда ортига ўтиб олди.
Соливой нима қилишни билмай гаранг бўлди. Ахир, нима учун ? Мумкин эмас-ку бундай қилиш!.. У аста парда томон юрди.
— Илтимос, менга яқин келманг! — Илтимос! — Нимага-а?..Биз энди эр-хотинмиз. Никоҳ ўқилган. Нимадан қўрқасан?Гапир!.. Алдаб юрганмидинг?
— Йўқ. — Унда нега қочасан мендан?
— Шундай қилишим керак.
— Э,Ўзингдан кўр!.. Бақир-чақиринггаям қараб ўтирмайман!..Соливой Майсарани ўзига тортди-да, кўрпа устига ўтқазди ва аввал бошидаги рўмолни, кетидан оппоқ ҳарир кўйлакни ечиб ташлади. Ечди-ю… Қотиб қолди.😳😱
ДАВОМИНИ 👇👇
https://t.me/Solixa_Ayol/29100
Тўполон билан тўй ҳам ўтди.Kелин-куёвлар ёлғиз қолишди.
Майсара Соливойга ҳам эътибор қилмай, парда ортига ўтиб олди.
Соливой нима қилишни билмай гаранг бўлди. Ахир, нима учун ? Мумкин эмас-ку бундай қилиш!.. У аста парда томон юрди.
— Илтимос, менга яқин келманг! — Илтимос! — Нимага-а?..Биз энди эр-хотинмиз. Никоҳ ўқилган. Нимадан қўрқасан?Гапир!.. Алдаб юрганмидинг?
— Йўқ. — Унда нега қочасан мендан?
— Шундай қилишим керак.
— Э,Ўзингдан кўр!.. Бақир-чақиринггаям қараб ўтирмайман!..Соливой Майсарани ўзига тортди-да, кўрпа устига ўтқазди ва аввал бошидаги рўмолни, кетидан оппоқ ҳарир кўйлакни ечиб ташлади. Ечди-ю… Қотиб қолди.😳😱
ДАВОМИНИ 👇👇
https://t.me/Solixa_Ayol/29100
📝У Ўзи яратган ҳар бир нарсани гўзал этган ва инсонни яратишни лойдан бошлаган зотдир.
Сўнгра унинг наслини ҳақир бир сувдан ажраб чиқадиган қилди.
Сўнгра уни ростлади ва унинг ичига Ўз руҳидан пуфлади. У сизларга қулоқ, кўзлар ва диллар пайдо қилди. Камдан-кам шукр қилурсизлар.
Сажда сураси 7-8-9 оятлар тафсири.
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
Сўнгра унинг наслини ҳақир бир сувдан ажраб чиқадиган қилди.
Сўнгра уни ростлади ва унинг ичига Ўз руҳидан пуфлади. У сизларга қулоқ, кўзлар ва диллар пайдо қилди. Камдан-кам шукр қилурсизлар.
Сажда сураси 7-8-9 оятлар тафсири.
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
📝ЧИМИЛДИҚДА АЛДАНГАН КУЁВ
(СЕВГИ САРОБЛАРИ…)
Ёз кечаси. Соливой зовур бўйига чиқди-да, сигарет тутатиб, бўтанадан бўтанага сакраб сайраётган қурбақаларга қулоқ тутди. Ҳа, узоқ кутиб ўтириши мумкин эмас. Беш-олти дақиқа ичида учрашув жойига етиб бориши лозим. Йўқса Майсара кириб кетиб қолиши тайин. Аксига олгандек, учрашув жойи ҳам Дўлта устанинг томорқаси бурчагида. У ерга тахтадан баланд қилиб қурилган деворни ошиб, ундан сўнг маккажўхориларни оралаб ўтилади. Маккажўхори оралаб юриш эса осон эмас. Ҳаммёғингга сўта соқоллари ёпишиб қолади.
— Хайрият, тўйга бир ҳафта қолди. — дея шивирлади Соливой соқол ёпишиб қичиша бошлаган елкаларини ишқалай-ишқалай. — Охирги марта қийналсам қийналибман. Тўйдан кейин эслаб юрадиган бўламан…
Ўйлаганидек, Майсара бурчакка қисилганча кўзлари тўрт бўлиб уни кутаётган экан. Соливой югуриб келиб севгилисини маҳкам қучиб олди.
— Кечир, пича кутдириб қўйдим. — дея ўзини оқлаган бўлди у. — Ўзинг тушунасан-ку, қишлоқ кўчасида юрганингни чоллар кўриб қолса, гап-сўз кўпаяди. Бунинг устига маккажўхоризор ҳам роса овора қилди. Поялари чирмашиб кетганми-ей бир-бирига!..
— Хафа бўлганим йўқ. — Соливойнинг елкасига бошини қўйиб жавоб қилди Майсара. — Менам ҳозиргина чиқдим… Укаларим ухламай хуноб қилишди.
— Нега хафасан? — сўради Соливой қизнинг иягидан тутиб.
— Хафамасман.
— Йўқ, олдинги сафаргидай чеҳранг очиқ эмас.
— Қоронғида чеҳрамни қаёқдан кўра қолдингиз?
— Сени чеҳранг ойданам ойдинроқ. Кўзимни юмиб кўраман уни.
— Бекор қиласиз…
— Нимага?..
Майсара йигитнинг қўлларини нари суриб ўзини орқага олди.
— Нима бўлди ўзи сенга? Биров хафа қилдими?.. Гапирсанг-чи!..
— Соли ака, биз худди беҳудага тушмуш қураётгандекмиз. — деди Майсара беихтиёр йиғламсираб. — Мен… Қўрқиб кетаяпман.
— Жиннимисан?.. Қаёқдаги гапларни гапирасан-а!.. Ахир…
— Тўғри, севишганлар эртами-кечми, бирга бўлиши керак. — давом этди Майсара. — Лекин… Бир кун келиб мени ташлаб кетиб қолсангиз нима қиламан?
— Уф-ф… Ўтакетган тажанг бўлиб кетибсан ўзингам!.. — дея норози қўл силтади Соливой. — Ҳали тўй ўтмай туриб совуқ гапирганинг нимаси?.. Биласан-ку, сени қаттиқ севаман!.. Агар даданг рози бўлмагандаям, барибир опқочиб кетардим сени…
— Шундай-ку-я!.. Барибир қўрқиб кетаяпман!..
— Қўрқма!.. — дея Майсарани қайтадан қучди Соливой. — Ҳаммаси яхши бўлади. Худо хоҳласа, иккаламиз бахтли яшаймиз. Мана кўрасан!..
Бу гапидан сўнг Майсара негадир пиқ-пиқ йиғлай бошлади.
— Бас! — дея уни уйи томон куч билан буриб қўйди Соливой тоқати тоқ бўлиб. — Жуда инжиқ бўлиб кетибсан! Хурсанд бўлсанг ҳам йиғлайсан, хафа бўлсанг ҳам… Умуман сени тушуниб бўлмай қолди!.. Майли, борақол, уйга кириб тиниқиб ухла! Ўзингга кеп қоласан.
— Энди кўришмаймизми? — йиғлашдан тўхтаб Соливойга умидвор термулиб сўради Майсара.
— Ахир, бор йўғи бир ҳафта қолди тўйимизга!.. Уйда таъмир ишларининг чаласи бор. Ўшани битирмасам улгурмайман!..
— Келмасангиз келманг! — Майсара зарда билан бурилди-ю, уйига қараб чопа кетди.
— Қайсар қиз-ей! — кулиб қўйди Соливой. — Ҳойнаҳой тўй арафасида безовталаниб қолганга ўхшайди!.. Ҳа, қизлар шунақа бўлади дейишарди… Қўрқади-да!..
Тўполон билан тўй ҳам ўтди. Майсара оққа ўралиб янгалар, қиз-жувонлар ҳамроҳлигида Соливойларнинг айвони кунчиқарга қараган уйига кириб борди. Куёв бўлмиш бу паллада ҳовлининг қоронғироқ ерига ўтиб олганча сигарет тутатар, ёнидаги жўраси Шуҳратнинг хуфиёна маслаҳатлари ҳам қулоғига кирмасди.
Ниҳоят уни ичкарига чорлашди. Одатга кўра бир гуруҳ жўралар қуршовида эшикка яқин борди.
Кимдир остонада қулочини ёйган кўйи куёвдан пул кутаётган ўрта яшар аёлнинг қўлига бир чангал икки юзталик тутқазди-ю, шу заҳоти қолганлар «йўлтўсар»ларни куч билан нари суриб ичкарига Соливойни киритиб юборишди.
Орадан ҳеч қанча вақт ўтмай, барча ирим-сиримлар адо этилди ва келин-куёвлар ёлғиз қолишди.
Майсара саккиз қават кўрпа устидан ваҳима аралаш тушди-да, ўзини ётган ерида зимдан кузатаётган Соливойга ҳам эътибор қилиб ўтирмай, парда ортига ўтиб олди.
Соливой бир муддат нима қилишни билмай гаранг бўлди.
Ахир, нима қилса бўлади? Нега ўрнидан туриб кетди?.. Мумкин эмас-ку бундай қилиш!..
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
(СЕВГИ САРОБЛАРИ…)
Ёз кечаси. Соливой зовур бўйига чиқди-да, сигарет тутатиб, бўтанадан бўтанага сакраб сайраётган қурбақаларга қулоқ тутди. Ҳа, узоқ кутиб ўтириши мумкин эмас. Беш-олти дақиқа ичида учрашув жойига етиб бориши лозим. Йўқса Майсара кириб кетиб қолиши тайин. Аксига олгандек, учрашув жойи ҳам Дўлта устанинг томорқаси бурчагида. У ерга тахтадан баланд қилиб қурилган деворни ошиб, ундан сўнг маккажўхориларни оралаб ўтилади. Маккажўхори оралаб юриш эса осон эмас. Ҳаммёғингга сўта соқоллари ёпишиб қолади.
— Хайрият, тўйга бир ҳафта қолди. — дея шивирлади Соливой соқол ёпишиб қичиша бошлаган елкаларини ишқалай-ишқалай. — Охирги марта қийналсам қийналибман. Тўйдан кейин эслаб юрадиган бўламан…
Ўйлаганидек, Майсара бурчакка қисилганча кўзлари тўрт бўлиб уни кутаётган экан. Соливой югуриб келиб севгилисини маҳкам қучиб олди.
— Кечир, пича кутдириб қўйдим. — дея ўзини оқлаган бўлди у. — Ўзинг тушунасан-ку, қишлоқ кўчасида юрганингни чоллар кўриб қолса, гап-сўз кўпаяди. Бунинг устига маккажўхоризор ҳам роса овора қилди. Поялари чирмашиб кетганми-ей бир-бирига!..
— Хафа бўлганим йўқ. — Соливойнинг елкасига бошини қўйиб жавоб қилди Майсара. — Менам ҳозиргина чиқдим… Укаларим ухламай хуноб қилишди.
— Нега хафасан? — сўради Соливой қизнинг иягидан тутиб.
— Хафамасман.
— Йўқ, олдинги сафаргидай чеҳранг очиқ эмас.
— Қоронғида чеҳрамни қаёқдан кўра қолдингиз?
— Сени чеҳранг ойданам ойдинроқ. Кўзимни юмиб кўраман уни.
— Бекор қиласиз…
— Нимага?..
Майсара йигитнинг қўлларини нари суриб ўзини орқага олди.
— Нима бўлди ўзи сенга? Биров хафа қилдими?.. Гапирсанг-чи!..
— Соли ака, биз худди беҳудага тушмуш қураётгандекмиз. — деди Майсара беихтиёр йиғламсираб. — Мен… Қўрқиб кетаяпман.
— Жиннимисан?.. Қаёқдаги гапларни гапирасан-а!.. Ахир…
— Тўғри, севишганлар эртами-кечми, бирга бўлиши керак. — давом этди Майсара. — Лекин… Бир кун келиб мени ташлаб кетиб қолсангиз нима қиламан?
— Уф-ф… Ўтакетган тажанг бўлиб кетибсан ўзингам!.. — дея норози қўл силтади Соливой. — Ҳали тўй ўтмай туриб совуқ гапирганинг нимаси?.. Биласан-ку, сени қаттиқ севаман!.. Агар даданг рози бўлмагандаям, барибир опқочиб кетардим сени…
— Шундай-ку-я!.. Барибир қўрқиб кетаяпман!..
— Қўрқма!.. — дея Майсарани қайтадан қучди Соливой. — Ҳаммаси яхши бўлади. Худо хоҳласа, иккаламиз бахтли яшаймиз. Мана кўрасан!..
Бу гапидан сўнг Майсара негадир пиқ-пиқ йиғлай бошлади.
— Бас! — дея уни уйи томон куч билан буриб қўйди Соливой тоқати тоқ бўлиб. — Жуда инжиқ бўлиб кетибсан! Хурсанд бўлсанг ҳам йиғлайсан, хафа бўлсанг ҳам… Умуман сени тушуниб бўлмай қолди!.. Майли, борақол, уйга кириб тиниқиб ухла! Ўзингга кеп қоласан.
— Энди кўришмаймизми? — йиғлашдан тўхтаб Соливойга умидвор термулиб сўради Майсара.
— Ахир, бор йўғи бир ҳафта қолди тўйимизга!.. Уйда таъмир ишларининг чаласи бор. Ўшани битирмасам улгурмайман!..
— Келмасангиз келманг! — Майсара зарда билан бурилди-ю, уйига қараб чопа кетди.
— Қайсар қиз-ей! — кулиб қўйди Соливой. — Ҳойнаҳой тўй арафасида безовталаниб қолганга ўхшайди!.. Ҳа, қизлар шунақа бўлади дейишарди… Қўрқади-да!..
Тўполон билан тўй ҳам ўтди. Майсара оққа ўралиб янгалар, қиз-жувонлар ҳамроҳлигида Соливойларнинг айвони кунчиқарга қараган уйига кириб борди. Куёв бўлмиш бу паллада ҳовлининг қоронғироқ ерига ўтиб олганча сигарет тутатар, ёнидаги жўраси Шуҳратнинг хуфиёна маслаҳатлари ҳам қулоғига кирмасди.
Ниҳоят уни ичкарига чорлашди. Одатга кўра бир гуруҳ жўралар қуршовида эшикка яқин борди.
Кимдир остонада қулочини ёйган кўйи куёвдан пул кутаётган ўрта яшар аёлнинг қўлига бир чангал икки юзталик тутқазди-ю, шу заҳоти қолганлар «йўлтўсар»ларни куч билан нари суриб ичкарига Соливойни киритиб юборишди.
Орадан ҳеч қанча вақт ўтмай, барча ирим-сиримлар адо этилди ва келин-куёвлар ёлғиз қолишди.
Майсара саккиз қават кўрпа устидан ваҳима аралаш тушди-да, ўзини ётган ерида зимдан кузатаётган Соливойга ҳам эътибор қилиб ўтирмай, парда ортига ўтиб олди.
Соливой бир муддат нима қилишни билмай гаранг бўлди.
Ахир, нима қилса бўлади? Нега ўрнидан туриб кетди?.. Мумкин эмас-ку бундай қилиш!..
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
У шошилмай ўрнидан туриб бўйнидаги бўйинбоғни ечиб бир четга отди-ю, парда томон юрди.
— Илтимос, менга яқин келманг! — ялинган оҳангда сўз қотди Майсара титраб-қақшаб. — Илтимос қиламан сиздан!
— Нимага-а?.. — ҳайрон бўлди Соливой. — Биз энди эр-хотинмиз. Никоҳ ўқилган. Нимадан қўрқасан? Бегона эмасман-ку!.. Севгилимсан-ку!..
— Барибир яқин келманг!..
— Мени… Севмайсанми ё?.. — жаҳли чиқа бошлаган Соливой энди дўқлашга ўтди. — Гапир!.. Алдаб юрганмидинг?
— Йўқ.
— Унда нега қочасан мендан?
— Шундай қилишим керак.
— Э, хуноб қилиб ташладинг ўзингам!.. Ўзингдан кўр!.. Бақир-чақиринггаям қараб ўтирмайман!..
Севган одамнинг, қолаверса, йигитликнинг авж палласига қадам қўйган йигитнинг қони қайноқ бўлади.
Соливой жаҳд билан Майсарани ўзига тортди-да, кўрпа устига ўтқазди ва аввал бошидаги рўмолни, кетидан оппоқ ҳарир кўйлакни ечиб ташлади.
Ечди-ю… Қотиб қолди.
Қараманг, қараманг! — дея йиғларди Майсара баданларини кафтлари билан беркитишга уриниб. — Менга яқинлашманг!..
— Бу… Нима, Майсара?.. — тутилиб-тутилиб сўради Соливой Майсаранинг баданидаги оқ доғларга ишора қилиб. — Гапирсанг-чи! Нима бу?..
— Ҳеч нима. — деди Майсара ҳамон йиғидан ўзини тўхтата олмай. — Сизга… Айтгандим-ку!.. Билгандим… Барибир…
— Тушунмадим. — Соливой секин бориб хотинининг оқ доғ босган баданига қўл юборди. Бироқ Майсара ўзини нари олди. — Сен… Касалмидинг, Майсара?..
— Ҳа, касал эдим. — жавоб берди Майсара йиғи аралаш. — Нега қараб турибсиз?.. Ҳайдамайсизми мени?..
— Бу нима деганинг, аҳмоқвой?.. Мен… Ундай деётганим йўқ-ку!.. Фақат… Нималигини билмоқчи эдим, холос.
— Соли ака, мен касалман. — зорланди Майсара. — Кичкиналигимда… Қизамиқдан кейин шунақа доғлар пайдо бўп қолган. Нима қилай?.. Қисқаси… Мана, ҳақиқатни билдингиз. Энди мени бемалол ҳайдаб солишингиз мумкин. Хафа бўлмайман, ҳа, бўлмайман!..
— Йиғлама… Йиғлама… Фақат сен йиғлама… Б-биласанми… Бўлди… Бас қилайлик!.. Аҳмоқона гапларни гапирма!.. Кийиниб олақол!.. Сени бошқа безовта қилмайман…
Майсара ялт этиб Соливойга боқди-ю, шу заҳоти нигоҳларини олиб қочиб полда ёйилиб ётган оқ ҳарир кўйлакни қўлига олди. Лекин киймади. Асабий ҳолатда парда ортига улоқтириб сеплари орасидан атлас кўйлак лозимини пана-паналай кийиб олди.
Эрта тонгданоқ қариндош, қўшни хотин-халаж «юзочди»га ҳозирлик кўра бошлади. Соливой девормиён қўшнилари Йўлчи буванинг ҳужрасида ёлғиз ўтирар, уйқусизликдан қизарган кўзларини юмганча чуқур ўйга толган эди.
— Қандай кунларга қолдим? — ич-этини кемириб саволларига жавоб изларди у. — Шундай севгилим касал чиқса… Кимга дардимни айтай? Эшитганлар нима дейди? Ҳайдаб юборсам, юрагим куйиб адойи тамом бўлмайдими? Онам-чи?.. Қўшнилар-чи?.. Эркак эмас экан, шунинг учун ҳайдади деб жар солишмайдими? Ёки… Майсара маломатга қолса-чи?.. Бироқ… Унинг ёнида бир кўрпага буркалиб ётиш-чи?..
Шуларни ўйларди-ю, юрагининг туб-тубида кезиб юрган мисқолдеккина муз Соливойни чимилдиқли уйга киришга қўймайдигандек эди.
Барибир маросим тугашини кутиб туришга бардоши етмади. Даст ўрнидан туриб ҳовлига кирди.
Одам кўп эди. Қуда-андалар Соливойнинг бахтига ичкари уйларга кириб улгуришган экан.
У етмишни ёқалаб қолган, сўнгги пайтларда ҳассага суяниб қолган онаси Сабриниса холани бир четга имлади.
— Ҳа, болам, зерикдингми? Ё очиқдингми? Нега кўзларинг қизариб кетди?
Она-да, кўз очиб юмгунча Соливойни саволларга кўмиб ташлади.
— Бошқа гап чиқиб қолди, эна. — деди Соливой ер чизиб.
— Нима гап? Тинчликми? — жавдираб боқди она ўғлига.
— Эна… Келинингиз…
— Нима қипти келинимга? Ана, дуппа-дуруст хизмат қилиб юрибди. Нима қипти?..
— Унинг… Майсаранинг баданида песи бор экан! — дея терс ўгирилиб олди Соливой.
— Нима?.. Ўйлаб гапираяпсанми?..
— Ҳа, ҳаммаёғи песга тўлиб ётибди.
— Вой шўри-им!.. — бошини чангаллаб олди Сабриниса хола. — Энди нима бўлади, болам!.. Вой шўрим қуриб қўя қолси-ин!..
Сўнгра сал ўзини тутиб Соливойнинг қулоғига пичирлади:
— Зинҳон бировга айта кўрмагин!.. Индамагин!.. Илойим пешонанг қурсин!.. Пешонанггина қурсин!..
Бу гап бир зумда қулоқма қулоқ бутун маҳалла аҳлига тарқалди. Кимдир ишониб Майсарага сездирмайгина ола қаради. Кимлардир Соливойни ожизга йўйди.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
— Илтимос, менга яқин келманг! — ялинган оҳангда сўз қотди Майсара титраб-қақшаб. — Илтимос қиламан сиздан!
— Нимага-а?.. — ҳайрон бўлди Соливой. — Биз энди эр-хотинмиз. Никоҳ ўқилган. Нимадан қўрқасан? Бегона эмасман-ку!.. Севгилимсан-ку!..
— Барибир яқин келманг!..
— Мени… Севмайсанми ё?.. — жаҳли чиқа бошлаган Соливой энди дўқлашга ўтди. — Гапир!.. Алдаб юрганмидинг?
— Йўқ.
— Унда нега қочасан мендан?
— Шундай қилишим керак.
— Э, хуноб қилиб ташладинг ўзингам!.. Ўзингдан кўр!.. Бақир-чақиринггаям қараб ўтирмайман!..
Севган одамнинг, қолаверса, йигитликнинг авж палласига қадам қўйган йигитнинг қони қайноқ бўлади.
Соливой жаҳд билан Майсарани ўзига тортди-да, кўрпа устига ўтқазди ва аввал бошидаги рўмолни, кетидан оппоқ ҳарир кўйлакни ечиб ташлади.
Ечди-ю… Қотиб қолди.
Қараманг, қараманг! — дея йиғларди Майсара баданларини кафтлари билан беркитишга уриниб. — Менга яқинлашманг!..
— Бу… Нима, Майсара?.. — тутилиб-тутилиб сўради Соливой Майсаранинг баданидаги оқ доғларга ишора қилиб. — Гапирсанг-чи! Нима бу?..
— Ҳеч нима. — деди Майсара ҳамон йиғидан ўзини тўхтата олмай. — Сизга… Айтгандим-ку!.. Билгандим… Барибир…
— Тушунмадим. — Соливой секин бориб хотинининг оқ доғ босган баданига қўл юборди. Бироқ Майсара ўзини нари олди. — Сен… Касалмидинг, Майсара?..
— Ҳа, касал эдим. — жавоб берди Майсара йиғи аралаш. — Нега қараб турибсиз?.. Ҳайдамайсизми мени?..
— Бу нима деганинг, аҳмоқвой?.. Мен… Ундай деётганим йўқ-ку!.. Фақат… Нималигини билмоқчи эдим, холос.
— Соли ака, мен касалман. — зорланди Майсара. — Кичкиналигимда… Қизамиқдан кейин шунақа доғлар пайдо бўп қолган. Нима қилай?.. Қисқаси… Мана, ҳақиқатни билдингиз. Энди мени бемалол ҳайдаб солишингиз мумкин. Хафа бўлмайман, ҳа, бўлмайман!..
— Йиғлама… Йиғлама… Фақат сен йиғлама… Б-биласанми… Бўлди… Бас қилайлик!.. Аҳмоқона гапларни гапирма!.. Кийиниб олақол!.. Сени бошқа безовта қилмайман…
Майсара ялт этиб Соливойга боқди-ю, шу заҳоти нигоҳларини олиб қочиб полда ёйилиб ётган оқ ҳарир кўйлакни қўлига олди. Лекин киймади. Асабий ҳолатда парда ортига улоқтириб сеплари орасидан атлас кўйлак лозимини пана-паналай кийиб олди.
Эрта тонгданоқ қариндош, қўшни хотин-халаж «юзочди»га ҳозирлик кўра бошлади. Соливой девормиён қўшнилари Йўлчи буванинг ҳужрасида ёлғиз ўтирар, уйқусизликдан қизарган кўзларини юмганча чуқур ўйга толган эди.
— Қандай кунларга қолдим? — ич-этини кемириб саволларига жавоб изларди у. — Шундай севгилим касал чиқса… Кимга дардимни айтай? Эшитганлар нима дейди? Ҳайдаб юборсам, юрагим куйиб адойи тамом бўлмайдими? Онам-чи?.. Қўшнилар-чи?.. Эркак эмас экан, шунинг учун ҳайдади деб жар солишмайдими? Ёки… Майсара маломатга қолса-чи?.. Бироқ… Унинг ёнида бир кўрпага буркалиб ётиш-чи?..
Шуларни ўйларди-ю, юрагининг туб-тубида кезиб юрган мисқолдеккина муз Соливойни чимилдиқли уйга киришга қўймайдигандек эди.
Барибир маросим тугашини кутиб туришга бардоши етмади. Даст ўрнидан туриб ҳовлига кирди.
Одам кўп эди. Қуда-андалар Соливойнинг бахтига ичкари уйларга кириб улгуришган экан.
У етмишни ёқалаб қолган, сўнгги пайтларда ҳассага суяниб қолган онаси Сабриниса холани бир четга имлади.
— Ҳа, болам, зерикдингми? Ё очиқдингми? Нега кўзларинг қизариб кетди?
Она-да, кўз очиб юмгунча Соливойни саволларга кўмиб ташлади.
— Бошқа гап чиқиб қолди, эна. — деди Соливой ер чизиб.
— Нима гап? Тинчликми? — жавдираб боқди она ўғлига.
— Эна… Келинингиз…
— Нима қипти келинимга? Ана, дуппа-дуруст хизмат қилиб юрибди. Нима қипти?..
— Унинг… Майсаранинг баданида песи бор экан! — дея терс ўгирилиб олди Соливой.
— Нима?.. Ўйлаб гапираяпсанми?..
— Ҳа, ҳаммаёғи песга тўлиб ётибди.
— Вой шўри-им!.. — бошини чангаллаб олди Сабриниса хола. — Энди нима бўлади, болам!.. Вой шўрим қуриб қўя қолси-ин!..
Сўнгра сал ўзини тутиб Соливойнинг қулоғига пичирлади:
— Зинҳон бировга айта кўрмагин!.. Индамагин!.. Илойим пешонанг қурсин!.. Пешонанггина қурсин!..
Бу гап бир зумда қулоқма қулоқ бутун маҳалла аҳлига тарқалди. Кимдир ишониб Майсарага сездирмайгина ола қаради. Кимлардир Соливойни ожизга йўйди.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Қариндош-уруғларнинг ҳам янги келинга муносабати бирдан ўзгарди. Улар Майсарага атайин сездириб пичир-пичир қилишар, илож топсалар узиб-узиб олгилари келди. Аммо ҳеч ким тилга кириб унинг юзига солмади.
Сабриниса хола шундай деб тайинлаганди.
Бу-ку, аёллар орасида кечаётган хунук ҳодиса эди. Соливойнинг аҳволи янада оғирроқ кечди.
У кечга қадар еган-ичганида ҳаловат топа олмади. Миясида бир савол айланиб мисоли дўзах ўтида қовриларди.
— Мана, тағин кеч тушди. — хаёлан тақдирига лаънатлар ўқиб куёвлик уйига кириб борди у. — Нима қилиш керак бундай кезларда?.. Қандай йўл тутса бўлади? Бировга айтолмасанг, дардингни ҳаддинг сиғиб яқин ошнанггаям тўкиб сололмасанг…
Соливой бир бурчакдан туриб хотинига кўз ташлади. Майсаранинг йиғидан қовоқлари шишибди. Ранги ҳам оқаринқирагандек.
Индамасдан қават-қават кўрпалар устига ўтирди-да, бошини чангаллаб олди.
— Кечирим сўрамасмикан? — ўйлади Соливой. — Нима бўлгандаям, алдади-ку мени!.. Ё журъат қила олмаяптимикан?.. Йўқ, мен соб бўлдим. Энди… Энди…
— Ётмайсизми? — Майсаранинг титраб чиққан товуши Соливойни ҳушёр торттирди.
Кўрдики, Майсара секин ўрнидан туриб эгнидаги атлас халатнинг боғичини еча бошлабди.
— Йўқ! — дея қўлини олдинга чўзди Соливой. — Ечма, илтимос!..
— Н-нега?.. Ё-ётмаймизми?..
— Ечинмасдан ётавер!..
Майсара тушунди. Ва бўшашиб қўлини икки ёнига ташлаган кўйи дераза қаршисига борди-ю, кафтлари билан юзларини беркитди…
Руҳан эзилишлар бир ойга яқин давом этди. Орадаги унсиз совуқ муносабатлар кучайгандан кучайиб борарди. Икковлари ҳам бир оғиз ортиқча сўз айтишмас, дардлари ичда эди. Охири…
Хуфтонга яқин кайфи таранг ҳолда дўкондан уйга қайтган Соливой олдин онаси ўтирган уйга кирмоқни ният қилиб дарвозанинг бир қанотини очган ҳам эдики, бир бурчакда мунғайиб ўтирган Сабриниса холага кўзи тушиб ранги қути ўчди.
— Нима бўлди? — сўради у онанинг елкасидан тутиб. — Нима қилиб ўтирибсиз?..
Сабриниса хола силкиниб-силкиниб йиғларди. Ўғли пайқаб қолишидан чўчидими, шоша-пиша рўмолининг бир учига кўз ёшларини артиб ўрнидан турди.
— Нимага йиғладингиз, эна? — сўрашда давом этди Соливой. — Тинчликми ўзи?..
— Майсара кетиб қолди. — эшитилар-эшитилмас жавоб қайтарди Сабриниса хола.
— Нима?.. Қаерга кетади? Қачон?
— Уйига… Кетиб қолди. Мен то ўзимни ўнглаб ҳовлига чиққунимчаям тўхтаб турмади. Кечирим сўради-ю, кетди-қолди…
— Шунақа денг? — муштларини тугди Соливой. — Кетиб қолди денг?..
— Ҳ-ҳа, болам… Энди нима қиламиз-а?..
— Э, шунгаям қайғураверасизми? — Соливой бирдан ўзгарди. Онани маҳкам қучиб бошини елкасига қўйиб олди. — Майли, кетса кетаверсин! Ўзим ҳам… Барибир бир кун шундай бўлиши керак эди. Яхши бўпти.
— Ундай дема. Майсара яхши келин эди. Ҳалиям бўлса, кечмас. Бориб ўзинг қайтариб кел!
— Мен?.. — Соливой ортга тисланди. — Мен қайтариб келаманми? Нега?.. Алдагани учунми? Устимдан кулганлари учунми?.. Ҳечам-да!.. Кетмагандаям барибир қўйворардим.
— Тилингни тишла!.. — койиб берди Сабриниса хола. — Худодан қўрқмайсанми? Песи бўлса унда нима гуноҳ? Худо шундай дард бергандир-да!..
— Мен-чи? Менда нима гуноҳ, эна?.. Мен нима қилишим керак? Нима? Нима?.. Ахир, қўрқаман бунақа касалга тик боқишдан, қўрқаман! Нега мени тушунмайсиз?..
— Қўй, ўзингни бос!.. — Соливойни тинчлантира кетди Сабриниса хола. — Пешана-да!.. Бундан баттарларини кўрганман!.. Сеники нима бўпти?..
Соливой бирпас жимиб ўйланиб турган бўлди-да, тўсатдан бошини орқага ташлаб бир керишди-ю, қўлларини баланд кўтариб хонаси томон юрди.
— Майли, эна, ўлиб кетсин кетса!.. Бизам ўлиб қолмасмиз! Ўлмасмиз!..
Бу ҳайқириқ қайсидир маънода жазавага ҳам ўхшаб кетарди.
Соливой айтганини қилиб хотинини олиб келишга бормади. Онасининг панд-насиҳатларига ҳам қулоқ тутмади. Ҳар кунини қаерлардадир узоқ, таниш кўзлардан панароқ дўконларда, бозорларда ўтказишга одатланди. Шу йўл билан ўзини тийиб олишга, аламларга кўникишга ва барчасини унутишга уринди.
— Мен бугун шаҳарга тушиб келмоқчиман. — деди Майсара кетганига икки ҳафта тўлган куни.
— Тинчликми? Шаҳарда ишинг борми? — ўғлига умидвор тикилиб сўради Сабриниса хола. — Ҳарқалай, хотинингни опкелишга…
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
Сабриниса хола шундай деб тайинлаганди.
Бу-ку, аёллар орасида кечаётган хунук ҳодиса эди. Соливойнинг аҳволи янада оғирроқ кечди.
У кечга қадар еган-ичганида ҳаловат топа олмади. Миясида бир савол айланиб мисоли дўзах ўтида қовриларди.
— Мана, тағин кеч тушди. — хаёлан тақдирига лаънатлар ўқиб куёвлик уйига кириб борди у. — Нима қилиш керак бундай кезларда?.. Қандай йўл тутса бўлади? Бировга айтолмасанг, дардингни ҳаддинг сиғиб яқин ошнанггаям тўкиб сололмасанг…
Соливой бир бурчакдан туриб хотинига кўз ташлади. Майсаранинг йиғидан қовоқлари шишибди. Ранги ҳам оқаринқирагандек.
Индамасдан қават-қават кўрпалар устига ўтирди-да, бошини чангаллаб олди.
— Кечирим сўрамасмикан? — ўйлади Соливой. — Нима бўлгандаям, алдади-ку мени!.. Ё журъат қила олмаяптимикан?.. Йўқ, мен соб бўлдим. Энди… Энди…
— Ётмайсизми? — Майсаранинг титраб чиққан товуши Соливойни ҳушёр торттирди.
Кўрдики, Майсара секин ўрнидан туриб эгнидаги атлас халатнинг боғичини еча бошлабди.
— Йўқ! — дея қўлини олдинга чўзди Соливой. — Ечма, илтимос!..
— Н-нега?.. Ё-ётмаймизми?..
— Ечинмасдан ётавер!..
Майсара тушунди. Ва бўшашиб қўлини икки ёнига ташлаган кўйи дераза қаршисига борди-ю, кафтлари билан юзларини беркитди…
Руҳан эзилишлар бир ойга яқин давом этди. Орадаги унсиз совуқ муносабатлар кучайгандан кучайиб борарди. Икковлари ҳам бир оғиз ортиқча сўз айтишмас, дардлари ичда эди. Охири…
Хуфтонга яқин кайфи таранг ҳолда дўкондан уйга қайтган Соливой олдин онаси ўтирган уйга кирмоқни ният қилиб дарвозанинг бир қанотини очган ҳам эдики, бир бурчакда мунғайиб ўтирган Сабриниса холага кўзи тушиб ранги қути ўчди.
— Нима бўлди? — сўради у онанинг елкасидан тутиб. — Нима қилиб ўтирибсиз?..
Сабриниса хола силкиниб-силкиниб йиғларди. Ўғли пайқаб қолишидан чўчидими, шоша-пиша рўмолининг бир учига кўз ёшларини артиб ўрнидан турди.
— Нимага йиғладингиз, эна? — сўрашда давом этди Соливой. — Тинчликми ўзи?..
— Майсара кетиб қолди. — эшитилар-эшитилмас жавоб қайтарди Сабриниса хола.
— Нима?.. Қаерга кетади? Қачон?
— Уйига… Кетиб қолди. Мен то ўзимни ўнглаб ҳовлига чиққунимчаям тўхтаб турмади. Кечирим сўради-ю, кетди-қолди…
— Шунақа денг? — муштларини тугди Соливой. — Кетиб қолди денг?..
— Ҳ-ҳа, болам… Энди нима қиламиз-а?..
— Э, шунгаям қайғураверасизми? — Соливой бирдан ўзгарди. Онани маҳкам қучиб бошини елкасига қўйиб олди. — Майли, кетса кетаверсин! Ўзим ҳам… Барибир бир кун шундай бўлиши керак эди. Яхши бўпти.
— Ундай дема. Майсара яхши келин эди. Ҳалиям бўлса, кечмас. Бориб ўзинг қайтариб кел!
— Мен?.. — Соливой ортга тисланди. — Мен қайтариб келаманми? Нега?.. Алдагани учунми? Устимдан кулганлари учунми?.. Ҳечам-да!.. Кетмагандаям барибир қўйворардим.
— Тилингни тишла!.. — койиб берди Сабриниса хола. — Худодан қўрқмайсанми? Песи бўлса унда нима гуноҳ? Худо шундай дард бергандир-да!..
— Мен-чи? Менда нима гуноҳ, эна?.. Мен нима қилишим керак? Нима? Нима?.. Ахир, қўрқаман бунақа касалга тик боқишдан, қўрқаман! Нега мени тушунмайсиз?..
— Қўй, ўзингни бос!.. — Соливойни тинчлантира кетди Сабриниса хола. — Пешана-да!.. Бундан баттарларини кўрганман!.. Сеники нима бўпти?..
Соливой бирпас жимиб ўйланиб турган бўлди-да, тўсатдан бошини орқага ташлаб бир керишди-ю, қўлларини баланд кўтариб хонаси томон юрди.
— Майли, эна, ўлиб кетсин кетса!.. Бизам ўлиб қолмасмиз! Ўлмасмиз!..
Бу ҳайқириқ қайсидир маънода жазавага ҳам ўхшаб кетарди.
Соливой айтганини қилиб хотинини олиб келишга бормади. Онасининг панд-насиҳатларига ҳам қулоқ тутмади. Ҳар кунини қаерлардадир узоқ, таниш кўзлардан панароқ дўконларда, бозорларда ўтказишга одатланди. Шу йўл билан ўзини тийиб олишга, аламларга кўникишга ва барчасини унутишга уринди.
— Мен бугун шаҳарга тушиб келмоқчиман. — деди Майсара кетганига икки ҳафта тўлган куни.
— Тинчликми? Шаҳарда ишинг борми? — ўғлига умидвор тикилиб сўради Сабриниса хола. — Ҳарқалай, хотинингни опкелишга…
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
— Оғзингизга олманг уни! — онани жеркиб ташлади Соливой. — Мен сизга нима деганман? Керакмас менга касал хотин, вассалом!..
— Ўзингам жуда тошюрак бўп кетган экансан. Бўлди-да энди! Кўр бўлмаса, шол бўлиб уйингда ётган бўлмаса. Доғи бор экан. Нима бўпти шунга?
— Бас қилинг, эна, бас қилинг!.. Менга тоза аёл керак. Соғлом хотин керак!.. У мени алдади-ку, алдади-ку! Нега бошида айтмади айбини-а? Нега яширди?
— Қўрққандир-да! Униям тушунсанг, камайиб қоласанми? Қанча сарф-харажат қилиб келин туширдим, ахир! Ҳеч бўлмаганда менга ачингин, болам!
— Бўлди, қўйинг шуни!.. Хотин зоти қуриб кетмагандир!..
— Билганингни қил! — Сабриниса хола ғудрана-ғудрана ҳовлига чиқиб кетди. — «Ўлдим-куйдим! Ўлсам ҳам, қолсам ҳам шунга уйланаман!», деган ўзинг эдинг… Энди бўлса…
Соливой қишлоқ кўчаси бўйлаб телбаларча кетиб борар, тез-тез тишлари орасидан ерга чирт этиб тупуриб қўярди. Шу маҳал орқадан таниш овоз эшитилгандек туюлиб таққа тўхтади.
Чақирган синфдош дўсти Низомиддин экан.
Жиккакина, жингалаксоч бу йигит билан Соливой деярли сирдош эди. Лекин оилавий ташвишларини ҳали унга ҳам айтмаганди. Айтишга истиҳола қилганди.
— Нима бўлди? Намунча тумшуғингни осилтирволибсан? — ҳазиллашган бўлди Низомиддин сўрашиш учун қўл узатиб. — Янги уйланган одам ҳам шунақа бўладими?
— Ўзим… Шундай. — деб қўя қолмоқчи бўлди Соливой. — Кайфият чатоқ.
— Гапни айлантирма! — дея икки елкасидан ушлаб ўзига қаратди Низомиддин. — Майсаранг уйига кетиб қолган-ку!..
— Сен… Қаердан эшита қолдинг?
— Бутун қишлоқ билади. Хўш, нима бўлди ўзи?.. Уйи икки қадам бўлса, бориб олиб келсанг бўлмайдими?
— Э, ошна, сен билмайсан-да! — дея хўрсиниб қўйди Соливой.
— Нимани билмайман? Гапирсанг-чи мундоқ! Ё мендан ҳам яширасанми? Айт! Уришиб қолдингми, ё…
— Касал экан Майсара.
— Нима?.. Қ-қанақасига касал бўлади?.. Эсингни еганмисан? Шунча йилдан бери учрашиб юриб…
— Песи бор экан баданида, тушундингми, песи бор экан!..
— Песи?.. Кўп эканми?..
— Ҳа, кўп экан.
— Худо асрасин, Худо асрасин! Туф-туф-туф!.. — Низомиддин ранги ўзгариб ичига туфлай-туфлай тескари қаради ва яна Соливойга ўгирилди.
— Жўра, кечирасан-у, лекин бу касаллик эмас. Сен уни тушунишинг керак. Тўғри, сал анақароқ… Одамнинг этини жунжиктиради. Аммо касаллик эмас… Худонинг иши!.. Ўзига қолса шундай бўлай дебдими!? Худонинг бергани-да!..
— Ақл ўргатмаган сен қолувдинг! — қўлини пахса қилиб ўзи сезмаган ҳолда бақириб юборди Соливой. — Сенлар гапираверасан-да!.. Нима қилиш-қилмасликни ўзим яхши биламан. Ундан кўра, юр, бирга шаҳар айланиб келамиз!
— Хў-ўп, хўп!.. Ўзингни бос!.. Кеча сени деб сал бўлмаса Ўрин ўғриминан муштлашиб кетаёздим.
— Нимага?
— Болаларминан ўтиргандик қарта ўйнаб. Сендан гап чиқиб кетди. Ўрин бир маҳал шартта ўрнидан туриб: «Э, Солининг ўзи касал экан. Шунинг учун хотини кетиб қопти!» деса бўладими… Қандай ўрнимдан туриб ёқасига ёпишганимни билмай қолибман. Мардон ушлаб қолди-да, бўлмаса…
— Шунақами? Шунақами? — Соливой вужудида титроқ туйиб қўлларини мушт қилганча узоқ-узоқларга тикилиб қаради… — Бўпти… Ҳали шошмай туришсин… Кўрсатиб қўяман уларга… Кўрсатиб қўяман!..
Низомиддин дўстининг важоҳатини кўриб ортиқча гапириб ўтирмади. Уни елкасидан тутганча автобус бекати томон етаклади…
Икки дўст узоқ вақт шаҳар айланиб юришди. Соливой шу қадар хаёлга берилиб кетгандики, Низомиддинни ҳам унутгандек эди. Хаёлан фақат Майсарани ўйлар, аҳён-аҳёнда алам билан муштларини тугиб қўярди.
— Ҳов анави эркакни қара! — деб қолди туйқусдан Низомиддин кўча тарафга қўл чўзиб.
— Нимайкан?
— Қара, ҳов анави эркак аравачани итариб кетаяпти. Кўрдингми?
— Ҳа, кўрдим. Нима бўпти?
— Аравачадаги аёл кимлигини биласанми?
— Қаёқдан билай? Амма-холаммиди билиб?
— Аёл мана шу эркакнинг хотини бўлади.
— Йўғ-э!.. — дея энди аравачадаги боши бир томонга қийшайиб кетган, лаблари осилиб, сўлаклари пастга оқиб тушаётган ногирон аёлга қаттиқроқ тикилиб қолди Соливой. — Бўлиши мумкинмас.
— Сен айтасан бўлиши мумкинмас деб. Бироқ бу ҳақиқат. Мен уларни яхши танийман. Ҳозир улар касалхонага кетишаяпти. Уколларни олиб яна уйларига қайтишади.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
— Ўзингам жуда тошюрак бўп кетган экансан. Бўлди-да энди! Кўр бўлмаса, шол бўлиб уйингда ётган бўлмаса. Доғи бор экан. Нима бўпти шунга?
— Бас қилинг, эна, бас қилинг!.. Менга тоза аёл керак. Соғлом хотин керак!.. У мени алдади-ку, алдади-ку! Нега бошида айтмади айбини-а? Нега яширди?
— Қўрққандир-да! Униям тушунсанг, камайиб қоласанми? Қанча сарф-харажат қилиб келин туширдим, ахир! Ҳеч бўлмаганда менга ачингин, болам!
— Бўлди, қўйинг шуни!.. Хотин зоти қуриб кетмагандир!..
— Билганингни қил! — Сабриниса хола ғудрана-ғудрана ҳовлига чиқиб кетди. — «Ўлдим-куйдим! Ўлсам ҳам, қолсам ҳам шунга уйланаман!», деган ўзинг эдинг… Энди бўлса…
Соливой қишлоқ кўчаси бўйлаб телбаларча кетиб борар, тез-тез тишлари орасидан ерга чирт этиб тупуриб қўярди. Шу маҳал орқадан таниш овоз эшитилгандек туюлиб таққа тўхтади.
Чақирган синфдош дўсти Низомиддин экан.
Жиккакина, жингалаксоч бу йигит билан Соливой деярли сирдош эди. Лекин оилавий ташвишларини ҳали унга ҳам айтмаганди. Айтишга истиҳола қилганди.
— Нима бўлди? Намунча тумшуғингни осилтирволибсан? — ҳазиллашган бўлди Низомиддин сўрашиш учун қўл узатиб. — Янги уйланган одам ҳам шунақа бўладими?
— Ўзим… Шундай. — деб қўя қолмоқчи бўлди Соливой. — Кайфият чатоқ.
— Гапни айлантирма! — дея икки елкасидан ушлаб ўзига қаратди Низомиддин. — Майсаранг уйига кетиб қолган-ку!..
— Сен… Қаердан эшита қолдинг?
— Бутун қишлоқ билади. Хўш, нима бўлди ўзи?.. Уйи икки қадам бўлса, бориб олиб келсанг бўлмайдими?
— Э, ошна, сен билмайсан-да! — дея хўрсиниб қўйди Соливой.
— Нимани билмайман? Гапирсанг-чи мундоқ! Ё мендан ҳам яширасанми? Айт! Уришиб қолдингми, ё…
— Касал экан Майсара.
— Нима?.. Қ-қанақасига касал бўлади?.. Эсингни еганмисан? Шунча йилдан бери учрашиб юриб…
— Песи бор экан баданида, тушундингми, песи бор экан!..
— Песи?.. Кўп эканми?..
— Ҳа, кўп экан.
— Худо асрасин, Худо асрасин! Туф-туф-туф!.. — Низомиддин ранги ўзгариб ичига туфлай-туфлай тескари қаради ва яна Соливойга ўгирилди.
— Жўра, кечирасан-у, лекин бу касаллик эмас. Сен уни тушунишинг керак. Тўғри, сал анақароқ… Одамнинг этини жунжиктиради. Аммо касаллик эмас… Худонинг иши!.. Ўзига қолса шундай бўлай дебдими!? Худонинг бергани-да!..
— Ақл ўргатмаган сен қолувдинг! — қўлини пахса қилиб ўзи сезмаган ҳолда бақириб юборди Соливой. — Сенлар гапираверасан-да!.. Нима қилиш-қилмасликни ўзим яхши биламан. Ундан кўра, юр, бирга шаҳар айланиб келамиз!
— Хў-ўп, хўп!.. Ўзингни бос!.. Кеча сени деб сал бўлмаса Ўрин ўғриминан муштлашиб кетаёздим.
— Нимага?
— Болаларминан ўтиргандик қарта ўйнаб. Сендан гап чиқиб кетди. Ўрин бир маҳал шартта ўрнидан туриб: «Э, Солининг ўзи касал экан. Шунинг учун хотини кетиб қопти!» деса бўладими… Қандай ўрнимдан туриб ёқасига ёпишганимни билмай қолибман. Мардон ушлаб қолди-да, бўлмаса…
— Шунақами? Шунақами? — Соливой вужудида титроқ туйиб қўлларини мушт қилганча узоқ-узоқларга тикилиб қаради… — Бўпти… Ҳали шошмай туришсин… Кўрсатиб қўяман уларга… Кўрсатиб қўяман!..
Низомиддин дўстининг важоҳатини кўриб ортиқча гапириб ўтирмади. Уни елкасидан тутганча автобус бекати томон етаклади…
Икки дўст узоқ вақт шаҳар айланиб юришди. Соливой шу қадар хаёлга берилиб кетгандики, Низомиддинни ҳам унутгандек эди. Хаёлан фақат Майсарани ўйлар, аҳён-аҳёнда алам билан муштларини тугиб қўярди.
— Ҳов анави эркакни қара! — деб қолди туйқусдан Низомиддин кўча тарафга қўл чўзиб.
— Нимайкан?
— Қара, ҳов анави эркак аравачани итариб кетаяпти. Кўрдингми?
— Ҳа, кўрдим. Нима бўпти?
— Аравачадаги аёл кимлигини биласанми?
— Қаёқдан билай? Амма-холаммиди билиб?
— Аёл мана шу эркакнинг хотини бўлади.
— Йўғ-э!.. — дея энди аравачадаги боши бир томонга қийшайиб кетган, лаблари осилиб, сўлаклари пастга оқиб тушаётган ногирон аёлга қаттиқроқ тикилиб қолди Соливой. — Бўлиши мумкинмас.
— Сен айтасан бўлиши мумкинмас деб. Бироқ бу ҳақиқат. Мен уларни яхши танийман. Ҳозир улар касалхонага кетишаяпти. Уколларни олиб яна уйларига қайтишади.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
— Сен уларни қаердан танийсан? — ишонқирамай сўради Соливой.
— Бир яқин танишим шуларнинг ён қўшниси. Ишонасанми, эркак шу аёлга уйланганда жа бунақанги қўрқинчли эмас экан. Шунчаки бир ёнига қийшайиб юраркан. Бориб-бориб юролмай қопти. Афтиям бузилиб кетибди. Шундаям эри ташлаб кетмабди.
— Униям бир нуқсони бўлса керак-да! — деди Соливой ҳорғин қадамлар билан аравачани олдинга олиб бораётган эллик ёшлардаги эркакдан кўз узмай.
— Ҳамма гап шунда-да! Эркак соппа-соғ. Лекин хотинига севиб уйланган.
— Астағфирилло! — деб юборди Соливой ҳайратини яшира олмай. — Шунақа одамлар ҳам бўларкан-да!..
Шу манзара негадир унинг хаёлларини чалкаштириб ташлаганди. Низомиддин билан қанча вақт шаҳар кезганини ҳам идрок этмади. Узоқ вақт турли ўй-хаёллар исканжасида азобланди. Кўз ўнгида ногиронлар аравачасини маҳкам ушлаганча олдинга босаётган эркак, аравачадаги одам қараса иложсиз сесканиб қўядиган аёл гавдалангани сайин Майсарани чуқурроқ англаб борар, сал қурса сўниб қолаёзган меҳри товланиб тезроқ унинг ҳузурига етиб боришни ихтиёр қила бошлаганди.
— Наҳотки, шундай одамлар бўлса? — ўйларди у. — Шундай хотинниям хотин қилиб олиб юрса!.. Мен-чи?.. Арзимаган оқ доғларини деб ўзим бир умр орзулаган хотинимдан юз ўгириб ўтирибман. Уни маломатга қўйиб, буёқда ўзимниям гап-сўзга тиқиб индамасдан юрибман… Йўқ, бормасам, уни уйга олиб кетмасам бўлмайди. Етар шунча аразлаб ўтиргани. Етар! Етар!.. Агар уни олиб кетмасам, узр сўрамасам ўзимни кечира олмайман. Мендан ифлос, исқирт, пасткаш эркак бўлмайди дунёда!
Кутилганидек, Соливойни қайнонаси ҳам, қайнота, қайнсингиллар ҳам совуққонлик билан қарши олишди. Куёвлиги учун остига кўрпачалар тўшаб совуққина қилиб ўтиришга таклиф этишди. Соливой эса бу тахлит муносабатга унчалик эътибор қилмас, фақат Майсарани қидирарди.
Хайрият, Майсара ошхонада куймаланиб нимадир пишираётган экан. Сингилларидан бири чиқиб чақириб келди.
У секин ичкарига кириб келди-да, эшитилар-эшитилмас салом берди.
Хотинига кўзи тушган Соливой дик этиб ўрнидан турди ва Майсарага тик боқди.
— Кетайлик энди! — дея сўз бошлади эҳтиёткорлик билан. — Уйимиз ҳувиллаб қолди-ку сенсиз!..
Майсаранинг кўзларидан ёш сизиб чиқиб юзларини ювиб туша бошлади.
— Нега индамайсан? — сўради Соливой. — Тўғри… Сени қаттиқ хафа қилдим… Лекин… Мени кечир, Майсара!.. Билмасдан… Сени ўз вақтида тушуна олмадим…
— Мен энди бора олмайман сизникига. — деди Майсара кўз ёшларини артиб. — Кечиринг!.. Аллақачон бир қарорга келиб бўлганман… Муҳаббатимиз ҳаққи, мени тинч қўйинг!..
— Бу нима деганинг? — тутоқиб кетди Соливой. — Эр-хотинмиз биз. Юр, сени опкетгани келдим!..
— Айтдим-ку, бормайман… Мен… Йўқ! Йўқ!.. Мени тинч қўйинглар-а-ар!!!
Майсара дод солганча ташқари отилди. Соливой нима қилишни билмай хона ўртасида турар, қайнонасининг танбеҳ-у, койишлариям қулоғига кирмасди…
Шу кўйи бир соатча хонада қолиб кетди. Майсарани нафақат у, ҳатто қайнона ҳам, йиғи товушини эшитиб чопиб чиққан қўшни аёллар ҳам кўндира олишмади.
У Соливойга қўшилиб келинлик уйига қайтмади.
Кун асрдан ошганда Соливой қишлоғи кўчаларида маст-аласт кезар, унинг телба каби пойинтар-сойинтар юриб бораётганини кўрган болакайлар қотиб-қотиб кулишарди.
Хотима ўрнида:
Соливой икки йилдан зиёд вақт деярли кунига Майсаранинг ҳовлисига қатнади. Аммо қайтара олмади.
Нима қила оларди? Онасининг, қариндош-уруғларнинг қистови билан охири қўшни қишлоқлик бир қизга уйланди.
Келгуси йили Соливойнинг хонадонида чақалоқ йиғиси янграй бошлади.
Олимжон ҲАЙИТ
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
— Бир яқин танишим шуларнинг ён қўшниси. Ишонасанми, эркак шу аёлга уйланганда жа бунақанги қўрқинчли эмас экан. Шунчаки бир ёнига қийшайиб юраркан. Бориб-бориб юролмай қопти. Афтиям бузилиб кетибди. Шундаям эри ташлаб кетмабди.
— Униям бир нуқсони бўлса керак-да! — деди Соливой ҳорғин қадамлар билан аравачани олдинга олиб бораётган эллик ёшлардаги эркакдан кўз узмай.
— Ҳамма гап шунда-да! Эркак соппа-соғ. Лекин хотинига севиб уйланган.
— Астағфирилло! — деб юборди Соливой ҳайратини яшира олмай. — Шунақа одамлар ҳам бўларкан-да!..
Шу манзара негадир унинг хаёлларини чалкаштириб ташлаганди. Низомиддин билан қанча вақт шаҳар кезганини ҳам идрок этмади. Узоқ вақт турли ўй-хаёллар исканжасида азобланди. Кўз ўнгида ногиронлар аравачасини маҳкам ушлаганча олдинга босаётган эркак, аравачадаги одам қараса иложсиз сесканиб қўядиган аёл гавдалангани сайин Майсарани чуқурроқ англаб борар, сал қурса сўниб қолаёзган меҳри товланиб тезроқ унинг ҳузурига етиб боришни ихтиёр қила бошлаганди.
— Наҳотки, шундай одамлар бўлса? — ўйларди у. — Шундай хотинниям хотин қилиб олиб юрса!.. Мен-чи?.. Арзимаган оқ доғларини деб ўзим бир умр орзулаган хотинимдан юз ўгириб ўтирибман. Уни маломатга қўйиб, буёқда ўзимниям гап-сўзга тиқиб индамасдан юрибман… Йўқ, бормасам, уни уйга олиб кетмасам бўлмайди. Етар шунча аразлаб ўтиргани. Етар! Етар!.. Агар уни олиб кетмасам, узр сўрамасам ўзимни кечира олмайман. Мендан ифлос, исқирт, пасткаш эркак бўлмайди дунёда!
Кутилганидек, Соливойни қайнонаси ҳам, қайнота, қайнсингиллар ҳам совуққонлик билан қарши олишди. Куёвлиги учун остига кўрпачалар тўшаб совуққина қилиб ўтиришга таклиф этишди. Соливой эса бу тахлит муносабатга унчалик эътибор қилмас, фақат Майсарани қидирарди.
Хайрият, Майсара ошхонада куймаланиб нимадир пишираётган экан. Сингилларидан бири чиқиб чақириб келди.
У секин ичкарига кириб келди-да, эшитилар-эшитилмас салом берди.
Хотинига кўзи тушган Соливой дик этиб ўрнидан турди ва Майсарага тик боқди.
— Кетайлик энди! — дея сўз бошлади эҳтиёткорлик билан. — Уйимиз ҳувиллаб қолди-ку сенсиз!..
Майсаранинг кўзларидан ёш сизиб чиқиб юзларини ювиб туша бошлади.
— Нега индамайсан? — сўради Соливой. — Тўғри… Сени қаттиқ хафа қилдим… Лекин… Мени кечир, Майсара!.. Билмасдан… Сени ўз вақтида тушуна олмадим…
— Мен энди бора олмайман сизникига. — деди Майсара кўз ёшларини артиб. — Кечиринг!.. Аллақачон бир қарорга келиб бўлганман… Муҳаббатимиз ҳаққи, мени тинч қўйинг!..
— Бу нима деганинг? — тутоқиб кетди Соливой. — Эр-хотинмиз биз. Юр, сени опкетгани келдим!..
— Айтдим-ку, бормайман… Мен… Йўқ! Йўқ!.. Мени тинч қўйинглар-а-ар!!!
Майсара дод солганча ташқари отилди. Соливой нима қилишни билмай хона ўртасида турар, қайнонасининг танбеҳ-у, койишлариям қулоғига кирмасди…
Шу кўйи бир соатча хонада қолиб кетди. Майсарани нафақат у, ҳатто қайнона ҳам, йиғи товушини эшитиб чопиб чиққан қўшни аёллар ҳам кўндира олишмади.
У Соливойга қўшилиб келинлик уйига қайтмади.
Кун асрдан ошганда Соливой қишлоғи кўчаларида маст-аласт кезар, унинг телба каби пойинтар-сойинтар юриб бораётганини кўрган болакайлар қотиб-қотиб кулишарди.
Хотима ўрнида:
Соливой икки йилдан зиёд вақт деярли кунига Майсаранинг ҳовлисига қатнади. Аммо қайтара олмади.
Нима қила оларди? Онасининг, қариндош-уруғларнинг қистови билан охири қўшни қишлоқлик бир қизга уйланди.
Келгуси йили Соливойнинг хонадонида чақалоқ йиғиси янграй бошлади.
Олимжон ҲАЙИТ
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
📝ДЕНГИЗ ТУБИДА АЛЛОҲГА САЖДА ҚИЛГАН ЙИГИТ
Бу дунё ҳаёти мол-дунё, ўйин – кулги, енгил-елпи нарсалардан иборат деб ўйлайдиган ёш йигит эдим… Жумъа куни эди. Дўстларим билан бирга соҳил бўйида ўтирар эдик. Улар одатдагидек ғофил қалблилар жамоаси эди..
Бир пайт “Ҳайя алас солаҳ, ҳайя алал фалаҳ” деган нидони эшитдим. Ҳаётим давомида жуда кўп маротаба “Азон” овозини эшитгандим. Лекин бирор марта бўлса ҳам “фалаҳ” сўзини маъносини тушунмаган эканман. Шайтон қалбимни шунчалар муҳрлаб қўйган эканки, ҳатто азон сўзлари мен тушунмайдиган сўзларга айланган эди. Атрофимизда одамлар жойнамозларини солиб, намоз ўқиш учун тайёрланишар эди.
Биз эса сув остида дам олиш учун сувга тушиш мосламалари, ҳаво олиш учун мўлжалланган асбобларни тайёрлаш билан овора эдик. Ва ниҳоят махсус кийимларни кийиб, денгизга тушдик. Соҳилдан анча узоқлашиб, денгиз ўрталарига бориб қолдик. Ҳамма нарса кўнгилдагидек эди. Нақадар ажойиб саёҳат!!! Кутилмаганда, тиш ва лаблар орқали оғизга сув киришини тўсиб турадиган, қувурчаси орқали ташқаридан ҳаво олиш учун мўлжалланган резина каучук ҳаво олаётган пайтимда ёрилиб кетди. Шўр сув томчилари оқиб кириб, нафас йўлимни беркитиб қўйди. Ўлишни бошлаётгандим.. Менга ҳаво керак эди! Ҳаво…
Хавотирга туша бошладим... Денгиз ҳам қоронғу зулмат эди.. Дўстларим эса мендан узоқда эдилар… Вазият ниҳоятда хатарли эканини англай бошладим.. Мен ўлаяпман… Инграй бошладим.. Шўр сув тобора тиқилиб борарди.. Ҳаётим бир тасма мисоли кўз ўнгимдан ўта бошлади.. ..биринчи инграшимдаёқ.. қанчалар заиф, ожиз эканимни ҳис қилдим.. Аллоҳ таоло бир неча томчи шўр сувга эрк бериши билан, менга қанчалар кучли, Жаббор Зот эканлигини кўрсатиб қўйган эди.. Аллоҳдан ўзга бошпана берадиган, асрайдиган Зот йўқ эканлигига ишонч хосил қилдим..
Тез ҳаракат қилиб сувдан чиқишга уриндим, лекин мен жуда ҳам чуқурда эдим.. Менинг ўлимимда хеч қандай муаммо йўқ эди. Муаммо, қандай қилиб Аллоҳ билан учрашишимда эди.. Мендан қилган амалларим ҳақида сўраган пайтда нима деб жавоб бераман?! Майли, уларни ҳисобламай тура қолай… Лекин намозим-чи? Ахир уни ҳам зое қилиб қўйганман-ку?! Шаҳодат калималарини эсладим… Ҳаётим ушбу икки калима билан якунланишини хоҳлардим.. Эндигина “ашҳ..” деганимни биламан, томоғим бўғила бошлади… Гўё бир кўринмас қўл бўйнимдан тутиб гапиришдан тўсаётгандек эди… Бор кучим билан ҳаракат қилдим ".. ашҳ… ашҳ… ашҳ…”
Лекин ушбу ҳарфлардан уёғига ўта олмасдим.. Қалбим билан чинқира бошладим.. “Роббим мени қайтар… Роббим мени қайтар… бир соатга… бир дақиқага… бир лаҳзага бўлса ҳам…”
Лекин э-воҳҳ… Ҳеч нарсани сезмай беҳуш бўла бошлагандим.. Атрофимни қоронғу зулмат ўраб олганди.. Охирги ёдимда қолгани шу эди.. Лекин бутун оламлар Роббиси бўлган Аллоҳ раҳмати жуда ҳам кенг Зотдир.. Тўсатдан кўксимга ҳаво қайтадан кира бошлади… Кўз олдимда эса бир киши ҳаво найчасини оғзимга тутиб турарди. Биз денгизни ўртасида турган ҳолимизда у мени яшаб қолишим учун ҳаракат қиларди… Унинг юзида табассумни кўрдим. Бундан тушундимки, аҳволим яхшиланиб борарди.. Қалбим, тилим, танамдаги ҳар бир ҳужайрам билан: “Ашҳаду ан ла илаҳа иллаллоҳ, Ашҳаду анна Муҳаммадан Росулуллоҳ… Аллоҳга ҳамд бўлсин..” дер эдим..
Сувдан чиққанимда, мен бошқа бир инсонга айланган эдим… Ҳаётга бўлган қарашларим ўзгарди… Кунлар ўтар экан мен Аллоҳга янада яқинлашиб борардим… Ҳаётда мавжудлигим, яшаётганлигим сирини англадим. Аллоҳ таолонинг: “Фақатгина ибодат қилишлари учун..” деган сўзини эсладим..
Нақадар ҳақ гап… Биз беҳудага яратилмаганмиз! Кунлар ўтди… Бу воқеани эслаб денгизга бордим… Махсус кийимларни кийиб сувга тушдим.. Бир ўзим денгизни ўртасидаги ўша жойга бордим… Ўша ерда Аллоҳ таъолога сажда қилдим. Ҳаётимда ушбу сажда каби сажда қилганимни эслай олмайман. Мана шу жойда мендан илгари бирор киши сажда қилган ҳам деб ўйламайман. Шояд ушбу макон қиёмат куни шоҳидлик берса-ю, денгиз ўртасида қилган саждам сабабли Аллоҳ таъоло менга раҳм қилиб, Ўзининг жаннатига дохил айласа эди. Аллоҳим дуоларимни ижобат эт.
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
Бу дунё ҳаёти мол-дунё, ўйин – кулги, енгил-елпи нарсалардан иборат деб ўйлайдиган ёш йигит эдим… Жумъа куни эди. Дўстларим билан бирга соҳил бўйида ўтирар эдик. Улар одатдагидек ғофил қалблилар жамоаси эди..
Бир пайт “Ҳайя алас солаҳ, ҳайя алал фалаҳ” деган нидони эшитдим. Ҳаётим давомида жуда кўп маротаба “Азон” овозини эшитгандим. Лекин бирор марта бўлса ҳам “фалаҳ” сўзини маъносини тушунмаган эканман. Шайтон қалбимни шунчалар муҳрлаб қўйган эканки, ҳатто азон сўзлари мен тушунмайдиган сўзларга айланган эди. Атрофимизда одамлар жойнамозларини солиб, намоз ўқиш учун тайёрланишар эди.
Биз эса сув остида дам олиш учун сувга тушиш мосламалари, ҳаво олиш учун мўлжалланган асбобларни тайёрлаш билан овора эдик. Ва ниҳоят махсус кийимларни кийиб, денгизга тушдик. Соҳилдан анча узоқлашиб, денгиз ўрталарига бориб қолдик. Ҳамма нарса кўнгилдагидек эди. Нақадар ажойиб саёҳат!!! Кутилмаганда, тиш ва лаблар орқали оғизга сув киришини тўсиб турадиган, қувурчаси орқали ташқаридан ҳаво олиш учун мўлжалланган резина каучук ҳаво олаётган пайтимда ёрилиб кетди. Шўр сув томчилари оқиб кириб, нафас йўлимни беркитиб қўйди. Ўлишни бошлаётгандим.. Менга ҳаво керак эди! Ҳаво…
Хавотирга туша бошладим... Денгиз ҳам қоронғу зулмат эди.. Дўстларим эса мендан узоқда эдилар… Вазият ниҳоятда хатарли эканини англай бошладим.. Мен ўлаяпман… Инграй бошладим.. Шўр сув тобора тиқилиб борарди.. Ҳаётим бир тасма мисоли кўз ўнгимдан ўта бошлади.. ..биринчи инграшимдаёқ.. қанчалар заиф, ожиз эканимни ҳис қилдим.. Аллоҳ таоло бир неча томчи шўр сувга эрк бериши билан, менга қанчалар кучли, Жаббор Зот эканлигини кўрсатиб қўйган эди.. Аллоҳдан ўзга бошпана берадиган, асрайдиган Зот йўқ эканлигига ишонч хосил қилдим..
Тез ҳаракат қилиб сувдан чиқишга уриндим, лекин мен жуда ҳам чуқурда эдим.. Менинг ўлимимда хеч қандай муаммо йўқ эди. Муаммо, қандай қилиб Аллоҳ билан учрашишимда эди.. Мендан қилган амалларим ҳақида сўраган пайтда нима деб жавоб бераман?! Майли, уларни ҳисобламай тура қолай… Лекин намозим-чи? Ахир уни ҳам зое қилиб қўйганман-ку?! Шаҳодат калималарини эсладим… Ҳаётим ушбу икки калима билан якунланишини хоҳлардим.. Эндигина “ашҳ..” деганимни биламан, томоғим бўғила бошлади… Гўё бир кўринмас қўл бўйнимдан тутиб гапиришдан тўсаётгандек эди… Бор кучим билан ҳаракат қилдим ".. ашҳ… ашҳ… ашҳ…”
Лекин ушбу ҳарфлардан уёғига ўта олмасдим.. Қалбим билан чинқира бошладим.. “Роббим мени қайтар… Роббим мени қайтар… бир соатга… бир дақиқага… бир лаҳзага бўлса ҳам…”
Лекин э-воҳҳ… Ҳеч нарсани сезмай беҳуш бўла бошлагандим.. Атрофимни қоронғу зулмат ўраб олганди.. Охирги ёдимда қолгани шу эди.. Лекин бутун оламлар Роббиси бўлган Аллоҳ раҳмати жуда ҳам кенг Зотдир.. Тўсатдан кўксимга ҳаво қайтадан кира бошлади… Кўз олдимда эса бир киши ҳаво найчасини оғзимга тутиб турарди. Биз денгизни ўртасида турган ҳолимизда у мени яшаб қолишим учун ҳаракат қиларди… Унинг юзида табассумни кўрдим. Бундан тушундимки, аҳволим яхшиланиб борарди.. Қалбим, тилим, танамдаги ҳар бир ҳужайрам билан: “Ашҳаду ан ла илаҳа иллаллоҳ, Ашҳаду анна Муҳаммадан Росулуллоҳ… Аллоҳга ҳамд бўлсин..” дер эдим..
Сувдан чиққанимда, мен бошқа бир инсонга айланган эдим… Ҳаётга бўлган қарашларим ўзгарди… Кунлар ўтар экан мен Аллоҳга янада яқинлашиб борардим… Ҳаётда мавжудлигим, яшаётганлигим сирини англадим. Аллоҳ таолонинг: “Фақатгина ибодат қилишлари учун..” деган сўзини эсладим..
Нақадар ҳақ гап… Биз беҳудага яратилмаганмиз! Кунлар ўтди… Бу воқеани эслаб денгизга бордим… Махсус кийимларни кийиб сувга тушдим.. Бир ўзим денгизни ўртасидаги ўша жойга бордим… Ўша ерда Аллоҳ таъолога сажда қилдим. Ҳаётимда ушбу сажда каби сажда қилганимни эслай олмайман. Мана шу жойда мендан илгари бирор киши сажда қилган ҳам деб ўйламайман. Шояд ушбу макон қиёмат куни шоҳидлик берса-ю, денгиз ўртасида қилган саждам сабабли Аллоҳ таъоло менга раҳм қилиб, Ўзининг жаннатига дохил айласа эди. Аллоҳим дуоларимни ижобат эт.
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
📝Дилшод исмли бу йигит уч опа-сингилнинг эркатой укаси эди. Бир уй аёллар орасида ўсгани учунми, табиати ҳам ҳалимдек, қарашлари мулойим, хуллас, дийдаси қаттиқлардан эмасди. Шунинг учун ҳам унинг дўстлари орасида қизлар кўп. Ўқиган, ишлаган жойида ҳам аёллар билан тезда тил топишарди. Устига устак, ҳамма унга сирлари-ю дардини ишониб айтарди. Кўпчилик дўстлари унинг аёлларга қайишқоқлиги, ҳурмат-эъзоз қилишини тушунмай, калака қиларди. Дилшод бундай гап-сўзларга эътибор бермас, аёл дарди-муаммоси, қувончи ва қизиқишлари билан ҳар бир эркак киши ҳисоблашиши керак, дерди…
Мактабда ўқиб юрганида қўшни синфдаги қизга кўнгли тушиб, уни зимдан кузатиб юрди. Кейинчалик ўша қиз билан мактабга бориб-келадиган, узоқ-узоқ суҳбатлашадиган бўлди. Мактабни тамомлаганидан сўнг ажралмасик учун биргаликда шаҳарга келиб, битта олий ўқув юртига ҳужжат топширишди. Битта партада ўтиришди, Дилшод унинг учун ҳам имтиҳон саволларини ечди, талаба бўлишди. Иккиси ҳамманинг кўз ўнгида орасидан қил ўтмас дўст эдилар. Иккинчи босқичда ўқиб юрганларида севган қизининг атрофида катта курсда ўқиб юрадиган йигит ўралашиб қолди. Энг қизиғи, қиз ҳам ўша йигитга бефарқ эмасди, эндиликда Дилшодга рўйхушлик бермай, ўзини олиб қоча бошлади. Ўзини қўярга жой тополмай қолган Дилшод қизга кўнглини очди:
— Шунча йилдан бери сени севаман, ҳар доим ортингдан юрганман, сен билан бирга ўқиб, бирга ишлашни, бирга яшашни орзу қилганман. Мени ташлаб кетма, илтимос.
Қиз эса киприк қоқмай жавоб берди:
— Дилик, ҳазиллашяпсанми? Мен сени фақат ўртоқ сифатида кўрганман. Иккита қиз бир-бири билан қандай дўст бўлса, худди шундай. Бу гапингни биров эшитмасин, ҳамма устимдан кулади.
Ёшлик қилибми ё Дилшоднинг жиддийлигига ишонмайми, қаттиқ гапириб қўйган қиз йигит ғурурига тегиб кетди. Дилшод ўйлаб ҳам ўтирмай, ўқишини бошқа институтга кўчирди. Институтда ўқиш билан бирга ишлай бошлади. Диплом ҳимоясига тайёргарлик кўраётган вақтида ҳаётида кутилмаган воқеа юз берди.
Бир куни эрта тонгда ижара уйининг эшиги тагида биғиллаб йиғлаган чақалоқ овози эшитила бошлади. Уйқусираб ўрнидан туриб, эшикни очди ва қаҳратон қишда юпқагина латта-путталарга ўралган чақалоқ ётганини кўрди. Дилшод уни дарҳол қўлига олди-ю бир зум гангиб қолди, гўдак ё совуқдан, ё қорни очлигидан чирқиллаб йиғлар, шунчалик кўп йиғлаганидан овози ҳам бўғилиб, юзлари кўкара бошлаганди. Сўнг тепа қаватдаги қўшнисининг хотини икки ой олдин кўзи ёриганлиги эсига тушиб қолди ва болани қучоқлаб, юқорига кўтарилди.
— Эшигимни очсам, ерда чақалоқ ётибди. Сизларнинг болангиз эмасми? — деб сўради салом-алик ҳам қилмай.
Қўшниси жонҳолатда болани қўлига олди ва хотинини чақира бошлади.
— Наргиз, Наргиз, бу ёққа чиқ?!
Аёли ҳовлиқиб югуриб келди.
— Нега бақирасиз, уйғотиб юборасиз. Сизга халақит бермасин, деб меҳмонхонада ухлатаётгандим. Тинчликми, ия, бу кимнинг боласи? — аёл йиғлаётган болани қўлига олди.
— Ростдан ҳам бу сизнинг болангиз эмасми? — деб сўради хаёлида мингта ўй ғужғон ўйнаётган Дилшод.
— Йўқ, ана ўғлимиз ухлаб ётибди...
Хуллас, бола қўшниники эмаслиги аниқ эди. Дилшод бирданига ҳаммасига тушунди. Наргиза болани дарҳол иссиқ уйга олиб кириб, уни ўраб-чирмади, йиғлаб тўхтамаётган болага термулиб туриб, чидай олмади, эридан рухсат сўради. Эри иккиланиб туриб, "болага нимадир бўлмасин, майли, розиман”, деди. Наргиза кимлиги, кимникилиги, қаерданлиги номаълум болага кўкрак тутди. Бола иссиқ оғушда узоқ эмиб ухлаб қолди.
Дилшод эса бу пайтда қўшниси Фарҳоднинг маънодор нигоҳларига дош беролмай, бошини эгиб ўтирарди.
— Ака, нега айнан менинг эшигим тагига ташлаб кетишгани ҳақида ҳар хил хаёлга бораётгандирсиз. Ўзим ҳам ҳозир ҳеч нарса билмайман, — дея олди зўрға.
— Дилшоджон, менинг нима деб ўйлашим муҳим эмас. Боланинг онасини билсангиз ё болани элтиб беринг, ёки аёлни уйингизга олиб келиб, никоҳ ўқитиб яшанг, — деди.
Мактабда ўқиб юрганида қўшни синфдаги қизга кўнгли тушиб, уни зимдан кузатиб юрди. Кейинчалик ўша қиз билан мактабга бориб-келадиган, узоқ-узоқ суҳбатлашадиган бўлди. Мактабни тамомлаганидан сўнг ажралмасик учун биргаликда шаҳарга келиб, битта олий ўқув юртига ҳужжат топширишди. Битта партада ўтиришди, Дилшод унинг учун ҳам имтиҳон саволларини ечди, талаба бўлишди. Иккиси ҳамманинг кўз ўнгида орасидан қил ўтмас дўст эдилар. Иккинчи босқичда ўқиб юрганларида севган қизининг атрофида катта курсда ўқиб юрадиган йигит ўралашиб қолди. Энг қизиғи, қиз ҳам ўша йигитга бефарқ эмасди, эндиликда Дилшодга рўйхушлик бермай, ўзини олиб қоча бошлади. Ўзини қўярга жой тополмай қолган Дилшод қизга кўнглини очди:
— Шунча йилдан бери сени севаман, ҳар доим ортингдан юрганман, сен билан бирга ўқиб, бирга ишлашни, бирга яшашни орзу қилганман. Мени ташлаб кетма, илтимос.
Қиз эса киприк қоқмай жавоб берди:
— Дилик, ҳазиллашяпсанми? Мен сени фақат ўртоқ сифатида кўрганман. Иккита қиз бир-бири билан қандай дўст бўлса, худди шундай. Бу гапингни биров эшитмасин, ҳамма устимдан кулади.
Ёшлик қилибми ё Дилшоднинг жиддийлигига ишонмайми, қаттиқ гапириб қўйган қиз йигит ғурурига тегиб кетди. Дилшод ўйлаб ҳам ўтирмай, ўқишини бошқа институтга кўчирди. Институтда ўқиш билан бирга ишлай бошлади. Диплом ҳимоясига тайёргарлик кўраётган вақтида ҳаётида кутилмаган воқеа юз берди.
Бир куни эрта тонгда ижара уйининг эшиги тагида биғиллаб йиғлаган чақалоқ овози эшитила бошлади. Уйқусираб ўрнидан туриб, эшикни очди ва қаҳратон қишда юпқагина латта-путталарга ўралган чақалоқ ётганини кўрди. Дилшод уни дарҳол қўлига олди-ю бир зум гангиб қолди, гўдак ё совуқдан, ё қорни очлигидан чирқиллаб йиғлар, шунчалик кўп йиғлаганидан овози ҳам бўғилиб, юзлари кўкара бошлаганди. Сўнг тепа қаватдаги қўшнисининг хотини икки ой олдин кўзи ёриганлиги эсига тушиб қолди ва болани қучоқлаб, юқорига кўтарилди.
— Эшигимни очсам, ерда чақалоқ ётибди. Сизларнинг болангиз эмасми? — деб сўради салом-алик ҳам қилмай.
Қўшниси жонҳолатда болани қўлига олди ва хотинини чақира бошлади.
— Наргиз, Наргиз, бу ёққа чиқ?!
Аёли ҳовлиқиб югуриб келди.
— Нега бақирасиз, уйғотиб юборасиз. Сизга халақит бермасин, деб меҳмонхонада ухлатаётгандим. Тинчликми, ия, бу кимнинг боласи? — аёл йиғлаётган болани қўлига олди.
— Ростдан ҳам бу сизнинг болангиз эмасми? — деб сўради хаёлида мингта ўй ғужғон ўйнаётган Дилшод.
— Йўқ, ана ўғлимиз ухлаб ётибди...
Хуллас, бола қўшниники эмаслиги аниқ эди. Дилшод бирданига ҳаммасига тушунди. Наргиза болани дарҳол иссиқ уйга олиб кириб, уни ўраб-чирмади, йиғлаб тўхтамаётган болага термулиб туриб, чидай олмади, эридан рухсат сўради. Эри иккиланиб туриб, "болага нимадир бўлмасин, майли, розиман”, деди. Наргиза кимлиги, кимникилиги, қаерданлиги номаълум болага кўкрак тутди. Бола иссиқ оғушда узоқ эмиб ухлаб қолди.
Дилшод эса бу пайтда қўшниси Фарҳоднинг маънодор нигоҳларига дош беролмай, бошини эгиб ўтирарди.
— Ака, нега айнан менинг эшигим тагига ташлаб кетишгани ҳақида ҳар хил хаёлга бораётгандирсиз. Ўзим ҳам ҳозир ҳеч нарса билмайман, — дея олди зўрға.
— Дилшоджон, менинг нима деб ўйлашим муҳим эмас. Боланинг онасини билсангиз ё болани элтиб беринг, ёки аёлни уйингизга олиб келиб, никоҳ ўқитиб яшанг, — деди.
Ширин уйқуда ётган қип-қизил жиш болани кўтариб уйига келган Дилшод узоқ ўйлаб қолди. Онасига қўнғироқ қилиб, шу бугуноқ шаҳарга етиб келинг, маслаҳатли иш бор, деди.
Ўқишига, ишга ҳам бормай, бола уйқудалигида яна қўшнисиникига чиқди.
Наргизадан сураб-суриштириб, дўкондан болалар сунъий сути ва таглигини сотиб олди.
Кечга қолмай, онаси ва синглиси етиб келишди. Дилшод бу вақтгача чақалоққа ҳар уч соатда сунъий сут ичириб турди. Онаси ва синглиси гўдакни кўриб, ҳушлари бошларидан учишди. Дилшод гапни қисқа қилди:
— Ойижон, кўнглингизни хотиржам қилинг, Худонинг олдида юзим ёруғ, бу менинг болам эмас. Қасам ичишим ҳам мумкин. Лекин энди буни ҳеч кимга беролмайман, чунки айнан менга ташлаб кетишди. Мен бу болани боқиб олишимга ишонишди. У энди менинг ўғлим бўлади!
— Онаси кимлигини биласанми? Бола боқиш осон иш эканми, ўғлим? Соғ-касал бўлиши бор, ейиш-ичиши бор, таълим-тарбияси бор! Сен бир талаба бўлсанг, ўйлаб гапир гапингни! Даданг нима дейди, одамлар олдида юзимиз, шаънимиз қора бўлади, ўйлаяпсанми шуни?! Ҳеч кимга бола сенданмаслигини исботлай олмайсан! Онасини топ, қаердан бўлса ҳам! — гапира-гапира онасининг қон босими ошиб кетди. Ўша куни ҳеч ким мижжа қоқмади. Эшикни ҳам қоқиб ҳеч ким бола сўраб келмади.
Орадан ҳафталар, ойлар, ҳатто йиллар ўтди. Ҳамманинг гап-сўзларига, миш-мишларига, ғийбатларига қарамай Дилшод болани ҳеч қаерга олиб бормади, дадаси айтганидек, меҳрибонлик уйига ҳам топширмади. Нимжон туғилган чақалоқ тез-тез шамоллаб қолар, сал нарсага аллергия тошиб кетар, кўп иситмаларди. Шифокорлар гўдакнинг онаси хомиладорлигида кўп дори ичган, ўзига қарамаган бўлса керак, деб ташхис қўйишди. Дилшод нозиккина чақалоқни "паҳлавон ўғлим” деб эркалаб, қўлидан қўймасди. Худди оналардек кечаси уйғониб боланинг қорнини тўйдирар, таглигини алиштирар, кундузи эса қўшни Наргизага боласини ташлаб, ишга борарди. Маош олган куни тенг ярмини Наргизага энагалик қилгани учун берар, топган пулини ўзи емай, киймай ўғлига сарфларди. Тақдирга тан берган ота-онаси, опа-сингиллари навбатма навбат шаҳарга келиб, болани боқишда ёрдам беришарди. Ҳақиқатан ҳам ризқ-баракани Худо бераркан, Дилшод биринчилардан бўлиб магистратурага ўқишга кирди, ишга ярим кунга борса ҳам масъулият ва сидқидилдан ишлагани учун тезда оғизга тушди.
Магистрлик диссертациясини ҳимоя қилган куни икки яшар ўғлини ҳам олиб келди. Ҳамма курсдошлари, ўқитувчилари болани эркалаб, кўтар-кўтар қилишди. Аввалги институтида бирга ўқиган яқин курсдоши Азиза ҳам уни табриклагани етиб келди. Дилшод "менинг ўғлим” деб таништирган болани кўриб, донг қотди:
— Мени алдаманг, Дилшод, бу боланинг онаси кимлигини юзи айтиб турибди. У ҳали турмушга чиқмаган-ку! — деди.
— Онаси кимлигини билмайман, лекин бу менинг ўғлим эканлиги аниқ. Бошқа бундай деманг, — деди қатъий қилиб.
Орадан олти ой ўтиб, Азиза Дилшодга қўнғироқ қилди.
— Биласизми, Дилшод, икки йил аввал, у аллақаёққа йўқолиб, сўнг имтиҳонларни қайта топшириб, диплом ҳимоя қилгани келган эди. Демак, бола уники! Агар иккалангизнинг болангиз бўлса, нега турмуш қурмайсизлар? Нима халақит беряпти? Балки ёрдамим керакдир?
— Азиза, бола меники, бошқа гапни эшитишни истамайман.
— У сиз кетгандан кейин катта курсдаги бир йигит билан илакишиб юрганини бутун институт билади, сиз қуруқ туҳматга қолганга ўхшайсиз, — деди яна бўш келмай Азиза.
Дилшод индамади, Азизага қаттиқ гапирмай "хотиржам бўлинг, мен яқинда уйланяпман, ҳеч қандай муаммом йўқ” деди. Чиндан ҳам ўша йили ёзда Дилшод ўзи бирга ишлайдиган қизга оғиз солди. Қиз ҳамма гапни очиқ-ойдин билмаса ҳам унга ишонди ва ота-онасини кўндирди. Улар турмуш қуришди. Ўғлини остонадан топиб олган кунга тўрт йил тўлганда қизли бўлишди. Туғруқхонадан оғзи қулоғида уйга қайтган ва маросимларга тайёргарлик кўраётган Дилшоднинг қўл телефонига аноним хабар келди: «Сизнинг яхши одамлигингизни ва боламга яхши оталик қилишингизни ва сиримни сақлашингизни билардим. Мени кечиринг, бошқа безовта қилмайман».
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
Ўқишига, ишга ҳам бормай, бола уйқудалигида яна қўшнисиникига чиқди.
Наргизадан сураб-суриштириб, дўкондан болалар сунъий сути ва таглигини сотиб олди.
Кечга қолмай, онаси ва синглиси етиб келишди. Дилшод бу вақтгача чақалоққа ҳар уч соатда сунъий сут ичириб турди. Онаси ва синглиси гўдакни кўриб, ҳушлари бошларидан учишди. Дилшод гапни қисқа қилди:
— Ойижон, кўнглингизни хотиржам қилинг, Худонинг олдида юзим ёруғ, бу менинг болам эмас. Қасам ичишим ҳам мумкин. Лекин энди буни ҳеч кимга беролмайман, чунки айнан менга ташлаб кетишди. Мен бу болани боқиб олишимга ишонишди. У энди менинг ўғлим бўлади!
— Онаси кимлигини биласанми? Бола боқиш осон иш эканми, ўғлим? Соғ-касал бўлиши бор, ейиш-ичиши бор, таълим-тарбияси бор! Сен бир талаба бўлсанг, ўйлаб гапир гапингни! Даданг нима дейди, одамлар олдида юзимиз, шаънимиз қора бўлади, ўйлаяпсанми шуни?! Ҳеч кимга бола сенданмаслигини исботлай олмайсан! Онасини топ, қаердан бўлса ҳам! — гапира-гапира онасининг қон босими ошиб кетди. Ўша куни ҳеч ким мижжа қоқмади. Эшикни ҳам қоқиб ҳеч ким бола сўраб келмади.
Орадан ҳафталар, ойлар, ҳатто йиллар ўтди. Ҳамманинг гап-сўзларига, миш-мишларига, ғийбатларига қарамай Дилшод болани ҳеч қаерга олиб бормади, дадаси айтганидек, меҳрибонлик уйига ҳам топширмади. Нимжон туғилган чақалоқ тез-тез шамоллаб қолар, сал нарсага аллергия тошиб кетар, кўп иситмаларди. Шифокорлар гўдакнинг онаси хомиладорлигида кўп дори ичган, ўзига қарамаган бўлса керак, деб ташхис қўйишди. Дилшод нозиккина чақалоқни "паҳлавон ўғлим” деб эркалаб, қўлидан қўймасди. Худди оналардек кечаси уйғониб боланинг қорнини тўйдирар, таглигини алиштирар, кундузи эса қўшни Наргизага боласини ташлаб, ишга борарди. Маош олган куни тенг ярмини Наргизага энагалик қилгани учун берар, топган пулини ўзи емай, киймай ўғлига сарфларди. Тақдирга тан берган ота-онаси, опа-сингиллари навбатма навбат шаҳарга келиб, болани боқишда ёрдам беришарди. Ҳақиқатан ҳам ризқ-баракани Худо бераркан, Дилшод биринчилардан бўлиб магистратурага ўқишга кирди, ишга ярим кунга борса ҳам масъулият ва сидқидилдан ишлагани учун тезда оғизга тушди.
Магистрлик диссертациясини ҳимоя қилган куни икки яшар ўғлини ҳам олиб келди. Ҳамма курсдошлари, ўқитувчилари болани эркалаб, кўтар-кўтар қилишди. Аввалги институтида бирга ўқиган яқин курсдоши Азиза ҳам уни табриклагани етиб келди. Дилшод "менинг ўғлим” деб таништирган болани кўриб, донг қотди:
— Мени алдаманг, Дилшод, бу боланинг онаси кимлигини юзи айтиб турибди. У ҳали турмушга чиқмаган-ку! — деди.
— Онаси кимлигини билмайман, лекин бу менинг ўғлим эканлиги аниқ. Бошқа бундай деманг, — деди қатъий қилиб.
Орадан олти ой ўтиб, Азиза Дилшодга қўнғироқ қилди.
— Биласизми, Дилшод, икки йил аввал, у аллақаёққа йўқолиб, сўнг имтиҳонларни қайта топшириб, диплом ҳимоя қилгани келган эди. Демак, бола уники! Агар иккалангизнинг болангиз бўлса, нега турмуш қурмайсизлар? Нима халақит беряпти? Балки ёрдамим керакдир?
— Азиза, бола меники, бошқа гапни эшитишни истамайман.
— У сиз кетгандан кейин катта курсдаги бир йигит билан илакишиб юрганини бутун институт билади, сиз қуруқ туҳматга қолганга ўхшайсиз, — деди яна бўш келмай Азиза.
Дилшод индамади, Азизага қаттиқ гапирмай "хотиржам бўлинг, мен яқинда уйланяпман, ҳеч қандай муаммом йўқ” деди. Чиндан ҳам ўша йили ёзда Дилшод ўзи бирга ишлайдиган қизга оғиз солди. Қиз ҳамма гапни очиқ-ойдин билмаса ҳам унга ишонди ва ота-онасини кўндирди. Улар турмуш қуришди. Ўғлини остонадан топиб олган кунга тўрт йил тўлганда қизли бўлишди. Туғруқхонадан оғзи қулоғида уйга қайтган ва маросимларга тайёргарлик кўраётган Дилшоднинг қўл телефонига аноним хабар келди: «Сизнинг яхши одамлигингизни ва боламга яхши оталик қилишингизни ва сиримни сақлашингизни билардим. Мени кечиринг, бошқа безовта қилмайман».
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
📝Тарбияси чиройли, диёнатли, гўзал ахлоқли қиз бор эди. Қўшни йигитнинг ишқи тушиб қизни қўлини сўради. Қиз бу хабарни онасига айтди. Она бу гапни эшитиб, қаттиқ йиғлашга тушди. Чунки шифокорлар :
- «Қизингиз турмуш қурса ҳам, фарзанд кўролмайди, у бепушт! Шундай яшаб ўтади!» - деб айтишганди. Она бу ташхисни қизига эслатиб:
- Қизалоғим, йигитга рад жавобини бер! У сенинг хулқинг учун рози бўлса ҳам, фарзандсизлик оғир синов. Бир куни қалбингни синдириб қўядиган гапларга сабаб бўлади, - деди. Қизнинг кўзларидан маржондек ёшлар оқиб тушаркан:
- Ҳар кеча туриб, Роббимдан сўрайман! Албатта, Аллоҳ бу ширин неъматини мендан дариғ тутмайди... Аллоҳ - бевазир Подшоҳ... Инъоми учун ҳеч кимдан маслаҳат олмайди, - деди.
Она:
- Қўй, қизим. Ёлғон умидлар билан ўзингни алдама. Сен айтаётган нарсанинг иложи йўқ! - деди. - Докторлар менга қайта - қайта, таъкидлаб айтишган. Сенинг пешонангга бепушт деб ёзилган. Болали бўламан деб соддалик қилма! У йигитга ҳақиқатни билдир! - деди.
... Қиз ноилож онасининг гапини инобатга олди. Йигитга рад жавоб ва ҳақиқатни билдирди. Лекин, йигит ундан кечмади. Фикрида қатъий туриб, унга уйланди. Тўй ҳам бўлиб ўтди. Бечора қиз ҳар кеча туриб хушуъ ила ТАҲАЖЖУД намозини ўқир, Аллоҳнинг фазли - марҳаматини сўрар эди.
У шундай дерди:
- Эй раҳмати барча нарсадан кенг бўлган Зот...! Эй оламларни яратган Парвардигор..!
Эй Ҳай, эй Қайюм - Аллоҳ..! Мени оналик бахтидан ҳам мосуво қилма..! Аллоҳим, миллионлаб аёлларга оналик бахтини бердинг! Мен ҳам она бўлишга, умидворман! - дерди.
... У шу йўсинда 14 йил умидини сўндирмасдан, чарчамасдан, эринмасдан, канда қилмай, малолланмасдан сўради. Шунча йилдан, узоқ муддатдан сўнг, Аллоҳ унинг дуоларини ИЖОБАТ қилди...
Унга бирданига уч эгиз фарзандларнинг онаси бўлиш шарафини насиб қилди...
У болалар ўта соғлом, бақувват бўлиб туғилишди. Гўзал ва баркамол бўлиб, вояга етишди..!
Ноумид бўлма дил, ноумид шайтон.
Умидсиз кўнгилга хазонлар тўлар.
Ҳаққа дуолар қил, дуолар қўрғон.
Ин ша АЛЛОҲ, ҳаммаси яхши бўлар...
Бил шунчаки эмас, қийинчиликлар.
Тийинсизликдаги тийинчиликлар.
Охиратда бўлгай, суйинчиликлар.
Ин ша АЛЛОҲ, ҳаммаси яхши бўлар...
Фарзларни адо эт, қўйма суннатни.
Этагидан тутгил, аҳли ҳикматни...
Ниятни поклагин, дилим, ниятни.
Ин ша АЛЛОҲ, ҳаммаси яхши бўлар...
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
- «Қизингиз турмуш қурса ҳам, фарзанд кўролмайди, у бепушт! Шундай яшаб ўтади!» - деб айтишганди. Она бу ташхисни қизига эслатиб:
- Қизалоғим, йигитга рад жавобини бер! У сенинг хулқинг учун рози бўлса ҳам, фарзандсизлик оғир синов. Бир куни қалбингни синдириб қўядиган гапларга сабаб бўлади, - деди. Қизнинг кўзларидан маржондек ёшлар оқиб тушаркан:
- Ҳар кеча туриб, Роббимдан сўрайман! Албатта, Аллоҳ бу ширин неъматини мендан дариғ тутмайди... Аллоҳ - бевазир Подшоҳ... Инъоми учун ҳеч кимдан маслаҳат олмайди, - деди.
Она:
- Қўй, қизим. Ёлғон умидлар билан ўзингни алдама. Сен айтаётган нарсанинг иложи йўқ! - деди. - Докторлар менга қайта - қайта, таъкидлаб айтишган. Сенинг пешонангга бепушт деб ёзилган. Болали бўламан деб соддалик қилма! У йигитга ҳақиқатни билдир! - деди.
... Қиз ноилож онасининг гапини инобатга олди. Йигитга рад жавоб ва ҳақиқатни билдирди. Лекин, йигит ундан кечмади. Фикрида қатъий туриб, унга уйланди. Тўй ҳам бўлиб ўтди. Бечора қиз ҳар кеча туриб хушуъ ила ТАҲАЖЖУД намозини ўқир, Аллоҳнинг фазли - марҳаматини сўрар эди.
У шундай дерди:
- Эй раҳмати барча нарсадан кенг бўлган Зот...! Эй оламларни яратган Парвардигор..!
Эй Ҳай, эй Қайюм - Аллоҳ..! Мени оналик бахтидан ҳам мосуво қилма..! Аллоҳим, миллионлаб аёлларга оналик бахтини бердинг! Мен ҳам она бўлишга, умидворман! - дерди.
... У шу йўсинда 14 йил умидини сўндирмасдан, чарчамасдан, эринмасдан, канда қилмай, малолланмасдан сўради. Шунча йилдан, узоқ муддатдан сўнг, Аллоҳ унинг дуоларини ИЖОБАТ қилди...
Унга бирданига уч эгиз фарзандларнинг онаси бўлиш шарафини насиб қилди...
У болалар ўта соғлом, бақувват бўлиб туғилишди. Гўзал ва баркамол бўлиб, вояга етишди..!
Ноумид бўлма дил, ноумид шайтон.
Умидсиз кўнгилга хазонлар тўлар.
Ҳаққа дуолар қил, дуолар қўрғон.
Ин ша АЛЛОҲ, ҳаммаси яхши бўлар...
Бил шунчаки эмас, қийинчиликлар.
Тийинсизликдаги тийинчиликлар.
Охиратда бўлгай, суйинчиликлар.
Ин ша АЛЛОҲ, ҳаммаси яхши бўлар...
Фарзларни адо эт, қўйма суннатни.
Этагидан тутгил, аҳли ҳикматни...
Ниятни поклагин, дилим, ниятни.
Ин ша АЛЛОҲ, ҳаммаси яхши бўлар...
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
📝 "СМС"- ёзган ким?
" Рафик,ам бн севишиб турмуш к,урганмиз. Лекин ту'йгача фак,ат ижобий фазилатларимизни ку'рганимиз учунми.. кейинчалик тез тез гапимиз к,очадиган бб к,олди.. Гохида аразимиз бир неча кунлаб чузиладиган булиб к,олди. Бора бора бу холат меъдамга тега бошлади.. аввалига ярашиш учун имкон к,идирган булсам эндиликда хафсаласиз к,ул силтайдиган булдим. Табиийки бу муносабатларни яхшилаш учун хизмат к,илаолмасди..
Шундай жанжаллар ок,ибатида.. узимни тутаолмай унга шапалок, туширдим.. у йиглаб отасиникига кетиб к,олди. Ота онам "келинни уйга олиб кел" деб к,анча насихат к,илмасин.. мени гурурим уни олдига ялиниб боришга буйин бермасди.. Охири онам аёлимни олиб келиш учун узи кетди.. "Углингиз бн яшамайман.. ажрашаман" деган гапни эшитиб тушкун кайфиятда к,айтдилар.. Ота онамни к,ийнаб к,у'йганим дард булса ажрашиш хабари дард устига чипк,он эди.. Лекин борай десам гурур... Нима к,илишни билмай чалгиш бахонасида ичкиликга ружу к,уйдим.. ичиб юришим онамни хавотирга солар.. онамнинг ку'зёшларини ку'риб.."булди бошк,а ичмайман " деб узимга суз берардиму.. эртасига бу ахддан асар хам к,олмасди.. Рафик,амга телефон к,илай десам яна у'ша..ГУРУР..
Бир куни.... телефонимга хабар келди" Рафик,амдан"... "Азизим мени кечиринг.." деган хабарни к,айта к,айта севиниб у'к,идим ва у'ша захоти к,айнотамникига йу'л олдим.. Улар мени жуда мулозамат бн кутиб олишди.. К,айнонам айланиб у'ргилиб" хозирги ёшларнинг эркалиги"дан нолиб ту'кин дастурхон ёзиб мехмон к,илди.. Нихоят икки ойлик айрилик,дан сунг аёлим бн ку'ришдим.. у хам согингани.. ва юзида афсуслангани аён эди.. К,айнотам.." бор нарсаларингни йигиштир" деган бир огиз гапи бн индамай буйсиниб олдимга тушди..
Айрилик,дан хулоса к,илиб энди тинч тотув яшай бошладик.. Бир куни.. сухбатлашиб утириб гапдан гап чик,иб.. "Смс"- узрномани аёлим ёзмагани маълум булди унинг олдига.. ярашиш таклифи бн мен борганим.. нафсониятимга тегиб.. гашим келди..
"Биласизми - деди аёлим хаёлимдагини у'қ,иб тургандай.. " Телефонингизга мендан Смс юборган инсон ким булса хам бизни бахтимизни уйлаган ва бизга яхшилик истовчи инсон! Мени шундай инсонлар яшайдиган хонадондан бир умрга кетишдан асраб к,олгани ва неча марталаб хаёлимга келгану.. журъатим етмаган изхорни бошлаб бергани учун мен у инсондан умрбод миннатдорман.. Ишонинг мен сиздан хаёлан гоибона хар куни хар лахза кечирим сурар эдим"... бориб олиб келишингизни хар куни эшик тик, этса.." сиз эмасмикин деб кутар эдим.." деди.
Бу сузлар юрагимдаги гашликни буткул тарк,атиб юборди.. Кимга рахмат айтишни билмасамда.. нафак,ат мухаббатимни.. оиламни.. балки хали тугулмаган фарзандимизни етимликдан асраб к,олган уша инсонга мен хам ташаккурлар айтаман..!!!!
ЯХШИЛИК К,ИЛ СУВГА ТАШЛА..БАЛИК, БИЛАР.. БАЛИК, БИЛМАСА Х,ОЛИК, БИЛАР!!!
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
" Рафик,ам бн севишиб турмуш к,урганмиз. Лекин ту'йгача фак,ат ижобий фазилатларимизни ку'рганимиз учунми.. кейинчалик тез тез гапимиз к,очадиган бб к,олди.. Гохида аразимиз бир неча кунлаб чузиладиган булиб к,олди. Бора бора бу холат меъдамга тега бошлади.. аввалига ярашиш учун имкон к,идирган булсам эндиликда хафсаласиз к,ул силтайдиган булдим. Табиийки бу муносабатларни яхшилаш учун хизмат к,илаолмасди..
Шундай жанжаллар ок,ибатида.. узимни тутаолмай унга шапалок, туширдим.. у йиглаб отасиникига кетиб к,олди. Ота онам "келинни уйга олиб кел" деб к,анча насихат к,илмасин.. мени гурурим уни олдига ялиниб боришга буйин бермасди.. Охири онам аёлимни олиб келиш учун узи кетди.. "Углингиз бн яшамайман.. ажрашаман" деган гапни эшитиб тушкун кайфиятда к,айтдилар.. Ота онамни к,ийнаб к,у'йганим дард булса ажрашиш хабари дард устига чипк,он эди.. Лекин борай десам гурур... Нима к,илишни билмай чалгиш бахонасида ичкиликга ружу к,уйдим.. ичиб юришим онамни хавотирга солар.. онамнинг ку'зёшларини ку'риб.."булди бошк,а ичмайман " деб узимга суз берардиму.. эртасига бу ахддан асар хам к,олмасди.. Рафик,амга телефон к,илай десам яна у'ша..ГУРУР..
Бир куни.... телефонимга хабар келди" Рафик,амдан"... "Азизим мени кечиринг.." деган хабарни к,айта к,айта севиниб у'к,идим ва у'ша захоти к,айнотамникига йу'л олдим.. Улар мени жуда мулозамат бн кутиб олишди.. К,айнонам айланиб у'ргилиб" хозирги ёшларнинг эркалиги"дан нолиб ту'кин дастурхон ёзиб мехмон к,илди.. Нихоят икки ойлик айрилик,дан сунг аёлим бн ку'ришдим.. у хам согингани.. ва юзида афсуслангани аён эди.. К,айнотам.." бор нарсаларингни йигиштир" деган бир огиз гапи бн индамай буйсиниб олдимга тушди..
Айрилик,дан хулоса к,илиб энди тинч тотув яшай бошладик.. Бир куни.. сухбатлашиб утириб гапдан гап чик,иб.. "Смс"- узрномани аёлим ёзмагани маълум булди унинг олдига.. ярашиш таклифи бн мен борганим.. нафсониятимга тегиб.. гашим келди..
"Биласизми - деди аёлим хаёлимдагини у'қ,иб тургандай.. " Телефонингизга мендан Смс юборган инсон ким булса хам бизни бахтимизни уйлаган ва бизга яхшилик истовчи инсон! Мени шундай инсонлар яшайдиган хонадондан бир умрга кетишдан асраб к,олгани ва неча марталаб хаёлимга келгану.. журъатим етмаган изхорни бошлаб бергани учун мен у инсондан умрбод миннатдорман.. Ишонинг мен сиздан хаёлан гоибона хар куни хар лахза кечирим сурар эдим"... бориб олиб келишингизни хар куни эшик тик, этса.." сиз эмасмикин деб кутар эдим.." деди.
Бу сузлар юрагимдаги гашликни буткул тарк,атиб юборди.. Кимга рахмат айтишни билмасамда.. нафак,ат мухаббатимни.. оиламни.. балки хали тугулмаган фарзандимизни етимликдан асраб к,олган уша инсонга мен хам ташаккурлар айтаман..!!!!
ЯХШИЛИК К,ИЛ СУВГА ТАШЛА..БАЛИК, БИЛАР.. БАЛИК, БИЛМАСА Х,ОЛИК, БИЛАР!!!
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
📝Телебошловчи бир миллионер мехмонидан сўраяпти:
- Хаётингизда сизни энг кўп нима бахтиёр қилган?
- Бахтиёрликнинг тўрт босқичидан ўтдим ва нихоят чин бахт нималигини англадим.
1. Нарса тўпладим. Кўпайтирдим. Тўймадим.
2. Қимматбахо нарсаларни сотиб олдим. Янада қимматини, янада қимматини. Лекин унинг хам мазаси вақтинча бўлди, холос.
3. Катта-катта лойихаларни сотиб олдим. Футбол командасими-ей, саёхатчилар учун оромгоҳларми-ей. Лекин барибир ўзим кўзлаган ва кутган бахтга эришолмадим.
4. Бир дўстим ногирон болалар учун ўзиюрар аравачалар сотиб олишга улуш қўшишимни сўради. Мен дархол рози бўлдим.
Ўша дўстим, совғани болаларга ўзинг бориб, ўз қўлинг билан топширасан, деб оёқ тираб туриб олди. Ночор бордим. Болаларнинг хурсанд бўлиб, аравачаларда у ёқдан бу ёққа учиб юрганларини кўрдим. Улар худди бир ўйингохларда юргандек қувнашарди.
Болаларнинг қувнаганини кўриб, ўзим хам яйраб кетдим.
Шундан кейинги холат эса бу бахтиёрликни қалбимнинг ич-ичигача олиб кирди.
Кетмоқчи бўлиб турганимда болалардан бири оёғимга махкам осилиб олди. Оёғимни беозоргина олмоқчи бўлсам, у янада қаттиқроқ ёпишарди. Ўткир нигохи юзимга қадалган эди. Хайрон бўлиб сўрадим:
- Тойчоғим, сенга яна бирон нарса керакми?
Бу беғубор, бегунох, юзида чин маънодаги бахтиёрлик нишоналари акс этиб турган хилқатнинг сурурбахш, умидбахш жавобига қулоқ солинг-а:
- Отажон, Жаннатда сизни учратганимда Парвардигоримнинг қошида сизга миннатдорчилик билдиришим учун юзингизни яхшилаб эслаб қолмоқчиман.
Дод деб юбордим. Кўп йиғладим. Бир тарафдан унинг хурсандлигидан, иккинчи тарафдан эса ўзимнинг бахтиёрлигимдан хушимни йўқотиб, ерга қулай дедим...
Ё Аллох! Мен қандай хаёт кечирдим? Нималар қилдим? Ўйин-кулгу, кайфу сафо, исрофгарчиликлар... Хамма-хаммаси сариқ чақага арзимайди. Ўзим хам бахтли бўлолмадим, бировни хам бахтли қилолмадим.
🕌 @Solixa_Ayol 🕌
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
- Хаётингизда сизни энг кўп нима бахтиёр қилган?
- Бахтиёрликнинг тўрт босқичидан ўтдим ва нихоят чин бахт нималигини англадим.
1. Нарса тўпладим. Кўпайтирдим. Тўймадим.
2. Қимматбахо нарсаларни сотиб олдим. Янада қимматини, янада қимматини. Лекин унинг хам мазаси вақтинча бўлди, холос.
3. Катта-катта лойихаларни сотиб олдим. Футбол командасими-ей, саёхатчилар учун оромгоҳларми-ей. Лекин барибир ўзим кўзлаган ва кутган бахтга эришолмадим.
4. Бир дўстим ногирон болалар учун ўзиюрар аравачалар сотиб олишга улуш қўшишимни сўради. Мен дархол рози бўлдим.
Ўша дўстим, совғани болаларга ўзинг бориб, ўз қўлинг билан топширасан, деб оёқ тираб туриб олди. Ночор бордим. Болаларнинг хурсанд бўлиб, аравачаларда у ёқдан бу ёққа учиб юрганларини кўрдим. Улар худди бир ўйингохларда юргандек қувнашарди.
Болаларнинг қувнаганини кўриб, ўзим хам яйраб кетдим.
Шундан кейинги холат эса бу бахтиёрликни қалбимнинг ич-ичигача олиб кирди.
Кетмоқчи бўлиб турганимда болалардан бири оёғимга махкам осилиб олди. Оёғимни беозоргина олмоқчи бўлсам, у янада қаттиқроқ ёпишарди. Ўткир нигохи юзимга қадалган эди. Хайрон бўлиб сўрадим:
- Тойчоғим, сенга яна бирон нарса керакми?
Бу беғубор, бегунох, юзида чин маънодаги бахтиёрлик нишоналари акс этиб турган хилқатнинг сурурбахш, умидбахш жавобига қулоқ солинг-а:
- Отажон, Жаннатда сизни учратганимда Парвардигоримнинг қошида сизга миннатдорчилик билдиришим учун юзингизни яхшилаб эслаб қолмоқчиман.
Дод деб юбордим. Кўп йиғладим. Бир тарафдан унинг хурсандлигидан, иккинчи тарафдан эса ўзимнинг бахтиёрлигимдан хушимни йўқотиб, ерга қулай дедим...
Ё Аллох! Мен қандай хаёт кечирдим? Нималар қилдим? Ўйин-кулгу, кайфу сафо, исрофгарчиликлар... Хамма-хаммаси сариқ чақага арзимайди. Ўзим хам бахтли бўлолмадим, бировни хам бахтли қилолмадим.
🕌 @Solixa_Ayol 🕌
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
📝 Ривоят
Бану Исроил қавмида уч киши бўлиб, бири пес, бири кал, яна бошқаси эса кўр эди. Парвардигор уларни синамоқчи бўлиб, бир фариштани одам қиёфасида юборди. Фаришта песнинг олдига бориб:
– Энг яхши кўрган нарсанг нима? – деб сўради. Пес:
– Чиройли рангли терини яхши кўраман ва одамлар жирканаётган мана бу песликнинг мендан кетишини истайман, – деди. Шунда фаришта уни силаб қўйган эди, унинг оқарган жойлари йўқолиб, танаси чиройли рангга кирди. Фаришта:
– Сен учун энг суюкли мулк нима? – деган эди, у:
– Туя, – деб жавоб берди. Унга бўғоз туя берилди. Фаришта:
– Бунда сенга Аллоҳнинг баракоти бўлсин, – деб хайрлашди.
Фаришта энди калнинг олдига келиб:
– Энг яхши кўрган нарсанг нима? – деб сўради. Кал:
– Чиройли сочни яхши кўраман ва мендан мана бу калликнинг кетишини истайман, – деди. Фаришта уни силаган эди, ундан каллик кетиб, чиройли соч берилди. Фаришта:
– Сен учун энг суюкли мулк нима? – деган эди, у киши:
– Сигир, – деди. Унга бўғоз сигир берилди. Фаришта уни тарк этар экан:
– Бунда сенга Аллоҳнинг баракоти бўлсин, – деди.
Сўнгра фаришта кўрнинг олдига бориб:
– Энг яхши кўрган нарсанг нима? – деб сўради. Кўр:
– Аллоҳ менга кўзларимни қайтариб берса-ю, яна одамларни кўра олсам, – деди. Фаришта уни силаган эди, Аллоҳ таоло уни кўрадиган қилиб қўйди. Фаришта:
– Сен учун энг суюкли мулк нима? – деган эди, у киши:
– Совлиқ қўй, – деди.
Уларга берилган барча жониворлар болалаб-кўпайди. Биринчисида бир водий туя, иккинчисида бир водий мол, учинчисида бир водий қўй бўлди. Кейин фаришта аввалги сурати ва кўринишида песнинг олдига келиб:
– Мен бир бечора кишиман, уловим ҳам йўқ, сафар учун олган озуқам ҳам тугади. Бугун манзилимга етиб олишнинг иложи қолмади. Фақат Парвардигорнинг карами, сўнгра сенинг ёрдаминг билан манзилимга етишим мумкин. Шунинг учун сенга чиройли ранг, гўзал тери ва бойлик берган Аллоҳнинг ҳурмати, бир дона туя сўрайман. Менга берган туянгда манзилимга етиб оламан, – деган эди, ҳалиги пес одам:
– Ҳаммага туя бераверсам, ўзимга нима қолади? – деди. Фаришта:
– Сени олдин ҳам кўргандекман, мабодо олдин одамлар жирканадиган пес бўлмаганмидинг? Парвардигор сенга бойлик бермаганмиди? – деган эди, пес:
– Бу бойлик ота-боболаримдан мерос қолган, – деди. Шунда фаришта:
– Агар ёлғон айтаётган бўлсанг, Аллоҳ сени олдинги ҳолингга қайтариб қўйсин, – деди.
Сўнгра фаришта аввалги сурати ва кўринишида калнинг олдига борди. Унга ҳам песга айтган нарсаларини сўзлаган эди, кал ҳам пес каби жавоб қилди. Фаришта:
– Агар ёлғон айтаётган бўлсанг, Аллоҳ сени олдинги ҳолингга қайтариб қўйсин, – деди.
Кейин аввалги сурати ва кўринишида кўрнинг олдига борди. Ва:
– Мен бир мусофир бечора кишиман. Сафаримга керакли нарсаларим тугаб қолди. Бугун манзилимга етишимнинг иложи йўқ. Фақат Аллоҳнинг карами, сўнгра сенинг ёрдаминг билангина етиб олишим мумкин. Шунинг учун сенга кўзингни қайтариб берган Аллоҳ ҳурмати, бир дона қўй сўрайман. Мен сафаримда шу қўйни харжлаб, манзилимга етиб олай, – деган эди, ҳалиги кўр киши:
– Ҳақиқатда мен кўр эдим, Аллоҳ кўзимни қайтариб берди. Кейин мени бой қилиб қўйди. Сен бу қўйлардан хоҳлаганча олавер. Аллоҳга қасамки, Унинг йўлида бугун мендан бирор нарса олсанг, мени роса хурсанд қилган бўласан, – деди. Шунда фаришта:
– Молинг ўзингга сийлов, сизлар имтиҳон қилиндинглар, Парвардигор сендан рози бўлди, икки шеригингдан эса ғазабланди, – деди.
"Кўҳна дунё ривоятлари" китобидан
🕌 @Solixa_Ayol 🕌
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
Бану Исроил қавмида уч киши бўлиб, бири пес, бири кал, яна бошқаси эса кўр эди. Парвардигор уларни синамоқчи бўлиб, бир фариштани одам қиёфасида юборди. Фаришта песнинг олдига бориб:
– Энг яхши кўрган нарсанг нима? – деб сўради. Пес:
– Чиройли рангли терини яхши кўраман ва одамлар жирканаётган мана бу песликнинг мендан кетишини истайман, – деди. Шунда фаришта уни силаб қўйган эди, унинг оқарган жойлари йўқолиб, танаси чиройли рангга кирди. Фаришта:
– Сен учун энг суюкли мулк нима? – деган эди, у:
– Туя, – деб жавоб берди. Унга бўғоз туя берилди. Фаришта:
– Бунда сенга Аллоҳнинг баракоти бўлсин, – деб хайрлашди.
Фаришта энди калнинг олдига келиб:
– Энг яхши кўрган нарсанг нима? – деб сўради. Кал:
– Чиройли сочни яхши кўраман ва мендан мана бу калликнинг кетишини истайман, – деди. Фаришта уни силаган эди, ундан каллик кетиб, чиройли соч берилди. Фаришта:
– Сен учун энг суюкли мулк нима? – деган эди, у киши:
– Сигир, – деди. Унга бўғоз сигир берилди. Фаришта уни тарк этар экан:
– Бунда сенга Аллоҳнинг баракоти бўлсин, – деди.
Сўнгра фаришта кўрнинг олдига бориб:
– Энг яхши кўрган нарсанг нима? – деб сўради. Кўр:
– Аллоҳ менга кўзларимни қайтариб берса-ю, яна одамларни кўра олсам, – деди. Фаришта уни силаган эди, Аллоҳ таоло уни кўрадиган қилиб қўйди. Фаришта:
– Сен учун энг суюкли мулк нима? – деган эди, у киши:
– Совлиқ қўй, – деди.
Уларга берилган барча жониворлар болалаб-кўпайди. Биринчисида бир водий туя, иккинчисида бир водий мол, учинчисида бир водий қўй бўлди. Кейин фаришта аввалги сурати ва кўринишида песнинг олдига келиб:
– Мен бир бечора кишиман, уловим ҳам йўқ, сафар учун олган озуқам ҳам тугади. Бугун манзилимга етиб олишнинг иложи қолмади. Фақат Парвардигорнинг карами, сўнгра сенинг ёрдаминг билан манзилимга етишим мумкин. Шунинг учун сенга чиройли ранг, гўзал тери ва бойлик берган Аллоҳнинг ҳурмати, бир дона туя сўрайман. Менга берган туянгда манзилимга етиб оламан, – деган эди, ҳалиги пес одам:
– Ҳаммага туя бераверсам, ўзимга нима қолади? – деди. Фаришта:
– Сени олдин ҳам кўргандекман, мабодо олдин одамлар жирканадиган пес бўлмаганмидинг? Парвардигор сенга бойлик бермаганмиди? – деган эди, пес:
– Бу бойлик ота-боболаримдан мерос қолган, – деди. Шунда фаришта:
– Агар ёлғон айтаётган бўлсанг, Аллоҳ сени олдинги ҳолингга қайтариб қўйсин, – деди.
Сўнгра фаришта аввалги сурати ва кўринишида калнинг олдига борди. Унга ҳам песга айтган нарсаларини сўзлаган эди, кал ҳам пес каби жавоб қилди. Фаришта:
– Агар ёлғон айтаётган бўлсанг, Аллоҳ сени олдинги ҳолингга қайтариб қўйсин, – деди.
Кейин аввалги сурати ва кўринишида кўрнинг олдига борди. Ва:
– Мен бир мусофир бечора кишиман. Сафаримга керакли нарсаларим тугаб қолди. Бугун манзилимга етишимнинг иложи йўқ. Фақат Аллоҳнинг карами, сўнгра сенинг ёрдаминг билангина етиб олишим мумкин. Шунинг учун сенга кўзингни қайтариб берган Аллоҳ ҳурмати, бир дона қўй сўрайман. Мен сафаримда шу қўйни харжлаб, манзилимга етиб олай, – деган эди, ҳалиги кўр киши:
– Ҳақиқатда мен кўр эдим, Аллоҳ кўзимни қайтариб берди. Кейин мени бой қилиб қўйди. Сен бу қўйлардан хоҳлаганча олавер. Аллоҳга қасамки, Унинг йўлида бугун мендан бирор нарса олсанг, мени роса хурсанд қилган бўласан, – деди. Шунда фаришта:
– Молинг ўзингга сийлов, сизлар имтиҳон қилиндинглар, Парвардигор сендан рози бўлди, икки шеригингдан эса ғазабланди, – деди.
"Кўҳна дунё ривоятлари" китобидан
🕌 @Solixa_Ayol 🕌
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
📝 ТАРБИЯ БЕРГАН ОНАНГГА РАХМАТ....
Нотаниш йигит, бегона бир қизнинг жиғига тегмоқчи бўлиб, сахифасига :
— Салом!!! танишсак буладими? деб ёзибди.
Қизнинг жавоби:
— Мени аввал ким эканлигимни билинг.....
...... Сиз азоб бермаслигингиз учун, ва сизнинг бир парчангиздан бўлганимни унутмаслигингиз учун сизнинг қовурғангиздан яралган ҲАВВОман..
..... Мен уйингизни сақловчи, асровчи онангизман, синглингизман, қизингизман, ва аёлингизман!!!
...... Мен ЖАННАТ оёқларим остида турган ОНАман. .
..... Мен ўшаманки, ҲАБИБИМИЗ сизга мен ҳақимда: "аёлингизга яхши муносабатда бўлинг" деб, васият этиб қолдирганлар..
.... Мен ўшаманки, агар СОЛИҲА АЁЛ бўлсам, мингта солиҳ бўлмаган эркакдан афзал.
.... Мен ушаманки, бир куни сизга ухшаган бир инсонни халоли ва жуфти.
.... Мен ушаманки, отам, ака - укаларим, амаки - тогаларим, боболарим номусини елкасида кутариб юрган хаммол.
.... Мен ушаманки, номус аталмиш гавхарни ягона эгасига так,дим этиш учун ку"з к,орачигидек асраб юрган бахил.
Агар сиз эрмак учун шунчаки вақти чоғлик қилмоқчи бўлсангиз, унда эрмак бўлишни истаганларнинг саҳифаларига бориб, ўша ердан изланг. .
Мен ҳақимда билиб олдингиз, энди ўзингизни таништирсангиз эй ҲУРМАТЛИ инсон?!!
Йигит қисқагина қилиб жавоб берди:
-— Мен кузи кўр бир БАНДАман.
Сизни тарбиялаган онангизга минг РАҲМАТ.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
Нотаниш йигит, бегона бир қизнинг жиғига тегмоқчи бўлиб, сахифасига :
— Салом!!! танишсак буладими? деб ёзибди.
Қизнинг жавоби:
— Мени аввал ким эканлигимни билинг.....
...... Сиз азоб бермаслигингиз учун, ва сизнинг бир парчангиздан бўлганимни унутмаслигингиз учун сизнинг қовурғангиздан яралган ҲАВВОман..
..... Мен уйингизни сақловчи, асровчи онангизман, синглингизман, қизингизман, ва аёлингизман!!!
...... Мен ЖАННАТ оёқларим остида турган ОНАман. .
..... Мен ўшаманки, ҲАБИБИМИЗ сизга мен ҳақимда: "аёлингизга яхши муносабатда бўлинг" деб, васият этиб қолдирганлар..
.... Мен ўшаманки, агар СОЛИҲА АЁЛ бўлсам, мингта солиҳ бўлмаган эркакдан афзал.
.... Мен ушаманки, бир куни сизга ухшаган бир инсонни халоли ва жуфти.
.... Мен ушаманки, отам, ака - укаларим, амаки - тогаларим, боболарим номусини елкасида кутариб юрган хаммол.
.... Мен ушаманки, номус аталмиш гавхарни ягона эгасига так,дим этиш учун ку"з к,орачигидек асраб юрган бахил.
Агар сиз эрмак учун шунчаки вақти чоғлик қилмоқчи бўлсангиз, унда эрмак бўлишни истаганларнинг саҳифаларига бориб, ўша ердан изланг. .
Мен ҳақимда билиб олдингиз, энди ўзингизни таништирсангиз эй ҲУРМАТЛИ инсон?!!
Йигит қисқагина қилиб жавоб берди:
-— Мен кузи кўр бир БАНДАман.
Сизни тарбиялаган онангизга минг РАҲМАТ.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
📝"Дардларим ичида ёнаман."
Ҳаёт бу такдир олдида ожизман. Исмим Майсара 26 ёшман. Аммо ота онам йук етимман. Ким ташлаб кетган билмайман хам. Болалар уйида яшадим. Уша ерда улгайдим. 14 ёшимда тасодиф туфайли омон колдим рухий зурикиш олиб. Аслида ушанда 19 ёшли 3та йигитлар мени угирлашганди. Ушанда мехрибонлик уйи ховлисида эдим. Кандок кучага чикдим эсимда йук. Кимдир чакирди мени карадим бошимга уришди хушимдан кетдимми ё узимда эмасмидим. Мени угирлаган йигитлар кул оёгимни огзимни скочлаб боглашиб зурлашган эдилар. У ерда канча булдим билмайман. Ушандан буён эс эс хотирамни йукотардим. Мелиция босганми мени озод этишганди у дузах олови жойидан. Анча пайт касалхонада ётдим. У йигитлар бойни болалари экан камалиб кетишди. 15 ёшимда она булдим эгизаклар Хасан Зухра. Мени узим гудак ёшбола 2фарзандим бор. Дардимни кимга айтай. Дардим ичимда ёнаман. 17 ёшман фарзандларим мен каби мехрибонлик уйида яшайди. Узим фаррош булиб шу ерда колдим. Мени энди ким олади дардим ичимда. Хотирам кайтди. Хозир узимдаман. Аммо юрагим санчади. Тез тез касал буламан. Зурлаш окибатими ё уша тун окибатими узокни куролмайман. Якинда яхши одамлар туфайли 1 хонали дом беришди. Хар холда уз уйим бор саховатли одамлар бор яхши яшаяпман. Фарзандларим ёнимда. Эркак кишини курсам куркаман хушимдан кетаман. Нега айбим нима фарзандларим отаси ким билмайман. Якинда бир одам келди ёнимга. Болаларим отаси эмиш пушаймонда. Лекин аник эмас болаларим ухшамайди. У билан яшолмайман. Ушанда мен гудак гур эдим. Айбим нимада эди. Нега айнан мени угирлашди. Нима учун дардим ичимда. Нахот инсон боласи шунчалар вахший булса. Мана йиллар утди 26 ёшман. Хали ёлгизман куркаман эркак зотидан. Фарзандларим хам улгаймокда эсини танишади. Мени утмишимдан хабардор. Кунгиллари махзун кам гап уйнаб кулишолмайди хам. Менга ачинишади. Хозирги ёшлар тез улгайишади. Мен каби содда оми эмас. Мени сурашган куп кунглим йук. Ишим яхши фаррош булсам хам куним утади. Пол артаман кир юваман бир нави анча овуниб узимга келдим. Фарзандларим олдида юзим кора отаси ким билмайман. Йигитлар ким эди танимайман хам. Отасиман деган одамни хам танимадим. Уми бошками билмадим хам. Мени бир уй кийнайди уларни максади не эди. Мени хорлашиб ёшлайин она этишди. Айбим нимада эди. Хар тун уйланиб тикон устида конлар ютаман. Нахот уларни хам синглиси йук. Мени юзимни бир умр каро этишди. Одамларга нима буляпти. Иймонлари колмадими. Якинда кизим шахматдан ютиб келди. Углим карате билан шугулланади. Ёш булсалар хам аклу хуши жойида. Мен эса аросатдаман. Дардим ичимда оталари ким. Билмайман хам. Нахот фарзандларим отасиз беникох деб айбланишса. Кеча бир одам келди уйимга. Исми Жахонгир экан. Унга караб танидим. Углим унинг узи кизим хам. Ё Худойим бу уша мени ховлидан чакирган бола бир мушт уриб машинага утказган. Куркувдан танам титрарди фарзандларим мактабда. Бурчакда турибман у эса ёнимда. Бу уша мени бойлаб зурлаган йигит. Мендан кечирим сурар. Оёгим пойида эди. Мен кечиролмасман мен ушанда гудак эдимку. Уйланибди фарзанд курмабди хам. Йук йук уни кечиролмасман. Мени кора утмишим холос. Эшик жиринглади. Хасан Зухра болаларим экан. Жахонгир уларни куриб кучмокда. Улар эса хайрон бокишарди холос. Менинг эса дардим ичимда. Нахот энди яхши яшаб у кунларни унутай десам яна хотираларим кайтса. Йук буни имкони йук. Мен индамай жимман. Кушним кирди нимадир сураб бердим кетди. У эса хамон фарзандларим кошида кечирим сураб ёлворарди. Хайдашга хам мадорим йук хушимдан кетдим. Узимга келсам диванда ётибман. Фарзандларим атрофимда у одам эса йук. Шукр кетибди. Энди келмасайди. Йук эртаси куни ота онаси билан келибди. Мен кечиролмасдим. Ушанда гур эдим. Эрта сулдирди. Сочим окарди. Укимадим хам. Умримни совуришди. Дадасини эркатой угиллари 3 йигит умримни хазон этишди. Камалди тез орада чикишди хам. Мен эса ёш она булдим. Канча конлар ютмадим болаларимни бокишга сутим йук каша билан бокардим. Хамма устимдан куларди. Ёш онани каранглар уни икки боласи бор деб. Эски кийимлар ичида зурга катта килардим. Эмизай дердиму сутим йук эмизишни хам эплолмас эди. Яхшиям Манзура опоки бор эди. Ёрдам берарди.
Ҳаёт бу такдир олдида ожизман. Исмим Майсара 26 ёшман. Аммо ота онам йук етимман. Ким ташлаб кетган билмайман хам. Болалар уйида яшадим. Уша ерда улгайдим. 14 ёшимда тасодиф туфайли омон колдим рухий зурикиш олиб. Аслида ушанда 19 ёшли 3та йигитлар мени угирлашганди. Ушанда мехрибонлик уйи ховлисида эдим. Кандок кучага чикдим эсимда йук. Кимдир чакирди мени карадим бошимга уришди хушимдан кетдимми ё узимда эмасмидим. Мени угирлаган йигитлар кул оёгимни огзимни скочлаб боглашиб зурлашган эдилар. У ерда канча булдим билмайман. Ушандан буён эс эс хотирамни йукотардим. Мелиция босганми мени озод этишганди у дузах олови жойидан. Анча пайт касалхонада ётдим. У йигитлар бойни болалари экан камалиб кетишди. 15 ёшимда она булдим эгизаклар Хасан Зухра. Мени узим гудак ёшбола 2фарзандим бор. Дардимни кимга айтай. Дардим ичимда ёнаман. 17 ёшман фарзандларим мен каби мехрибонлик уйида яшайди. Узим фаррош булиб шу ерда колдим. Мени энди ким олади дардим ичимда. Хотирам кайтди. Хозир узимдаман. Аммо юрагим санчади. Тез тез касал буламан. Зурлаш окибатими ё уша тун окибатими узокни куролмайман. Якинда яхши одамлар туфайли 1 хонали дом беришди. Хар холда уз уйим бор саховатли одамлар бор яхши яшаяпман. Фарзандларим ёнимда. Эркак кишини курсам куркаман хушимдан кетаман. Нега айбим нима фарзандларим отаси ким билмайман. Якинда бир одам келди ёнимга. Болаларим отаси эмиш пушаймонда. Лекин аник эмас болаларим ухшамайди. У билан яшолмайман. Ушанда мен гудак гур эдим. Айбим нимада эди. Нега айнан мени угирлашди. Нима учун дардим ичимда. Нахот инсон боласи шунчалар вахший булса. Мана йиллар утди 26 ёшман. Хали ёлгизман куркаман эркак зотидан. Фарзандларим хам улгаймокда эсини танишади. Мени утмишимдан хабардор. Кунгиллари махзун кам гап уйнаб кулишолмайди хам. Менга ачинишади. Хозирги ёшлар тез улгайишади. Мен каби содда оми эмас. Мени сурашган куп кунглим йук. Ишим яхши фаррош булсам хам куним утади. Пол артаман кир юваман бир нави анча овуниб узимга келдим. Фарзандларим олдида юзим кора отаси ким билмайман. Йигитлар ким эди танимайман хам. Отасиман деган одамни хам танимадим. Уми бошками билмадим хам. Мени бир уй кийнайди уларни максади не эди. Мени хорлашиб ёшлайин она этишди. Айбим нимада эди. Хар тун уйланиб тикон устида конлар ютаман. Нахот уларни хам синглиси йук. Мени юзимни бир умр каро этишди. Одамларга нима буляпти. Иймонлари колмадими. Якинда кизим шахматдан ютиб келди. Углим карате билан шугулланади. Ёш булсалар хам аклу хуши жойида. Мен эса аросатдаман. Дардим ичимда оталари ким. Билмайман хам. Нахот фарзандларим отасиз беникох деб айбланишса. Кеча бир одам келди уйимга. Исми Жахонгир экан. Унга караб танидим. Углим унинг узи кизим хам. Ё Худойим бу уша мени ховлидан чакирган бола бир мушт уриб машинага утказган. Куркувдан танам титрарди фарзандларим мактабда. Бурчакда турибман у эса ёнимда. Бу уша мени бойлаб зурлаган йигит. Мендан кечирим сурар. Оёгим пойида эди. Мен кечиролмасман мен ушанда гудак эдимку. Уйланибди фарзанд курмабди хам. Йук йук уни кечиролмасман. Мени кора утмишим холос. Эшик жиринглади. Хасан Зухра болаларим экан. Жахонгир уларни куриб кучмокда. Улар эса хайрон бокишарди холос. Менинг эса дардим ичимда. Нахот энди яхши яшаб у кунларни унутай десам яна хотираларим кайтса. Йук буни имкони йук. Мен индамай жимман. Кушним кирди нимадир сураб бердим кетди. У эса хамон фарзандларим кошида кечирим сураб ёлворарди. Хайдашга хам мадорим йук хушимдан кетдим. Узимга келсам диванда ётибман. Фарзандларим атрофимда у одам эса йук. Шукр кетибди. Энди келмасайди. Йук эртаси куни ота онаси билан келибди. Мен кечиролмасдим. Ушанда гур эдим. Эрта сулдирди. Сочим окарди. Укимадим хам. Умримни совуришди. Дадасини эркатой угиллари 3 йигит умримни хазон этишди. Камалди тез орада чикишди хам. Мен эса ёш она булдим. Канча конлар ютмадим болаларимни бокишга сутим йук каша билан бокардим. Хамма устимдан куларди. Ёш онани каранглар уни икки боласи бор деб. Эски кийимлар ичида зурга катта килардим. Эмизай дердиму сутим йук эмизишни хам эплолмас эди. Яхшиям Манзура опоки бор эди. Ёрдам берарди.
Невараларини кийимидан берар менга сут булсин деб яхши овкатлар билан сийларди. Уйига чилла чакирди билан мехмонга айтган доим ёнимда мехрибон ширинсуз хамдард эди. Энди эса бу одам менинг фарзандларим деб келаса. Шу хам инсофданми. Ота онаси эса болаларим атрофида парвона. Совга саломлари билан кунглимни олмокчи. Йук кечиролмасман. Кани адолат мени уртоклари билан хорлаб кайси юз билан яна шунча йил утиб ёнимга келса. Кандай маслахат берасиз чорасизман кечирайми ё хайдаб юборайми. Карахтман болаларим уларга урганиб колди. Дадажон бобожон бувижон дейишади. Мен эса каршиман шунча азобда катта килсаму энди одамдай яшай десаму мен отасиман деб каршимдан чикса нима килай. Кечирайми имкон берайми куркаман ундан яна мени хорлайди деб. Уша кунларни хеч качон унутолмасман. Унутмайман хам бир умр ёдимда колади. Утмишимни унутиш осон эмаску ахир. Маслахат беринглар илтимос.
Парвона газетасидан кучирилди.
Дилноза
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
Парвона газетасидан кучирилди.
Дилноза
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
Forwarded from 🌸СОЛИХА АЁЛ🌸
📝«Аллоҳим, мен кенглик қиламан, эвазига Сен менинг қабримни кенг қилгин!”
Бир танишим бошидан ўтказган воқеани айтиб берди. Тўғриси, ҳикояси бугунги кун одамининг ақлига сиғиши қийин.
“Жума намозини ишхонамиз ёнидаги масжидда ўқийман. Жуда файзли маскан. Аммо битта камчилиги бор. Сафлар ораси сал торроқ. Фарз ўқилаётганда-ку билинмайди – ҳамма саждага бир пайтда ётиб-туради. Аммо суннат намозларда одам қийналади. Айниқса, менга ўхшаган бўйи баланд ва қорни каттароқларга қийин. Ё оёқ билан ортингиздагининг бошини туртиб оласиз, ё сизни туртиб юборишади. Шунинг учун иложи борича қисқароқ сажда қилишга интиламан. Баъзилар бафуржа сажда қилиш учун ортга бироз чекинади, бу пайтда ортдагига сажда қилиш машаққатли бўлиб қолади. Натижада, одам ғашинади ҳам. Кейин эса, ғашингани туфайли кўнгилга беҳаловатлик киради.
Аммо мен бу дарднинг чорасини топиб қўйганман. Бир куни сафда сиқилиб турарканман, Оллоҳ кўнглимга бир жилва қилди: “Оллоҳим, мен биродаримга кенглик қиламан, эвазига Сен менинг қабримни кенг қилгин!” деган ўйни хаёлимга солди. Шу заҳоти тангланиб-торайиб турган ичимга ёруғлик ва кенглик кирди. Ортимдаги биродарим бемалол сажда қилиши учун кўпмас, тўрт энликкина олдинга жилдим; олдимдаги кишининг ҳам ортига “калла қўйиб” хаёлини бўлмаслик учун қисқароқ сажда қилдим. Қарангки, бошқа пайтларда сиқилиб қоладиган одам энди асло қийналмасдан ётиб-турдим. Ҳатто намозда кўпинча тополмайдиган ҳаловатни туйдим. Худди Оллоҳ қабримни кенг-ёруғ қилиб қўйгандек маза қилиб намоз ўқидим.
Шу-шу ҳар жума олд-ортимдагиларга кенглик қиладиган, эвазига Оллоҳдан қабримни кенг қилишини ўтинадиган бўлдим.
Бир куни шу ҳолатимни рафиқамга айтиб, бир мақтангим келди. Ҳикоямни эшитаркан, унинг оғзидан суви қочди. Ҳаваслари келиб кетди. Кейин: “Қанийди, биз ҳам сизга ўхшаб гўрларимизни кенг қилолсак”, деб қолди.
– Нега қилолмас экансан, бемалол қилоласан.
Қандай қилиб?
Бир жувон бор экан, турмуши бузилганига ўн йилча бўлибди… Ўшанга кенглик қилоласанми?
Аёлим гапнинг қаёққа кетаётганини англолмай, бироз ҳайрон тортиб турди. Мен давом этдим.
Фарзанд бўлмагани учун ажрашган экан Бугун бир ака келиб: ўша аёлга уйланмайсизми? деган эди мен: Ҳа, бўпти уйланаман деб юбордим.
Энди хотинимнинг рангидан қон қоча бошлади. Мен эса, жадал давом этдим
Мана қара ҳозир қанчадан-қанча жувонлар эрсиз, оиласиз. Уларнинг айби нима? Ахир улар ҳам оила қилгиси, фарзанд кўргиси келади Лекин қани уларга шу бахтни берадиган эркак? Агар оилали йигит яна битта аёлга уйланса ва хотини кундошига кенглик қилса, эвазига Оллоҳдан қабри кенг бўлишини сўраса Оллоҳ шак-шубҳасиз, унга шу неъматни ато этажак Шу нарсага ишонган аёлга кундошлик асло мусибат бўлиб кўринмайди. Нафсни кўндиришнинг энг осон йўли Оллоҳ учун қилинган ҳеч бир иш мукофотсиз қолмаслигини унутмаслик Мана, сенинг олдингда катта бир иш турибди, хоҳласанг, уни ўзингга зулм қилиб ол, хоҳласанг, мукофот қилиб…
Шу гапларни айтарканман, хотиннинг боши эгилиб кетди, ҳатто кўзларига ёш сизди. Мен у ёшларни норозилик аломати деб ўйладим. Бирпас жим қолдик. Кейин қўлим билан иягидан тутиб, бошини кўтардим овутишга бир нарсалар айтмоқчи бўлдим лекин у оғзимдан гапимни олди, кўзларимга тикилган кўйи:
Адажониси мен розиман Ўша аёлга кенглик қилай Оллоҳим менинг гўримни кенг қилсин Розиман. Фарзанд кўрсангизлар кўрарсизлар, кўрмасангизлар мана учта ўғил бор бирортасини берармиз, келин билан хизматингизни қилар деди
Хотинимга олдиндан ярим ҳазил-ярим чин қилиб уйланаман деб юрардим Шунинг учун уйланишимга жуда тўполон қилиб юбормаса ҳам, ҳарҳолда бунчалик гўзал тарзда розилик беради деб ўйламаган эди..” Дўстимнинг гапларини эшитиб ҳайратдан ёқамни ушладим Агар уни яхши билмаганимда гапларига ишонмаслигим ҳам мумкин эди. Лекин Оллоҳ бизни ўзаро аҳил бўлишга ухувват қилишга кўмаклашишга буюрган ва эвазига кўз кўриб, қулоқ эшитмаган мукофотлар ваъда қилганини биламиз-ку Мана озгина яхшилик илинишнинг мукофоти Шундан кейин уйимиздаги аёлларнинг ўғил-қизларнинг итоатсизлиги илдизи ўзимизда эмасмикан деган хаёл келди.
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
Бир танишим бошидан ўтказган воқеани айтиб берди. Тўғриси, ҳикояси бугунги кун одамининг ақлига сиғиши қийин.
“Жума намозини ишхонамиз ёнидаги масжидда ўқийман. Жуда файзли маскан. Аммо битта камчилиги бор. Сафлар ораси сал торроқ. Фарз ўқилаётганда-ку билинмайди – ҳамма саждага бир пайтда ётиб-туради. Аммо суннат намозларда одам қийналади. Айниқса, менга ўхшаган бўйи баланд ва қорни каттароқларга қийин. Ё оёқ билан ортингиздагининг бошини туртиб оласиз, ё сизни туртиб юборишади. Шунинг учун иложи борича қисқароқ сажда қилишга интиламан. Баъзилар бафуржа сажда қилиш учун ортга бироз чекинади, бу пайтда ортдагига сажда қилиш машаққатли бўлиб қолади. Натижада, одам ғашинади ҳам. Кейин эса, ғашингани туфайли кўнгилга беҳаловатлик киради.
Аммо мен бу дарднинг чорасини топиб қўйганман. Бир куни сафда сиқилиб турарканман, Оллоҳ кўнглимга бир жилва қилди: “Оллоҳим, мен биродаримга кенглик қиламан, эвазига Сен менинг қабримни кенг қилгин!” деган ўйни хаёлимга солди. Шу заҳоти тангланиб-торайиб турган ичимга ёруғлик ва кенглик кирди. Ортимдаги биродарим бемалол сажда қилиши учун кўпмас, тўрт энликкина олдинга жилдим; олдимдаги кишининг ҳам ортига “калла қўйиб” хаёлини бўлмаслик учун қисқароқ сажда қилдим. Қарангки, бошқа пайтларда сиқилиб қоладиган одам энди асло қийналмасдан ётиб-турдим. Ҳатто намозда кўпинча тополмайдиган ҳаловатни туйдим. Худди Оллоҳ қабримни кенг-ёруғ қилиб қўйгандек маза қилиб намоз ўқидим.
Шу-шу ҳар жума олд-ортимдагиларга кенглик қиладиган, эвазига Оллоҳдан қабримни кенг қилишини ўтинадиган бўлдим.
Бир куни шу ҳолатимни рафиқамга айтиб, бир мақтангим келди. Ҳикоямни эшитаркан, унинг оғзидан суви қочди. Ҳаваслари келиб кетди. Кейин: “Қанийди, биз ҳам сизга ўхшаб гўрларимизни кенг қилолсак”, деб қолди.
– Нега қилолмас экансан, бемалол қилоласан.
Қандай қилиб?
Бир жувон бор экан, турмуши бузилганига ўн йилча бўлибди… Ўшанга кенглик қилоласанми?
Аёлим гапнинг қаёққа кетаётганини англолмай, бироз ҳайрон тортиб турди. Мен давом этдим.
Фарзанд бўлмагани учун ажрашган экан Бугун бир ака келиб: ўша аёлга уйланмайсизми? деган эди мен: Ҳа, бўпти уйланаман деб юбордим.
Энди хотинимнинг рангидан қон қоча бошлади. Мен эса, жадал давом этдим
Мана қара ҳозир қанчадан-қанча жувонлар эрсиз, оиласиз. Уларнинг айби нима? Ахир улар ҳам оила қилгиси, фарзанд кўргиси келади Лекин қани уларга шу бахтни берадиган эркак? Агар оилали йигит яна битта аёлга уйланса ва хотини кундошига кенглик қилса, эвазига Оллоҳдан қабри кенг бўлишини сўраса Оллоҳ шак-шубҳасиз, унга шу неъматни ато этажак Шу нарсага ишонган аёлга кундошлик асло мусибат бўлиб кўринмайди. Нафсни кўндиришнинг энг осон йўли Оллоҳ учун қилинган ҳеч бир иш мукофотсиз қолмаслигини унутмаслик Мана, сенинг олдингда катта бир иш турибди, хоҳласанг, уни ўзингга зулм қилиб ол, хоҳласанг, мукофот қилиб…
Шу гапларни айтарканман, хотиннинг боши эгилиб кетди, ҳатто кўзларига ёш сизди. Мен у ёшларни норозилик аломати деб ўйладим. Бирпас жим қолдик. Кейин қўлим билан иягидан тутиб, бошини кўтардим овутишга бир нарсалар айтмоқчи бўлдим лекин у оғзимдан гапимни олди, кўзларимга тикилган кўйи:
Адажониси мен розиман Ўша аёлга кенглик қилай Оллоҳим менинг гўримни кенг қилсин Розиман. Фарзанд кўрсангизлар кўрарсизлар, кўрмасангизлар мана учта ўғил бор бирортасини берармиз, келин билан хизматингизни қилар деди
Хотинимга олдиндан ярим ҳазил-ярим чин қилиб уйланаман деб юрардим Шунинг учун уйланишимга жуда тўполон қилиб юбормаса ҳам, ҳарҳолда бунчалик гўзал тарзда розилик беради деб ўйламаган эди..” Дўстимнинг гапларини эшитиб ҳайратдан ёқамни ушладим Агар уни яхши билмаганимда гапларига ишонмаслигим ҳам мумкин эди. Лекин Оллоҳ бизни ўзаро аҳил бўлишга ухувват қилишга кўмаклашишга буюрган ва эвазига кўз кўриб, қулоқ эшитмаган мукофотлар ваъда қилганини биламиз-ку Мана озгина яхшилик илинишнинг мукофоти Шундан кейин уйимиздаги аёлларнинг ўғил-қизларнинг итоатсизлиги илдизи ўзимизда эмасмикан деган хаёл келди.
🌺 @Solixa_Ayol 🌺
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
🌹Ассалому алейкум азизлар! Ҳайрли тонг! 🌹
🌹Аллоҳимни бизларга берган яна бир куни муборак бўлсин! 🌹
🌹Бошланган шанба кунингиз мазмунли ўтсин! 🌹
🌹Яхшилик қилиш қўлингиздан келмаса, табассум қилиб қўйинг у хам суннат!!! 🌹
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
🌹Аллоҳимни бизларга берган яна бир куни муборак бўлсин! 🌹
🌹Бошланган шанба кунингиз мазмунли ўтсин! 🌹
🌹Яхшилик қилиш қўлингиздан келмаса, табассум қилиб қўйинг у хам суннат!!! 🌹
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig