#БИЛАСИЗМИ?
Усмонийлар даврида уйлар дарвозасига икки хил тақиллатгич қўйилар экан: бири кичик, бири катта. Кичик, нозиги тақилласа, ичкаридагилар тақиллатаётган кишининг аёл эканини фаҳмлаб, унинг истиқболига аёл киши пешвоз чиқаркан. Каттаси тақилласа, эркак кишилигини фаҳмлаган уй эгаси ўзи (ёки ўғли) бориб очар экан. Бирор киши бетоб бўлиб қолса, унинг эшиги олдига қизил атиргул қўйиб қўйишар экан, токи йўлдан ўтиб турганлар, ён-атрофдаги сотувчилар уй ичида бемор борлигини билиб, ташқаридан унга қаттиқ, баланд овозда озор бериб қўймасин деб...
Қачонлардир шундай уммат эдик..
Сайфуллох Носир✍
@Solihlar_taratgan_nurlar
Усмонийлар даврида уйлар дарвозасига икки хил тақиллатгич қўйилар экан: бири кичик, бири катта. Кичик, нозиги тақилласа, ичкаридагилар тақиллатаётган кишининг аёл эканини фаҳмлаб, унинг истиқболига аёл киши пешвоз чиқаркан. Каттаси тақилласа, эркак кишилигини фаҳмлаган уй эгаси ўзи (ёки ўғли) бориб очар экан. Бирор киши бетоб бўлиб қолса, унинг эшиги олдига қизил атиргул қўйиб қўйишар экан, токи йўлдан ўтиб турганлар, ён-атрофдаги сотувчилар уй ичида бемор борлигини билиб, ташқаридан унга қаттиқ, баланд овозда озор бериб қўймасин деб...
Қачонлардир шундай уммат эдик..
Сайфуллох Носир✍
@Solihlar_taratgan_nurlar
#Ибрат
Мусулмон одам ҳар доим иффатли, ҳаёли бўлмоғи лозим. Айниқса, муҳаббат масаласида. Масалан, бир йигит бир бегона қизни яхши кўрса-ю, турли сабабларга кўра (айтайлик, йигит ёки қизнинг ота-онаси кўнмагани ёки ўртадаги масофа узоқ бўлгани учун) унга уйланишга имкони бўлмаса, бу муҳаббатини яшириши ва иффатли бўлиши лозим. Баъзан аёл киши ўта таъсирчан бўлгани ва ҳис-туйғуларини яширолмагани учун бундай қилишга кучи етмайди. Мана шундай пайтларда ҳам эркак киши ўзини қўлга олиб, ҳаё иймоннинг бир бўлаги эканини ёдда тутиши лозим бўлади. Шу ўринда мавзуга доир қуйидаги ривоятни келтирсак, мақсадга мувофиқ бўлар эди.
“Саллома исмли аёл буюк тобеин, имом, зоҳид Ато ибн Абу Рабоҳ раҳматуллоҳи алайҳни яхши кўрар эди. У зотнинг ҳам ўша аёлда кўнгиллари бор эди. Бир куни аёл у кишининг олдиларига келиб: “Сизни кўргим келиб, олдингизга келдим. Мен сизни яхши кўраман” деди. У зот: “Якка-ю ягона Аллоҳга қасамки, мен ҳам сени яхши кўраман” дедилар. Ҳалиги аёл: “Мен сизни қучоқлаб, ўпишни истайман” деди. У зот: “Аллоҳга қасамки, мен ҳам” дедилар. Шунда аёл: “У ҳолда бу ишни қилишдан сизни нима тўсяпти? Ахир ҳеч ким йўқ-ку!” деди. Шунда Ато ҳазратлари: “Мени Аллоҳ азза ва жалланинг “У кунда тақводорлардан ўзга дўстлар бир-бирларига душмандирлар” деган ояти тўсиб турибди. Сенга бўлган муҳаббатим қиёмат куни душманликка айланишини ёқтирмайман!” деб жавоб бердилар”.
Бу ривоятда тақво асосига қурилмай, нафс сўзига кириб бир-бирини яхши кўрганлар қиёмат куни бир-бирларига душман бўлиб қолишларига ишора бор.
Муҳаббатнинг нафсга катта таъсири борлиги учун ҳам Аллоҳ таоло мусулмон кишини иффатли бўлишга, ҳиссиётларини жиловлашга, нафсини изга солишга буюриб, бунинг эвазига улкан ажру мукофотларни ваъда қилган.
Ибн Аббос розияллоҳу анҳумо ривоят қилган ҳадисда Пайғамбар алайҳиссалом шундай деб марҳамат қилганлар: “Ким бировни севса, севгисида иффатли бўлиб (яъни, севган инсони билан хилватда ёлғиз қолмай, у билан зинога олиб борадиган ишларни қилмай, бу борада шариат одобларига амал қилиб, бошқа шунга ўхшаш гуноҳларни содир этмай) вафот этса, у шаҳид мақомида кетади”. Ҳоким ривояти.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу ривоят қилган ҳадисда эса, Пайғамбар алайҳиссалом: “Аллоҳ Ўзининг аршининг соясидан бошқа ҳеч қандай соя йўқ кунда етти тоифа инсонларни ўша аршининг соясида соялантиради” дедилар-да, шулар орсида “Чиройли, насабли аёл ўзига чақирганда, “Мен оламлар Робби Аллоҳдан қўрқаман” деган одам”ни ҳам санадилар. Муттафақун алайҳ.
Агар сиз бир аёлни яхши кўриб қолсангиз, тезроқ унга уйланишга ҳаракат қилинг. Мабодо, бирор сабаб туфайли уйланиш имкони бўлмаса, у ҳолда унга бўлган севгингизни яширинг, сир тутинг ва бора-бора бу севгидан қутулишга интилинг. Чунки, сиз уйланишга имкон топмаган аёл энди бошқа бир инсонга турмушга чиқади. Динимизда эса бировнинг жуфти ҳалолини севиш, гарчи бу севгини севувчининг ўзигина билса ҳам, мумкин эмас.
Аллоҳ таоло барчамизни Ўзининг ҳаёли ва иффатли бандаларидан қилсин. Омин!
Нозимжон Ҳошимжон✍🏻
@Solihlar_taratgan_nurlar
Мусулмон одам ҳар доим иффатли, ҳаёли бўлмоғи лозим. Айниқса, муҳаббат масаласида. Масалан, бир йигит бир бегона қизни яхши кўрса-ю, турли сабабларга кўра (айтайлик, йигит ёки қизнинг ота-онаси кўнмагани ёки ўртадаги масофа узоқ бўлгани учун) унга уйланишга имкони бўлмаса, бу муҳаббатини яшириши ва иффатли бўлиши лозим. Баъзан аёл киши ўта таъсирчан бўлгани ва ҳис-туйғуларини яширолмагани учун бундай қилишга кучи етмайди. Мана шундай пайтларда ҳам эркак киши ўзини қўлга олиб, ҳаё иймоннинг бир бўлаги эканини ёдда тутиши лозим бўлади. Шу ўринда мавзуга доир қуйидаги ривоятни келтирсак, мақсадга мувофиқ бўлар эди.
“Саллома исмли аёл буюк тобеин, имом, зоҳид Ато ибн Абу Рабоҳ раҳматуллоҳи алайҳни яхши кўрар эди. У зотнинг ҳам ўша аёлда кўнгиллари бор эди. Бир куни аёл у кишининг олдиларига келиб: “Сизни кўргим келиб, олдингизга келдим. Мен сизни яхши кўраман” деди. У зот: “Якка-ю ягона Аллоҳга қасамки, мен ҳам сени яхши кўраман” дедилар. Ҳалиги аёл: “Мен сизни қучоқлаб, ўпишни истайман” деди. У зот: “Аллоҳга қасамки, мен ҳам” дедилар. Шунда аёл: “У ҳолда бу ишни қилишдан сизни нима тўсяпти? Ахир ҳеч ким йўқ-ку!” деди. Шунда Ато ҳазратлари: “Мени Аллоҳ азза ва жалланинг “У кунда тақводорлардан ўзга дўстлар бир-бирларига душмандирлар” деган ояти тўсиб турибди. Сенга бўлган муҳаббатим қиёмат куни душманликка айланишини ёқтирмайман!” деб жавоб бердилар”.
Бу ривоятда тақво асосига қурилмай, нафс сўзига кириб бир-бирини яхши кўрганлар қиёмат куни бир-бирларига душман бўлиб қолишларига ишора бор.
Муҳаббатнинг нафсга катта таъсири борлиги учун ҳам Аллоҳ таоло мусулмон кишини иффатли бўлишга, ҳиссиётларини жиловлашга, нафсини изга солишга буюриб, бунинг эвазига улкан ажру мукофотларни ваъда қилган.
Ибн Аббос розияллоҳу анҳумо ривоят қилган ҳадисда Пайғамбар алайҳиссалом шундай деб марҳамат қилганлар: “Ким бировни севса, севгисида иффатли бўлиб (яъни, севган инсони билан хилватда ёлғиз қолмай, у билан зинога олиб борадиган ишларни қилмай, бу борада шариат одобларига амал қилиб, бошқа шунга ўхшаш гуноҳларни содир этмай) вафот этса, у шаҳид мақомида кетади”. Ҳоким ривояти.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу ривоят қилган ҳадисда эса, Пайғамбар алайҳиссалом: “Аллоҳ Ўзининг аршининг соясидан бошқа ҳеч қандай соя йўқ кунда етти тоифа инсонларни ўша аршининг соясида соялантиради” дедилар-да, шулар орсида “Чиройли, насабли аёл ўзига чақирганда, “Мен оламлар Робби Аллоҳдан қўрқаман” деган одам”ни ҳам санадилар. Муттафақун алайҳ.
Агар сиз бир аёлни яхши кўриб қолсангиз, тезроқ унга уйланишга ҳаракат қилинг. Мабодо, бирор сабаб туфайли уйланиш имкони бўлмаса, у ҳолда унга бўлган севгингизни яширинг, сир тутинг ва бора-бора бу севгидан қутулишга интилинг. Чунки, сиз уйланишга имкон топмаган аёл энди бошқа бир инсонга турмушга чиқади. Динимизда эса бировнинг жуфти ҳалолини севиш, гарчи бу севгини севувчининг ўзигина билса ҳам, мумкин эмас.
Аллоҳ таоло барчамизни Ўзининг ҳаёли ва иффатли бандаларидан қилсин. Омин!
Нозимжон Ҳошимжон✍🏻
@Solihlar_taratgan_nurlar
#Эслатма
Зулҳижжа ойининг дастлабки ўн кунининг фазилати
Аллоҳ таоло Қуръони Каримда шундай марҳамат қилади:
«Тонга қасам. (Зулҳижжа ойидаги аввалги) ўн кечага қасам. Жуфт ва тоққа қасам» (Фажр 1-3 оятлар). «Жуфтга қасам» даги «жуфт»дан мурод, зулҳижжа ойининг ўнинчи куни, «тоқ»дан мурод эса тўққизинчи кунидир (Баёнул Қуръон, 12 - бет).
«Дуррул мансур»да бир неча санадлар билан ривоятлар келтирилган бўлиб, унда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам оятдаги «ўн кечага қасам»дан зулҳижжанинг ўн куни, «тоқ»дан эса, зулҳижжанинг тўққизинчи куни, «жуфт»дан эса, зулҳижжанинг ўнинчи куни ирода қилинган, деганлар (Хитоботул аҳком, 146 бет).
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ибодат қилинадиган бирор кун зул ҳижжанинг ўн кунидан Аллоҳ таолога маҳбуб эмас. Ундаги ҳар бир куннинг рўзаси бир йилга баробардир. Ундаги ҳар бир кечада туриш қадр кечасида туришга баробардир» (Термизий ва Ибн Можа ривоятлари).
Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ таоло наздида бирор кун ва у(кун)лардаги амал ушбу ўн кун (ва уларда қилинган амал)дан афзал (ва) Аллоҳ азза ва жаллага суюкли эмас. Бас, у(кун)ларда таҳлил ва такбирни кўпайтиринглар. Чунки, у(кун)лар таҳлил, такбир ва Аллоҳ таолога зикр (айтиладиган) кунлардир ва у(кунлар)дан бир кунининг рўзаси бир йилги рўзага баробардир. У(кун)ларда қилинган амал етти юз баробарга баробар бўлади» (Дурри мансур, Хитоботул аҳком).
Ушбу ўн куннинг фазилати борасида жуда кўплаб ҳадислар ворид бўлган, аммо бу ерда улардан бир нечтасини келтириш билан кифояланилди. Юқоридаги ҳадислардан зул ҳижжанинг дастлабки кунидан тўққизинчи кунига қадар турли ибодатлар билан машғул бўлиб, кундузларини рўза билан, кечаларини эса, бедо ўтказишга ҳаракат қилиш лозим эканлиги келиб чиқади. Бу кунлар орасида тўққизинчи кунда тутилган рўза энг аҳамиятли ва фазилатли ҳисобланади. Бу ҳақда қуйида маълумотлар келтирилади. Икки ийд кечаларининг фазилати Олимлар зулҳижжанинг аввалги ўн куни афзалми, ёки Рамазон ойининг охирги ўн куни афзалми, деган савол борасида ихтилоф қилганлар. Абдулҳақ Деҳлавий раҳматуллоҳи алайҳ: “Мухтор қавлга кўра зулҳижжанинг аввалги ўн кунининг кундузи, Рамазон ойининг охирги ўн кунининг кечаси афзал ҳисобланади. Валлоҳу аълам” деганлар.
Islom.uz✍🏻
@Solihlar_taratgan_nurlar
Зулҳижжа ойининг дастлабки ўн кунининг фазилати
Аллоҳ таоло Қуръони Каримда шундай марҳамат қилади:
«Тонга қасам. (Зулҳижжа ойидаги аввалги) ўн кечага қасам. Жуфт ва тоққа қасам» (Фажр 1-3 оятлар). «Жуфтга қасам» даги «жуфт»дан мурод, зулҳижжа ойининг ўнинчи куни, «тоқ»дан мурод эса тўққизинчи кунидир (Баёнул Қуръон, 12 - бет).
«Дуррул мансур»да бир неча санадлар билан ривоятлар келтирилган бўлиб, унда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам оятдаги «ўн кечага қасам»дан зулҳижжанинг ўн куни, «тоқ»дан эса, зулҳижжанинг тўққизинчи куни, «жуфт»дан эса, зулҳижжанинг ўнинчи куни ирода қилинган, деганлар (Хитоботул аҳком, 146 бет).
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ибодат қилинадиган бирор кун зул ҳижжанинг ўн кунидан Аллоҳ таолога маҳбуб эмас. Ундаги ҳар бир куннинг рўзаси бир йилга баробардир. Ундаги ҳар бир кечада туриш қадр кечасида туришга баробардир» (Термизий ва Ибн Можа ривоятлари).
Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ таоло наздида бирор кун ва у(кун)лардаги амал ушбу ўн кун (ва уларда қилинган амал)дан афзал (ва) Аллоҳ азза ва жаллага суюкли эмас. Бас, у(кун)ларда таҳлил ва такбирни кўпайтиринглар. Чунки, у(кун)лар таҳлил, такбир ва Аллоҳ таолога зикр (айтиладиган) кунлардир ва у(кунлар)дан бир кунининг рўзаси бир йилги рўзага баробардир. У(кун)ларда қилинган амал етти юз баробарга баробар бўлади» (Дурри мансур, Хитоботул аҳком).
Ушбу ўн куннинг фазилати борасида жуда кўплаб ҳадислар ворид бўлган, аммо бу ерда улардан бир нечтасини келтириш билан кифояланилди. Юқоридаги ҳадислардан зул ҳижжанинг дастлабки кунидан тўққизинчи кунига қадар турли ибодатлар билан машғул бўлиб, кундузларини рўза билан, кечаларини эса, бедо ўтказишга ҳаракат қилиш лозим эканлиги келиб чиқади. Бу кунлар орасида тўққизинчи кунда тутилган рўза энг аҳамиятли ва фазилатли ҳисобланади. Бу ҳақда қуйида маълумотлар келтирилади. Икки ийд кечаларининг фазилати Олимлар зулҳижжанинг аввалги ўн куни афзалми, ёки Рамазон ойининг охирги ўн куни афзалми, деган савол борасида ихтилоф қилганлар. Абдулҳақ Деҳлавий раҳматуллоҳи алайҳ: “Мухтор қавлга кўра зулҳижжанинг аввалги ўн кунининг кундузи, Рамазон ойининг охирги ўн кунининг кечаси афзал ҳисобланади. Валлоҳу аълам” деганлар.
Islom.uz✍🏻
@Solihlar_taratgan_nurlar