وقتی یکی از عزیزترین آدمای زندگیت رو تو یه چشم بهم زدن از دست میدی تازه میفهمی این دنیا چقدر بی رحمه و اصلا ارزششو نداره..

"اخلاقمه" توجیه خوبی برای کسشر بودنت نیست؛ اخلاقت کسشره عزیزم.

پذیرفتن اینکه آدم مورد علاقت آدم زندگیت نیست خیلی غمگینه .

‌از دید بقیه روی پاهام ایستادم، حالم خوبه و واقعا قوی ام؛ اما حقیقت اینه که خسته ام، تیکه تیکه شدم، می‌خوام فرار کنم، می‌خوام برم و ناپدید بشم.

با کودکان وارد بحث نشوید، حتی اگر از شما بزرگتر باشند!

غم رفتنت هم تمام شد اما خاطراتت نه.

فقط درصورتی میتونم به این مردم اعتماد کنم، که مرده باشن.
آدمای زنده پرخاشگر، دورو، و پر از نفرت هستن.
نه میشه دوستششون داشت، نه دوستت دارن.