گروه شریعتی

″… و هم اکنون، حتی می‌بینی که، در آنجا، #قرآن، یک موسیقی‌ مقدس، و آوازِ متبرک است، وگرنه، عقایدشان را، از صحیحِ بُخاری و مَسندِ احمد حَنبل می‌گیرند، و در اینجا، قرآن، یک شیِ متبرک است، و ابزارِ تکنیکی‌ استخاره، و آوای قبرستان، وگرنه، کلیدهای بهشت را، مرحوم حاج شیخ عباس قمی، به رایگان، در اختیارِ شیعیانِ گل‌مولایی قرار داده، و زحمتِ مؤمنین را کم کرده است، درست مثلِ این که، یکی از مأمورانِ هیأتِ ممتحنه، در امتحاناتِ نهایی، جوابِ سوالاتِ امتحانی را قبلاً، در دسترسِ شیعیانِ خاصِ خودش، گذاشته باشد. نه یک کلید، که کلیدها همه را، نه از یک بهشت، که از بهشت‌ها همه! مفاتیحِ‌الجنان!

و بی‌درنگ، #اسلامِ عقیده، که بدل می‌شود به اسلامِ فرهنگ، اسلامِ آگاهی و مسئولیت و حرکت، به اسلامِ «علوم و سنت و حکومت»، و به هر حال، "اسلامِ نهضت"، به "اسلامِ نظام"، یعنی، اسلامِ حاکمِ بر تاریخ، به عنوانِ یک قدرتِ مسلطِ سیاسی، و نظامِ حاکمِ اجتماعی، و بنای استوارِ طبقاتی _ اقتصادی، از نیمه‌ی قرنِ اولِ هجری، که با شعائر و علائمِ دینی و فرهنگ و علوم و سنن و رسوم و زبان و اصطلاحات و ارزش‌های اخلاقی‌ِ انفرادی‌ِ اسلامی یا شبه‌اسلامی، و بافتِ پیوسته‌ی "مسجد و بازار و دارالخلافه"، "تیغ و طلا و تسبیح" و "سایه و آیه و مایه"!

آنگاه، آن دو جریانِ جدا و مشخص و متضاد و متخاصمی، که در طولِ تاریخ، رویاروی هم می‌جنگیدند، و می‌گذشتند، به هم می‌پیوندند، و دو رودِ دور از هم، و دشمنِ هم، یکی می‌شوند، و شطی واحد را می‌سازند به نامِ اسلام، که از زیرِ دارالخلافه می‌گذرد، و آن چنان به هم درآمیخته، که قرن‌های بسیار، توده‌های محروم، ردش را گم کردند و حتی باور کردند که به راستی، آن دو یکی شده‌اند و همه، در چشمِ هم، برادرند، و در چشمِ خدا، برابر، و عدلِ اسلام، بر همه، و همه جا، جاری، و حقیقت...

وحدتی دروغین، هم‌چون نقابی فریبنده و نوین، بر قیافه‌ی زشتِ تضاد، درست، #توحیدِ دروغین، هم‌چون ردایی فریبنده و نوین، بر پیکره‌ی شومِ شرک، و سیف‌الله، بر دستِ جلاد، و کتابِ هدایت، بر نیزه‌های ضلالت و گوساله‌های سامری، نه یکی، نه ده، نه صد، هزارها، بر منبرِ #پیامبر، وارثِ #موسی.

پس چه؟ توی #شیعه، که اسلامِ خلافت را، اسلامِ حاکمِ بر تاریخ را، نفی می‌کنی، توی #روشنفکر، که نمی‌توانی خود را در سطحِ یک مومنِ ساده‌لوحِ احساساتی، آن چنان نازل کنی که از فتوحاتِ پُرشکوهِ اسلام در شرق و غرب به شَعَف آیی، و تبدیلِ کلیسای روم، و کُنِشتِ #ایران، و بتخانه‌ی هند و شبه‌جزیره را، به مسجد، پیروزی‌ حق پنداری، و غلبه‌ی توحید، و توفیقِ اسلام.

تو که از اسلام، از دین، از رسالتِ پیامبران، و...، و از خدا، استقرارِ #عدالت و #برابری و #آزادی، و نجاتِ انسانیت، و مرگِ تنازع و تضاد و طبقه و حاکمیت و عوام‌فریبی و بردگی‌ بدنی و اقتصادی و عقلی و اخلاقی، می‌طلبی و تکاملِ هماهنگ و همگانی‌ انسان‌ها را انتظار داری، چه می‌گویی؟ ثمره‌ی کارِ پیامبران، از این نظر، در تاریخ، چه بوده است؟ به هر حال، هر چه بوده است، بوده است، به ارث، به دستِ طبقاتِ حاکم افتاده است، و اشرافیتِ جدید، و روحانیتِ جدیدی، باز از آن سر گرفته است.

ثمره‌ی کارِ پیامبرِ اسلام و یاران و مجاهدان چه بوده است؟ جهادها؟ کشورگشایی‌های بدوی‌های تازه به دوران رسیده‌ای مثلِ همه‌ی کشورگشایی‌های دیگر، اما این بار، نه به نامِ ملت یا خسرو و سزار، به نامِ الله!
و زکات؟ همان غارتِ همیشه‌ی خلق، و این بار، نام‌اش، حقِ خدا، سهمِ امام... دعوتِ ایرانی، که خسرو را مَپرست، خلیفه را بپرست!
دعوتِ هندی، که دستِ مُعینِ بودایی را مبوس، دستِ #قاضی‌القضات را ببوس!..."

📚 معلم علے‌شریعتے
مجموعه آثار ۱۰ / جهت‌گیری طبقاتی اسلام / ص ۷۹

✅ @Shariati_Group
.

606 views15:40