آفتاب از شرق طلوع می‌کند

صبح‌ را با پادکست خبری شرق شروع کنید. از این پس هر صبح در کانال شرق و همه پلتفرم‌های پادکست می‌توانید به پادکست خبری شرق گوش کنید. گزیده‌ای از مهم‌ترین خبرهای ایران و جهان در ساعت‌هایی که احتمالا به اخبار دسترسی نداشتید.

@sharghdaily

در پنجمین روز از فروردین ماه سال ۱۳۹۹ با سومین قسمت از پادکست صبحگاهی شرق با شما هستیم. وضعیت ایران و جهان همچنان تمام و کمال کرونایی است و به همین دلیل در پادکست امروز چندین خبر کرونایی داریم و البته نگاهی به سیل خسارت بار دیروز در برخی استان‌های کشور. در انتها هم گفت‌وگویی داریم با صادق زیباکلام که آن هم محورش کروناست و مسأله سلاح بیولوژیک بودن یا نبودن این ویروس.

@sharghdaily

🔺روحانی: مشاغلی که می‌شود به صورت گردشی در محیط کار حاضر شوند تا ۱۵ فروردین، یک سوم از کارمندان سرکار و دوسوم در مرخصی باشند

🔹در خصوص زندانیان قرار شد فعلا تا پایان فروردین در مرخصی باشند تا بعدا تصمیم گیری شود.

@sharghdaily

🔺کشورهای مختلف برای مقابله با ویروس کرونا، سیاست‌های متفاوتی را در پیش گرفته‌اند که البته حالا در همه این کشورها قرنطینه با شدت‌وحدت مختلف در جریان است. قرنطینه چه تاثیری در کنترل این ویروس دارد و کدام شیوه بهترین نتیجه را می‌دهد؟
«محمد باقرزاده» در این گزارش به بررسی انواع قرنطینه و رفتار دیگر کشورها در برابر کرونا پرداخته است.

@sharghdaily

🔺بررسی نتایج کارگروه تحلیل اپیدمیولوژی وزارت بهداشت درباره وضعیت کرونا
‌چه تعداد ایرانی کرونا خواهند گرفت

🔹محمد باقرزاده: اگرچه سیاست‌های هر کشور در برخورد و مبارزه با کرونا متفاوت است، به نظر می‌آید بسیاری از این کشورها، دست‌کم در سیاست کلان، روند مشابهی را طی کرده‌اند؛ ابتدا انکار و تلاش برای عادی‌ نشان‌دادن شرایط و در ادامه هم بازی با شیب نمودار تعداد مبتلایان به‌منظور ایجاد وضعیتی که امکانات بیمارستانی جوابگوی تعداد بیماران باشد. در ایران رئیس‌جمهوری از «عادی‌شدن شرایط از شنبه» سخن می‌گفت، در آمریکا رئیس‌جمهوری رسانه‌ها را به ترس‌آفرینی درباره این ویروس متهم می‌کرد و سران انگلیس و آلمان هم از احتمال ابتلای حدود ۷۰ درصد جامعه و لزوم ادامه روند کاری همراه با مراقبت شخصی می‌گفتند. حالا اما به نظر می‌آید مبنای این سیاست تا اندازه‌ای مشخص شده؛ چراکه نتیجه چندین پژوهش و بررسی در کشورهای مختلف به رسانه‌ها راه پیدا کرده ‌است؛ نتایجی که به‌طور خلاصه می‌گویند بهترین شیوه مقابله با ویرس کرونا، مدیریت کشور به‌گونه‌ای است که در هر زمان مشخص تعداد مبتلایان با شرایط حاد و نیازمند بستری در بیمارستان از ظرفیت و تعداد تخت‌های هر کشور بیشتر نباشد.

🔹این رویکرد به کشورها این فرصت را می‌دهد که در بازه‌های زمانی گوناگون سیاست قرنطینه را با شدت‌وحدت مختلفی پیگیری کنند.
در ایران اگرچه پژوهش‌های متعددی در همین چند هفته گذشته به بررسی سناریوهای گوناگون درباره روند حرکت این ویروس در هفته‌ها و ماه‌های آینده پرداختند اما به نظر می‌آید معتبرین آنها «مدل‌سازی اپیدمی کووید ۱۹» است که ازسوی کارگروه تحلیل اپیدمیولوژی وزارت بهداشت انجام شده است. این پژوهش که به خواست ستاد مقابله با کرونا و با هدف تنظیم سیاست‌های کلی مقابله، انجام شده است، سه سناریو مختلف را بررسی می‌کند. نتایج این سه سناریو که به میزان شدت قرنطینه بستگی دارد، به‌طور خلاصه می‌گوید که تا پایان اردیبهشت امسال دست‌کم ۸۱۱ هزار نفر و دست‌بالا یک میلیون و ۱۶۰هزار ایرانی کرونا می‌گیرند. مشابه این مدل‌سازی در دیگر کشورها هم انجام شده که در این گزارش به برسی فرضیات و نتایج آنها پرداخته می‌شود.

🔹چند روز پیش روزنامه «واشنگتن‌پست» گزارشی منتشر کرد که میلیون‌ها بیننده پیدا کرد و آن را به زبان‌های گوناگون هم ترجمه کرد؛ واشنگتن‌‌پست در انتشار ترجمه فارسی این گزارش نوشته بود که با هدف ایجاد آگاهی درباره کرونا این گزارش را به زبان‌های مختلف و به‌صورت مجانی منتشر می‌کند. این گزارش تحسین‌شده با شبیه‌سازی شیوه‌های گوناگون قرنطینه و نتایج آنها، به بررسی بهترین رویکرد برای مقابله با کرونا پرداخته و چهار حالت مختلف را بررسی کرده ‌است: حالت بدون هرگونه قرنطینه و محدودیت، قرنطینه مطلق مانند آنچه در ووهان چین اجرا شد، فاصله اجتماعی متعادل و همچنین فاصله اجتماعی گسترده. به‌طور خلاصه، پیش‌فرض و معیار این شبیه‌سازی به این صورت است که اگر کشورهای درگیر کرونا بتوانند میزان ابتلا در هر زمان را به پایین‌تر از ظرفیت بیمارستانی همان کشور برسانند، بهترین شیوه مقابله رخ می‌دهد و تعداد افراد کمتری جان خود را از دست خواهند داد. نتایج این شبیه‌سازی هم می‌گوید که حالت بدون هرگونه محدودیت فاجعه می‌آفریند و افراد زیادی در زمانی کوتاه به این ویروس مبتلا خواهند شد که امکان ارائه خدمات بهداشتی به آنها از عهده امکانات پزشکی هیچ کشوری برنمی‌آید.

برای خواندن گزارش بر روی لینک کلیک کنید:

https://plink.ir/ftGYh

@sharghdaily

🔺چرا رئیس‌جمهوری آمریکا حمله 14 مارس را تلافی نکرد
سکوت معنادار ترامپ

🔹عبدالرحمن فتح‌الهی: سلسله کنش‌ها و واکنش‌ها میان برخی نیروهای عراقی و ارتش ایالات متحده آمریکا در قالب حملات راکتی و هوایی به مواضع یکدیگر سبب شده امنیت در عراق بیش از پیش تحت‌الشعاع قرار بگیرد. ۱۱ مارس 18 راکت کاتیوشا به پایگاه التاجی، محل استقرار نیروهای ائتلاف آمریکایی در شمال بغداد شلیک شد که در پی آن دو نیروی آمریکایی و یک انگلیسی کشته و ۱۴ نفر دیگر زخمی شدند. ارتش آمریکا با مقصردانستن نیروهای محور مقاومت در این حمله، به فاصله 24 ساعت بعد حملات هوایی را علیه مواضع نیروهای حشدالشعبی در نزدیکی بغداد انجام داد؛ اما این پایان ماجرا نبود و یک روز پس از تلافی واشنگتن دوباره حمله مجددی به پایگاه التاجی صورت گرفت و 10 راکت به سمت این پایگاه شلیک شد که در نتیجه آن سه نیروی نظامی آمریکایی و دو نیروی عراقی به‌شدت زخمی شدند.‌حال توپ در زمین ایالات متحده است و در این راستا واشنگتن معتقد است با گذشت نزدیک به دو هفته هنوز حمله 14 مارس را تلافی نکرده است.

🔹در این میان برخی اخبار حکایت از واکنش تندتر آمریکا داشت و به نظر می‌رسید ذیل این مجموعه کنش‌ها و واکنش‌ها باید شاهد تداوم و حتی تشدید سلسله حملاتی باشیم که در نهایت عراق را به یک جنگ تمام‌عیار بکشاند و این کشور را به زمینی سوخته‌ بدل کند.‌با وجود این وب‌سایت شبکه تلویزیونی «سی‌بی‌ان‌نیوز» اعلام کرد که به گفته یک مقام سابق و چهار مقام فعلی آمریکایی، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، معتقد است به‌خاطر همه‌گیری ویروس کرونا، واکنش تلافی‌جویانه به حملات علیه آمریکا در عراق اقدام درستی نیست. اگر این گفته را مبنای سکوت کاخ سفید در برابر حمله راکتی دوم به التاجی تلقی کنیم، ذکر چند نکته حائز اهمیت است؛ اولین مسئله ناظر بر این واقعیت است که نمی‌توان شیوع کرونا را دلیل استمرار سکوت آمریکایی‌ها در قبال حمله به پایگاه نیروهای نظامی ‌خود قلمداد کرد.‌به عبارت دیگر اگرچه واشنگتن در فاصله 10 روز اخیر پس از حمله دوم به پایگاه‌هایش هنوز واکنشی نشان نداده است؛ اما قرار نیست این انفعال دائمی باشد.

🔹از‌این‌رو هیچ تضمینی وجود ندارد که هر لحظه شاهد حمله تلافی‌جویانه ارتش ایالات متحده نباشیم، چراکه اساسا مسئله اخلاق در پیگیری منافع آمریکا، آن هم در منطقه حساس ژئواستراتژیک خاورمیانه جایی ندارد. پس سکوت 10 روزه واشنگتن را باید در عوامل دیگر جست‌وجو کرد.‌

برای خواندن گزارش بر روی لینک کلیک کنید:

https://plink.ir/XRGes

@sharghdaily

🔺ابراهیم گلستان:
12 ماه پیش از روزی ‌که مصدق نخست‌وزیر شد

🔹یادداشت مهرآمیز سرکار وقتی رسید جا در جا نشستم به اظهار لحیه. اما غافل از اینکه ما درباره یک روزنامه به زبان فارسی مطلبی را مورد اشاره داریم، آنچه را نوشتم به زبان این محلی که در آنم نوشتم، و وقتی ملتفت این کجروی شدم که مقاله بلندقد ولی بی‌جایی به زبان انگلیسی نوشته بودم که به درد هیچ‌کس و هیچ منظور شما نمی‌خورد. ترجمه‌کردنِ آن هم مسلماً بی‌جاتر بود. این بود که ماند برای اجنه و ارواح اگر بیایند به دیدار و خواندن کامپیوتر حقیر -که بیکار نیستند برای چنین مراجعه خاصه که احتیاط‌های بهداشتی اخیر هم مانع تازه‌ای شده است. و چون حوصله تکرار آن ماراتونِ کلمه‌ای هم نمانده بود راه میان‌بُر را ترجیح دادم و دیدم نوشته‌ای که هفتاد سال پیش نوشته بودم در همین زمینه است، اگرچه در سالی نوشته شده بود که درست 12 ماه بعدش مرحوم جمال امامی فکر کرد خربزه زیر پای دکتر مصدق بگذارد تا در پیشنهاد ملی‌کردن نفت اقدام کند و نخست‌وزیری را بپذیرد و چون نخواهد توانست کاری بکند نوعی گندش درخواهد آمد و مصدق درمانده و بور خواهد شد. اما نشد. مصدق نخست‌وزیری را پذیرفت و مهم‌ترین اقدام ملی را، که ملت را دوباره به وجود آورد علی‌رغمِ همه جور کارشکنی‌ها و همه جور بی‌پرنسیپی و غلط پرنسیپی سردمداران آن روزگار.

🔹مصدق کار را کرد و همه عواقب زشت و ناجوری را که بر او روا کردند پذیرفت و بُرد آن کار و آن روزگار را مهم‌ترین نمونه درست یک اقدام مردمی کرد که برای همیشه سرمشق و نمونه خواهد ماند و هر جور شبه‌تکرار آن وقایع و آن روزگار را به‌صورت پرت و واپس‌رونده و کج و مسلماً ناپایدار درآورد و رفت. رفتنی که ماندنی مفتخر و پایدار شد هر وقت که عقل سلیم و دور از فریب‌های دمدمی بخواهند خودی نشان بدهند.
آن نوشته هفتاد سال پیش را که به یاد نداشتم جوانی در تهران که هرگز او را نشناخته بودم و به شکل بی‌سابقه‌ای به خود عادت داده است در روزنامه‌ها و مجله‌های یک قرن اخیر بگردد و هرچه که یا من اشاره‌ای کرده‌ام یا به نوشته‌ای درآوردم را پیدا کند و برای من بفرستد. آنچه که من در پاسخ خواست سرکار تقدیم‌تان می‌کنم یکی از این نوشته‌های روزگار گذشته است. من آن را برای سال 1329 در یک نشریه که اداره‌اش می‌کردم (اخبار هفته، چاپ آبان) نوشته بودم اما هنوز می‌تواند پاسخ درخواست سرکار از من باشد.

برای خواندن یادداشت بر روی لینک کلیک کنید:

yun.ir/hqg

@sharghdaily

🔺کرونا کابوس ترامپ
علی بيگدلی . کارشناس مسائل بین‌الملل

🔹در حالتی كه ویروس كرونا تمامی جهان را به‌طور جدی درگير خود كرده است، مشخصا می‌توان گفت اين ويروس، جايگاه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا را به‌شدت ضعيف و تداوم كاخ‌سفيدنشينی‌اش را تهديد می‌كند. البته برخي «احتمال عقب‌افتادن انتخابات 2020 ايالات متحده» را محتمل مي‌دانند؛ اما نمی‌توان آن را امری قابل وقوع دانست؛ البته می‌توان گفت شيوع همه‌گير ويروس كرونا بر فضای سياسی،‌ انتخاباتی و رقابتی آمريكا اثری بسيار ملموس خواهد گذاشت كه به‌طور مشخص می‌توان به كاهش ميزان آرایی كه قرار است آمريكايی‌ها به صندوق‌ها بيندازند، اشاره كرد.‌شناختی كه از سبد رأی مردم آمريكا وجود دارد، نشان می‌دهد اين شرايط بيشتر به زيان ترامپ به‌عنوان نماينده حزب جمهوری‌خواه در انتخابات 2020 رياست‌جمهوری ايالات متحده تمام خواهد شد.

🔹علت هم اين است، آرای 35 تا 40 درصدی جمهوری‌خواهان در هر وضعيتی آرای ثابت است كه در شرايط «عادی» تعدادش تغيير زیادی نمی‌كند؛ اما آرای دموكرات‌های آمریکا سيال است و بسته به شرايط و اتفاق‌ها، بالا و پايين می‌شود، به‌همين‌دليل، حزب دموكرات اميد دارد شرايط به‌وجودآمده ناشی از كرونا موجب افزایش رأیشان‌ در انتخابات رياست‌جمهوری شود.‌در واقع كرونا باعث كاهش ارزش سهام و بازار بورس و همچنين پايين‌آمدن قيمت نفت شده است كه اين دو عامل می‌تواند به‌طوركلی فضای ذهنی آمريكايی‌ها را نسبت به شرايط و در نتيجه در تصميم‌گيری‌شان در انتخابات تحت تأثیر قرار دهد.

🔹‌به‌هر‌حال مشاهدات نشان می‌دهدد که سطح درآمدی شهروندان آمريكايی به‌طور جدی تهديد می‌شود، با درنظرگرفتن اينكه حامیان حزب جمهوری‌خواه به مسائل اقتصادی و معيشتی بيشتر از حزب رقيب اهميت می‌دهند و اکنون که شرايط از حالت عادي به وضعيت چالش‌برانگيز تبديل شده، احتمال كاهش مشاركت در اردوگاه جمهوری‌خواهان بيشتر شده است. در چنين شرایطی، شانس ترامپ برای برنده‌شدن در رقابت مهم 2020 نسبت به روزهای پيشاكرونا كمتر شده است. به‌طوري‌كه حتی با نگاهي اجمالی به مصاحبه‌های تلويزيونی رئيس‌جمهوری آمريكا به‌وضوح می‌توان ديد ديگر از آن چهره شاداب و مغرور خبری نيست و نوعی اضطراب و استرس بر ترامپ غلبه كرده است؛

🔹بنابراين بايد تأكيد كرد، كرونا روی فضای كلي انتخابات رياست‌جمهوری آمريكا تأثير خواهد گذاشت كه چنين احتمالي، موجی از نگرانی را در کمپین جمهوری‌خواهان و به‌ويژه ساكنان فعلی كاخ سفيد به وجود آورده است.
دقيقا به‌همين‌دليل دونالد ترامپ به تكاپو افتاده تا به هر طريق ممكن، دوباره به‌عنوان پیروز اصلی شناخته شود. در همين راستا به صاحبان مشاغل خُرد، وعده بسته پيشنهادی داده است. با اين توضيح كه بودجه هزار ميليارد دلاری اين طرح بايد به تأييد كنگره برسد كه معلوم نيست چنين وعده‌ای تا روز انتخابات محقق شود يا خیر.
همچنین پنهان‌كاری ترامپ در اعلام رسمی شيوع كرونا كه البته با انگيزه‌های انتخاباتی اين اشتباه بزرگ را مرتكب شد، آمريكايی‌ها را هم در تأمين مواد غذايی و هم در تهيه مواد و اقلام پزشكی و دارویی با مشكلات زیادی روبه‌رو کرد، به‌همين‌دليل می‌توان گفت كرونا، به كابوسی خوفناك و هراس‌انگيز برای دونالد ترامپ تبديل شده است.

@sharghdaily

1762 نفر جدید مبتلا به کرونا/122 فوتی جدید

سخنگوی وزارت بهداشت:
بر اساس یافته های آزمایشگاهی از ظهر دیروز تا امروز، 1762 مورد جدید ابتلا به کووید19 در کشور شناسایی شد و تعداد مبتلایان به این بیماری در کشور به 24811 نفر رسید.

خوشبختانه تا کنون 8913 نفر از بیماران مبتلا به کووید19 بهبود یافته و ترخیص شده اند و این روند روز به روز در حال افزایش است.

در طول 24 ساعت گذشته، 122 نفر جان خود را از دست دادند و مجموع درگذشتگان این بیماری در کشور به 1934 نفر رسید.

@sharghdaily

نمودار رشد ابتلا به کرونا در پایتخت/ کرونایی‎های تهران از مرز 5000 نفر گذشتند/ 5 فروردین 99

🔹اداره کل سامانه‌ها و زیرساخت‌ اطلاعات مکانی سازمان نقشه‌برداری کشور، داده‎‌‌‌های رسمی از میزان شیوع ویروس کرونا را روی نقشه به صورت برخط به نمایش درآورده است.

🔹به گزارش روابط عمومی سازمان نقشه‌برداری کشور، در این نمودار رشد ابتلا به ویروس کرونا در تهران را مشاهده می‎کنید که حاکی از سرعت رشد ابتلا به این ویروس است که در سه روز ابتدایی سال 1399 شمار آنها از مرز 5000 نفر در پایتخت گذشته است.

🔹سازمان نقشه‎‌‌‌‌برداری کشور به عنوان متولی ایجاد زیرساخت داده‎های مکانی و متولی ایجاد بستر عرضه و تبادل داده‌ها و وجوه مکانی پدیده‌های بشری و طبیعی از جمله سیل، زلزله، فرونشست و اپیدمیولوژی ویروس کرونا و ..... از سامانه IRANSDI.IR استفاده کرده است.

🔹با توجه به داده‌های موجود در رسانه‌های رسمی که از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اعلام شده است؛ سازمان نقشه‎‌‌‌‌برداری کشور چگونگی توزیع مبتلایان به این ویروس را به‌‌صورت نقشه‌های پله‌های رنگی کروپلت نرمالایز شده با مساحت ارائه می‌دهد.

@sharghdaily

🔺معجزه پنجره‌ها
هلیا همدانی

🔹بهار بی‌آنکه ‌بداند ما در خانه‌هایمان حبس شده‌ایم، بی‌آنکه به یاد بیاورد که سال وحشتناکی را پشت سر گذاشته‌ایم، با عطر نرگس و رقص باد از راه می‌رسد. نوروز مثل آغاز سال نو در هر کشوری بوی لباس نو، هدیه، غذاهای اغراق‌شده، شکر و شیرینی می‌دهد و یادآور صدای خنده اقوام و دوستان و چلپ‌چلپ‌های بوسه‌های پخش‌شده در فضاست. بزرگ‌ترها مهم‌تر می‌شوند و چون سنت‌ها با جشن آمیخته‌اند، خوشایندتر.

🔹 نوروز شاید دقیقا نقطه مقابل تمام پروتکل‌های توصیه‌شده برای مقابله با کووید ۱۹، بیماری عجیب و غریبِ این روزهاست.در این روزهای درگیرِ اپیدمی، دست‌دادن، روبوسی و دیدار ممنوع است. خرید اضافی و بیشتر از حد مصرف، بی‌فرهنگی است و عبورومرور بی‌مورد جنایت و توهین به دیگری. در ضمن ازآنجایی‌که مسن‌ترها در مقابل این ویروس آسیب‌پذیرترند، توصیه اکید می‌شود که نوه‌هایشان را نبینند. اکنون همه می‌دانیم که تصمیم منطقی و پروتکل علمی، هرچند دشوار، این است که در خانه بمانیم.در این روزهای قرنطینه جهانی هر حرکت مدنی، خلاقانه یا همدلانه دلمان را برای لحظاتی می‌لرزاند. می‌خوانیم و می‌نویسیم که چگونه روزهایمان در این حبس خانگی متفاوت شده‌اند. زمان کش می‌آید، جغرافیاها به هم متصل می‌شوند و هر روز یک قرن دیگر است.

🔹انگار تقویم از ما جلو می‌زند و شتاب‌زده به‌سوی آخرالزمان می‌رود. با چیزهای کوچک شاد می‌شویم، خنده‌هایمان ناگهانی‌ است و با غم بی‌پایان جهان سروکله می‌زنیم. بی‌عدالتی اجتماعی و اقتصادی پررنگ‌تر می‌شود. فداکاری‌های تیم درمانی از همیشه شگفت‌انگیزتر است و سیاست‌مداران از همیشه سردرگم‌تر. می‌پرسیم حالا که ما شهروندان عادی از هم دوریم چگونه فریاد بزنیم که زنده‌ایم؟ چگونه اقرار کنیم که قدرشناس آنهایی هستیم که برای زنده‌ماندن ما در بیمارستان‌ها در نبرد هستند؟ چطور می‌توانیم با آنهایی که در طبقه فرودست از اولیه‌ترین امکانات محروم‌اند همدلی کنیم؟ چگونه از سالمندان‌ محافظت کنیم و چطور کودکان حبس‌شده در خانه و محروم از دیدار عزیزان را سرگرم کنیم؟ در یک کلام، چطور اعتراف کنیم که اعضای یک پیکریم؟در این روزها اما تخیل «جهانی دیگر» نیز از مغز تک‌تک ما می‌گذرد. از لمس یکدیگر محرومیم اما دل‌هایمان به هم نزدیک‌تر شده است.

برای خواندن یادداشت بر روی لینک کلیک کنید:

yun.ir/gqg

@sharghdaily

🔺مروری بر مجموعه دنباله‌دار «پایتخت» به بهانه پخش ششمین فصل
یک «معمولی»ِ خاص

🔹مازیار معاونی: اکنون که ششمین سری از مجموعه دنباله‌دار پایتخت به‌عنوان مجموعه نوروزی شبکه اول سیما روی آنتن رفته و در همین شب‌های آغازین پخش، همان جو اقبال عمومی مورد انتظار را در میان مخاطبان ایجاد کرده است بد نیست مروری داشته باشیم بر پنج فصل پیشین این مجموعه که در حد فاصل نوروز 90 تا نوروز 97 از همین شبکه پخش می‌شدند.‌بی‌شک 9 سال پیش که اولین فصل این سریال در کنداکتور نوروزی شبکه اول سیما قرار گرفت، حتی سفت و سخت‌ترین طرفداران ساخته‌های سیروس مقدم و خوش‌بین‌ترین همکاران سینماگرِ محسن تنابنده که از جوهر ناب و آینده درخشان او اطمینان داشتند هم نمی‌توانستند حدس بزنند که از نتیجه همکاری این دو چهره مستعد پایدارترین، ادامه‌دارترین و یکی از موفق‌ترین سریال‌های کل تاریخ 54 ساله مجموعه‌سازی تلویزیونی متولد خواهد شد؛

🔹مجموعه‌ای به‌شدت محبوب و پرطرفدار که در تمام طول دهه جاری استمرار داشته و احتمالا دامنه استمرار آن به دهه آینده و قرن آینده هم کشیده خواهد شد.
بد نیست تأملی داشته باشیم بر داشته‌های سریالی که به چنین موقعیت منحصربه‌فردی دست یافته و میلیون‌ها بیننده‌ای را که برخی از آنها در طول سال به زحمت چند ساعت تلویزیون می‌بینند، این‌گونه با خود همراه کرده است! احتمالا در پاسخ به این پرسش، می‌توان مؤلفه‌های بسیاری را برشمرد ولی به اعتقاد نگارنده بیشتر و مهم‌تر از هر عامل و مؤلفه‌ای، آنچه پایتخت را پایتخت کرده، صداقت است و خلاقیت؛ دو عنصری که می‌توان از آنها به عنوان عنصر مفقوده یا دست‌کم عنصر کم‌رنگ اکثریت قریب‌به‌اتفاق دیگر سریال‌های نمایشی تلویزیون، به‌ویژه مجموعه‌های طنز، یاد کرد. بیننده پایتخت چیزی را در آن می‌بیند که به جریان طبیعی زندگی و به برداشتش از آدم‌ها، نیات و اعمال و مناسباتشان بسیار نزدیک است، بنابراین، برقراری ارتباط با این فضای ملموس که به وسیله کاراکترهایی دوست‌داشتنی ترسیم شده نه‌تنها برای او دشوار نیست بلکه به احساس دلنشینی منجر می‌شود که به این زودی‌ها و به این آسانی‌ها دست از سرش بر نمی‌دارد.‌بیایید به قضیه مصداقی‌تر نگاه کنیم؛

🔹قهرمان محبوب سریال در تمام پنج فصل گذشته (و فصل جدید در حال پخش) یک شخصیت خاص با ویژگی‌های فیزیکی، کلامی‌ و رفتاری خاص (آن‌گونه که از بسیاری از کمدین‌های تلویزیونی سراغ داریم) نیست، قهرمان پایتخت و محور ماجراهای شلوغ و پررفت‌وآمد و خنده‌دار آن، یک آدم خیلی معمولی است که با خلاقیت هرچه تمام‌تر، نام بامسمای نقی معمولی را برای او انتخاب کرده‌اند؛ کاراکتری دوست‌داشتنی با بازی نبوغ‌آمیز خود محسن تنابنده، یعنی کسی که خلق‌کننده‌اش بوده و شاید هیچ‌کسی به اندازه خود تنابنده به پیچیدگی‌های شخصیتی و مناسبات رفتاری او آگاه و مشرف نباشد.

برای خواندن گزارش بر روی لینک کلیک کنید:

yun.ir/jqg

@sharghdaily

«شرق» را در اینستاگرام دنبال کنید
https://www.instagram.com/p/B-G9OGUp7eR/?igshid=tzt9sba5ya0b

@sharghdaily

🔺ووید 19 ضرورت بازنگری در سیاست‌های جهانی را عیان‌تر کرده است
کرونا و آزمونی برای پوپولیست‌ها

🔹‌کووید19 پس از حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001 و فروپاشی اقتصادی سال 2008 اکنون در حال تبدیل‌شدن به سومین بحران بزرگ جهانی پس از جنگ سرد است. حالا چگونگی واکنش‌نشان‌دادن به این بحران جهانی سؤال مردم از سردمداران سیاست و علم است؛ اینکه آیا ویروس کرونا سرنوشت جهان را تغییر می‌دهد؟

🔹در جریان بحران اقتصادی سال‌های 2008 و 2009، بازار سهام، تجارت جهانی و رشد اقتصادی بیش از اتفاقی که در جریان رکود بزرگ سال‌های 1929 تا 1933 تجربه کرده بود، افت کرد. با این حال، خلاف دهه 1930، حکومت‌ها اختلافات اندکشان را کنار گذاشتند و برای نجات تجارت جهانی با یکدیگر همکاری کردند. پس از یک سالِ سخت، ثبات به بازار بازگشت و جهان به سلامت از موج دوم رکود عبور کرد. واکنش به آن بحران جهانی صرف نظر از ابعادش بسیار با اهمیت است؛ مسئله‌ای که دنیل درِزنر، استاد سیاست‌های بین‌الملل، آن را این‌چنین توصیف کرده است: سیستم جهانی جواب داد.

🔹ویروس کرونا که بیماری کووید19 را جهانی کرد، ممکن است از آن‌دست بحران‌هایی باشد که قرنی یک‌بار در جهان رخ می‌دهد. اگر بخواهیم روایت بدبین‌ترین‌ها به این همه‌گیری را بازگو کنیم باید بگوییم، کووید19 از میان بحران‌هایی که تاکنون جهان را در برگرفته‌اند، بدترین آنهاست. متأسفانه، این بحران در وضعیت تاریک سیاسی رخ داده که بیشتر یادآور شرایط اوایل دهه 30 است؛ زمانی که بسیاری از حکومت‌ها اهداف ناسیونالیستی داشتند و همکاری‌های جهانی بسیار محدود بود. در یک دهه اخیر، جهان بیش از همیشه در مسیر اقتدارگرایی، وطن‌پرستی، دیگرهراسی، یکجانبه‌گرایی، ضدساختارگرایی و ضدتخصص‌گرایی حرکت کرده است. وضعیت کنونی سیاست‌ها و جغرافیای سیاسی نه‌تنها شرایط فعلی بحران همه‌گیری کرونا را تثبیت نکرده بلکه به تشدید آن دامن زده است.

🔹ناکامی مقامات ووهان در اطلاع‌رسانی درست درباره این بحران در آغاز ماجرا و سرکوب پرسنل پزشکی ازسوی آنها به این معنی است که مبارزه با این بحران چه زمان طلایی‌ای را از دست داده است. چین که زمانی بازیگری مؤثر در نهادهای چندجانبه محسوب می‌شد، حالا در نتیجه این اتفاق باعث شده تا اعتماد به سازمان‌های چندجانبه‌ای مانند سازمان بهداشت جهانی از بین برود.

برای خواندن گزارش بر روی لینک کلیک کنید:

yun.ir/mqg

@sharghdaily

🔺سیاسی‌شدنِ مرگ
شیما بهره‌مند . دبیر فرهنگ

🔹سیاسی‌شدنِ مرگ، از تبعات همه‌گیری ویروس کرونا و افزایش دامنه شیوع در سرتاسر دنیاست. و از قرار معلوم این وضعیت کرونایی که دست‌کم چندین ماه دیگر دوام دارد، دولت‌ها را به انتخابی ناگزیر میان حیاتِ اقتصاد یا حیاتِ انسان‌ها وامی‌دارد و از طرفی به انتخاب میان مرگ تعدادی از شهروندان در قبال زنده‌ماندن طیفی دیگر. فصل شیوع کرونا شاید بتواند فصل دیگری از شیوه مدیریت جهانی باشد یا دست‌کم فرصتی برای تفکر در این شیوه که سالیان سال است بر اقتدارگرایی دولت‌ها مبتنی است. اینک که جهان فارغ از هر نوع شیوه حکومت‌داری با بحرانی فراگیر روبه‌روست، متفکران با طرز تفکر متفاوت، این بحران را از منشور سیاست و اجتماع و مهم‌تر از همه اقتصاد سیاسی می‌نگرند و تحلیل می‌کنند. در این میان دو خوانش از متفکران چپ، جورجو آگامبنِ ایتالیایی (که این روزها کشورش اوضاع وخیمی از حیث ابتلا مردم به کرونا و رشدِ تصاعدی این همه‌گیری دارد) و اسلاوی ژیژک بسیار خوانده شد و تفسیرهای مختلفی له یا علیه آنها مطرح شد. تحلیل‌های دست‌راستی هم کم نبودند که با انتقاد به این نوع نگاهِ رادیکال، بر نقش قاهر دولت‌ها در سپری‌کردنِ دوران بحران تأکید داشتند که شاید از تبعات آن بازگشت یا احیای دوباره اقتدارگرایی دولت خواهد بود. این تحلیل‌ها، بر پیوند دولت و ملت در بحران‌های فراگیر مبتنی است و دولت را مرجعی مقتدر برای حمایت از مردم برای گذر از این بحران‌ها می‌داند. آگامبن در تحلیل وضعیت کرونایی، سراغ ایده «وضعیت استثنائی» رفته است تا آن را با بحران اخیر انضمامی کند. او سال‌ها پیش این مسئله را مطرح کرد که وضعیت استثنایی به پارادایم معمول حکومت‌ بدل شده و این دیگر واقعیتی بدیهی است که هیچ تحلیل سیاسی و حقوقیِ جدی نمی‌تواند انکارش کند: نه‌تنها قوانینی که در پی حملات سپتامبر 2001 وضع شدند و دست‌کم دو برابر محدودکننده‌تر از قوانین ایتالیای فاشیست‌اند در چارچوب وضعیت استثنایی می‌گنجند، بلکه اعلام وضعیت اضطراری در بیستم نوامبر در فرانسه گامی در این چارچوب بوده که دولت آن را تمدید هم کرد. بدین‌ترتیب وضعیت استثنائی به‌گونه‌ای ماندگار در حکومت‌ها نفوذ کرده است.

🔹 آگامبن همین چند روز پیش در 26 فوریه 2020، قرنطینه و اعلام وضعیت اضطراری برای خطر اپیدمیِ کرونا را توجیهی برای اعمال اقدامات استثنائی دولت‌ها خواند و تا جایی پیش رفت که آن را «اختراع یک اپیدمی» از طرف دولت‌ها خواند...
که بهانه‌ای برای گسترش چنین اقدامات بدون حدومرز را به آنها می‌دهد. «دهشت جمعی» که او معتقد است در سال‌های اخیر به انحاء مختلف در ذهنِ افراد اجتماع تکثیر شده، توجیهی است برای تحدید آزادی‌ها از طریق ساخت میلی همگانی به ایمنی. اگرچه به‌نظر می‌رسد آگامبن خطر واقعی شیوع کرونا در سطح جهانی را دست‌کم گرفته است، اما ناکارآمدی سیستم درمانی و بی‌عدالتی در توزیع امکانات بهداشتی و پزشکی در تمام جهان -هر کشور به مقیاس سطح پیشرفت و به‌اقتضای جمعیت و موقعیت خود- محملی فراهم آورده برای تفکر در وضعیتی که به‌قول آگامبن سالیانی است با وصفِ اضطرار و استثنائی، خود را به‌مثابه وضعیت مستقر جا انداخته است. ژان لوک نانسی اما با نگاهی واقع‌بینانه، در پاسخ انتقادی کوتاه به آگامبن ضمن تأیید اینکه هیچ شکی وجود ندارد که امروزه تمدن بشری در تردید به‌سر می‌برد، نوشت: ما با نوعی «استثناء ویروسی‌شده» در سراسر جهان مواجهیم که همه ما را درگیر خود کرده است و در این میان، دولت‌ها جز مجریان غم‌زده آن نیستند. او به‌درستی معتقد است اکنون وقت تسویه‌حساب با دولت‌ها نیست و این رویکرد بیش از آن‌که تأملی سیاسی باشد، مانوری انحرافی است. از طرف دیگر، اسلاوی ژیژک، از پدیده عجیب بازگشت این تصور نوشت که پدیده‌‌های اجتماعی مثل بازارها یا سرمایه مالی موجوداتی زنده‌‌اند. به باور او، رسانه‌ها بنا دارند این تأثیر را القا کنند که «آنچه باید واقعاً نگران‌مان کند نه آن هزاران انسانی است که تاکنون جان خود را از دست داده‌اند (و نه هزاران انسان دیگری که خواهند مرد)، بلکه آن‌چه به‌‌واقع نگران‌کننده است این واقعیت است که بازارها دارند ناآرام و بی‌ثبات می‌شوند.

🔹ویروس کرونا به‌نحو فزاینده‌ای در حال بر‌هم‌زدن جریان آرام بازار جهانی است و آن‌طور که به گوش می‌رسد نرخ رشد ممکن است در حدود دو تا سه درصد سقوط داشته باشد.»2 از دیدِ ژیژک این فرصتی است برای فهم این واقعیت که جهان نیازمند سازماندهی دوباره اقتصاد جهانی است به‌شکلی که دیگر طفیلی سازوکار بازار نباشد. او از نوعی سازماندهی جهانی سخن می‌گوید که بتواند اقتصاد را کنترل و تنظیم کند و درعین‌حال اقتدار دولت‌-ملت‌ها را محدود سازد.

برای خواندن یادداشت بر روی لینک کلیک کنید:

yun.ir/qrg

@sharghdaily

🔺کرونا، المپیک توکیو را هم به تعویق انداخت

🔹نخست‌وزیر ژاپن اعلام کرد با «توماس باخ» رئیس کمیته بین‌المللی المپیک برای تعویق مسابقات المپیک ۲۰۲۰ توکیو به توافق رسیده است.

🔹«آبه شینز» می‌گوید نزدیک‌ترین زمان برگزاری المپیک توکیو تابستان ۲۰۲۱ خواهد بود.

🔹پیشتر نیز مسابقات جام ملت‌های اروپا و آمریکای جنوبی در پی شیوع کرونا، با تعویق یک ساله به سال ۲۰۲۱ موکول شده بود./ فارس

@sharghdaily

🔺99، سال واقع‌بینی مردم و مسئولان
صادق زیباکلام- استاد علوم سیاسی

🔹باوجود تمام مشکلات موجود نباید ناامید بود، زیرا همه بحران‌های سال 98 باعث شد شناخت مردم از جامعه واقع‌بینانه‌تر شود و موافقان شرایط موجود به این نتیجه برسند که مسئولان ایران هم می‌توانند اشتباه داشته باشند. از سوی دیگر مخالفان نظام هم دریافتند که شعارهای قهرمانانه، پوچ و توخالی سنخیتی با واقعیت موجود ندارد؛ بنابراین هردو اینها در جامعه قدری از مواضع تندوتیز خود پایین می‌آیند و درباره گذشته منطقی‌تر اظهارنظر می‌کنند. در حقیقت اگرچه بلایای طبیعی و مشکلات اقتصادی و سیاسی ضربات بسیار سنگینی به جامعه وارد کرد اما نوعی پختگی را به ارمغان آورد.

🔹مسئولان در هر رده و سمتی هم متوجه شدند که آرام‌آرام باید از برج عاج خود پایین بیایند و به عرصه داخلی و خارجی نگاهی واقع‌بینانه داشته باشند. مشکلات عجیب سال 98 نشان داد که نمی‌شود همه مسئولیت‌ها را بر دوش بیگانگان انداخت و وقت آن فرارسیده است که قدری نقد از درون را پذیرا باشیم؛ بنابراین پختگی اخیر و سر به سنگ خوردن و دوباره برخاستن در میان همه مشکلات فعلی قدری امیدوارکننده است. مردم هم می‌توانند در مسیر بهبود شرایط نقش بسزایی داشته باشند. یکی از مشکلات مهم این روزهای ایران، نبود اعتماد در جامعه است که بسیار نگران‌کننده به نظر می‌رسد. مردم باید با یکدیگر صمیمی باشند و آستانه تحملشان را بالا ببرند و بدانند که اصلاحات، پیشرفت و توسعه موضوعاتی نیستند که یک‌شبه به بار آیند و لازم است که بدون شعارزدگی مسیر نیل به آنها را پیمود.

🔹مردم نباید انتظار داشته باشند که از پس یک انتخابات، همه مشکلات رفع ‌شود. واقعیت این است که راه بهبود شرایط این‌ روزهای ایران بسیار دشوار و پرپیچ‌و‌خم است. اگر جوامع توسعه‌یافته ‌توانسته‌اند در سایه دموکراسی به آزادی و ثبات در وجوه مختلف برسند، با ممارست و تلاش بی‌وقفه و اتحاد مردم برای بهبود شرایط کشور و کارآمدی مسئولانشان بوده است. آنچه امروز در ایران مشاهده می‌کنیم، این است که دولت چندان توانی بر حل مسائل کشور ندارد و در این وضعیت لازم است که دست‌کم خود مردم به فکر عبور از بحران‌ها باشند و از سوی دیگر باید امید داشت که در سال 99 دولت قدری از این کرختی بیرون آید و نیروهای تندرو سیاسی هم در پیش پای دولت موانع بیهوده ایجاد نکنند. در نهایت با همه مشکلات کنونی باید امیدوار بود.

@sharghdaily

🔺نخست‌وزیر انگلیس برای خود جانشین انتخاب کرد

🔹بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس در صورت ابتلا به ویروس کرونا و قرنطینه شدن، وزیر امور خارجه این کشور را به عنوان جانشین موقت خود تعیین کرد.

@sharghdaily

🔺شرق امروز 5 فروردین را بخوانید

🔹بسته 2 تریلیون دلاری ترامپ

🔹احتمال فریز دستمزد در 2 ماه بهار

🔹آقای رئیس‌جمهور تجدیدنظر کنید /رحمت‌الله حافظی

🔹الگوی حکمرانی کرونایی/ صالح نقره‌کار

🔹سه فوریت طرح تعطیلی کامل کشور

@sharghdaily

شرق امروز 5 فروردین را بخوانید

برای خواندن مطالب به سایت شرق مراجعه فرمایید

@sharghdaily