...
اینک به هم اتفاق های جهان می خندم
چون تو را دوست می دارم
جهانیان چه می دانند که
من شب هایم با فکر توست
و
روزهایم با یاد تو!
بگذرد عمر کوتاه در این روزگار
تا چنین عشقی دگر در دل نمایان شود
دل سازها را کوک میکند!
شوریست که کمانچه می خندد...
حالیست که سیم سنتور غم می کند...
بغضیست که سه تار با اشک می رقصد...
دردیست که نی با دستانش دل را نوازش میکند...
بگذرد که دف،نفس نفس میزند برایت...
تا ریتم آهنگی شوند برای نبودن تو...
#کاظم_ترزبان
اینک به هم اتفاق های جهان می خندم
چون تو را دوست می دارم
جهانیان چه می دانند که
من شب هایم با فکر توست
و
روزهایم با یاد تو!
بگذرد عمر کوتاه در این روزگار
تا چنین عشقی دگر در دل نمایان شود
دل سازها را کوک میکند!
شوریست که کمانچه می خندد...
حالیست که سیم سنتور غم می کند...
بغضیست که سه تار با اشک می رقصد...
دردیست که نی با دستانش دل را نوازش میکند...
بگذرد که دف،نفس نفس میزند برایت...
تا ریتم آهنگی شوند برای نبودن تو...
#کاظم_ترزبان
...
پیر شدم از نگاهایی که سالها دوست داشتنت را فریاد زد اما سکوتت،چین و چروک هایی شد تا آینه تو را به یادم بیاورد...
#كاظم_ترزبان
پیر شدم از نگاهایی که سالها دوست داشتنت را فریاد زد اما سکوتت،چین و چروک هایی شد تا آینه تو را به یادم بیاورد...
#كاظم_ترزبان
...
_میان باغ گیلاس
یک نفر انار می چیند
گم شده در همهمه ی افکارش!
هوایی که برایش کم بود
تا بیاد آورد اولین دیدار را
قاصدک هم بی خبر می رقصید!
_میان باغ گیلاس
صدایی گم می شود
سکوتی به پهنای زمزمه ها
مرز ریشه و ساقه و برگ را می شکند!
رخ یک عشق انگار نمایان می شود
در کنج سیاه ذهن مجروحش
شبنم از شاخه به پایین می افتد
_میان باغ گیلاس
بلبلی می خواند
از فراوانی احساسش
باغبان بغل می گیرد
یک سبد گیلاس را
من همان انار چین یک باغم
که یک گیلاس مرا می خندد
های و هوی همه یی خاطره ها
وهم یک عشق در دل دیوانه ست
_میان باغ گیلاس
یک نفر از همه ی تنگ نظری
یک نفر را به یاد می آرد
همه بغض گلویش در شبنم
یک قطره اشک بر گونه می بارد
_میان باغ گیلاس
پر ز خاطرات و یک وهم
یک نفر در خودش می میرد
اندوه و غم به باغ می شیند
رویای یک نفر در باغ چال می شود
گاه به گاه روز به روز
گلها که گیلاس می شوند
یک نفر در باغ گیلاس
انار می چیند...
#كاظم_ترزبان
...
_میان باغ گیلاس
یک نفر انار می چیند
گم شده در همهمه ی افکارش!
هوایی که برایش کم بود
تا بیاد آورد اولین دیدار را
قاصدک هم بی خبر می رقصید!
_میان باغ گیلاس
صدایی گم می شود
سکوتی به پهنای زمزمه ها
مرز ریشه و ساقه و برگ را می شکند!
رخ یک عشق انگار نمایان می شود
در کنج سیاه ذهن مجروحش
شبنم از شاخه به پایین می افتد
_میان باغ گیلاس
بلبلی می خواند
از فراوانی احساسش
باغبان بغل می گیرد
یک سبد گیلاس را
من همان انار چین یک باغم
که یک گیلاس مرا می خندد
های و هوی همه یی خاطره ها
وهم یک عشق در دل دیوانه ست
_میان باغ گیلاس
یک نفر از همه ی تنگ نظری
یک نفر را به یاد می آرد
همه بغض گلویش در شبنم
یک قطره اشک بر گونه می بارد
_میان باغ گیلاس
پر ز خاطرات و یک وهم
یک نفر در خودش می میرد
اندوه و غم به باغ می شیند
رویای یک نفر در باغ چال می شود
گاه به گاه روز به روز
گلها که گیلاس می شوند
یک نفر در باغ گیلاس
انار می چیند...
#كاظم_ترزبان
...
...
قطار زمان حرکت می کند
و در ایستگاه بیگانه ها
(او)پیاده می شود و خواب شبانه ام را با خود می برد
(او) پیاده در صحرای افکارم
چشم امید ب اشکی!
تشنه می میرد...
#كاظم_ترزبان
قطار زمان حرکت می کند
و در ایستگاه بیگانه ها
(او)پیاده می شود و خواب شبانه ام را با خود می برد
(او) پیاده در صحرای افکارم
چشم امید ب اشکی!
تشنه می میرد...
#كاظم_ترزبان
...
مرا بیمار گون مبتلا به درد تو
گر که هستم در ارزویت
بشکاف مردم را!
ور نه خاموش باش
زمان سخن خواهد گفت به جایت...
#كاظم_ترزبان
مرا بیمار گون مبتلا به درد تو
گر که هستم در ارزویت
بشکاف مردم را!
ور نه خاموش باش
زمان سخن خواهد گفت به جایت...
#كاظم_ترزبان
...
_من با یک تلنگر تو را می یابم
شاید تابستان باشد
اما باران که ببارد
پنجره ها که باران بخورند
در دلم غوغایی به پا خواهد شد
_با صدای باران به شیشه
انگار کسی در دلم بیدار می شود
اندوهی مرا میگیرد
_صدایی جز باران نیست
پنجره ها عاشقانه قطره های باران را در آغوش می گیرند
و یک من هستم
که در حسرت توعه خیالیست
_باران که تمام شود
به خواب خواهم رفت
و تو را در خواب خواهم دید
در آغوشم میگیرمت
_حتی اگر
در خواب هوا بارانی باشد...
#کاظم_ترزبان
_من با یک تلنگر تو را می یابم
شاید تابستان باشد
اما باران که ببارد
پنجره ها که باران بخورند
در دلم غوغایی به پا خواهد شد
_با صدای باران به شیشه
انگار کسی در دلم بیدار می شود
اندوهی مرا میگیرد
_صدایی جز باران نیست
پنجره ها عاشقانه قطره های باران را در آغوش می گیرند
و یک من هستم
که در حسرت توعه خیالیست
_باران که تمام شود
به خواب خواهم رفت
و تو را در خواب خواهم دید
در آغوشم میگیرمت
_حتی اگر
در خواب هوا بارانی باشد...
#کاظم_ترزبان
...
زمستان می شود دلم
آنگاه که به دیگری نسیم بهاری احساس می دهی
تابستان می شود بغضم
انگاه که به دیگری نفس پاییزی می دهی
یادت بماند
فصل ها می میرند
اما شبنمی در دلم برایت چشمک خواهد زد
با رعد برقی از احساسم
بارانی می شود چشمانم
که سیلی در غرورم
تو را غرق می کند.
خورشید از پس وجودم طلوع میکند
و رنگین کمانی در رخسارم نمایان می شود.
دیر نشود که زمان هم می رود بی هم...
#كاظم_ترزبان
زمستان می شود دلم
آنگاه که به دیگری نسیم بهاری احساس می دهی
تابستان می شود بغضم
انگاه که به دیگری نفس پاییزی می دهی
یادت بماند
فصل ها می میرند
اما شبنمی در دلم برایت چشمک خواهد زد
با رعد برقی از احساسم
بارانی می شود چشمانم
که سیلی در غرورم
تو را غرق می کند.
خورشید از پس وجودم طلوع میکند
و رنگین کمانی در رخسارم نمایان می شود.
دیر نشود که زمان هم می رود بی هم...
#كاظم_ترزبان
کوچه پس کوچه های این شهر دیگر نمک فروش و نان خشکی ندارد
همه نمک می پاشند و نان خشک میخورند!
این کوچه های هر چقد هم شلوغ باشد بوی سکوت می دهد!
احساس مُرد وقتی که کبوترها آشیانه شان را جمع کردند و به دور از انسان کوچ نمودند تا سنگ نخورند...!
در کوچه قدم می زدم که یک تار موی بلند جستم که بوی اجبار می داد،دختری جیغ زد؛تار مو در مشتم شکست!
بن بست کوچه ای، چند ته سیگار دیدم که یکی بوی بیکاری میداد،یکی بوی عشق،یکی بوی تنهایی و یکی بوی بغض؛
فیلترهای سیگار را باد برد!
کنار جوی آبی نشستم که پر از آشغال بود تا آب!
صدای نوزادی در سطل زباله!
این حوالی انسانیت درگذشته بود و بوی لاشه اش، برایم عطری دردناک ساخت!
عطری از هرزگی کسی که دهانش همانند پسته خندان باز است!
عطری تلخ، از تن بی روح دختری در خیابانهای لخت شهر!
مستعدِ با مغز،پرواز میکند و آفتاب غرب او را می‌بلعد
و دیووانگان در باتلاق اقتصاد غوطه ور!
عقاب های این شهر در قفس به زنجیر بودند!
و کرکس می خواند سرود شادی را!
در این شهر لاش خورانی هستند که از دهان تا نوک پایشان معده است و آنقدر جسد زنده های متحرک را میخورند تا زمین به صدا در آید...
#كاظم_ترزبان
همه نمک می پاشند و نان خشک میخورند!
این کوچه های هر چقد هم شلوغ باشد بوی سکوت می دهد!
احساس مُرد وقتی که کبوترها آشیانه شان را جمع کردند و به دور از انسان کوچ نمودند تا سنگ نخورند...!
در کوچه قدم می زدم که یک تار موی بلند جستم که بوی اجبار می داد،دختری جیغ زد؛تار مو در مشتم شکست!
بن بست کوچه ای، چند ته سیگار دیدم که یکی بوی بیکاری میداد،یکی بوی عشق،یکی بوی تنهایی و یکی بوی بغض؛
فیلترهای سیگار را باد برد!
کنار جوی آبی نشستم که پر از آشغال بود تا آب!
صدای نوزادی در سطل زباله!
این حوالی انسانیت درگذشته بود و بوی لاشه اش، برایم عطری دردناک ساخت!
عطری از هرزگی کسی که دهانش همانند پسته خندان باز است!
عطری تلخ، از تن بی روح دختری در خیابانهای لخت شهر!
مستعدِ با مغز،پرواز میکند و آفتاب غرب او را می‌بلعد
و دیووانگان در باتلاق اقتصاد غوطه ور!
عقاب های این شهر در قفس به زنجیر بودند!
و کرکس می خواند سرود شادی را!
در این شهر لاش خورانی هستند که از دهان تا نوک پایشان معده است و آنقدر جسد زنده های متحرک را میخورند تا زمین به صدا در آید...
#كاظم_ترزبان
...
هوا گرگ میش بود
درب حیاط به صدا در آمد
می دانستم کیست!
من می دانم قاتل همیشه به صحنه جرم بر میگردد!
درب را باز کردم
با چهره ای مضطرب و نگران آمد تو...
زیر درخت سیب روی تخت چوبی نشست...
فقط او بود که می توانست با چشم هایش با من حرف بزند!
گفتم:چرا برگشتی!؟روحم را کُشتی اینبار آمدی جسمم را بُکشی!؟
فقط نگاه میکرد
ساکت بود!
تا اینکه گفت:
آخرین بار کی مرا دوست داشتی!؟
(نمیدانم اون در دارالمجانین فراموشی گرفته بود
یا من در کنج اتاقم!)
چشمم را بستم
جوابی نداشتم...
چند لحظه بعد
فقط صدای بستن درب حیاط آمد
انگار رفت...!
من چرا از او نپرسیدم آخرین بار کی مرا دوست داشتی!؟
یادش بخیر پدربزرگم هم وقتی آلزایمر داشت
مادربزرگم را فراموش کرد...
#کاظم_ترزبان
هوا گرگ میش بود
درب حیاط به صدا در آمد
می دانستم کیست!
من می دانم قاتل همیشه به صحنه جرم بر میگردد!
درب را باز کردم
با چهره ای مضطرب و نگران آمد تو...
زیر درخت سیب روی تخت چوبی نشست...
فقط او بود که می توانست با چشم هایش با من حرف بزند!
گفتم:چرا برگشتی!؟روحم را کُشتی اینبار آمدی جسمم را بُکشی!؟
فقط نگاه میکرد
ساکت بود!
تا اینکه گفت:
آخرین بار کی مرا دوست داشتی!؟
(نمیدانم اون در دارالمجانین فراموشی گرفته بود
یا من در کنج اتاقم!)
چشمم را بستم
جوابی نداشتم...
چند لحظه بعد
فقط صدای بستن درب حیاط آمد
انگار رفت...!
من چرا از او نپرسیدم آخرین بار کی مرا دوست داشتی!؟
یادش بخیر پدربزرگم هم وقتی آلزایمر داشت
مادربزرگم را فراموش کرد...
#کاظم_ترزبان
...
ماهی را در اغوش گرفتم
که آسمانش سرد بود
ستاره هایی که عاشقش بودند
هوایی که برایش بارانی می شد
ماهی را در آغوش گرفتم
که انسان می پرستیدش
ماهی که گرگ را زوزه کشان
در عمق جنگل تاریک،به سکوت وا می داشت
ماه من
ماه او بود
ماه من
دلتنگی بود
ماه من
بغض گوشه اتاق
ماه من
غم بود
ماه من
کابوس شب بیداری
ماه من
رویا بود
ماه من
ماه دیکری بود...
#کاظم_ترزبان
ماهی را در اغوش گرفتم
که آسمانش سرد بود
ستاره هایی که عاشقش بودند
هوایی که برایش بارانی می شد
ماهی را در آغوش گرفتم
که انسان می پرستیدش
ماهی که گرگ را زوزه کشان
در عمق جنگل تاریک،به سکوت وا می داشت
ماه من
ماه او بود
ماه من
دلتنگی بود
ماه من
بغض گوشه اتاق
ماه من
غم بود
ماه من
کابوس شب بیداری
ماه من
رویا بود
ماه من
ماه دیکری بود...
#کاظم_ترزبان
...
تلخ تر از آنم که با عسل شیرین شوم
پر دردتر از آنم که با لبخندی شاد شوم
من پر از حرف های مُرده
من پر از سکوت های زخم خورده
آوازی خواهم شد از خنده
آوازی خواهم شد از دلهای آزرده
مرا فریاد کن مرا یاد کن
مرا در نفس مرا در ابادی قلبت آباد کن
سست ز این روزگار شب مُرده
مرا در نهایت خدا فریاد کن
#کاظم_ترزبان
...
تلخ تر از آنم که با عسل شیرین شوم
پر دردتر از آنم که با لبخندی شاد شوم
من پر از حرف های مُرده
من پر از سکوت های زخم خورده
آوازی خواهم شد از خنده
آوازی خواهم شد از دلهای آزرده
مرا فریاد کن مرا یاد کن
مرا در نفس مرا در ابادی قلبت آباد کن
سست ز این روزگار شب مُرده
مرا در نهایت خدا فریاد کن
#کاظم_ترزبان
...
صد سال نوری
از آغوشش به دور بودم
مرا از هر نگاهی
عشقی بود اما کور بودم
به امواج زلف های در هم
ساحلی بی عبور بودم
هزار صیاد نهان در پی او
با رویای نهنگ بودن
صیادی مغرور بودم
اگر توری به دست آورد دلش را
همان صیاد مغرورم
اما پی یک گور بودم
#کاظم_ترزبان
...
از آغوشش به دور بودم
مرا از هر نگاهی
عشقی بود اما کور بودم
به امواج زلف های در هم
ساحلی بی عبور بودم
هزار صیاد نهان در پی او
با رویای نهنگ بودن
صیادی مغرور بودم
اگر توری به دست آورد دلش را
همان صیاد مغرورم
اما پی یک گور بودم
#کاظم_ترزبان
...
🍂🍁🍂🍁🍁🍂🍁
به بیماری پاییز دچار شده ام!
اشک ها از شاخه های چشمم می افتد
تمام تنم زمستان
صدای یخ زدن قلبم را می شنوم!
او طبیبیست که ناگه به هوایم آید!
غنچه لب هایش بهاریست
که کوچه وجودم را پر از عطر
و آغوشش تابستانیست که
یخ های قلبم را آب
اوست مرا درمان
مرا درمان...
🍂🍁🍁🍂🍂🍂🍁🍂
#کاظم_ترزبان
به بیماری پاییز دچار شده ام!
اشک ها از شاخه های چشمم می افتد
تمام تنم زمستان
صدای یخ زدن قلبم را می شنوم!
او طبیبیست که ناگه به هوایم آید!
غنچه لب هایش بهاریست
که کوچه وجودم را پر از عطر
و آغوشش تابستانیست که
یخ های قلبم را آب
اوست مرا درمان
مرا درمان...
🍂🍁🍁🍂🍂🍂🍁🍂
#کاظم_ترزبان
....
دریای دلت طوفانی شده از احساسم
من میان امواج موهایت
گم خواهم شد
ساحل وجودت آرام می شود
جسم بی روح من میان شن زار نفس هایت پیدا می شود
سکوتی در جزیره تو حاکم است
من تنها در ساحل وجودت
پیاده،
قدم زنان،
چشمانت را یافتم!
و در غروب سرخ ساحل وجودت
دوباره در یادت غرق شدم...
#کاظم_ترزبان
دریای دلت طوفانی شده از احساسم
من میان امواج موهایت
گم خواهم شد
ساحل وجودت آرام می شود
جسم بی روح من میان شن زار نفس هایت پیدا می شود
سکوتی در جزیره تو حاکم است
من تنها در ساحل وجودت
پیاده،
قدم زنان،
چشمانت را یافتم!
و در غروب سرخ ساحل وجودت
دوباره در یادت غرق شدم...
#کاظم_ترزبان
...
به جرم سکوتم
سالها در زندان تنهایی
شکنجه شدم!
به امید رها شدن
بازنده شدم
و در بند آخرین نفس
به دار آویختن جسمی که سالها مُرده بود...!
آری سکوتم مرا کشت
فریاد ها پشت دیوار دلم
بغض شدند
آری سکوتم مرا کشت..
#کاظم_ترزبان
به جرم سکوتم
سالها در زندان تنهایی
شکنجه شدم!
به امید رها شدن
بازنده شدم
و در بند آخرین نفس
به دار آویختن جسمی که سالها مُرده بود...!
آری سکوتم مرا کشت
فریاد ها پشت دیوار دلم
بغض شدند
آری سکوتم مرا کشت..
#کاظم_ترزبان
......
ما تازیانه خور های این زمانه ایم!
قلم هایمان طنابیست که گره خورده به گردن مزدوران!
ما تلخ ترین قصه های تاریخیم که در آینده کتاب می شویم!
قلم هایمان اگر شکسته شوند
جوهرشان خون می شود در رگها!
ما تازیانه خورهای این زمانه ایم!
بیدار بودیم تمام شب که گریه ی طناب ها تمام شود!
آفتاب زندگی دوباره از پشت کوه نور طلوع می کند!
و گلها روی خاک ما لبخند می زنند ...
#کاظم_ترزبان
تقدیم به روح تمام انسان هایی که بی گناه اعدام شدند...🌸🌹
ما تازیانه خور های این زمانه ایم!
قلم هایمان طنابیست که گره خورده به گردن مزدوران!
ما تلخ ترین قصه های تاریخیم که در آینده کتاب می شویم!
قلم هایمان اگر شکسته شوند
جوهرشان خون می شود در رگها!
ما تازیانه خورهای این زمانه ایم!
بیدار بودیم تمام شب که گریه ی طناب ها تمام شود!
آفتاب زندگی دوباره از پشت کوه نور طلوع می کند!
و گلها روی خاک ما لبخند می زنند ...
#کاظم_ترزبان
تقدیم به روح تمام انسان هایی که بی گناه اعدام شدند...🌸🌹
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
زیبا می شود درختی که ارزوی بهار را می کشد...
در کنار تیک و تاک ساعت
زمان ها می میرند!
گل نیلوفر ابی در انتهای مرداب سوسو میزند...
رقص مرغابی ها برای ماهی
شادترین سمفونی بهار بود!
نگاه تلخ من به در
آفریدن تو در حجم اندیشه ها بود...
در کدامین نقطه از زمین فرود آمدی؟؟؟
حال، تو را در بهار
در مبهم ترین فصل،
در بن بست غروبِ سرنوشت
صدا میزنم
صدا میزنم
گرچه امید ها به خواب رفته اند
نسیم ها بی خبر از تو می وزند!
خورشید که طلوع کند
تمام من را مرداب می بلعد...
گل نیلوفر آبی
گل نیلوفر آبی مرگ مرا خواهد دید...
#کاظم_ترزبان
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
زیبا می شود درختی که ارزوی بهار را می کشد...
در کنار تیک و تاک ساعت
زمان ها می میرند!
گل نیلوفر ابی در انتهای مرداب سوسو میزند...
رقص مرغابی ها برای ماهی
شادترین سمفونی بهار بود!
نگاه تلخ من به در
آفریدن تو در حجم اندیشه ها بود...
در کدامین نقطه از زمین فرود آمدی؟؟؟
حال، تو را در بهار
در مبهم ترین فصل،
در بن بست غروبِ سرنوشت
صدا میزنم
صدا میزنم
گرچه امید ها به خواب رفته اند
نسیم ها بی خبر از تو می وزند!
خورشید که طلوع کند
تمام من را مرداب می بلعد...
گل نیلوفر آبی
گل نیلوفر آبی مرگ مرا خواهد دید...
#کاظم_ترزبان
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
...
در جستجوی حقیقت
به دور ترین سیاره منظومه شمسی سفر کرده ایم...
زمان در این سیاره
هر چرا زیباست
زشت می کند!
تکرار پشت تکرار
آغاز نقطه ی پایان
و پایان نقطه آغاز!!
سر درگم از این سفر
میان نقاب هایی که صورت به چهره می زنند...!
هر چه بر هر که کنند
می چرخد و می چرخد
آنگاه دانند که هر چه را بر خود کردند!
مردمک چشم هایمان به مانند منظومه شمسی
و سرمان همانند سیاره زمین
هر چه را می پرورانی
می روید!
از منظومه برایمان نور می تابانند
شنیده ها حاکیست که خورشید است...
نور فاصله ی میان تاریکی و روشنیست
همان پلک زدن!
همان گذر زمان...
خواب ها سفر به درون خود ماست...
تمام موجوادت سیاره برای بقا می جنگند
اما گویی بقا
جای دیگریست...
#کاظم_ترزبان
در جستجوی حقیقت
به دور ترین سیاره منظومه شمسی سفر کرده ایم...
زمان در این سیاره
هر چرا زیباست
زشت می کند!
تکرار پشت تکرار
آغاز نقطه ی پایان
و پایان نقطه آغاز!!
سر درگم از این سفر
میان نقاب هایی که صورت به چهره می زنند...!
هر چه بر هر که کنند
می چرخد و می چرخد
آنگاه دانند که هر چه را بر خود کردند!
مردمک چشم هایمان به مانند منظومه شمسی
و سرمان همانند سیاره زمین
هر چه را می پرورانی
می روید!
از منظومه برایمان نور می تابانند
شنیده ها حاکیست که خورشید است...
نور فاصله ی میان تاریکی و روشنیست
همان پلک زدن!
همان گذر زمان...
خواب ها سفر به درون خود ماست...
تمام موجوادت سیاره برای بقا می جنگند
اما گویی بقا
جای دیگریست...
#کاظم_ترزبان