🔴 تعلیق‌های گسترده در دانشگاه تبریز

بنا به اطلاعی که از یاران #همراه_سرخط به دستمان رسیده است در ترم پیشِ رو تعداد زیادی از دانشجویان دانشگاه تبریز تعلیق شده‌اند و حتی برخی دانشجویان دکترای نزدیک به فارغ‌التحصیلی را تعلیق کرده‌اند.
بنا بر این گزارش مسئولان دانشگاه به زور از تک تک دانشجویان نامه‌ی کتبی ابراز پشیمانی و ندامت گرفته‌اند اما با این وجود تعداد زیادی از همین دانشجویان را تعلیق کرده‌اند.
تیغ سرکوب جمهوری اسلامی همچنان بر سر دانشگاه آوار شده است.

#تعلیق_دانشجویان
#سرکوب_دانشگاه
#جنبش_دانشجویی
@sarkhatism

🔴 دیدیم و شرم نکردیم

این روزها بارها تصاویر شرم‌آوری از کتک زدن مهاجران افغانستانی در کوچه و خیابان‌های ایران منتشر شده است. نه توسط عوامل حکومتی جنایتکار بلکه توسط مردمی که ادعا می‌کنند «آزادی» و «عدالت» می‌خواهند اما به همین راحتی حاضرند مهاجران افغانستانی را در کوچه و خیابان کتک بزنند و البته همزمان ادعای «غیرت» و «شرف» هم داشته باشند.
کافی است به کامنت‌هایی که زیر پست‌های سرخط گذاشته‌اند نگاه کنید تا چهره‌ی عریان فاشیسم و دیگری‌ستیزی آدمخوار و خونریز را در سیمای تک تک اینها ببینید.
تنها برای یادآوری به یاد بیاوریم که سال گذشته و در جریان قیام ژینا افغانستانی‌های بسیاری در کنار مردم ایران علیه ستم جمهوری اسلامی مبارزه کردند و بسیاری از آنها بازداشت و زندانی و شهید شدند. آن هم در وضعیتی که کمترین بهای بازداشت یک افغانستانی در ایران (چه اوراق اقامت قانونی داشته باشد و چه نداشته باشد) اخراج و رد مرز و در واقع تحویل به رژیم طالبان است. دقیقا همان رفتاری که یک برادر دینی دیگر جمهوری اسلامی در ترکیه مشغول انجام آن است و پناهجویان و مهاجرین، از جمله چندین پناهجو و مهاجر ایرانی را دیپورت و اخراج کرده است. هیولای دیگری‌ستیزی و بسیج ملی علیه خارجی‌ها اشکال گوناگونی دارد اما در همه‌ی جهان به یک اندازه نشانه‌های یک بیماری عفونی عمیق است و آنهایی که کامنت می‌گذارند، آنهایی که هشتگ می‌زنند «اخراج افغانی خواسته ملی» و آنهایی که در خیابان مهاجران افغانستانی را کتک می‌زنند تنها تاول‌های این عفونت هستند.
اما به یاد بیاوریم در سال گذشته محمدرضا سروری، نوجوان ۱۴ ساله‌ی افغانستانی در اعتراضات ۳۰ شهریور تهران با گلوله‌ای از پشت سر کشته شد.
ستاره تاجیک در ۳۱ شهریور به دلیل صدمات متعدد ناشی از برخورد با جسم سخت در حالی که صورت و بدن او دچار شکستگی‌های متعدد شده بود کشته شد.
و نجم‌الدین تاجیک کارگر مهاجر افغانستانی در ۸ مهر در جمعه‌ی خونین زاهدان به قتل رسید.
یک‌بار هم از خودمان بپرسیم: ما برای افغانستانی‌ها چه کردیم؟ بله! سال‌ها و دهه‌ها در مقابل ظلم حکومتی در قبال آنان سکوت کردیم و بعد خودمان نیز شریک ظلم و تعدی و تبعیض شدیم.

#نه_به_نژادپرستی
#نه_به_افغان_ستیزی
#نه_به_فاشیسم
@sarkhatism

🔴 آيا "جنایت"، جنایت است؟!

☑️ حالا به هر سو که می‌نگری صحبت از شهروندان بی‌گناه و در صدرشان کودکان بی‌گناه اسرائیلی است که حماس کشته است.
"نیکول زدک" خبرنگاری که در یک گزارش تلوزیونی ادعا کرد حماس ۴۰ کودک اسرائیلی را سر بریده است، از ادعای خود عقب‌نشینی کرده و نوشته: " سربازها به من گفتند"!
ماشین جنگی رسانه‌های اسرائيلی به‌کار افتاده است تا برای این باقی‌مانده‌ی جهان نکبت استعمار مظلومیت بخرد.
نتانیاهو با وقاحت تمام از این صحبت می‌کند که تا کنون بعد از آشویتس چنین جنایاتی سابقه نداشته است.
و انگار برخی به یک باره حافظه‌ی‌شان را از دست داده‌اند که اسرائیل چطور:
✔️ در ۸ مرداد ۱۳۹۳ (۳۰ جولای ۲۰۱۴) و در جریان حمله به غزه «دبستان دخترانه ابوحسین» وابسته به سازمان ملل در جبلیه واقع در نوار غزه را هدف قرار داد و کودک‌کُشی کرد. جنایت به حدی فجیع بود که سازمان ملل آن را ننگی جهانی برای اسرائیل خواندند و حتی آمریکا (به عنوان حامی همیشگی) دست به انتقاد زد.
✔️ در ۲۰ فروردین ۱۳۲۷ (۹ آوریل ۱۹۴۸) دو گروه شبه‌نظامی صهیونیست «ایرگون» و «لحی» در نخستین ساعات بامدادی هنگامی که همه در روستای دیر یاسین (در پنج کیلومتری غرب اورشلیم) خواب بودند، به آن حمله کردند و ۲۵۰ روستایی را قتل عام کردند. امثال آلبرت انیشتین و آرنت این حمله را محکوم کردند.
✔️ در سال ۲۰۱۴ بمباران منطقه شجاعیه در نوار غزه توسط اسرائیل که ۶۰ زن و کودک در آن کشته شدند.
✔️ و ...
این فهرست را می‌شود تا مدت‌ها ادامه داد.

☑️ در مواجهه با این رو شدن تاریخ جنایات اسرائیل برخی سریع چنین واکنش نشان می‌دهند که «جنایت، جنایت است» و باید آن را محکوم کرد، حال می‌خواهد طرفش هر که باشد.
اینجاست که نگاه حقوق بشری «تاریخ» را از کف می‌دهد و فراموش می‌کند که چه نوع جنایات و برخوردهایی با مقاومت راستین فلسطین تا سال‌های ۱۹۹۰ نتیجه‌اش شد سربرآوردن نیروهای ضدانقلابی‌ای چون «حماس» و «جهاد اسلامی».
بله قطعا که «نیروی انقلابی» سراغ کودکان و فستیوال موسیقی برای انتقام‌گیری نمی‌رود، اما (و این «اما» خیلی مهم است) کشتارهای جمعی اسرائيلی‌ها از فلسطینیان و تبدیل جنگ به یک نسل‌کُشی تمام‌عیار، دقیقا چیزی بود که در طرف مقابل «مقاومت» را هرچه بیشتر به سمت «انتحار کور» متمایل کرد.

☑️ کارل مارکس در مقاله‌ای تحت عنوان «شورش هند» به تاریخ ۶ سپتامبر ۱۸۵۷ در مواجهه‌ای دیالکتیکی ضمن «دهشتناک و شنیع» خواندن خشونت مذهبی شورشیان هندو علیه انگلیسی‌ها، آن را "در شکلی فشرده بازتاب رفتار خود انگلستان در هند" ارزیابی می‌کرد:
"به نظر هندوها، که مذهب‌شان آن‌ها را در شکنجه دادن به خود خبره کرده، شکنجه‌هایی که به دشمنان نژاد و آیین‌شان داده می‌شود کاملاً طبیعی به نظر می‌رسد و باید هنوز بیش از این‌ها به انگلیسی‌هایی که فقط چند سال پیش، از جشنواره‌های جاگرنات [رسمی مذهبی] برای خود درآمدی ایجاد کرده بودند و از مناسک خونین مذهبی بی‌رحمانه حمایت می‌کردند و به آن یاری می‌رساندند، [شکنجه داد]."

#فلسطین
#علیه_اشغال
#القدس_لنا
@sarkhatism

🔴 محرومیت سیاوش حیاتی، سخنگوی مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان از مرخصی درمانی

سیاوش حیاتی، سخنگوی مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان و دبیر جبهه متحد کُرد با وجود مشکلات کبد، ریه، پروستات و فشار خون بالا همچنان از مرخصی درمانی محروم است.
به گفته یک منبع مطلع به «کردپا»، داخل کبد این زندانی سیاسی یک غده مشاهده شده که نیاز به جراحی فوری دارد که علیرغم درخواست خودش و پیگیری خانواده و اعضای مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان تاکنون با مرخصی درمانی وی موافقت نشده است.

سیاوش حیاتی، به اتهام واهی «فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق مصاحبه با تلویزیون و رسانه های معاند» توسط شعبه ۵ دادگاه انقلاب کرمانشاه به ۱حبس تعزیری محکوم شده بود و روز ۲۳ اردیبهشت ماه جهت اجرای حکم حبس خود بازداشت و به زندان دیزل آباد کرمانشاه منتقل شد.

این زندانی سیاسی، پس از ایراد سخنرانی اعتراضی در مراسم خاکسپاری مینو مجیدی از شهدای قیام ژینا در کرمانشاه در مهرماه بازداشت و پس از ۱۲ روز اعتصاب غذا و ۱۷ روز حبس انفرادی و بازجویی‌های طولانی با قرار کفالت آزاد شده بود.

#یارسان
#سیاوش_حیاتی
#کرماشان
#جمهوری_سرکوب
#قیام_ژینا
#قیام_زندگی
#ژینا_امینی
#مهسا_امینی

@sarkhatism

🔴 دعا برای اسرائیل بر روی ویرانه‌هایی از غزه

حماقت و ابتذال سلبریتیِ پوسیده‌مغزی چون جاستین بیبر که برای اسرائيل جانی و اشغالگری که دهه‌هاست بر خون و کشتار مردم فلسطین خانه ساخته «Pray For Israel» می‌نویسد به کنار، اوج حماقت او را در اینجا می‌توان دید که این جمله‌ی مهوع را بر روی عکسی از شاهکار جنایتکارانه‌ی اسرائیل، بر روی عکسی از ویرانه‌های غزه می‌نویسد.
شاید هم منظور او از این کلمات، دعای خیر و موفقیت اشغالگران اسرائیلی در ادامه حملات و پاکسازی کامل غزه از وجود فلسطینیان است.

جرج مون‌بیوت در مطلبی با عنوان «سلبریتی، چهره‌ی خندان بازار» می‌نویسد: «نیازی نیست تعداد بی‌شماری مصاحبه ببینید و بخوانید تا متوجه شوید که در حال حاضر خصوصیات اصلی‌ا‌ی که مردم در یک سلبریتی به دنبال آن هستند بلاهت، پوچی و زیبایی ظاهری است. این سلبریتی‌ها می‌توانند همچون پرده‌ای خالی مورد استفاده قرار بگیرند که روی آن هر چیزی را می‌توان نمایش داد. به جز چند مورد استثنا، آن‌هایی که کمتر چیزی برای گفتن دارند، از بیشترین امکانات برای حرف‌زدن بهره‌مند هستند.»

ابتذال سلبریتی‌ها به این شخص و آن شخص یا به داخل و خارج وابسته نیست. منطق سلبریتی‌گری در خدمت منطق بازار و سود و سرمایه همواره به نفع صاحب‌قدرتان می‌چرخد. از علی کریمی و فرخ‌نژاد در ایران که در مقابل اربابان شاه‌اللهی‌شان دولا و راست می‌شوند و «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» سر می‌دهند تا جاستین بیبر در آمریکا که برای ارتش اشغالگر اسرايیل دعا می‌کند. شگفتا! که با این حجم از اعتماد به نفس کاذب، دست به اظهار نظرهای سیاسی می‌زنند و با ساده‌سازی و سطحی‌کردن، به ترویج ابتذال و نادانی مشغول‌اند.

این تصویر و ظاهراً اشتباه البته صرفا اشتباهی از جانب یک سلبریتی نادان نیست. این تصویر را می توان بازنمودی از یک جنگ رسانه‌ای حقیقی دانست. آن‌جا که غزه ویران می‌شود و دعاها و دلسوزی‌های جهانی نثار اسرائیل. آن‌جا که فلسطینیان بی‌گناه، حیوان خطاب می‌شوند و کشته‌شدنشان، کشتن حیواناتی وحشی بازنمایی می‌شود و کشته شدن اشغالگران اسرائیلی که به عنوان بخشی از دستگاه اشغال در سرزمین‌های اشغالی، حتی بیرون از مرزهای توافق‌شده‌ی ۱۹۶۷ مشغول شهرک‌سازی و توامان سلب مالکیت و اخراج فلسطینی‌ها از سرزمین خودشان بوده‌اند، مرگ انسان‌هایی بی‌گناه!

بله. ما نه فقط با یک جنگ سیاسی- اخلاقی بلکه با جنگی رسانه‌ای طرفیم.


#سلبریتی
#صنعت‌_فرهنگ
#فاشیسم
#اضمحلال
#علیه_اشغال

@sarkhatism

🔴 محکومیت ادریس منبری، عضو هیئت‌ مدیره انجمن نوژین به ۱ سال حبس و تبعید و ۴۰ ضربه شلاق

ادریس منبری، فعال مدنی، از مدرسان زبان کُردی و عضو هیئت‌ مدیره انجمن فرهنگی اجتماعی نوژین، به اتهام واهی «اخلال در نظم عمومی» به ۱ سال حبس تعزیری همراه با تبعید به زندان دیزل‌آباد کرمانشاه (کرماشان) و ۴٠ ضربه شلاق محکوم شده است.

ادریس منبری، روز یک‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۱، توسط نیروهای حکومتی ربوده و روز یک‌شنبه ۹ بهمن همان سال، پس از ۴۳ روز بازداشت، با وثیقه یک میلیارد تومانی موقتاً تا پایان مراحل دادرسی آزاد شده بود.

#ادریس_منبری
#انجمن_فرهنگی_اجتماعی_نوژین
#سنندج
#قیام_ژینا
#قیام_زندگی
#ژینا_امینی
#مهسا_امینی

@sarkhatism

🔴 گویی سهم افغان‌ها از این جهان بیش از زندگی، مرگ بوده است

زلزله‌ای به بزرگی ۶/۲ ریشتر دیروز دوباره هرات را لرزاند. اگر این خط را می‌خوانید و صفحه را اسکرول می‌‌کنید، شاید بهتر باشد کمی بیشتر تأمل کنید.

خاورمیانه در آتش می‌سوزد. در آتش جنگ نیروهای شبه‌نظامی ارتجاعی حماس و دولت اشغالگر اسرائیل. در آتش بمباران‌شدن روژاوا توسط دولت ترکیه. در آتش خون و تن بی‌جان صدها کودک بی‌گناه. در میان این اخبار افغانستان دوبار می‌لرزد و سرخط اخبار را نیز در حد چندساعتی به خود مشغول نمی‌کند.

بیش از ۲۵۰۰ نفر به گواه آمار در زلزله‌ی هرات جان می‌بازند اما مرگشان صدایی از کسی بلند نمی‌کند. بسیاری از روستاها بطور کامل ویران می‌شوند و تصاویر ویرانه‌هایشان آه از نهاد کسی بلند نمی‌کند. همه امدادهای بین‌المللی که در چند روز گذشته اعلام حمایت کرده بودند در نسبت با اسرائیل، در برابر مرگ افغان‌ها ساکت‌اند. افغانستانی که چندسال قبل در یک همدستی و اتحاد آشکار میان قدرت‌های بین‌الملی مجددا به اسارت طالبان درآمد و مردمش برای بار هزارم آواره و مجبور به مهاجرت به کشورهای همجوار و همسایه شدند.

گویی سهم افغان‌ها از این جهان بیش از زندگی، مرگ بوده است. به همین دلیل است که خبر کشته‌شدن افغان‌ها، تبدیل به خبر نمی‌شود. چندان که کشته شدن مردم فلسطین خبرساز نیست.

صحبت از یک زلزله و آوار تخریب و ویرانی، صحبت از یک اتفاق طبیعی، خشم طبیعت یا حتی مساله‌ای صرفا سیاسی-اقتصادی نیست که بواسطه‌ی آن از بی‌کفایتی طالبان و سیاست‌های محروم‌سازی و نئولیبرالیسم و بنیادگرایی و .. سخن بگوییم. هر رویداد به ظاهر طبیعی، نسبتی وثیق با وضعیت اجتماعی دارد. و ما باید از خودمان یپرسیم: اگر از روی اخبار زلزله‌ی افغانستان، آوارگی‌شان و جان‌دادنشان می‌گذریم، چه بلایی بر سر وضعیت اخلاقی جامعه‌‌مان آمده است؟ آیا میان این پریدن‌ها و ندیدن‌ها با افغان‌ستیزی، فاشیسم و آن‌چه روزهای گذشته در اقبالیه قزوین و پاکدشت و .. در جریان بود می‌توان نسبتی برقرار کرد؟

ما در #سرخط فکر می‌کنیم از رهگذر اندیشیدن به این مفاهیم و گرفتن چندباره و همواره‌ی مچ خودمان در ماجرای دیگری‌ستیزی و نژادپرستی است که می‌توانیم از سیاست اخلاقی‌تری سخن بگوییم.

#افغانستان
#هرات
#زلزله
#نه_به_نژادپرستی
#نه_به_فاشیسم

@sarkhatism

🔴 فلاخن شماره‌ی دویست و چهل و ششم. مسئله‌ی ملی؛ مسئله‌سازی یا مسئله‌مندی؟
در گفت‌وگو با بیانیه‌ی «جمعی از کارگران عسلویه و جنوب کشور»

در فلاخن دویست و چهل و ششم به بیانیه‌ی «جمعی از کارگران عسلویه و جنوب کشور» و حواشی آن می‌پردازیم و تلاش می‌کنیم به میانجی گفت‌وگو با این بیانیه در مورد مسائل بنیادینی چون مسئله‌ی ملی، حق تعیین سرنوشت ملت‌ها و ربط این مسائل به طبقه و مبارزه‌ی طبقاتی بنویسیم. در این فلاخن از خشم برحق رفقای نویسنده‌ی بیانیه از دامچاله‌ی سیاست مبتنی بر هویت آغاز می‌کنیم اما نشان می‌دهیم خود بیانیه نتوانسته است افقی فراتر از سیاست مبتنی بر هویت ترسیم کند و صرفن هویت دیگری را جایگزین آنها کرده است. در فلاخن دویست و چهل و ششم رویکرد هویتی به طبقه‌ی کارگر را نقد می‌کنیم که نه تنها در بیانیه به چشم می‌خورد بلکه هم‌چنین بر بخش بزرگی از اظهارنظرهای موافق و مخالف بیانیه نیز حاکم است. سپس به مقوله‌ی مسئله‌ی ملی در سنت جنبش کمونیستی و در آرا و رویکرد برخی از بنیان‌گذاران و رهبران سنت مارکسیستی در جنبش سوسیالیستی می‌پردازیم و نشان می‌دهیم «مسئله‌ی ملی» و «حق تعیین سرنوشت ملت‌ها» در یکی از پرتلاطم‌ترین دوره‌های تاریخ جنبش کارگری و سوسیالیستی نه تنها مسئله‌ای حاشیه‌ای و بی‌اهمیت نبوده بلکه در مرکز بحث‌ها، مجادلات و مرزبندی‌های درونی جنبش قرار داشته است. در دویست و چهل و ششمین فلاخن هم‌چنین در مورد «حق تعیین سرنوشت ملت‌ها» می‌نویسیم و در این مورد بحث می‌کنیم که اگر بناست حق تعیین سرنوشت ملت‌ها از یک موضع حقوقی به امری سیاسی و استراتژیک فرا بروید نمی‌توان در مورد این سوال اساسی سکوت کرد که وقتی از حق تعیین سرنوشت سخن می‌گوییم داریم از حق تعیین کدام سرنوشت حرف می‌زنیم و حق تعیین سرنوشت اگر بناست به امری رهایی‌بخش تبدیل شود چه الزامات و ضروریاتی دارد. در فلاخن دویست و چهل و ششم گفت‌وگویی را آغاز کرده‌ایم و روشن است که رو به ادامه‌ی این گفت‌وگو گشوده‌ایم.
مهر ۱۴۰۲

فلاخن دویست و چهل و ششم را بخوانید:
#منجنیق
#فلاخن
@ManjanighCollective

مسئله‌ی ملی؛ مسئله‌سازی یا مسئله‌مندی؟
در گفت‌وگو با بیانیه‌ی «جمعی از کارگران عسلویه و جنوب کشور»

@ManjanighCollective

🔴 جمعه‌های اعتراضی بلوچستان

بیش از یک سال از شروع اعتراضات بلوچستان گذشته و علیرغم کشتار و سرکوب، سنت جمعه‌های اعتراضی کماکان ادامه دارد.

جمعه، ۲۱ مهرماه ۱۴۰۲، زاهدان

#بلوچستان
#زاهدان
#ماهو_بلوچ
#جمعه‌های_اعتراضی
#قیام_ژینا
#قیام_زندگی
#جنین_زند_آجوئی

@sarkhatism