#خبر

🟥◾️چیدن سینی‌های غذا در اعتراض به کیفیت غذای سلف؛ دانشگاه بهشتی.

در پی این اعتراض حراست به سمت دانشجوها هجوم آوردند، ظرف‌های غذا را جمع کرده و کارت دانشجویی برخی را با زور ضبط کردند.
گفتنی است دانشجویان زیر باران ایستاده و تا شعار "دانشجو داد بزن حقتو فریاد بزن" سر دادند.

حراست این دانشگاه این اعتراض صنفی را غیرصنفی دانسته و با جملاتی مانند "شما از یک جایی خط می‌گیرین"،  "شما رو تحریک کردن" و "مشکل شما غذا نیست" سعی در سرکوب و پرونده‌سازی برای دانشجویان داشتند.

#سرکوب_فراگیر
#دانشگاه_بهشتی
#اعتراضات_دانشجویی
4⃣6⃣6⃣9⃣
🆔@senfi_uni_iran

🔴 جان غلامرضا (رضا) رسایی در خطر است

طبق اطلاعاتی که به تازگی از یاران #همراه_سرخط به دستمان رسیده است، غلامرضا (رضا) رسایی که از سوم آذرماه در بازداشت است، در وضعیت نگران‌کننده‌ای به سر می‌برد. او از ۲۴ روز پیش ممنوع الملاقات شده و وکیلش نیز به دلیل فشار نهادهای امنیتی از وکالت او استعفا داده است.

غلامرضا رسایی، ۳۴ ساله، اهل صحنه‌ی کرمانشاه و از اعضای جامعه‌ی یارسان، چند روز پس از بیست و یکمین سالگرد سید خلیل عالی‌نژاد دستگیر شده است. در حاشیه‌ی این مراسم در روز ۲۷ آبان، رئیس اطلاعات سپاه شهرستان صحنه کشته شد. بنا به اطلاع یارانمان به دنبال این حادثه، در سوم آذرماه تعدادی در ارتباط با این واقعه دستگیر شدند که از میان آنان، جان غلامرضا بیش از دیگران در خطر است.

امروز «کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان» نیز در گزارشی اعلام کرده او در کرج بازداشت شده و سپس به کرمانشاه منتقل گشته است. طبق این گزارش، او نزدیک به صد روز در اداره اطلاعات صحنه تحت شکنجه بوده و در حال حاضر در زندان دیزل‌آباد کرمانشاه به سر می‌برد. بناست دادگاه رسیدگی به اتهامات او طی چند روز آینده برگزار شود و اتهام او مباشرت در قتل «نادر بایرامی» رئیس سازمان اطلاعات سپاه صحنه عنوان شده است.

جمهوری اسلامی باز هم به دنبال گردنی برای طناب دارش می‌گردد.

#غلامرضا_رسایی
#رضا_رسایی
#صحنه
#کرمانشاه
#قیام_ژینا
#قیام_زندگی
#ژینا_امینی
#مهسا_امینی

@sarkhatism

🔴 فراخوان حضور در خیابان (به مناسبت روز جهانی زنان) در اعتراض به حمله بیوتروریستی علیه دختران دانش‌آموز و دانشجو

نزدیک به ۶ماه از خیزش سراسری در ایران با شعار محوری #زن_زندگی_آزادی می‌گذرد؛ قیامی که پرچم‌داران آن به‌ویژه زنان جوان و دختران نوجوان، بالاخص در کردستان و بلوچستان، از خیابان گرفته تا مدارس و دانشگاه‌ها بودند. حالا علاوه بر محرومیت‌های بسیاری از دانشجویان و دانش‌آموزان از تحصیل، محرومیت بسیاری از دانشجویان از حضور در خوابگاه‌ها، بازداشت‌های وسیع و صدور احکام سنگین، شلیک به چشم‌ها و نابیناسازی، تجاوز و آزار جنسی به بازداشت‌شدگان معترض، اعدام و به قتل رساندن بسیاری از معترضان -از جمله بیش از ۷۰ کودک- در خیابان‌ها و بازداشتگاه‌ها، حملات بیوتروریستی را علیه عمدتا دختران از دبستان تا دانشگاه آغاز کرده‌اند تا این گونه انتقام خود را از این قیام سراسری که به ویژه به دنبال دستیابی به حقوق و آزادی‌های نوجوانان، جوانان، زنان و برابری و عدالت جنسیتی است، بگیرند و حضور ماموران امنیتی در مدارس را به بهانه‌های مختلف توجیه کنند.

اکنون سه ماه از حمله به مدارس عموما دخترانه و‌ دولتی می‌گذرد؛ حملات سازمان‌یافته‌ای که از هنرستان ‌دخترانه‌ای در قم آغاز شد و به سرعت شهرهای دیگر گسترش یافته و تا کنون بیش از ۲۰۰۰ دانش‌آموز دختر را در بیش از ۹۰ مدرسه مسموم کرده است. گسترش این حملات به خوابگاه دختران دانشجو، بیش از همه اسیدپاشی‌های سازمان‌یافته‌ی سال ۹۳ بر چهره‌ی زنان در اصفهان را تداعی می‌کند و نشان‌دهنده انتقام‌جویی و کینه‌ورزی سازمان‌یافته‌ی حکومت علیه دختران نوجوان و جوان،‌ به‌ویژه به‌دلیل نقش مهم آنان در خیزش اخیر است.

دسترسی به «آموزش رایگان» و «با کیفیت» حق همه انسان‌هاست و حکومت‌ها موظف به برقراری عدالت و برابری فرصت‌ها در دسترسی به آموزش برای همه افراد هستند. اما جمهوری اسلامی نه تنها اعتقادی به این امر مهم ندارد بلکه از هر گزینه ضدانسانی برای سرکوب این حق ابتدایی به ویژه علیه دختران بهره می‌برد. در ایران زنان سال‌های بسیاری برای به دست آوردن «حق آموزش» مبارزه کردند، سال‌ها مدارس خانگی آنها سنگباران شد تا بالاخره توانستند به این حق طبیعی، به‌واسطه ایجاد مدارس دولتی، تا حدودی دست یابند. بعد از انقلاب ۵۷ و روی کار آمدن جمهوری اسلامی، زنان به واسطه‌ی انواع طرح‌های جنسیت‌زده و ضد زن و سیاست‌های منزوی‌سازی از اجتماعْ با محدودیت‌ها و محرومیت‌های بسیاری در ورود به بسیاری از رشته‌ها در مدارس و دانشگاه‌ها مواجه شدند. با این وجود آنها به خوبی درک کرده بودند که دستیابی به این حق، می‌تواند آنها را از انزوای اجتماعی خارج کند و برای‌شان استقلال به ارمغان آورد. برای همین هرگز از تلاش دست برنداشتند. در حالی که در سال‌های اخیر حذف شدن از چرخه تحصیل به دلیل کیفیت پایین و «خصوصی‌شدن تدریجی مدارس دولتی»، پولی کردن سرویس‌های رفت‌وآمد و خوابگاه‌های مدارس که بیشتر دامن دختران را گرفته است، همراه با ترویج ازدواج کودکان، بسیاری از کودکان به ویژه دختران را از حق طبیعی درس خواندنْ منع کرده و به حاشیه رانده است. اکنون این حملات بیوتروریستی به مدارس دخترانه که نشان از ترس حاکمیت از ارتقای آگاهیِ دختران و زنان و تلاش آنها برای استقلال و بیان خواسته‌هایشان دارد، علاوه بر همه محرومیت‌های آموزشی دیگر، حاوی یک پیام روشن است: «دختران را در خانه نگه دارید»!

⚪️ در آستانه هشت مارس، روزجهانی زن -با نام مبارزات زنان کارگر و به دنبال آن، مبارزات تمام زنان در سراسر جهان برای تحقق آزادی‌ها و حقوق‌شان- ضمن محکوم کردن سرکوب سراسری معترضان در این چند ماه، حمله به دختران در مدارس و دانشگاه‌ها را محکوم می‌کنیم. ما اجازه نمی‌دهیم دخترانمان را به خانه بازگردانند و باید از امنیت آنها در مقابل جمهوری اسلامی کودک‌کش به شیوه‌های جمعی حراست کنیم. ما حکومت را مسئول و عامل اصلی این جنایات می‌دانیم و خواستار شناسایی و محاکمه آمران و عاملان این جنایات در پیشگاه مردم ایران و جهان هستیم. ما در کنار مادران و مردم به خشم‌آمده از حمله به کودکانمان در روزهای پیش‌رو (تاهشت مارس) به خیابان‌ها می‌آییم و از همه مردم به ویژه فعالان زنان، فعالان حوزه کودکان، معلمان و کارگران، دادخواهان و دانشجویان می‌خواهیم برای دفاع از کودکان و حقوق دختران و زنان به هر شکلی که می‌توانند، در این اعتراضات همراه شوند.
امضا کنندگان:
«گروهی از زنان مبارز داخل کشور» (تهران)
«جمعی از فعالین زنان داخل کشور» (کرج)
«فعالان زنان گیلان»
گروه «بیدارزنی»


#ژن_ژیان_ئازادی
#تا_هشت‌مارس

@bidarzani
@sarkhatism

🔴 هشت مارس (۱۷ اسفند) روز جهانی زن گرامی باد!
بیانیه «اتحاد بازنشسگان»

تمام روزهای نیمه‌ی دوم سال سرشار از مبارزه زنان بود برای زندگی و آزادی؛ روسری‌سوزان بود تا زنان بگویند انقیاد را بر بدن و فکر خود نمی‌پذیرند و رقص دسته‌جمعی زنان و مردانی بود که عشق به زندگی را در خیابان در خوفناکی خون و اشک و مرگ و شلیک به سر و چشم و قلب، به چشم جهانیان پدیدار کردند.
«مهسا»، «نیکا»، «حدیث»، «یلدا» و ده‌ها نام زیبای دیگر در شب تار این سرزمین درخشیدند و نور آگاهی و اکسیر رهایی و جسارت را منتشر کردند.
این دختران با خون جوان و پاک خویش با زنان به ستم کشته شده‌ی پیش از خود و با مادرانی چون «گوهر عشقی» هم‌پیمان شدند تا نگذارند عشق و نیاز به رهایی فراموش شود.
اکنون نیز زنان غم از دست دادن خواهران و برادران و فرزندان خود را تبدیل به خشم می‌کنند، سکوت نخواهند کرد و از هر موضوعی، سوژه‌ای می‌سازند تا انقلاب ژینا زنده بماند.

ما که امروز زنده‌ایم، وارثان وجد و شور و شعور انقلابیم؛ انقلاب مشروطیت، انقلاب پنجاه و هفت و انقلاب ژینا. با زبانی صریح و با شجاعتِ خواهران به خون خفته‌ی خود از آرمان‌های رهایی و برابری سخن می‌گوییم و پرچم انقلاب زن، زندگی، آزادی را بر دوش خود حمل خواهیم کرد.
اگر تاریخ این سرزمین، داستان ستم بر زنان بوده است؛ نظام‌مند و بی‌وقفه؛
اگر مردسالاری در همه ابعاد گوناگون آن زندگی را برای زنان سخت دشوار کرده است، از تبعیض و نابرابری قانونی و حقوقی گرفته تا اسیدپاشی و زن‌کُشی؛
اگر قوانین و رسوم قرون وسطایی همچون پابندی به زنان بسته شده و زن را کنترل می‌کند،
اگر مهریه و حجاب اجباری و فرزندآوری اجباری و نداشتن حق طلاق و حضانت کودک همچنان زندگی زنان را مشقت‌بارکرده است،
اگر امروز دخترکان این سرزمین در مدرسه یعنی؛ مکانی که حاصل سال‌ها مبارزه و خون دل خوردن برای حق تحصیل زنان بوده است تحت حمله‌ی بیولوژیکی قرار می‌گیرند و اگر بنیادگرایی اسلامی و طالبانیسم مرزهای قساوت و شقاوت را پشت سر گذاشته است،
باید به یاد داشته باشیم که این تاریخ بیش از صد سال است که تاریخ مقاومت و مبارزه زنان هم بوده است، مقاومت زنان از فردای انقلاب ۵۷، زنان را آبدیده کرده است و این راه هرگز بی رهرو نخواهد ماند.
قسم به خون‌ یاران
ایستاده‌ایم تا پایان
۱۴۰۱/۱۲/۱۳
زنده باد #زن_زندگی_آزادی

اتحاد بازنشستگان
@etehad_Bazn
@sarkhatism

🔴 بنا به اطلاعاتی که از یاران #همراه_سرخط به دستمان رسیده است، اعلامیه‌ی بالا در چندین کارخانه و شهرک صنعتی در شهرهای تهران، کرج و تبریز در حال پخش شدن است. مبارزان

متن اعلامیه:

ماه‌هاست که در خیابان‌های ایران زنان و مردان، دختران و پسران‌مان فریاد عدالت برکشیده‌اند. از بلوچستان خون‌آلود، تا کردستان قهرمان، از مشهد تا آبدانان و از اهواز تا تبریز همه جا شاهد خیزش مردمی هستیم. این‌بار دیگر نه فقط مطالبه‌ی پرداخت حقوق عقب افتاده در میان است، و نه آرزوی رهایی از حجاب اجباری. نه خواست اجرای بیمه بیکاری در میان است و نه امنیت اجتماعی. این بار ما با یک دنیا مطالبه‌ی پاسخ نگرفته رو‌به‌رو هستیم. چه خود حکومت و چه مخالفین وابسته و سودجوی‌آن، دائم از این حرف می‌زنند که کدام یک از این مطالبات مهم‌تر از بقیه‌ است.

اما همان طور که ما در کارخانه‌ها برای امنیت شغلی پیکار می‌کنیم، زنان مبارز نیز خواهان برچیده شدن تبعیض جنسیتی هستند؛ همانطور که ما علیه استثمار در کار مبارزه می‌کنیم، می‌دانیم که دسترسی به رفاه نسبی، و آموزش و بهداشت هم حق ابتدایی کودکان در جامعه است؛ مبارزات فداکارانه در خیابان ها نشان داد که هیچ مطالبه و مبارزه ای بر آن دیگری ارجحیت ندارد. برای عبور از این شرایط جهنمی، بازو به بازو حلقه می کنیم و هر کدام از ما آغوش امنی هستیم برای رفیق دیگری که مبارزه می‌کند.

اگر میخواهیم ماشین سرکوب رژیم ریز غلطک‌های خود همه را خرد نکند، ما هم در کارخانه و کارگاه‌ دستمان را دراز کنیم تا دست همکار و همراه گرسنه‌ی دیگری را بفشاریم؛ ما هم دور هم جمع بشویم و با اعتصاب و همراه با تمام جان به لب رسیدگان این مرز و بوم، یک بار برای همیشه، جبر استثمار و استعمار را نابود کنیم.

راهی برایمان نمانده است، مگر بلند کردن مشت‌هایمان و پایین آوردن حرکت ماشین‌ها. اگر می‌خواهیم روزی این مرگ تدریجی از میان برود، باید مبارزه‌ی خیابان ها را ادامه بدهیم. فراموش نکنیم که اعتصاب ما ادامه‌ی مبارزه‌ی درون خیابان است. ادامه رزم مادرانی‌ست که عدالت می‌خواهند؛ ادامه فریاد آزادی‌زنانی‌ست که پرچمدار این خیزش بوده‌اند.

پیش به سوی اعتصاب!
زنده‌باد انقلاب

#طبقه_کارگر
#سازماندهی
#تهران
#کرج
#تبریز
#قیام_ژینا
#قیام_زندگی
#ژینا_امینی
#مهسا_امینی

@sarkhatism