🔴 اعتراض به کشتار سگ‌ها در تبریز

چند روز پیش ویدئوی دردناکی از کشتار سگ‌های خیابانی توسط ماموران شهرداری در تبریز منتشر شد. شهردار تبریز در مواجهه با اعتراضاتی که به این قتل‌عام شده بود کل خبر را تکذیب کرد و گفت این سگ‌ها را بیهوش کرده‌اند تا به خارج از شهر منتقل و در آنجا رهاسازی کنند.
روز شنبه برخی از مردم تبریز در اعتراض به کشتار سگ‌های خیابانی در این مقابل ساختمان شهرداری این شهر تجمع کردند و خواهان استعفای شهردار تبریز شدند.
جمهوری کشتار اسلامی نه تنها انسان‌ها را کشتار می‌کند بلکه کشتار سگ‌های خیابانی را به فجیع‌ترین اشکال ممکن به طور دائم در دستور کار دارد.
مدیران حکومتی ناتوان از مدیریت تمامی امور از جمله کنترل جمعیت حیوانات خیابانی و ساماندهی آنها، از همان ابتدا تنها راه‌حلی را که در تمامی امور به کار می‌گیرند در این مورد نیز در دستور گذاشته‌اند: کشتار و انهدام.
در وضعیتی که مردمی که زبان دارند به طور دائم تحت ستم و سرکوب قرار می‌گیرند، حیوانات بی‌زبان در دستان جنایتکار جمهوری کشتار گرفتار و قتل‌عام می‌شوند. خوی کشتن، خوی اصلی جمهوری اسلامی است. قاتلان بر ما حکم می‌رانند.

#جمهوری_کشتار

@sarkhatism

🔴 شرم، اکنون صفتی ابتر است


حالا زمانه‌ای است که حتی صورت نوشتاری «ابتذال» و «زیبایی‌شناسی فقر و فلاکت» هم از معنا تهی شده است. تمامی مفاهیمی چون مصادره‌ی رنجِ واپسین لایه‌های تهیدستان شهری و روستایی به‌دست «برندینگ متعفن» هم یک قدم عقب ماندند!
حواشی سال‌های ۲۰۱۴ الی ۲۰۱۵ که مقاومت روزمره‌ی زنان پیشمرگه‌ی روژاوا نیز بدل به لباس سرهمی از برند H&M شده بود، حتی از خاطرمان هم عبور نمی‌کرد که روزی کودکان کار حاضر در خیابان، تجسد رنج زنان صیاد و محروم از مجوز ماهیگیری در جزیره‌ی هنگام و قشم، نیروی کار روستایی و یا صورت سوخته و سراسر رنج یک زن هم بدل به مدلی جهت ارائه‌ی محصولاتشان شود.

سحر جابریان، نرگس نافی، آتنا اخوان، «زیورآلات لعبت» و...مجموعه‌ای نام و در حقیقت «برندهایی» هستند که وقیحانه کُت‌ها، گوشواره‌ها، جلیقه‌ها و « cloths » خود را به مدد عکاسی فشنِ سایر «تیم وُرک»ها به چشمان خود، اقلیت مصرف کنندگان و اکثریت مخاطبان، حقنه می‌کنند.
میتوان کمی دست و دل‌بازانه به توصیف این وضعیت پرداخت. «شری برمن» در مقاله‌ی فاشیسم و وعده‌ی وفا گفته بود: «مثل فاشیسم، راستِ احیا شده هم خردگریز، تنگ‌اندیش، خشن و ویران‌گر است». اگر فرهنگ مصرفی این رویکرد را برابر نهاد اصل سیاسی آن قرار دهیم، آیا نمی‌توان نکبتِ مصرفی و برندینگ حاصل از آن را در تمامی وجوه توصیفی آن بررسی کرد؟!

اگر هاریِ روزمره‌ی جماعت روزنامه‌نگاران رانتی و اصلاح‌طلب و ژورنالیست‌های حافظ وضعیت موجودی که در صفحات توییتر خود از نفرت به کودکان کار سخن گفتند را در یک سو قرار دهیم، اگر حاکمیت نژادپرست، ضد مهاجر و کودک‌کش جمهوری اسلامی در برخورد با کودکان افغانستانی، رد مرز آنان و استثمارشان به دست اربابان سازمان شهرداری را در طرف دیگر قرار دهیم، پس چرا نتوانیم تکه‌ی سوم رذالت و مصادره‌ی جان و حق کودکی این کودکان در دست خرده بورژوازی مصرف‌گر فعلی را کامل نکنیم؟

کودکان کاری که حق حیات و حق تحصیل‌شان در میان خشونت عریان خیابانی، آزارها و تجاوزهای جنسی و سرکوبی هر روزه به یغما رفته است، حالا قوطی‌های اسپند در دست و روزمرگی ضجرآورشان هم بدل به مدلینگ زیورآلات شده است!
زنان صیاد جزیره هنگام و قشم، زنانی که تنها نان‌آور خود و فرزندان و بعضا همسران بیمار خود هستند، برای دریافت بنزین ۱۵۰۰ تومنی و نه ۳۰۰۰ تومانی آغشته به خون معترضان آبان‌ماه، مجبور به دریافت مجوز صید از سوی سازمان شیلات شدند. آنان برای دریافت مجوز و سپس اعلام محرومیت از آن، هر بار با این گزینه از ساختمان بیرون رانده شدند: «زن که صیادی نمیکنه، ماهیگیری برای شما تففنی به‌حساب میاد، نه؟»

برای منطق مصرفی و طبقاتی این جماعت، تمامی اینها فاقد معناست! آن هم وقتی به مجموع این رنج و ستم جنسیتی، چند گوشواره از «برند لعبت» اضافه می‌گردد تا با ماهی در دستش، یک بومی زیبا و نچرال را به مخاطبان پیج‌های تگ شده عرضه کند!
اینجا نقطه‌ای است که دیگر نفسی برای نگاه کردن به صورت سوخته‌ی زن باقی نمی‌ماند. به نام «متفاوت بودن» این بار سراغ زنی رفتند که صورت سوخته‌ی وی تاریخا ما را با ردیفی از آمار خودسوزی‌های ناشی از خشونت‌های خانگی، اسید پاشی‌ها و حکم «آتش به اختیاری» علی خامنه‌ای و مجموع سیاست‌های حاکمیت ضد زن جمهوری اسلامی می‌اندازد. چرا که در برابر ایده‌ی رذیلانه‌ی «هر مدل به هر قیمتی از متفاوت بودن»، قلب و روح‌مان مچاله می‌شود، چرا که هنوز هم زخم تصاویر دختران اسید پاشی شده‌ی اصفهان، دقیقه‌ای از جلوی چشمان ما محو نشده است.
می‌بایست پرسید که چه کسی قادر به خرید زیورآلات و مجموع لباس‌های تولیدی آنهاست؟ بدلیجات چندصد هزار تومانی و لباس‌هایی با قیمت پایه‌ی دو و پنج میلیون تومانی از چه طبقه و برای چه طبقه‌ای تولید شده‌اند که حالا عکاسی، مدلینگ و برندینگ آن، وقیحانه به سوی کودکان کار، زنان و مردان مطرود می‌دود؟

شاید نقطه‌ی غایی کلام را بتوان به کمون پاریس مارکس پیوند داد: «طبقه‌ی کارگر، آرمانی برای تحقق ندارد، مگر رهاسازی عناصر جامعه‌ی نوینی که نطفه‌اش در زهدان همین جامعه‌ی کهنه‌ی بورژوازیِ در حال فروپاشی نهفته است».

از صفحه‌ی اینستاگرام «صدای ماهی سیاه»

@sarkhatism

🔴 حمله‌ی اوباش سلفی این‌بار در سقز

کمتر از دو هفته بعد از حمله‌ی اوباش سلفیِ مسلح به انواع سلاح سرد به مردم مریوان و به خصوص مردم محله‌ی دارسیران، این‌بار روز جمعه ۲۴ اردیبهشت این دار و دسته در جاده‌ی «ملقرنی» شهر سقز با چاقو و قمه به بهانه‌ی نوشیدن مشروبات الکی به چند نفر حمله کرده‌اند.
با انتقال مجروحین، که در میان آنان یکی از کارکنان اورژانس بیمارستان سقز هم بوده، به بیمارستان خمینی، نیروهای اطلاعات در این بیمارستان مستقر شده و از ملاقات با مجروحان جلوگیری کرده‌اند.
بعد از این درگیری به گفته‌ی منابع محلی جو شهر به شدت امنیتی شده و در مواردی ماموران امنیتی یا انتظامی به بازداشت برخی از مردم شهر دست زده‌اند.
گروه‌های سلفی در کردستان با حمایت سپاه و بخشی از دستگاه امنیتی آزادانه به فعالیت خودشان ادامه می‌دهند و به تازگی حمله به شهروندان را آغاز کرده‌اند. این حملات البته در پی تهدید به قتل بسیاری از شهروندان عملی شده است. ماه‌ها است که برخی از اهالی شهرهای کردستان گفته‌اند از سوی نیروهای سلفی تهدید به «بریده شدن سر» شده‌اند.

@sarkhatism

🔴 #سرخط: جنگل‌های مناطق باشت و ممسنی چند روزی‌ست که در حال سوختن است و هر روز بر وسعت این حریق‌ها افزوده می‌شود. سال‌های سال است که چنین آتش‌سوزی‌هایی در اقصا نقاط جنگلی و کوهستانی اتفاق می‌افتد، اما هیچ اقدامی از سوی نهادهای دولتی مرتبط برای پیشگیری و جلوگیری از گسترش این آتش‌سوزی‌ها نمی‌شود. نه هلی‌کوپتر برای اطفای حریق بلند می‌شود، نه تیم‌ها و امکانات مورد نیاز برای این مناطق گسیل می‌شود. در مقابلش برای سرکوب مردمان گرسنه‌ی به خیابان آمده همه شاهد گسیل ادوات و تسلیحات نظامی به خیابان‌ها هستیم. اما برای اطفای حریق و کمک‌رسانی برای بلایای این چنینی هیچ کاری نمی‌کنند. جمهوری اسلامی با کارنامه‌اش نشان داده است که نه برای جان انسان‌ها و حیوانات و نه برای طبیعت هیچ ارزشی قائل نیست. آنها از هر چیزی جز غارت و کشتار شانه خالی می‌کنند.
چنین وضعیتی منتج از سیاست‌های غارت‌گرانه‌ی است نه یک بلای طبیعی. چندین سال است که این جنگل‌ها و کوه‌ها دچار آتش‌سوزی‌های بسیار می‌شوند. اما چه بر سر این مناطق آمده که چنین مستعد آتش‌سوزی‌های گسترده شده است؟ صریحا برای جواب به این سوال باید به سراغ آنچه که جمهوری اسلامی بر سر رودخانه‌های زاگرس آورده رفت. انتقال آب‌ها و سدسازی‌های فراوان سبب خشک شدن درختان، پوشش گیاهی، خاک و هوای این مناطق شده است و این امر موجب افزایش حریق در این مناطق می‌شود.

#آتش_سوزی‌
#زاگرس
#بحران_آب #جمهوری_ویران‌گر
@sarkhatism

🔴 گزارشی از تظاهرات دفاع از فلسطین در فرانسه

🔸 دیروز شنبه ۱۵ ماه مه بسیاری از پایتخت ها و شهرهای مهم اروپا شاهد تظاهرات صدها هزار نفر از مردم علیه جنگ جنایتکارانه جدید دولت اسرائیل علیه مردم فلسطین بود. در چند شهر فرانسه جریانات گوناگون چپ، نهادهای مدافع حقوق مردم فلسطین، سندیکاهای همبسته و… فراخوان این تظاهرات را داده بودند و وزارت کشور دولت مکرون نیز در چند مورد اجازه برگزاری آن را صادر کرده بود. اما مشخصا اجازه تظاهرات در پاریس به بهانه «نا امن شدن شهر» و «امکان خرابکاری و رخدادهای غیر قابل کنترل» لغو شد و نیروهای ضد شورش در تعداد بسیار زیاد با انواع و اقسام خودروها و وسائل سرکوب در محله "بربس" (که عمدتا مهاجر نشین است) و محلات گرداگرد آن مستقر شدند.

🔸 غیرقانونی اعلام کردن تظاهرات پاریس توسط دولت مکرون آتش خشم و عصبانیت آنان را از اینهمه جنایت و بیدادگری و بیعدالتی که بر مردم فلسطین روا می شود فروزانتر کرده بود. با شروع تلاش های پلیس ضدشورش برای جلوگیری از تجمع مردم در محل اعلام شده، مردم در گروه های پراکنده به خیابان ها و کوچه های اطراف عقب نشستند و با شعار و مشت های گره کرده و پرچم های فلسطین بر دوش، عملا تظاهرات را آغاز کردند. بیشتر فروشگاه های محله «بربس» تا دروازه شمالی پاریس به حالت تعطیل درآمد. بسیاری از مغازه داران محل در اعلام همبستگی با مردم فلسطین دست از کار کشیدند. شعاری که بیش از همه به گوش می رسید: «اسرائیل قاتل! مکرون همدست!» بود و نیز: «فلسطین آزاد خواهد شد! فلسطین پیروز خواهد شد!» پرتاب گاز اشک آور و بکار گیری ماشین های آب پاش، گوشه ای از شهر پاریس را به شکل روزهای شورش درآورده بود و ساکنان محل را نیز به خیابان کشانده بود.

🔸 اولین هدف دولت مکرون از اینکار، کمک سیاسی طبقه حاکمه فرانسه به دولت اسرائیل در این شرایط بحرانی است. فرانسه می کوشد در حد توان خود، از افزایش فشار بین المللی بر این جنایتکاران استعمارگر جلوگیری کند غیرقانونی کردن تظاهرات در واقع با سیاست رسانه های رسمی فرانسه تکمیل می شود: این رسانه ها اخبار جنگ و سرکوب را محدود و تحریف شده منعکس می کنند. معمولا چنین وانمود می کنند که این دعوایی است بین «افراطی های» هر دو طرف [متعصبان مرتجع یهودی با پشتیبانی دولت نتانیاهو از یک طرف و مرتجعان اسلامگرای حماس و جهاد اسلامی از طرف دیگر].

متن کامل را اینجا بخوانید:
https://bit.ly/3tXC3vq

از کانال کلکتیو ۹۸
@collective98

@sarkhatism