توی معاشرت‌ با خارجی‌ها، مکالمه هام فقط تا اونجا ادامه داره که میپرسن اهل کجایی و من میگم ایران :))))

فکر کنم “اهل کجایی؟ ایران”، مثل “بابات چیکاره ست؟ تروریست” باشه واسه مردم. :))

هر روز زندگیم حداقل یه دلیل جدید واسه نفرت از اینجا پیدا می‌کنم.

آدما حق دارن از یه جایی به بعد نخوان توی داستان هم باشن.

ولی تو برو سراغ اونی که پاشه چایی بیاره یهو. هرچقدر هم میل نداشته باشین!

ولی تو برو سراغ اونی که می‌بیندت. هر چقدر هم نامرئی باشی!

ولی تو برو سراغ اونی که بهت بباله، هر چقدر هم که کمی.

اینقدر از این آدم بدم میاد که هرزگاهی یادم میاد وجود داره، اعصابم خرد میشه.

Today I’m basically pre-annoyed with everybody.

خیلی سخته که آدم بپذیره که فلان آدم، با این که آدم خوبیه، براش درست نیست. که فلان رابطه قرار نیست مجیکلی دیتاکس بشه و یک نفره شدنی نیست.

ولی وقتی می‌پذیره، پسر! وقتی می‌فهمه و شروع می‌کنه به نجات دادن خودش، وقتی می‌فهمه که هوای بدون سم چه مزه‌ای داره، دیگه حاضر نیست برگرده.

هیچ چیز غیرقابل جایگزین نیست، و این شامل خودمونم میشه.
A blessing and also a curse

و یه چیز دیگه، زحمت ندادن خیلی بالاتر از محبته. من بخوام به کسی محبت کنم اول می‌پرسم از خودم که چقدر ممکنه محبت من براش زحمت درست کنه.

کاش میشد مرگمو جعل کنم و در یکی از شهرهای غربی زندگی جدیدی رو شروع کنم.

اگه بابت عصبانی شدن بهم حقوق می‌دادن، الان میلیاردر بودم.

اگه بابت دفعاتی که با “عصبانی نباش” تازه عصبانی شدم بهم پول می‌دادن، الان میخبخسح.

#ازبات
🚶🏻‍♀️ فک میکردم قرار دوباره از بمرانی چیزی بنویسی

نه فعلا امتحان دارم و استرس و در انکار اینم که بمرانی وجود داره یا اصلا موسیقی وجود داره یا اصلا خودم وجود دارم که نرفتم کنسرت.

یکی از بهترین ویدیوهایی که اخیرا دیدم، می‌گفت به جای این که برای ایکوفرندلی بودن و صرفه‌جویی و سبز زندگی کردن و مینیمال بودن، برید وسایل سبز و ارگانیک نو بخرید، از چیزهایی که دارید استفاده کنید.
آره شاید قشنگ نباشند و نشه توی اینستا عکسشو گذاشت با کپشن “من زمین را دوست دارم.”، ولی ایکوفرندلی‌تر از دور انداختن و خرید بیشتره و کاربردی هم هست.

https://www.instagram.com/reel/CZQOY_IojDf/?utm_medium=copy_link