و تازه خیالت هم راحت باشه که سانسور نیست

یه طوری تبلیغ میکنم انگار جدی اسپانسره

لطفا بیا اسپانسرم شو آقای ۳۰نما

قوی‌بودن داره ما رو می‌کُشه و یه جایی باید باشه که اینو بگیم. ما که به همه‌ی دنیا داریم میگیم اصلا هم درد نداشت، یه جایی باید باشه، یه کسی باید باشه که به اون بگیم خیلی درد داشت و خیلی ناراحت‌کننده بود؛ تا بتونیم آروم‌آروم با خودمون بیشتر و راحت‌تر کنار بیایم.
• مجتبی شکوری

دیدید یک اتفاقی “قراره” بیفته و شما در خودتون جا نمی‌شید از خوشحالی ولی هم‌زمان می‌خواید زیاد خوشحال نباشید براش چون اگه نیفته داغون می‌شید؟

هیچی دیگه دارم پاره میشم.

این بار سر این دراما اینطوری ام که استرس؟ آره خیلی داریم ولی اصلا حال پنیک کردن ندارم.

یعنی اوکی ما استرس موارد قبلیو کشیدیم که نکنه “فلان” بشه؟ و دقیقا “فلان” شد و دو ماه از “فلان” هم گذشت و خب این ۱۶ ماه هم هرچقدر بخواد فلان‌ها رخ بده رخ میده و آیم دان دیگه :))

یعنی ا‌وکی تو از لیترالی سه سال قبل بگی می‌ترسم که فلان بشه و بعد همون فلان بشه و (با منتال بریک داون‌های فراوان) ازش زنده بمونی. ای مین؟؟؟؟

دو تا پیام نوشتم دقیقا مثل هم.

تازه داشتم سومی هم می‌نوشتم بعد یهو گفتم ؟؟؟؟ دژاوو؟ اینا رو قبلا نگفتی؟

بعد نمی‌دونم اصلا چرا در تلاشم شما رو قانع کنم که اصلا برام مهم نیست در حالی که کلا نگفتم قضیه چیه :))

ولی خب شما بدونید دیگه برام مهم نیست، چون دیگه دکمهٔ استرس گرفتنم خراب شده و بیشتر از این استرس بگیرم عقربه‌ برمی‌گرده روی صفر.

یکی بزنه تو دهنم و جلوی پروانه‌های تو دلمو بگیره و بال‌هاشون رو بچینه و بهم بگه که نباید برینم تو زندگیم.

ساعت ۲۳.
خوانش یک داستان کوتاه به همراه تحلیل.
وسایل مورد نیاز: فقط خودتون!
به امید شنیدار.

@hesamafsari

بدی تنهایی سریال دیدن اینه که الان که پشمام ریخته کسی نیست بهش پیام بدم که پشمام باباش بود!!!

فالس الارم. باباش نبود!

نه مثل این که باباش بود 😭😭

حس می‌کنم لالی‌پاپ‌هایی که توی سریال‌ها می‌خورن با لالی‌پاپ‌های ما فرق دارن چون اونا خیلی با اشتها و ذوق می‌خورنش ولی اینایی که ما داریم آخه اینقدر لیاقت این ذوق و عشق رو ندارن.