استاد اگه اروپا دین رو کنار زد و تو رنسانس کلی پیشرفت کرد پس اصلا چرا ادم ها دین رو اختراع کردن؟
از نظر تکاملی دین به ضرر جوامعه چرا پس میم دینداری انقدر موفق شد؟

________________
#RrAcaoby

کارکرد مثبت دین آشکار است. در جوامعی که کد مذهبی/اخلاقی اعضای آن به چالش کشیده شود، سلسله‌مراتب هم از اعتبار ساقط شده و هرکس می‌تواند جای هرکس را بگیرد که این منجر به پدید آمدن یک بی‌اعتمادی بسیار عینی در سطح جامعه می‌شود. در جامعه‌ای که خدا جایگاه هرکس را از قبل به او بخشیده است و هر آنچه شما انجام می‌دهید فارغ از منفعت و سودی که به شما می‌رساند ارزشی بی‌پایان نزد پروردگار دارد، همه‌ی اعضا احساس مهم بودن می‌کنند و برای اول شدن یکدیگر را نمی‌درند، زیرا در صورت به چالش کشیدن دستور خدا در دیگی از مذاب تا ابد خواهند سوخت. اینست که این همبستگی و همکاری مدلی منطقی برای منفعت تمام اعضای یک جامعه خواهد بود و کسی که از این قاعده بیرون برود «مرتد» و سزاوار مرگ است.

سرکوب این کدهای اخلاقی باعث بوجود آمدن احساس خلاء میان اعضای جامعه می‌شود که امروزه در هرج و مرج ایران شاهد آن هستیم. چیزی از جنس همان مشکل کارامازوف که هشدارش را می‌داد، «بدون مذهب هر قتل و غارتی ممکن می‌شود»! تجربه‌ی جوامع سکولار نشان داد که این مدل اخلاقی خیلی زود با مدلی منطقی‌تر و کارامدتر جایگزین می‌شود. این ویژگی دین ذاتا کارکرد مثبتی در تاریخ تکامل داشته و از دلایل رشد و موفقیت بی‌نظیر آن بوده است، اما اکنون با گسترش علم و دانش نباید جایی برای خرافه‌پرستی باقی بگذاریم و باید این ستون فرهنگی جوامع عقب‌مانده را در مراحل آغازین تمدن نابود بکنیم، زیرا قصد و توانایی عزیمت به مراحل بعدی را داریم.

@HedonMe

رفتارهای جمعی بشریت از مدل‌های میمتکی پیروی می‌کنند (Meme)، این گروه از اخلاقیات و رفتارهای جمعی در تولید و تداوم خود موفق بودند، بطور مثال دعا کردن اثری مشابه مدیتیشن می‌گذارد، نقوش سنتی زن و مرد یکدیگر را برای هم جذاب می‌کردند و... تمام این میم‌ها تنها یک هدف داشتند: بقا. و در رسیدن به آن هدف نیز موفق بودند، اگرنه امروزه ما اینجا وجود نداشتیم. این مذاهب‌ هم قطعا حاصل آزمون و خطای فرهنگی بوده‌اند و کاتالیزور آن‌ها «مرگ» یا «زندگی» بوده است، برای همین باید در ذات خود پیرو دگم‌ها باشند زیرا در غیراینصورت پاسخ مثبت نخواهند داد. اما میم‌های مدرنتیه چنانکه پیشتر توضیح داده‌ام (مثلا در این پست و این تحلیل) قادر به تولید و توسعه‌ی جمعیتی نیست و در هر نسلی کمیت جامعه رو به تحلیل می‌رود. مثل کشور ایران که در چند دهه‌ی اخیر دچار رکود شدید زاد و ولد شده و دولتمردان هم به هر ریسمان پاره‌ای آویزان می‌شوند تا خانواده‌ها را به هر شکلی مجاب کنند بیش از سه بچه بزایند. اینست دلیل بیلبوردهایی که خانواده‌های پربچه و شلوغ را تبلیغ می‌کند، برنامه‌های داخلی که آخوند آن توصیه به جوجه‌کشی می‌کند، پروپاگاندای فرزندآوری و...

@HedonMe

استاد عزیز تشکر میکنم از آموزشاتون
شنا توصیه به خوندن آثار کامو کرده بودین. من فلسفه اگزیستانسیالیسم و نهیلیسم رو خوندم اثار نیچه هم خوندم. اینا یه هدفایی برای زندگی تعیین کردن که ارزش مبارزه کردن داره.
ولی وقتی افسانه سزیف کامو رو خوندم متوجه نشدم دقیقا کامو چطور داره غلبه به پوچی میکنه. سزیف تا ابد محکوم شده یه صخره بزرگ رو ببره نوک قله کوه و وقتی صخره از نوک کوه سقوط کرد دوباره اینکارو تکرار کنه و صخره رو بیاره بالا. سزیف اینکار رو تا ابد باید انجام بده چون خدایان فکر میکردن بی هدفی بدترین شکنجه دنیاست. و این نماد انسان مدرنه که کاملا بی هدف سرگردانه و نمیدونه اصلا برای چی زندس. تحلیل کامو تو این کتاب چی بود؟

________________
#mqtmbYZI

پیرامون هیچ‌گرایی (نهیلسیم) و پوچ‌انگاری (آبزوردیسم) پیشتر اندکی توضیح داده‌ام. من پیشفرض‌های این دیدگاه را نه تایید و نه تکذیب می‌کنم، صرفا آن را تشریح می‌کنم (مثلا یکی از پیشفرض‌های آن اینست که مذهب ساخته‌ی دست انسان است).

📚 کامو چگونگی غلبه بر پوچی انسان مدرن را از چشم‌انداز فلسفه‌ی آبزوردیسم اینگونه بررسی می‌کند:

انسان ذاتا هدف‌گراست، اما از دیدگاه کامو هنگامی که انسان مدرن بر اثر پیشرفت‌های علمی درمی‌یابد خدایی وجود ندارد، هیچ هدف والاتری در جهان نیست و ما انسان‌ها موجوداتی هستیم به حال خود رهاشده‌، تقابل «انسان هدفگرا» و «جهان بی‌هدف» منتج به وضعیت پوچی می‌شود.

@HedonMe

🔖 در فلسفه‌ی آبزوردیسم سه راه عمده برای رهایی از این پوچی وجود دارد:

۱. عده‌ای مانند ارنست همینگوی و صادق هدایت نمی‌توانند آن را تحمل کنند و دست به خودکشی می‌زنند، صادق هدایت با گاز و ارنست همینگوی با اسلحه‌ی دولول به خود شلیک کرده و خودکشی می‌کند.

۲. عده‌ی دیگری هم «خودکشی فلسفی» می‌کنند که کامو آنرا خودفریبی با ادیان سامی و ایمان به دین می‌دانست، فرد دیندار از طریق پذیرفتن دین به مثابه یک افیون ذهنی به این باور می‌رسد که جهان خالقی دارد، حقیقتی مستقل و هدفی فارغ از افکار ما آدمیان آن بیرون وجود دارد که می‌توان در جست‌وجوی آن رفت و به آن دست پیدا کرد، و انسان سنت‌گرا اینگونه خود را از سیاهچال وحشتناک پوچی نجات می‌دهد.

۳. وانگهی عده‌ی دیگری که به زعم وی «قهرمان پوچی» هستند، در عین اینکه پوچی انسان را پذیرفته‌اند به آن غلبه کرده و بر آن چیره می‌شوند. مرسو در ناول «بیگانه» یک قهرمان پوچی‌ تمام عیار است. (زمانی که «سه‌گانه‌ی پوچی» را بخوانید متوجه ارزش‌های ذاتی و اصیل زندگانی می‌شوید، و یک هدف بزرگ و باشکوهی که ارزش مبارزه داشته باشد را برای خود برمی‌گزینید).

کامو انسان را موجودی ناتوان در مقابل کیهان می‌دانست. این دیدگاه آبزوردیستی از دستاوردهای علمی بشر برآمده است، برای مثال کهکشان بزرگ ما (راه شیری) با آنهمه شکوه و عظمت در مقیاس بزرگ‌تر همچون ریگ کوچکی در ساحل کیهانی شناور است، در میان عظمت سرسام‌آوری که در مخیله‌ی بشر هم نمی‌گنجد، انسان مدرن چه جایگاهی می‌تواند در آن داشته باشد؟ این علاقه به ژانر آخرالزمان در سینما به نوعی بیانگر روح هنری انسان قرن ماست، خیام تولد و مرگ انسان را مثل زندگی یک مگس بی‌اهمیت و ناچیز تلقی می‌کند:

یک قطره‌ی آب بود با دریا شد
یک ذره‌ی خاک با زمین یکتا شد
آمد شدن تو اندر این عالم چیست
آمد مگسی پدید و ناپیدا شد

@HedonMe

رفقا پست‌هایی که از کانال اصلی حذف بشوند به این کانال منتقل خواهند شد.

همه مدرسا میگفتن هرچی بیشتر بکن دررو باشید بهتره و دخترا عاشقش میشن و... تو اولین کسی بودی تو فضای فارسی که گفتی اگه بکن دررو باشی دختر ترکتون میکنه و نباید تو بازی افراط کنید و تصویر بکن دررو بودن رو بدین
ولی راه حلی ارائه ندادی که چجوری بکن دررو خودمونو نشون ندیم؟

________________
#PTXWFBas

راه حل‌های زیادی وجود دارد، مثلا باید از تکنیک‌هایی استفاده بکنید که تصویر رابطه‌ی بلندمدت را در ذهن زن ایجاد کند. مثلا یکی از این تکنیک‌ها اینست که از آینده‌ای دور با زن صحبت بکنید: «عید سال بعد بریم شمال ویلای مجید، معنی مسافرت رفتن رو بفهمی». اینگونه تکنیک‌ها باعث می‌شود احساس امنیت، امیدواری و آرامشی در زن بوجود بیاید که شما پس از سکس او را رها نخواهید کرد.

🔖 اما مهم‌ترین نکته اینست:

از اشتباهاتی که شما را بکن-دررو جلوه می‌دهد پرهیز کنید. مثلا خودتان را «دخترباز» نشان ندهید، یک عده از دانش‌آموختگان تصور می‌کنند زمانی که ما از «پیش‌گزینی» به عنوان فاکتوری برای جذابیت سخن می‌گوییم، منظورمان اینست که خودتان را دخترباز نشان بدهید! پیش‌گزینی در یک جمله یعنی «مردی که زنان دیگر به او علاقه دارند»، اما «دخترباز بودن» تصویر مردی را مخابره می‌کند که اهل بی‌بند و باری و روابط کوتاه‌مدت است.

اگر این اشتباهات را مرتکب نشوید، خودبخود تصویری هم مبنی بر بکن-دررو بودنتان در ذهن زن ایجاد نخواهد شد و نیازی به آموختن تکنیک‌هایی که شما را از زیر رادار بکن-دررویاب زن عبور می‌دهد نخواهید داشت.

🔹 درباره‌ی بکن‌-دررو بودن

استاد همه چیز درست
شما قرص قرمزو اموزش دادید ماها به جایگاه خودمون و جامعه زن محور پی بردیم. شما دلیل اینکه چرا باید بازی یاد بگیریمو توضیح دادین و فک کنم اولین کسی بودین که اصن ایدعولوژی و افکار یک پیکاپ ارتیست رو اومد باز کرد و برسی کرد

همه چیزاییم که گفتید از نظر علمی درسته. ولی نگفتید چجوری با دخترا دوس بشیم، چه دیالوگایی بگیم از کجا شروع کنیم اصلا. من دیروز با دوستام بودم. بهم گفتن تو که میگی اینکاره ای برو مخ اون دختره رو بزن. رفتم جلو و با دختره دعوام شد ابروم رفت. تقریبا هررربار تو خیابون میرم جلو اخرش دعوا میشه. میشه یه نمونه مخ زنی خودتونو دقیییق بگید چه چیزایی گفتید که بفهمیم چجوریه. هم مثال بزنید هم اینکه فرمول علمی تکنیکای دقیق و کلمه کلمه رو بگید
لطفا اینو جواب بدید خیلی مهمه واسم

________________
#skadVACr

⏳ موقعیت در خیابان است:

دختر زیبارویی که از روبرو می‌امد به من نگاهی خیره کرد. بدون معطلی و لحظه‌ای درنگ برگشتم و با او ارتباط کلامی برقرار کردم، با اینحال تمام زبان بدن و حالات من در این گفتگو متمایل به رفتن بود:

🙎🏻‍♂- سلام. این روسری رو از کجا گرفتی؟ یکی برا دوست‌دخترم می‌خوام بخرم (گشایش + پیش‌گزینی).

🙎🏻‍♀- (سکوت + ادامه به حرکت)

🙎🏻‍♂- هه‌هه، چه عشوه‌های تابلویی داری (نگ کوچک).

🙎🏻‍♀- (بی‌تفاوتی + ادامه به حرکت)

🙎🏻‍♂- صبر کن ببینم (دستش را به آرامی می‌گیرم و کمی نگه می‌دارم، او هم می‌ایستد. کینوی آغازین + فرمانبرداری). خجالت نمی‌کشی به پسر مردم اینجوری نگاه می‌کنی؟ نمی‌گی صاحب داره؟

🙎🏻‍♀- هه‌هه، به موهات نگاه می‌کردم. سشوار می‌دونی چیه؟ (عن‌تست)

🙎🏻‍♂- یه عکس بگیر بذار تو اینستاگرامت دوستات بدونن پسر خوش‌تیپ یعنی چی (نادیده گرفتن عن‌تست). 

🙎🏻‍♀- (لبخند محو + سکوت + مجددا ادامه به حرکت)

🙎🏻‍♂- باز که راه افتادی، چقدرم بامزه راه می‌ری «اینجوری اینجوری» (اینجا به مسخره ادایش را در آوردم = دست انداختن).

🙎🏻‍♀- (با لبخند) ادای خودتو دربیار.

🙎🏻‍♂- کجا داری می‌ری با این عجله؟ پیش عشقت؟

🙎🏻‍♀- (با لبخند) نه بابا.

🙎🏻‍♂- آدم که عشقی نداره نباید اینقدر عجله کنه، به کی می‌خواد برسه؟

📟 پس از چند دقیقه ارتباط کلامی بیشتر:

🙎🏻‍♂- این چیه رو صورتت (با انگشت روی گونه‌اش می‌کشم)، مُژه بود (مژه‌ای در کار نبود، این کلکی‌ست برای کینوی بیشتر).

🙍🏻‍♀- (با خنده) چقدر پررویی

🙎🏻‍♂- ای وای یادم رفت بگم آرزو کن، فرصت از دستت رفت.

🙎🏻‍♀- واییی خدا، همیشه اینقدر پر رویی؟ (عن‌تست دوم)

🙎🏻‍♂- نه، فقط موقع جفت‌گیری اینجوری می‌شم (با خنده).

🙎🏻‍♀- هه‌هه، جفت‌گیری چیه، مگه اسبی؟ (عن‌تست سوم)

🙎🏻‍♂- نه من اژدهام. می‌گن خیلی پرخور و عصبانین، راجع به من که واقعیت داره (نادیده گرفتن عن‌تست). تو چی هستی؟

🙎🏻‍♀- من به این چیزا اعتقاد ندارم.

🙎🏻‍♂- نداری؟ بده من دستتو برات فال بگیرم معتقد بشی، ببین چه اتفاقایی قراره در آینده برات بیفته (چندین ثانیه سپر هرزگی را بالا می‌گیرد، با ایجاد یک فریم قوی دستش را می‌گیرم و روی نیمکت ایستگاه اتوبوس می‌نشانم، دو سه دقیقه چرت و پرتهای بامزه درباره‌ی خطوط دستش بهم می‌بافم و حسابی به این بهانه کف دستش را غلغک می‌دهم، کینوی سنگین، بعلاوه‌ی یکی دو نگ و دست انداختن و شوخی دیگر).

🔚📟 بعد از چند دقیقه‌ی دیگر: 

🙎🏻‍♂- خب دیگه بسه، شماره‌تو بزن تو گوشیم، سری بعد باید پول بیاری اینجور فال‌گیری مجانی خبری نیست.

🙍🏻‍♀- نه ممنون ایندفعه نمی‌خوام (عن‌تست چهارم).

🙎🏻‍♂- اوکی چون دختر خوبی هستی مجانی برات فال می‌گیرم (تعریف + ریفریم)، شماره‌تو بزن.

📱(با خنده گوشی را می‌گیرد و در حالیکه شماره‌ی خود را وارد می‌کند با چند شوخی دیگر گفتگو را می‌بندم، کل مکالمه‌ی ما ده دقیقه بیشتر طول نکشیده است)

📚 نکته‌ی اول: با یک خودباوری عمیق و اعتماد به نفسی طوفانی گشایش کنید، یعنی طوری نمایش قدرت کنید که قوه‌ی تخیل دختر روشن شود و در عجب بماند این مردی که چنین قرص و محکم با یک غریبه تکلم می‌کند یک فرد عادی‌ست یا جایگاه بسیار والایی در جامعه دارد؟ کوچک‌ترین ترس و استرسی درون شما بلادرنگ در زبان بدن و تُن صدایتان نیز منعکس می‌شود و دخترها آنرا از صد فرسخی بو می‌کشند.

🔖 اشتباه رایج اول: اعتماد به نفس شما نباید از جنس اعتماد به نفس مرد امگا باشد (قبلا تفاوت اعتماد به نفس امگا و آلفا را در کانال توضیح داده‌ام).

🔖 اشتباه رایج دوم: تا جایی که می‌توانید در گشایش‌ها از جملات کوتاه استفاده کنید و از درازه‌گویی بپرهیزید.

📚 جمع‌بندی: من این مراحل را طی ده سال بازی خیابانی از همه موثرتر یافته‌ام: «گشایش > نگینگ > کینوی ابتدایی > اولین تعریف > شل کن > دست انداختن > سفت کن > کینوی بیشتر > شماره». آن بیرون هیچ پسری اینطور رفتار نمی‌کند و دختر حتی برای رفع کنجکاوی هم که شده به شما شماره می‌دهد. اما در پایان روز هر بازی موفقی بازی اعداد است (بازی کنتر بالا چیست؟). شما به خودتان قول بدهید که روزی سه پیشنهاد به زنان بدهید (با رعایت تمام نکات آموزشی داخل کانال)، و من به شما قول می‌دهم هرگز بدون سکس نخواهید ماند!

#Opening
#PUA_tricks
https://t.me/Redpill_Matrix

از نوشته‌ی شما چنین بر می‌آید که گویا بیش از حد تهاجمی هستید، این می‌تواند در نحوه‌ی راه رفتن یا تُن صدایتان تا متن آنچه به دختر می‌گویید متجلی شود. بیش از اینکه به نگ زدن تمرکز بکنید، به صحبت کردن با او توجه بکنید، نگ را بگذارید برای مراحل جلوتر از مخ‌زنی. اگر او شما را عن‌تست کرد، نیازی نیست تهاجمی پاسخ بدهید، در مثال‌های بالا دیدید که من عن‌تستهای دختر را بیشتر مواقع بی‌جواب رها می‌کردم، چون اگر بخواهید پاسخ بدهید حالت «دهان به دهان گذاشتن» یا «کل انداختن» پیدا می‌کند و دختر مقاومت نشان می‌دهد. به طور کلی حمله‌های شما به دختر باید زیرجلی و تلویحی باشند، نه انتقام‌جویانه (در پاسخ به حمله‌ی او).

در تمام مراحل بالا شما باید به دنبال این باشید که در هرلحظه متناسب با موقعیت واکنش نشان بدهید، مثال زدن را من به این دلیل دوست ندارم که آنوقت شما تلاش خواهید کرد این‌ها را جمله به جمله تکرار بکنید، اغلب بازیکنان تازه‌کار مرتکب این اشتباه می‌شوند. درک فلسفه‌ی باطنی بازی به جای تکرار روتین‌های از قبل حفظ شده به شما این امکان را می‌دهد که بازیکنی دینامیک باشید و خودتان را با موقعیت و شرایط مختلف انطباق بدهید. فقط زمانی که از روش‌های مخصوص به خودتان استفاده کرده‌اید است که می‌توانید بازی را به معنای واقعی درونی بکنید و هر زمان که لازم شد از آن بهره بگیرید.

اما در نهایت همانطور که در این پست روشنگری کرده‌ام، جواب دادن یا ندادن بازی هیچ ربطی به موفقیت در شماره گرفتن ندارد، موفقیت در شماره گرفتن پیش از هرچیز تابع «قانون احتمال» است. بازی عملا از قرار اول تا رخت‌خواب است که فایده‌ی اصلی خود را می‌رساند.

#Opening
#PUA_tricks
https://t.me/Redpill_Matrix

شما بیش از آنکه با «روح بازی» درگیر باشید در بند ظواهر آن هستید، و این مخرب است. مهم آنست که شما بدانید به عنوان یک مرد چیزی به این جهان بدهکار نیستید، که قادر هستید زندگی خود را هرلحظه به هر سو که خواستید بکشید، که اجازه نمی‌دهید هیچ زنی، به هیچ دلیلی، روح، جان، اراده و استقلال شما را پایمال بکند، که اختیار شما بر سرنوشتتان در رفتار شما چنانکه می‌خواهید متجلی‌ست نه چنانکه زنان و جامعه‌ی زن‌محور می‌خواهند. مهم اینست که شما برای رسیدن به لذت جنسی حاضر به پذیرفتن شرط و شروط زنان نیستید و شرایط خودتان را بر آنها دیکته می‌کنید. مهم اینست که شما اراده‌ی خود را به جهان تحمیل می‌کنید نه بالعکس. مهم اینست که هدف شما از بازی تفریح و خوش‌گذرانی‌ست نه ارتقاء جایگاهتان. مهم آنست که شما از فیدبک دیگران مستقل بشوید و به قضاوت آن‌ها اهمیتی ندهید - چراکه آنان تحت شما هستند و برای دسترسی به مهبل زن خود را خوار می‌کنند - نه آنکه در نظرشان «این کاره» به نظر بیایید.

شما فلسفه‌ی باطنی بازی را فراموش کرده‌اید و وسواس شدیدی روی تکنیک‌های روبنایی گرفته‌اید، و این به هیچ عنوان نتیجه‌ی مطلوبی برایتان به همراه نخواهد داشت.

@HedonMe

به نظرتون تا دو سه سال بعد درمان قطعی ایدز پیدا میشه؟

درباره‌ی بیماری‌های عفونی که عناصر قابل فرگشت منجر به سرایت آن‌ها می‌شود چیزی به نام «درمان قطعی» وجود ندارد، چراکه همواره احتمال برآمدن گونه‌ای مقاوم و جهش‌یافته در مقابل درمان‌های موجود هست. هم‌اکنون نیز از ویروس اچ‌آی‌وی نسخه‌ای فرگشت‌یافته پیدا شده که چندین برابر واگیردارتر از نسخه‌ی قبلی‌ست و طی یک دهم زمان ویروس قبلی به مرحله‌ی ایدز صعود می‌کند، و در مقابل تمامی درمان‌های فعلی نیز مقاوم است! پس شاید آن بیماری که سی سال پیش آنرا «ایدز» می‌نامیدیم تا چند سال آینده کاملا درمان بشود اما همچنان انواعی از آن باقی خواهند ماند که در برابر آن درمان مقاومت و جان‌سختی نشان می‌دهند.

@HedonMe

💸 تئوری قدرت اجتماعی (قسمت سوم)

📑 دیالوگ زیر را بنگرید:

- عرض به حضورتان، فرمایشات شما متین است قربان... بالاخره حضرتعالی چهارتا پیراهن بیشتر از من پاره کردید. بنده هم در حد بضاعتم نظرم را گفتم.

در دیالوگ بالا که نمونه‌ی نوعی یک رابطه‌ی سالم و متداول اجتماعی محسوب می‌شود شخص اول به حضور شخص دوم «عریضه» میاورد و «فرمایش» می‌طلبد. در این رابطه‌ی دوستانه مرد بتا خود را تا مرز «بنده» پایین می‌کشد و مخاطب وی در مقام «حضرت» بالا می‌رود، این خودخواری با القاب سادومازوخیستی برآمده از فرهنگ نوکرماب و بنده‌پروری هزار ساله‌ی ما ایرانیان است که تاثیر پنهانی به مخاطب شما می‌گذارد. شما هر واژه‌ی تحقیرآمیزی که بکار می‌برید ده امتیاز از صد امتیاز شاخص قدرتتان می‌کاهد و هر لقب والایی که به مخاطب خود می‌دهید متقابلا امتیاز او را دگرگون می‌کند. زیرا «احترام» به مخاطب تنها از طریق تحقیر خود حاصل نمی‌شود، تقلیل موقعیت شما از «من» به «بنده» و از «شما» به «حضرتعالی» شأن و کیستی‌تان را به عنوان مرد قدرتمند زیر سوال می‌برد، و مخاطبتان ناخودآگاه با شما بتاوار رفتار می‌کند. در هر ارتباطی طبقه‌ی اجتماعی شما با «لقبی» که یدک می‌کشید مرتبط است. این الفاظ تحقیرآمیز نظیر «چاکرم»، «بنده»، «آقایی» و... احترام متقابل را حاصل نمی‌کند بلکه بیانگر طبقه‌ی فرهنگی شماست. اغلب مردم عادی از این واژگان سخیف استعمال می‌کنند چون برای آن‌ها رابطه‌ی «سالم اجتماعی» محوریت دارد نه شاخص قدرت در آن، شما اگر در «هر» رابطه‌ای سلامت آنرا اولویت بدهید می‌شوید بتا، اما اگر می‌خواهید در مقام یک بازیکن شاخص قدرت خود را ارتقا بدهید می‌باید سلسه‌مراتب و روابط اجتماعی را به چالش بکشید، که در کانال آموزش بیشتر توضیح خواهم داد.

طبقات و اقشار اجتماعی از فرودستان جامعه تا فرادستان و... معمولا زبان بیان ویژه‌ی خود را دارند. به عنوان مثال یک استاد به استاد دیگر می‌گوید «شما» زیرا این بیانگر «برابری» و مساوات مقام اجتماعی ایشان است، اما وقتی یک دانشجو با «استاد» خود ارتباط برقرار می‌کند او را با نام حرفه‌اش (استاد) خطاب می‌کند چراکه این به مقام بالاتر او اشاره دارد. همینطور هر فردی که با افراد دیگری رابطه برقرار می‌کند بسته به نوع «رابطه» و «جایگاهی» که در آن دارد صفات اشاره‌ی متعددی در اختیار دارد. القاب کذایی فقط اسامی مشاغلی که در هر جامعه وجود دارد نیستند، بلکه کارکرد مشخصی دارند و «اشاره» به چیز دیگری‌ هستند. شوربختانه دایره‌ی لغات زبان فارسی الفاظ پرشماری برای تحقیر عینی در چنته دارد که من اگر فرصت بکنم در اسرع وقت تاثیر پنهانی آنرا باز می‌کنم.

@HedonMe

این همه تلاش فقط برای رسیدن به چندتا دختر؟ فک نمیکنی زیادی دارین تلاش میکنین واسه یه چیز کوچیک؟
یه عده مریخو فتح میکنن یه عدم بزرگترین دستاوردشون فتح کردن سوراخای بیشتره

زنان چنان از جدی گرفته شدن بیزارند که حتی سوژه‌ی مطالعه‌ی روانشناسی بودن را نیز «تلاش بیش از اندازه» می‌دانند. پروردگارا...! من این نقد که نه، این حمله برای ضربه‌ی روحی زدن را عمدتا از سوی زنان باهوش‌‌تر شنیده‌ام که «بازیکن بیش از اندازه برای جذب زنان تلاش می‌کند». در جهانی که ۹۸٪ مردان به معنای واقعی کلمه همه‌ی زندگی و دار و ندار خود را هزینه‌ی دسترسی مشروط و محدود به «یک زن» می‌کنند، چهارتا جوک حفظ کردن و دو تا کلک یاد گرفتن و چندین کتاب خواندن «هزینه‌ی زیادی» به نظر می‌رسد زیرا زن در اعماق ذهن خود حس می‌کند شایسته‌ی حتی همین مقدار از توجه و عنایت را نیز ندارد. «آلفای طبیعی» به نظر او جذاب‌ترین و خواستنی‌ترین مرد دنیا می‌آید چراکه هیچ تلاشی، حتی در همین مقادیر اندک برای بدست آوردن نظر مساعد زنان هم نمی‌کند. ولو آنکه ما بازیکنان به خوبی می‌دانیم همه‌ی آلفاهای طبیعی دیر یا زود محکوم به از دست دادن جادوی خود هستند چراکه فاقد هوشمندی و خوداگاهی کافی برای جذب زنان می‌باشند.

@HedonMe

عرض سلام و ادب
به عنوان یه متخصص تو زمینه زیست شناسی و انسان شناسی چندتا سوال تخصصی داشتم
چرا میمونها همون میمون باقی موندن ولی انسان ها انقدر فرگشت پیدا کردن؟ مگه هممون تو یه مکان و تو افریقا نبودیم؟ چه چیزی انسان رو انسان کرد ولی باعث شد میمون همونجور بمونه؟

زمانی که نرخ زاد و ولد در یک زیستبوم به مرز انفجار برسد، طبق قانون مالتوس میان اعضای آن جامعه برای دسترسی به خوراک و منابع زندگی نبرد سهمگینی بر سر بقا شکل می‌گیرد. در پی این تنازع بقا، برخی جانداران از قلمروی خود رانده شده و ناگزیر به زیستبوم دیگری روانه می‌شوند، اینجاست که در میان رانده‌شدگان، آن گروهی که با آن زیستبوم سازگارتر باشند باقی می‌مانند. برای نمونه، بز کوهی و بز خانگی هردو بز هستند اما یکی متخصص کوهستان شده چراکه دشت و دره را به اجبار رها کرده، ولی آن‌ بزهایی که همچنان در دشت هستند، نیازی به دگرگونی نداشته‌اند و همچنان بز دشتی مانده‌اند.

پس میمون‌ها هم کمابیش میمون مانده‌اند چراکه شرایط زیستی‌شان برای بقا کافی بوده و هیچ نیازی به بیرون رفتن از جنگل نداشته‌اند. نیاکان ما آن‌هایی بودند که بدست میمون‌های سازوارتر از جنگل بیرون رانده شده و ناچار به سوی دشت و استپ‌ها گریخته‌اند. اما در محیط خشک و بی‌آب و علف دشت‌های آن زمان که هیچ درخت و هیچ منبعی برای خوراک در دسترس نبوده، ناگزیر آن‌هایی زنده ماندند که راست‌قامت بودند و میتوانستند بهتر بدوند و شکار کنند.

در گونه‌ی انسان نیز یکی سفید و دیگری سیاهپوست شده، چرا؟ چون یکی به ناچار به زیستبوم کم‌آفتاب مهاجرت کرده و دیگری همان جای پرآفتاب مانده (همه‌ی ما از آفریقا میاییم)، یکی پشمالو شده که در جاهای سرد کوهستانی و بادخیز بوده و یکی بی‌مو شده که در جای گرم و کم‌باد بوده.

بر این پایه هوشمندی ما انسان‌ها نیز در روند فرگشت از همه‌ی جانوران دیگر بهتر شده زیرا انسان‌های قدیم در چنان شرایط سختی گرفتار شده بودند که طبیعت تنها باهوش‌ترها را گزینش می‌کرد. ولی در جایی که پاندا در جنگل بامبوس براحتی دسترسی به خوراک و منابع زیستی داشت، نیاز به هوشمندی پیدا نکرد و هوشمندی بالایی نیافت. اما شاهین نیاز به چشم تیز داشت که بتواند خرگوش را زودتر از دیگران بگیرد، این بود که تیزچشم شد، و ما یک دهم شاهین و شهباز و عقاب هم تیزبین نیستیم (تجمع پیکسل‌های شبکیه ما کمتر است، HD نیستیم!). پس می‌بینیم که هر کدام از جانوران در رشته‌ی خاصی متخصص و دکتر شده‌اند و نمی‌توان گفت که تخصص ما برتر است. چه بسا ما با این هوشمندی خود را به کشتن دهیم، مثلا با یک جنگ اتمی بزرگ، یا از طریق ساختن ربات‌هایی هوشمندتر از انسان که می‌تواند گونه‌ی ما را در معرض انقراض قرار دهد.

@HedonMe